[ host ဇာတ္လိုက္မ.... day ကိုအနိုင္က်င့္ေနတယ္...host သြားၿပီးကူညီမလား ]
host-^^ ဘာ!!! ....အဲ့ေကာင္မက....ငါ့ညီကိုအနိုင္က်င့္ရဲတယ္ေပါ့...... အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘူးနဲ႕တူတယ္.... six ေနရာေျပာ...သြားမယ္ ^^
King ဇာတ္လိုက္ေပးတဲ့ အခန္းရဲ႕ အိပ္ယာေပၚမွာ မုန့္ေလးစားၿပီး လွဲေနတုန္း သူ႕ဘဝဟာ သာသာယာယာပင္ ။ six ေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ မိုးအုံသြားရသည္။
[ host... သတိရပါ....ဇာတ္လိုက္မကိုသတ္လို႔မရပါဘူးေနာ္....six ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ပါ ]
host-^^ six.... ဒါမင္းေျပာတဲ့ေနရာလား....မဆိုးပါဘူး....ဇာတ္လိုက္မကေတာ္သားပဲ....ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုဘယ္သူမွသတိထားမိမွာမဟုတ္ဘူး....ေနပါဦး.... day ကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး....ဒီေနရာကိုလာတာလဲ.....ေတာ္႐ုံလူမလာတတ္ပါဘူး ^^
King six ေနာက္ကိုလိုက္လာေတာ့ အိမ္ငယ္တစ္လုံးျမင္လိုက္ရသည္။ ေသခ်ာတာေပါ့ လက္နက္သိုေလွာင္တဲ့ေနရာေလ ။ အနက္ေရာင္စခန္းကလူေတြက ကိုယ္ပိုင္လက္နက္တစ္ခုစီရွိၾကတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ လက္နက္သိုေလွာင္တဲ့ေနရာကို လာခဲၾကသည္။ မသုံးပဲနဲ႕ ဘာလို႔သိုေလွာင္ထားလဲဆိုေတာ့ ဇာတ္လိုက္က အရမ္းအေျမာ္အျမင္ရွိသူတစ္ေယာက္ပင္။ သူက အေရးေပၚအေျခအေနေတြအတြက္ လက္နက္ေတြကို ထင္သလိုမသုံးခိုင္းပဲ စည္းစနစ္နဲ႕ သုံးခိုင္းၿပီး ပိုတဲ့လက္နက္ေတြကိုေတာ့ သိုေလွာင္႐ုံထဲမွာ ထားထားသည္။
host-^^ six.... အထဲကအသံေတြ.... ငါၾကားနိုင္ေအာင္လုပ္ေပး ^^
[ host ရဲ႕အၾကားအာ႐ုံကို... ျမႇင့္တင္လိုက္ပါၿပီ ]
King အိမ္ထဲကိုမဝင္ေသးဘဲ အျပင္ကေန နားေထာင္ေနလိုက္သည္ ။
လီနာ-" နင္လို...အေျခာက္ေကာင္က.... ဂြၽန္လိုလူမ်ိဳးကိုမွန္းရဲတယ္ေပါ့....ဂြၽန္ကနင့္လို ေစာက္ေျခာက္ေတြကို.... စိတ္မဝင္စားတဲ့အျပင္.... ႐ြံပါ႐ြံတတ္ေသးတယ္....ဟက္....ကိုယ့္အဆင့္ကိုသိ "
day-" အမလီနာ.... ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္....ကြၽန္ေတာ္ဂြၽန္ကိုႀကိဳက္တယ္ဆိုတာကိုဝန္ခံပါတယ္....ဒါေပမယ့္....အမတို႔ခ်စ္ျခင္းကိုမခြဲပါဘူး....ကြၽန္ေတာ္က.... ဒီတိုင္း...ခ်စ္ေန႐ုံနဲ႕....ေက်နပ္ပါတယ္ "
လီနာ-" နင္ကေတာ္ေတာ္အရွက္မရွိတဲ့.... အေျခာက္ေကာင္ပဲ....နင္ဒီလိုဒူးေထာက္လိုက္႐ုံနဲ႕....ငါကေက်နပ္ရမွာလား....နင္ဒီစခန္းကထြက္သြား "
day-" အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕...day ဒီမွာမေနရင္...ဘယ္မွာမွ...ေနစရာမရွိလို႔ပါ "
လီနာ-" ဟန့္....နင့္အကိုစီသြားေနေလ....နင့္နဲ႕နင့္အကို... ႏွစ္ေယာက္လုံးဒီစခန္းကထြက္သြားရင္....ပိုေတာင္ႀကိဳက္ေသး....ၿပီးေတာ့နင့္ရဲ႕.... ေသၿပီးသားမိဘေတြဆီကို... သြားလည္ရင္လည္ေပါ့ "
day-" day အေမနဲ႕အေဖကမေသေသးဘူး!!! "
လီနာ-" ဟုတ္လား....ငါကသိပါဘူး...သူတို႔ေသလို႔ဇြန္ဘီေတာင္ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ.... ထင္တာ "
day-" မဟုတ္ဘူးလို႔.... ေျပာေနတယ္ေလ!!! "
လီနာ-" နင့္လိုေကာင္ကမ်ား....ငါ့ကိုတြန္းရဲတယ္....ကဲဟာ...ကဲဟာ....တြန္းခ်င္အုံး "
king-" မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ!!!!... လီနာမင္းက.... ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတာပဲ "
အဲ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ king ရိုက္ႏွိက္တဲ့အသံမ်ားၾကားရ၍ အိမ္ထဲကိုဝင္သြားလိုက္သည္။ king ျမင္လိုက္ရတာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေခြလဲက်ေနတဲ့ day ေၾကာင့္ king ေဒါသထြက္လာရသည္။ day ကိုရိုက္ရန္လက္လွန္းေနတဲ့ လီနာလက္ကို တားလိုက္ရင္း လိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။
လီနာ-"အား!!!!....နင္....နင္....ငါ့ကိုလုပ္ရဲတယ္....ဂြၽန္သိသြားရင္....နင္ကိုအေသသတ္ခိုင္းမွာ....မေၾကာက္ဘူးလား "
လီနာသူ႕ရဲ႕ နာက်င္သြားတဲ့လက္ကို အျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းေျပာလိုက္သည္ ။
king-" ဟက္...i.... don't... care.... "
( တစ္လုံးျခင္းေျပာသံ )
King လီနာကို အားနဲ႕တြန္းလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
လီနာ-" နင္...နင္...ေရွ႕တိုးမလာနဲ႕ေနာ္....ငါေအာ္လိုက္မွာ!!!"
လီနာ king ကသူ႕ကိုတြန္းလိုက္သျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လဲက်သြားရသည့္အျပင္ king ကသူ႕ဆီကိုတစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာေသာေၾကာင့္ king တစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္း လီနာကတစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္သည္။သူ႕ကို( လီနာ ) သတ္ျဖတ္ခ်င္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႕ ကြည့်နေပြိီး စိတၱဇဆန္ဆန္ ရီေနေသာ king ေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္လာရသည္။
king-" ေအာ္ေလ.... ဘယ္သူမမၾကားဘူး...ဟက္...ဟား...
ဟား....ဟား... "
King ေရွ႕ကိုတစ္လွမ္းတိုးရင္း ေျပာလိုက္သည္။
လီနာ-" အားးးး....နင္ဘာလုပ္တာလဲ "
လီနာ သူ႕( လီနာ )ကို ဆံပင္ကေနဆြဲေဆာ့ၿပီး ၾကမ္းျပင္နဲ႕တစ္႐ြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားေသာ king ေၾကာင့္ နာက်င္စြာေအာ္ရျပန္သည္။ သူ႕မရဲ႕ေအာ္သံကို king ကဂ႐ုမစိုက္ဘဲ သူမကို အိမ္ေထာက္သစ္လုံးတစ္ခုမွာ ခ်ည္လိုက္သည္။
king-" ငါဘာမွမလုပ္ပါဘူး....စိတ္မပူပါနဲ႕....မင္းေနာက္မဆိုးေတာ့ေအာင္....သင္ခန္းစာေပး႐ုံပါ "
King လီနာရဲ႕ အေပၚဝတ္ကို ဆြဲၿဖဲလိုက္သည္ႏွင့္အတူ ေပၚထြက္လာေသာ လက္ေမာင္းေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္ ၊ လည္ပင္း ၊ ညွပ္ရိုးမ်ားကို ဓားတိုျဖင့္ ေျဖးျငင္းစြာ တစ္ဆင့္ခ်င္း ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
လီနာ-" ရွင္...ရွင္ဘာလုပ္တာလဲ....are you crazy? ....လႊတ္ေပး....မထိနဲ႕ "
^^ ဂြၽန္....ဂြၽန္...လီနာကိုကယ္ပါ...အီးးးး....လီ....လီနာကို....ကယ္ရင္....ရွင့္အိပ္ယာထဲမွာ....လီနာအေကာင္းဆုံးေဖ်ာ္ေျဖေပးပါ့မယ္....လီနာ...ေၾကာက္တယ္....ဟင့္ ^^
လီနာ သူ႕( လီနာ)ရဲ႕ လက္ေမာင္းနဲ႕ လည္ပင္းတစ္ဝိုက္ကို ပြတ္ဆြဲေနေသာ ဓားသြားေၾကာင့္ ပို၍ေၾကာက္လာရသည္။ ေနာက္ၿပီး ေအးစက္စက္ ဓားသြားရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေဇာေခြၽးေတြပင္ျပန္လာရသည္။