I felt nervous when I heard that word from him. I bit my lower lip as I look at him. Namumungay ang mata niya na animoy lasing ito habang nakatingin sa'kin.
"Why I feel like you always seducing me? Hmmm..." He whispered.
Napailing ako sa sinabi niya. Well, wala naman akong ginagawa sa kanya. Hindi katulad dati noong una namin kita. I tried so many times to get his attention. But he rejected me. I was so insulted that time 'cause even straight guys can't say no to me back then.
"Your lip is red. I want to kiss you right now,"
Umiwas na ako nang tingin sa kanya. Hindi pa kami nagkakabalikan pero ganito na ang sinasabi niya? May gusto ba talaga siya mangyari dito?
"B-By the way, I heard the news. Inaakusahan ngayon ang pinsan mo na kinidnap daw nito si James," pag-iiba ko ng topic.
Bahagyang nangunot ang nuo niya.
"Renzo? He doesn't kidnap your friend. I know him, he can't do that thing,"
"I know, he's alos my friend. He's the one who helped me, sa mga project ko at doon sa prinesent ko sa inyo. Some of my presentation there is his idea, but not all. Nahihiya din kasi ako."
Hindi ko kasi napaconfirm lahat kay Renzo dahil alam ko na may project din ito sa iloilo. Baka kung sakali na nan dito siya ay mas naipaliwang ko na nang maayos. Baka mas nakita niya ang mga mali ko noon.
"You asked for his help?" Bahagyang nagsalubong ang kilay niya.
I nodded as my answered. "He's good engineer."
"Tss..." He hissed then he hugged me again. "Don't ask for his help again, I'm here already. I can help you with your projects. Hindi mo na kailangan ang tulong niya,"
"Actually, I've learnd many things from him. He also giving me advise-"
"Enough! Let's not talk about him... I feel jealous,"
Natawa ako nang bahagya. "Why would feel jealous, hindi naman tayo,"
Naramdaman ko ang bahagyang paghigpit nang yakap niya saka sabay tingala sa'kin.
"Are we not?"
Tumango ako. Hindi naman talaga kami. Matagal nang natapos ang saamin.
"Did you forgot? Ilang taon na, " nakalimutan niya na ba na naghiwalay kami simula noong itaboy ko siya?
"Hindi ko maalala na um-oo ako sa sinasabi mo na iyon,"
Kumunot ang nuo ko. Mariin akong napatingin ulit sa kanya.
"What do you mean?"
"I respect you decision na paalisin ako. That's why I follow your decision for me. But I didn't remember I agreed with our break up,.. umalis lang ako pero hindi tayo nagbreak,"
Bahagya ko siyang tinulak para makalas ang yakap niya sa'kin. Pero halos hindi siya gumalaw mula sa kanyang pwesto.
"Nag hiwalay na tayo matagal na, a,"
"We are not. It's your own decision. Not our decision," ngumisi siya at saka hinalikan ang tiyan ko kahit nakapolo pa ako. "Sa relasyon hindi lang isa ang nagdidisisyon 'di ba? Dapat tayong dalawa,"
"You let me push you, it's my own decision." I said,
"Hindi kasali iyan, pinayagan kita kasi ayokong maramdaman mo na kinukulong kita... Choosin' having break up with me is not the best decision you made,"
I sighed. Sandali kaming natahimik. I suffered noong tuluyan nang siyang umalis. Noong nawala si Mommy, he was there for me. Hindi pa ako tuluyang nakakamove on sa pagkawala ni Mommy, sumunod naman si Lolo. I suffered alone. He wasn't here noong mag isa akong umiiyak.
Dumagdag pa ang sakit noong parang wala lang kina Daddy ang pagkawala ni Lolo.
"What's running to your mind now?" He asked when he notice I was staring in his face.
"Nothing."
Tumitig siya sa aking mata at saka nagsalubong ang kilay.
"I know when you are thinking, I know when you are sad, I know when you are not comfortable... I know everything to you, baby. Even it's years without seeing each other. Kabisado kita,"
Napalunok ako at sinubukan ibaling ang mata sa aking direksyon. Pero parang magnet na bumalik lang iyon sa kanya.
"What is it?" He asked again.
"N-Naalala ko kang si Lolo. You are not here when he was gone." Halos bulong na sinabi ko. Parang muli ko na naman naramdaman ang sakit noong unang araw na nawala si Lolo.
"I'm sorry," he said. Umiling ako sa sinabi niya. " I wasn't here when you are suffering alone. I'm regretting because of that,"
"Wala ka naman dapat pagsisihan, ako nagtulak sayo papaalis. And about kay lolo. It's not your fault."
Wala naman siyang kasalanan sa nangyari.
Pareho lang kami natigilan nang biglaang pagpasok ni Hidelyn. Halos hindi ako nakagalaw agad sa gulat nang makita din ang gulat na ekspresyon ng muka nito. Mabilis kong naitulak si Tope dahilan ng paghiwalay niya sa'kin.
Tignignan ko pa sandali ang itsura ni Tope. Salubong ang kilay niya habang nakatingin kay Hidelyn.
"What are you doing here? You didn't say you will come here,"
Kunot ang nuo ni Hidelyn nang bumaling kay Tope. "I thaught na sanay kana sa'kin. Even I didn't say I will come here, I always do this thing when we are in US." She said.
"We talk about this, you need to message me first before you come here," medyo iritadong sagot ni Tope sa kanya.
Nakita ko ang pasimpleng pagbaling sa'kin ni Hidelyn. Parang nakaramdam siya nang hiya sa sinabi ni Tope.
"I'm always messeging you, but you are not replying to my messeges," she rolled her eyes.
Nakita kong umigting ang panga ni Tope. Mukang naiinis ito. Hindi ko alam kung anong kinaiinisan niya ngayon.
"Why are you here? You don't have your work?" Kalmado nang tanong ni Tope.
"Visiting you, I don't have work today," Hidelyn said. She also looked at my direction. "But I didn't expect you had other business here, what are you both doing here?"
"Minding our own businesses," Tope answered. His head tilted to look at me again.
"A-Ah. Am I missing something here?" Her eyes darted to me. Tinignan ako nito mula ulo hanggang paa.
"No, but please. Hidelyn, you should text me first before you go here."
"I'm always doing this, Terrence. Dapat sanay kana sa'kin," she almost rolled her eyes.
"Well, atleast respect my privacy. I have my own business here. You should repect that." Medyo naging iretado muli ang boses ni Tope.
Umirap lang si Hidelyn. Tinignan ako nito na parang sinusuri.
"You are Miss Costacio, fiance right?"
Bahagyang nagsalubong ang tingin ni Tope kay Hidelyn. He almost speak, kung hindi ko lang siya na unahan.
"She's not my fiancee,"
"Really? It was in the news, right?, "
"It was a fakenews, he doesn't proposed to miss Costacio," Tope, butt in.
Nagtaas ng kilay si Hidelyn ng tumingin kay Tope. Kita kong nagpipilit nang inis ang itsura ni Tope.
"How do you know? He said to you?" Bahagya pang tumingin sa'kin si Hidelyn at saka bumaling ulit kay Tope, "how about the ring she uploaded?"
"Pinalabas niya lang iyon, We will talk about that," sabi ko. Tumingin ako kay Tope, "I'll go now. Baka may pag uusapan pa kayo," tumalikod ako at nagsimulang lumakad. Hindi ko din inantay ang sa sabihin niya.
Kailangan ko pang tapusin ang trabaho ko dahil magkikita pa kami ni Ava. Tinuon ko ang buo kong atensyon sa aking trabaho. I don't have any idea if Hidelyn stay longer. Sa mismong upisina ni Tope since ibang floor pa iyon wala akong nakita na bumaba na si Hidelyn.
"Bar to night? Warren asking if gusto mo daw sumama,"
"I'm busy, I will have meeting with Ava,"
He grinned at me. I rolled my eyes. Wala naman kasing katotohanan ang natakbo sa kanyang utak ngayon.
"Preparing for the next step? Don't deny it. Craig," he tease me.
"Stop, Melnard. It's not funny. Hindi kami ni Ava. Hindi ako nagpropose sa kanya. Iyan nga ang pag-uusapan namin ngayon,"
Nang maayos ko na ang mga gamit ko bumaba na ako. Doon na lang kami magkikita ni Ava sa restaurant na madalas kong kaininan malapit sa Ateneo. Didiretso na sana ako sa paglabas nang sakto naman na pagbukas nang elevator. Nakita ko kagad si Tope.
"Where are you going?" He asked me, wala sa tabi niya si Hidelyn. Siya lang din ang tao sa elevator sa loob.
Nangdadalawang isip pa ako kung papasok ba ako. Sakto naman na dating ni Melnard at inakbayan pa ako papasok nang elevator. Hinawi ko kakagad ang braso niya. I saw Tope's reaction, habang nakatitig sa braso ni Melnard. Tumikhim kagad ako.
"Where are you going? Uuwi kana," hilaw na tanong muli ni Tope.
"A-Ako? Chief?." Tanong ni Melnard, "sa bar ngayon, Chief," dugtong niya din agad.
Umiwas ako nang tingin sa kanila dahil sandaling tumingin sa'kin si Tope. Alam ko naman na para sa'kin ang tanong niya na iyon.
"I'm not asking you, I was asking engineer Cray," sagot niya sa malamig na boses.
"S-Sorry, Chief," kumamot pa ito nang batok. Hindi pinansin ni Tope iyon, his eyes darted to me again.
"I have meeting with Miss Costacio," hindi ko alam kung napansin ni Melnard ang malamig kong sagot kay Tope.
"What time? Hindi mo sa'kin sinabi iyan noong nasa office tayo?"
Muli akong napatangin sa kanya. Nakakunot na ang nuo niya. Hindi ko pinansin ang tingin samin ni Melnard. Kung nagtataka ba ito, nanatili lang siyang nakamasid saamin.
Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya. Bumukas ang pinto ng elevator, agad akong lumabas at dumiretso sa pinagpark-an ng kotse ko.
"Ingat ka, Engineer Craig!" Kumakaway pang sabi ni Melnard.
Tumango ako sa kanya. Medyo malayo ang pinagpark-an niya ng kanyang kotse sa bandang dulo pa kaya doon siya nagtungo. Bumaling ako kay Tope na nakatingin din sa direksyon ni Melnard bago sa'kin. Nabusangot ito.
Lumingon ako sa kotse ko para buksan ang pinto nito.
"You still not aswering my question,"
Wala sana ako balak balingan si Tope. Pero pinigilan ako nito sa pagpasok sa kotse ko.
"Baby..."
Iritado akong bumaling sa kanya, kahit na kumalabog ang puso ko dahil sa pagtawag niya sa'kin.
"Bakit ba? Nasaan ba ang kotse mo?" Naiinis kong tanong sa kanya, "ba't hindi ka pumunta sa kotse mo nang makaalis kana?"
"Here's my car," tinuro niya ang kotse niya sa tabi, "Dito ako nagpark nakipagpalit ako ng parking area, para tabi ang kotse ko at kotse mo," he said,
Sandali kong tinignan ang kotse niya. Hindi ko alam kung sino ang nagpapark sa tabi ng kotse ko. Pero alam ko ang itsura ng kotse na laging nagpapark dito.
"Why do have meeting with Miss Costacio?"
"I want to talk about the news she spread," simpleng sagot ko.
"Hindi naman ako naniniwala doon. You don't need to talk to her,"
Bahagyang nangunot ang nuo ko. Iniisip niya ba na kaya ko kakausapin si Ava dahil iniisip ko ang iisipin niya sa'kin? Sa kinakalat na balita ni Ava.
"I'm not going to talk to her because of I'm worried about your thaughts, kakausapin ko siya dahil para ayusin ang ginagawa niya. Not for you."
I saw his jaw clenched. Kinabig ko ang kamay niyang nakaharang sa dadaanan ko. Pumasok ako sa loob ng kotse at sandali pa siyang tinapunan nang tingin. Mariin na nakatingin siya sa'kin.
"I need to go now," I said at saka pinaandar ang kotse ko. Matagal bago gumalaw si Tope sa pwesto niya bago niya ako tuluyang bigyan ng daan.
"Susunduin kita kapag pupunta na tayong batangas,"
"I have my own car. You don't need," tuluyan kong pinaandar papaalis ang kotse ko. At iniwan siyang nakatayo doon.
It's 7pm when I finally arrive to the restaurant.
"I want to reserve 1 table for 2 person," I said.
"Name, Sir?"
"Craig Guerrero-" I'm not yet finish talking when she cut me off.
"Excuse me, Sir. Someone already reserve for your table. Ms Costacio is waiting you inside the VIP room,"
Tinignan ko muli muna ang orasan ko. Wala pang 8pm masyado pang maaga. I nodded, ganito din naman sya mula pa dati. Maaga talagang siyang napunta kahit wala pa ang oras na napag usapan namin.
She assisted me to the VIP room, kung saan nag aantay si Ava. Agad kong nakita itong nakaupo ito habang nakatulala at malalim ang iniisip. She immediately look at me and started to stand up. Nakita ko kagad na kinabahan siya.
"Craig!" Che called my name.
Bumaling muna ako sa katabi kong naghatid sa'kin dito at saka sumenyas na ayos na. Tahimik siyang umalis kasabay nang pagbaling ko muli kay Ava. Sumenyas ako na maupo siya.
"You are early?" Panimula ko nang lumapit sa kanya.
"K-Kakadating ko lang din," she hesitantly said.
"I'm sorry," umayos ako nang upo. Dahil nga sa VIP room ito kami lang dalawa.
Hindi siya nagsalita. Bumuntong hininga ako. Sandali ko muna siyang pinagmasdan. She was wearing her usual floral dress, habang malinis naman na nakaipit ang kanyang huhok.
"Ayoko nang magpiligiw ligiw pa, Ava. Regarding sa sinasabi mo at pinapakalat mong balita,"
Umayos nang pagkakaupo si Ava. At nilagay sa likod nang kanyang tainga ang mga takas sa kanyang mga buhok. Mas lalo kong nakita na kinakabahan talaga siya dahil sa panginginig niya.
"Craig! I'm doing this because you know I like you for many years, since when we are college. I already con-" I cut her off.
"But it doesn't mean you will do this to me, matagal ko nang sinabi saiyo. Matagal na tayong nag-usap tungkol dito,"
Naging matapang ang tingin niya sa'kin.
"I know about the mansion. I'm also doing this because I want to help you... Para mabawi ang mansion niyo, nang lolo mo. You said na mahalaga sayo ang ari-arian na iniwan sayo nang lolo mo. Pero unti unti nang nawawala sayo ang mga ito,"
Naging salubong ang kilay ko sa kanya.
"Pinapainbistigahan mo ba kung ano ang mga ginagawa ko?"
Bahagyang nanlaki ang mata niya at nag iwas nang tingin sa'kin. She bit her lower lip. Hindi ko mapigilang makaramdam nang galit sa kanya.
"What do you think you are doing, huh? Sino ka para painbistigahan ang mga ginagawa ko." Nagtangis ang panga ko.
"'Cuase I know na nahihirapana kana, I'm here. Craig!" Nakita kong tumulo ang luha niya, sandali akong natigilan nang makita iyon na pinahid niya. "Lagi na lang ba akong mahihirapan? Lagi akong nasa tabi noong nahihirapan ka. Hanggang ngayon ba wala pa din? Wala pa din ba akong puwang sa... Puso mo?" Bahagyang nanginig ang kanyang boses.
Hindi ako makapag salita. Sa kauna-unahang pagkakataon ngayon ko lang siya nakitang umiyak.
"I'm doing this 'cause I want you to be mine... I want to help you 'cause I want you to feel that I'm always here for you. Nakikita kong nasasaktan ka.... At kapag naiisip ko iyon, para akong dinudurog."
Nanatili akong tahimik habang pinagmamasdan siya. She wiped her tears again. But this time she was looking at me straight. She swallowed hard nang mapansin kong nahihirapan siyang magsalita.
"Gusto kong maramdaman na sa tuwing malulungkot ka... Ako ang pagsusumbungan mo at unang makakaalam nang problema mo... Mahirap ba iyon, huh, Craig!" She shouted now.
"N-No," I said. Hindi ko man lang alam na nakakasakit na pala ako. Hindi ko man lang alam na nasasaktan ko na pala siya.
"Mahirap ba talaga ako mahalin, Craig! Mahirap ba.... Huh?" Mas lalong nanginig ang kanyang boses. Pero halos pasigaw pa din iyon. Hindi ko alam kung dinig iyon sa labas.
Hindi ako makapag salita habang nakatitig sa kanya. Ang mata nito ay puno nang kalungkutan at pagod habang nakatingin sa'kin.
"I'm always inlove with you, Craig! Even this time you hurting me. I'm still deeply inlove with you,"
Tuluyan akong hindi makapag salita habang nakatitig sa kanya. Naging tahimik kami dito sa loob. Sinubukan ko pang mangapa nang salita pero para akong napipi sa mga sinasabi niya.
"I can beg for your love, Craig..." She said then started to stand up. Pinagmasdan ko siya. "And I can beg more," at tuluyan siyang lumuhod sa harap ko.
Mabilis akong tumayo para subukan siyang itayo. She knelt down. Pinagsiklop niya ang dalawa niyang kamay habang nakaluhod sa harap ko. I was panicking when I tried to pull her para makatayo siya.
"Please, Craig! I'm begging for your love... Ako na lang," her voice is shaking.
Mas lalo akong nakaramdam ng kaba. My jaw clenched when I tried again to pull her. Umiling siya para mas magmakaawa.
"I will stand up. But please give me a chance. I will help you.... Sa mansion. Babawiin ko iyon bibilhin ko para sayo... But please marry me. I really want you,"
Mas lalong umigting ang panga ko. I hugged her nang wala na akong maisip na paraan para itayo siya dahil sa pilit nitong pagluhod sa harapan ko. She also hugged me.
"Please... Give me a chance. Be my boyfriend, marry me. And I'll make sure nababawiin natin ang mansion ni Lolo mo. Mahalin mo lang ako," she whispered. Ramdam ko ang matinding pagod nang kanyang boses.
"Let's go home.... You need to rest, Ava." I whispered, too. Ramdam ko ang pag-iling niya sa aking balikat.
"I'm offering to you all you want. Ibibigay ko lahat lahat, Craig," humigpit ang pagkakayakap niya sa'kin. I felt her lip to my neck. She started kissing me there.
Gumapang ang halik niya papunta sa aking labi. Sinubukan kong umiwas pero hinawakan niya ang panga ko para ibaling sa kanya. She kiss my lip.
I close my eyes and I let her to kiss me. Hindi ako sumasagot sa halik niya. Nanatili lang akong nakapikit habang hinahayaan siyang halikan ang labi ko. Naitulak ko lang siya at napaiwas nang pumasok sa isipan ko ang muka ni Tope.
Parang isang malaking sampal para sa'kin nang makaramdam ako ng takot. Pakiramdam ko ay nagloloko ako sa kanya. I let Ava to kiss me. I let her what she wanted to do to me. Umayos ako nang tayo at mariin na nahilamos sa aking muka ang aking palad.
Muli akong tumingin kay Ava na ngayon ay nanatiling nakaluhod at nakatingin sa'kin.
"Tumayo ka dyan, ihahatid kita sainyo," malamig na sabi ko bago talikuran siya.
Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako nang galit sa aking sarili. Lumabas ako roon at dumiretso sa harap para magbayad. Pagkatapos magbayad ay muli akong bumaling nang tingin sa pintuan na pinaglabasan ko kanina. Dahan dahan na lumalabas doon si Ava. She still look messy. Lumapit ako sa kanya at sinimulan ayusin nang unti ang kanyang buhok. Hinatak ko din ang dress niyang nagusot.
"I-I'm sorry, Craig!"
Hindi ko siya pinansin at umayos nang tayo. Inilibot ko ang tingin ko s la restaurant dahil ramdam ko ang tingin nang ibang tao samin. Halos manlaki ang mata ko sa gulat nang makita ko ang pares nang mata ni Tope. Nakatingin ito samin habang masama ang tingin.
Ang bawat galaw namin ni Ava ay pinagmamasdan niya ngayon. Halos makalimutan kong huminga dahil sa kaba.
"L-Let's go?" Malambing na boses ni Ava sa gilid ko. Dahilan para mabalik ang tingin ko sa kanya. Mariin akong bumuga nang hangin bago tumango at magsimulang lumakad.
Sinubukan kong baliwalain ang mariin na pagkakatitig saamin ni Tope. My heart is pounding... Na tila nagwawala na ito sa matinding pagtibok.
Did I cheated? Wala naman kami pero pakiramdam ko niloko ko siya.
Nang makarating kami sa parking lot ni Ava agad kong binuksan ang pinto. Inalalayan ko pa syang makaupo bago dumiretso sa driver seat.
"Craig! I'm sorry for what I did, but I'm hoping na pag isipan mo ang mga sinabi ko-"
"Please, Ava. Gusto ko nang tahimik. Ihahatid kita sa inyo." Mahinahon kong sinabi.
Nakita kong kinagat niya ang kanyang labi bago bumaling na lang sa harapan. She nodded. At saka nagsimula akong patakbuhin ang aking kotse. Hindi mawala sa isipan ko ang itsura ni Tope habang nagmamaneho.
Napansin ko na lang na nasa tapat na kami ng mansion nila Ava. Hindi ko kagad ako nakalabas para pagbuksan siya ng pinto. Kusa siyang lumabas habang ako naman ay muling napahilamos ng muka bago lumabas.
"G-Gusto mo pumasok muna?"
Umiling ako agad. "Pumasok kana sa loob. Titignan kita mula dito," I said.
Kita ko ang pag-iwas niya nang tingin sa'kin. Pero sandali lang iyon at muling tumingin sa'kin.
"Craig, kaya kitang tulungan sa mansion ng lolo mo. K-Kung papayag ka lang na pakasalan ako. Kaya ko ibigay sayo lahat,"
Pagod akong umiling sa kanya. I will not use her, hindi ko gagawin iyon dahil sa nangangailangan ako. At kung papayag ako sa gusto niya. Alam kong mahihirapan lang siya... Mahihirapan kami pareho.
"Rest, Ava. May trabaho pa tayo bukas." I smiled at her.
Kita ko ang nagbabadya na namang luha sa kanya. Pinigilan niya iyon at ngumiti sa'kin.
"I'm really inlove with you, Craig." Ngumiti lalo siya sa'kin. "I love you,"
Ngumiti lang din ako sa kanya saka sumenyas na pumasok na sya sa loob. Kita ko ang pagyuko niya at pagbaling niya sa kanilang mansyon. Dahan dahan siyang naglakad doon at pumasok. Kita ko ang pasimple niyang pagsulyap sa'kin.
I let my heavy sighed. Bago pumasok sa loob. Papatakbuhin ko na sana ang aking kotse nang makita ko ang kotse ni Tope mula sa malayo. Nakasandal din siya sa kanyang kotse habang nakatitig sa aking kotse.
Muli akong nakaramdam ng kaba. Nawala lang ang tingin ko sa kanya nang maramdaman ko ang pagvibrate sa aking cellphone. Dahan dahan ko iyong kinuha at nakita ang unregister number pa rin ni Tope sa aking cellphone. Sandali ko siyang tinapunan nang tingin at nakita na nakatapat ang kanyang cellphone sa kanyang tainga.
I answered it. At tinapat sa aking tainga.
"Can we talk?" The deep voice from him. Ramdam ko ang matinding pagod niya sa kanyang boses.