<Erss!!..តិចៗ!> ចាប់ផ្ដើមដំបូងនៃសាច់រឿងក៏បង្ហាញឲលឺនូវសម្លេងត្រហឹងអឺងកងដ៏អាម៉ាស់មួយយ៉ាងស្រួយស្រេស! ក៏ប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជាធម្មតាចំពោះដៃគូ6ទាំងពីរដែលនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការបង្ហាញពីភាពសុខស្រួល ប្រតិបត្តិរឿងសុីជម្រៅយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំ។
<Erss!..តិ-តិចមិនបានឡើយ!~> សម្លេងធ្ងន់មានទម្ងន់ បង្ហើរចេញពីបំពង់.ករបស់អ្នកដែលនៅខាងលើ មើលទៅនាយដូចជាជំនាញណាស់ ទឹកមុខបង្ហាញចេញមកយ៉ាងសុីអារម្មណ៍! នាងកាន់តែចង់ឲបន្ថយនាយរឹតតែសម្រុក។
<លោ-លោកចន!..Erss!>
Jungkook jeon គឺជាCEOនៃ ក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យTK នាយមានណាស់ជាបុគ្គលជោគជ័យវ័យក្មេង ត្រឹមអាយុ27ឆ្នាំ។ បើនិយាយពីរូបសម្បត្តិ សង្ហារឥតកន្លែងទាស់តាំងពីក្បាលដល់ចុងជើង ប្រៀបបានដូចទេពបុត្រដើរដី ពណ៍នាមិនចេញព្រោះឥតខ្ចោះខ្លាំងពេក។ ដោយសារតែសម្រស់ដ៏ឥតខ្ចោះនឹងជាអ្នកមានផងនោះ ទើបបណ្ដាលឲនាយកើតជាព្រាននារី មហាលេងស្រីតែម្ដង! ដូរស្រីដូចដូរខោអាវ ដោយយកមកត្រឹមតែកំដរអារម្មណ៍មួយឆាវៗ! មនុស្សស្រីដែលយកមកសុតសឹងតែជាmodelបរិសុទ្ធ ដែលនាយបក់ដៃតែបន្តិចក៏មករក ព្រោះទាក់ទងនាយវិស័យសិល្បៈអាចរីកចម្រើន។
....
15នាទីក្រោយ!
រឿងលើគ្រែត្រូវបានបញ្ចប់ ដោយនាយលេងអស់អារម្មណ៍ទើបបញ្ឈប់មុននឹង!
<លុយនេះយកហើយចេញទៅវិញទៅ!> បន្ទាប់ពីបិទលេវអាវរួចរាល់ ក៏ដកយកសមីរពណ៍គរគីមួយចេញពីថតតុ បោះទៅឲនារីដែលអង្គុយអេនអនញញឹមញញែមចាំលុយ! បោះលុយដូចបោះក្រដាសចោលចឹងកុំមកចង់ហក់។ ហើយវាក៏គ្មានអ្វីចម្លែករឺសោកស្ដាយព្រោះជាទម្លាប់ លក្ខណៈថាសុីនំហើយឲលុយ!
<អគុណលោកចន! ថ្ងៃក្រោយតើខ្ញុំអាចមានឱកាសទេ!> នារីឆើតឆាយ វាចុះពីគ្រែបន្ទាប់ពីបានលុយ តម្រង់ទៅអង្អែលទ្រូងរាងក្រាស់។ ចង់ដេកជាមួយនាយពិបាកណាស់តតែរកឱកាសទើបបាន!
<ចង់មានលើកក្រោយ?> នាយសង្ហារងាកទៅសម្លឹងមុខលើកចិញ្ចើមសួរ! អូ៎! ព្រះអើយ មើលសម្រស់របស់គេចុះ! ជះភាពសង្ហារចូលមកពេញមុខ។ ជាCEOប៉ុន្តែការតែងខ្លួនដូចពួកម៉ាហ្វៀចឹង។
<ហឹស! មិនខុសទេ!> នាងញញឹមគែមមាត់ប្រើក្រសែរភ្នែកមាន់ព្រៃ។
<លោតចុះពីលើអគារនេះទៅ បើនាងមានសំណាងកើតមកជាតិក្រោយយើងអាចនឹងគិតគូរ ព្រោះយើងមិនចូលចិត្តរសជាតិដដែលទេ..សុីហើយសុាំណាស់!> ចុកឈាម! អ្នកណាមិនដឹងនោះថាចរឹកនាយបែបនេះ បើយកឡើងគ្រែហើយគឺមានតែម្ដងប៉ុណ្ណោះ មួយវិញទៀតកុំភ័យខ្លាចមានអីលើសលួស គេផ្ទាល់នេះការពារសាហាវណាស់។
<..ល្មមចេញបានហើយ!> នារីម្នាក់នោះមិនមាត់តែក្នុងចិត្តហាក់ខឹងនាយប៉ុនពេក ខ្ពើមនៅតព្រោះគេដៀលចំកណ្ដាលមុខពេក។
នេះហើយគឺជាចរឹកJungkook jeon ចង់និយាយស្អីគឺនិយាយនឹង មិនខ្វល់ឡើយថាពាក្យដែលនិយាយនេះអ្នកផ្សេងស្ដាប់ទៅគិតយ៉ាងមិច! សំខាន់មានលុយចង់ធ្វើស្អីក៏បាន! ចរឹកព្រាននឹងក៏ដូចគ្នា គ្មានគ្រូបារអាចារ្យណាប្រដៅរឺបំបាក់បានឡើយ សូម្បីតែម៉ាក់នាយផ្ទាល់ក៏អស់សមត្ថភាពដែរ មានតែបណ្ដោយតែម្ដងទៅ។
|កាត់|
ដំណើរត្រុកៗជាប់ជើងឆ្អេកចេញពីក្រុមហ៊ុនមួយកន្លែង ក្នុងដៃមាននូវក្រដាសឯកសារមួយចំនួន ចំណែកឯដៃម្ខាងទៀតកំពុងcall ទឹកមុខស្អុយប៉ែរ ប្រៀបដូចជាមិនសម្រេចការអ្វីមួយ។
"យ៉ាងមិចហើយឯង ជោគជ័យទេ?"
<112 បូកលើកនេះមួយទៀតកើនដល់113!> ថេយ៉ុង ស្រដីប្រាប់ទៅកាន់អ្នកជាមិត្តមិនដឹងថានិយាយពីអ្វី ប៉ុន្តែបើពួកគេទាំងពីរអាចនឹងដឹងហើយយល់ច្បាស់។ រាងតូចក្រឡេកឆ្វេងស្ដាំមុននឹងបក់ដៃហៅតាក់សុីជិះទៅផ្ទះវិញ។
"ហឺយ!! មិចក៏ចឹង?" ឈូយីម គឺជាមិត្តរបស់ថេយ៉ុងដែលពួកគេស្គាល់គ្នាតាំងពីវិទ្យាល័យ។
<ឲយើងសម្ភាសន៍ជាប់យ៉ាងមិច បើអ្នកមកដាក់ពាក្យប្រជែងជាមួយយើងនោះគឺជាចៅលួតយាយលាបណ្ដាញគ្រួសារគេនឹង! គេអង្គុយតែញញឹមជាប់បាត់ សម្ភាសន៍យើងវិញសួរចង់បែកពពុះមាត់ ចេញចម្លើយមកដាក់ឡើងចំកណ្ដាលមុខ ប្អូនធ្លាក់ហើយ!!~>
គីម ថេយ៉ុង កម្លោះតូចកំពូលស្រស់សោភា រាងតូចស្រឡូនស្រឡៅដូចមនុស្សស្រី អត្តចរិតគេធម្មតាៗ បត់បែនបានគ្រប់ស្ថានការណ៍ ម្យ៉ាងអាយុទើប24។ ចំពោះរឿងការងារវិញ មិនបាច់បរិយាយច្រើន កំពូលស៊យលើលោក ដាក់ពាក្យនៅក្រុមហ៊ុនណា៎ក៏មិនជាប់ដែរ គេទៅសម្ភាសន៍ គេជាប់គ្រប់គ្នា ធ្លាក់តែខ្លួនមួយ ដែលក្រុមហ៊ុនគេដាក់លើកនេះជាក្រុមហ៊ុន113ហើយ លិទ្ធផលធ្លាក់ទៀត។
<What!! រួចឯងស្អីក៏ស៊យម្លេះ?> ឈូយីម នាងគឺជាគ្រូបង្រៀននៅសកលវិទ្យាល័យ ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រកូរ៉េ។
<អឺយ! មិនត្រឹមតែស៊យធម្មតាទេដូចជាចង្រៃណាស់ យើងចង់កើត Depressionហើយ ល្ងាចនេះឯងត្រូវកំដរយើងផឹក!> ធម្មតាទេ វ័យអាយុស្របាៗនឹងគេមានការងារធ្វើអស់ហើយ ខុសតែឯងដាក់កន្លែងណាក៏មិន! សសើរណាស់ចូលមួយរយក្រុមហ៊ុនជាងទៅហើយដូចគ្មានសំណាងសោះ។
<ផឹកស្រវឹងតែយើងនឹង យើងនេះចង់គ្រិនថ្លើមអស់ទៅហើយ!> ត្រូវហើយពេលផឹកម្ដងៗជានាងទេដែលដាប ព្រោះទេអង្គុយតែចុចកុំព្យូទ័រស្រាវជ្រាវមើលក្រុមហ៊ុនណាគេរើសបុគ្គលិក។
<មិនដឹងទេឯងត្រូវកំដរយើង អីឡូវបានសិនហើយចង់សម្រាកឈឺក្បាលណាស់!> ទឺត! និយាយចប់ទូរស័ព្ទក៏បានផ្ដាច់ ថេយ៍ផ្ដេកក្បាលងើយក៏បិទភ្នែកបណ្ដេញភាពស្មុគស្មាញចេញពីទ្រូង។
<សម្ភាសន៍ការងារមិនជាប់មែនទេ?> សុខៗលោកអ៊ំតាក់សុីគាត់ក៏សួរឡើង ព្រោះលឺថេយ៍និយាយក្ដែងៗគាត់ដូចជាមានចិត្តចង់ជួយ ហេតុថាកូនគាត់សព្វថ្ងៃធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនមួយកន្លែងដូចគ្នា។
<បាទ! មិនលាក់បាំងទេលោកអ៊ំចូលមួយរយក្រុមហ៊ុនជាងហើយសុតតែអត់បានផលទាំងអស់!>
<ចុះក្មួយស្គាល់ក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យTKដែរទេ?> ត្រូវហើយកូនស្រីគាត់គឺធ្វើការនៅទីនោះ។
<ស្គាល់តើ! ក្រុមហ៊ុនគេល្បីលំដាប់ប្រទេសថ្នាក់នេះច្បាស់ជាស្គាល់ហើយ!>
<ដែលទៅដាក់ពាក្យនៅទីនោះរឺអត់?>
<អរ..ហិហិ! និយាយលេងសើចអ្វីសម្ថភាពខ្ញុំមិនដល់ទេ ក្រុមហ៊ុននោះសុតសឹងតែបុគ្គលល្បីៗធ្វើការ ខ្ញុំសូម្បីតែក្រុមហ៊ុនធម្មតាៗសម្ភាសន៍មិនជាប់ផង!> ថេយ៍សើចតិចៗលក្ខណៈមនុស្សដាក់ខ្លួន។
<មិនទាន់សាកផងហេតុអីនិយាយចឹង? រឿងខ្លះតតែសាកទើបដឹង..ចំណេះដឹងខំរៀនសូត្រមកជាមួយមានពេញខ្លួន រអាអ្វីត្រឹមក្រុមហ៊ុនតូចធំ? ក្មួយសាកទៅម្ដងទៅ ម្យ៉ាងឲស្រណុកផង អ៊ំមានកូនស្រីដែលធ្វើការនៅទីនោះ ចាំអ៊ំឲកូនអ៊ំជូនក្មួយទៅ!>
<..ពិ-ពិតមែនហេ៎លោកអ៊ំ?> ថេយ៍មុនដំបូងមិនហ៊ាមទេ តតែបានលឺពាក្យសម្ដីគាត់ទើបមានកម្លាំងចិត្តមកវិញ ម្យ៉ាងចូលតាមបណ្ដាញអាចថាសង្ឃឹមខ្លះចឹងទៅ។ មួយវិញទៀតគេក៏ចង់ធ្វើការនៅទីនោះដូចគ្នា ក្រុមហ៊ុនល្បីហើយប្រណិតប្រាក់ខែខ្ពស់បែបនេះអ្នកណាមិនចង់បាន?
<អ៊ំកុហកធ្វើអី? អ៊ំឃើញក្មួយដូចមាននិស្ស័យ!>
<ហិហិ!! អគុណណាស់លោកអ៊ំ!> ថេយ៍ដែលប៉ុន្មាននាទីមុនមុខស្អុយដូចទឹកប្រហុក អីឡូវប្រែជារីកស្គុះស្គាយ ញញឹមញញែមបិទមាត់មិនជិត។ ចំណែកឯអ៊ំតាក់សុីគាត់ក៏សប្បាយចិត្តដូចគ្នាព្រោះបានជួយអ្នកដទៃ មិនដឹងថាលិទ្ធផលយ៉ាងណានោះទេ តែយ៉ាងហើចក៏យើងបានចូលរួមជួយគេខ្លះដែរ។
TO BE CONTINUED
BY: Ju jinny🐸