ကတိ(Completed)

အပိုင်းရှစ်

တဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေတဲ့လေပွေတွေကြောင့် သူ့ရဲ့ပိတုန်းရောင်ဆံနွယ်တွေဟာ နဖူးပြင်ပေါ်ကို ယောက်ယက်ခတ်စွာဖွာကျလာတော့တယ်။
သပ်တင်လည်း မထူးတော့တာမို့ထိုအတိုင်းသာထားလိုက်တယ်။

အချိန်တခုကြာသည်အထိ ရပ်မြဲတိုင်းရပ်နေကြတဲ့လူနှစ်ယောက်က ဘာအကြောင်းမှရေရေရာရာမရှိပါဘူး။စကားခဏပြောကြရအောင်လို့ အဲလက် ကခေါ်လာတော့ ဂျီမင်လည်းအငြင်းစကားမဆိုဘဲ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

သူတို့ရောက်နေတာက နေကြာခင်းရဲ့အလယ်မှာပါ။ကျယ်ပြန့်တဲ့လွင်ပြင်ကြီးထဲမှာ မျက်စိတဆုံးစိုက်ထားတဲ့နေကြာတွေကိုကြည့်ပြီး ဂျီမင် နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးလိုက်သည်။ပန်းတွေကို ချစ်မြတ်နိုးသူမို့ ဘယ်နေရာရောက်ရောက် သဘောကျတဲ့အပြုမှုလေးလုပ်နေတက်သည်။

*သဘောကျလိုက်တာ...*

*ဟင်..!*

*နေကြာတွေကိုလေ..*

အဲလက်ကသူ့ဘက်ကိုမျက်နှာမူကာ အပြုံးလေးနဲ့ပြောလာတော့ သူလည်းအလိုက်သင့်လေးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။

*အဲလက် ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘာများလဲ..*

*ကိုယ် ဂျီမင်ကိုလက်ဆောင်ပေးချင်လို့ပါ...*

*လက်ဆောင်..*

*အင်း..ကိုယ်‌ တခါပြောဖူးတာ မေ့သွားပြီလား..*

*မမေ့ပါဘူး ရုတ်တရက်ကြီးဘာလို့လဲ..*

*ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့လို့လေ‌..*

*ဟင်.!ဘာကို..*

ခံစားချက်ကသေချာနေတယ်ဆိုမှ ဒီစကားကိုပြောဖို့ သူဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ။အချိန်ထပ်မဆွဲချင်တော့ဘူ‌းလေ။

ဂျီမင်ဘက်ကဘယ်လိုအဖြေမျိုးကိုမဆို သူလက်ခံမှာပါ။အဓိက,ကသူချစ်နေတာကိုဂျီမင်သိရင်ရပြီ။ကျန်တာကတော့ ကံစေရာအတိုင်းပေါ့။တကယ်လို့ ဂျီမင် ကလည်းသူ့အချစ်ကိုလက်ခံပေးမယ်ဆိုရင်တော့ အတိုင်းထက်လွန်ဝမ်းသာမိမှာ။

*ဂျီမင် ကိုယ့်ကိုကြည့်.....*

မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြစ်သွားတဲ့ အဲလက်နဲ့ဂျီမင်က မျက်ဝန်းချင်းဆုံကာ စကားဆိုနေကြသည်။

ဂျီမင်ရဲ့လခြမ်း‌ေကွးသဏ္ဌန်မျက်ဝန်း‌က သူ့ကိုညှို့နေသယောင်။နောက်ပြီး ဖူးအိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးက ဆေးသားအကူမပါဘဲ လှနေတယ်။မျက်နှာအစိတ်ပိုင်းတခုချင်းစီက ပစ်ရက်စရာမရှိအောင် ချစ်စရာကောင်းနေတော့ အဲလက် သဘောကျတာမမှားဘူးထင်တယ်။

*ဂျီမင်ကို ကိုယ်သဘောကျတယ်...*

*ဟင်.!*

*မဟုတ်သေးဘူး သဘောကျတာထက်ပိုတယ် .*

*ဂျီမင်ကို ကိုယ်ချစ်တယ်..*

*အဲ.အဲလက်..!*

*ဟုတ်တယ် ဂျီမင် ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်။စ တွေ့ကတည်းကချစ်တာ။ဒီကြားထဲကိုယ့်ခံစားချက်‌ေတွပိုပြီးသေချာအောင်လို့ စမ်းစစ်နေပေမယ့် အဖြေကမပြောင်းလဲဘူး..*

*အရမ်းချစ်တယ် ဂျီမင်။ဒါက ကိုယ်ပေးတဲ့လက်ဆောင်ဘဲ...*

သူဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူး။အဲလက်ကသူ့ကိုချစ်တယ်တဲ့။သူ့ကိုချစ်တယ်လို့ ပြောတာကိုကို ပြီးရင်အဲလက်ကပထမဆုံးသူစိမ်းဘဲ။

*ဟို..အဲလက်..*

*ကိုယ့်ကိုစဉ်းစားပေးနိုင်မလား..*

မှိုင်းညို့နေတဲ့အဲလက်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေကသူ့ကိုအသနားခံနေတယ်။ဂျီမင် ချက်ချင်းဘဲမျက်နှာလွှဲလိုက်တယ်။အဲလက်ကို မိတ်ဆွေတယောက်လိုဘဲခင်နိုင်တယ်။ဒီထက်အဆင့်မပိုဘူး။

အဲလက်အမြင်မှာ သူ့အပြုမှုတွေက တမျိုးတမည်ဖြစ်နေလို့လား။သူကစိတ်ရင်းအမှန်နဲ့ဆက်ဆံတာလေ။

*ဂျီမင်...*

*မင့်မှာပြောစရာမရှိဘူး အဲလက်..*

*ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဂျီမင်...*

*အဲလက်ကိုအစ်ကိုတယောက်လိုဘဲသဘောထားတာပါ...*

*အဲတွက် မင် စိတ်မကောင်းပါဘူး...*

ဂျီမင်စကားအဆုံးအဲလက်ဆီကခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်သံတခုထွက်လာတယ်။မျှော်လင့်ထားပြီးသားဆိုပေမယ့် ချက်ချင်းကြီးအငြင်းခံရလိမ့်မယ်လို့တော့ သူမထင်ထားဘူး။

သူ့အပေါ်မှာနည်းနည်းလေးတောင်စိတ်ဝင်စားမှုမရှိဘူးလား။

*ချက်ချင်းကြီးငြင်းလိုက်ရလား ကိုယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပီ..*

*မင် တောင်းပန်ပါတယ်.*

*ကိုယ်နားလည်ပါပီ။ ကြိုတင်မျှော်လင့်ထားပြီးသားအဖြေမို့ ကိုယ်ဖြေသာနိုင်ပါတယ်..*

*ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ကိုတော့မမုန်းလိုက်ပါနဲ့...*

ချစ်သူဖြစ်ခွင့်မရရင်နေပါစေ။သူစိမ်းတွေပြန်ဖြစ်သွားမှာကိုတော့ သူကြောက်တယ်။ဒီအတိုင်းလေးဘဲ မိတ်ဆွေအဆင့်ကနေ တိတ်တခိုးချစ်နေပါ့မယ်။

*မင်ကအဲလက်ကိုဘာလို့မုန်းရမှာလဲ...*

*ချစ်ရေးဆိုလိုက်လို့လေ....*

*ဟင့်အင်း..မင် မမုန်းပါဘူး ရုတ်တရက်မို့အံ့ဩသွားတာပါ...*

*ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ကိုယ်ကဂျီမင် စိတ်ဆိုးပြီးမခေါ်တော့မှာကိုစိုးရိမ်နေတာ....*

*အဲလိုမလုပ်ပါဘူး နော်။အဲလက်ရဲ့အချစ်ကိုလက်မခံပေးနိုင်ပေမယ့် မိတ်ဆွေ‌တယောက်လိုတော့ ခင်နိုင်ပါသေးတယ်...*

*တော်သေးတာပေါ့...*

သူကဘဲအနေထိုင်မတက်လို့ အဲလက် ဆီကချစ်ရေးဆိုတာခံရတာလားလို့ ခပ်တုံးတုံးတွေးမိသေးတယ်။သူ အဲလက်ကိုသဘောကျတာမှန်တယ်။ဒါပေမယ့် ချစ်လို့မရဘူး။သူ ချစ်တာက ကိုကိုတယောက်ထဲဘဲ..

*နောက်မှတွေ့ကြမယ် နော်..*

*ဟုတ်ကဲ့ပါ..*

အဲလက်ကအိမ်ရှေ့အထိသူ့ကိုလိုက်ပို့ပေးတယ်။အပြန်လမ်းမှာတော့ အသွားတုန်းကလိုမျိုးစကားဖောင်ဖွဲ့မနေတော့ဘူး ။နှစ်ယောက်လုံးက အနေခက်နေတာနဲ့ဘဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအာရုံလွှဲပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားကြတယ်။

အဲလက်ကတော့ အပြုံးမပျက်ဘဲသူ့ကိုကားတံခါးလာဖွင့်ပေးရင်းခေါင်းကိုပုတ်လာတယ်။အမြဲလိုလိုဘဲသူ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွနေကျမို့ အထူးဆန်းတော့မဟုတ်ပေ။သိူ့ပေမယ့် အကြောင်းရင်းကိုသေသေချာချာမသိတဲ့လူတယောက်ကတော့ ထိုမြင်ကွင်းကိုတွေ့သွားတော့ တောက်တချက်ခတ်လိုက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားတော့တယ်

*ကိစ္စရှိလို့လား အကိုဂျောင်ဂု...*

*ဂရေ့စ်ကလည်း ကိစ္စရှိမှတွေ့ရမှာလား...*

*အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး ဂရေ့စ်က အံ့ဩသွားလိူ့ပါ....*

လက်ဖက်ရည်သောက်ရအောင်လားဆိုပြီးဖုန်းဆက်သွယ်လာတဲ့ အကိုဂျောင်ဂုစကားကြောင့် သူ(မ)မှင်သက်သွားခဲ့တယ်။သူ(မ)ကဘဲ အကိုဂျောင်ဂု အိမ်ကိုချောင်းပေါက်မတက်ဝင်ထွက်နေတာ။အကိုက တခါလေးမှသူ့ကိုဖော်ဖော်ရွေရွေနဲ့ မဆက်ဆံဘူးလေ။မကောင်းတက်လို့ ဧည့်ခံတဲ့သဘောဘဲရှိတာ။အခုတော့ ပြုံးချိုင့်ရေးရေးပေါ်တဲ့အထိ ပြုံးပြနေလိုက်တာများ သဘောကျလိုက်တာ။

အရင်ကစိတ်မဝင်စားဘူးလို့ပြောမိတာမှားသွားပြီထင်တယ်။အကိုဂျောင်ဂုက တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ ရင်ခုန်စရာကောင်းလေဘဲ...

*ဒါနဲ့ အရာရှိရောနေကောင်းတယ်မလား အကိုနဲ့မတွေ့ဖြစ်တော့လို့..*

*ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေက ရှေ့တပတ်ကဘဲနယ်ဘက်ကိုခဏသွားတယ် အကို..*

*ဟုတ်လား...*

ဘာအကြောင်းပြောလို့ ဘာစကားဆိုရမလဲ ဂျောင်ဂု မသိဘူး။အမှန်တော့ ဂရေ့စ် နဲ့တွေ့ဖို့အစီစဉ်လည်းမရှိဘူးလေ။ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ရက်ပိုင်းလောက်က မင်နဲ့အဲလက်စတာ တို့ရယ်ရယ်မောမောနဲ့စကားလက်ဆု‌ံကြနေတာကို တွေ့ပြီး စိတ်ဆိုးမိတယ်။

အဲလက်နဲ့အခေါ်ပြောမလုပ်ပါနဲ့လို့ သေချာမှာထားရက်နဲ့ ကလေးငယ်ကသူ့စကားကိုနားမထောင်ဘူးလေ။ဆိုးလိုက်တာ။ကလေးငယ်ကအရမ်းဆိုးလာတယ်။

သူ့ကိုလည်းမကြောက်တော့ဘူး။တခါတလေ ဆူမိရင်လည်းတခွန်းမကျန်ပြန်ပြောတက်သေးတာ။ဘယ်သူအားကိုးနဲ့ဒီလောက်ထိစွာတက်သွားရလဲမသိဘူး။ဒါမှမဟုတ် အဲလက်ကဘဲ မြှောက်ပေးနေတာလား။

သူစိမ်းစကားဆိုအမြဲပယ်ရှားတက်တဲ့ကလေးငယ်ကအခုမှချက်ချင်းကြီးပြောင်းလဲသွားတာလေ။စဉ်းစားစရာဘဲ။ဒါကြောင့် သူလည်း ဂရေ့စ် ကိုအကြောင်းပြချက်ပေးပြီးတွေ့ဖို့လုပ်လိုက်တာ။ဒီမြင်ကွင်းကို ကလေးငယ်တွေ့ရင် ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲ သူသိချင်တယ်

*အကို ဂျောင်ဂု.!*

*ဟင်.!ဘာ‌ပြောလိုက်တာလဲ ဂရေ့စ်..*

*ဘာတွေစဉ်းစားနေလို့ ခေါ်တာမကြားရတာလဲ..*

*မြို့တော်အကြောင်းတွေးမိသွားလို့ပါ..*

နှုတ်ခမ်းဆူလာတဲ့ ဂရေ့စ် ကြောင့်ဂျောင်ဂုလည်းပြီးစလွယ်ဘဲဖြေပေးလိုက်သည်။သူ့စကားကိုယုံသွားတဲ့ ဂရေ့စ်က ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြကာ လက်ဖက်ရည်ပူပူတခွက်ကိုဇိမ်ခံသောက်နေသည်။

*ဒါနဲ့ ဂရေ့စ် ပြောတာဘာလဲ...*

*အာ..ဟိုအနောက်ကနှင်းဆီခင်းထဲကိုသွားလို့ရလားလို့ မေးတာပါ..*

*အဲတာက....*

အိမ်မကြီးရဲ့အနောက်ဘက်ကရောင်စုံပန်းခင်းကြီးကို ဂရေ့စ် ကလက်ညှိုးထိုးပြရင်းမေးလာတယ်။အဲတာ ကလေးငယ်ပိုင်တာလေ။သူကလွဲရင် ကျန်တဲ့သူတွေထိခွင့်မရှိတဲ့ ပန်းခင်းပေါ့။ကလေးငယ်ဆီကခွင့်ပြုချက်မရဘဲနဲ့လည်း ဘယ်သူကမှ ဇွတ်တရွတ်မလုပ်ရဲဘူးလေ။

ကျန်တာတွေကိုကလေးငယ်က နားလည်ပေးပေမယ့် ပန်းခင်းနဲ့ပန်းချီကားတွေကိုတော့ အသည်းခိုက်မတက်မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားတယ်။

*ဟင်..သွားလို့ရလားလို့...*

*အင်း ရပါတယ်..*

*တကယ်လား..*

*ဒါပေါ့...*

သူအပြစ်လုပ်လိုက်မိပြီ။ကလေးငယ်မကြိုက်မှန်းသိရက်နဲ့ မထိသင့်တဲ့အရာကိုထိခွင့်ပေးလိုက်ပြီ။ဒါပေမယ့် သူ့စကားကိုနာမထောငိတဲ့ ကလေးကို ဒီနည်းနဲ့အပြစ်ပေးမယ်လေ။

ဒါမှနောက်တခါမလုပ်ရဲမှာ။အခုလည်း သူ့ကိုစကားမပြောတာရက်တချို့ရှိပြီ။‌ေတွ့လိုက်တိုင်းရှောင်ဖယ် ရှောင်ဖယ်နဲ့။သူလည်းမချော့တော့ဘူး။မှတ်သားလောက်အောင်ပစ်ထားမယ်လို့တွေးထားပေမယ့် တကယ်တမ်းကျမနေနိုင်ဘူးလေ။

*အတူတူသွားကြမယ်လေ..*

*အင်း..*

ဂရေ့စ်ကသွားထပ်သေးသေးလေးပေါ်သည်အထိပြုံးရယ်ပြလိုက်သည်။အကို့အိမ်ကိုစ‌ေရာက်ကတည်းကအဲဒီပန်းခင်းကြီးဆီသွားချင်နေတာ။အရမ်းလှလွန်းလို့ သူ(မ)မှာအိမ်မက်ထဲထည့်မက်တဲ့အထိဘဲ

*မွှေးလိုက်တာ....!*

ပန်းခင်းနားမရောက်ခင်ကတည်းကပန်းပေါင်းစုံရနံ့တွေကလေအဝေ့မှာပျံ့လွင့်လာခဲ့တယ်
သူ(မ)စိတ်ထဲ နှင်းဆီတမ်ျုးဘဲစိုက်ထားတာလို့ ထင်နေတာ။မဟုတ်ဘူးဘဲ။ပန်းပေါင်းစုံနဲ့ အမျိုးစားစုံလင်လှတဲ့ ပန်းခင်းကြီးကအတော်လေးကိုကျယ်ဝန်းတယ်။နောက်ပြီး ခြေတံရှည်သစ်သားအိမ်တလုံးလည်းရှိတယ်။

ဒါကဂျီမင် နေတာဖြစ်မယ်။မိုက်လိုက်တာ ဂျီမင်ကတော့နေ့တိုင်းပန်းရနံ့သင်းသင်းလေးနဲ့အိပ်စက်ရမှာ။သူ(မ)သိပ်သဘောကျတာဘဲ။

*ဒါတွေကိုဘယ်သူစိုက်ထားတာလည်း အကို...*

*ကလေးငယ်လေ...*

*ဂျီမင် စိုက်ထားတာ..*

*အင်း ကလေးငယ်ကပန်းပင်စိုက်ရတာဝါသနာပါတယ်လေ။ဈေးထဲကနေပျိုးပင်တွေဝယ်ပြီးတယောက်ထဲစိုက်ထားတာ...*

*တော်လိုက်တာ..*

သူ(မ)စိတ်ရင်းအမှန်နဲ့ချီးကျူးလိုက်တာ။ဒီလိုလည်းဂျီမင်ကလုပ်တက်တာဘဲလား။သူ(မ)က အလှကြည့်တာဖို့တက်တာ မစိုက်တက်ဘူး။ဂျီမင် လောက်တောင်အဖြစ်မရှိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကို တွေးမိရငိး ရယ်လိုက်သည်။

*တစ်ပွင့်လောက်ခူးလို့ရမလား...*

*ဂရေ့စ် လိုချင်လို့လား..*

*ဟုတ်..*

ပေးကြည့်တာနဲ့တင် သူကျောချမ်းနေတာ။ပေးခူးလိုက်လို့ ကလေးငယ်တွေ့သွားရင် မိုးမီးလောင်မှာလေ။သူ သိတယ်။အားလုံးသိတယ်။ဒါပေမယ့် ခွင့်ပြုပေးလိုက်ပြန်တယ်

*ဒါဆိုလည်း ခူးလေ...*

*အနီလေးကရဲပြီးစိုနေတာဘဲ..*

အဖူးငုံငုံလေးသာရှိသေးတဲ့နှင်းဆီအနီလေးက သူ(မ)မျက်လုံးထဲအ‌ေတာ်‌ေလးကိုလှတယ်။နှင်းရေစက်တွေတွဲခိုနေတဲ့ ပွင့်ဖတ်လေးကိုလက်ဖြင့်ဖွဖွလေးထိလိုက်တယ်။ခူးရက်စရာမရှိဘူး။
ပန်းဆိုတာအပင်မှာထားမှ ပိုလှတာမဟုတ်လား။ခူးလိုက်ရင် ခဏလေးနဲ့နွမ်းဖတ်သွားမှာလေ

*မထိနဲ့.!*

အဆူးပါတဲ့အရိုးတံတုတ်တုတ်လေးကိုလက်နဲ့ထိလိုက်တာနဲ့ဆစ်ခနဲဆိုပြီးဖြစ်သွားတယ်။နှင်းဆီကလှတာမှန်တယ်။ဒါပေမယ့်သူ့မှာအဆူးတွေ ဝိုင်းရံထားလို့တယုတရလေးခူးမှရမှာ

ညှပ်ဖြတ်စရာကပ်ကြေးကလည်းအနီးနားမှာမရှိလို့ ဘယ်လိုခူးရမလဲဆိုတာ သူ(မ)စဉ်းစားနေတုန်းမှာ အနောက်ဘက်ကနေစူးရှတဲ့အော်သံကြောင့် နှင်းဆီအရိုးကိုယောင်ရမ်းစွာနဲ့ဆုတ်ကိုင်မိသွားတော့ အဆူးတွေကလက်ဖဝါးနုနုလေးဆီထိုးစိုက်သွားတယ်။အဆိပ်တက်သွားသလိုမျိုးဘဲ တချက်တော့အောင့်သွားတာပေါ့။သွေးနီနီတွေကလည်းသူ(မ)လက်ဖဝါးပြင်ထက်စို့နစ်လာတယ်။

*ကိုကို...!*

*ဘာလို့ မင့်ပန်းတွေကိုပေးကိုင်တာလဲ.!*

ဂရေ့စ်နဲ့အတူ ဂျောင်ဂုသည်လည်းထိုအော်သံကြောင့်ကျောပြင်လေးမတ်သွားခဲ့တယ်။ဒါက အိမ်ကအဆိုးဆာလေးရဲ့အသံမဟုတ်လား။ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဂရေ့စ် လက်ကိုအသာလေးဆွဲယူလိုက်ပြီး သွေးထွက်နေတာကို စိတ်ပူဟန်ဖြင့် လက််နဲ့ဖိကပ်ပေးလိုက်သည်

*အရမ်းနာသွားလား..*

*သိပ်မနာပါဘူး .လန့်သွားလို့ကိုင်မိသွားတာပါ.*

*သွေးစို့နေတယ် အိမ်ထဲမှာဆေးဝင်ထည့်ရအောင် နော်..*

*ဟုတ်ကဲ့..*

သူမေးတာကိုပြန်မဖြေတဲ့အပြင် တချက်လေးဘဲလှည့်ကြည့်ပြီး ဂရေ့စ်ကိုဂရုစိုက်နေတဲ့ ကိုကို ကြောင့် ဂျီမင် ဒေါသမျက်ရည်ဝဲမိသည်။သူ့ပိုင်တဲ့ပစ္စည်းကိုလည်းခွင့်ပြုချက်မရဘဲထိသေးတယ်။သူ့ကိုလည်းလျစ်လျူရှုသေးတယ်။စိတ်တိုဖို့ကောင်းလိုက်တာ

*မင် မေးတာကိုမဖြေရသေးဘူး နော်.!*

*ပန်းလေးတပွင့်ခူးမိတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မင်...*

ကိုကိုက,ကလေးငယ်လို့တောင်မခေါ်တော့ဘူး။သူ့ကိုမျက်မှောင်ကျုတ်ကာ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ကိုကို ကဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။စကားမပြောဖြစ်တဲ့ရက်တွေမှာ ဘာလို့အခုလိုမျိုးပြောင်းလဲသွားရတာလဲ။မေးခွန်းတွေများနေပေမယ့် လက်တွေ့မှာပေါ့ မျက်ရည်ကြည်တွေကပါးပြင်နုနုလေးထက်ကိုတသွင်သွင်စီးကျလာတော့တယ်။

*မင် ဆီကခွင့်တောင်းလေ.!လိုချင်ရင် ပိုင်ရှင်ဆီကတောင်းပေါ့.!*

*အခုလို ခူးချင်တိုင်းခူးလို့မရဘူး.!*

*ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒီနှင်းဆီခင်းကို, ကိုကိုလည်းပိုင်တယ်လေ..*

*မပိုင်ဘူး.!ဘယ်သူမှမပိုင်ဘူး! မင် စိုက်ထားတာ မင် ကပိုင်ရှင်..!*

ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်နေတဲ့ဂျီမင် ကြောင့်ဂျောင်ဂု စိတ်ကိုလျော့ချလိုက်တော့တယ်။သူ ကလေးငယ်ကိုငိုအောင်လုပ်မိပြီ။ချော့ချင်ပေမယ့် အဲလက်နဲ့မြင်ကွင်းက ခေါင်းထဲတရိပ်ရိပ်ပေါ်လာတာကြောင့် ခပ်ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ဘဲ ကလေးအနားကိုတိုးကပ်သွားသည်။ခြံထဲက အလုပ်သမားတွေကလည်း ခေါင်းမဖော်ဘဲ လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်နေကြသည်။

အကိုလေးဂျီမင်ကို အခုစိတ်ဆိုးတာမမြင်ဖူးဘူးလေ။အမြဲတမ်းပြုံးရယ်နေတက်တဲ့ အကိုလေးက သူပိုင်တယ်လို့သတ်မှတ်ထားတဲ့အရာတွေကိုတော့ မျက်လုံးနဲ့စွေပြီးကြည့်တာတောင် မကြိုက်ဘူး။

ဒါကိုအကိုလေးဂျောင်ဂုကသိသိကြီးနဲ့တမင်တကာလုပ်တာဖြစ်မယ်။ဂရေ့စ် ဆိုတဲ့မိန်းကလေးကတော့ မလှုပ်မယှက်ဘဲ ရပ်မြဲတိုင်းရပ်နေတယ်။အလိုက်တသိရှောင်ပေးလိုက်ပေါ့။ဒါမှ အကိုလေးဂျီမင်ကိုချော့လို့ရမှာ

*အလိုလိုက်ထားလို့ အရမ်းဆိုးနေပါလား ဟင်..*

*ဧည့်သည်ရှေ့မှာ ဒီအပြုမှုကရိုင်းတယ်ဆိုတာသိတယ်မလား..*

*ဒါဆို အစကတည်းက မင့်ပန်းတွေပိုမထိ‌နဲ့ပေါ့...!*

*ပြောနေရင်းဘာလို့ထအော်တာလဲ.!ကိုကိုကဆုံးမနေရင် နာခံရမယ်လေ...*

ဂျောင်ဂုကတခါမှမပြောဖူးတဲ့လေသံနဲ့အော်‌လိုက်တော့ ဂျီမင် ကိုယ်လေးတုန်တက်သွားတယ်။အခုကိုကိုကသူ့ကိုအော်လိုက်တာလား။ဂရေ့စ် ရှေ့မှာလေ။လေသံမာမာ‌နဲ့တောင်မပြောဖူးတဲ့ကိုကိုက  ပန်းပေးမခူးလို့အော်တယ်တဲ့

*ကိုကို့ ကိုမုန်းတယ်.!*

*ကလေး..ကလေးငယ်..*

*လိုက်မလာနဲ့.! မုန်းဖို့ကောင်းတဲ့ ကိုကို.!*

တကယ်တမ်းသူလိုချင်တာက ဒီလိုမဟုတ်ဘူးလေ။သူ့စကားကိုနားထောင်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်လာချွဲမယ့် ကလေးငယ်ကိုလိုချင်တာ။အခု ကလေးငယ်ကမုန်းတယ်ဆိုပြီးအော်သွားကာ ခြံပြင်ကိုငိုယိုပြီးပြေးထွက်သွားတယ်။

အောင့်တက်လာတဲ့ရင်ဘက်ကိုလက်နဲ့ဖိရင်း အသက်ကိုဝဝရူလိုက်တယ်။မဟုတ်ဘူး။သူ့ကို ကလေးငယ်မုန်းလို့မရဘူး။ငယ်ငယ်လေးကတည်းကချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားတခွန်းနဲ့ဘဲနေသားကျလာတော့ ဒီစကားကအဆိပ်လူးမြားလိုဘဲ သူ့ရင်ကိုသွေးစိမ်းရှင်ရှင်ထွက်စေတယ်။ဒီတခါလည်း ကလေးငယ်ကိုအလျော့ပေးရသူက ဂျောင်ဂုပါဘဲ။သူကအမြဲတမ်းကျရှုံးပေးရတဲ့သူလေ။ကလေးငယ် အတွက်ပေါ့

*အကို လိုက်သွားအုန်းမယ်။ဂရေ့စ် ကအိမ်ထဲကအလုပ်သမားတယောက်ကိုဆေးထည့်ခိုင်းလိုက်နော်..*

*ဂရေ့စ် အဆင်ပြေပါတယ်။ဂျီမင် အနောက်ကိုဘဲလိုက်သွားပါ..သူအတော်လေးစိတ်ဆိုးသွားတယ်..*

*အင်း..*

ခြေလှမ်းအကျဲကြီးနဲ့ထွက်သွားတဲ့ အကိုဂျောင်ဂု ကိုကြည့်ပြီး သူ(မ)ပြုံးလိုက်မိတယ်။တကယ်ဘဲ ဂျီမင် အပေါ်မှာအကိုကညီအကိုထက်ပိုနေတာဘဲ။သူ(မ)ကိုဟန်ဆောင်ဂရုစိုက်နေပေမယ့် ဂျီမင် မျက်နှာလေးမဲ့ကျသွားတာကိုမြင်တော့ ချက်ချင်းဘဲ လက်ကိုလွှတ်ချလိုက်တာလေ။

နောက်ပြီး သူ(မ)လည်းဂျီမင်ကိုတောင်းပန်မှဖြစ်မယ်။ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ ခူးမိသွားလို့ အပြစ်ရှိတယ်မဟုတ်လား။ဒီလောက်ထိစိတ်ဆိုးသွားမ်ိမှန်းမသိလို့ပါ

_____

အား.!

*မုန်းတယ်.!မုန်းတယ်.!အားလုံးကိုမုန်းတယ်.!*

အမြဲတမ်းထိန်းချုပ်ထားတဲ့စိတ်အဆင်ကအခုတော့ မီးတောင်တခုလိုဘဲ။ချော်ရည်ပူတွေကျဆင်းလာပြီး မကြာခင်ဆိုပေါက်ကွဲထွက်တော့မှာလေ။သူ တအားစိတ်တိုနေတယ်။

မျက်ရည်ကြည်တွေကလည်းအဆက်မပြတ်ကျဆင်းလာပြီး အသားတွေလည်းတဆက်ဆက်တုန်နေတယ်။တခါမှလည်းဒီလိုမဖြစ်ဖူးတော့ ဒေါသကိုဘယ်လိုဖြေလျော့ရမလဲဆိုတာ သူမသိဘူး။ရင်ထဲတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ အသက်ရှုလို့လည်းမဝတော့ဘူး။စို့နစ်လာတဲ့ အသံကလည်ချောင်းဝမှာတစ်နေတယ်။

ဘာလုပ်ရမလဲ။သူ ဘာလုပ်မှ‌ေဒါသကပျောက်သွားမှာလဲ။ကိုယ့်ကိုကိုယ်နာကျင်အောင်အပြစ်ပေးသင့်လား။ဒါမှမဟုတ် .ကြာကန်ထဲကိုခုန်ချသင့်လား။

သူဘာတွေတွေးမိနေသလဲဆိုတာ သူကိုယ်တိုင်တောင်မသိဘူး။စိတ်လွတ်နေသူတယောက်လိုဘဲ မျက်လုံးကလည်းအငြိမ်မနေတော့ဘဲ တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်နဲ့ လှည့်ပတ်နေတော့တယ်။

*ကိုကိုကငါ့ကိုအော်တယ်.!*

*ကိုကိုကငါ့ကိုမချစ်တော့ဘူး.!*

*ကိုကိုကငါ့အပိုင်လေ.!*

*ပန်းခင်းကိုလည်းငါဘဲပိုင်တာ.!*

*အားလုံးကို ငါပိုင်တယ်.!*

ကလေးတယောက်လိုတိုင်တည်ရင်း ရှိုက်ငင်သံတွေကျယ်လောင်လာတဲ့အထိငိုချလိုက်တော့တယ်။သူပြောတာဘာမှားလို့လဲ။သူစိုက်ထားတာ လေ သူမပိုင်ရင်ဘယ်သူပိုင်လဲ။ဒါက တန်ဖိုးကြီးတဲ့ပစ္စည်းမဟုတ်ဘူးလို့တော့ လာမပြောနဲ့နော်။

သူ့အတွက်တော့အရေးကြီးတယ်။နောက်ပြီး သူကအစွဲလမ်းကြီးတဲ့သူတယောက်။သူ့အပိုင်လို့သတ်မှတ်ထားပြီးရင် မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိ‌ခွင့်မပေးဘူး။

*ကလေးငယ်...*

ငိုလို့မောသွားတော့မှ ကြာကန်ကြီး၏အရှေ့မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ပျော့‌ေခွသွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကအားတွေဆုတ်ယုတ်သွားသလိုဘဲ။

ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်စတွေကိုအင်္ကျီစလေးဖြင့်သုတ်နေတုန်းမှာအနောက်ပါးဆီကနေ တုန်ရီမောဟိုက်နေတဲ့ခေါ်သံကိုကြားလိုက်တယ်။နှစ်ယောက်မရှိတဲ့ သူ့ရဲ့ကိုကိုလေ။ဘာလာလုပ်တာလဲ။မတွေ့ချင်ပါဘူးဆိုတာကို ဘယ်သူကပြောပြလိုက်တာလဲ။

မြေကြီးပေါ်မှာဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ဂျီမင်က မကြားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။

*ကလေးငယ်..*

*မခေါ်နဲ့.!*

*ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ်..*

*သွား.!မလာနဲ့.!*

ကလေးငယ်အနားကိုအပြေးသွားပြီးလေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ချော့မြူလိုက်တော့ နီရဲနေတဲ့မျက်ဝန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးက သူ့ကိုစူးစိုက်ကြည့်လာတယ်။

အလုပ်သမားတယောက်က အကိုလေးဂျိီမင် အနောက်ဘက်ကိုပြေးသွားတယ်ဆိုလို့ သူ့မှာခြေသုတ်တင်ပြီးလာခဲ့ရတာ။တခြားနေရာတော့မဟုတ်ဘူး။သူနဲ့အမြဲလာနေကြ ကြာကန်ဆီကိုလေ။တော်သေးတာပေါ့။တခြားနေရာကိုထွက်မသွားတာ။ရှာလို့မတွေ့ခဲ့ရင် သူဘဲအရင်ဆုံးရူးမှာ။

နောက်ဘယ်သောအခါမှလည်း ဒီလိုမျိုးထပ်မဖြစ်စေရဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုဆုံးမလိုက်တယ်။ကလေးငယ် ကိုအကျိုးကြောင်းမေးသင့်တာကို။သူ ဘာတွေလုပ်မိသွားတာလဲ။

*ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးရယ်.*

*မလာနဲ့ဆို.!*

*အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့ ကလေးငယ်စိတ်ကျေနပ်အောင် ကိုကို့ ကိုရိုက်လိုက်နော်..*

*အခုလိုမ်ျုးတော့မနေပါနဲ့..*

*ကိုကို့ကိုမုန်းတယ်.!*

*ဟင့်အင်း..မမုန်းလိုက်ပါနဲ့ ကလေးရယ်။ကိုကို ဒူးထောက်တောင်းပန်ပါ့မယ် ..*

*က‌ေလးငယ် မုန်းရင် ကိုကိုသေလိမ့်မယ်....*

ဂျောင်ဂုက ဂျီမင်အရှေ့မှာဆောင့်ကြောင့်‌ေလးထိုင်လိုက်ပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ဖတ်လိုက်တော့ လက်သေးသေးလေးဖြင့်ထုရိုက်တော့သည်။

*မဖတ်နဲ့...!*

*ချစ်တယ် ကလေးငယ်....*

ငိုရင်းမဆက်မပြတ်ထုရိုက်နေတဲ့ဂျီမင်လက်လေးက လေပေါ်မှာရပ်တန့်သွားတယ်။မျက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းနေတဲ့မျက်ဝန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးနဲ့မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုက ခေါင်းခါပြတယ်။မငိုနဲ့ဆိုတဲ့သဘော....

*အရမ်းချစ်.တယ် ကလေးငယ်..*

*ကို.ကို...*

*တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးငယ်။ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ်။အော်ဖို့မရည်ရွယ်ပါဘူး..*

*ကိုကို့မှာအပစ်ရှိတာသိပါတယ်။ကိုကို့ ကိုရိုက်လိုက်နော်။ဒါပေမယ့် မမုန်းလိုက်ပါနဲ့ ကလေးရယ်...*

*ကိုကို..!*

တင်းခံထားတဲ့စိတ်ကကြာရှည်မခံပါဘူး ။အရည်ပျော်ကြလာတာဘဲ။သူ လည်းအကြာကြီးမနေနိုင်ဘူးလေ။မုန်းတယ်လို့ပြောခဲ့တာကလည်း သူ့ပစ္စည်းကိုထိလို့ စိတ်တို‌ပြီးပြောခဲ့တာ။

ကိုကိုကသူ့ပါးပြင်‌ပေါ်ကမျက်ရည်စီးကြောင်းလေးကိုလက်မဖြင့်ပွတ်ဆွဲပြီးသုတ်ပေးလာတယ်။ပြီးနောက် နဖူးပြင်ကိုခပ်ကြာကြာလေးဖိကပ်‌ပြီးအနမ်းပေးတယ်။

*တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကို့ကြောင့် ကလေးငယ်ငိုရပီ..*

*ကိုကိုမကောင်းဘူး..!*

*ဟုတ်တယ် ကိုကိုကအရမ်းဆိုးတာဘဲ .နော်..*

*အင့်ဟာ!အင့်ဟာ.!မကောင်းတဲ့ ကိုကို..*

လက်မောင်းသားကိုလက်သီးသေးသေးလေးနဲ့ထိုးလာတော့ မနာတက်တဲ့ဂျောင်ဂု ကခပ်တိုးတိုးလေးရယ်လိုက်သည်။ကလေးငယ်ကတော့ သူ့ကိုမျက်စောင်းတခဲခဲနဲ့ကြည့်နေတယ်။မနေနိုင်လို့ ပါးဖောင်းဖောင်းကိုဆွဲညှစ်‌လိုက်တော့ ပြုံးရိပ်လေးသန်းလာတယ်။ထိုမှသာ သူစိတ်အေးသွားတော့တယ်။တော်သေးတာပေါ့။ကလေးငယ်က သူ့ကိုအကြာကြီးမပစ်ထားလို့..

*လက်လေးနာသွားအုန်းမယ်..*

*နာပါစေ..*

*အရမ်းတွေစွာနေတယ် နော်..*

*ဘာဖြစ်လဲ..*

*ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ချစ်စရာကောင်းတယ်..*

*ဟွန့်.!အပိုတွေ....*

*တကယ်ပြောတာ..*

*သွားပါ.!အခုမှ..*

*ဟော..ဒါကစိတ်ပြန်ကောက်သွားတာလား...*

ဘာကိုအလိုမကျပြန်ဖြစ်သွားလဲမသိဘူး ။နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဆူထော်ထားလိုက်တာများ  ကြာကန်ကြီးကိုတောင်ထိုးမိတော့မယ်။ဂျောင်ဂုမှာစိတ်ထဲမှာလည်းအတင်းပြောနေပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ အသည်းတယားယားဖြစ်နေ‌တယ်။

သူ့ကိုမကြည့်တော့ဘဲ မျက်နှာလွှဲထားတဲ့ကလေးငယ်ရဲ့ဆံနွယ်လေးကိုအသာလေးသတ်တင်ပေးလိုက်တော့တွေတွေလေးလှည့်ကြည်လာတယ်။

*ကိုကိုချော့နေတယ်လေ ကလေးငယ်။ဘာလို့စိတ်ဆိုးမပြေသေးတာလဲ..*

*ဟွန့်.!..*

*လာပါအုန်း ကိုကိုဖတ်ထားချင်လို့...*

လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းပေးလိုက်တော့ မဆိုင်းမတွဘဲရင်ခွင်အကျယ်ကြီးထဲကိုတိုးဝင်လာတယ်။လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖတ်ထားပြီး ပါပီလေးလိုခေါင်းလေးတိုးဝှေ့လာတဲ့ကလေးငယ်က တချက်တချက်ဆိုသလိုရှိုက်ငင်သံကထွက်လာ‌ေသးတယ်

*ငိုအောင်လုပ်မိလို့‌ေရာ ၊‌ေအာ်လိုက်လို့‌ေရာ ကိုကို တောင်းပန်တယ် နော်...*

*ဘာလို့အော်တာလဲ..*

လည်တိုင်ကြားကိုမျက်နှာအပ်ထားတဲ့ကလေးငယ်က ခပ်စွာစွာလေးပြန်မေးလာတယ်။ကလေးငယ်ရဲ့ အသက်ရှုသံဝင်လေထွက်လေနွေးနွေးလေးကသူ့လည်တိုင်ကိုရိုက်ခက်လာတော့လက်တွေက ယောင်ယမ်းစွာနဲ့ ကလေးငယ်ရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုဖျစ်ညှစ်မိသွားတယ်။

ကိုကိုကအဲလောက်ထိသမာဓိအားမကောင်းဘူးလေ ကလေးငယ်။ချစ်တဲ့စိတ်ကုိအတက်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ထားပေမယ့် အလိုက်မသိနဲ့နှလုံးသားက ဒီအထိတွေ့ကိုသဘောကျနေလေရဲ့။

*ကိုကိုလည်းဘာလို့အော်လိုက်မိမှန်းမသိလိုက်ဘူး။သတိတချက်လွတ်သွားလို့ပါ...*

*ညာနေတာ...!*

*တကယ်ပြောတာပါ...ကလေးငယ်ယုံအောင်ဘယ်လိုသက်သေပြရမလဲ...*

*အဲပန်းခင်းက မင်ပိုင်တာလေ.မင့်ဆီကခွင့်ပြုချက်တောင်းသင့်တယ်မဟုတ်လား ။အပင်တပင်ဖြစ်‌ေအာင် မင် ဘယ်လိုတွေပြုစုခဲ့ရသလဲဆိုတာ ကိုကို မသိခဲ့လို့လား ။ပန်းတပွင့်လည်း တပွင့်အလျောက် မင့်အတွက်တန်ဖိုးရှိတယ်...*

*ကိုကို သိပါတယ်။ကလေးငယ်ကိုစိတ်ထိအောင် ကိုကိုက တမင်သက်သက်ပြောလိုက်တာမဟုတ်ပါဘူး...*

*ဂရေ့စ် ကလိုချင်တယ်ဆိုလို့ ကိုကိုကခူးခွင့်ပေးလိုက်တာပါ ။စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်...*

*ကိုကိုထပ်ပြီးတောင်းပန်ပါတယ်...*

*မတောင်းပန်တော့!နောက်တခါဆိုရင်..!*

*နောက်တခါလုံးဝမဖြစ်စေရပါဘူး။လုံးဝမှ လုံးဝဘဲ။ကိုကို ကတိပေးတယ်....*

*ပြီး‌ေရာ..!..*

‌ေပြာချင်တာကို ပြောလိုက်ရတော့ ဂျီမင်ရင်ထဲအနည်းငယ်ပေါ့ပါးသွားတယ်။ကိုကို မသိလို့လုပ်လိုက်တာပါလို့ ဖြည့်တွေးပေးရင်း ဘာမှမဖြစ်သလိုနေလိုက်တော့တယ်။သူ ရန်ဖြစ်စကားများတာကို မကြိုက်ဘူးလေ။အေးအေးချမ်းချမ်းဘဲနေချင်တယ်။

*ချစ်လား..*

*ဟင်.!*

*ကိုကို့ကိုချစ်လားလို့..*

*အင်း....*

စိတ်မကြည်တဲ့ကလေးငယ်ဆီက ဆူအောင့်အောင့်ဖြေ‌သံလေးကြောင့် ဂျောင်ဂု နှုတ်ခမ်းပါးလေးကွေးညွှတ်သည်အထိပြုံးလိုက်သည်

တသုန်သုန်တိုက်ခတ်နေတဲ့လေကြောင့် ကလေးငယ်ရဲ့ဆံနွယ်တွေကနဖူးပြင်ထက်လွန့်လူးနေတော့သည်။မျက်စိရှေ့ကိုကျလာတဲ့ ဆံပင်တွေကို ကလေးငယ်ကစိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် လက်နဲ့သတ်လိုက်နေသည်။

သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေထွက်လိုက်ပြီး ဘေးချပ်ကပ်အတူတူယှဉ်တွဲထိုင်လိုက်သည်။ကလေးငယ်ရဲ့ လက်ဖဝါးလေးကိုသူ့လက်မလေးနဲ့အသာယာပွတ်သတ်ပေးလိုက်တော့ သဘောကျနေတဲ့ကလေးငယ်က ပိုပြီးပြုံးလာသည်။

*ဒါနဲ့ ဂရေ့စ် ကိုဆေးထည့်ပေးခဲ့လား..*

*မထည့်ပေးခဲ့ဘူး ဘာလို့လဲ..*

*ကိုကိုကအရမ်းစိတ်ပူနေလို့လေ။အိမ်ထဲထိများ ချီခေါ်သွားလားလို့...*

*ပေါက်ကရ ကလေးရယ်။ကိုကိုကအဲလိုလုပ်စရာလား...*

*ဘယ်သိမလဲ..!*

*ပြောတယ်ချစ်တယ်ဆို..ဒီအကြောင်းတွေထပ်မဖော်ရအောင် နော်...*

*ဘာလို့လဲ ဂရေ့စ် အရှေ့မှာတောင်အော်သေးတာဘဲ..*

*ကလေးငယ်ကလည်းအဲလိုကြီးတေးမှတ်မထားနဲ့လေ။စိတ်မဆိုးတော့ဘူးဆို..*

ငြိမ်သွားလို့စိတ်ဆိုးပြေသွားပြီထင်နေတာ မဟုတ်ဘူးဘဲ။ပြန်စဉ်းစားပြီးဝမ်းနည်းနေတာထင်တယ်။

ရုတ်တရက်ကြီးဂရေ့စ် အကြောင်းထပြောလာတော့ သူလည်းဘယ်လိုဖြေရှင်းချက်ပေးရမလဲဆိုတာခေါင်းခဲနေတယ်။ဟန်ဆောင်ဂရုစိုက်ပြလိုက်တာပါ။ကလေးငယ်ကိုအဲလက်နဲ့ သဝန်တိုသလိုမျိုး သူလည်းဂရေ့စ် နဲ့အဲလိုနေရင် ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲဆိုတာသိချင်လို့လေ။မဟုတ်မှ ကလေးကသူ့ကို....

*သဝန်တိုနေတာလား.*

*ဟုတ်တယ်..!*

*ဟင်..*

*သဝန်တိုနေတာဟုတ်တယ်လို့။ကိုကိုက မင့်အပိုင်‌..။ဂရေ့စ်နဲ့အဲလိုမနေနဲ့ မင်မကြိုက်ဘူး..!*

ဒီတခါအံ့ဩသွားရသူကဂျောင်ဂု ဖြစ်နေတယ်။မျက်လုံးပြူးပြူးလေးနဲ့ကလေးငယ်ကို ကြည့်နေမိတယ်။သူ နားကြားမှားတာလား ။
ရှင်းလင်းစွာကြားလိုက်ရတဲ့ ကလေးငယ်အသံက အိမ်မက်လည်းမဟုတ်ဘူး

တကယ်ကြီးသဝန်တိုနေတာတဲ့ ။ဒါဆိုသူ့အကြံကအလုပ်ဖြစ်တယ်ပေါ့။သူလိုချင်တာလည်းဒီလိုဘဲလေ

*အဟမ်း.!တကယ်..တကယ်ပြောတာလား..ကိုကို့ကို သဝန်တိုတယ်ဆိုတာ..*

*ကိုကိုကငတုံးကြီး..မ်ြု့တော်ဝန်လုပ်နေပြီး ဒီလောက်လေးတောင်မသိဘူးလား..*

*ဘာကြီးမှန်းလည်းမသိဘူး.!*

ကလေးကတကွက်ပြသွားပြီ။မြို့တော်ဝန်ဂျောင်ဂုက ဂျီမင်နဲ့တွေ့ရင်တော့ရစရာမရှိအောင်အဆူခံရပါမယ်။

သူကသေချာအောင်လို့ပြန်မေးတာကို မျက်စောင်းထိုးပြီးထထွက်သွားတယ်။က‌ေလးငယ်ကဘယ်လိုလေးတုန်း။ ဒီလိုသာဆက်ပြီးအသည်းယားစရာကောင်းနေအုန်းမယ်ဆိုရင် သူဘာလုပ်မိမလဲမသိဘူး။

သူ့မှာအံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ အူတွေယားနေတာ။ကလေးငယ်ကတော့ ခြေဆောင့်ပြီးအိမ်ပြန်လမ်းကိုဦးတည်သွားသည်။

*ပြန်မယ်.!*

*အင်း..အင်း..ပြန်ကြမယ်..*

*အူကြောင်ကြောင်နဲ့...*

သဝန်တိုပါတယ်ဆိုတာကို ခဏခဏမေးနေရလား။ကိုကိုကလေ တခြားနေရာမှာသာတော်ထက်နေတာ သူနဲ့ပတ်သက်ရင်တော့ ငါးနှစ်သားကလေးလိူဘဲ။မျက်လုံးဝိုင်းဝ်ုင်းလေးနဲ့ လိုက်ကြည့်တက်တာကိုက သူ့မှာအားမလိုအားမရဖြစ်နေရတယ်။

အခုလည်းသူ့ကိုချော့တယ်ဆိုပြီးအနားကိုမလာဘူး။ ဘာကိုတွန့်ဆုတ်နေမှန်းမသိဘူး။စိတ်မရှည်လိုက်တာ။

*ဒီနားကိုလာလေ..!အဲလောက်အဝေးကြီးကလျှောက်ဖို့လိုလို့လား..*

*မဟုတ်ပါဘူး ကိုကိုကကြောက်လို့ပါ..*

*ခန္ဓာကိုယ်ကြီးမှအားမနာ...*

သူ့လက်သွယ်သွယ်လေးကို သိုင်းယှက်လာတဲ့ကလေးငယ်ရဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေ။မြေနီ‌လမ်းထက်မှာ ထင်ကျန်နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေကယိုင်နဲ့နဲ့ဖြစ်နေတယ်။ထပ်တူမကျသေးဘူး။

နွေးထွေးတဲ့လေပြေတွေက သူနဲ့ကလေးငယ်ကိုပိုပြီးနီးကပ်အောင်လို့တွန်းပို့နေတယ်။အလိုက်သိတဲ့လေပြေတွေကိုကျေးဇူးတင်ရင်း သူ့အပြင်ခံလက်ရှည်ကိုချွတ်ကာ ကလေးငယ်ကိုယ်ပေါ်ကိုလွှားခြုံပေးလိုက်ပြီး ပုခုံးကနေဆွဲဖတ်လိုက်တယ်။

သူ့ရင်ခွင်ထဲအံဝင်ခွင်ကျဖြစ်သွားတော့ အပြုံးတွေကပိုပြီးတောက်ပလာခဲ့တယ်။အိမ်ပြန်လမ်းလေးက အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတော့တယ်။

____

၁၂.၆.၂၃
Kelly

          Thankful my readers 🤍

______

Zawgyi

တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလေပြေတြေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ပိတုန္းေရာင္ဆံႏြယ္ေတြဟာ နဖူးျပင္ေပၚကို ေယာက္ယက္ခတ္စြာဖြာက်လာေတာ့တယ္။
သပ္တင္လည္း မထူးေတာ့တာမို႔ထိုအတိုင္းသာထားလိုက္တယ္။

အခ်ိန္တခုၾကာသည္အထိ ရပ္ၿမဲတိုင္းရပ္ေနၾကတဲ့လူႏွစ္ေယာက္က ဘာအေၾကာင္းမွေရေရရာရာမရွိပါဘူး။စကားခဏေျပာၾကရေအာင္လို႔ အဲလက္ ကေခၚလာေတာ့ ဂ်ီမင္လည္းအျငင္းစကားမဆိုဘဲ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။

သူတို႔ေရာက္ေနတာက ေနၾကာခင္းရဲ႕အလယ္မွာပါ။က်ယ္ျပန႔္တဲ့လြင္ျပင္ႀကီးထဲမွာ မ်က္စိတဆုံးစိုက္ထားတဲ့ေနၾကာေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ီမင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာၿပဳံးလိုက္သည္။ပန္းေတြကို ခ်စ္ျမတ္နိုးသူမို႔ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ သေဘာက်တဲ့အျပဳမႈေလးလုပ္ေနတက္သည္။

*သေဘာက်လိဳက္တာ...*

*ဟင္..!*

*ေနၾကာေတြကိုေလ..*

အဲလက္ကသူ႕ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူကာ အၿပဳံးေလးနဲ႕ေျပာလာေတာ့ သူလည္းအလိုက္သင့္ေလးေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။

*အဲလက္ ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုတာ ဘာမ်ားလဲ..*

*ကိုယ္ ဂ်ီမင္ကိုလက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔ပါ...*

*လက္ေဆာင္..*

*အင္း..ကိုယ္‌ တခါေျပာဖူးတာ ေမ့သြားၿပီလား..*

*မေမ့ပါဘူး ႐ုတ္တရက္ႀကီးဘာလို႔လဲ..*

*ထိန္းခ်ဳပ္မထားနိုင္ေတာ့လို႔ေလ‌..*

*ဟင္.!ဘာကို..*

ခံစားခ်က္ကေသခ်ာေနတယ္ဆိုမွ ဒီစကားကိုေျပာဖို႔ သူဆုံးျဖတ္လိုက္တာပါ။အခ်ိန္ထပ္မဆြဲခ်င္ေတာ့ဘူ‌းေလ။

ဂ်ီမင္ဘက္ကဘယ္လိုအေျဖမ်ိဳးကိုမဆို သူလက္ခံမွာပါ။အဓိက,ကသူခ်စ္ေနတာကိုဂ်ီမင္သိရင္ရၿပီ။က်န္တာကေတာ့ ကံေစရာအတိုင္းေပါ့။တကယ္လို႔ ဂ်ီမင္ ကလည္းသူ႕အခ်စ္ကိုလက္ခံေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္လြန္ဝမ္းသာမိမွာ။

*ဂ်ီမင္ ကိုယ့္ကိုၾကည့္.....*

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနထားျဖစ္သြားတဲ့ အဲလက္နဲ႕ဂ်ီမင္က မ်က္ဝန္းခ်င္းဆုံကာ စကားဆိုေနၾကသည္။

ဂ်ီမင္ရဲ႕လျခမ္း‌ေကြးသဏၭန္မ်က္ဝန္း‌က သူ႕ကိုညွို႔ေနသေယာင္။ေနာက္ၿပီး ဖူးအိေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးက ေဆးသားအကူမပါဘဲ လွေနတယ္။မ်က္ႏွာအစိတ္ပိုင္းတခုခ်င္းစီက ပစ္ရက္စရာမရွိေအာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနေတာ့ အဲလက္ သေဘာက်တာမမွားဘူးထင္တယ္။

*ဂ်ီမင္ကို ကိုယ္သေဘာက်တယ္...*

*ဟင္.!*

*မဟုတ္ေသးဘူး သေဘာက်တာထက္ပိုတယ္ .*

*ဂ်ီမင္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္..*

*အဲ.အဲလက္..!*

*ဟုတ္တယ္ ဂ်ီမင္ ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္။စ ေတြ႕ကတည္းကခ်စ္တာ။ဒီၾကားထဲကိုယ့္ခံစားခ်က္‌ေတြပိုၿပီးေသခ်ာေအာင္လို႔ စမ္းစစ္ေနေပမယ့္ အေျဖကမေျပာင္းလဲဘူး..*

*အရမ္းခ်စ္တယ္ ဂ်ီမင္။ဒါက ကိုယ္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ဘဲ...*

သူဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။အဲလက္ကသူ႕ကိုခ်စ္တယ္တဲ့။သူ႕ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတာကိုကို ၿပီးရင္အဲလက္ကပထမဆုံးသူစိမ္းဘဲ။

*ဟို..အဲလက္..*

*ကိုယ့္ကိုစဥ္းစားေပးနိုင္မလား..*

မွိုင္းညို႔ေနတဲ့အဲလက္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကသူ႕ကိုအသနားခံေနတယ္။ဂ်ီမင္ ခ်က္ခ်င္းဘဲမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္။အဲလက္ကို မိတ္ေဆြတေယာက္လိုဘဲခင္နိုင္တယ္။ဒီထက္အဆင့္မပိုဘူး။

အဲလက္အျမင္မွာ သူ႕အျပဳမႈေတြက တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ေနလို႔လား။သူကစိတ္ရင္းအမွန္နဲ႕ဆက္ဆံတာေလ။

*ဂ်ီမင္...*

*မင့္မွာေျပာစရာမရွိဘူး အဲလက္..*

*ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ဂ်ီမင္...*

*အဲလက္ကိုအစ္ကိုတေယာက္လိုဘဲသေဘာထားတာပါ...*

*အဲတြက္ မင္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး...*

ဂ်ီမင္စကားအဆုံးအဲလက္ဆီကေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံတခုထြက္လာတယ္။ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားဆိုေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းႀကီးအျငင္းခံရလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ သူမထင္ထားဘူး။

သူ႕အေပၚမွာနည္းနည္းေလးေတာင္စိတ္ဝင္စားမႈမရွိဘူးလား။

*ခ်က္ခ်င္းႀကီးျငင္းလိုက္ရလား ကိုယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပီ..*

*မင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.*

*ကိုယ္နားလည္ပါပီ။ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားအေျဖမို႔ ကိုယ္ေျဖသာနိုင္ပါတယ္..*

*ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုေတာ့မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕...*

ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္မရရင္ေနပါေစ။သူစိမ္းေတြျပန္ျဖစ္သြားမွာကိုေတာ့ သူေၾကာက္တယ္။ဒီအတိုင္းေလးဘဲ မိတ္ေဆြအဆင့္ကေန တိတ္တခိုးခ်စ္ေနပါ့မယ္။

*မင္ကအဲလက္ကိုဘာလို႔မုန္းရမွာလဲ...*

*ခ်စ္ေရးဆိုလိုက္လို႔ေလ....*

*ဟင့္အင္း..မင္ မမုန္းပါဘူး ႐ုတ္တရက္မို႔အံ့ဩသြားတာပါ...*

*ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ကိုယ္ကဂ်ီမင္ စိတ္ဆိုးၿပီးမေခၚေတာ့မွာကိုစိုးရိမ္ေနတာ....*

*အဲလိုမလုပ္ပါဘူး ေနာ္။အဲလက္ရဲ႕အခ်စ္ကိုလက္မခံေပးနိုင္ေပမယ့္ မိတ္ေဆြ‌တေယာက္လိုေတာ့ ခင္နိုင္ပါေသးတယ္...*

*ေတာ္ေသးတာေပါ့...*

သူကဘဲအေနထိုင္မတက္လို႔ အဲလက္ ဆီကခ်စ္ေရးဆိုတာခံရတာလားလို႔ ခပ္တုံးတုံးေတြးမိေသးတယ္။သူ အဲလက္ကိုသေဘာက်တာမွန္တယ္။ဒါေပမယ့္ ခ်စ္လို႔မရဘူး။သူ ခ်စ္တာက ကိုကိုတေယာက္ထဲဘဲ..

*ေနာက္မွေတြ႕ၾကမယ္ ေနာ္..*

*ဟုတ္ကဲ့ပါ..*

အဲလက္ကအိမ္ေရွ႕အထိသူ႕ကိုလိုက္ပို႔ေပးတယ္။အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အသြားတုန္းကလိုမ်ိဳးစကားေဖာင္ဖြဲ႕မေနေတာ့ဘူး ။ႏွစ္ေယာက္လုံးက အေနခက္ေနတာနဲ႕ဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအာ႐ုံလႊဲၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားၾကတယ္။

အဲလက္ကေတာ့ အၿပဳံးမပ်က္ဘဲသူ႕ကိုကားတံခါးလာဖြင့္ေပးရင္းေခါင္းကိုပုတ္လာတယ္။အၿမဲလိုလိုဘဲသူ႕ဆံပင္ေတြကိုဆြဲဖြေနက်မိဳ႕ အထူးဆန္းေတာ့မဟုတ္ေပ။သိူ႕ေပမယ့္ အေၾကာင္းရင္းကိုေသေသခ်ာခ်ာမသိတဲ့လူတေယာက္ကေတာ့ ထိုျမင္ကြင္းကိုေတြ႕သြားေတာ့ ေတာက္တခ်က္ခတ္လိုက္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့တယ္

*ကိစၥရွိလို႔လား အကိုေဂ်ာင္ဂု...*

*ဂေရ႕စ္ကလည္း ကိစၥရွိမွေတြ႕ရမွာလား...*

*အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး ဂေရ႕စ္က အံ့ဩသြားလိူ႕ပါ....*

လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရေအာင္လားဆိုၿပီးဖုန္းဆက္သြယ္လာတဲ့ အကိုေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကာင့္ သူ(မ)မွင္သက္သြားခဲ့တယ္။သူ(မ)ကဘဲ အကိုေဂ်ာင္ဂု အိမ္ကိုေခ်ာင္းေပါက္မတက္ဝင္ထြက္ေနတာ။အကိုက တခါေလးမွသူ႕ကိုေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြနဲ႕ မဆက္ဆံဘူးေလ။မေကာင္းတက္လို႔ ဧည့္ခံတဲ့သေဘာဘဲရွိတာ။အခုေတာ့ ၿပဳံးခ်ိဳင့္ေရးေရးေပၚတဲ့အထိ ၿပဳံးျပေနလိုက္တာမ်ား သေဘာက်လိဳက္တာ။

အရင္ကစိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ေျပာမိတာမွားသြားၿပီထင္တယ္။အကိုေဂ်ာင္ဂုက တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေလ ရင္ခုန္စရာေကာင္းေလဘဲ...

*ဒါနဲ႕ အရာရွိေရာေနေကာင္းတယ္မလား အကိုနဲ႕မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့လို႔..*

*ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖက ေရွ႕တပတ္ကဘဲနယ္ဘက္ကိုခဏသြားတယ္ အကို..*

*ဟုတ္လား...*

ဘာအေၾကာင္းေျပာလို႔ ဘာစကားဆိုရမလဲ ေဂ်ာင္ဂု မသိဘူး။အမွန္ေတာ့ ဂေရ႕စ္ နဲ႕ေတြ႕ဖို႔အစီစဥ္လည္းမရွိဘူးေလ။ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းေလာက္က မင္နဲ႕အဲလက္စတာ တို႔ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႕စကားလက္ဆု‌ံၾကေနတာကို ေတြ႕ၿပီး စိတ္ဆိုးမိတယ္။

အဲလက္နဲ႕အေခၚေျပာမလုပ္ပါနဲ႕လို႔ ေသခ်ာမွာထားရက္နဲ႕ ကေလးငယ္ကသူ႕စကားကိုနားမေထာင္ဘူးေလ။ဆိုးလိုက္တာ။ကေလးငယ္ကအရမ္းဆိုးလာတယ္။

သူ႕ကိုလည္းမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။တခါတေလ ဆူမိရင္လည္းတခြန္းမက်န္ျပန္ေျပာတက္ေသးတာ။ဘယ္သူအားကိုးနဲ႕ဒီေလာက္ထိစြာတက္သြားရလဲမသိဘူး။ဒါမွမဟုတ္ အဲလက္ကဘဲ ျမႇောက္ေပးေနတာလား။

သူစိမ္းစကားဆိုအၿမဲပယ္ရွားတက္တဲ့ကေလးငယ္ကအခုမွခ်က္ခ်င္းႀကီးေျပာင္းလဲသြားတာေလ။စဥ္းစားစရာဘဲ။ဒါေၾကာင့္ သူလည္း ဂေရ႕စ္ ကိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေပးၿပီးေတြ႕ဖို႔လုပ္လိုက္တာ။ဒီျမင္ကြင္းကို ကေလးငယ္ေတြ႕ရင္ ဘယ္လိုတုန႔္ျပန္မလဲ သူသိခ်င္တယ္

*အကို ေဂ်ာင္ဂု.!*

*ဟင္.!ဘာ‌ေျပာလိုက္တာလဲ ဂေရ႕စ္..*

*ဘာေတြစဥ္းစားေနလို႔ ေခၚတာမၾကားရတာလဲ..*

*ၿမိဳ႕ေတာ္အေၾကာင္းေတြးမိသြားလို႔ပါ..*

ႏႈတ္ခမ္းဆူလာတဲ့ ဂေရ႕စ္ ေၾကာင့္ေဂ်ာင္ဂုလည္းၿပီးစလြယ္ဘဲေျဖေပးလိုက္သည္။သူ႕စကားကိုယုံသြားတဲ့ ဂေရ႕စ္က ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ လက္ဖက္ရည္ပူပူတခြက္ကိုဇိမ္ခံေသာက္ေနသည္။

*ဒါနဲ႕ ဂေရ႕စ္ ေျပာတာဘာလဲ...*

*အာ..ဟိုအေနာက္ကႏွင္းဆီခင္းထဲကိုသြားလို႔ရလားလို႔ ေမးတာပါ..*

*အဲတာက....*

အိမ္မႀကီးရဲ႕အေနာက္ဘက္ကေရာင္စုံပန္းခင္းႀကီးကို ဂေရ႕စ္ ကလက္ညွိုးထိုးျပရင္းေမးလာတယ္။အဲတာ ကေလးငယ္ပိုင္တာေလ။သူကလြဲရင္ က်န္တဲ့သူေတြထိခြင့္မရွိတဲ့ ပန္းခင္းေပါ့။ကေလးငယ္ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲနဲ႕လည္း ဘယ္သူကမွ ဇြတ္တ႐ြတ္မလုပ္ရဲဘူးေလ။

က်န္တာေတြကိုကေလးငယ္က နားလည္ေပးေပမယ့္ ပန္းခင္းနဲ႕ပန္းခ်ီကားေတြကိုေတာ့ အသည္းခိုက္မတက္ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားတယ္။

*ဟင္..သြားလို႔ရလားလို႔...*

*အင္း ရပါတယ္..*

*တကယ္လား..*

*ဒါေပါ့...*

သူအျပစ္လုပ္လိုက္မိၿပီ။ကေလးငယ္မႀကိဳက္မွန္းသိရက္နဲ႕ မထိသင့္တဲ့အရာကိုထိခြင့္ေပးလိုက္ၿပီ။ဒါေပမယ့္ သူ႕စကားကိုနာမေထာငိတဲ့ ကေလးကို ဒီနည္းနဲ႕အျပစ္ေပးမယ္ေလ။

ဒါမွေနာက္တခါမလုပ္ရဲမွာ။အခုလည္း သူ႕ကိုစကားမေျပာတာရက္တခ်ိဳ႕ရွိၿပီ။‌ေတြ႕လိုက္တိုင္းေရွာင္ဖယ္ ေရွာင္ဖယ္နဲ႕။သူလည္းမေခ်ာ့ေတာ့ဘူး။မွတ္သားေလာက္ေအာင္ပစ္ထားမယ္လို႔ေတြးထားေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်မေနနိုင္ဘူးေလ။

*အတူတူသြားၾကမယ္ေလ..*

*အင္း..*

ဂေရ႕စ္ကသြားထပ္ေသးေသးေလးေပၚသည္အထိၿပဳံးရယ္ျပလိုက္သည္။အကို႔အိမ္ကိုစ‌ေရာက္ကတည္းကအဲဒီပန္းခင္းႀကီးဆီသြားခ်င္ေနတာ။အရမ္းလွလြန္းလို႔ သူ(မ)မွာအိမ္မက္ထဲထည့္မက္တဲ့အထိဘဲ

*ေမႊးလိုက္တာ....!*

ပန္းခင္းနားမေရာက္ခင္ကတည္းကပန္းေပါင္းစုံရနံ႕ေတြကေလအေဝ့မွာပ်ံ့လြင့္လာခဲ့တယ္
သူ(မ)စိတ္ထဲ ႏွင္းဆီတမ္်ဳးဘဲစိုက္ထားတာလို႔ ထင္ေနတာ။မဟုတ္ဘူးဘဲ။ပန္းေပါင္းစုံနဲ႕ အမ်ိဳးစားစုံလင္လွတဲ့ ပန္းခင္းႀကီးကအေတာ္ေလးကိုက်ယ္ဝန္းတယ္။ေနာက္ၿပီး ေျခတံရွည္သစ္သားအိမ္တလုံးလည္းရွိတယ္။

ဒါကဂ်ီမင္ ေနတာျဖစ္မယ္။မိုက္လိုက္တာ ဂ်ီမင္ကေတာ့ေန႕တိုင္းပန္းရနံ႕သင္းသင္းေလးနဲ႕အိပ္စက္ရမွာ။သူ(မ)သိပ္သေဘာက်တာဘဲ။

*ဒါေတြကိုဘယ္သူစိုက္ထားတာလည္း အကို...*

*ကေလးငယ္ေလ...*

*ဂ်ီမင္ စိုက္ထားတာ..*

*အင္း ကေလးငယ္ကပန္းပင္စိုက္ရတာဝါသနာပါတယ္ေလ။ေဈးထဲကေနပ်ိဳးပင္ေတြဝယ္ၿပီးတေယာက္ထဲစိုက္ထားတာ...*

*ေတာ္လိုက္တာ..*

သူ(မ)စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႕ခ်ီးက်ဴးလိုက္တာ။ဒီလိုလည္းဂ်ီမင္ကလုပ္တက္တာဘဲလား။သူ(မ)က အလွၾကည့္တာဖို႔တက္တာ မစိုက္တက္ဘူး။ဂ်ီမင္ ေလာက္ေတာင္အျဖစ္မရွိတဲ့ ကိုယ့္ကိုကို ေတြးမိရငိး ရယ္လိုက္သည္။

*တစ္ပြင့္ေလာက္ခူးလို႔ရမလား...*

*ဂေရ႕စ္ လိုခ်င္လို႔လား..*

*ဟုတ္..*

ေပးၾကည့္တာနဲ႕တင္ သူေက်ာခ်မ္းေနတာ။ေပးခူးလိုက္လို႔ ကေလးငယ္ေတြ႕သြားရင္ မိုးမီးေလာင္မွာေလ။သူ သိတယ္။အားလုံးသိတယ္။ဒါေပမယ့္ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ျပန္တယ္

*ဒါဆိုလည္း ခူးေလ...*

*အနီေလးကရဲၿပီးစိုေနတာဘဲ..*

အဖူးငုံငုံေလးသာရွိေသးတဲ့ႏွင္းဆီအနီေလးက သူ(မ)မ်က္လုံးထဲအ‌ေတာ္‌ေလးကိုလွတယ္။ႏွင္းေရစက္ေတြတြဲခိုေနတဲ့ ပြင့္ဖတ္ေလးကိုလက္ျဖင့္ဖြဖြေလးထိလိုက္တယ္။ခူးရက္စရာမရွိဘူး။
ပန္းဆိုတာအပင္မွာထားမွ ပိုလွတာမဟုတ္လား။ခူးလိုက္ရင္ ခဏေလးနဲ႕ႏြမ္းဖတ္သြားမွာေလ

*မထိနဲ႕.!*

အဆူးပါတဲ့အရိုးတံတုတ္တုတ္ေလးကိုလက္နဲ႕ထိလိုက္တာနဲ႕ဆစ္ခနဲဆိုၿပီးျဖစ္သြားတယ္။ႏွင္းဆီကလွတာမွန္တယ္။ဒါေပမယ့္သူ႕မွာအဆူးေတြ ဝိုင္းရံထားလို႔တယုတရေလးခူးမွရမွာ

ညွပ္ျဖတ္စရာကပ္ေၾကးကလည္းအနီးနားမွာမရွိလို႔ ဘယ္လိုခူးရမလဲဆိုတာ သူ(မ)စဥ္းစားေနတုန္းမွာ အေနာက္ဘက္ကေနစူးရွတဲ့ေအာ္သံေၾကာင့္ ႏွင္းဆီအရိုးကိုေယာင္ရမ္းစြာနဲ႕ဆုတ္ကိုင္မိသြားေတာ့ အဆူးေတြကလက္ဖဝါးႏုႏုေလးဆီထိုးစိုက္သြားတယ္။အဆိပ္တက္သြားသလိုမ်ိဳးဘဲ တခ်က္ေတာ့ေအာင့္သြားတာေပါ့။ေသြးနီနီေတြကလည္းသူ(မ)လက္ဖဝါးျပင္ထက္စို႔နစ္လာတယ္။

*ကိုကို...!*

*ဘာလို႔ မင့္ပန္းေတြကိုေပးကိုင္တာလဲ.!*

ဂေရ႕စ္နဲ႕အတူ ေဂ်ာင္ဂုသည္လည္းထိုေအာ္သံေၾကာင့္ေက်ာျပင္ေလးမတ္သြားခဲ့တယ္။ဒါက အိမ္ကအဆိုးဆာေလးရဲ႕အသံမဟုတ္လား။ဒါေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ဂေရ႕စ္ လက္ကိုအသာေလးဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေသြးထြက္ေနတာကို စိတ္ပူဟန္ျဖင့္ လက္္နဲ႕ဖိကပ္ေပးလိုက္သည္

*အရမ္းနာသြားလား..*

*သိပ္မနာပါဘူး .လန႔္သြားလို႔ကိုင္မိသြားတာပါ.*

*ေသြးစို႔ေနတယ္ အိမ္ထဲမွာေဆးဝင္ထည့္ရေအာင္ ေနာ္..*

*ဟုတ္ကဲ့..*

သူေမးတာကိုျပန္မေျဖတဲ့အျပင္ တခ်က္ေလးဘဲလွည့္ၾကည့္ၿပီး ဂေရ႕စ္ကိုဂ႐ုစိုက္ေနတဲ့ ကိုကို ေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ ေဒါသမ်က္ရည္ဝဲမိသည္။သူ႕ပိုင္တဲ့ပစၥည္းကိုလည္းခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲထိေသးတယ္။သူ႕ကိုလည္းလ်စ္လ်ဴရႈေသးတယ္။စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ

*မင္ ေမးတာကိုမေျဖရေသးဘူး ေနာ္.!*

*ပန္းေလးတပြင့္ခူးမိတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မင္...*

ကိုကိုက,ကေလးငယ္လို႔ေတာင္မေခၚေတာ့ဘူး။သူ႕ကိုမ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ကိုကို ကဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ။စကားမေျပာျဖစ္တဲ့ရက္ေတြမွာ ဘာလို႔အခုလိုမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ။ေမးခြန္းေတြမ်ားေနေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေပါ့ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြကပါးျပင္ႏုႏုေလးထက္ကိုတသြင္သြင္စီးက်လာေတာ့တယ္။

*မင္ ဆီကခြင့္ေတာင္းေလ.!လိုခ်င္ရင္ ပိုင္ရွင္ဆီကေတာင္းေပါ့.!*

*အခုလို ခူးခ်င္တိုင္းခူးလို႔မရဘူး.!*

*ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဒီႏွင္းဆီခင္းကို, ကိုကိုလည္းပိုင္တယ္ေလ..*

*မပိုင္ဘူး.!ဘယ္သူမွမပိုင္ဘူး! မင္ စိုက္ထားတာ မင္ ကပိုင္ရွင္..!*

ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ဂ်ီမင္ ေၾကာင့္ေဂ်ာင္ဂု စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။သူ ကေလးငယ္ကိုငိုေအာင္လုပ္မိၿပီ။ေခ်ာ့ခ်င္ေပမယ့္ အဲလက္နဲ႕ျမင္ကြင္းက ေခါင္းထဲတရိပ္ရိပ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႕ဘဲ ကေလးအနားကိုတိုးကပ္သြားသည္။ၿခံထဲက အလုပ္သမားေတြကလည္း ေခါင္းမေဖာ္ဘဲ လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ေနၾကသည္။

အကိုေလးဂ်ီမင္ကို အခုစိတ္ဆိုးတာမျမင္ဖူးဘူးေလ။အၿမဲတမ္းၿပဳံးရယ္ေနတက္တဲ့ အကိုေလးက သူပိုင္တယ္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့အရာေတြကိုေတာ့ မ်က္လုံးနဲ႕ေစြၿပီးၾကည့္တာေတာင္ မႀကိဳက္ဘူး။

ဒါကိုအကိုေလးေဂ်ာင္ဂုကသိသိႀကီးနဲ႕တမင္တကာလုပ္တာျဖစ္မယ္။ဂေရ႕စ္ ဆိုတဲ့မိန္းကေလးကေတာ့ မလႈပ္မယွက္ဘဲ ရပ္ၿမဲတိုင္းရပ္ေနတယ္။အလိုက္တသိေရွာင္ေပးလိုက္ေပါ့။ဒါမွ အကိုေလးဂ်ီမင္ကိုေခ်ာ့လို႔ရမွာ

*အလိုလိုက္ထားလို႔ အရမ္းဆိုးေနပါလား ဟင္..*

*ဧည့္သည္ေရွ႕မွာ ဒီအျပဳမႈကရိုင္းတယ္ဆိုတာသိတယ္မလား..*

*ဒါဆို အစကတည္းက မင့္ပန္းေတြပိုမထိ‌နဲ႕ေပါ့...!*

*ေျပာေနရင္းဘာလို႔ထေအာ္တာလဲ.!ကိုကိုကဆုံးမေနရင္ နာခံရမယ္ေလ...*

ေဂ်ာင္ဂုကတခါမွမေျပာဖူးတဲ့ေလသံနဲ႕ေအာ္‌လိုက္ေတာ့ ဂ်ီမင္ ကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားတယ္။အခုကိုကိုကသူ႕ကိုေအာ္လိုက္တာလား။ဂေရ႕စ္ ေရွ႕မွာေလ။ေလသံမာမာ‌နဲ႕ေတာင္မေျပာဖူးတဲ့ကိုကိုက  ပန္းေပးမခူးလို႔ေအာ္တယ္တဲ့

*ကိုကို႔ ကိုမုန္းတယ္.!*

*ကေလး..ကေလးငယ္..*

*လိုက္မလာနဲ႕.! မုန္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ ကိုကို.!*

တကယ္တမ္းသူလိုခ်င္တာက ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ။သူ႕စကားကိုနားေထာင္ၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲဝင္လာခြၽဲမယ့္ ကေလးငယ္ကိုလိုခ်င္တာ။အခု ကေလးငယ္ကမုန္းတယ္ဆိုၿပီးေအာ္သြားကာ ၿခံျပင္ကိုငိုယိုၿပီးေျပးထြက္သြားတယ္။

ေအာင့္တက္လာတဲ့ရင္ဘက္ကိုလက္နဲ႕ဖိရင္း အသက္ကိုဝဝ႐ူလိုက္တယ္။မဟုတ္ဘူး။သူ႕ကို ကေလးငယ္မုန္းလို႔မရဘူး။ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားတခြန္းနဲ႕ဘဲေနသားက်လာေတာ့ ဒီစကားကအဆိပ္လူးျမားလိုဘဲ သူ႕ရင္ကိုေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေစတယ္။ဒီတခါလည္း ကေလးငယ္ကိုအေလ်ာ့ေပးရသူက ေဂ်ာင္ဂုပါဘဲ။သူကအၿမဲတမ္းက်ရႈံးေပးရတဲ့သူေလ။ကေလးငယ္ အတြက္ေပါ့

*အကို လိုက္သြားအုန္းမယ္။ဂေရ႕စ္ ကအိမ္ထဲကအလုပ္သမားတေယာက္ကိုေဆးထည့္ခိုင္းလိုက္ေနာ္..*

*ဂေရ႕စ္ အဆင္ေျပပါတယ္။ဂ်ီမင္ အေနာက္ကိုဘဲလိုက္သြားပါ..သူအေတာ္ေလးစိတ္ဆိုးသြားတယ္..*

*အင္း..*

ေျခလွမ္းအက်ဲႀကီးနဲ႕ထြက္သြားတဲ့ အကိုေဂ်ာင္ဂု ကိုၾကည့္ၿပီး သူ(မ)ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။တကယ္ဘဲ ဂ်ီမင္ အေပၚမွာအကိုကညီအကိုထက္ပိုေနတာဘဲ။သူ(မ)ကိုဟန္ေဆာင္ဂ႐ုစိုက္ေနေပမယ့္ ဂ်ီမင္ မ်က္ႏွာေလးမဲ့က်သြားတာကိုျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဘဲ လက္ကိုလႊတ္ခ်လိဳက္တာေလ။

ေနာက္ၿပီး သူ(မ)လည္းဂ်ီမင္ကိုေတာင္းပန္မွျဖစ္မယ္။ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ခူးမိသြားလို႔ အျပစ္ရွိတယ္မဟုတ္လား။ဒီေလာက္ထိစိတ္ဆိုးသြားမ္ိမွန္းမသိလို႔ပါ

_____

အား.!

*မုန္းတယ္.!မုန္းတယ္.!အားလုံးကိုမုန္းတယ္.!*

အၿမဲတမ္းထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့စိတ္အဆင္ကအခုေတာ့ မီးေတာင္တခုလိုဘဲ။ေခ်ာ္ရည္ပူေတြက်ဆင္းလာၿပီး မၾကာခင္ဆိုေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မွာေလ။သူ တအားစိတ္တိုေနတယ္။

မ်က္ရည္ၾကည္ေတြကလည္းအဆက္မျပတ္က်ဆင္းလာၿပီး အသားေတြလည္းတဆက္ဆက္တုန္ေနတယ္။တခါမွလည္းဒီလိုမျဖစ္ဖူးေတာ့ ေဒါသကိုဘယ္လိုေျဖေလ်ာ့ရမလဲဆိုတာ သူမသိဘူး။ရင္ထဲတင္းက်ပ္က်ပ္နဲ႕ အသက္ရႈလို႔လည္းမဝေတာ့ဘူး။စို႔နစ္လာတဲ့ အသံကလည္ေခ်ာင္းဝမွာတစ္ေနတယ္။

ဘာလုပ္ရမလဲ။သူ ဘာလုပ္မွ‌ေဒါသကေပ်ာက္သြားမွာလဲ။ကိုယ့္ကိုကိုယ္နာက်င္ေအာင္အျပစ္ေပးသင့္လား။ဒါမွမဟုတ္ .ၾကာကန္ထဲကိုခုန္ခ်သင့္လား။

သူဘာေတြေတြးမိေနသလဲဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိဘူး။စိတ္လြတ္ေနသူတေယာက္လိုဘဲ မ်က္လုံးကလည္းအၿငိမ္မေနေတာ့ဘဲ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႕ လွည့္ပတ္ေနေတာ့တယ္။

*ကိုကိုကငါ့ကိုေအာ္တယ္.!*

*ကိုကိုကငါ့ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး.!*

*ကိုကိုကငါ့အပိုင္ေလ.!*

*ပန္းခင္းကိုလည္းငါဘဲပိုင္တာ.!*

*အားလုံးကို ငါပိုင္တယ္.!*

ကေလးတေယာက္လိုတိုင္တည္ရင္း ရွိုက္ငင္သံေတြက်ယ္ေလာင္လာတဲ့အထိငိုခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။သူေျပာတာဘာမွားလို႔လဲ။သူစိုက္ထားတာ ေလ သူမပိုင္ရင္ဘယ္သူပိုင္လဲ။ဒါက တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ပစၥည္းမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ လာမေျပာနဲ႕ေနာ္။

သူ႕အတြက္ေတာ့အေရးႀကီးတယ္။ေနာက္ၿပီး သူကအစြဲလမ္းႀကီးတဲ့သူတေယာက္။သူ႕အပိုင္လို႔သတ္မွတ္ထားၿပီးရင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိ‌ခြင့္မေပးဘူး။

*ကေလးငယ္...*

ငိုလို႔ေမာသြားေတာ့မွ ၾကာကန္ႀကီး၏အေရွ႕မွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္။ေပ်ာ့‌ေခြသြားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကအားေတြဆုတ္ယုတ္သြားသလိုဘဲ။

ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္စေတြကိုအကၤ်ီစေလးျဖင့္သုတ္ေနတုန္းမွာအေနာက္ပါးဆီကေန တုန္ရီေမာဟိုက္ေနတဲ့ေခၚသံကိုၾကားလိုက္တယ္။ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့ သူ႕ရဲ႕ကိုကိုေလ။ဘာလာလုပ္တာလဲ။မေတြ႕ခ်င္ပါဘူးဆိုတာကို ဘယ္သူကေျပာျပလိုက္တာလဲ။

ေျမႀကီးေပၚမွာဖင္ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႕ကာ ဂ်ီမင္က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။

*ကေလးငယ္..*

*မေခၚနဲ႕.!*

*ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္..*

*သြား.!မလာနဲ႕.!*

ကေလးငယ္အနားကိုအေျပးသြားၿပီးေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ေခ်ာ့ျမဴလိုက္ေတာ့ နီရဲေနတဲ့မ်က္ဝန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးက သူ႕ကိုစူးစိုက္ၾကည့္လာတယ္။

အလုပ္သမားတေယာက္က အကိုေလးဂ်ိီမင္ အေနာက္ဘက္ကိုေျပးသြားတယ္ဆိုလို႔ သူ႕မွာေျခသုတ္တင္ၿပီးလာခဲ့ရတာ။တျခားေနရာေတာ့မဟုတ္ဘူး။သူနဲ႕အၿမဲလာေနၾက ၾကာကန္ဆီကိုေလ။ေတာ္ေသးတာေပါ့။တျခားေနရာကိုထြက္မသြားတာ။ရွာလို႔မေတြ႕ခဲ့ရင္ သူဘဲအရင္ဆုံး႐ူးမွာ။

ေနာက္ဘယ္ေသာအခါမွလည္း ဒီလိုမ်ိဳးထပ္မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုဆုံးမလိုက္တယ္။ကေလးငယ္ ကိုအက်ိဳးေၾကာင္းေမးသင့္တာကို။သူ ဘာေတြလုပ္မိသြားတာလဲ။

*ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးရယ္.*

*မလာနဲ႕ဆို.!*

*အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႕ ကေလးငယ္စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ကိုကို႔ ကိုရိုက္လိုက္ေနာ္..*

*အခုလိုမ္်ဳးေတာ့မေနပါနဲ႕..*

*ကိုကို႔ကိုမုန္းတယ္.!*

*ဟင့္အင္း..မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕ ကေလးရယ္။ကိုကို ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္ ..*

*က‌ေလးငယ္ မုန္းရင္ ကိုကိုေသလိမ့္မယ္....*

ေဂ်ာင္ဂုက ဂ်ီမင္အေရွ႕မွာေဆာင့္ေၾကာင့္‌ေလးထိုင္လိုက္ၿပီးရင္ခြင္ထဲထည့္ဖတ္လိုက္ေတာ့ လက္ေသးေသးေလးျဖင့္ထုရိုက္ေတာ့သည္။

*မဖတ္နဲ႕...!*

*ခ်စ္တယ္ ကေလးငယ္....*

ငိုရင္းမဆက္မျပတ္ထုရိုက္ေနတဲ့ဂ်ီမင္လက္ေလးက ေလေပၚမွာရပ္တန႔္သြားတယ္။မ်က္ရည္ေတြအိုင္ထြန္းေနတဲ့မ်က္ဝန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႕ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ေခါင္းခါျပတယ္။မငိုနဲ႕ဆိုတဲ့သေဘာ....

*အရမ္းခ်စ္.တယ္ ကေလးငယ္..*

*ကို.ကို...*

*ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးငယ္။ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ေအာ္ဖို႔မရည္႐ြယ္ပါဘူး..*

*ကိုကို႔မွာအပစ္ရွိတာသိပါတယ္။ကိုကို႔ ကိုရိုက္လိုက္ေနာ္။ဒါေပမယ့္ မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕ ကေလးရယ္...*

*ကိုကို..!*

တင္းခံထားတဲ့စိတ္ကၾကာရွည္မခံပါဘူး ။အရည္ေပ်ာ္ၾကလာတာဘဲ။သူ လည္းအၾကာႀကီးမေနနိုင္ဘူးေလ။မုန္းတယ္လို႔ေျပာခဲ့တာကလည္း သူ႕ပစၥည္းကိုထိလို႔ စိတ္တို‌ၿပီးေျပာခဲ့တာ။

ကိုကိုကသူ႕ပါးျပင္‌ေပၚကမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးကိုလက္မျဖင့္ပြတ္ဆြဲၿပီးသုတ္ေပးလာတယ္။ၿပီးေနာက္ နဖူးျပင္ကိုခပ္ၾကာၾကာေလးဖိကပ္‌ၿပီးအနမ္းေပးတယ္။

*ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ကေလးငယ္ငိုရပီ..*

*ကိုကိုမေကာင္းဘူး..!*

*ဟုတ္တယ္ ကိုကိုကအရမ္းဆိုးတာဘဲ .ေနာ္..*

*အင့္ဟာ!အင့္ဟာ.!မေကာင္းတဲ့ ကိုကို..*

လက္ေမာင္းသားကိုလက္သီးေသးေသးေလးနဲ႕ထိုးလာေတာ့ မနာတက္တဲ့ေဂ်ာင္ဂု ကခပ္တိုးတိုးေလးရယ္လိုက္သည္။ကေလးငယ္ကေတာ့ သူ႕ကိုမ်က္ေစာင္းတခဲခဲနဲ႕ၾကည့္ေနတယ္။မေနနိုင္လို႔ ပါးေဖာင္းေဖာင္းကိုဆြဲညွစ္‌လိုက္ေတာ့ ၿပဳံးရိပ္ေလးသန္းလာတယ္။ထိုမွသာ သူစိတ္ေအးသြားေတာ့တယ္။ေတာ္ေသးတာေပါ့။ကေလးငယ္က သူ႕ကိုအၾကာႀကီးမပစ္ထားလို႔..

*လက္ေလးနာသြားအုန္းမယ္..*

*နာပါေစ..*

*အရမ္းေတြစြာေနတယ္ ေနာ္..*

*ဘာျဖစ္လဲ..*

*ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္..*

*ဟြန႔္.!အပိုေတြ....*

*တကယ္ေျပာတာ..*

*သြားပါ.!အခုမွ..*

*ေဟာ..ဒါကစိတ္ျပန္ေကာက္သြားတာလား...*

ဘာကိုအလိုမက်ျပန္ျဖစ္သြားလဲမသိဘူး ။ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုဆူေထာ္ထားလိုက္တာမ်ား  ၾကာကန္ႀကီးကိုေတာင္ထိုးမိေတာ့မယ္။ေဂ်ာင္ဂုမွာစိတ္ထဲမွာလည္းအတင္းေျပာေနေပမယ့္ တကယ္တမ္းက် အသည္းတယားယားျဖစ္ေန‌တယ္။

သူ႕ကိုမၾကည့္ေတာ့ဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲထားတဲ့ကေလးငယ္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေလးကိုအသာေလးသတ္တင္ေပးလိုက္ေတာ့ေတြေတြေလးလွည့္ၾကည္လာတယ္။

*ကိုကိုေခ်ာ့ေနတယ္ေလ ကေလးငယ္။ဘာလို႔စိတ္ဆိုးမေျပေသးတာလဲ..*

*ဟြန႔္.!..*

*လာပါအုန္း ကိုကိုဖတ္ထားခ်င္လို႔...*

လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္တန္းေပးလိုက္ေတာ့ မဆိုင္းမတြဘဲရင္ခြင္အက်ယ္ႀကီးထဲကိုတိုးဝင္လာတယ္။လည္တိုင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖတ္ထားၿပီး ပါပီေလးလိုေခါင္းေလးတိုးေဝွ႕လာတဲ့ကေလးငယ္က တခ်က္တခ်က္ဆိုသလိုရွိုက္ငင္သံကထြက္လာ‌ေသးတယ္

*ငိုေအာင္လုပ္မိလို႔‌ေရာ ၊‌ေအာ္လိုက္လို႔‌ေရာ ကိုကို ေတာင္းပန္တယ္ ေနာ္...*

*ဘာလို႔ေအာ္တာလဲ..*

လည္တိုင္ၾကားကိုမ်က္ႏွာအပ္ထားတဲ့ကေလးငယ္က ခပ္စြာစြာေလးျပန္ေမးလာတယ္။ကေလးငယ္ရဲ႕ အသက္ရႈသံဝင္ေလထြက္ေလေႏြးေႏြးေလးကသူ႕လည္တိုင္ကိုရိုက္ခက္လာေတာ့လက္ေတြက ေယာင္ယမ္းစြာနဲ႕ ကေလးငယ္ရဲ႕ခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုဖ်စ္ညွစ္မိသြားတယ္။

ကိုကိုကအဲေလာက္ထိသမာဓိအားမေကာင္းဘူးေလ ကေလးငယ္။ခ်စ္တဲ့စိတ္ကုိအတက္နိုင္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ထားေပမယ့္ အလိုက္မသိနဲ႕ႏွလုံးသားက ဒီအထိေတြ႕ကိုသေဘာက်ေနေလရဲ႕။

*ကိုကိုလည္းဘာလို႔ေအာ္လိုက္မိမွန္းမသိလိုက္ဘူး။သတိတခ်က္လြတ္သြားလို႔ပါ...*

*ညာေနတာ...!*

*တကယ္ေျပာတာပါ...ကေလးငယ္ယုံေအာင္ဘယ္လိုသက္ေသျပရမလဲ...*

*အဲပန္းခင္းက မင္ပိုင္တာေလ.မင့္ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းသင့္တယ္မဟုတ္လား ။အပင္တပင္ျဖစ္‌ေအာင္ မင္ ဘယ္လိုေတြျပဳစုခဲ့ရသလဲဆိုတာ ကိုကို မသိခဲ့လို႔လား ။ပန္းတပြင့္လည္း တပြင့္အေလ်ာက္ မင့္အတြက္တန္ဖိုးရွိတယ္...*

*ကိုကို သိပါတယ္။ကေလးငယ္ကိုစိတ္ထိေအာင္ ကိုကိုက တမင္သက္သက္ေျပာလိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး...*

*ဂေရ႕စ္ ကလိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကိုကိုကခူးခြင့္ေပးလိုက္တာပါ ။စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေနာ္...*

*ကိုကိုထပ္ၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္...*

*မေတာင္းပန္ေတာ့!ေနာက္တခါဆိုရင္..!*

*ေနာက္တခါလုံးဝမျဖစ္ေစရပါဘူး။လုံးဝမွ လုံးဝဘဲ။ကိုကို ကတိေပးတယ္....*

*ၿပီး‌ေရာ..!..*

‌ေျပာခ်င္တာကို ေျပာလိုက္ရေတာ့ ဂ်ီမင္ရင္ထဲအနည္းငယ္ေပါ့ပါးသြားတယ္။ကိုကို မသိလို႔လုပ္လိုက္တာပါလို႔ ျဖည့္ေတြးေပးရင္း ဘာမွမျဖစ္သလိုေနလိုက္ေတာ့တယ္။သူ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားတာကို မႀကိဳက္ဘူးေလ။ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းဘဲေနခ်င္တယ္။

*ခ်စ္လား..*

*ဟင္.!*

*ကိုကို႔ကိုခ်စ္လားလို႔..*

*အင္း....*

စိတ္မၾကည္တဲ့ကေလးငယ္ဆီက ဆူေအာင့္ေအာင့္ေျဖ‌သံေလးေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂု ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေကြးၫႊတ္သည္အထိၿပဳံးလိုက္သည္

တသုန္သုန္တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလေၾကာင့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြကနဖူးျပင္ထက္လြန႔္လူးေနေတာ့သည္။မ်က္စိေရွ႕ကိုက်လာတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ကေလးငယ္ကစိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ လက္နဲ႕သတ္လိုက္ေနသည္။

သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေနထြက္လိုက္ၿပီး ေဘးခ်ပ္ကပ္အတူတူယွဥ္တြဲထိုင္လိုက္သည္။ကေလးငယ္ရဲ႕ လက္ဖဝါးေလးကိုသူ႕လက္မေလးနဲ႕အသာယာပြတ္သတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သေဘာက်ေနတဲ့ကေလးငယ္က ပိုၿပီးၿပဳံးလာသည္။

*ဒါနဲ႕ ဂေရ႕စ္ ကိုေဆးထည့္ေပးခဲ့လား..*

*မထည့္ေပးခဲ့ဘူး ဘာလို႔လဲ..*

*ကိုကိုကအရမ္းစိတ္ပူေနလို႔ေလ။အိမ္ထဲထိမ်ား ခ်ီေခၚသြားလားလို႔...*

*ေပါက္ကရ ကေလးရယ္။ကိုကိုကအဲလိုလုပ္စရာလား...*

*ဘယ္သိမလဲ..!*

*ေျပာတယ္ခ်စ္တယ္ဆို..ဒီအေၾကာင္းေတြထပ္မေဖာ္ရေအာင္ ေနာ္...*

*ဘာလို႔လဲ ဂေရ႕စ္ အေရွ႕မွာေတာင္ေအာ္ေသးတာဘဲ..*

*ကေလးငယ္ကလည္းအဲလိုႀကီးေတးမွတ္မထားနဲ႕ေလ။စိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးဆို..*

ၿငိမ္သြားလို႔စိတ္ဆိုးေျပသြားၿပီထင္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဘဲ။ျပန္စဥ္းစားၿပီးဝမ္းနည္းေနတာထင္တယ္။

႐ုတ္တရက္ႀကီးဂေရ႕စ္ အေၾကာင္းထေျပာလာေတာ့ သူလည္းဘယ္လိုေျဖရွင္းခ်က္ေပးရမလဲဆိုတာေခါင္းခဲေနတယ္။ဟန္ေဆာင္ဂ႐ုစိုက္ျပလိုက္တာပါ။ကေလးငယ္ကိုအဲလက္နဲ႕ သဝန္တိုသလိုမ်ိဳး သူလည္းဂေရ႕စ္ နဲ႕အဲလိုေနရင္ ဘယ္လိုတုန႔္ျပန္မလဲဆိုတာသိခ်င္လို႔ေလ။မဟုတ္မွ ကေလးကသူ႕ကို....

*သဝန္တိုေနတာလား.*

*ဟုတ္တယ္..!*

*ဟင္..*

*သဝန္တိုေနတာဟုတ္တယ္လို႔။ကိုကိုက မင့္အပိုင္‌..။ဂေရ႕စ္နဲ႕အဲလိုမေနနဲ႕ မင္မႀကိဳက္ဘူး..!*

ဒီတခါအံ့ဩသြားရသူကေဂ်ာင္ဂု ျဖစ္ေနတယ္။မ်က္လုံးျပဴးျပဴးေလးနဲ႕ကေလးငယ္ကို ၾကည့္ေနမိတယ္။သူ နားၾကားမွားတာလား ။
ရွင္းလင္းစြာၾကားလိုက္ရတဲ့ ကေလးငယ္အသံက အိမ္မက္လည္းမဟုတ္ဘူး

တကယ္ႀကီးသဝန္တိုေနတာတဲ့ ။ဒါဆိုသူ႕အႀကံကအလုပ္ျဖစ္တယ္ေပါ့။သူလိုခ်င္တာလည္းဒီလိုဘဲေလ

*အဟမ္း.!တကယ္..တကယ္ေျပာတာလား..ကိုကို႔ကို သဝန္တိုတယ္ဆိုတာ..*

*ကိုကိုကငတုံးႀကီး..မ္ျု႔ေတာ္ဝန္လုပ္ေနၿပီး ဒီေလာက္ေလးေတာင္မသိဘူးလား..*

*ဘာႀကီးမွန္းလည္းမသိဘူး.!*

ကေလးကတကြက္ျပသြားၿပီ။ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေဂ်ာင္ဂုက ဂ်ီမင္နဲ႕ေတြ႕ရင္ေတာ့ရစရာမရွိေအာင္အဆူခံရပါမယ္။

သူကေသခ်ာေအာင္လို႔ျပန္ေမးတာကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးထထြက္သြားတယ္။က‌ေလးငယ္ကဘယ္လိုေလးတုန္း။ ဒီလိုသာဆက္ၿပီးအသည္းယားစရာေကာင္းေနအုန္းမယ္ဆိုရင္ သူဘာလုပ္မိမလဲမသိဘူး။

သူ႕မွာအံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႕ အူေတြယားေနတာ။ကေလးငယ္ကေတာ့ ေျခေဆာင့္ၿပီးအိမ္ျပန္လမ္းကိုဦးတည္သြားသည္။

*ျပန္မယ္.!*

*အင္း..အင္း..ျပန္ၾကမယ္..*

*အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕...*

သဝန္တိုပါတယ္ဆိုတာကို ခဏခဏေမးေနရလား။ကိုကိုကေလ တျခားေနရာမွာသာေတာ္ထက္ေနတာ သူနဲ႕ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ငါးႏွစ္သားကေလးလိူဘဲ။မ်က္လုံးဝိုင္းဝ္ုင္းေလးနဲ႕ လိုက္ၾကည့္တက္တာကိုက သူ႕မွာအားမလိုအားမရျဖစ္ေနရတယ္။

အခုလည္းသူ႕ကိုေခ်ာ့တယ္ဆိုၿပီးအနားကိုမလာဘူး။ ဘာကိုတြန႔္ဆုတ္ေနမွန္းမသိဘူး။စိတ္မရွည္လိုက္တာ။

*ဒီနားကိုလာေလ..!အဲေလာက္အေဝးႀကီးကေလွ်ာက္ဖို႔လိုလို႔လား..*

*မဟုတ္ပါဘူး ကိုကိုကေၾကာက္လို႔ပါ..*

*ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမွအားမနာ...*

သူ႕လက္သြယ္သြယ္ေလးကို သိုင္းယွက္လာတဲ့ကေလးငယ္ရဲ႕ လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ။ေျမနီ‌လမ္းထက္မွာ ထင္က်န္ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကယိုင္နဲ႕နဲ႕ျဖစ္ေနတယ္။ထပ္တူမက်ေသးဘူး။

ေႏြးေထြးတဲ့ေလေျပေတြက သူနဲ႕ကေလးငယ္ကိုပိုၿပီးနီးကပ္ေအာင္လို႔တြန္းပို႔ေနတယ္။အလိုက္သိတဲ့ေလေျပေတြကိုေက်းဇူးတင္ရင္း သူ႕အျပင္ခံလက္ရွည္ကိုခြၽတ္ကာ ကေလးငယ္ကိုယ္ေပၚကိုလႊားၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး ပုခုံးကေနဆြဲဖတ္လိုက္တယ္။

သူ႕ရင္ခြင္ထဲအံဝင္ခြင္က်ျဖစ္သြားေတာ့ အၿပဳံးေတြကပိုၿပီးေတာက္ပလာခဲ့တယ္။အိမ္ျပန္လမ္းေလးက အခ်စ္ေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့တယ္။

____

၁၂.၆.၂၃
Kelly

          Thankful my readers 🤍

___