Chapter sixteen
Nicko’s POV
Halo’s mag-iisang buwan na simula ng iniwan ako ni mika, ang buhay ko ng mawala siya? Wala ng saysay, bakit nung andito siya hindi ko man lang nasabi sakaniya kung gaano ko siya kamahal, kung gaano ako nakakapagpasalamat na dumating ulit siya sa buhay ko.
Yung nakalimutan ko ba? Yun ba yung parting pinakamasayang ala-ala ko? Bakit ba ako kailangan iwanan ng babaeng mahal ko? So wala akong ginagawa ngayon kundi makipagkaibigan sa alak.
Gusto ko isanla yung kaluluwa ko sa demonyo, bumalik lang sakin si mika, ganoon ako kadesperado. Ganoon ako kadesididong bumalik siya, pagbumalik siya pangako ko, hinding-hindi ko na siya iiwan.
“Mika, mahal na mahal kita alam mo ba?Alam mo ba ang mabuhay ng wala ka, hindi masaya, para akong hari ng walang reyna, ikaw ang kailangan, ikaw lang mika”.
“Bakit mo ba ako kailangang iwan? Sana sinabi mo naman, para hindi naman ako mukhang luko-luko na iniisip ang pagkakamali ko kung bakit ka nawala, bakit mo’ko iniwan”.
Nagulat ako bumukas ang pinto, nasisilaw ako, pero yung silaw nay un, hindi man lang nakapagtanggal ng kahit konti na sakit na nararamdaman ko.
“Omygad nicko, ano bang ginagawa mo sa sarili mo, may balak ka bang magpakamatay sabihin mo na lang sakin at bibigyan kita ng blade, maglaslas ka na lang”.
“Mika”.
“Nicko, tama na wala na si mika, jica’s here, ano bang ginagawa mo sa sarili mo, hindi pa katapusan ng mundo kung iniwan ka niya.”.
“Siya ang mundo ko jica, sakaniya umiikot ang buhay ko. Please hanapin mo siya para sakin please”.
“Nicko . .
“Please jica, ibibigay ko sayo lahat ng pera ko, ibalik mo lang siya dito, ibalik mo lang sakin si mika nagmamaka-awa ako sayo jica”.
“Nicko, hindi ko alam kung nasaan si mika, hindi na rin siya pumapasok sa school, mag-ayos ka tutulungan kitang hanapin siya, kahit labag man sa loob ko, mas kaya kong Makita kang nasa iba, kesa ganito na nakikita ka halos patayin mo na ang sarili mo”. – jica
“Salamat jica, salamat”.
“B-bukas na tayo maghanap nicko, umayos ka na, hindi ka naman matutulungan ng alak, halos isang buwan ka ng ganyan, at ayokong makikita kang ganyan”.
“Thankyou”.
Mika’s POV
Akalain mo yun, mag mag-iisang buwan na simula ng iwanan ko si nicko, pero eto hindi padin ako magaling, hindi padin okay, sabi ni mama namamayat daw ako hindi na ako masiyadong makahinga.
Pero tuloy padin ang check-up,
Tuloy padin ang pagbabayad ng gamut,
Pero wala pading lunas yung sakit ko,
Hirap pala ng gusto mo pang mabuhay pero alam mo na yung may hangganan ka na, yung alam mong maeexpired ka na, kumabaga sa gamut dumating na ang expiration date at hindi na pwedeng magamit.
Sa totoo lang naiiyak ako pag naalala ko ang lahat samin ni nicko, alam nyo bang siya ang lahat sakin? Siya ang first love ko, siya ang first dance ko, siya ang first kiss ko, siya ang first hug ko, siya ang true love ko.
Gusto ko sa susunod na buhay, siya padin ang mamahalin ko.
RIIIIIIING . .
Jeanie Calling . .
“Helo sis,”.
“Bakit di mo sakin sinabi mika? Akala ko ba magbestfriend tayo? Bakit kailangan mong itago sakin yung sakit mo?”. Humagulgol na wika nito.
“Malakas pa naman ako sis, gusto ko pupunta ka dito nakaburol na’ko”.
“Luka-luka ka mika, pupuntahan ka naming ni daryll diyan, you’ll promise me, hihintayin mo kami, magpapagaling ka, hihintayin mo’ko gaga ka”.
Hindi ko alam napaiyak na’ko.
“Jeanie . . .”.
“Sis, don’t give up, hihintayin mo kami ha? Magpalakas ka”.
“Oo, gaga ka matagal pa’ko mawawala”.
“Pero mika, hindi pako handang mawala ka, hindi ko pa kaya”.
“Ano ka ba Jeanie, may papalit na sakin para bantayan ka, kaya magpakabait ka”. Pinasigla kong sagot.
“Basta hihintayin mo kami”.
“Oo”.
“Hihintayin ko kayo, promise”.
Gusto ko humagulgol, alam kong hindi alam mi jeanie kung nasan ako, at wala akong balak sabihin yun, wala akong balak na kaawaan nila, tsaka ayokong maging malungkot sila para sakin.
Ayokong isipin na bukas o sa makalawa mawawala na ko. Kailangan ienjoy ang buhay habang nasa atin ito. Pero sana sapat na ang tatlong buwan na napasaya ko yung lalaking mahal ko, bago man lang ako mawala sa mundong ito.
“Kamusta na kaya siya?”.
“Bakit kase tinitiis mo yung sarili mo na iwasan siya?”. – papa
“Kailangan kase pa,”.
“Anak, ikaw ang kailangan o siya”. – papa
“Pero hindi ako kailangan niya pa, yun ang pinakamalungkot na katotohanan”.
“Anak . .”.
“Ayos lang ako pa, kaya ko sarili ko”.
“Nandito lang kami lagi, anak sabe nga pala ni doc Sebastian pwede ka daw magpaconfine”.
“May lunas na daw ba ako pa?”.
“Wala pa, wala parin donor ng heart na pwedeng ibigay sayo”.
“Pa, ayokong magpaopera”.
“Pero mika. .
“Natatakot ako pa, natatakot ako na makalimutan ko si nicko,natatakot ako na hindi ko siya mahalin”.
“Mika, pero anak kailangan yun para madugtungan pa ang buhay mo”.
“Ayoko pa, ayos na ito, ganoon talaga kung oras ko na oras ko na”.
“Pero mika”.
“Please pa, ayoko, ayokong mawala yung pagmamahal ko sa lalaking mahal ko pa.”.
“Pero pag di natin ginawa yun, ikaw naman mawawala, hindi kami makakpayag ng mama mo mika, minsan mo na kaming iniwan, at ayokong maulit na mawala ka samin”. – papa
“Pa, “.
“Please mika”.
“Buo na yung desisyon ko pa”.
“Pero mika”.
“Please papa, respect my decision please”.
“Okay”.
“Thankyou pa.”.
Nicko’s POV
Halos kung saan-saan na kami napadpad ni jica, pero walang nakakaalam kung asan siya, kahit si Jeanie na bestfriend niya, hindi alam kung saan siya nagpunta. Mababaliw na’ko gusto ko na siyang Makita.
Gusto ko siyang makasama,
Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit,
Gusto ko siyang alagaan,
Gusto ko ibulong sakaniya, na siya ang buhay ko, nasakaniya umiikot ang buhay ko.
“Mika, magpakita ka naman sakin please, kahit sandali lang, kahit isang araw lang pagkakasiyahin ko yung 24 hours makasama ka lang”.
“Nicko”.
“Daryll?”.
“Musta si mika?”.
“Iniwan na niya ako”. Malungkot kong sagot.
“Alam mo na ba?”.
“Ang alin?”.
“Ano? Ikaw ang kasama niya ng mahigit tatlong buwan tapos hindi moa lam ang kalagayan niya?”.
“May masama bang nangyari sakaniya?”,
“May sakit siya,”.
“Anong kalokohan ang sinsabi mo?”.
“May sakit siya, mamatay na siya”.
“Nasaan siya daryll? Sabihin mo sakin nasan ang babaeng mahal ko, nasaan siya? Samahan mo’ko sakaniya daryll”. Nagmamakawa kong sabi.
“Hindi pa namin alam ni Jeanie kung nasaan siya,”.
“Daryll, sabihin mo sakin your joking, hindi pa siya mawawala hindi niya pa ako iiwan, hindi pa”.
“I’m sorry, akala ko alam mo”.
“Daryll tulungan mo’ko gusto ko siyang Makita”. Umiiyak kong sabi.
“Hindi ata kita matutulungan nicko, kahit kay Jeanie ayaw niya sabihin kung nasaan siya”.
“Mika bakit?”.
Naiwan akong nag-iisa, tulala hindi ko alam kung anong gawin ko, kaya ba’ko iniwan ng bababeng mahal ko dahil sakit niya? Tapos kung ano-ano ba ang binintang ko sakit niya, kung ano-ano pang masasakit na salita ang pinaranas ko sakaniya.
“Mika, bakit hindi mo man lang sinabe sakin? Bakit hindi mo man lang ipinagtapat yung totoo? Aalagaan kita sa abot ng makakaya ko”.
“Mahal kita mahal ko, mahal na mahal”.
@FLASHBACKS.
At the moment hinila ako ni Gen hanggang makarating kami sa kwarto ko.
"Grabe angsakit ng paa ko. sabay balibag niya sakin sa kama
"ARaaaaaaaaay! Ano ba masakit!!
"Sino iyon ha? Sino iyang boyfriend mo na iyan?!- nicko
"Si Daryll nga!-ako
"Ganyan ka ba kadesperadang magkaboyfriend ha? Para kumuha ng lalaking kung sino lang!".-nicko
Sa mga salita niya na yun para akong sinampal ng isang daang beses ang sakit, sobrang sakit hindi ko alam kung sino pang siyang makakakilala sakin at siya pang manghuhusga sakin.
"Ako desperada? Kelan pa? Sakanya lang pero kahit kailan hindi sa iba.
"Ano Bakit hindi ka mgasalita MIkaela!!!? Hiyaw niya
"Tapos ka na? Tanong ko
Nabigla naman siya.
"Magexplain ka?! Sigaw niya
"Bakit ako mageexplain? Boyfriend ba kita? Tsaka sinong Ngasabing bawal ako magboyfriend? Tatay ba kita?!"
"Yeah, Sino nga ba ako". Sabi niya
"Yeah, Sino ka nga ba? Ikaw na nakarinig ka skin ng ganyan nung nagkagirlfriend ka? Binalagbag ba kita sa kama? Hiniyawan? Kinaldkad!!".
"Mika ,,- gen
"Masyado ka ng bulag nicko. Masyado na din akong tanga". Patuloy kong salita
"Mika ..- gen
Sapo-sapo ko yung ulo, unti-unti ng lumilinaw ang ibang parte ng ala-ala ko, sino ka nga ba talaga mika sa buhay ko? Bakit pakiramdam ko ng iniwan mo’ko namatay ako. Bakit may natatandaan akong meron tayo. Bakit hindi mo man lang sinabi sakin nung kasama pa kita, Bakit hindi mo man lang pinaalam sakin na ikaw pala ang pinakamahalagang parte ng nakaraan ko.
Mika!Mika, mahal kita.
Para matapos na ang katanungan s aisip ko, napagpasiyahan kong tawagan kung sino ang nakakaalam ng totoo. Ang mama ko, alam ko naman, alam niya ang totoo.
“Ma . .
“Oh son, how are you”.
“Ma, sino si mika sa buhay ko?”.
“Naalala mo na siya?”.
“Sagutin niyo ko ma, sino si mika sa buhay ko”.
“Bestfiend mo siya simula mga bata pa kayo, matagal ka ng mahal ni mika anak, pero playboy ka hanggang sa isang araw may nanliligaw sakaniya, nagselos ka duon mo lang napatunayan na mahal mo na pala siya, hanggang sa naging kayo, hanggang sa kailangan mong umalis at iwanan mo siya”.
“Bakit ko siya iniwan ma?”.
“Dahil gusto mong may mapatunayan, nangako ka sakaniya na babalik ka pagkatapos ng three years magpapakasal kayo at magsamama at bubuo ng isang pamilya”.
“Anong nangyari ma?”.
“Naaksidente ka, Isang taon kang comma, hanggang sa pagising mo wala kang matandaan alam mo lang pangalan niya, pero hindi mo matandaan kung ano siya sa buhay mo”.
“Ma, anong nagawa ko?”.
“Bakit, ano bang problema anak?”.
“Ma, may sakit siya.”.
“Ano, paano nangyari yun?”.
“Hindi ko alam ma, we’re leaving together almost three months, nanghingi ako ng baby sakaniya,nasaktan ko siya napagsabihan ko siya ng kung ano-ano then one day she leave me”.
“Tinanong mo ba siya kung bakit?”.
“Yeah ma, wala siyang sinagot sakin, sabi niya aalis siya pupunta siya ng ibang bansa, sabi niya hindi niya na ako mahal”.
“Ma, saan ko siya makikita? Please ma, help me please I beg you”.
“Oh, son . .
“Please ma,mababaliw ako paghindi ko siya nakita”.
“Ang pag-kakaalam ko sa Villegas village in parin sila nakatira anak, kung saan kayo nagsimula”.
“Ma, thankyou”.
“Welcome anak”.
Nagmadali akong ayusin yung gamit ko, alam ko hinihintay niya ako, hinihintay ako ng babaeng mahal ko. Hintayin mo mika paparating na ako, malapit na ako. Hintayin mo’ko mahal ko.
Habang nagddrive ako, biglang sumakit yung ulo ko ng mapatingin ako sa lumang skwelahan. Hindi ko alam kng may nag-aaral pa dito pero pakiramdam ko, may parte ang skwelahan na ito sa buhay ko.
@FLASHBACKS.
Nakita ko siya napatid ko siya habang kasma ko si Sheila kaya ayun tinawag ko siya .. Nakita ko kasi parang malungkot siya pero nung tinawag ko sita ayun DEDMA oo nga pala nakalimutan ko galit siya, galit na galit siya ..
Sinundan ko siya tumakbo siya, sinundan ko ulit siya pero lalong bumilis yung takbo niya. Ano bang nangyayari sa BUnso ko?Ano bang problema .. Sinundan ko parin siya hinanap sa buong school, Mabaliw na ako pero di ko padin siya makita ......
Hanggang .
Hanggang matagpuan ko siya sa Garden, nakita ko siya umiiyak .. :(
"Anong problema niya?Ano bang meron at iyak siya ng iyak? Naawa ako gusto ko siyang lapitan, gusto ko siyang kausapin, Gusto ko siyang yakapin ..
Kaya lang galit siya, binantayan ko na lang siya. Meron siyang siansabi pero hindi ko masyadong marinig, hindi ko masyadong maintindihan.. Pero kung sino man ang gumawa nito sakanya
MANANAGOT siya! Hirap na hirap nga akong patawanin siya Tapos sasaktan niya Peste!
Gusto ko pading lumapit pero hindi ko magawa hanggang sa makita ko siya naglalakad na palayo na. Paalis na ng garden pbalik na ng room.
Umupo ako saglit, Hindi ako nakapasok kababantay sakanya..
"Sorry mika, sorry kung ganito ako". Na lang niya.
Bawat daan, bawat lugar may naalala siya, bakit ba ngayon niya lang naisipan magtanong kung kelan huli na ata ang lahat? Kung kailan mawawala na sakaniya ang babaeng mahal niya.
----------
Kung kelan mawawala tska marerealize na mahalaga, tao nga naman, habang ginagawa ko to, gusto ko umiyak. Ilang chapter na lang tapos na ulit siya. Sana magustuhan nyo. Buong puso ko siyang ginawa. :">
Vote & Comment.
PS>UNHART