Mahal kita!Tanga ka ba? (Book 2)(Completed)

XVI

Chapter sixteen

Nicko’s POV

Halo’s mag-iisang buwan na simula ng iniwan ako ni mika, ang buhay ko ng mawala siya? Wala ng saysay, bakit nung andito siya hindi ko man lang nasabi sakaniya kung gaano ko siya kamahal, kung gaano ako nakakapagpasalamat na dumating ulit siya sa buhay ko.

Yung nakalimutan ko ba? Yun ba yung parting pinakamasayang ala-ala ko? Bakit ba ako kailangan iwanan ng babaeng mahal ko? So wala akong ginagawa ngayon kundi makipagkaibigan sa alak.

Gusto ko isanla yung kaluluwa ko sa demonyo, bumalik lang sakin si mika, ganoon ako kadesperado. Ganoon ako kadesididong bumalik siya, pagbumalik siya pangako ko, hinding-hindi ko na siya iiwan.

“Mika, mahal na mahal kita alam mo ba?Alam mo ba ang mabuhay ng wala ka, hindi masaya, para akong hari ng walang reyna, ikaw ang kailangan, ikaw lang mika”.

“Bakit mo ba ako kailangang iwan? Sana sinabi mo naman, para hindi naman ako mukhang luko-luko na iniisip ang pagkakamali ko kung bakit ka nawala, bakit mo’ko iniwan”.

Nagulat ako bumukas ang pinto, nasisilaw ako, pero yung silaw nay un, hindi man lang nakapagtanggal ng kahit konti na sakit na nararamdaman ko.

“Omygad nicko, ano bang ginagawa mo sa sarili mo, may balak ka bang magpakamatay sabihin mo na lang sakin at bibigyan kita ng blade, maglaslas ka na lang”.

“Mika”.

“Nicko, tama na wala na si mika, jica’s here, ano bang ginagawa mo sa sarili mo, hindi pa katapusan ng mundo kung iniwan ka niya.”.

“Siya ang mundo ko jica, sakaniya umiikot ang buhay ko. Please hanapin mo siya para sakin please”.

“Nicko . .

“Please jica, ibibigay ko sayo lahat ng pera ko, ibalik mo lang siya dito, ibalik mo lang sakin si mika nagmamaka-awa ako sayo jica”.

“Nicko, hindi ko alam kung nasaan si mika, hindi na rin siya pumapasok sa school, mag-ayos ka tutulungan kitang hanapin siya, kahit labag man sa loob ko, mas kaya kong Makita kang nasa iba, kesa ganito na nakikita ka halos patayin mo na ang sarili mo”. – jica

“Salamat jica, salamat”.

“B-bukas na tayo maghanap nicko, umayos ka na, hindi ka naman matutulungan ng alak, halos isang buwan ka ng ganyan, at ayokong makikita kang ganyan”.

“Thankyou”.

Mika’s POV

Akalain mo yun, mag mag-iisang buwan na simula ng iwanan ko si nicko, pero eto hindi padin ako magaling, hindi padin okay, sabi ni mama namamayat daw ako hindi na ako masiyadong makahinga.

Pero tuloy padin ang check-up,

Tuloy padin ang pagbabayad ng gamut,

Pero wala pading lunas yung sakit ko,

Hirap pala ng gusto mo pang mabuhay pero alam mo na yung may hangganan ka na, yung alam mong maeexpired ka na, kumabaga sa gamut dumating na ang expiration date at hindi na pwedeng magamit.

Sa totoo lang naiiyak ako pag naalala ko ang lahat samin ni nicko, alam nyo bang siya ang lahat sakin? Siya ang first love ko, siya ang first dance ko, siya ang first kiss ko, siya ang first hug ko, siya ang true love ko.

Gusto ko sa susunod na buhay, siya padin ang mamahalin ko.

RIIIIIIING . .

Jeanie Calling . .

“Helo sis,”.

“Bakit di mo sakin sinabi mika? Akala ko ba magbestfriend tayo? Bakit kailangan mong itago sakin yung sakit mo?”. Humagulgol na wika nito.