Arranged Off
Closure?
MASYADONG MABILIS ang mga pangyayari, parang kahapon lang mayroong agreement na nangyari sa amin ni Fourth. Parang kahapon lang din ay nakidnap ako, parang kahapon lang din na bumalik ang ala-ala ko.
I still can remember what happened years ago, kung paanong nahanap ako ni Mommy after one year of her confessing she's not really my mom, she was so mad.
Wala daw akong utang na loob at ang lakas daw ng loob ko palibhasa wala naman daw kasing masyadong makaka-alam kung mamatay ako, i was so scared why she's being like that.
Then, the memory last night made me realized why.
Because she was raped and she felt like we abandoned her as we just escape there while leaving her behind.
I can now remember who's the guy, it was Harrison—the king's best friend but also the king's gabé. Our father's best friend and in short, it's Uncle Tobi. Now i get it why he's always as if looking at me those years that i've lasted on Del Echavierra's mansion.
“Hey, Honey-Babe, what you do? Reading? Is that why you're crying?” biglang sulpot ni Collette na may hawak na tray ng pagkain ko. I feel so... Empty. I can't understand why.
“Bedeviere, Naguguluhan ako. Parang sobrang bilis natin. Pero parang sobrang bagal din. Tapos parang ang gulo natin. Parang walang patutunguhan.” i honestly confessed.
Napakurap-kurap siya at napakamot sa sintido niya.
“Is that so? Then... What should i do... To lessen your confusion?” he asked.
I shrugged.
“Honestly.. Hindi ko din alam. Pasensya ka na, ah?”
He just smiled but i could clearly read pain in his eyes.
“It's fine, kain ka na?”
Ako naman ang tipid na ngumiti at inilapag ang librong hawak ko kanina. It's Viral by Dior Madrigal, one of my favorites.
“Thanks.” pagpapasalamat ko sa kaniya at kinuha na ang tray sa kaniya.
Inalalayan niya muna ako bago tuluyang pinaubaya ang tray ng pagkain sa akin.
“Masarap?” he asked as i ate the food.
Even if i'm confused, i still nodded. The food's indeed delicious, after all.
“Yeah, masarap, why?”
He just smiled and look at the book.
“There's nothing there that could makes you feel broken or confused, nah?”
Naguguluhan ko siyang tinignan. Ano bang sinasabi niya? Tinaasan ko siya ng kilay bago sumubo ng pagkain at dahan-dahan itong nginuya bago uminom ng tubig at siyaka siya tinignan ulit.
“Wala naman, bakit?”
Tumango siya.
“Nothing, just making sure you won't leave me again, Wind. Tinatanggap... Tinatanggap ka na ulit ng puso ko.” tinuro niya ang parte ng dibdib niya kung nasaan ang puso niya. “At palagi ka ng laman nito.” itinuro nito ang sintido niya.
Napakurap-kurap ako at nag-iwas ng tingin. Wala ka man lang nga na sinasabing diretsyahan, eh. Iyon lang naman hinihintay ko, ayaw ko ng umasa na naman at mag-assume gaya noon. Three years ago.
“Ahh... Hehe? Hindi kita makuha, Bedeviere.” kunwari kong sagot.
Nawala ang ngiti at liwanag sa mukha niya. Namula bigla ang pisngi niya.
“S-Should i s-say it? I-It will not be so.. Inappropriate?”
Tinitigan ko siya ng mabuti.
“Ano bang sinasabi mo? Hindi na talaga kita maintindihan, eh.” kunwari kong seryosong sabi.
Ngumuso naman siya at umiling-iling.
“Wala naman, ahmm, I'll just washed these.” patukoy niya sa pinagkainan ko ng matapos ako.
“Sige, salamat ulit.” pagpapasalamat ko ulit sa kaniya.
Tipid na ngumiti lang siya sa akin at hinalikan ako sa noo bago tuluyang umalis bitbit ang tray niya.
Ma-booty siya.
Nakagat ko ang ibabang labi sa naisip ko. Totoo naman kais malaman ang pang-upo ni Bedeviere Collette.
Kinuha ko ulit ang libro, ilang beses kong sinubukang itinuon ang atensyon doon pero hindi talaga ako mapakali. There's something inside me that bothering the whole me. And i can't explain what is it.
It's been a week, since the last time there's an pompom something that happened between i and Bedeviere.
Could i possibly get pregnant with it? Nang ganon ganon lang? Pwede ba?
Nakagat ko ang ibabang labi ng maalala ko ang mga nangyari sa amin noon.
“Bahala na nga.” i didn't think twice and just stand up. I leave my book on the bed and just look around the room first before going out.
I closed the door and locked it, nasa akin naman ang susi.
Nasaan kaya si Bedeviere?
Nilingon ko ang bawat sulok ng hallway nang makalabas ako sa kwarto ko.
Nang tumingin ako sa isang sulok ay doon ko nakita si Bedeviere. Napangiti na lang ako, ako na lang magfi-first move! Ayos lang naman diba?
Lalapit na sana ako pero napatigil ako ng makita ang isang magandang babae na napakaganda ng ngiti sa kaniya, maganda din ang babae. Mukhang nagkakatuwaan sila.
“Hindi ka pa rin nagbabago, oh, Collette! Haha, you're still funny and adorable.” pagpuri sa kaniya ng babae.
Ngumiti lang si Collette.
“Mahirap baguhin ang nakasanayan, eh.” simpleng sagot niya.
May dala siyang kung ano na nakabalot ng paper bag.
Masyadong nakadikit ang babae sa kaniya para hindi ko maisip na may relasyon sila. What about Starlette?
“How's you and Starlette nga pala?” biglang tanong ng babae. Pamilyar siya.
Yeah, she's the woman i argued with on the restaurant.
“We're a fine friends now, Eli. Now, I'm curious. Why did your parents named you Manuelita again?” he asked the Eli-girl.
Napahalukhip na lang ako sa pagkabored, pero, wala naman na akong ibang gagawin, hintayin ko na lang silang matapos mag-usap.
Tapos mamaya, tatanungin ko si Bedeviere kung ka-ano-ano niya iyang impakta.
Hiwalay na sila ni Starlette? Wews. Bakit naman kaya?
“You mean, why did they named me Manuelita Juvy Ann Lopez Usman? Oh, well, after my father's name then isinunod din sa name ng grandma ko. Why? Insterested ka na sa akin?” may kalandiang pang-aakit nito na kinagat pa ang daliri niya. Putulan kaya kita ng daliri? Noh?
Natawa lang si Bedeviere sa kaniya na para bang sanay na siya rito. Wow, ah.
“Nope, never, hangin lang kailangan ko at hindi ikaw iyon. I'm already contented with her and them. No use of having you around, manlalandi ka lang at maninira, eh.” kaswal niyang sagot dito.
Nang-asim naman ang mukha ng babae, ayaw ko man aminin pero may bahagi sa isip ko na umaasa na ang tinutukoy niya ay ako at ang mga bata.
“Even if you're not even sure if you're her them's father? Oh, come on, Collette! Iniwan ka no'n, halos mabaliw ka na nga, diba? Bakit tinanggap mo pa rin, baliw ka na bang talaga, ha?!” galit ang boses ng babae at nanlilisik ang mga mata.
Ano bang pake niya?
Tumaray na lang ako pero may parte sa akin ang nasaktan, may bahagi kasi ng utak ko ang nagsasabi ng pwedeng sagutin ni Bedeviere kaya naman sa kaayawang masaktan ko ang sarili ko ay bumalik na lang ako sa kwarto ko.
I'll cut everything na, nasasaktan ko na atah siya. Mukhang may special someone na din naman atah siya. Naiistorbo na atah namin siya. Closure is all we need, after all.
Huminga ako ng malalim at halos manikip na naman ang dibdib ko ng manumbalik ang ala-ala years ago.
Nagpanting ang tainga ko at umugong ang hindi ko mapangalanang tunog sa isipan ko.
NANGINGINIG sa takot akong nagtago sa likuran ng aparador. N-No! She's crazy!
Nanginginig na ang kabuuan ko at nalalamig na din ang pawis ko. Di kalayuan ay kitang kita ko si Jazel Tavira na nakakatakot na nakangisi.
“DON'T RUNAWAY, Zaira!”
Natakpan ko ang bibig ko sa takot, nang makitang nakabukas ang pinto ay agad akong kumaripas ng takbong lumabas doon.
Sinara ko agad ang pinto at hindi inaasahang nai-lock ko din iyon. Pagkatapos ay kumaripas ako ng takbo papababa sa hangdanan.
Nanginginig pa ang mga binti ko sa takot, sumakit ang ulo ko.. Sa may sintido ko.
Ang mga ala-ala ko kasama ang mga bata na ka-edad ko ang sumakop sa isipan ko habang tumatakbo ako at tinitiis ang sakit ng sintido.
Walang dumadaan na sasakyan kaya naman sa abot ng maka-kakaya ko ay tinakbo ko na ang daanang tingin ko ay tama.
Tinatawag ko yung mga bata sa pangalan nila, at tinatawag nila akong Ate. Ang isa namang lalaki ay tinatawag akong Zai at tinatawag ko siyang Kuya Sabvier. Si S-Sabvier?
Tumuko na lang ang luha ko pero patuloy pa rin ako sa pagtakbo, i need to run to save my life and return alive to my sons whose waiting for me on my friend's house.
Nakitira muna ako sa kaibigan kong si Neem, she's the only one who accepted me. Yet i asked her a favor, to don't tell it to her family. Hindi naman sila nagtatanong ng tungkol sa akin kung wala silang mapapansin.
Now, i clearly remember my siblings but not our parents. Masakit na ang katawan ko dahil sa pangbubugbog na ginawa sa akin ni Jazel Tavira. Baliw na siya!
Hinampas niya ng hinampas ang bakal na hawak niya kanina sa akin, halos mamatay na ako sa paguntog at sabunot niya sa akin. Pero nakakaganti naman ako at nakakalaban sa kanya sa pamamagitan ng pagsipa at suntok. Kapag nahihigit ko din ang buhok niya ay sinisiguro kong masasabunutan ko talaga siya ng todo.
Minsan naman ay nakakaiwas ako, takot na takot at hinang hina na ako sa pagtakbo pero sa wakas ay narating ko na rin ang pamilyar na kalsada.
Malapit na ako sa bahay. Makakauwi na ako sa mga anak ko, halos maiyak ako ng maalala ko ang ilan sa mga memorya ko kasama ang mga kapatid ko.
Ang sakit na ng katawan ko, lalo na ng sintido ko pero tiniis ko at pinilit na tumakbo. Hanggang sa makarating ako sa bahay.
Ilang beses pa akong dumoor-bell bago ito binuksan ni Neem na alalang-alala na. Doon ay tuluyan akong nahimatay.