ជីមីនបាននាំថេហ៍ហ្យុងមកហាងអាហារមួយកន្លែងវាជាហាងដ៏ល្បីមួយព្រោះហាងនេះសុទ្ធតែអ្នកមានៗចូលមកញាំអាហារក្នុងហាងមួយនេះ ហើយមូលហេតុដែលគេនាំមកនោះដោយសារតែជុងហ្គុកសុំឲ្យគេនាំមក។ នាយបានទៅរកមើលថេហ៍នៅឯហាងរបសើគេ នាយពិតជាឃើញថេហ៍តែមិនហ៊ានចូលទៅរកព្រោះមនុស្សច្រើនពេកទើបមកសុំជំនួយពីបងថ្លៃវិញហើយក៏មានចំណែកយ៉ុនហ្គីដូចគ្នា
ជីមីននិងថេហ្យុងបណ្ដើរគ្នាចូលក្នុងហាងជីមីនក៏ដឹកដៃមិត្តទៅបន្ទប់VIPដែលមានស្វាមីនិងប្អូនថ្លៃនៅក្នុងនោះ។ ថេហ្យុងដើរតាមមិត្តទាំងចម្ងល់នឹកឃើញអីបាននាំមកញាំអាហារនៅហាងថ្លៃបែបនេះ?
"នែ!!!មីនឯងប្រាប់យើងមកម៉េចក៏នាំយើងមកទីនេះ?"ដោយទ្រាំឆ្ងល់មិនបានទើបដាច់ចិត្តសួរ
"កុំទាន់សួរចូលសិនទៅ"ជីមីនបើកទ្វារបន្ទប់ឲ្យមិត្តចូលព្រោះពួកគេដើរមកដល់ហើយ
"មិនចូលបើឯងមិនប្រាប់"ថេហ៍អោបដៃងាកមុខទៅម្ខាង
"ហើុយឯងចូលទៅចាំយើងប្រាប់ណា"ជីមីនព្យាយាមលួងលោម មកដល់ហើយមិនចូលយ៉ាងម៉េចនឹងកើតទៅ
"អឺ ចូលក៏បាន"ថេហ៍ក៏ដើរចូលទៅ ក្នុងបន្ទប់ឃើញតែយ៉ុនហ្គីប៉ុណ្ណោះព្រោះជុងហ្គុកទឋោបន្ទប់ទឹកបាត់ហើយ
"មកហើយហេស ម៉ោះអង្គុយទៅ"សំឡេងយ៉ុនហ្គីក៏បន្លឺឡើងបន្ទាប់ពីឃើញវត្តមានប្រពន្ធនិងមិត្តរបស់គេ
"យ៉ុន ចុះ...."ជីមីនមិនទាន់បានបញ្ចប់សំណួរផងក៏មានអ្នកបើទ្វារចូលមក
"ថេហ៍/ជុងហ្គុក"ថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកបន្លឺឡើងព្រមគ្នាបន្ទាប់ពីឃើញគ្នាហើយ
"ថេហ៍ បងនឹកអូនណាស់"ជុងហ្គុកស្ទុះទៅអោបរាងតូចដោយក្ដីនឹករលឹក ឯថេហ៍វិញគេនៅភាំងនៅឡើងគេមិនបានអោបតបជុងហ្គុកឡើយ
"ហេតុអ្វីក៏ចាកចេញពីបងហា៎ 19ឆ្នាំមកនេះបងតាមរកអូនស្ទើរឆ្កួតហើយដឹងទេ?"ជុងហ្គុកពោលឡើងទងមិនទាន់ប្រលែងចេញពីការអោបនៅឡើយ
"ហ្អឹក...ហ្អឹក...សូមទោស"ពាក្យសូមទោសចេញពីមាត់ថេហ្យុងស្របនឹងទឹកភ្នែកហូរចុះមក ចំណែកប្ដីប្រពន្ធមួយគូនេះក៏លបៗចេញទៅក្រៅខ្ចិលនៅរំខានគេ
"ប្រាប់បងបានទេហេតុអីចាកចេញពីបង?"ជុងហ្គុកលែងចេញពីការអោបហើយលើកដៃមកក្រសោបថ្ពាល់អតីតប្រពន្ធ
"គឺ....."
..........
ស៊ុននូបានចេញពីរៀនហើយក៏មកហាងកាហ្វេដើម្បីរកអាប់ប៉ារបស់គេតែថាអាប់ប៉ារបស់គេមិនបាននៅឡើយ
"បងតើអាប់ប៉ាទៅណា?"ស៊ុននូសួរទៅបុគ្គលិកព្រោះមិនឃើញអាប់ប៉ាក្រែងល៎គាត់មានការរវល់
"អរ គឺខ្ញុំឃើញគាត់ទៅក្រៅជាមួយអ្នកប្រុសជីមីន"បុគ្គលិកតបវិញ
"បាទ អរគុណបងធ្វើការបន្តចុះ"បុគ្គលិកនោះក៏ទៅធ្វើការបន្ត ឯស៊ុននូក៏ដើរទៅខាងក្នុងមន្លឺងសម្រាកហើយដកទូរស័ព្ទចេញមកខលទៅណាក៏មិនដឹង
(ហាឡូ!!!អូនសម្លាញ់)សំឡេងអ្នកម្ខាងទៀតនិយាយ
"នែ!!!ក'ប៊ីនកុំលេងសើច"
(អឺៗ ហើយមានការអី?)ហ្យុងប៊ីនសួរមកវិញ
"ទំនេរអត់?"
(អត់ទេ ថ្ងៃនេះរវល់មានការអីមែន?)
"ចង់បបួលទៅមើលកុន តែបើរវល់ចាំថ្ងៃក្រោយចុះ"
(ហើយសង្សារឯងម៉េចមិនបបួល?)
"គាត់ជិតប្រឡងហើយ ត្រូវការមើលមេរៀនតើខ្ចិលរំខាន"
(ចុះបុមឃ្យូ?)
"ក៏គិតថាបបួលទៅបានបីនាក់នឹងណា"
(ទៅជាមួយបុមឃ្យូសិនទៅ ចាំលើកក្រោយចាំទៅជុំគ្នា)
"អឺ អញ្ចឹងប៉ុណ្ណឹងចុះ"រាងតូចក៏បិទទូរស័ព្ទហើយទុកក្នុងហោប៉ាវិញរួចក៏ដើរចេញពីហាងរកតាក់សុីជិះទៅខុនដូវិញ
.............
ងាកមកខាងហ្យ្នជីនឯណេះវិញបន្ទាប់ពីចេញពីរៀនក៏ឆ្លៀតជិះកាត់ខុនដូរបស់ហ្វីលីកព្រោះព្រឹកមិញមិនឃើញគេទៅរៀនក៏ចង់ឈៀងមកមើល។ តាមទម្លាប់ហ្វីលីកតែងតែចុះមកទិញរបស់ឬអាហារនៅពេលល្ងាចទើបនាយមកក្រែងបានជួបគេ តែថ្ងៃនេះចម្លែកព្រោះនាយមិនបានឃើញរាងតូចនោះទេ នាយក៏សម្រេចចិត្តបើកឡានទៅភូមិគ្រឹះវិញទៅ
ងឺុត~~សំឡេងហ្រ្វាំងនៃឡានបានបន្លឺឡើងក្នុងភូមិគ្រឹះហ្វាង នាយសង្ហារចុះពីលើឡានដើរទៅក្នុងផ្ទះក៏ឃើញម៉ែដោះនឹងអ្នកម៉ាក់របស់គេកំពុងតែឈរចាំរួចជាស្រេច
"មកវិញហើយហេសកូន?យ៉ាងម៉េចដែរថ្ងៃនេះហត់ទេ?"គ្រាន់តែឃើញវត្តមានរបស់កូនប្រុសលោកស្រីក៏សួរតែម្ដង
"ហត់ណាស់ម៉ាក់សុំអោបយកកម្លាំងបន្តិចមក"នាយចូលមកអោបអ្នកជាម្ដាយ ចរឹកគេគឺបែបនេះនៅខាងក្រៅជួបមនុស្សប្លែកមុខចរឹកនាយគឺស្ងៀមស្ងាតមុខងាប់ តែពេលនៅក្នុងផ្ទះចរឹកដូចជាកូនក្មេងយ៉ាងអញ្ចឹង
"ម៉ោះឲ្យកាបូបមកអ្នកប្រុសម៉ែដោះយកទៅទុក"នាយក៏ហុចឲ្យគាត់ទាំងញញឹមស្រស់
"អរគុណណាស់ម៉ែដោះ"និយាយហើយក៏ងាកមកអោបអ្នកម៉ាក់ម្ដងទៀតថែមទាំងថើបថ្ពាល់របស់គាត់ទៀតផង
"បានហើយ តោះចូលទៅខាងក្នុងទៅកូន"លោកស្រីទាញគេចេញពីការអោបហើយហៅគេចូលទៅក្នុងផ្ទះ
"ចុះលោកប៉ានោះម៉ាក់?"ដោយសារតែមិនឃើញលោកប៉ាទើបនាយសួរគាត់ ក្រែងគាត់មិនទាន់មកពីធ្វើការវិញ
"លោកប៉ានៅខាងលើកូនទៅងូតទឹកប្ដូរសម្លៀកបំពាក់សិនទៅចាំមកញាំបាយ"លោកស្រីឆ្លើយនឹងកូនហើយក៏ប្រាប់ឲ្យគេទៅងូតទឹក
"បាទម៉ាក់"នាយក៏ឡើងទៅខាងលើដើម្បីសម្អាតខ្លួន។ ប្រហែលជា20នាទីក្រោយមកនាយចុះមកវិញក៏ឃើញលោកម្ចាស់និងលោកស្រីកំពុងអង្គុយនៅតុអាហាររង់ចាំគេ
"រួចហើយហេសកូន ចូលអង្គុយមក"លោកស្រីឃើញហើយក៏ហៅគេឲ្យចូលអង្គុយ
"ម៉ែដោះដួសបាយទៅ"
"ចាស លោកស្រី"ម៉ែក៏ប្រញាប់ចូលមកដួសបាយ
"ការសិក្សាយ៉ាងម៉េចដែរកូន?"លោកម្ចាស់ងាកមកសួរកូនប្រុសដោយសំឡេងស្រទន់ គាត់ស្រឡាញ់ហ្យុនជីនណាស់ព្រោះតែមានកូនតែម្នាក់។ នាយប្រៀបដូចជាពន្លឺនៃជីវិតរបស់គាត់អញ្ចឹងគាត់តាមចិត្ងនាយគ្រប់យ៉ាងឲ្យតែគេចង់បានអីគាត់រកមកឲ្យទាំងអស់
"ក៏ល្អដូចដើមលោកប៉ា ហើយជិតដល់ថ្ងៃប្រឡងហើយ"នាយតបទាំងញញឹមទៅកាន់គាត់
"កូនប៉ាពូកែកូនពិតជាអាចធ្វើបាន"
"បាទលោកប៉ា"នាយនៅតែរក្សារស្នាមញញឹមលើផ្ទៃមុខចំពោះលោកប៉ាជានិច្ច
"បានហើយម៉ោះឆាប់ញាំបាយទៅ"លោកស្រីក៏និយាយកាត់
"បាទ"អាហារពេលល្ងាចនៃគ្រួសារហ្វាងក៏ចាប់ផ្ដើមដោយភាពសប្បាយរីករាយព្រោះតែស្នាមញញឹមនៃសមាជិកគ្រួសារធ្វើឲ្យលោកម្ចាស់ពិតជាមានក្ដីសុខណាស់។
ក្រោយពីបញ្ចប់ការញាំអាហារហ្យុនជីនក៏បានទៅបន្ទប់របស់គេ នាយនៅបន្តមើលមេរៀនមួយសន្ទុះទើបចូលគេង
🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴
រង់ចាំភាគបន្ត................................................
Lily-Kim
Enjoy your reading
ដោយសារយប់មិញដាច់សេវាអត់បានផុសខ្ញុំផុសឲ្យពេលព្រឹកវិញណា☺️
Vote&cmtផង ហើយក៏ភ្លេចទៅvoteភាគមុនឲ្យគ្រប់20voteផង❤️