I stayed here to relax but after Cyrus said about the project. Wala akong nagawa kundi ang magtrabaho habang nan dito. Mas maganda din dito para atleast habang nag-iisip ako, walang masyadong i-istorbo sa'kin.
Mas lalo akong nagfocus sa mga research na kakailanganin ko. I also asked other engineers and architects about the project I will present. Kinuha ko ang sketch pad ko at nagsimulang magdrawing doon.
"You should focus on fashion, leisure entertainment and food ambience, to the signage and circulation. Ang importante ang mga tao, Craig! Because they are the consumer sa itatayong building. Ang mahalaga hindi malugi ang itatayong mall." Renzo said.
Isinulat ko ang sinabi niya at mas nagresearch pa. Pumunta din ako sa mga mall na nan dito malapit samin para makita ang mga ginawa doon. I put a lot of efforts to get this project.
"You are really good in this feild..." I said.
"I'm just putting my pasion on my job, Craig." He chuckled.
Pahamble pa 'tong mokong na ito. But he did really good to his projects. Minsan wala siya dito sa pilipinas lumilipad din siya sa US... I'm sure not just because pinsan niya sina, Tope. Kundi magaling talaga siyang engineer. Kilala na din ang pangalan ni Engineer Renzo. Noong nakaraang buwan lang wala siya dito, pero ngayon nan dito na ulit.
"Thank you for helping me," I said.
"It's my job to help you, we're friends..."
I'm very thankfull, dahil naging kaibigan ko siya. Napaka understanding na kaibigan. When me and Tope had break up past years. He understand the situation. He didn't blame me for the all happened Tope's family. Hindi din siya nagtanim ng galit... Now I know why, James. Used to loved him so much. But because of his passion they need to separated. James, continued modeling and grab the offer in Spain... And now he's international model. Kung saan saang bansa na siya nakakarating.
"I know you are busy... Sorry for disturbing you," sabi ko bilang pagpapaalam sa tawag. "Thank you for helping me."
"You are very welcome,"
"Bye..."
Nagpaalam din siya bago tuluyang pinatay ang tawag. Hapon na nang lumabas ulit ako ng kwarto. Naabutan ko si Manang Tania na nasa sala kasama ang dalawang bata na naglalaro ngayon ng laruan. She was watching them with her sweet smile. I immediately went to their direction.
"How are you, Manang?" I asked.
"Ayos lang ako... Nagluluto ngayon si Clara,"
Binati ako ng dalawang bata at sandaling nakipaglaro muna din sa kanila.
"Kuya Craig, may girlfriend kana?" Hades asked.
Natawa ako ng bahagya bago sumagot.
"I don't have,"
"E, boyfriend, kuya?"
They know my gender. They are not against, natutuwa ako dahil napalaki ng maayos ni Clara ang mga anak niya. They are open minded and not homophobic. She teach her sons very well.
"Wala din," sagot ko.
Busy ang dalawa sa paglalaro nang hawak nilang eroplano. Kunyari nila itong pinapalipad sa hangin.
"Dapat mag jowa kana, Kuya... Tignan mo sina, Kuya Rei and Kuya Ishmael. Kasal na sila." Aiden, said.
Kumunot ang nuo ko sa kanya.
"Kayo mga bata palang kayo, kung ano-ano na agad natutunan niyo." Ginulo ko ang buhok nila.
"Kinuwento samin ni Manang,"
Napabaling ako kay Manang Tania. Napailing ako dahil nakangiti din siya sa mga bata.
"Ang Kuya Craig, niyo wala pa ang mapapangasawa niya... Dahil nasa ibang bansa pa," tumawa si Manang.
Mabilis na nanlaki ang mata ko. At pinagmasdan si Manang Tania na tumatawa kasama na din ang mga bata.
"Don't listen to Manang, she's joking,"
"Pero, Kuya, nakita namin ang picture ng boyfriend mo. wala pa kami non ni Hades," Aiden said.
Mas lalong nangunot ang nuo ko sa kanila. Kung ano ano na pala ang tinuturo sa mga bata na mga ito. Nakitawa din si Clara na kakalabas lang din ng kitchen. Napailing na lang ako.
"Saan niyo nakita ang picture?" Nang maalala ko na wala naman kaming naging larawan ni Tope na nandito sa mansion.
"Sa cellphone mo kuya," Hades answered.
Hindi ko na ipapahiram sa mga bata na ito ang cellphone ko. I didn't know na kakalkalin nila ang gallery ko. My phone is new, hindi na ito ang dati. But I still kept those pictures. Ipinasa ko dito sa cellphone ko na bago. I don't know kung bakit ko pa rin tinatago ang mga pictures namin... Even though na matagal na kaming wala. Baka nga siya wala na ang mga pictures ko sa cellphone niya.
"Natapos mo na ba ang ginagawa mo?"
Tumango ako kay Clara, nasa harap kami ng hapag. Her husband sitting beside her with their children, while Manang Tania. Silently eating.
"Masyado mo ata pinepressure ang sarili mo, Craig? Tignan mo ang sarili mo. Dapat nagbabakasyon ka ngayon... Pero ito ka nagtatrabaho kahit dito,"
I sighed. "I need to finish these proposal projects."
"Pero kailangan mo din magpahinga,"
"Nagpapahinga naman ako habang nan dito. Mas ayos ako dito kapag dito nagtatrabaho. Hindi katulad doon. Atleast dito kahit nagtatrabaho ako hindi nakakapressure,"
Marami pa kaming na pagkwentuhan nila, Clara at asawa niya. Habang na natili dito sa mansion. I also helping them, even though Clara doesn't want me to help them with house chores.
Kahit papano ay nilibang ko din ang sarili ko sa mansion. I didn't mind the project after kong matapos iyon. I have two days before bumalik sa manila.
"So balak mo din bumalik ng manila, after mo magbakasyon dito?" Rei asked.
"May trabaho ako na kailangan balikan, kailangan ko din mabawi ang mansion sa banko."
Nakita kong napabaling siya sa'kin at inalis ang tingin sa papalubog na araw. Nasa malayo si Ishmael dahil kalaro ang mga bata habang naghahabulan sa malawak na damuhan. The scenery here is really good. I felt relax here.
"Do you want help? I can help you if you want. After all magkakalapit tayo na magkamag anak. Hindi nga lang sapat ang maibibigay ko but I really want to help you,"
Umiling ako. May pinaglalaanan din siya. Isa pa kung mangyayari iyon mahihirapan akong bayaran siya. Ayoko magkautang... Pero ayoko din na mawala ang pinaghirapan ni Lolo. I'll do my best para makuha ang project na iyon. Iyon na lang ang pag-asa ko. Sapat iyon para mabawi ang mansion. Kahit ang mansion na lang muna.
"Kailangan ko lang makuha ang project na kailangan ko. After non kahit ang mansion na lang ang mabawi ko. Iyon ang unang na ipundar ni Lolo sa pagtatrabaho, kaya iyon ang uunahin kong bawiin. Kahit paunti-unti."
Sandali kaming natahimik at pinagmasdan ang paligid dito. Nakakarelax ang lugar na ito. Nakakatanggal ng problema habang pinagmamasdan. Nawala lang ako ng tawagin ako ni Rei.
"Can I take a picture of you there?" Sabay turo niya sa tapat na papalubog na araw.
"For what?" I chuckled.
"For my project," imbes na ipersue ang pagte-teacher mas pinili ni Rei maging photographer. Kahit education ang natapos nito.
Umiling na lang ako at saka pumwesto sa tinuro niya kanina. Hindi na ako umangal pa, tinuruan niya ako kung anong mga pose ang gagawin ko at sinunod ko naman iyon. Sa huling picture bumunot siya ng isang pirasong bulaklak at inilagay iyon sa tainga ko.
"I'll put this on my facebook page and instagram... Ayos lang?" He asked.
I nodded. I smiled him also. Mamaya hahanapin ko ang instagram account niya to check it. Nagtagal kami doon bago nagpasyang umuwi na dahil sa tuluyang paglubog ng araw.
I decided na ako ang magluto ng hapunan namin. I cooked menudo dish. Dahil sa mag-isa ako sa condo nag-aral ako magluto, lahat ng gawaing bahay ay ako ang gumagawa.
"Mas gumagaling ka sa pagluluto, Craig, a," Clara said.
"Thanks,"
"Pwede kana mag-asawa," she laughed after she said that.
"Wala sa isip ko iyan,"
Mas lalo siyang tumawa at saka umiling na parang may iniisip. Her husband watching her at tahimik na sinaway ito.
Pagkatapos kumain nagprisinta na maghugas si Clara habang ako naman hinatid si Manang sa kwarto niya. Pinaayos ko ang kwarto niya sa baba, pero hindi pa ang buong bahay dahil sa wala pa akong sapat na pera at kailangan ko muna itong mabawi.
Pagkatapos ay dumiretso din agad ako sa kwarto at nagpahinga. Nagscroll ako sa instagram account ko saka naalala ang sinabi ni Rei. I checked his account and I see it was posted one hour ago and had thousand likes. It had some comments.
:He is Eng Guerrero, right? Fuck he's so handsome.
:Bakit kaya hindi na lang din sya nag model katulad ni James?
Binalewala ko ang iba pang mga comments at finallow na lang din si Rei sa kanyang social. Hindi ko mapigilang humanga sa galing ni Rei kumuha ng larawan. Nagmuka tuloy akong maayos sa kuha niyang mga larawan. Lalo na don sa may bulaklak sa aking tainga. Look cute there, that's why I saved it and made it as my wallpaper.
I also leave a comment. Bago pinatay ang cellphone ko para matulog. Nagising na lang ako ng maaga dahil sa katok ni Clara sa pinto ko.
"Craig! May bisita sa baba, hinahanap ka." She shouted out side.
Napakunot ang nuo ko kahit nakapikit pa. Wala akong in-expect na bisita.
"Susunod ako,"
Kinusot ko muna ang mata ko. Bago tumayo halos na mamaos pa ang boses ko bago lumabas ng kwarto. Inayos ko din muna ang sarili ko. Mabilis akong bumababa ng hagdan bago nakita ang taong nag-aantay sa'kin. I don't know the person sitting in the couch.
"Mr Guerrero, I'm Attorney Cheng." He pormaly intoduce himself. Nakipag kamay ako dito.
Medyo nalilito pa ako habang nakatingin sa kanya.
"I know you didn't expect a visitor, but I'm here to discuss to you... These," sabay abot ng mga papel na nasa case niya kanina. Sumenyas ako an maupo siya sa sofa at ganon din ang ginawa ko. I checked the paper he gave it to me.
"We've to discuss this about the mansion. I know you have a lot of works that's why we decided na pumunta na lang din dito personaly..."
Nakita ko tungkol iyon sa mga kasunduan at tungkol lahat iyon sa mansion. They already sell it, na halos magpalaki ng mata ko. Ipinagbili na nila ang mansion. Mabilis akong napabaling sa taong nasa harap ako.
"What's the meaning of this? What the..."
Ang alam ko they give us atleast 3 months para maibalik ang mansion sa amin? At ano itong ginagawa nila? Binenta nila ang mansion ng walang tanong-tanong sa'kin? They didn't consult me? Basta na lang nila pinagbili ang mansion?
"Just calm first, Mr-"
I cut him off.
"Calm? How can I calm? Fuck! Ano ito? Ang sabi niyo 3 months? Bakit pinagbili niyo agad ang mansion? At putang ina? Bakit ang laki ng halaga? Mas malaki pa ang halaga nito kesa sa na pagkasundaan natin? 200 milyon?...Really?" Halos nanlalaking matang sinabi ko.
Hindi ko man lang napansin na nan dito din pala sina, Clara. Nakita ko ang expression ng mga ito na nagulat din. Lito silang nakatingin sa'kin at sa kausap ko.
"I know, Mr, Guerrero but I'm here to-"
"The fuck! Hindi ito ang napagkasunduan natin. Sino ang bumili? I will talk to them, hindi niyo pwede ipagbili ang mansion lalo pa at may kasunduan,"
"Ilang taon na din kayo pinagbibigyan ng banko, Mr Guerrero. But still-"
"Ano? Kayo mismo walang isang salita? Kayo ang nagbigay ng palugit samin. I said babayaran ko itong mansion. Ang kasunduan 80 milyon, hindi 200 milyon. Paano namin mababawi ang mansion kung pinagbili niyo na?"
Masyadong malaki ang halaga na iyon. Paano kung hindi pumayag ang bumili nitong bahay. Paano kung ipagiba niya ito at may plano pala dito kaya napakalaking halaga ang binigay.
"Lumayas ka dito... Hindi niyo pwede gawin ito."
"But-"
"Layas!" I shouted. Mabilis na pinulot ng atty ang case niya at nagmamadaling lumabas. Napasalampak ako sa sofa at hinilot ang aking sintido.
"Craig! Anong ibig sabihin na binili itong mansion?" Clara asked, when she went to my place. "Paanong? Hindi ko maintindihan. Anong nangyayari sa mansion?"
Hindi ako makasagot agad at hinilot lalo ang sintido. Hindi ko alam kung paano babayaran pa ang mansion, kung mas napakalaking halaga nila ito ipinagbenta. I called my lawyer and discussed everything.
"Pwede tayo umapila sa ginawa nila, pero It will take too long. Kailangan muna pag-aralan ang lahat."
Napahinga ako ng malalim. Muli kong nahilot ang sintido ko. I didn't expect these bullshits!
"Sa ngayon ang pwede mo lang gawin. Kausapin ang nakabili... Kilala mo ba?"
"No,"
Halos maihampas ko na ang ulo ko sa sakit ng iisipin ko ngayon. Sumabay pa na kung paano ko sasabihin kina, Clara ito at kay Manang. Ayaw sabihin ng bangko kung sino ang nakabili ng mansion at ng lupang dating pagmamay ari ni Lolo. Magkahiwalay na binili noong tao na iyon ang lupa at ang pinakamansion.
"What is your plan now?"
"I don't know, I'll think about it. I just need to focus the proposal project. Kung makukuha ko iyon magiging sapat iyon para mabawi ang mansion.... Kahit iyon na lang,"
Napatingin siya sa'kin. I smiled weakly. Hindi ako makapag isip ng maayos habang tuluyang tinatapos ang proposal ko. Halos ilang araw pa ulit akong na natili sa bahay at hindi na lumaba ng kwarto para kahit papano makaiwas muna kina, Clara. At ngayon ko naisipan kung kailan last day ko na dito.
"I didn't know na nababaon na pala si Lolo sa utang sa bangko... Hindi man lang tumulong sina Uncle and Daddy,"
Nakaharap ako kina, Manang at Clara. 'yung mga bata nasa labas kasama ang kanilang ama. Unu-unti unti ko lang ang pagsasabi dahil ayokong mabigla si Manang Tania, she's too old for this.
"I begged for their help, but they rejected me, wala akong choice kundi ang kumilos mag isa... Ayoko pong mag-isip pa kayo para dito kaya ginagawa ko ang lahat para mabawi ang mansion... Kahit ito na lang,"
Hindi ko mapigilang pumatak ang aking luha. Nakakailang iyak na ba ako? Pakiramdam ko habang tumatagal mas gusto ko na lang sumuko, pero habang iniisip din na tuluyang mawala ang mansion... Hindi ko kakayanin. Kung mangyayari iyon, hindi lang sina Manang Tania ang binigo ko. Kundi sina, Lolo at Mommy. I want them to be proud of me. Nakakayanin ko kahit mag-isa.
"Mahalaga... Ang mansion kay, Lolo mo Craig... Kahit ako dito na din tumanda... Ito na ang naging tahanan ko sa maraming taon na lumipas," Manang Tania with her weak voice.
Nag-offer sina, Clara na tutulong sila sa pagbawi sa mansion. Pero ayokong gumastos sila dahil sa may pinag aaral din siyang dalawang bata. Isa pa maliit lang din at sapat lang ang kinikita ng asawa niya dito sa mansion. Hindi na katulad dati ang buhay ko. Lahat ay nakadipende na lang sa mga hakbang na gagawin ko....
Marami akong inasikaso noong araw na iyon. Muli akong nakipag usap sa lawyer ko para sa susunod na hakbang at plano na gagawin. Pakiramdam ko pagod na pagod na ang utak ko sa mga nangyayari.
Nabalik lang ako sa ulirat nong sunod-sunod na tawag ang natanggap ko mula kay Cyrus. Kakatapos ko lang makipag usap noong tumawag siya. Galit na galit na boses kagad nito ang boses nito.
"Where are you, Craig?! The meeting will be start in minutes," madiin na sinabi niya.
"What are you talking about?"
Mas lalo kong nadinig ang malakas na mura niya. Mukang kulob ang boses niya, naisip ko na nasa cr siya ngayon.
"The hell, Craig! Do you forgot? It's monday today... Ngayon ang proposal project niyo... Ngayon ang presentation no'n," he shouted again.
Halos mapakurap ako, mabilis kong tinignan ang kalendaryo ng aking cellphone at napamura. Pinatay ko kagad ang tawag ni Cyrus. Maraming sermon pa sana akong matatanggap sa kaniya... Pero alam kong babawian ako nito.
"Stephan, please not now. I'm busy fucker. Find new one," I shouted to my phone nakita ko ang pangalan ni Stephan. habang nagmamadaling kuhanin ang mga gamit ko.
Agad akong nakita nila, Manang, na habang nagmamadali ako pababa dala ang mga maleta ko at mga gamit ko.
"Saan ka pupunta, Craig? Akala ko hapon ka pa uuwi?" Nagtatakang tanong ni Clara.
"I didn't notice I was too busy, ngayon pala ang proposal meeting. I need to go,"
Nagmamadali akong lumabas at halos hindi na nakapagpaalam ng maayos. Nakasunod sila sa'kin. Pero ako ay nagmamadaling umalis sakay ng kotse. Nagbook ako ng ticket at halos isang oras pa bago ang flight no'n. Nagmura ako ng sunod-sunod.
Ako:
Please! Cyrus, Intertain them, the flight will be 1 hour and minutes.
May mga narecieved akong message mula kay Cyrus. I didn't mind it. Hindi ko alam kung anong itsura ko nong lumabas ng eroplano matapos nitong makalapag sa manila. Mabilis akong naghanap ng taxi dahil nasa condo pa ang kotse ko. Hindi na ako pwede dumaan doon.
"Craig! Fuck, where the hell are you now? Dominic and his team is done. Your team here is waiting for you..."
"I'm here. Nakasakay na ng kotse," hinihingal kong sagot.
"Nakasakay? Tang ina naman, Craig! Ang tagal na nilang nag aantay sayo. Nakiusap na lang ako. They can't wait you for longer," he hissed. "Pinapahiya mo na ako, Craig!"
"I'm sorry,..." Bumaling ako sa labas at saktong nasa tapat na kami ng building, "I'm here,"
"Dalian mo! Ang tanga mo!"
Pinatay niya ang tawag habang ako naman ay matapos magbayad tumakbo na papalabas. I get my all things and entered the building. Saktong walang sakay ang elevator kaya nakapasok kagad ako. Mas napapamura ako sa aking isipan habang hindi na iniisip kung ayos pa ba ako tignan. Hinihingal na ako noong makarating ng tuluyan sa floor na pupuntahan ko.
Nakita ko kagad si Cyrus na nakatutok sa kanyang cellphone hanang problemadong-problemadong nag aantay sa labas ng conference room. He immediately saw me.
"Damn you, Craig! Napapahiya na ako dahil sayo, ikaw na lang ang inaantay, tandaan mo ikaw ang may kailangan ng project na ito hindi sila." He said habang may diin iyon.
"I'm sorry..." Halos hindi na ako makahinga sa matinding pagod.
"Hindi ka man lang nag ayos? Haharap ka sa kanila na pawis na pawis?" He said habang tinitignan ako mula ulo hanggang paa.
Hindi ko na pinansin ang sinabi niya.
"They are still waiting you there inside. And the CEO still their... Nakakahiya na lumabas na ako dahil sayo."
Humingi muli ako ng tawad pero pinagkatulakan na niya ako papasok papaloob. Naiwan ang maleta ko sa labas habang dala lang ang laptop ko at mga files na kakailanganin ko.
Agad kong nakita ang board members na nag-uusap-usap, habang ang team nila Dominic ay nakikipag tawanan na din sa kanila. I look to my team, they shook their heads as a sign they are very disappointed. I bit my lowe lip.
"I-I'm sorry, I'm very late,"
Tinignan ko ang mga tao dito sa loob. But immediately stopped when I saw the familiar man sitting beside with Prince. They are both talking but now stopped when I get their attention. They looked at me.
Halos sumabog ang puso ko sa kaba. Lalo na nang tuluyang magtagpo ang mata namin ni Tope.