"Oh my God! je suis si belle ici!" Napatakip na lamang si Imari sa kanyang tenga dahil sa pagtili ng kaibigan nang makita ang mukha nito sa isang magazine, humahanga sa sarili. Napapailing at natatawa naman ang iba niyang tauhan sa nakikitang kasiyahan kay Valeria. Lagi itong ganito sa tuwing nakikita nito ang sarili sa pahayagan, na ikinatutuwa rin niya.
Totoong napakaganda ng kanyang kaibigan. Sa purong dugo ba naman nitong pranses, iwan na lang niya. Nasa nasabing magazine ito nang kuhanan ng artikulo patungkol sa kanya o mas tamang sabihin kay 'Lux'. Dahil nga sa nakatago niyang pagkatao, ito ang nalalagay palagi sa mga interview at photoshoot para sa mga magazine kapag may gusto ilathala ang mga nakukuha niyang tagumpay sa mundo ng sining.
"Yes, you are, Val, so stop screaming and let our ears rest. No one will argue with you how beautiful you are there," aniya, sumimsim sa kanyang kape.
Apat sila nandito ngayon sa kanilang pantry habang ang ilan sa mga tauhan niya ay abala na sa pagtuturo sa ibang mga bata na hawak ng mga 'to.
"Damn!" Nagkatinginan sina Imari at ang dalawa niyang tauhan nang marinig na naman nila ito habang nakanganga at may humahangang tingin nang ilipat ang pahina. "Imari!" pagtili nito sa kanyang pangalan.
"We're just going out, Miss Imari," nakangiwing paalam sa kanya ng dalawa habang bitbit ang mga tinimplang kape. Alam niyang naaalibadbaran na ang mga 'to sa boses ng kaibigan. Sila na lamang dalawa ang naiwan ni Valeria dito sa loob ng pantry.
"Ims, look at this!" Paglapit nito sa kanya't sabay pakita ng larawan ng lalakeng naka-bussiness suit.
Napaawang ang bibig ni Imari sa nakita. She'd be a hypocrite if she didn't admit how attractive his toned body was, with his hard biceps and abs exposed because he was topless and only wearing jeans. Sa sumunod na pahina niyon ay ang larawan nitong naka-three piece suit. Walang itulak kabigin sa katangiang tinataglay nito.
"Shit! Your ex-husband is so freaking hot and gwapo!" kinikilig na pagtili nito.
Valeria knows the story of the three of them. She was shocked at first and couldn't believe it when she told her that and she also apologized for the mistake she made when she said her sister's name to Rouge instead of hers. Hindi naman raw nito inakala na sa panahon na palang iyon ay gusto na siya ni Rouge at magagawa ang mga iyon sa kanila ng kapatid niya. Kahit siya nang malaman ang lahat mula kay Valeria, kung paano raw nito nakikita si Rouge noon na palihim na nakatanaw sa kanya sa malayo, na halos ilang beses nitong ginawa ng sunod-sunod ay hindi rin makapaniwala at naisip na baka stalker niya lang 'to at trip lang nito gawin iyon.
"Shut up, Val. He's not really my husband. Stupide!" panggagaya niya kapag nagsasabi ito ng bobo.
"Whatever! Can I have him, huh? You have Rafael already, so can I?" Kita niya ang pagkislap ng mga mata nito habang sinasabi iyon.
"If you can," aniya sabay alis roon. Kung magagawa naman nito, bakit hindi? Kung tutuusin, wala naman talaga silang relasyon kaya hindi nito kailangan magpaalam sa kanya.
"Yes!" dinig ni Imari na hiyaw nito kahit nakalabas na siya.
"Awe!" daing niya nang maituwid ang tuhod na may sugat. Umupo siya sa sofa sa kanilang visitor's lounge at sinuri ang kanyang tuhod. Sa kabila ng gasa na nakatabon roon ay kita pa rin niya sa paligid niyon ang pangingitim at pamamaga.
"Why are you injured like that by the way, Miss Imari?" may pag-aalalang tanong sa kanya ng receptionist, 'di kalayuan sa kanyang puwesto.
"I got it from the orphanage yesterday," sagot niya.
Yesterday, the medical mission happened at the orphanage that Rafael told her about when they had dinner last week. Masaya siya nang makita uli ang mga bata doon at nakatulong kahit papano. Iyon nga lang ay may hindi inaasahang nangyari. A child was accidentally pushed from the top of the playground slide by her playmate. Imari saw that incident because she was just downstairs playing with other children. Mabilis siyang napatakbo sa kahuhulugan ng bata para lang maabot at masalo, na nagawa niya ngunit kalakip niyon ang pagkakasama ng mga tuhod niya dahil sa uri ng playground mats na ginamit. Tatlong taong gulang pa lang ang batang babae na nahulog, kaya kakaibang takot at pangamba ang naramdaman ni Imari ng sandaling iyon. Masyadong mataas ang kinahulugan para sa edad nito.
"Oh, sorry to hear that."
"No worries. I'm fine, I just can't straighten my knees properly because it hurts when I do." Napangiwi ito sa kanyang sinabi na para bang naramdaman nito ang sakit niyon.
"You should take care of yourself, Miss Imari."
"I will. Thank you."
"Oh, Dr. Rafael is here," bulalas nito na ikinaangat ng kanyang paningin.
"Good morning, ladies!" nakangiting bati nito. Pansin ni Imari na nakaligo at bagong bihis na ito. Kanina kasi nang mag-facetime sila ay nasa ospital pa ito't suot ang scrub suit nito at katatapos lang ng operasyon. Nais sana siyang sunduin nito, ngunit tumanggi siya dahil alam niyang pagod pa ito sa ilang oras na pagtayo sa pag-oopera. "How are you feeling?" he asked then kissed her on the cheek and handed her a bouquet of roses.
"Thank you. I'm fine. It just hurts a little bit." Napakabango rin nito. "You, how was your whole night?" Inayos niya ang ilang hibla ng buhok nito na napunta sa noo nito. Kita niyang napapikit ito sabay hawak sa kanyang kamay at dinala sa labi nito para halikan.
"Now I'm fine. My energy and strength returned after seeing you." Sa pagmulat nito, kita niya ang kakaibang emosyon roon habang nakatitig sa kanyang mga mata.
Imari was used to Rafael's behavior, but what she was not used to were the words he uttered that silenced her. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman sa tuwing naririnig niya ang mg binibitawan nito. Batid niya sa kanyang sarili na gusto niya si Rafael, pero tila may kulang. Rafael has all the qualities a woman looks for, good looks, tall, well-toned body, rich and above all kind and helpful to those in need. She's not closing her door for him tho. Bukas pa rin siya sa posibilidad na baka hindi pa lang ngayon, na baka mas kinikilala pa lang ng puso niya ito dahil na rin sa nakaraan niya.
"Thank you, Rafael," buong puso niyang pasalamat.
"For what? For letting you come with me to the orphanage and being hurt like this?" Kita ni Imari ang paggalaw ng mga panga nito, na tila hindi nagustuhan ang nangyari sa kanya. Kahapon pa ito ganito. Ito rin ang unang tumakbo sa kinaroonan nila ng bata at tinulungan silang makatayo. Binuhat agad siya nito nang makita ang sugat sa kanyang mga tuhod at napamura. "I will treat your wound again and replace it with a new gauze, just wait for me here." Tumango siya saka ito nagmamadaling lumabas.
"Where's Rafael? I heard his voice just now," bungad sa kanya ni Valeria.
"He just came down for a while, maybe to get his things to treat my knees."
"I see. I'm going out after my class, Ims, I have to pick up my mother from the airport," paalam nito.
"Yeah, sure. Just send my regards to Aunt Valerie."
"Sure! I'll go to my class now. Bye!" Saktong pag-alis ni Valeria ay ang pagpasok uli ni Rafael.
He sat next to her and carefully took her legs and placed it on top of his leg. Even though it was embarrassing to see them in such a position, Imari still forced herself to calm down. Nakalantad kay Rafael ang kahabaan ng kanyang mga binti dahil sa suot niyang floral mini-dress. Palihim niyang tiningnan ito at kita ang pagkaseryuso sa mukha nito habang ginagamot ang kanyang mga sugat. Noong una niyang makilala ito, akala niya isa itong modelo dahil sa katawan at porma nito, hindi niya inakala na isa pala itong doctor.
"Don't look at me like that, mi amor, I might kiss you in no time." Napalunok siya't agad napaiwas ng tingin.
Natapos ang panggagamot ni Rafael sa kanya na hindi na niya ulit tiningnan ito't inabala ang sarili sa kanyang cellphone. Nagpaalam din ito at sinabing uuwi muna sa apartment nito para makapagpahinga kahit sandali bago pumunta ng kompanya.
Imari drives to the restaurant where she and her sister will meet. Kababalik lang nito ng Paris galing Madrid at inaya siya nitong kumain sila sa labas kesa raw magluto pa siya. Siya talaga ang magluluto para sa kanilang dalawa dahil wala namang alam itong lutuin kahit magprito ng itlog. Ang kumain lang ang hilig nito.
Nakangiting binati si Imari ng pagbuksan siya ng isang lalakeng staff at inalalayan makapasok dahil sa crutches niyang gamit. Nagpasalamat siya rito. Hindi pa man niya hinanap si Amari ay nakita na niya sa 'di kalayuan ito na nakatayo at may kausap na isang babae. Nakatalikod mula sa kanya ang kausap nito't base sa nakikita niyang mukha ng kapatid, mukhang may hindi pagkakaunawaan ang mga ito.
"Don't blame me for your brother's stupidity, Reagan," Imari heard her sister say to the person she was talking to as she approached.
Reagan? Kapatid ba ni Rouge ang kausap nito?
"Stupidity because of his love for you, Amari," pagdiin nito sabay hawak sa braso ng kanyang kapatid. Mukhang ito nga.
"Amari," sambit niya upang kunin ang pansin ng dalawa at para matigil din sa pagsagutan dahil sa mga customer na napapatingin na sa puwesto ng mga ito.
Hindi dapat pinag-uusapan sa pampublikong lugar ang mga personal na problema ng mga ito. Sabay napalingon ang dalawa sa kanya, na ikinasinghap at ikinalaki ng mga mata ni Reagan pagkakita sa kanya.
"Oh my God!" bulalas nito't napatakip ng bibig.
©L A D Y L E N E