"Hindi ka pu-pwedeng pumunta doon, Craig! Naan doon na ang mga Vicente."
I shook my head.
"Tope needs me,"
Ramdam ko ang paghawak ni Manang Tania sa aking balikat. Muli akong umiling habang pinipigilan ang aking luha. Naramdaman ko din ang paghawak ni Ate, sa aking balikat.
"Mas mapapahamak ka lang at si Tope,"
"He needs me, nangako siyang babalik dito sa mansion,"
Sinubukan kong tumayo at lumayo sa kanila pero muli lang akong pinigilan ni Manang Tania.
"I can help him with his problem, Ate... Kakausapin ko si Daddy."
"Hindi ka pwedeng kumilos na lang bigla, Craig. Malaki ang galit sainyo ng mga Vicente, mapapahamak ka lang at ang pamilya na ito,"
"Magpapaliwanag ako sa kanila kung ano ang nangyayari," mabilis na sagot ko
Kung magalit man sa'kin ang mga Vicente na tinutukoy nila, I can explain my side. Hindi pupwedeng wala akong gagawin para kay Tope. I loved him so much... And I know he needs me.
"Hindi makikinig sayo ang mga Vicente, kahit pa sabihin mo na wala kang kinalaman sa ginagawa ng daddy mo... Guerrero ka at malaki ang galit nila sa mga Guerrero, Craig."
"If this is about, Daddy and Ryler... I'm sure they will-"
"Craig! Makinig ka pwede... Nadinig mo na sa'kin kung ano ang ginawa ng Lola mo sa kanila... Nawala si Solene at ang Daddy at Lola mo ang sinisisi halos isumpa na nila ang pamilya niyo... Kaya paanong makikinig sila sayo?"
Bigla akong natahimik sa sinabi ni Manang Tania. Pero sinubukan ko pa din pumalag sa kanilang pagkakahawak.
"Hindi na lang ito tungkol sainyo ni Tope, We know both, Dad. Right? He's ruthless. Kaya napaka imposible na makikinig sila sayo."
"Ang sabi ni Manang Tania mabait sila, I know they will listen to me,"
"Hindi lahat ng pagkakataon, Craig, mananatili silang mabait lalo pa at ang usapan noon ay hindi naging basta basta. Namatay ang bunsong kapatid ni Ryler na isang Vicente. Mahihirapan sila tanggapin iyon, lalo pa at kapag sinubukan mo pang lumapit sa kanila,"
Tuluyan akong nanghina, wala na akong lakas dahil hindi ko din alam kung gano ako katagal sinubukan pumalag kina, Ate at Manang Tania. Hindi ako makatulog. Halos hindi ako kumain, I always messagi'ng Tope, and asked about the situation. Pero siya mismo ang nagliligaw ng usapan. Mukang ayaw niya akong pag isipin sa bagay na hinaharap ngayon ng kanilang pamilya mula kay Daddy.
Mas gumapang sa'kin ang matinding galit. I will not stand here and let Dad what he's doing...
"Kinakausap na ni Dad, si Ryler..."
Nanlaki ang mata ko at mabilis na napatingin kay Ate.
"Nasa hardin sila ngayon, may mga kasamang bodyguards si Ryler,"
"What is he doing here?"
Tumingin si Ate sa bintana ng aking kwarto. Kung saan tanaw ang ibabang hardin. Hindi ko alam kung paanong natapos ang pagtatalo namin nila Manang Tania, ang alam ko lang tuluyan akong napagod at nanghina.
"Obviously they are talking about the situation," she said.
Mabilis akong tumayo at dumungaw sa binta. I saw Dad was talking, Ryler, they are sitting in round table. Dad, eyes is ruthless while you can see he was still affected to Ryler. Mukang napaka seryoso ng kanilang pinag uusapan habang may mainit na kape sa kanilang harapan.
"I heard that the Vicente's offered Tope to study abroad... Is it true?"
Mabilis akong napatingin kay Ate at halos kumalabog ang puso ko.
"W-What do you mean?"
Napakunot ang nuo niya sa'kin. Pero mukang nabasa nito ang expression ko na muka talagang walang nalalaman sa tinutukoy niya.
She sighed.
"So he didn't tell you?"
Hindi kagad ako nakasagot. Walang sinabi sa'kin si Tope na ganyan, ang pinag uusapan lang namin au tungkol sa kung ayos lang ako. Sinabi niya din na malapit na siyang makabalik dito sa mansion.
Wala siyang sinabi na ganon.
"I understand, maybe he doesn't want to be worry. Ayaw ka kaniya pag isipin ma syado."
Para akong malalagutan ng hininga. At parang nanlalambot.
"May balak siguro siyang tanggihan ang offer ng mga Vicente ng mga pamilya niya. If he will study in abroad. It will be easy for him to chase his dream."
Napatingin sa'kin si Ate na parang binabasa nito ang ekspresyon ko. Hindi pa kami tapos sa pagtatalo kahapon pero ano na naman itong nababalitaan ko.
"That's not true... He said na magiging ayos na ang lahat at makakabalik na siya dito sa mansion... M-Malapit na." Halos pumiyok ang boses ko sa dulo g salita.
"Craig! Makinig ka, ayokong nakikita ka ding nahihirapan... But you know, Dad, he's true to his words. If you will continue this mas papahirapan mo si Tope, makakaya mo bang makitang nahihirapan ang taong mahal mo?"
Para akong dinurog sa huling tanong ni Ate. Hindi ko kakayanin kung ganon ang mangyayari.
Marami akong natutunan kay Tope, sobrang dami. I change myself because of him. My world change because of him, he change it.
"Sometimes love needs sacrifice, hindi mo matatawag na pag-ibig iyan kung hahayaan mong maging selfish ka sa isang bagay na dapat na una niyong pinagtutuunan mga bata oa kayo,.... Kailangan ni Tope, mag aral. Kilala ang mga Vicente, bilang sucessfull sa kanilang mga buhay. Magmula sa mga magulat hanggang sa mga anak. Kaya mo bang makita na sya lang sa mga Vicente ang hindi magtatagumpay sa kanyang pangarap?"
"How about me? He's the one who understand me?"
Is it wrong to love him so much? Kung hindi ba nagkatuluyan si Daddy at Ryler ay dapat iparanas na din sa'kin iyon ni Daddy? Dapat ba mag suffer din ako dahil sa hindi naging sa kanya si Ryler?
Anak niya ba talaga ako? Hindi niya ba kayang maging masaya na lang para sa'kin?
"I'm here... Kapatid kita,"
Umiling ako at muling naramdaman ang pagpatak ng aking luha. Kung mawawala siya, tuluyan na naman akong mawawala sa aking sarili. Hindi ko kakayanin na mawala si Tope, sa'kin.
"Makakaya mo talagang tuluyang bumagsak si Tope? At tuluyan siyang itakwil ng kanyang pamilya? Craig?"
Hindi ako nakasagot sa tanong ni Ate. Hindi ko kakayanin, He thaught me how to love and to be love. Kung itatakwil siya ng pamilya niya alam kong masasaktan siya.. he's too much kind.
Alam kong kapag nawala sya sa'kin, hindi na ako makakahanap ng katulad niya.
Nag-iisa lang si Tope. He's the one for me.
"Don't be selfish, cause love is not selfish. Matuto kang magparaya kung ikabubuti iyon kay Tope, that's is not love if you can see him suffering,"
Habang nakatulala at hinayaan na tuluyan akong iwan ni Ate sa aking kwarto. Hindi ko mapigilang isipin ang mga sinabi niya.
"I'm not selfish... I just love him," I whispered.
Napahilamos na lang ako sa aking muka at natulala sa aking kisame. Tope still messeging me, while I'm reading those his messages. Mapait akong napapangiti mula sa mga paalala nya.
:Baby, don't stress yourself. I'm fine, you should be fine also.
:I want to kiss you badly, baby
:Baby! I'm done with my home work
:Don't forget to eat your lunch, baby. I'll be mad if you will skip your lunch.
:I love you..
Tuluyan akong napahagulgol ng iyak sa huling mensahe na aking nabasa. 'I love you too and always' gusto kong sagutin ang mga mensahe niyang iniwan sa'kin. Nanlalabo ang aking mga mata sa luhang lumalandas sa aking pisngi.
How I can lose this man now? Paano ako makikinig sa kanila kung ganito ang ipaparamdam sa akin ni Tope? Tama nga sila selfish ako... To the point na hinahayaan kong magsuffer si Tope sa mga bagay na hindi niya deserve mangyari sa kanya.
Nasasaktan ako sobra...
"I know it's too hard for you to understand the situation right now... Mahirap din sa'kin na nakikitang malungkot at nasasaktan ang pamangkin ko na si Tope. He's deeply inlove with you and while you are both in resort that time I saw how happy he is with you... Ngayon ko kang ulit na kita na ganon kasaya ang pamangkin kong si Tope, simula noong mawala ang nanay niyang si Solene."
Mariin akong napapikit sa sinabi ni Ryler sa aking harapan. Nakaupo ako sa round table habang may distansyang nakalayo sa kanya. Daddy was standing a few inches from us. I know na nadidinig niya ang sinasabi ni Ryler sa'kin.
Pinipigilan kong kumawala saakin ang matinding puot at lungkot...
"While looking at him it's remind me Solene. Parehong pareho sila nang ugali ni Solene. For her love she can sucrifice everything she has, katulad ng hinayaan niyang itaboy siya ng magulang namin makasama niya lang ang papa ni Tope,"
Hindi ako nagsalita at nanatiling tahimik. Walang sinabi si Daddy, alam kong nakikinig din siya sa sinasabi ni Ryler.
"We offered to him na mag aral sya sa U.S at samahan ang kuya Prince niya doon... But he rejected it because of you,"
Nakagat ko ang pang ibaba kong labi. Hindi iyon pagalit na sinabi kalmado ang kanyang boses, pero nasasaktan ako sa sinabi niya... Lalo pa at si Tope ang pinag uusapan.
"Craig..." He called my name.
Naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko sa ibabaw ng lamesa. Mas lalo akong napapikit sa sakit at tuluyang bumagsak ang aking luha, tahimik akong napahikbi... Pakiramdam ko sinasakal ako.
"Gusto kita para kay Tope, gusto kong nakikita na nagiging masaya ang pamangkin ko sayo... Masaya akong ikaw ang pinili niya." He said.
Pero parang sinasakal pa din ang puso ko. Mabigat ang bawat salita na binibitawan niya.
"Ganon pa man.... Bata pa kayo... Marami pang pagkakataon para i-enjoy ang inyong buhay... Mas kailangan nyong magfocus sa pag-aaral.... Kailangan ni Tope na mag-aral, in-expect siya ng mga kapatid ko na sya ang tutupad sa pangarap ni Solene."
Pakiramdam ko tuluyan akong sinaksak sa puso ng paulit ulit at kahit nasasaktan na patuloy pa din sa pagtarak sa aking puso ang punyal... Para akong pinapatay.
"Let him go, Son."
Daddy said. Tuluyan akong nag angat ng tingin sa kanila at mapait na napangiti.
"I love him so much, Dad... I don't want to let him go, I want to fight for him..."
But I don't want to be selfish. Marami akong masasaktan hindi lang si Tope, pati ang mga kaibigan niya. They want him to chase his dream.
Naaalala ko ang una naming pagkikita. He was reading a book about Engineering... He want to be an engineer in his near future. Iyon din siguro ang pangarap ng ina niya sa kanya kung sakali na nabubuhay pa ito. She will be happy if she will see her son achieving his dreams... And I will be happy too, even if I'm not part of it.
"I'll set him free..."
I will be more happy if I will see him achieving those dreams... Alam kong magiging masaya din sya doon.
Iyon na lang ang huling mga salita na sinabi ko bago tuluyan silang lisanin doon at walang lingon lingon na iniwan sila doon. Nilibot ko ang paningin ko sa buong mansion at muling naalala ang mga araw na hindi pa kami malapit ni Tope sa isa't isa hanggang sa may mga tinuro itong mga bagay sa'kin... Mapait akong napangiti.
"Manang Tania... A-Ang sakit niya pala mahalin." Natawa ako sa sarili kong sinabi.
Kita ko ang bawat tingin sa'kin ni Manang Tania at ni Clara. Hanggang sa naramdaman ko na lang ang pagyakap sa'kin ni Manang Tania. Sa ganong paraan para kong muling naramdaman ang yakap ni Mommy.
Mommy, I hope you are proud of me... Natuto akong magpahalaga ng mga taong nasa paligid ko... Sa maikling panahon na nakasama ko si Tope marami akong natutunan. I'm not selfish anymore, Mom, 'cause now I will set him free.
:Tope. Can we meet.
I texted him kung saang lugar kami magkikita. Hindi siya kagad nakapag reply sa text ko, pero alam kong mababasa niya din iyon. Mabilis lang din akong nakarating sa lugar na aming pagkikitaan.
Habang nakatayo sa ilalim ng puno kung saan tanaw ang malawak na kalupaan dito sa lugar na unang kinaayawan ko, kung saan nanatili akong nag aantay kay Tope. Mariin akong pumikit at dinama ang haplos ng hangin sa aking balat.
"I missed you..." Marahan na pumalupot ang braso sa akin ni Tope mula sa aking likod. Halos nagulat pa ako sa kanyang biglaang ginawa.
Muli kong naramdaman ang pagtarak ng punyal sa aking dibdib.
"H-Hi,"
Hindi ko alam kung tama ba iyon ang sinabi ko. Bahagya pang nanginig ang boses ko at tatanggalin na sana ang braso niyang nakapalupot sa aking bewang.
"Don't move, baby... Please... I missed your smell," he whispered into my neck.
Para akong kinuryente sa kanyang ginagawa.
"Didn't you miss me?" He asked, when he noticed I don't speak.
"I missed you too,"
Maagap ko na sagot. Humigpit ang pagkakayakap nya sa aking likuran na tila ayaw niya akong pakawalan. Sa ganong paraan mas nararamdaman ko kung gano kahirap siya pakawalan.
"I'm sorry, if I keep waiting you here. Kanina ka pa dito?" He asked.
"Kadadating lang din." Kahit ang totoo ay halos dalawang oras na akong nag antay dito.
Ang sinabi ko kasing oras na pumunta siya dito ay 1pm, at sinadya ko na magpauna para atleast ay mas mapaghandaan ko pa ang pagdating niya. Pero parang nang hihina ako. Hindi ko magawang tignan siya diretso sa kaniyang mga mata.
"Can I kiss you?" Paalam niya.
Umiling ako.
"You don't need to ask, you can have my kiss anytime you want,"
Hindi ko mapigilang mapangiti sa kanyang sinabi. Lumapit ako sa kanya at mabilis na pinikit ang aking mata kasabay nang pagdampi ng aking labi sa kanyang labi. Hindi ko alam kung anong nag-udyok sa akin para magtagal sa pagkakahalik sa kanya, bago tuluyanv bumitaw at hinihingal pang nag angat sa kanya ng tingin.
"We miss each other, hmm.." he chuckled in a manly way. His deep voice.
"We should eat... May dala akong pagakain." Sabi ko at pinakita ang nilatag ko kanina noong dumating ako dito.
"Is this a date?" Nakangiti siya.
Natawa ako nang bahagya.
"Pwede din."
Naupo kami pareho at sinimulan kumain, nagdala ako ng mga prutas at ilang pagkain pa. He didn't expect these. Siya mismo ang nagbalat ng saging at itapat iyon sa aking bibig. Kinagatan ko iyon at naging maliit lang.
"Your lips is small,"
Nakita kong nakatingin siya sa labi ko habang ngumungiya. Siya din ang umubos ng saging na binalatan niya, kasi kumuha agad ako ng iba pang pagkain.
"Marunong ka magpalipad ng saranggola 'di ba?" I asked him. Nang maalala na may dala pala akong gano'n. Nakita ko iyon kanina sa isang bilihan bago mapunta dito, I buy it.
"Why do you want me to make one? At magpalipad?"
"Bumili ako kanina, paliparin na lang natin." Anyaya ko saka pinakita ang saranggola. Malaki iyon at mahaba ang buntot na makulay.
Napakunot ang nuo niya sa'kin pero agad ding ngumiti. Inalalayan niya akong tumayo at pumwesto kami sa malawak na open area dito. Ako ang nakahawak sa sarangola para ibato ito at siya naman ang tatakbo para tuluyang makalipad ang saranggola.
Napangiti ako nang makitang unti-unting napapalipad ni Tope iyon hanggang sa tuluyan ng maging maliit sa paningin namin ang saranggola.
I went to his direction at dalawa naming pinagmasdan ang saranggola.
"Try it, hawakan mo dito,"
Napatingin ako kay Tope ng iabot niya sa'kin ang sinulid na nagdudugtong sa saranggola. Hinawakan ko iyon at mariin na napangiti. Ito ang unang beses kong magpalipad ng saranggola.
"Are you happy?" He asked.
Sandali akong tumingin sa kanya at ngumiti.
"This is my first time."
And maybe will be the last time.
"I'm happy seeing you happy, baby." He said, and position himself at my back. He snaked his arms into my waist.
I felt my warm heart pounded as if na kakawala na mismo din iyon sa aking dibdib.
"This kite is too far from us..." I said.
"Hmmm..."
Nakapahinga ang kanyang baba sa aking balikat. Ramdam ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa aking leeg.
"I love you..." He whispered.
I didn't answered him, at bahagyang nanginig ang aking kamay.
"Do you love me right? Baby." He asked.
'always' I'm always inlove with you, Tope.
"'Wag mo ako iiwan, ah...."
Tuluyan akong natigilan sa sinabi niya. Para akong napako dahilan para mabitawan ang pagkakahawak sa tali ng saranggola. I was too stunned to his words. Parang may kumalabog sa aking puso na kung anong sakit.
"You will leave me I know... Tama ako 'di ba?"
Pano niya nalaman? Hindi ako makagalaw pero naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap niya saakin.
"If you think I will let you to do that. Think about it again, baby. Cuz I will not let you,"
"How did you know this?" I asked him.
"I know you, alam ko kapag nasasaktan ka, alam ko kung masaya ka. Alam ko kapag galing ka sa pag-iyak... Alam ko ang lahat sayo," bulong niya sa aking tenga.
"Aren't you happy? 'cuz I will let you go. I will let you to chase your dream?"
"You are my dream now, baby." Mariin niyang bulong sa aking tenga kasabay ng mahigpit na pagyakap nya sa aking bewang lalo.
"Bata pa tayo, Tope. Kailangan natin parehong mag-aral."
"Is it, Tito Ryler, said that? Is he convince you na iwan ako?"
Umiling ako at mabilis na pumaharap sa kanya. Natigilan ako ng makita ko ang lungkot sa kanyang mata. Hindi ko inaasahan na ganito kasakit iyon. I can't... Hindi ko kayang makita ito na nasasaktan siya.
"No!"
"I know he convince you, dahil sinabi niya din saakin iyan,"
Napaiwas ako ng tingin sa kanya ng panandalian. Pero agad din sinalubong ang tingin niya.
"Do you want them to dictate us?"
"Even if he didn't ask about this, I will do this." I said.
"You are hurting me, baby..."
Nanlaki ang mata ko sa kanyang sinabi. The tears from his eyes skipped.
"I'm sorry..." Bulong ko na lang halos. "I want you to chase your dream, Tope. I want you to sucessfull in near future."
""And if that's what you mean, I'm sucessfull, baby, cuz I have you."
"Tope, please! Listen to me..." Nanginig ang boses ko habang pinagmamasdan ang kanyang mata.
"Let's have break up," I said.
"Gagawa ako nang isa pang saranggola magpapalipad pa tayo," kinalas niya ang pagkakayakap niya sa'kin. Nakita ko ang mapait na pagngiti niya.
Sa pagkakataon na ito hindi na lang isang kutsilyo ang tumarak sa akin. Kundi libo libo ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Seeing him like this, it's hurt me too much.
"Tope! Please! I know you heard it clearly."
"Baby, come, gagawa ako, o-oh,"
"Let's not make this difficult, Tope, please... I want you to chase your dream... Kunin mo ang offer sayo ng pamilya mo,"
"Okay lang, baby!... A-Ako na lang gagawa. Upo ka lang dyan p-panoorin mo ako,"
Damn! Nagbibingi-bingihan siya.
"Tope, I want break up,"
"What, baby? You are hungry again?"
Nakita ko ang pagpahid nya sa kanyang luha habang pilit na ginagawa ang saranggola na sinasabi niya. Alam kong nanlalabo na ang mata niya dahil sa mga luha niya.
Mabilis kong hinatak ang balikat niya at pinaharap siya saakin. Habang nakikita siyang umiiyak... Parang pinapatay ko lang din ang sarili ko.
"Listen to me... I want you to chase your dream, gusto kong tuparin mo ang pangarap ng mama mo sayo. Please..."
Umiling siya saakin bilang pagsabi na hindi siya sang ayon sa aking sinabi.
"Is that what you want for me?" He asked.
Hindi ako makahinga. Napatango na lang ako sa kanya nang dahan- dahan.
"That's why you want this break up?"
Tumango lang ulit ako ng dahan-dahan. Alam kong pagkatapos nito.
"You hurting..."
Napasinghap ako sa huli niyang sinabi.
I love you always.
"Bakit kasi nakilala pa kita."
Tuluyan niya akong tinalikuran. Napayuko ako at pinikit ang aking mata. Hindi ko alam kung ito na ang huling araw na makikita ko sya, kaya muli akong bumaling sa kanya habang pinagmamasdan itong naglalakad... papalayo.
Napahikbi na lang ako at hinayaan na tuloy-tuloy maglandas ang luha sa aking mata.
"I'm sorry...I love you..." I whispered.