<Unicode>
ကလင်း...ကလင်း.....
ကျယ်လောင်စွာမြည်လာသော
နိုးစက်သံကြောင့်
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်
အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်ထလာရပြန်သည်။
နာရီကြည့်လိုက်တော့7:30။
နတ်ဆိုးကောင်CEOက
8နာရီထိုးအရောက်လာရန်မှာထားတာကြောင့်ရေချိုးခန်းထဲအပြေးတစ်ပိုင်း
ပြေးရပြန်လေသည်။
companyနှင့်နီးသောလမ်းမှာပင်
တိုက်ခန်းတစ်ခန်းဝယ်ထားသောကြောင့်အသွားအလာကအဆင်ပြေသည်။
ခါတိုင်းလိုပင်
လက်ကနို့တစ်ဗူးနှင့်
ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကိုကိုင်ကာ
လမ်းကြောလေးတစ်လျှောက်
ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်လာသည်။
"မေမေ မေမေ့ မေမေရေး.."
ခပ်စူးစူးကလေးအသံတစ်သံကြောင့်
ထယ်ယောင်း၏ခြေလှမ်းအစုံမှာ
တုန့်ခနဲရပ်သွားသည်။
စကားပင်မပီသေးသော
ကလေးတစ်ယောက်၏အသံမျိုး။
လမ်းကြားမှာလည်း
ဆူဆူညံညံအသံတစ်ချို့ကြားတာကြောင့်
လမ်းကြာထဲသို့ချိုးကွေ့ဝင်သွားတော့
မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့်
သွေးများပင်ဆောင့်တက်သွားသလိုပင်။
အမျိုးသားတစ်ယောက်က
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို
rapeနေသည့်မြင်ကွင်း။
တစ်ယောက်ကချုပ်ကာ
ပါးစပ်ကိုအုပ်ထားသောကြောင့်
အမျိုးသမီးမှာအသံပင်မထွက်နိုင်။
လေးနှစ်အရွယ်ခန့်သာရှိသောကလေးမှာမူ
အော်လိုက်ငိုလိုက်ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
ထယ်ယောင်းမှာ
ဘာမှမတတ်နိုင်တော့သည့်အဆုံး
ထိုလူနှစ်ယောက်ဆီသို့ပြေးဝင်ကာ
တွန်စထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုအမျိုးသမီးမှာတော့
ကြည့်၍ပင်မကောင်းတော့လောက်အောင်
မိန်းမအဂ်ါထဲမှာသွေးများမှာဒလဟော။
"ခင်..ခင်ဗျားတို့ဒါ...ဒါရာဇသတ်ကြီးပုဒ်မ ၃၇၆မုဒိန်းမှုမြောက်တယ်နော် ဒါ...ဒါသေဒဏ်ဗျ!"
အော်ငိုနေသောကလေးကို
ပွေ့ချီရင်းထယ်ယောင်းကတုန်ကယင်ဖြင့်
ပြောလိုက်တော့ ထိုလူနှစ်ယောက်က
သူ့ကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်နေသည်။
ထို့နောက်တစ်ယောက်မျက်နှာ
တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး
ထယ်ယောင်းအနားသို့ကပ်လာကြသည်။
ထယ်ယောင်းနားလည်လိုက်သည်။
ဒီ...ဒီလူတွေက စိတ်..စိတ်ကြွဆေးသုံးထားတဲ့လူတွေပဲ!
ကလေးကိုပွေ့ပြီးပြေးရန်ချိန်ပေမဲ့
အချိန်မမှီတော့။
ဂုတ်မှဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရတာကြောင့်
နောက်သို့လှန်ကျသွားသည်။
"မင်း...မင်းတို့! ငါကရှေ့နေနော်!"
နည်းနည်းကလေးဆန်မလားမသိပေမဲ့
ထိုသို့ချိန်းခြောက်လျှင်
ကြောက်ကောင်းကြောက်နိုင်မလားဆိုသည့်
မျှော်လင့်ချက်လေးတစ်ခုကြောင့်။
"ဟားး ဒါဆိုလည်းရှေ့နေလေးကိုမြည်းကြည့်ရတာပေါ့"
တကယ့်တဏှာရူးစစ်စစ်တွေ!
အဝတ်အစားများကို
အတင်းချွတ်နေကြတာကြောင့်
ထယ်ယောင်းကြောက်စိတ်များ
တစ်ဖြည်းဖြည်းဝင်လာသည်။
ပွေ့ထားသောကလေးမှာလည်း
ဘယ်ကတည်းက ကျသွားမှန်းမသိ။
အသဲအသန်အော်ငိုနေလေသည်။
"ဟားး အလှလေးပဲကွ!"
ပေါ်လာသောပုခုံးနှင့်လည်တိုင်တို့ကို
အတင်းနမ်းရှိုက်ပြီး
ဘောင်းဘီကိုအတင်းချွတ်ရင်ပြင်နေတာကြောင့် ထယ်ယောင်အော်ငိုမိတော့သည်။
"ခင် ခင်ဗျားတို့!!"
ထယ်ယောင်းရင်ဘတ်တွင်ထိုးထားသော
ဘောပင်ကိုစမ်းကြည့်တော့ မတွေ့တော့။
အဝတ်များဆွဲချွတ်ခံထားရတာကြောင့်
ဘောပင်မှာအဝတ်အစားနှင့်အတူ
အောက်သို့ပင်လျောနေပြီးပင်။
ဘောပင်ကိုအသာစမ်းပြီး
သူ့ကိုအငမ်းမရနမ်းနေသည့်လူအား
မျက်လုံးတည့်တည့်စိုက်ထည့်ပေးလိုက်သည်။
"အားးးးး"
ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည့်အသံနှင့်အတူ ထိုလူကနောက်သို့အနည်းငယ်ဆုတ်သွားသည်။
"ဒီ..ဒီအပျက်ကောင်ကိုသတ်ပစ်လိုက်!"
ထိုလူ၏စကားဆုံးသည်နှင့်
ကျန်တစ်ယောက်က
ထယ်ယောင်း၏မျက်နှာကို
အားပါပါထိုးထည့်လိုက်သည်။
မြေကြီးပေါ်လှိမ့်သွားတော့
ဗိုက်ကိုနင်းချကာ လှိမ့်ကန်တော့သည်။
"မင်းတို့ရပ်လိုက်..."
အေးစက်စက်အသံတစ်သံကြောင့်
ထယ်ယောင်းသက်ပြင်းကိုအသာချပြီး
စိတ်ချသွားသည့်ဟန်ပင်။
"ဂျွန်ဂျောင်ကု...."
သူ့ကိုအားကိုးတစ်ကြီး
မော့ကြည့်လာသည့်Honey၏မျက်လုံးအစုံ။ လည်တိုင်မှာလည်းကိုက်ရာတွေဗလပွ။
ပါးပြင်ပေါ်တွင်ထင်းနေသော
လက်သီးရာများကိုမြင်တော့
ဂျောင်ကုရင်ကိုအစိမ်းလိုက်ခွဲနေသလိုပင်။
ထယ်ယောင်းကိုဆွဲထူပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ခေါင်းကိုဖွဖွလေးပုတ်ပေးနေလိုက်သည်။
"မကြောက်နဲ့ မောင်ရောက်ပြီးလေ"
ထိုသူနှစ်ယောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့
သူ့ကိုသိနေသည့်ပုံပင်။
သိမှာပေါ့ဂျော်နီ၏
လက်ထွက်တပည့်ဟောင်းတွေ။
စောက်သုံးမကျတော့မှခွေးလိုဝက်လိုစွန့်ပစ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ဆေးကြောင်ပြီးလမ်းဘေးရောက်ကုန်တာဖြစ်သည်။
ရင်ခွင်ထဲမှအကောင်ပေါက်လေးကတော့
ငြိမ်ကျသွားပြီးပင်။
အသေးလေးကအကြောက်လွန်ပြီး
သတိလစ်သွားဟန်။
နံရံထောင့်ကအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို
တဆာဆာခေါ်ပြီးငိုနေသည့်ကလေးကိုမြင်တော့ဂျောင်ကုအကြောင်းစုံသဘောပေါက်သွားသည်။
"မင်းတို့လူမှားထိလိုက်ပြီး..."
အေးစက်သောအသံတစ်သံနှင့်အတူ
ထိုလူနှစ်ယောက်မှာ
အနောက်သို့တစ်ဖြည်းဖြည်းဆုတ်ပြီး
ထွက်ပြေးသွားကြသည်။
ဂျောင်ကုမဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး
တစ်စုံတစ်ယောက်ထံဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
"နာရီဝက်အတွင်း အဲ့ဒီလူနှစ်ယောက်ကိုအရှင်လိုချင်တယ်"
မျက်ရည်များဖြင့်သတိလစ်နေသည့်
အကောင်ပေါက်လေးကို
အသာကောက်ပွေ့ရင်း
ထိုနေရာမှထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ရဲစခန်းကိုဖုန်းဆက်ထားပြီးဖြစ်တာကြောင့်
ကျန်တာကိုတော့ရဲတွေဖြေရှင်းမည်ပင်။
ထယ်ယောင်းကိုသူနေသည့်အိမ်သို့ပင်ခေါ်လာပြီး ကိုကို့ဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
တင်း!
ဝင်လာသောmessageကိုကြည့်ပြီး
ဂျောင်ကုမဲ့ပြုံးလိုက်သည်။
Honey၏နဖူးကိုနမ်းကာ
ကားသော့ဆွဲပြီးLocationအတိုင်း
ထွက်လာလိုက်သည်။
ကားကိုအနည်းငယ်မောင်းလိုက်တော့
အနည်းငယ်ဂျောင်ကျသောဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ထဲရှိတိုက်ပုလေးထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။
"သူတို့ကိုဘာလုပ်ထားသေးလည်"
အစောင့်ကခေါင်းကိုအသာရမ်းပြတော့ဂျောင်ကုသဘောတကျပြုံးလိုက်သည်။
အဆင်သင့်ချထားပေးသောခုံပေါ်သို့ထိုင်ပြီး ကြောက်ဒူးတုန်နေသော လူနှစ်ယောက်ကို မျက်လုံးများမှေးစင်းပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။
သူတို့အလှည့်ကျတော့ကြောက်တတ်လိုက်ပုံများ။
"Denzel!! "
အနည်းငယ်အာဏာသံပါသည့်လေသံမျိုး။ ထိုDenzelဆိုသည့်
အမျိုးသားကဂျောင်ကုနားကပ်လာသည်။
အပြာရောင်မျက်ဝန်းနှင့်အတူ
အဝါရောင်ဆံပင်များကိုပိုင်ဆိုင်ထားသည့်
ဥရောပသားလေး။
ဂျောင်ကု၏လူယုံပင်။
"သူတို့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလှီးထုတ်ပြီး လျာတွေကိုဖြတ်လိုက် ပြီးရင် မျက်လုံးတွေဖောက်ထုတ်ပြီး ခြေလက်တွေကိုရိုက်ချိုးလိုက် မသေစေနဲ့ ပြီးရင်လမ်းဘေးသွားပစ်လိုက်"
"ဟုတ်ပြီး "
ဂျောင်ကုမျက်ခုံးကိုအသာပင့်ရင်း
ထိုသဘောကျစရာမကောင်းသည့်
အခန်းကျဥ်းထဲမှထွက်လာလိုက်သည်။
မကြာခင်သွေးညှီနံ့များလှိုင်တက်လာတော့မည်။ အော်ဟစ်သံများဖြင့်ဆူညံနေမည့်
အခန်းကျဥ်းထဲတွင်အချိန်မကုန်ချင်။
လေအသာချွန်ပြီး ဖုန်းscreenကိုဖွင့်လိုက်တော့ ပြုံးနေသည့်အကောင်ပေါက်လေး၏ပုံ။
"မင်းအတွက်မောင် ခလုတ်လေးတွေရှင်းပေးမယ်Honey"...
..
...
(accကခုမှပြန်သုံးလို့ရတယ်ကွယ် တင်လိုက်ပျက်လိုက် Gmailမေ့နေတာနဲ့ဝင်မရ တိုင်တွေပတ်နေရော မေ့သွားကြပြီးထင်တယ်။ မေ့ရင်လည်းမေ့ချင်စရာပဲအကြာကြီးပျောက်သွားတာကိုး ဟဲဟဲ တောင်းပန်ပါတယ်လို့.. တိုသွားတယ် အများကြီးတိုသွားတယ် ကီခုတစ်လောအလုပ်မရှိတာမို့Updateမှန်ဖို့ကြိုးစားကြည့်မယ်)
..
..
..
<Zawgyi>
ကလင္း...ကလင္း.....
က်ယ္ေလာင္စြာျမည္လာေသာ
ႏိုးစက္သံေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ထလာရျပန္သည္။
နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့7:30။
နတ္ဆိုးေကာင္CEOက
8နာရီထိုးအေရာက္လာရန္မွာထားတာေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲအေျပးတစ္ပိုင္း
ေျပးရျပန္ေလသည္။
companyႏွင့္နီးေသာလမ္းမွာပင္
တိုက္ခန္းတစ္ခန္းဝယ္ထားေသာေၾကာင့္အသြားအလာကအဆင္ေျပသည္။
ခါတိုင္းလိုပင္
လက္ကႏို႔တစ္ဗူးႏွင့္
ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးကိုကိုင္ကာ
လမ္းေၾကာေလးတစ္ေလွ်ာက္
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္လာသည္။
"ေမေမ ေမေမ့ ေမေမေရး.."
ခပ္စူးစူးကေလးအသံတစ္သံေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္း၏ေျခလွမ္းအစုံမွာ
တုန္႔ခနဲရပ္သြားသည္။
စကားပင္မပီေသးေသာ
ကေလးတစ္ေယာက္၏အသံမ်ိဳး။
လမ္းၾကားမွာလည္း
ဆူဆူညံညံအသံတစ္ခ်ိဳ႕ၾကားတာေၾကာင့္
လမ္းၾကာထဲသို႔ခ်ိဳးေကြ႕ဝင္သြားေတာ့
ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
ေသြးမ်ားပင္ေဆာင့္တက္သြားသလိုပင္။
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို
rapeေနသည့္ျမင္ကြင္း။
တစ္ေယာက္ကခ်ဳပ္ကာ
ပါးစပ္ကိုအုပ္ထားေသာေၾကာင့္
အမ်ိဳးသမီးမွာအသံပင္မထြက္ႏိုင္။
ေလးႏွစ္အရြယ္ခန္႔သာရွိေသာကေလးမွာမူ
ေအာ္လိုက္ငိုလိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
ထယ္ေယာင္းမွာ
ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး
ထိုလူႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔ေျပးဝင္ကာ
တြန္စထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာေတာ့
ၾကည့္၍ပင္မေကာင္းေတာ့ေလာက္ေအာင္
မိန္းမအဂ္ါထဲမွာေသြးမ်ားမွာဒလေဟာ။
"ခင္..ခင္ဗ်ားတို႔ဒါ...ဒါရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၃၇၆မုဒိန္းမႈေျမာက္တယ္ေနာ္ ဒါ...ဒါေသဒဏ္ဗ်!"
ေအာ္ငိုေနေသာကေလးကို
ေပြ႕ခ်ီရင္းထယ္ေယာင္းကတုန္ကယင္ျဖင့္
ေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုလူႏွစ္ေယာက္က
သူ့ကိုစူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းအနားသို႔ကပ္လာၾကသည္။
ထယ္ေယာင္းနားလည္လိုက္သည္။
ဒီ...ဒီလူေတြက စိတ္..စိတ္ႂကြေဆးသုံးထားတဲ့လူေတြပဲ!
ကေလးကိုေပြ႕ၿပီးေျပးရန္ခ်ိန္ေပမဲ့
အခ်ိန္မမွီေတာ့။
ဂုတ္မွေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရတာေၾကာင့္
ေနာက္သို႔လွန္က်သြားသည္။
"မင္း...မင္းတို႔! ငါကေရွ႕ေနေနာ္!"
နည္းနည္းကေလးဆန္မလားမသိေပမဲ့
ထိုသို႔ခ်ိန္းေျခာက္လွ်င္
ေၾကာက္ေကာင္းေၾကာက္ႏိုင္မလားဆိုသည့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္။
"ဟားး ဒါဆိုလည္းေရွ႕ေနေလးကိုျမည္းၾကည့္ရတာေပါ႔"
တကယ့္တဏွာ႐ူးစစ္စစ္ေတြ!
အဝတ္အစားမ်ားကို
အတင္းခြၽတ္ေနၾကတာေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းေၾကာက္စိတ္မ်ား
တစ္ျဖည္းျဖည္းဝင္လာသည္။
ေပြ႕ထားေသာကေလးမွာလည္း
ဘယ္ကတည္းက က်သြားမွန္းမသိ။
အသဲအသန္ေအာ္ငိုေနေလသည္။
"ဟားး အလွေလးပဲကြ!"
ေပၚလာေသာပုခုံးႏွင့္လည္တိုင္တို႔ကို
အတင္းနမ္းရႈိက္ၿပီး
ေဘာင္းဘီကိုအတင္းခြၽတ္ရင္ျပင္ေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္ေအာ္ငိုမိေတာ့သည္။
"ခင္ ခင္ဗ်ားတို႔!!"
ထယ္ေယာင္းရင္ဘတ္တြင္ထိုးထားေသာ
ေဘာပင္ကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့။
အဝတ္မ်ားဆြဲခြၽတ္ခံထားရတာေၾကာင့္
ေဘာပင္မွာအဝတ္အစားႏွင့္အတူ
ေအာက္သို႔ပင္ေလ်ာေနၿပီးပင္။
ေဘာပင္ကိုအသာစမ္းၿပီး
သူ့ကိုအငမ္းမရနမ္းေနသည့္လူအား
မ်က္လုံးတည့္တည့္စိုက္ထည့္ေပးလိုက္သည္။
"အားးးးး"
က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည့္အသံႏွင့္အတူ ထိုလူကေနာက္သို႔အနည္းငယ္ဆုတ္သြားသည္။
"ဒီ..ဒီအပ်က္ေကာင္ကိုသတ္ပစ္လိုက္!"
ထိုလူ၏စကားဆုံးသည္ႏွင့္
က်န္တစ္ေယာက္က
ထယ္ေယာင္း၏မ်က္ႏွာကို
အားပါပါထိုးထည့္လိုက္သည္။
ေျမႀကီးေပၚလွိမ့္သြားေတာ့
ဗိုက္ကိုနင္းခ်ကာ လွိမ့္ကန္ေတာ့သည္။
"မင္းတို႔ရပ္လိုက္..."
ေအးစက္စက္အသံတစ္သံေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းသက္ျပင္းကိုအသာခ်ၿပီး
စိတ္ခ်သြားသည့္ဟန္ပင္။
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု...."
သူ့ကိုအားကိုးတစ္ႀကီး
ေမာ့ၾကည့္လာသည့္Honey၏မ်က္လုံးအစုံ။ လည္တိုင္မွာလည္းကိုက္ရာေတြဗလပြ။
ပါးျပင္ေပၚတြင္ထင္းေနေသာ
လက္သီးရာမ်ားကိုျမင္ေတာ့
ေဂ်ာင္ကုရင္ကိုအစိမ္းလိုက္ခြဲေနသလိုပင္။
ထယ္ေယာင္းကိုဆြဲထူၿပီးရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ေခါင္းကိုဖြဖြေလးပုတ္ေပးေနလိုက္သည္။
"မေၾကာက္နဲ႔ ေမာင္ေရာက္ၿပီးေလ"
ထိုသူႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ့ကိုသိေနသည့္ပုံပင္။
သိမွာေပါ႔ေဂ်ာ္နီ၏
လက္ထြက္တပည့္ေဟာင္းေတြ။
ေစာက္သုံးမက်ေတာ့မွေခြးလိုဝက္လိုစြန္႔ပစ္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေဆးေၾကာင္ၿပီးလမ္းေဘးေရာက္ကုန္တာျဖစ္သည္။
ရင္ခြင္ထဲမွအေကာင္ေပါက္ေလးကေတာ့
ၿငိမ္က်သြားၿပီးပင္။
အေသးေလးကအေၾကာက္လြန္ၿပီး
သတိလစ္သြားဟန္။
နံရံေထာင့္ကအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို
တဆာဆာေခၚၿပီးငိုေနသည့္ကေလးကိုျမင္ေတာ့ေဂ်ာင္ကုအေၾကာင္းစုံသေဘာေပါက္သြားသည္။
"မင္းတို႔လူမွားထိလိုက္ၿပီး..."
ေအးစက္ေသာအသံတစ္သံႏွင့္အတူ
ထိုလူႏွစ္ေယာက္မွာ
အေနာက္သို႔တစ္ျဖည္းျဖည္းဆုတ္ၿပီး
ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။
ေဂ်ာင္ကုမဲ့ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
တစ္စုံတစ္ေယာက္ထံဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
"နာရီဝက္အတြင္း အဲ့ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကိုအရွင္လိုခ်င္တယ္"
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္သတိလစ္ေနသည့္
အေကာင္ေပါက္ေလးကို
အသာေကာက္ေပြ႕ရင္း
ထိုေနရာမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ရဲစခန္းကိုဖုန္းဆက္ထားၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္
က်န္တာကိုေတာ့ရဲေတြေျဖရွင္းမည္ပင္။
ထယ္ေယာင္းကိုသူေနသည့္အိမ္သို႔ပင္ေခၚလာၿပီး ကိုကို႔ဆီဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
တင္း!
ဝင္လာေသာmessageကိုၾကည့္ၿပီး
ေဂ်ာင္ကုမဲ့ၿပဳံးလိုက္သည္။
Honey၏နဖူးကိုနမ္းကာ
ကားေသာ့ဆြဲၿပီးLocationအတိုင္း
ထြက္လာလိုက္သည္။
ကားကိုအနည္းငယ္ေမာင္းလိုက္ေတာ့
အနည္းငယ္ေဂ်ာင္က်ေသာဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ထဲရွိတိုက္ပုေလးထဲသို႔ဝင္လာလိုက္သည္။
"သူတို႔ကိုဘာလုပ္ထားေသးလည္"
အေစာင့္ကေခါင္းကိုအသာရမ္းျပေတာ့ေဂ်ာင္ကုသေဘာတက်ၿပဳံးလိုက္သည္။
အဆင္သင့္ခ်ထားေပးေသာခုံေပၚသို႔ထိုင္ၿပီး ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္။
သူတို႔အလွည့္က်ေတာ့ေၾကာက္တတ္လိုက္ပုံမ်ား။
"Denzel!! "
အနည္းငယ္အာဏာသံပါသည့္ေလသံမ်ိဳး။ ထိုDenzelဆိုသည့္
အမ်ိဳးသားကေဂ်ာင္ကုနားကပ္လာသည္။
အျပာေရာင္မ်က္ဝန္းႏွင့္အတူ
အဝါေရာင္ဆံပင္မ်ားကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည့္
ဥေရာပသားေလး။
ေဂ်ာင္ကု၏လူယုံပင္။
"သူတို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလွီးထုတ္ၿပီး လ်ာေတြကိုျဖတ္လိုက္ ၿပီးရင္ မ်က္လုံးေတြေဖာက္ထုတ္ၿပီး ေျခလက္ေတြကို႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္ မေသေစနဲ႔ ၿပီးရင္လမ္းေဘးသြားပစ္လိုက္"
"ဟုတ္ၿပီး "
ေဂ်ာင္ကုမ်က္ခုံးကိုအသာပင့္ရင္း
ထိုသေဘာက်စရာမေကာင္းသည့္
အခန္းက်ဥ္းထဲမွထြက္လာလိုက္သည္။
မၾကာခင္ေသြးညႇီနံ႔မ်ားလႈိင္တက္လာေတာ့မည္။ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားျဖင့္ဆူညံေနမည့္
အခန္းက်ဥ္းထဲတြင္အခ်ိန္မကုန္ခ်င္။
ေလအသာခြၽန္ၿပီး ဖုန္းscreenကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ၿပဳံးေနသည့္အေကာင္ေပါက္ေလး၏ပုံ။
"မင္းအတြက္ေမာင္ ခလုတ္ေလးေတြရွင္းေပးမယ္Honey"...
..
...
(accကခုမွျပန္သုံးလို႔ရတယ္ကြယ္ တင္လိုက္ပ်က္လိုက္ Gmailေမ့ေနတာနဲ႔ဝင္မရ တိုင္ေတြပတ္ေနေရာ ေမ့သြားၾကၿပီးထင္တယ္။ ေမ့ရင္လည္းေမ့ခ်င္စရာပဲအၾကာႀကီးေပ်ာက္သြားတာကိုး ဟဲဟဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔.. တိုသြားတယ္ အမ်ားႀကီးတိုသြားတယ္ ကီခုတစ္ေလာအလုပ္မရွိတာမို႔Updateမွန္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္)
..
..
..