(Adele Medina POV)
Nagbalik na nga si Louie. Sinalubong niya ako ng mahigpit na yakap habang nagbubunyi naman sa may gilid namin si Sandra.
"Yehey! Welcome back, Louie boy! May continuation pa ang love story ng ghost couple!" At bumunot pa ito ng sangkaterbang damo para gawing confetti na isinabog sa amin! "I'm so happy! Magpapa-horror party ako!"
At masaya rin naman ako. As in super! Kaso hindi ko mapigilan na hindi mapatanong. Naitulak ko palayo si Louie, "Bakit nagbalik ka?"
"Ha? Um... hindi ka ba masaya?"
"Sagutin mo 'yung tanong ko!" tumaas na ang boses ko, "Pinalayas ka ba sa langit?"
Hindi agad nakasagot si Louie. Ginawa namang shield ni Sandra ang sariling buhok. "Ow, galit si misis. Sinayang mo raw kasi ang luha niya. Lagot ka, Louie boy."
"Luha? Iniyakan mo ako, Adele?"
"Hindi lang iyak! Hagulgol! Lupasay! Ganoong level!"
"SANDRA!"
"Oopsie! Wala na nga akong sinabi! At dahil away mag-asawa, aalis na muna ako para bigyan kayo ng space! Babush!" saka unti-unting naglaho sa hangin si Sandra para bigyan na kami ng pribadong oras.
Dahan-dahan namang lumapit sa akin si Louie, "Adele..."
Pero tinignan ko lang siya ng masama. "Ano na? May ginawa ka bang kalokohan kaya ka pinabalik dito?"
* * *
Ayon sa kwento ni Louie, napadpad na siya sa isang lugar na purong puti lang ang lahat. Alam niyang nasa langit na ulit siya dahil naririnig niya ulit ang mga anghel na nagkakantahan at hinahalina siya patungo sa isang tulay.
Tinahak niya raw ang tulay na ito. At pagdating niya sa dulo, isang nagliliwanag na imahe ang sumalubong sa kanya.
Noong mga oras na iyon, napaluhod at napaiyak na raw dahil alam niya na ang Diyos na ang kanyang kaharap. Pinapapasok na raw siya nito sa kanyang kaharian. 'Yun nga lang, bigla niya akong naalala.
Gustuhin man niyang tumawid na at malagay sa tahimik, hindi niya magawa dahil naiisip niya raw ang bawat minuto na magkasama kami. At naalala niya ang pangako niya sa akin.
"Humingi ako ng palugit kay Lord na makabalik dito para matupad ko ang pangako ko sa 'yo-ang sabay tayong makatawid."
Na-touched ako sa dahilan niya pero hindi ko rin naiwasan na malungkot. "Pero alam mo naman ang sitwasyon ko, 'di ba? Mayroon akong unfinished business na hindi ko kayang tuparin."
"Kaya nga nagbalik ako para tulungan kita."
"Pero Louie, ni hindi ko rin alam kung ano ang unfinished business ko. Nag-aalok ka na agad ng solusyon sa problemang hindi pa nga natin alam kung ano."
Biglang napabuntong-hininga si Louie, "Sigurado ka bang hindi mo alam o ayaw mo lang alalahanin?"
"Anong ibig mong sabihin?"
Naging seryoso ang ekpresyon ng kanyang mukha. "Natatakot kang alalahanin kasi ayaw mong mabigo."
Hindi ako agad nakasagot. Hindi ko alam ang sasabihin. Natatakot nga ba ako?
Maraming beses na humiling at nagdasal ako noon sa Diyos ng mga bagay na gusto kong mangyari. Pero ni isa sa mga iyon, walang natupad. Hindi Niya dininig. Kaya nga marahil tama siya. Natatakot ako.
Natatakot akong aminin kung ano ang unfinished business ko dahil baka kapag hiniling kong mangyari 'yun, hindi pa rin tuparin ng Panginoon.
"Adele..." muli kong narinig ang boses ni Louie. Sa pagkakataon iton, naramdaman ko ang pagpatong ng kanyang kamay sa akin balikat. "Hindi mo na kailangang matakot. Nandito ako. Pinabalik ako ng Diyos para siguruhin na matutupad na kung ano man ang bagay na pinaka-gusto mong gawin noong nabubuhay ka pa."
Saka bumaba ang kanyang kamay para abutin ang kamay ko at hawakan ito ng mahigpit.
"Magtiwala ka sa akin. Magtiwala ka lalong-lalo na sa plano Niya."
Hindi ko alam pero dahil siya na ang nagsabi, tingin ko ay wala nga akong dapat ikatakot. Naisip ko na siguro nga kung siya ang tutulong sa akin, magiging okay din ang lahat. Naisip ko na baka sa pagkakataong ito, si Louie na nga ang sagot na matagal ko nang hinihintay mula sa Diyos.
Napangiti na ako tumango. Kinailangan ko rin ng sandaling katahimikan upang makapag-isip. Ano nga ba talaga ang pinaka-hiling ko bago ako namatay?
Walang anu-ano'y...
'Ate, kapag tapos ng operasyon ko, siguraduhin mong matutuloy na ang plano ah.'
Dumagundong sa isipan ko ang mga salitang iyon na sinabi ko kay Ate Giselle bago ang huling operasyon ko.
'Hayaan mo, Adele. Si Ate mo na ang bahalang mag-plano ng lahat!' 'Yun naman ang ipinangako niya sa akin.
Isang pangakong akala ko ay nakalimutan ko na, pero ngayon ay muling sumasariwa sa aking alaala.
"Louie..." napatingin ako sa kanya, "Naalala ko na yata." At kahit medyo nag-aalangan pa rin, lakas-loob kong ipinagtapat sa kanya. "Dream date."
"Dream date?"
"Hindi ba nasabi ko sa 'yo noon na dahil palaging nasa bahay at ospital lang naman ako, hindi ako nagkaroon ng oras para makipag-kaibigan at lalong hindi ako nakaranas na makipag-date. Noong bago ako sumailalim sa huling operasyon ko, nangako ako sa sarili ko na dapat matupad ang dream date ko."
Sandaling natigilan si Louie. Nag-isip. Natahimik.
"Tingin mo matutulungan mo akong isagawa 'yun?" tanong ko sa kanya.
"Oo naman. Iisip tayo ng paraan." sagot niya sa akin. "Sino nga ba ang crush mo noong buhay ka pa? 'Yung taong gusto mong maka-dream date?"
Napaisip ako. Sino nga ba? "Si ano... si Lee Min Ho. 'Yung sa Boys Over Flowers."
"Ano ba naman, Adele!"
"Local ba dapat? E 'di si John Lloyd or Paulo Avelino na lang."
"Maghanda ka nang maging kaluluwang-ligaw!" napipikon nang bulalas nito.
"Tinatanong mo ako. Sinasagot lang kita!"
"Dapat 'yung realistic naman kasi. Wala ka bang naging crush na ordinaryong tao naman?"
Bigla akong napatitig sa kanya pero hindi ko rin kinaya dahil bigla na namang kumabog ang dibdib ko. Wala sa isip ko na napatanong na lang ako, "Crush? Buhay o patay?"
"Ha?"
"I mean-ano pala... si Xian na lang siguro."
Biglang napakunot ang noo niya, "Bakit naman si Kuya?"
"Well, siya lang naman talaga ang crush kong buhay."
Hindi ko maipinta ang itsura ni Louie. Naningkit pa ang mga mata niyang nakatingin sa akin habang nakapamewang pa. Pero wala rin siyang nagawa, "Psh! Fine. Mabuti pa puntahan na natin si Kuya. May 24 hours lang ako para gawin ito."
"24 hours? Bakit mabilisan naman?"
"Ay... hindi ko pala nasabi sa 'yo. Noong pumayag si Lord na bumalik ako rito, 'yun lang ang palugit na ibinigay Niya sa akin."
"What? May limited time challenge pa? Lord, bakit naman po?"
"Kasi alam Niyang kaya nating gawin 'to within 24 hours! Kaya tara na! Bumalik na tayo sa bahay namin para walang masayang na oras!"
"Teka, teka! Actually, nandito si Xian sa sementeryo ngayon. Mag-isa niyang binabalik ang bangkay ko doon sa puntod ko. Feeling ko, nandoon pa siya"
* * *
Agad na naming tinungo ang puntod ko. Ngunit pagdating namin doon, natagpuan namin siyang hindi na lamang nag-iisa. May umaaway kay Xian na isang babae.
"Sino 'yung kaaway ni Kuya Xian?"
Napatulala naman ako at hindi makapaniwala, "Ang Ate Giselle ko."
"Anong ginagawa niya rito?"
Obviously, "Dinadalaw ako..." pero sakto naman ang pagdating ng mga pulis at dinampot ng mga ito si Xian, "At pinapahuli si Xian."
Naabutan pala ni Ate Giselle ang aktong pagbabalik na ni Xian ng bangkay ko sa aking puntod. Dahil doon kaya nagwala ito at agad na nagtawag ng pulis.
Nagkatinginan na nga lang kami ni Louie at sabay na napasabing, "Patay!" Panibagong gulo na naman ito.