Kabanata 19
Argue
"Good evening, passengers. This is the pre-boarding announcement for flight 86A to Toronto, Canada. We are now inviting those passengers with small children and any passengers requiring special assistance to begin boarding at this time. Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will begin in approximately ten minutes. Thank you."
Nag-inat-inat ako matapos marinig ang airline announcement for the pre-boarding call. Ilang minuto na lang kasi ay babalik na kami sa Canada. Inaantok din ako kaya dumaan muna kami sa Starbucks kanina para bumili ng kape bago tuluyang dumiretso rito sa eroplano. Nakaupo sa tabi ko si Arshed habang sumisimsim sa kape na hawak katulad ng ginagawa ko.
I took a glance at the cockpit view and saw the thick snow outside. Maginaw ang labas kaya naka-on ang heater sa loob ng eroplano. Pero kahit na puro snow lang ang makikita sa buong alley, maganda pa rin iyong tingnan, lalo na ang mapuputing yelo sa paligid at ang mga snowflakes na nagsilaglagan. Cold yet so beautiful to see.
Bumuga ako ng hangin at mas nilibot pa ang paningin sa paligid hanggang sa maabot ng paningin ko. Namamangha rin ako sa mga naglalakihang eroplano mula sa iba’t-ibang bansa. I can even see a plane from DIA na kaka-land pa lang din.
I squinted my eyes, trying to see who was aviating the plane despite the blurry vision because of the snow. But of course, I couldn’t see the inside.
Bumuga ulit ako ng hangin.
"Stop roaming your eyes around, Captain, nasa tabi mo ang magandang tanawin." I heard Arshed said kaya inismiran ko ito bago binalingan.
"Hindi mo sure?" Sabay irap ko at uminom ulit ng kape. Nagpakawala ng malanding tawa si Arshed kaya mas lalo ko itong inismiran.
"Your eyes shine up when you look at me; am I that attractive?" he added. Sinamaan ko ng tingin si Arshed dahil sa sinabi nito. Ang lakas ng hangin, ah.
"Magtigil ka, Officer Salvaleon, baka gawin ko nga ang sinabi ni Devon kanina kapag nasa himpapawid na tayo," banta ko sa kanya na mas lalong ikinatawa nito. Para itong kiniliti sa paraan nang pagtawa kaya hindi ko rin napigilan ang pagtawa ko. Nahahawa ako sa tawa ni Arshed na parang batang aliw na aliw. Kaya imbis na mainis ay naiiling na lang ako habang nakatingin dito.
I shook my head nang humupa ang pagtawa nito. Maluha-luha pa itong natatawa pa rin, pero kalaunan ay umastang nayayamot.
"Grabe ka, Captain. Huwag mo ngang kaibiganin iyong si Devon, ang pangit ka-bonding e, nang-ga-gaslight." Arshed even pouted his lips after a while. His dimples showed again unintentionally, kaya napailing na lang ako.
"Kapag hindi ka pa titigil, tototohanin ko talaga iyong sinabi niyang ihuhulog kita habang nasa himpapawid na tayo," banta ko pa.
“Hulog na hulog na nga ako, e!” he murmured kaya nilingon ko ulit ito.
“Pardon?” I asked. He shook his head.
"I said, I'm just trying to flirt with you, Captain!" Natigilan ako.
He just wants to do what?
"You...” sabay turo ko sa kanya. “... are trying to flirt with me!?" Sabay turo ko rin sa sarili ko kaya tumango-tango naman itong parang bata.
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa pinag-uungot ni Arshed sa akin. He pursed his lips, and that made him even more adorable! Oh, God, give me more patience!
I darted my eyes at him and twisted my lips nang makabawi ako sa kalokohan niya.
"The way you flirt is just shameful, Officer Salvaleon." I lean forward, nodding, before I roll my eyes heavenward.
Arshed’s eyes squinted.
"Captain! You..." Arshed pointed a finger at me and creased his forehead, gulat sa sinabi ko, kaya tinaasan ko ito ng kilay.
"I'm cool, I know." I play with my fingers to show Arshed that I'm bored and look at my wristwatch.
Bumuga ng hangin si Arshed, pero hindi ko ito nilingon. I can also hear him murmuring something, kaya pigil ang ngiti ko nang bumaling ulit ako sa labas ng bintana.
"This is the final boarding call for passengers Amaryllis Viviette Lizardo and Camden Raxle Abarzosa booked on flight 86A to Toronto, Canada. Please proceed to gate 3 immediately. The final checks are being completed, and the captain will order the doors of the aircraft to close in approximately five minutes. I repeat. This is the final boarding call for Amaryllis Viviette Lizardo and Camden Raxle Abarzosa. Thank you." I heard the announcement from the airline again bago ako umayos na nang upo para sa flight.
Saan ba ang dalawang iyon at kanina pa tinatawag?
I heard Arshed murmur something again, kaya inirapan ko ito. I put my headphones on and glared at him.
"Stop your murmurings like you are spraying some spells on me!" I hissed at him. Arshed put on his headphones and guwaffed. I extended my middle finger toward him, kaya nanlalaki ang mga mata ni Arshed na nagmura. I laughed hard, and it echoed inside the aircraft.
Sunod-sunod pa rin ang mura ni Arshed, kaya mas lalo akong natawa.
"Damn! Don't do it again, Captain! You're giving me a hard bone!" I cocked my head and gave him a mock salute.
"Shh! They can hear us!" sita ko sa kanya, huli na nang ma-realize ko ang sinabi ko. Why the fuck do I care if they hear us, e wala naman kaming ginagawang masama! "Anyway, I don't care if they hear us. We didn't know anything though," dagdag ko dahil baka iba ang isipin ng mga nasa eroplano na ngayon.
Arshed blew harshly. Nagkibit ako ng balikat. Nang makita ko ang huling dalawang pasahero na hinihintay namin ay agad na akong nag-announce para sa paghahanda naming mag-takeoff.
"Good afternoon, passengers. This is your captain speaking. First, I'd like to welcome everyone on Rightwing Flight 86A bound for Queens International Airline in Toronto, Canada..." pag-a-announce ko. Kakatapos ko lang magsalita nang biglang mag-inat si Arshed kasabay ng pag ungol nito at nag-echo iyon sa buong eroplano.
Nanlalaki ang mga mata kong nilingon si Arshed na inosente pa ring nag-iinat-inat.
"Ne, Kaptan?" inosente pa ring tanong niya sa akin.
I gaped, and I can feel my cheeks burning because of the embarrassment.
"What the fuck, Officer Salvaleon? Stop moaning like we're doing some smutty stuff in here!" singhal ko sa kanya nang makabawi ako. Nakarinig kami ng tawanan mula sa mga pasahero at pati na rin sa mga cabin crews. Bahagya pang sumilip si Devon sa flight deck dahil doon.
"Aren't we?" he asked playfully, kaya mas lalong nanlaki ang mga mata ko, pero agad iyong sinundan ni Arshed ng malutong na tawa. Hindi ba niya naaalalang naka-headphone na kami at naririnig sa buong eroplano ang mga boses namin!?
"Fuck you, Officer Salvaleon!" I hissed, gritting my teeth.
"If you insist." He then laughed hard, kaya narinig ko na naman ang tawanan ng mga pasahero.
Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko kay Arshed, kung pabababain ko na lang ba ito ngayon sa eroplano at iiwan dito sa Istanbul, o ihuhulog ko na lang siya mamaya kapag nasa himpapawid na kami. Basta ang alam ko lang ngayon ay sobra-sobrang uminit ang tenga, leeg, at mukha ko sa kahihiyan dahil sa mga kalokohan ni Arshed.
"I'm just kidding, guys..." natatawang pag-a-announce nito sa buong eroplano pero naging dahilan na naman ulit iyon para magtawanan ang mga pasahero sa loob. "My sexlife is just so boring nowadays," dagdag ni Arshed, kaya mas lalo akong nakaramdam ng hiya. "I am all alone and broke."
Napailing ako. His mouth is fucking vulgar! Wala ba itong ni katiting na kahihiyan sa katawan at nagawa pa nitong e-announce ang tungkol sa sexlife niya!?
"Give your sweetest yes to your co-pilot already, Captain; I can feel his boring sexlife in here" rinig kong sigaw ng kung sinoman sa mga pasahero kaya nagtawanan na naman ang mga tao sa loob.
"Oh, no, Sir, her scout ranger boyfriend might put his bullet inside my head if I insist." Pinatulan ni Anthony ang sinabi ng isang pasahero na ikina-irap ko.
Mentioning my boyfriend tonight makes me feel compunctioned because I forgot to call him back when we arrived here!
Oh, shit! Why the hell did I forget about him!?
Damn you, Carlisle Adria Rae!
Pinakalma na ni Arshed ang mga pasahero nang mag-announce na ang head crew para sa safety briefing. Mabuti na lang at tumahan na itong si Arshed sa mga kabaliwan niya, kung hindi ay ilalaglag ko talaga siya! Kung ano-ano na lang ang lumalabas sa bibig, tapos ako pa ang napag-tripan. Ang dami namang mga crews dito, ba't ako na naman ang nakita nito.
"Mamaya ka sa akin, Arshed!" banta ko, tama lang na marinig ni Arshed, kaya agaran ang paglingon nito sa gawi ko.
I started to take off the plane at hindi nakipag-bardagulan pa kay Arshed. Naging busy na rin ito sa ginawang announcement, habang nakatutok na ang atensiyon ko sa pagpapalipad.
Humihikab na ako nang tuluyan ko nang nai-park ang eroplano sa alley ng QIA. Sumabay si Arshed sa pagbaba ko at pagpunta sa exit area ng airport para makapag-check out. Hila-hila ko ang luggage ko gaya ni Arshed at Devon.
"Uff! I'm fucking tired. Dito na lang ako sa building tutuloy." Devon yawned and waved her hands at us. "Una na ako."
Tinangohan lang namin siya at dumiretso kami sa parking lot. Sabay naming pinatunog ang sasakyan namin, kaya bumuntonghininga ako nang sabay na umilaw ang mga iyon. Pagod na pagod ako. Ang sakit pa ng katawan ko. Gusto ko na lang humilata agad. Iisipin pa lang na magda-drive pa ako ng another 30 minutes ay mas napagod ako.
I clicked my neck before I opened my car's door. Nilingon ako ni Arshed.
"You can ride with me, Captain; you look so tired already." Nag-angat ako ng tingin kay Arshed dahil sa sinabi nito. Nakalagay na ang luggage ko sa backseat, kaya nilingon ko iyon bago ulit bumaling kay Arshed.
Bumuntonghininga ako at lumabas ng sasakyan ko. Binuksan ako ang backseat at kinuha ang luggage at hinila iyon at naglakad palapit sa Mustang ni Arshed. He then opened the backseat and put my luggage beside his.
I opened the passenger seat and watched Arshed as he seated himself in the driver's seat. He put his seatbelt on, kaya ginawa ko rin iyon.
Arshed loosened his necktie and folded his sleeves first before he started the engine. Napatitig pa ako sa mga braso niyang bumabakat ang mga ugat kapag ginagalaw niya ito.
I saw Arshed smirking as he maneuvered his car palayo sa parking lot.
"At least you didn't argue with me about this, Captain." Nilingon ko si Arshed na salitan ang tingin sa akin at sa kalsada.
I smirked at him.
"Wait 'til I gain my energy back, Officer Salvaleon," banta ko sa kanya kaya natatawa itong umiling sa akin at itinuon na ang mga mata sa harapan. Ganoon na lang din ang ginawa ko at hindi na nakipag-away habang binabagtas namin ang malamig na kalsada patungo sa condo building namin.