20ခု
Uni
ဘယ်လိုကနေဘယ်လိုသူအိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်တော့တွေ့ချင်နေတဲ့သူကိုမတွေ့ရတာကြောင့်ထထိုင်လိုက်သည်။သူ့လက်ထဲတစ်ခုခုကိုင်ထားမိတာကိုသတိထားမိတော့ကြည့်လိုက်တယ်။အနီရောင်လက်ထက်မှတ်ပုံတင်ကသူလက်ထဲမှာနေရာယူထားသည်။
မင်းငါ့သဘောကိုမမေးပဲလုပ်ချင်တာလုပ်သွားပြန်ပြီ ငါ့ကိုတားလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး ငါမင်းနောက်မရ ရအောင်လိုက်ခဲ့မှာ
ရှောင်းကျန့်ကလက်ထက်မှတ်ပုံတင်ကိုခေါင်းအုံးအောက်မှာထားပြီးအခန်းပြင်ကိုထွက်ဖို့လုပ်သည်။တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့အရှေ့မှာပိတ်ရပ်ထားတဲ့ကိုယ်ရံတော်သုံးယောက်ကသူ့ကိုထွက်ခွင့်မပေးဘူး။
"ဖယ်! !"
"ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးသခင်လေးBossကကျွန်တော်တို့ကိုအမိန့်ပေးသွားတယ်သခင်လေးအိမ်တော်မှာပဲစောင့်နေပေးပါ"
"ငါ့ချစ်သူတစ်ယောက်လုံးအန္တရာယ်ထဲကျနေတာငါကဒီတိုင်းထိုင်နေရမှာလား မင်းတို့ကိုယ်ချင်းမစာမပြောနဲ့ ငါ့ရှေ့ကခုချက်ချင်းဖယ် ငါBoss Wangနောက်လိုက်သွားမယ် "
ရှောင်းကျန့်ကမတည်ငြိမ်ပဲယောင့်ယတ်ခတ်ကာပြောနေသော်လဲကိုယ်ရံတော်တွေကခွင့်ပြုမည့်ပုံမပေါ်။ဒါကြောင့်သေနတ်နဲ့သူ့နားထင်ကိုချိန်ထားလိုက်တယ်။
"မင်းတို့ငါ့ရှေ့ကမဖယ်ရင်ငါ့ကိုယ်ငါပစ်သတ်လိုက်မှာနော်"
"တကယ်ပဲBoss ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ"
Chuoကတီးတိုးရေရွတ်ပြီးရှောင်းကျန့်နားခြေတလှမ်းတိုးသွားသည်။ရှောင်းကျန့်ကသေနတ်ကိုသူတို့ဘက်ကိုလှမ်းချိန်လိုက်တယ်။
"သခင်လေး စိတ်အေးအေးထားပါ "
"ငါခုချိန်မှာစိတ်အေးနိုင်မယ်ထင်နေတာလား ငါ့ခံစားချက်ကိုမင်းတို့ဘာလို့နားမလည်ပေးနိုင်ရတာလဲ!!! ငါ...ငါတို့ကခုမှပျော်ရွင်စရာအချိန်လေးတွေပိုင်ဆိုင်ကာစပဲရှိသေးတယ် Boss Wangကိုဆုံးရှုံးခံနိုင်မယ်ထင်နေလား "
"သခင်လေးစိုးရိမ်သလိုကျွန်တော်တို့လဲစိုးရိမ်တာပဲဒါပေမဲ့Bossရဲ့အမိန့်တစ်ခွန်းက ကျွန်တော်တို့သေဆိုသေရှင်ဆိုရှင်ပဲ လွန်ဆန်လို့မရဘူး"
"........."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့သေနတ်ကိုင်မြှောက်ထားတဲ့လက်ကအားလျော့ကျသွားသည်။
"Boss ပြန်လာနိုင်မလားပြန်မလာနိုင်မလားဆိုတာမသေချာတဲ့အချိန်မှာကျွန်တော်တို့သခင်လေးကိုလဲထပ်ပြီးအဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး"
"ဟုတ်တယ်သခင်လေး ဒါကBoss အမိန့်ပဲ"
ရှောင်းကျန့်ကကြမ်းပေါ်စိတ်ပျက်စွာပုံလျက်သားထိုင်ချလိုက်သည်။လက်ထဲမှာပစ္စတိုကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ထားလျက်သားနှင့်ပင်...
*^^*
ဒိုင်း!!!
ဒိုင်း!!!!
Aceစံအိမ်ထဲသေနတ်သံတွေကအဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာသည်။တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်နေတဲ့စံအိမ်ကြီးရဲ့ပင်မhallခန်းကျယ်ကြီးထဲလဲကျသေဆုံးနေတဲ့လူသုံးယောက်ဂိတ်သုံးဂိတ်ကခေါင်းဆောင်တွေဖြစ်ပြီးဖန်းဆောင်စီတော့မပါပေ။ သူတို့အလယ်မှာရပ်နေတဲ့သူကတော့သွေးအေးရက်စက်ပုံနဲ့Boss Wangပင်။တစ်ကိုယ်လုံးမသတီစရာသွေးတွေစွန်းထင်းနေတာကြောင့်နှာခေါင်းကိုရှုံ့မဲ့လိုက်တယ်။
ဂိတ်တွေရဲ့ခေါင်းဆောင်တွေကတော့သူ့လက်ချက်ကြောင့်အသက်ပျောက်ကုန်ပြီ။စံအိမ်ကြီးထဲအသက်ရှင်တာဆိုလို့သူတစ်ယောက်ပဲရှိနေတယ်။
အစကတော့သူ့ကိုဒီတိုင်းအမြင်မကြည်ဖြစ်ပြီးမနာလိုကြတာပဲ။အဲ့တုန်းကလဲသူကငြိမ်ငြိမ်ပဲနေခဲ့ပါတယ် ခုတော့အမုန်းပွားပြီးအပြတ်ရှင်းဖို့တောင်ကြံနေတာဆိုတော့သူလဲဘာကိုစောင့်ဆိုင်းနေရအုံးမှာလဲ။လက်ဦးမှုအရင်ယူပြီးသတ်ပစ်ရမှာပေါ့။မြေခွေးအိုကြီးတွေကလွယ်လွယ်နဲ့သူ့လက်အောက်အသက်ထွက်ရလိမ့်မယ်လို့မထင်ထားမိတာတော့အမှန်။
ဝမ်ရိပေါ်ကအိပ်ကပ်ထဲကစီးကရတ်တစ်လိပ်ထုတ်ပြီးပါးစပ်မှာခဲလိုက်တယ်။မီးခြစ်ထုတ်မယ်လုပ်တော့သူသတိရသွားတယ်။မီးခြစ်ကသူ့ဆီမှာမရှိဘူးရှောင်းကျန့်ဆီမှာပဲ သူ့အသက်လေးကဆေးလိပ်မီးကိုယ်တိုင်ညှိပေးရမှကျေနပ်တာမလား။ဝမ်ရိပေါ်ကဆေးလိပ်ကိုခဲထားရင်းနဲ့ပြုံးလိုက်တယ်။
ခုတောင်ဘေဘီကိုလွမ်းလာပြီ စောင့်နေပေးတယ်မလား ကိုယ်ခုပဲပြန်လာပြီး ကိုယ်ပြန်လာရင်ဘေဘီနဲ့ထာဝရအတူနေမယ်....Jinနဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုရင်းနှီးအောင်လုပ်ပေးမယ်တလောကလုံးကအားကျရလောက်တဲ့ထိချစ်ပေးမယ်အရင်ကနာကျင်စေခဲ့တာတွေအတွက်ပြန်ပေးဆပ်မယ် အားလုံးပြီးသွားပြီမလို့ကိုယ်တို့ကိုဘယ်သူမှဒုက္ခပေးလို့မရတော့ဘူး....ရှောင်းကျန့် ကိုယ်မင်းကို ကာကွယ်ပေးမှာ အရမ်းချစ်တာသိတယ်မလား
Boss Wangကအတွေးတွေနဲ့အတူအနာဂတ်ကိုကြိုတွေးပြီးကြည်နူးနေလေသည်။ဆေးလိပ်ကိုပစ်ချပြီးချစ်ရသူဆီပြန်ဖို့ခြေလှမ်းပြင်လိုက်တယ်
ဒိုင်း!!
သူ့ရင်ဘက်ကအရမ်းနာကျင်သွားတယ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ကျည်ပေါက်ရာကြီးကရှိနေပြီးသွေးတွေထွက်နေတယ်။အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူ့ရှေ့မှာရေခဲရိုက်မျက်နှာနဲ့ရပ်နေတဲ့လူ....သူကမျက်လှည့်ဆရာပဲ ဖန်းအိမ်တော်ကယွင်ရှောက်လဲပါတယ်
ဝမ်ရိပေါ်ကမျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးသွားတယ်သူကျော့ကွင်းမိသွားပြီ ။သေနတ်ထုတ်ပြီးပြန်ပစ်ဖို့လုပ်ပေမဲ့သူ့ပုခုံကိုဝင်လာတဲ့နောက်ထပ်ကျည်ကြောင့်သေနတ်ကလွှတ်ကျသွားတယ်။လွှတ်ကျသွားတဲ့သေနတ်ကိုယွင်ရှောက်ကနံရံထောင့်ကိုကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
သူဘာလို့မျက်လှည့်ဆရာကိုမေ့နေခဲ့တာလဲဘာလို့ပေါ့ဆခဲ့မိတာလဲ အစထဲကမလွှတ်ပေးပဲအသေသတ်ပစ်ခဲ့ရမှာ။
ဒိုင်း!!
ဒီတစ်ခါတော့ကျည်ကဝမ်းဗိုက်ကိုထုတ်ချင်းဖောက်ဝင်သွားသည်။သေနတ်ကိုင်ထားတဲ့လူကအေးစက်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့အံတင်းတင်းကြိတ်ထားပြီးစကားတစ်ခွန်းပြောလာတယ်
"ရှောင်းကျန့်ကိုအဆုံးအရှုံးမခံနိုင်ဘူး"
"ဟက်..မင်းကသူများအပိုင်ကိုပစ်မှားနေတာပဲ မင်းဝဋ်လည်လိမ့်မယ်"
"ရှောင်းကျန့်ကငါ့ဟာ!!!!"
ဒိုင်း!!
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကပြာဝေလာပြီးလောကကြီးကိုတောင်သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရတော့ပေ။ဆက်ပြီးမတောင့်ခံနိုင်တော့ပဲသေနတ်ဒဏ်ရာလေးချက်နဲ့သူလဲကျတော့မလား....အားတင်းထားပေမဲ့ကြမ်းပေါ်လဲကျသွားတော့သည်။ထိုချိန်ပြေးဝင်လာပြီးသူ့ကိုဝိုင်းထားကြတဲ့လူတွေကဂိတ်လေးဂိတ်ကလူတွေပဲအယောက်၃၀လောက်ရှိပြီးသူ့ကိုပတ်ချာလည်ဝိုင်းကာသေနတ်တွေနှင့်ချိန်ရွယ်ထားကြသည်။သွေးအိုင်ထဲလဲနေတဲ့သူကအပေါက်ဝကိုသာငေးကြည့်နေတယ်
ကိုယ်ကတိမတည်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်ရှောင်းကျန့်...နောက်ဆုံးမင်းမျက်နှာလေးကိုတော့မြင်ချင်မိတယ် မြေခွေးအိုကြီးတွေဒီလောက်ထိယုတ်မာပက်စက်လိမ့်မယ်လို့မထင်ထားဘူး မျက်လှည့်ဆရာကိုလဲလျော့တွက်ခဲ့မိတယ်...ကိုယ်ကိုကိုယ်အထင်ကြီးမိသွားတယ်...
Lao Wangကလဲကျနေတဲ့သူကိုစူးစိုက်ကြည့်ပြီးမျက်နှာကခံစားချက်မဲ့နေသော်လဲသူကျေနပ်နေသည်။သူ့လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်ရှင်းပစ်နိုင်ခဲ့ပြီ ယွင်ရှောက်ကတော့အကြံအစည်ပြုံးကြီးနဲ့ပြုံးနေတယ်။
"Boss Wang!!!!"
"Boss!!!!"
ထိုချိန်ပြေးဝင်လာတဲ့သူကရှောင်းကျန့်ဖြစ်ပြီးကိုယ်ရံတော်တွေလဲပါသည်။ရှောင်းကျန့်ကိုလဲတွေ့ရောရိပေါ်ရဲ့သေနတ်ကအောက်ကိုချထားလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကလူတွေဝိုင်းအုံနေတဲ့အလယ်မှာသွေးအိုင်ထဲလဲကျနေတဲ့သူအနားသွားပြီးရင်ခွင်ထဲဆွဲပွေ့ထားလေသည်။ကိုယ်ရံတော်တွေလဲသူတို့Bossကိုတွေ့ပြီးအလွန်စိတ်တိုနေကြတယ်..
ရှောင်းကျန့်ကဝမ်ရိပေါ်ကိုရင်ခွင်ထဲတင်းတင်းပွေ့ထားရင်တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာရှိနေတဲ့သူတွေကရိပေါ်ကလွဲပြီးသူတို့နှစ်ယောက်ကိုသေနတ်တွေနဲ့ချိန်ထားကြပြီးမလှုပ်မယှက်ကြည့်နေကြတယ်။ရှောင်းကျန့်ဒါတွေဂရုမစိုက်အားဘူးသူရင်တွေဆုတ်ဖြဲနေသလိုခံစားရတယ်
Aceစံအိမ်တစ်ခုလုံးအပ်ကျသံကြားရလောက်အောင်တိတ်ဆိတ်နေပြီးရှောင်းကျန့်ကလဲBossWangကိုသူ့ဆီကသူများလုသွားမှာစိုးတဲ့အလားပွေ့ဖက်ထားတယ်။ရိပေါ်ကထိုမြင်ကွင်းကိုအေးစက်စက်ဖြင့်သာကြည့်လို့နေသည်။သူ့ရင်ထဲမှာလဲအပ်နဲ့ထိုးဆွနေသလိုနာကျင်ရပါတယ်...
Boss Wang. ..ခုချိန်ကစပြီးမင်းကငါ့ခင်ပွန်းဖြစ်သွားပြီး ငါတို့ကလက်ထက်ပြီးပြီလေ နော်...ငါတို့သက်ဆုံးတိုင်အတူနေသွားကြမယ် မင်းဘာမှဖြစ်လို့မရဘူး ငါခွင့်မပြုနိုင်ဘူး
ရှောင်းကျန့်ကသူ့ရင်ထဲစကားတွေအများကြီးပြောပြီးငိုကြွေးနေပေမဲ့အပြင်မှာတော့စကားတစ်ခွန်းမထွက်သလိုမျက်ရည်တစ်စက်မကျ။ခံစားချက်မဲ့နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကိုဖက်ထားသည်။သူ့အင်္ကျီမှာလဲသွေးတွေရစရာမရှိအောင်စွန်းထင်းကုန်တယ်။
ငါတို့ကခုမှပျော်ရွင်ဖို့အစပဲရှိသေးတာလေမင်းကဒီတိုင်းငါ့ကိုတစ်ယောက်ထဲထားပြီးထွက်သွားတော့မလို့လား...ဟင့်အင်း ငါခွင့်မပြုနိုင်ဘူး ဒီလိုမဖြစ်ရဘူး...ငါ ငါမင်းမရှိပဲမနေနိုင်ဘူးBoss Wang ရာ..ငါ့ကိုတစ်ယောက်ထဲမထားခဲ့ပါနဲ့နော်ငါကြောက်လို့ပါ ငါတစ်ယောက်ထဲကြောက်နေလို့မင်းငါ့ကိုအဖော်လာလုပ်ပေးပါ...
ရင်ခွင်ထဲကချစ်ရသူကတော့ငြိမ်သက်လို့နေပြီးသူ့ရဲ့ရင်တွင်းစကားတွေကိုလဲမကြားပေ။ရှောင်းကျန့်ကလက်တစ်ဖက်ကBoss Wangကိုပွေ့ဖက်ထားရင်းကျန်လက်တစ်ဖက်ကဝမ်ရိပေါ်ပေးထားခဲ့တဲ့ပစ္စတိုနဲ့သူတို့ကိုဝိုင်းထားတဲ့လူတွေကိုချိန်ရွယ်ထားလိုက်တယ်။ဒီလူတွေကိုသူတစ်ယောက်ထဲအားနဲ့မယှဥ်နိုင်ပါဘူး ဒါပေမဲ့သူ့ချစ်သူကိုနာကျင်အောင်လုပ်တဲ့သူတွေကိုတစ်ယောက်မကျန်ပြန်ခံစားစေရမယ်..
သေနတ်ကိုပတ်ပတ်လည်လိုက်ချိန်နေရင်းတစ်နေရာအရောက်မှာသူ့လက်တွေရပ်တန့်သွားတယ်။Lao Wang. ....
သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့သူကLao Wangပဲ..သဘောပေါက်သွားပါပြီ ငါမင်းကိုမိဘတွေသတ်ခဲ့တာကိုတောင်ခွင့်လွတ်ပေးခဲ့တယ် ခုတော့မင်းက.....
ရိပေါ်ကသူ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီးလှည့်ထွက်သွားသည်။ရှောင်းကျန့်ကလက်သီးတင်းတင်းဆုပ်ပြီးBoss Wangကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့ဒီက ကိစ္စတွေကို ကိုယ်ရံတော်တွေနဲ့လွှဲခဲ့ပြီးBoss Wangကို Chuoနဲ့အပ်ခဲ့သည်။သေနတ်ကိုတင်းတင်းကိုင်ပြီးရိပေါ်နောက်ပြေးလိုက်သွားသည်။
ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲLao Wang. ..
*^^*
တောင်ထိပ်အစွန်းဖျားမှာကျောခိုင်းရပ်နေတဲ့သူအနားရှောင်းကျန့်ချည်းကပ်သွားလိုက်သည်။ရင်ထဲကတဆစ်ဆစ်နဲ့အရမ်းနာကျင်ရသည်။ဘာလို့Lao Wangလဲ...ဘာလို့သူဖြစ်နေရတာလဲ
သူရောက်သွားတော့ရိပေါ်ကလှည့်ကြည့်လာတယ်။အေးစက်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့မလိုက်ဖက်စွာမျက်ဝန်းတွေကဖျော့တော့နေလေသည်။နှစ်ယောက်ကြားတိတ်ဆိတ်နေပြီးတောင်ထိပ်မှာဖြစ်တာကြောင့်လေတဟူးဟူးသံသာထွက်ပေါ်လို့နေတယ်။ဒီနေရာကအနည်းငယ်တောကျပြီးအနောက်ဘက်တောင်လမ်းကြားဖြစ်တာကြောင့်အောက်မှာချောက်ကမ်းပါးကြီးသာရှိတော့သည်။
"ဘာလို့လဲ...ဘာလို့ဒီလိုလုပ်တာလဲ "
"မင်းကိုချစ်လို့ ငါမင်းကိုလိုချင်လို့ဒီလိုလုပ်တာ"
"မင်းငါ့ခံစားချက်ကိုမထည့်တွက်ပေးဘူးလားငါဘယ်လိုခံစားရမလဲမတွေးဘူးလား"
"ဟက်"
ရှောင်းကျန့်ပြောတော့ရိပေါ်ကနာကျင်စွာရယ်လိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး
"မင်းကရောငါ့ခံစားချက်ကိုတွေးဖူးလို့လား ငါမင်းကိုဘယ်လောက်တောင်ချစ်ခဲ့လဲ မင်းငါ့အချစ်တွေကိုအသိအမှတ်ပြုခဲ့လို့လား မိုးနတ်မင်းကငါ့ပေါ်ရက်စက်လွန်းတယ် တရားမျှတမှုဆိုတာလုံးဝမရှိခဲ့ဘူး...."
ရိပေါ်ကသူ့ခံစားချက်တွေကိုပေါက်ကွဲချင်နေသည်။ရှောင်းကျန့်နားလည်လိုက်တယ်။သူပဲစတင်ခဲ့တာပဲအရာအားလုံးကိုသူကစတင်ခဲ့တာသူ့ကြောင့်ပဲဖြစ်လာတာတွေကိုသူပဲအဆုံးသတ်ပေးမယ်။
"ခုချိန်မှာငါ့ရင်ကိုခွဲပြလို့ရရင်ငါခွဲပြချင်တယ် ငါမင်းကိုအရမ်းချစ်တယ်ရှောင်းကျန့် ငါနောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လေးပဲမျော်လင့်ချက်ထားခဲ့တာ မင်းငါ့ကိုချစ်လာနိုင်မလားဆိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက်လေးနဲ့..ခုတော့ငါသိသွားပြီး မင်းနဲ့သခင်ကြီးဝမ်ကိုတွေ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာငါအားလုံးသိသွားပြီ..."
ရိပေါ်ရဲ့နာကျင်မှုတွေကိုရှောင်းကျန့်ကိုမြင်စေချင်တယ်။အစထဲကမလှပတဲ့ဇာတ်လမ်းကဇာတ်သိမ်းလဲလှပမှာမဟုတ်ဘူး...ငါမင်းကိုအသက်ထက်ပိုချစ်တယ်ဆိုတာတော့ယုံကြည်ပေးစေချင်တယ်။ချစ်ရသူအမုန်းကို ကိုယ်တိုင်လက်နဲ့ဖန်တီးခဲ့မိတဲ့သူ့အဖြစ်ကရင်နာစရာပဲ..
"ရှောင်းငယ်လေး"
နူးညံ့တဲ့အသံထွက်လာရာသူတို့ကြည့်မိတော့ဖန်းဟုန်စီဖြစ်သည်။ဖန်းဟုန်စီကသူတို့နှစ်ယောက်ရှိတဲ့ဘက်ကိုရောက်လာပြီးရှောင်းကျန့်ဘေးမှာနီးကပ်စွာရပ်လိုက်တယ်။နှုတ်ခမ်းထက်မူပိုင်အပြုံးတစ်ခုနဲ့ရှောင်းကျန့်ပုခုံးကိုဖက်ကာအနားကပ်ပြီးလေသံဖျော့ဖျော့နဲ့လေးတိလေးကန်ပြောတယ်။
"ရှောင်းငယ်လေး ရန်သူကအရှေ့မှာရောက်နေပြီလေဘာကိုတုံ့ဆိုင်းနေတာလဲ ရှောင်းဦးဦးနဲ့မားကိုရော သခင်ကြီးဝမ်ကိုပါနာကျင်စေခဲ့တဲ့သူကကိုယ့်ရှေ့ရောက်နေပြီး အတွေးမမှားနဲ့နော်ဒီလိုအခွင့်အရေးကနောက်ထပ်မရနိုင်တော့ဘူး "
ဖန်းဟုန်စီကအနားမှာတိုးတိုးလာပြောနေသည်။သူ့အရှေ့ကLao Wangကမျက်နှာသေဖြင့်သူ့ကိုတွေတွေကြီးငေးကြည့်လို့နေတယ်။ဒီမျက်ဝန်းတွေထဲဘယ်လောက်ထိနာကျင်နေလဲဆိုတာပေါ်လွင်နေသည်။မင်းသာBoss Wangကိုထိခိုက်အောင်မလုပ်ခဲ့ရင်ငါမင်းကိုမမုန်းဘူး မိတ်ဆွေတစ်ယောက်အဖြင့်အသိအမှတ်ပြုနိုင်သေးတယ်။
"ရှောင်းငယ်လေး ကိုကိုတို့မိသားစုကိုပြိုကွဲအောင်သူလုပ်ခဲ့တာနော် မားတို့ကကောင်းကင်ဘုံကနေကလေးအတွက်ဂုဏ်ယူနေတော့မှာ... သူ့ကိုခုချက်ချင်းသေနတ်နဲ့ပစ်လိုက်...သူ့နှလုံးတည့်တည့်ကိုကျည်ဆံဝင်အောင်လုပ်လိုက်..."
"........"
"........."
ဖန်းဟုန်စီကစကားတွေပြောနေပေမဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ကတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်ပြီးငြိမ်သက်နေမိသည်။
"ရိပေါ်ကသခင်ကြီးဝမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကျည်ဆံတွေအချက်ပေါင်းများစွာပစ်ခဲ့တာနော်"
ထိုစကားကြားပြီးနောက်မှာရှောင်းကျန့်ရဲ့သေနတ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ကတင်းကြပ်သွားပြီးမျက်လုံးတွေကစူးရဲသွားသည်။မျက်ခမ်းစပ်တွေရဲလာပြီးရိပေါ်ကိုစူးစိုက်ကြည့်လို့နေတယ်။ရိပေါ်ကတော့တွေတွေကြီးနဲ့နာကျင်စွာငေးကြည့်နေတုန်းပင်။ဖန်းဟုန်စီကရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကွေးညွတ်သွားတယ်။
ရှောင်းကျန့်ရဲ့သေနတ်ကရိပေါ်ကိုတည့်တည့်ချိန်ထားလိုက်တယ်။သူ့လက်တွေကအနည်းငယ်တုန်ယင်နေလေသည်။မျက်ဝန်းကလဲမျက်ရည်တွေဝေ့ဝဲနေတယ်။ရိပေါ်ကတုတ်တုတ်မလှုပ်ပေ။
"ရှောင်းကျန့်...ငါမင်းကိုမေးချင်တာရှိတယ် မင်းငါ့ကိုချစ်ခဲ့ဖူးလား"
"........."
"ဒီမေးခွန်းကမင်းအတွက်အဲ့လောက်တောင်ဖြေရခတ်နေတာလား"
"မင်းနဲ့ငါကအစထဲကလုံးဝမပက်သက်ခဲ့သင့်ဘူး မင်းကိုတွေ့ခဲ့မိလို့ငါအရမ်းနောင်တရတယ်"
ရိပေါ်နှလုံးသားကိုအစိတ်စိတ်မွခြေနေတဲ့စကားလုံးပင်။ဒါကသူ့မေးခွန်းရဲ့အဖြေမဟုတ်သေးဘူး
"မင်းငါ့နားမှာရှိနေခဲ့တဲ့အချိန်တွေတုန်းက မင်းငါ့ကိုချစ်ခဲ့ဖူးလား.."
"........"
"ငါကတော့မင်းကိုအရမ်းချစ်တယ် "
ရှောင်းကျန့်ကနှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ထားလိုက်သည်။
"မင်းငါ့နားကိုဘာအကြံနဲ့ရောက်လာလဲဆိုတာသိခဲ့တာတောင် မင်းကဘယ်သူလဲဆိုတာသိခဲ့တာတောင် မင်းကငါ့ရန်သူဆိုတာသိခဲ့တာတောင်ငါ့အချစ်တွေကရပ်တန့်လို့မရဘူး မင်းကိုသိစေချင်တယ် ဒီလောကမှာမင်းကိုအသက်ထက်ချစ်တာသခင်ကြီးဝမ်တစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူး..ငါလဲရှိနေသေးတယ် မင်းဘာလို့ငါ့ကိုမမြင်နိုင်ရတာလဲ"
"ငါBoss Wangကိုပဲချစ်တယ်သူတစ်ယောက်ထဲပဲငါ့ရင်ထဲနေရာအပြည့်သူပဲနေရာယူထားတာ အချစ်ကဖန်တီးရယူလို့မရဘူးသူ့အလိုလိုပေါက်ဖွားလာတာ ဒီလူ့ကိုပဲမဖြစ်မနေချစ်ရမယ်ဆိုပြီးအမိန့်ပေးနေလို့မရဘူး..."
ရှောင်းကျန့်စကားတွေကြားပြီးနောက်ရိပေါ်ကသေနတ်ကိုထုတ်ပြီးရှောင်းကျန့်ကိုပြန်ချိန်ထားလိုက်သည်။
"ငါမပိုင်ရင်လဲဘယ်သူမှမရစေရဘူး"
ရှောင်းကျန့်ကမတုန်လှုတ်ပေမဲ့ဖန်းဟုန်စီကတုန်လှုတ်နေသည်။သူစီစဥ်ထားတာတွေထဲဒါတွေမပါဘူးလေ။ရိပေါ်ဒီလိုလုပ်မယ်လဲမထင်ထားမိဘူး။
ရှောင်းကျန့်ကခလုတ်ကိုလက်ညိုးနဲ့နှိပ်ချဖို့အဆင်သင့်လုပ်ထားတော့ရိပေါ်လဲထိုနည်းတူခလုတ်ကိုကိုင်ထားသည်။တောင်ထိပ်ပေါ်အပြန်အလှန်သေနတ်နဲ့ချိန်ထားကြတဲ့နှစ်ယောက်ကဘာတွေတွေးနေလဲဆိုတာသူတို့ကိုယ်တိုင်ပဲသိနိုင်ပါမည်။
ဖန်းဟုန်စီကဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင်မျက်နှာပျက်ယွင်းပြီးသူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်နေတယ်။မျက်တောင်မခတ်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေကြရင်းခလုတ်ကိုပြိုင်တူနှိပ်ချလိုက်သည်။အစထဲကမဆုံးတွေ့ခဲ့သင့်တဲ့သူတို့သုံးယောက်...မချစ်ခဲ့သင့်တဲ့သူတို့သုံးယောက်...အချိန်တွေနောက်ပြန်ဆုတ်ခွင့်ရမယ်ဆိုရင်ရှောင်းကျန့်ငယ်ဘဝကိုပြန်သွားပြီးသူတို့သုံးယောက်လုံးဝမတွေ့ခဲ့အောင်ကြိုးစားမယ်..သေနတ်ခလုတ်ကိုနှစ်ယောက်လုံးနှိပ်လိုက်တယ်
"ဒိုင်း!!!. ""ဂျောက်!"
အသံနှစ်ခုကတစ်ပြိုင်ထဲထွက်လာပြီးသေနတ်ထဲကထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံဖြစ်သည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့သေနတ်ကျည်ကရိပေါ်ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံကိုဝင်ရောက်သွားပြီးရိပေါ်ရဲ့သေနတ်ကျည်ကတော့ရှောင်းကျန့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုထိခိုက်ခြင်းမရှိ....သေနတ်ကကျည်မထွက်ခဲ့ဘူး...
ရိပေါ်ကအားနေတဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုမြှောက်ပြီးဆုတ်ထားတဲ့လက်သီးကိုဖြေချလိုက်တယ်။မြေပြင်ပေါ်တတောက်တောက်နဲ့ပြုတ်ကျကုန်တာကသေနတ်ကျည်ဆံတွေဖြစ်သည်။ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုသေနတ်နဲ့ချိန်ရွယ်ထားထဲကကျည်ဆံတွေထုတ်ထားခဲ့တာ...
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်မျက်ရည်တစ်စက်ကပေါက်ခနဲကြွေကျသွားသည်။ဖန်းဟုန်စီကထိုတော့မှသက်ပြင်းချပြီးရှောင်းကျန့်လက်ထဲကသေနတ်ကိုလုပြီးရိပေါ်ရဲ့နဖူးတည့်တည့်ကိုပစ်ဖို့လုပ်သည်။ရှောင်းကျန့်ကဖန်းဟုန်စီလက်ထဲကသေနတ်ကိုပြန်လုလိုက်တယ်
"ငါ့လက်နဲ့သူ့ကို ကိုယ်တိုင်သတ်မယ်"
ဖန်းဟုန်စီကကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံတည့်တည့်ကိုသေနတ်နဲ့နောက်ထပ်ပစ်လိုက်သည်။
ရိပေါ်ကသူ့ရင်ဘက်ကဒဏ်ရာကိုငုံ့ကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်တယ်။သူ့ရဲ့ထူးဆန်းတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံကိုရှောင်းကျန့်မေ့နေတာတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။
"ရှောင်းကျန့် မင်းငါ့ကိုချစ်ဖူးလားဆိုတဲ့မေးခွန်းရဲ့အဖြေကိုငါသိပြီ ကျေးဇုတင်ပါတယ်..."
ရိပေါ်ကခပ်ရေးရေးပြုံးကာပြောပြီးမျက်လုံးတွေမှိတ်ချလိုက်သည်။ထို့နောက်ခြေလှမ်းတွေအနောက်အနည်းငယ်ဆုတ်ပြီးတောင်ထိပ်အစွန်းကနေခုန်ချသွားတော့သည်။
ရှောင်းကျန့် ငါ့ရဲ့ညာဘက်မှာရှိတဲ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ရင်းပြီးမင်းကိုချစ်တယ်...ငါ့မေးခွန်းကိုမင်းနှုတ်ကမဖြေခဲ့ပေမဲ့မင်းငါ့အပေါ်သံယောဇဥ်ရှိနေသေးတာကိုလက်တွေ့ပြခဲ့တာ....အားလုံးပြီးဆုံးသွားပြီရှောင်းကျန့်..ဒီတစ်ချက်လေးနဲ့တင်ငါလုပ်ခဲ့တာတွေအတွက်နောင်တမရဘူးခံစားနာကျင်ခဲ့ရတာတွေနဲ့တန်ပါတယ်...ကောင်းကောင်းရှင်သန်ပေးပါ..အရမ်းချစ်တယ်...
ဒေါက်!
ရှောင်းကျန့်ကသေနတ်ကိုမြေပြင်ပေါ်လွှတ်ချပြီးငူငူကြီးရပ်နေသည်။ဖန်းဟုန်စီကပြုံးလျက်ရှောင်းကျန့်ခေါင်းကိုပွတ်ပေးနေတာကိုမရုန်းမိဘူး။
"အရမ်းတော်တယ်..ကိုကို့စကားကိုနားထောင်တဲ့ရှောင်းငယ်လေးကလိမ်မာတယ်"
"ကျေနပ်ပြီလား"
"ဟင်"
"မင်းဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်းအားလုံးဖြစ်ပြီမလား ကျေနပ်လောက်ပြီပေါ့ မင်းမတွေးမိဘူးလားဖန်းဟုန်စီ မင်းရဲ့အဖေကမှတကယ့်ရန်သူအစစ်ကြီးဆိုတာကိုမဆိုင်တဲ့သူတွေကိုမုန်းပြီးဘာလို့အငြိုးရန်စွယ်တွေကြားမှာပဲပိတ်မိနေတာလဲ ငါမင်းကိုအရမ်းစိတ်ပျက်တယ်"
ရှောင်းကျန့်စကားကြောင့်ဖန်းဟုန်စီရဲ့မျက်နှာကတည်သွားသည်။ရှောင်းကျန့်ကသူ့ကိုစိတ်ပျက်တယ်တဲ့ သူ့စေတနာတွေကိုမမြင်ဘူးပဲ။တည်နေတဲ့မျက်နှာကိုချက်ချင်းထိန်းကာပြန်ပြုံးလိုက်သည်။
"ရှောင်းငယ်လေး ကိုကို မုန့်လုံးကြော်တွေလုပ်ထားတယ် အတူသွားစားကြရအောင်"
"တော်စမ်းပါ!!!. .မင်းအကြံတွေမလား မင်းရဲ့ကောက်ကျစ်တဲ့ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေချည်းပဲဆိုတာငါသိတယ်..ငါ့မှာရှောင်းကျယ်ဆိုတဲ့အကိုပဲရှိတယ်သူကကြင်နာတတ်တယ်ငါ့ကိုနာကျင်အောင်ဘယ်တော့မှမလုပ်ဘူး!!!မင်းကမြေခွေးပဲ မင်းကငါ့အကိုမဟုတ်ဘူး ..ငါမင်းကိုတစ်ခုပြောလိုက်မယ် မင်းမုန်းသင့်တဲ့လူကဖန်းဆောင်စီတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်"
ရှောင်းကျန့်ကဖန်းဟုန်စီကိုစူးစူးဝါးဝါးစိုက်ကြည့်ပြီးပုခုံးကိုတိုက်ကာထွက်သွားတော့သည်။ဖန်းဟုန်စီကသက်ပြင်းအသာချပြီးပြုံးနေတယ်...သူဆန္ဒတွေပြည့်ဝသွားတဲ့အတွက်အရမ်းပျော်နေတယ်။ရိပေါ်ကိုရှောင်းကျန့်လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်သတ်ပြီးရိပေါ်နာကျင်ခံစားရတာကိုလဲကိုယ်တိုင်မြင်ခဲ့ပြီးပြီ...သူအရမ်းကျေနပ်တယ်...
*^^*
ဖန်းအိမ်တော်ရဲ့အလုံပိတ်စတိုခန်းတစ်ခုတွင်ဖန်းဆောင်စီကနိုးထလာတယ်။သူ့မျက်လုံးတွေဖွင့်လိုက်တော့စတိုခန်းထဲကပစ္စည်းဟောင်းတွေအပြည့်မြင်လိုက်ရတယ်။သူကတော့ထိုင်ခုံတစ်လုံးမှာကြိုးတုတ်ခံထားရသည်။ဖန်းဆောင်စီကရုန်းကန်နေပေမဲ့ကြိုးကရုန်းလေတင်းလေဖြစ်နေတယ်။
"ဘယ်သူတွေရှိကြလဲ!!တစ်ယောက်မှမရှိကြဘူးလားငါ့ကိုလာခေါ်ကြစမ်း!!!"
သခင်ကြီးဖန်းကအော်ဟစ်နေသော်လဲတစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်နေပြီးဘာသံမှမကြားရပေ။
ကျွီ..
ထိုချိန်တံခါးပွင့်လာပြီးတစ်စုံတစ်ယောက်ကဝင်လာတယ်။သူ့ရှေ့ကထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့လူကိုကြည့်ပြီးဖန်းဆောင်စီကဝမ်းသာသွားသည်။
"ဟုန်အာ.. မင်းလာတာအရမ်းကောင်းတယ်အားပါးကိုကြိုးဖြေပေးအုံး ဘယ်ချိန်ရှိနေပြီလဲAceစံအိမ်ကိုသွားရအုံးမယ် ဒီနေ့ဝမ်ရိပေါ်ကိုအပြတ်ရှင်းရမယ်"
ဖန်းဆောင်စီကAceစံအိမ်ကိုလာဖို့ပြင်ဆင်နေတုန်းရုတ်တရတ်မေ့ဆေးပေးခံရပြီးသတိမေ့သွားသည်။ဘယ်ချိန်ထိမေ့နေသည်မသိသူသတိရလာတော့ဒီစတိုခန်းကိုရောက်နေတာဖြစ်တယ်။
"အားပါ..ဂိတ်ကြီးငါးဂိတ်ဆိုတာမရှိတော့ဘူး"
"မင်းဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ"
"အားလုံးသေကုန်ကြပြီ .."
ဖန်းဆောင်စီကသူ့ရှေ့ကပြုံးနေတဲ့သားဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးကြက်သည်းတွေထလာမိတယ်။ကြိုးဖြေခိုင်းတာလဲမဖြေပဲထိုင်နေရာကနေထကာအခန်းထောင့်ကပုံတစ်လုံးယူလာသည်။ထို့နောက်ပုံးကိုစတိုခန်းအနှံ့လောင်းချနေတယ်။နှာခေါင်းဝကိုတိုးဝင်လာတဲ့ပြင်းလွန်းတဲ့ဓာတ်ဆီနံ့တွေကြောင့်ဖန်းဆောင်စီမျက်လုံးပြူးသွားသည်။
"ဖန်းဟုန်စီ..မင်းဘာတွေလုပ်နေတာလဲ!ရူးနေတာလား ခုချက်ချင်းငါ့ကိုကြိုးလာဖြေပေး!!!"
ဖန်းဟုန်စီကဂရုမစိုက်ပဲတစ်ခန်းလုံးဓာတ်ဆီတွေလောင်းပြီးထိုင်ခုံမှာပြန်ထိုင်နေလေသည်။သူ့မျက်နှာကနူးညံ့လှပပြီးပြုံးနေပေမဲ့အရမ်းအေးစက်ပြီးကြောက်စရာကောင်းတယ်။
"ဖန်းဟုန်စီ မင်း..မင်း ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲ"
"အားပါးဒီကနေထွက်သွားနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး အပြင်ကနေသော့ခတ်ထားပြီးပြီ အဆုံးသတ်ကြရအောင်"
ဖန်းဆောင်စီကအလွန်တုန်လှုပ်နေလေသည်။
"ကျွန်တော်လေဒီအိမ်ကိုစရောက်တုန်းကအားပါးကိုလေးစားခဲ့တယ်..ဒါကြောင့်ဆက်ခံသူတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်အောင်ကြိုးစားခဲ့တယ် ဘယ်လောက်ပဲပင်ပန်းနေပါစေ တစ်နေ့အားပါးဂုဏ်ယူရတဲ့သားတစ်ယောက်ဖြစ်စေရမယ်လို့...ဟက်..ကျွန်တော်အရမ်းတော်တယ်မလား"
"........."
"ဒါပေမဲ့လဲအားပါးကကျွန်တော့်ကိုမလိုချင်ခဲ့ဘူးဆက်ခံမဲ့သူမရှိလို့သာမတတ်နိုင်တော့လို့ပြန်ခေါ်ခဲ့တာ မိထွေးရဲ့နှိပ်စက်မှုတွေကိုသေလုမျောပါခံစားခဲ့ရတာတောင်အားပါးတစ်ချက်လေးလှည့်မကြည့်ခဲ့ဘူး..."
"..........."
"ရှောင်းလင်မယားကိုသတ်ခဲ့တဲ့အချိန်ကစပြီးကျွန်တော်အားပါးကိုအရမ်း အရမ်း မုန်းသွားခဲ့တာ ဟား...ဟားး"
ဖန်းဟုန်စီကစိတ်လွတ်နေတဲ့အရူးတစ်ယောက်နှယ်အော်ရယ်နေလေသည်။အူတက်အောင်ရယ်ရင်းမျက်ရည်တွေကျနေတယ်။
"လက်စားချေနိုင်ဖို့အတွက်ကျွန်တော်ဘာမဆိုလုပ်တယ် ညီအရင်းကိုတောင်နာကျင်စေတဲ့ထိလေ ခုကျွန်တော့်ညီလေးက ကျွန်တော့်ကိုမလိုချင်တော့ဘူးတဲ့ ကျွန်တော့ခေါင်းထဲတစ်ချိန်လုံးတွေးနေတာကရှောင်းလင်မယားအတွက် ပြီးတော့ကျွန်တော်နဲ့ရှောင်းငယ်လေးခံစားခဲ့ရတာတွေအတွက်ဘယ်လိုလက်တုံ့ပြန်ရမလဲဆိုတာပဲ...အဓိကထိပ်ဆုံးနာမည်စာရင်းမှာအားပါးပဲ.."
ဖန်းဆောင်စီကမျက်လုံးတွေပြုးကျယ်သွားသည်။
"ဖန်းဟုန်စီ!ငါကမင်းအဖေနော် "
"ဟက်..ကျွန်တော့ကိုရောသားတစ်ယောက်အဖြစ်အသိအမှတ်ပြုခဲ့လို့လား ရှောင်းလင်မယားကိုဘာလို့အပစ်မရှိပဲရက်ရက်စက်စက်သတ်ဖြတ်နိုင်ရတာလဲ အားပါး ကျွန်တော့ကိုသားလို့ခေါ်နိုင်မလား"
"မင်းလိုအဖေကိုပြန်သတ်ချင်နေတဲ့သားဆိုးသားမိုက်ကိုငါကဘာလို့သားလို့ခေါ်ရမလဲ! !ပါးစပ်သနတယ်ကွ ခွေးကောင်ရ!!"
"ကျွန်တော်ကိုတစ်ခါမှသားအဖြစ်မဆက်ဆံဖူးသလိုအသိအမှတ်မပြုခဲ့ဘူးမလား အားပါး..ကျွန်တော်တို့ငရဲမှာအတူဆုံကြတာပေါ့ မကောင်းဘူးလား"
"မင်း!! မင်း! !"
ဖန်းဟုန်စီကနှုတ်ခမ်းတွေပြုံးနေပြီးမျက်ရည်တွေကျဆင်းကာမီးခြစ်ခြစ်ပြီးဓာတ်ဆီတွေထဲပစ်ထည့်လိုက်တယ်။တဟုန်ထိုးထတောက်တဲ့မီးတွေကိုကြည့်ပြီးဖန်းဆောင်စီကသွေးပျက်နေသည်။အတင်းရုန်းကန်နေပြီးအော်ဟစ်နေတယ်။
"ဖန်းဟုန်စီ သေချင်ရင်မင်းပါမင်းတစ်ယောက်ထဲအရူးထပြီးသေ ငါ့ကိုဆွဲမထည့်နဲ့ကွ!!!"
ေနာက်ဆုံးအချိန်ထိ..နောက်ဆုံးအချိန်ထိတောင်ဒီစကားပြောထွက်နေတယ်..။ဖန်းဟုန်စီကမဲ့ခနဲပြုံးလိုက်တယ်။တည်ငြိမ်အေးစက်စွာနဲ့မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားလိုက်တယ်။အော်ဟစ်ရုန်းကန်နေတဲ့သူ့အဖေကိုမမြင်ချင်ဘူး။အရားအားလုံးအဆုံးသတ်သွားပြီး သူ့ရဲ့မဟာရန်သူကြီးတွေကိုလဲပျောက်ကွယ်သွားအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီ။အားပါးကသူ့အဖေ...သူ့အဖေကိုသူ့ချစ်တဲ့သူတွေအတွက်လက်စားချေရမယ်ဆိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကလွန်ခဲ့တဲ့၇နှစ်ကျော်ထဲကဦးနှောက်ထဲရိုက်သွင်းထားခဲ့တာ။အားလုံးပြီးဆုံးသွားရင်သူလဲအသက်မရှင်ချင်တော့ဘူး..အဖေတစ်ယောက်လုံးကိုပြန်သတ်ပြီးသူအသက်ဆက်မရှင်ချင်ဘူး...
ဖန်းအိမ်တော်ထဲအော်ဟစ်သံတွေက ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့အိမ်တော်ကြီးတစ်ခုလုံးမီးတွေဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်ကျွမ်းကာမီးခိုးလုံးကြီးတွေထွက်လာသည်။
ဖန်းဟုန်စီရောဖန်းဆောင်စီရောအပြင်ထွက်နိုင်ခြင်းမရှိပဲမီးထဲပါသွားခဲ့တယ်။
ရှောင်းဦးဦးနဲ့မား..ကောင်းကင်ဘုံကနေကျေနပ်ရဲ့လားကျွန်တော်တာဝန်ကျေပါတယ်နော် ဒါပေမဲ့ရှောင်းငယ်လေးကိုတော့မစောင့်ရှောက်နိုင်ခဲ့ဘူးသူ့ကိုနာကျင်အောင်လုပ်ခဲ့မိတယ်ကျွန်တော်ကအကိုဆိုးတစ်ယောက်လားဟင်..နေ့တိုင်းမုန့်လုံးကြော်တွေလုပ်ခဲ့တယ်အရသာရှိအောင်လုပ်နိုင်အောင်ကြိုးစားခဲ့တယ်ရှောင်းငယ်လေးကိုကျွေးချင်လို့... ခါတူးလန်နေတဲ့မုန့်လုံးကြော်တွေပဲကလေးကိုကျွေးနိုင်ခဲ့ပြီးအရသာရှိတာတွေကိုမကျွေးနိုင်ခဲ့ဘူး...နောက်ထပ်အခွင့်အရေးဆိုတာလဲမရှိတော့ဘူး...
ဖန်းအိမ်တော်ကြီးကမီးတွေကြားတမြေ့မြေ့လောင်ကျွမ်းကာငြိမ်းသူမဲ့နေလေသည်။မီးတောက်ကြီးတွေရှေ့ရပ်နေတဲ့သူကမီးတွေကိုကြည့်နေရင်းမျက်ရည်တစ်စက်ကပါးပေါ်စီးကျသွားတယ်။
"ဒါကမင်းအတွက်နောက်ဆုံးကျတဲ့မျက်ရည်ပဲကိုကို..."
ထို့နောက်မှာတော့မီးတောက်ကြီးတွေကိုကျောခိုင်းပြီးလှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။သူ့လက်ထဲဘူးလေးတစ်ခုဆွဲထားရင်းနှင့်...သေချာတာကထိုဘူးထဲမုန့်လုံးကြော်တွေအစီအရီရှိနေမှာပင်..
အတိတ်ကပျော်ရွင်စရာမိသားစုကပြန်လည်ပေါ်လွင်လာမိတယ်
~~ရှောင်းငယ်လေးပါးပါးဆီလာ~~
~~ရှောင်းငယ်လေးမားမားဆီလာ~~
~~ပါးပါးကိုလဲချစ်တယ် မားမားကိုလဲချစ်တယ် အားကျယ်ကိုလဲချစ်တယ်..ခ်ခ်~~
~~ကလေး ကိုကို ကလေးအတွက်အရမ်း..အရမ်း.အရသာရှိတဲ့မုန့်လုံးတွေကြော်ပေးမယ်...~~
💚💛❤
20ခု
Zaw
ဘယ္လိုကေနဘယ္လိုသူအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ။မ်က္လုံးေတြဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့သူကိုမေတြ႕ရတာေၾကာင့္ထထိုင္လိုက္သည္။သူ႔လက္ထဲတစ္ခုခုကိုင္ထားမိတာကိုသတိထားမိေတာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။အနီေရာင္လက္ထက္မွတ္ပုံတင္ကသူလက္ထဲမွာေနရာယူထားသည္။
မင္းငါ့သေဘာကိုမေမးပဲလုပ္ခ်င္တာလုပ္သြားျပန္ၿပီ ငါ့ကိုတားလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး ငါမင္းေနာက္မရ ရေအာင္လိုက္ခဲ့မွာ
ေရွာင္းက်န္႔ကလက္ထက္မွတ္ပုံတင္ကိုေခါင္းအုံးေအာက္မွာထားၿပီးအခန္းျပင္ကိုထြက္ဖို႔လုပ္သည္။တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့အေရွ႕မွာပိတ္ရပ္ထားတဲ့ကိုယ္ရံေတာ္သုံးေယာက္ကသူ႔ကိုထြက္ခြင့္မေပးဘူး။
"ဖယ္! !"
"ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးသခင္ေလးBossကကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအမိန္႔ေပးသြားတယ္သခင္ေလးအိမ္ေတာ္မွာပဲေစာင့္ေနေပးပါ"
"ငါ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လုံးအႏၲရာယ္ထဲက်ေနတာငါကဒီတိုင္းထိုင္ေနရမွာလား မင္းတို႔ကိုယ္ခ်င္းမစာမေျပာနဲ႔ ငါ့ေရွ႕ကခုခ်က္ခ်င္းဖယ္ ငါBoss Wangေနာက္လိုက္သြားမယ္ "
ေရွာင္းက်န္႔ကမတည္ၿငိမ္ပဲေယာင့္ယတ္ခတ္ကာေျပာေနေသာ္လဲကိုယ္ရံေတာ္ေတြကခြင့္ျပဳမည့္ပုံမေပၚ။ဒါေၾကာင့္ေသနတ္နဲ႔သူ႔နားထင္ကိုခ်ိန္ထားလိုက္တယ္။
"မင္းတို႔ငါ့ေရွ႕ကမဖယ္ရင္ငါ့ကိုယ္ငါပစ္သတ္လိုက္မွာေနာ္"
"တကယ္ပဲBoss ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ"
Chuoကတီးတိုးေရ႐ြတ္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔နားေျခတလွမ္းတိုးသြားသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကေသနတ္ကိုသူတို႔ဘက္ကိုလွမ္းခ်ိန္လိုက္တယ္။
"သခင္ေလး စိတ္ေအးေအးထားပါ "
"ငါခုခ်ိန္မွာစိတ္ေအးႏိုင္မယ္ထင္ေနတာလား ငါ့ခံစားခ်က္ကိုမင္းတို႔ဘာလို႔နားမလည္ေပးႏိုင္ရတာလဲ!!! ငါ...ငါတို႔ကခုမွေပ်ာ္႐ြင္စရာအခ်ိန္ေလးေတြပိုင္ဆိုင္ကာစပဲရွိေသးတယ္ Boss Wangကိုဆုံးရႈံးခံႏိုင္မယ္ထင္ေနလား "
"သခင္ေလးစိုးရိမ္သလိုကြၽန္ေတာ္တို႔လဲစိုးရိမ္တာပဲဒါေပမဲ့Bossရဲ႕အမိန္႔တစ္ခြန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေသဆိုေသရွင္ဆိုရွင္ပဲ လြန္ဆန္လို႔မရဘူး"
"........."
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေသနတ္ကိုင္ေျမႇာက္ထားတဲ့လက္ကအားေလ်ာ့က်သြားသည္။
"Boss ျပန္လာႏိုင္မလားျပန္မလာႏိုင္မလားဆိုတာမေသခ်ာတဲ့အခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ္တို႔သခင္ေလးကိုလဲထပ္ၿပီးအဆုံးရႈံးမခံႏိုင္ဘူး"
"ဟုတ္တယ္သခင္ေလး ဒါကBoss အမိန္႔ပဲ"
ေရွာင္းက်န္႔ကၾကမ္းေပၚစိတ္ပ်က္စြာပုံလ်က္သားထိုင္ခ်လိုက္သည္။လက္ထဲမွာပစၥတိုကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ထားလ်က္သားႏွင့္ပင္...
*^^*
ဒိုင္း!!!
ဒိုင္း!!!!
Aceစံအိမ္ထဲေသနတ္သံေတြကအဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာသည္။တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့စံအိမ္ႀကီးရဲ႕ပင္မhallခန္းက်ယ္ႀကီးထဲလဲက်ေသဆုံးေနတဲ့လူသုံးေယာက္ဂိတ္သုံးဂိတ္ကေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ၿပီးဖန္းေဆာင္စီေတာ့မပါေပ။ သူတို႔အလယ္မွာရပ္ေနတဲ့သူကေတာ့ေသြးေအးရက္စက္ပုံနဲ႔Boss Wangပင္။တစ္ကိုယ္လုံးမသတီစရာေသြးေတြစြန္းထင္းေနတာေၾကာင့္ႏွာေခါင္းကိုရႈံ႕မဲ့လိုက္တယ္။
ဂိတ္ေတြရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့သူ႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္အသက္ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ။စံအိမ္ႀကီးထဲအသက္ရွင္တာဆိုလို႔သူတစ္ေယာက္ပဲရွိေနတယ္။
အစကေတာ့သူ႔ကိုဒီတိုင္းအျမင္မၾကည္ျဖစ္ၿပီးမနာလိုၾကတာပဲ။အဲ့တုန္းကလဲသူကၿငိမ္ၿငိမ္ပဲေနခဲ့ပါတယ္ ခုေတာ့အမုန္းပြားၿပီးအျပတ္ရွင္းဖို႔ေတာင္ႀကံေနတာဆိုေတာ့သူလဲဘာကိုေစာင့္ဆိုင္းေနရအုံးမွာလဲ။လက္ဦးမႈအရင္ယူၿပီးသတ္ပစ္ရမွာေပါ့။ေျမေခြးအိုႀကီးေတြကလြယ္လြယ္နဲ႔သူ႔လက္ေအာက္အသက္ထြက္ရလိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားမိတာေတာ့အမွန္။
ဝမ္ရိေပၚကအိပ္ကပ္ထဲကစီးကရတ္တစ္လိပ္ထုတ္ၿပီးပါးစပ္မွာခဲလိုက္တယ္။မီးျခစ္ထုတ္မယ္လုပ္ေတာ့သူသတိရသြားတယ္။မီးျခစ္ကသူ႔ဆီမွာမရွိဘူးေရွာင္းက်န္႔ဆီမွာပဲ သူ႔အသက္ေလးကေဆးလိပ္မီးကိုယ္တိုင္ညႇိေပးရမွေက်နပ္တာမလား။ဝမ္ရိေပၚကေဆးလိပ္ကိုခဲထားရင္းနဲ႔ၿပဳံးလိုက္တယ္။
ခုေတာင္ေဘဘီကိုလြမ္းလာၿပီ ေစာင့္ေနေပးတယ္မလား ကိုယ္ခုပဲျပန္လာၿပီး ကိုယ္ျပန္လာရင္ေဘဘီနဲ႔ထာဝရအတူေနမယ္....Jinနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ကိုရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ေပးမယ္တေလာကလုံးကအားက်ရေလာက္တဲ့ထိခ်စ္ေပးမယ္အရင္ကနာက်င္ေစခဲ့တာေတြအတြက္ျပန္ေပးဆပ္မယ္ အားလုံးၿပီးသြားၿပီမလို႔ကိုယ္တို႔ကိုဘယ္သူမွဒုကၡေပးလို႔မရေတာ့ဘူး....ေရွာင္းက်န္႔ ကိုယ္မင္းကို ကာကြယ္ေပးမွာ အရမ္းခ်စ္တာသိတယ္မလား
Boss Wangကအေတြးေတြနဲ႔အတူအနာဂတ္ကိုႀကိဳေတြးၿပီးၾကည္ႏူးေနေလသည္။ေဆးလိပ္ကိုပစ္ခ်ၿပီးခ်စ္ရသူဆီျပန္ဖို႔ေျခလွမ္းျပင္လိုက္တယ္
ဒိုင္း!!
သူ႔ရင္ဘက္ကအရမ္းနာက်င္သြားတယ္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့က်ည္ေပါက္ရာႀကီးကရွိေနၿပီးေသြးေတြထြက္ေနတယ္။အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔ေရွ႕မွာေရခဲ႐ိုက္မ်က္ႏွာနဲ႔ရပ္ေနတဲ့လူ....သူကမ်က္လွည့္ဆရာပဲ ဖန္းအိမ္ေတာ္ကယြင္ေရွာက္လဲပါတယ္
ဝမ္ရိေပၚကမ်က္ခုံးေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားတယ္သူေက်ာ့ကြင္းမိသြားၿပီ ။ေသနတ္ထုတ္ၿပီးျပန္ပစ္ဖို႔လုပ္ေပမဲ့သူ႔ပုခုံကိုဝင္လာတဲ့ေနာက္ထပ္က်ည္ေၾကာင့္ေသနတ္ကလႊတ္က်သြားတယ္။လႊတ္က်သြားတဲ့ေသနတ္ကိုယြင္ေရွာက္ကနံရံေထာင့္ကိုကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
သူဘာလို႔မ်က္လွည့္ဆရာကိုေမ့ေနခဲ့တာလဲဘာလို႔ေပါ့ဆခဲ့မိတာလဲ အစထဲကမလႊတ္ေပးပဲအေသသတ္ပစ္ခဲ့ရမွာ။
ဒိုင္း!!
ဒီတစ္ခါေတာ့က်ည္ကဝမ္းဗိုက္ကိုထုတ္ခ်င္းေဖာက္ဝင္သြားသည္။ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့လူကေအးစက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားၿပီးစကားတစ္ခြန္းေျပာလာတယ္
"ေရွာင္းက်န္႔ကိုအဆုံးအရႈံးမခံႏိုင္ဘူး"
"ဟက္..မင္းကသူမ်ားအပိုင္ကိုပစ္မွားေနတာပဲ မင္းဝဋ္လည္လိမ့္မယ္"
"ေရွာင္းက်န္႔ကငါ့ဟာ!!!!"
ဒိုင္း!!
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕မ်က္လုံးေတြကျပာေဝလာၿပီးေလာကႀကီးကိုေတာင္သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့ေပ။ဆက္ၿပီးမေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ပဲေသနတ္ဒဏ္ရာေလးခ်က္နဲ႔သူလဲက်ေတာ့မလား....အားတင္းထားေပမဲ့ၾကမ္းေပၚလဲက်သြားေတာ့သည္။ထိုခ်ိန္ေျပးဝင္လာၿပီးသူ႔ကိုဝိုင္းထားၾကတဲ့လူေတြကဂိတ္ေလးဂိတ္ကလူေတြပဲအေယာက္၃၀ေလာက္ရွိၿပီးသူ႔ကိုပတ္ခ်ာလည္ဝိုင္းကာေသနတ္ေတြႏွင့္ခ်ိန္႐ြယ္ထားၾကသည္။ေသြးအိုင္ထဲလဲေနတဲ့သူကအေပါက္ဝကိုသာေငးၾကည့္ေနတယ္
ကိုယ္ကတိမတည္ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ေရွာင္းက်န္႔...ေနာက္ဆုံးမင္းမ်က္ႏွာေလးကိုေတာ့ျမင္ခ်င္မိတယ္ ေျမေခြးအိုႀကီးေတြဒီေလာက္ထိယုတ္မာပက္စက္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားဘူး မ်က္လွည့္ဆရာကိုလဲေလ်ာ့တြက္ခဲ့မိတယ္...ကိုယ္ကိုကိုယ္အထင္ႀကီးမိသြားတယ္...
Lao Wangကလဲက်ေနတဲ့သူကိုစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီးမ်က္ႏွာကခံစားခ်က္မဲ့ေနေသာ္လဲသူေက်နပ္ေနသည္။သူ႔လက္နဲ႔ကိုယ္တိုင္ရွင္းပစ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ယြင္ေရွာက္ကေတာ့အႀကံအစည္ၿပဳံးႀကီးနဲ႔ၿပဳံးေနတယ္။
"Boss Wang!!!!"
"Boss!!!!"
ထိုခ်ိန္ေျပးဝင္လာတဲ့သူကေရွာင္းက်န္႔ျဖစ္ၿပီးကိုယ္ရံေတာ္ေတြလဲပါသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကိုလဲေတြ႕ေရာရိေပၚရဲ႕ေသနတ္ကေအာက္ကိုခ်ထားလိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကလူေတြဝိုင္းအုံေနတဲ့အလယ္မွာေသြးအိုင္ထဲလဲက်ေနတဲ့သူအနားသြားၿပီးရင္ခြင္ထဲဆြဲေပြ႕ထားေလသည္။ကိုယ္ရံေတာ္ေတြလဲသူတို႔Bossကိုေတြ႕ၿပီးအလြန္စိတ္တိုေနၾကတယ္..
ေရွာင္းက်န္႔ကဝမ္ရိေပၚကိုရင္ခြင္ထဲတင္းတင္းေပြ႕ထားရင္တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနသည္။ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာရွိေနတဲ့သူေတြကရိေပၚကလြဲၿပီးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေသနတ္ေတြနဲ႔ခ်ိန္ထားၾကၿပီးမလႈပ္မယွက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ေရွာင္းက်န္႔ဒါေတြဂ႐ုမစိုက္အားဘူးသူရင္ေတြဆုတ္ၿဖဲေနသလိုခံစားရတယ္
Aceစံအိမ္တစ္ခုလုံးအပ္က်သံၾကားရေလာက္ေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေရွာင္းက်န္႔ကလဲBossWangကိုသူ႔ဆီကသူမ်ားလုသြားမွာစိုးတဲ့အလားေပြ႕ဖက္ထားတယ္။ရိေပၚကထိုျမင္ကြင္းကိုေအးစက္စက္ျဖင့္သာၾကည့္လို႔ေနသည္။သူ႔ရင္ထဲမွာလဲအပ္နဲ႔ထိုးဆြေနသလိုနာက်င္ရပါတယ္...
Boss Wang. ..ခုခ်ိန္ကစၿပီးမင္းကငါ့ခင္ပြန္းျဖစ္သြားၿပီး ငါတို႔ကလက္ထက္ၿပီးၿပီေလ ေနာ္...ငါတို႔သက္ဆုံးတိုင္အတူေနသြားၾကမယ္ မင္းဘာမွျဖစ္လို႔မရဘူး ငါခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး
ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႔ရင္ထဲစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာၿပီးငိုေႂကြးေနေပမဲ့အျပင္မွာေတာ့စကားတစ္ခြန္းမထြက္သလိုမ်က္ရည္တစ္စက္မက်။ခံစားခ်က္မဲ့ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ဝမ္ရိေပၚကိုဖက္ထားသည္။သူ႔အက်ႌမွာလဲေသြးေတြရစရာမရွိေအာင္စြန္းထင္းကုန္တယ္။
ငါတို႔ကခုမွေပ်ာ္႐ြင္ဖို႔အစပဲရွိေသးတာေလမင္းကဒီတိုင္းငါ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲထားၿပီးထြက္သြားေတာ့မလို႔လား...ဟင့္အင္း ငါခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး ဒီလိုမျဖစ္ရဘူး...ငါ ငါမင္းမရွိပဲမေနႏိုင္ဘူးBoss Wang ရာ..ငါ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲမထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္ငါေၾကာက္လို႔ပါ ငါတစ္ေယာက္ထဲေၾကာက္ေနလို႔မင္းငါ့ကိုအေဖာ္လာလုပ္ေပးပါ...
ရင္ခြင္ထဲကခ်စ္ရသူကေတာ့ၿငိမ္သက္လို႔ေနၿပီးသူ႔ရဲ႕ရင္တြင္းစကားေတြကိုလဲမၾကားေပ။ေရွာင္းက်န္႔ကလက္တစ္ဖက္ကBoss Wangကိုေပြ႕ဖက္ထားရင္းက်န္လက္တစ္ဖက္ကဝမ္ရိေပၚေပးထားခဲ့တဲ့ပစၥတိုနဲ႔သူတို႔ကိုဝိုင္းထားတဲ့လူေတြကိုခ်ိန္႐ြယ္ထားလိုက္တယ္။ဒီလူေတြကိုသူတစ္ေယာက္ထဲအားနဲ႔မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး ဒါေပမဲ့သူ႔ခ်စ္သူကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့သူေတြကိုတစ္ေယာက္မက်န္ျပန္ခံစားေစရမယ္..
ေသနတ္ကိုပတ္ပတ္လည္လိုက္ခ်ိန္ေနရင္းတစ္ေနရာအေရာက္မွာသူ႔လက္ေတြရပ္တန္႔သြားတယ္။Lao Wang. ....
သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သူကLao Wangပဲ..သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ ငါမင္းကိုမိဘေတြသတ္ခဲ့တာကိုေတာင္ခြင့္လြတ္ေပးခဲ့တယ္ ခုေတာ့မင္းက.....
ရိေပၚကသူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးလွည့္ထြက္သြားသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကလက္သီးတင္းတင္းဆုပ္ၿပီးBoss Wangကိုတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ဒီက ကိစၥေတြကို ကိုယ္ရံေတာ္ေတြနဲ႔လႊဲခဲ့ၿပီးBoss Wangကို Chuoနဲ႔အပ္ခဲ့သည္။ေသနတ္ကိုတင္းတင္းကိုင္ၿပီးရိေပၚေနာက္ေျပးလိုက္သြားသည္။
ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲLao Wang. ..
*^^*
ေတာင္ထိပ္အစြန္းဖ်ားမွာေက်ာခိုင္းရပ္ေနတဲ့သူအနားေရွာင္းက်န္႔ခ်ည္းကပ္သြားလိုက္သည္။ရင္ထဲကတဆစ္ဆစ္နဲ႔အရမ္းနာက်င္ရသည္။ဘာလို႔Lao Wangလဲ...ဘာလို႔သူျဖစ္ေနရတာလဲ
သူေရာက္သြားေတာ့ရိေပၚကလွည့္ၾကည့္လာတယ္။ေအးစက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔မလိုက္ဖက္စြာမ်က္ဝန္းေတြကေဖ်ာ့ေတာ့ေနေလသည္။ႏွစ္ေယာက္ၾကားတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေတာင္ထိပ္မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ေလတဟူးဟူးသံသာထြက္ေပၚလို႔ေနတယ္။ဒီေနရာကအနည္းငယ္ေတာက်ၿပီးအေနာက္ဘက္ေတာင္လမ္းၾကားျဖစ္တာေၾကာင့္ေအာက္မွာေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးသာရွိေတာ့သည္။
"ဘာလို႔လဲ...ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္တာလဲ "
"မင္းကိုခ်စ္လို႔ ငါမင္းကိုလိုခ်င္လို႔ဒီလိုလုပ္တာ"
"မင္းငါ့ခံစားခ်က္ကိုမထည့္တြက္ေပးဘူးလားငါဘယ္လိုခံစားရမလဲမေတြးဘူးလား"
"ဟက္"
ေရွာင္းက်န္႔ေျပာေတာ့ရိေပၚကနာက်င္စြာရယ္လိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
"မင္းကေရာငါ့ခံစားခ်က္ကိုေတြးဖူးလို႔လား ငါမင္းကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္ခဲ့လဲ မင္းငါ့အခ်စ္ေတြကိုအသိအမွတ္ျပဳခဲ့လို႔လား မိုးနတ္မင္းကငါ့ေပၚရက္စက္လြန္းတယ္ တရားမွ်တမႈဆိုတာလုံးဝမရွိခဲ့ဘူး...."
ရိေပၚကသူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုေပါက္ကြဲခ်င္ေနသည္။ေရွာင္းက်န္႔နားလည္လိုက္တယ္။သူပဲစတင္ခဲ့တာပဲအရာအားလုံးကိုသူကစတင္ခဲ့တာသူ႔ေၾကာင့္ပဲျဖစ္လာတာေတြကိုသူပဲအဆုံးသတ္ေပးမယ္။
"ခုခ်ိန္မွာငါ့ရင္ကိုခြဲျပလို႔ရရင္ငါခြဲျပခ်င္တယ္ ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ေရွာင္းက်န္႔ ငါေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ေလးပဲေမ်ာ္လင့္ခ်က္ထားခဲ့တာ မင္းငါ့ကိုခ်စ္လာႏိုင္မလားဆိုတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔..ခုေတာ့ငါသိသြားၿပီး မင္းနဲ႔သခင္ႀကီးဝမ္ကိုေတြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာငါအားလုံးသိသြားၿပီ..."
ရိေပၚရဲ႕နာက်င္မႈေတြကိုေရွာင္းက်န္႔ကိုျမင္ေစခ်င္တယ္။အစထဲကမလွပတဲ့ဇာတ္လမ္းကဇာတ္သိမ္းလဲလွပမွာမဟုတ္ဘူး...ငါမင္းကိုအသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာေတာ့ယုံၾကည္ေပးေစခ်င္တယ္။ခ်စ္ရသူအမုန္းကို ကိုယ္တိုင္လက္နဲ႔ဖန္တီးခဲ့မိတဲ့သူ႔အျဖစ္ကရင္နာစရာပဲ..
"ေရွာင္းငယ္ေလး"
ႏူးညံ့တဲ့အသံထြက္လာရာသူတို႔ၾကည့္မိေတာ့ဖန္းဟုန္စီျဖစ္သည္။ဖန္းဟုန္စီကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရွိတဲ့ဘက္ကိုေရာက္လာၿပီးေရွာင္းက်န္႔ေဘးမွာနီးကပ္စြာရပ္လိုက္တယ္။ႏႈတ္ခမ္းထက္မူပိုင္အၿပဳံးတစ္ခုနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ပုခုံးကိုဖက္ကာအနားကပ္ၿပီးေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ေလးတိေလးကန္ေျပာတယ္။
"ေရွာင္းငယ္ေလး ရန္သူကအေရွ႕မွာေရာက္ေနၿပီေလဘာကိုတုံ႔ဆိုင္းေနတာလဲ ေရွာင္းဦးဦးနဲ႔မားကိုေရာ သခင္ႀကီးဝမ္ကိုပါနာက်င္ေစခဲ့တဲ့သူကကိုယ့္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီး အေတြးမမွားနဲ႔ေနာ္ဒီလိုအခြင့္အေရးကေနာက္ထပ္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး "
ဖန္းဟုန္စီကအနားမွာတိုးတိုးလာေျပာေနသည္။သူ႔အေရွ႕ကLao Wangကမ်က္ႏွာေသျဖင့္သူ႔ကိုေတြေတြႀကီးေငးၾကည့္လို႔ေနတယ္။ဒီမ်က္ဝန္းေတြထဲဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ေနလဲဆိုတာေပၚလြင္ေနသည္။မင္းသာBoss Wangကိုထိခိုက္ေအာင္မလုပ္ခဲ့ရင္ငါမင္းကိုမမုန္းဘူး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အျဖင့္အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ေသးတယ္။
"ေရွာင္းငယ္ေလး ကိုကိုတို႔မိသားစုကိုၿပိဳကြဲေအာင္သူလုပ္ခဲ့တာေနာ္ မားတို႔ကေကာင္းကင္ဘုံကေနကေလးအတြက္ဂုဏ္ယူေနေတာ့မွာ... သူ႔ကိုခုခ်က္ခ်င္းေသနတ္နဲ႔ပစ္လိုက္...သူ႔ႏွလုံးတည့္တည့္ကိုက်ည္ဆံဝင္ေအာင္လုပ္လိုက္..."
"........"
"........."
ဖန္းဟုန္စီကစကားေတြေျပာေနေပမဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ၿပီးၿငိမ္သက္ေနမိသည္။
"ရိေပၚကသခင္ႀကီးဝမ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲက်ည္ဆံေတြအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာပစ္ခဲ့တာေနာ္"
ထိုစကားၾကားၿပီးေနာက္မွာေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကတင္းၾကပ္သြားၿပီးမ်က္လုံးေတြကစူးရဲသြားသည္။မ်က္ခမ္းစပ္ေတြရဲလာၿပီးရိေပၚကိုစူးစိုက္ၾကည့္လို႔ေနတယ္။ရိေပၚကေတာ့ေတြေတြႀကီးနဲ႔နာက်င္စြာေငးၾကည့္ေနတုန္းပင္။ဖန္းဟုန္စီကေရွာင္းက်န္႔ကိုၾကည့္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းေတြေကြးၫြတ္သြားတယ္။
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေသနတ္ကရိေပၚကိုတည့္တည့္ခ်ိန္ထားလိုက္တယ္။သူ႔လက္ေတြကအနည္းငယ္တုန္ယင္ေနေလသည္။မ်က္ဝန္းကလဲမ်က္ရည္ေတြေဝ့ဝဲေနတယ္။ရိေပၚကတုတ္တုတ္မလႈပ္ေပ။
"ေရွာင္းက်န္႔...ငါမင္းကိုေမးခ်င္တာရွိတယ္ မင္းငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့ဖူးလား"
"........."
"ဒီေမးခြန္းကမင္းအတြက္အဲ့ေလာက္ေတာင္ေျဖရခတ္ေနတာလား"
"မင္းနဲ႔ငါကအစထဲကလုံးဝမပက္သက္ခဲ့သင့္ဘူး မင္းကိုေတြ႕ခဲ့မိလို႔ငါအရမ္းေနာင္တရတယ္"
ရိေပၚႏွလုံးသားကိုအစိတ္စိတ္မြေျခေနတဲ့စကားလုံးပင္။ဒါကသူ႔ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖမဟုတ္ေသးဘူး
"မင္းငါ့နားမွာရွိေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြတုန္းက မင္းငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့ဖူးလား.."
"........"
"ငါကေတာ့မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ "
ေရွာင္းက်န္႔ကႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္ထားလိုက္သည္။
"မင္းငါ့နားကိုဘာအႀကံနဲ႔ေရာက္လာလဲဆိုတာသိခဲ့တာေတာင္ မင္းကဘယ္သူလဲဆိုတာသိခဲ့တာေတာင္ မင္းကငါ့ရန္သူဆိုတာသိခဲ့တာေတာင္ငါ့အခ်စ္ေတြကရပ္တန္႔လို႔မရဘူး မင္းကိုသိေစခ်င္တယ္ ဒီေလာကမွာမင္းကိုအသက္ထက္ခ်စ္တာသခင္ႀကီးဝမ္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး..ငါလဲရွိေနေသးတယ္ မင္းဘာလို႔ငါ့ကိုမျမင္ႏိုင္ရတာလဲ"
"ငါBoss Wangကိုပဲခ်စ္တယ္သူတစ္ေယာက္ထဲပဲငါ့ရင္ထဲေနရာအျပည့္သူပဲေနရာယူထားတာ အခ်စ္ကဖန္တီးရယူလို႔မရဘူးသူ႔အလိုလိုေပါက္ဖြားလာတာ ဒီလူ႔ကိုပဲမျဖစ္မေနခ်စ္ရမယ္ဆိုၿပီးအမိန္႔ေပးေနလို႔မရဘူး..."
ေရွာင္းက်န္႔စကားေတြၾကားၿပီးေနာက္ရိေပၚကေသနတ္ကိုထုတ္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ကိုျပန္ခ်ိန္ထားလိုက္သည္။
"ငါမပိုင္ရင္လဲဘယ္သူမွမရေစရဘူး"
ေရွာင္းက်န္႔ကမတုန္လႈတ္ေပမဲ့ဖန္းဟုန္စီကတုန္လႈတ္ေနသည္။သူစီစဥ္ထားတာေတြထဲဒါေတြမပါဘူးေလ။ရိေပၚဒီလိုလုပ္မယ္လဲမထင္ထားမိဘူး။
ေရွာင္းက်န္႔ကခလုတ္ကိုလက္ညိဳးနဲ႔ႏွိပ္ခ်ဖို႔အဆင္သင့္လုပ္ထားေတာ့ရိေပၚလဲထိုနည္းတူခလုတ္ကိုကိုင္ထားသည္။ေတာင္ထိပ္ေပၚအျပန္အလွန္ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ထားၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာသူတို႔ကိုယ္တိုင္ပဲသိႏိုင္ပါမည္။
ဖန္းဟုန္စီကဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းၿပီးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနတယ္။မ်က္ေတာင္မခတ္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ေနၾကရင္းခလုတ္ကိုၿပိဳင္တူႏွိပ္ခ်လိုက္သည္။အစထဲကမဆုံးေတြ႕ခဲ့သင့္တဲ့သူတို႔သုံးေယာက္...မခ်စ္ခဲ့သင့္တဲ့သူတို႔သုံးေယာက္...အခ်ိန္ေတြေနာက္ျပန္ဆုတ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေရွာင္းက်န္႔ငယ္ဘဝကိုျပန္သြားၿပီးသူတို႔သုံးေယာက္လုံးဝမေတြ႕ခဲ့ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္..ေသနတ္ခလုတ္ကိုႏွစ္ေယာက္လုံးႏွိပ္လိုက္တယ္
"ဒိုင္း!!!. ""ေဂ်ာက္!"
အသံႏွစ္ခုကတစ္ၿပိဳင္ထဲထြက္လာၿပီးေသနတ္ထဲကထြက္ေပၚလာတဲ့အသံျဖစ္သည္။ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေသနတ္က်ည္ကရိေပၚရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အုံကိုဝင္ေရာက္သြားၿပီးရိေပၚရဲ႕ေသနတ္က်ည္ကေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ခႏၶာကိုယ္ကိုထိခိုက္ျခင္းမရွိ....ေသနတ္ကက်ည္မထြက္ခဲ့ဘူး...
ရိေပၚကအားေနတဲ့လက္တစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ၿပီးဆုတ္ထားတဲ့လက္သီးကိုေျဖခ်လိုက္တယ္။ေျမျပင္ေပၚတေတာက္ေတာက္နဲ႔ျပဳတ္က်ကုန္တာကေသနတ္က်ည္ဆံေတြျဖစ္သည္။ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ကိုေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္႐ြယ္ထားထဲကက်ည္ဆံေတြထုတ္ထားခဲ့တာ...
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမ်က္ရည္တစ္စက္ကေပါက္ခနဲေႂကြက်သြားသည္။ဖန္းဟုန္စီကထိုေတာ့မွသက္ျပင္းခ်ၿပီးေရွာင္းက်န္႔လက္ထဲကေသနတ္ကိုလုၿပီးရိေပၚရဲ႕နဖူးတည့္တည့္ကိုပစ္ဖို႔လုပ္သည္။ေရွာင္းက်န္႔ကဖန္းဟုန္စီလက္ထဲကေသနတ္ကိုျပန္လုလိုက္တယ္
"ငါ့လက္နဲ႔သူ႔ကို ကိုယ္တိုင္သတ္မယ္"
ဖန္းဟုန္စီကေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကရိေပၚရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အုံတည့္တည့္ကိုေသနတ္နဲ႔ေနာက္ထပ္ပစ္လိုက္သည္။
ရိေပၚကသူ႔ရင္ဘက္ကဒဏ္ရာကိုငုံ႔ၾကည့္ၿပီးၿပဳံးလိုက္တယ္။သူ႔ရဲ႕ထူးဆန္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႕စည္းပုံကိုေရွာင္းက်န္႔ေမ့ေနတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
"ေရွာင္းက်န္႔ မင္းငါ့ကိုခ်စ္ဖူးလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကိုငါသိၿပီ ေက်းဇုတင္ပါတယ္..."
ရိေပၚကခပ္ေရးေရးၿပဳံးကာေျပာၿပီးမ်က္လုံးေတြမွိတ္ခ်လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေျခလွမ္းေတြအေနာက္အနည္းငယ္ဆုတ္ၿပီးေတာင္ထိပ္အစြန္းကေနခုန္ခ်သြားေတာ့သည္။
ေရွာင္းက်န္႔ ငါ့ရဲ႕ညာဘက္မွာရွိတဲ့ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးနဲ႔ရင္းၿပီးမင္းကိုခ်စ္တယ္...ငါ့ေမးခြန္းကိုမင္းႏႈတ္ကမေျဖခဲ့ေပမဲ့မင္းငါ့အေပၚသံေယာဇဥ္ရွိေနေသးတာကိုလက္ေတြ႕ျပခဲ့တာ....အားလုံးၿပီးဆုံးသြားၿပီေရွာင္းက်န္႔..ဒီတစ္ခ်က္ေလးနဲ႔တင္ငါလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ေနာင္တမရဘူးခံစားနာက်င္ခဲ့ရတာေတြနဲ႔တန္ပါတယ္...ေကာင္းေကာင္းရွင္သန္ေပးပါ..အရမ္းခ်စ္တယ္...
ေဒါက္!
ေရွာင္းက်န္႔ကေသနတ္ကိုေျမျပင္ေပၚလႊတ္ခ်ၿပီးငူငူႀကီးရပ္ေနသည္။ဖန္းဟုန္စီကၿပဳံးလ်က္ေရွာင္းက်န္႔ေခါင္းကိုပြတ္ေပးေနတာကိုမ႐ုန္းမိဘူး။
"အရမ္းေတာ္တယ္..ကိုကို႔စကားကိုနားေထာင္တဲ့ေရွာင္းငယ္ေလးကလိမ္မာတယ္"
"ေက်နပ္ၿပီလား"
"ဟင္"
"မင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းအားလုံးျဖစ္ၿပီမလား ေက်နပ္ေလာက္ၿပီေပါ့ မင္းမေတြးမိဘူးလားဖန္းဟုန္စီ မင္းရဲ႕အေဖကမွတကယ့္ရန္သူအစစ္ႀကီးဆိုတာကိုမဆိုင္တဲ့သူေတြကိုမုန္းၿပီးဘာလို႔အၿငိဳးရန္စြယ္ေတြၾကားမွာပဲပိတ္မိေနတာလဲ ငါမင္းကိုအရမ္းစိတ္ပ်က္တယ္"
ေရွာင္းက်န္႔စကားေၾကာင့္ဖန္းဟုန္စီရဲ႕မ်က္ႏွာကတည္သြားသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႔ကိုစိတ္ပ်က္တယ္တဲ့ သူ႔ေစတနာေတြကိုမျမင္ဘူးပဲ။တည္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုခ်က္ခ်င္းထိန္းကာျပန္ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ေရွာင္းငယ္ေလး ကိုကို မုန္႔လုံးေၾကာ္ေတြလုပ္ထားတယ္ အတူသြားစားၾကရေအာင္"
"ေတာ္စမ္းပါ!!!. .မင္းအႀကံေတြမလား မင္းရဲ႕ေကာက္က်စ္တဲ့ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြခ်ည္းပဲဆိုတာငါသိတယ္..ငါ့မွာေရွာင္းက်ယ္ဆိုတဲ့အကိုပဲရွိတယ္သူကၾကင္နာတတ္တယ္ငါ့ကိုနာက်င္ေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး!!!မင္းကေျမေခြးပဲ မင္းကငါ့အကိုမဟုတ္ဘူး ..ငါမင္းကိုတစ္ခုေျပာလိုက္မယ္ မင္းမုန္းသင့္တဲ့လူကဖန္းေဆာင္စီတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္"
ေရွာင္းက်န္႔ကဖန္းဟုန္စီကိုစူးစူးဝါးဝါးစိုက္ၾကည့္ၿပီးပုခုံးကိုတိုက္ကာထြက္သြားေတာ့သည္။ဖန္းဟုန္စီကသက္ျပင္းအသာခ်ၿပီးၿပဳံးေနတယ္...သူဆႏၵေတြျပည့္ဝသြားတဲ့အတြက္အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္။ရိေပၚကိုေရွာင္းက်န္႔လက္နဲ႔ကိုယ္တိုင္သတ္ၿပီးရိေပၚနာက်င္ခံစားရတာကိုလဲကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ၿပီးၿပီ...သူအရမ္းေက်နပ္တယ္...
*^^*
ဖန္းအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလုံပိတ္စတိုခန္းတစ္ခုတြင္ဖန္းေဆာင္စီကႏိုးထလာတယ္။သူ႔မ်က္လုံးေတြဖြင့္လိုက္ေတာ့စတိုခန္းထဲကပစၥည္းေဟာင္းေတြအျပည့္ျမင္လိုက္ရတယ္။သူကေတာ့ထိုင္ခုံတစ္လုံးမွာႀကိဳးတုတ္ခံထားရသည္။ဖန္းေဆာင္စီက႐ုန္းကန္ေနေပမဲ့ႀကိဳးက႐ုန္းေလတင္းေလျဖစ္ေနတယ္။
"ဘယ္သူေတြရွိၾကလဲ!!တစ္ေယာက္မွမရွိၾကဘူးလားငါ့ကိုလာေခၚၾကစမ္း!!!"
သခင္ႀကီးဖန္းကေအာ္ဟစ္ေနေသာ္လဲတစ္အိမ္လုံးတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးဘာသံမွမၾကားရေပ။
ကြၽီ..
ထိုခ်ိန္တံခါးပြင့္လာၿပီးတစ္စုံတစ္ေယာက္ကဝင္လာတယ္။သူ႔ေရွ႕ကထိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့လူကိုၾကည့္ၿပီးဖန္းေဆာင္စီကဝမ္းသာသြားသည္။
"ဟုန္အာ.. မင္းလာတာအရမ္းေကာင္းတယ္အားပါးကိုႀကိဳးေျဖေပးအုံး ဘယ္ခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲAceစံအိမ္ကိုသြားရအုံးမယ္ ဒီေန႔ဝမ္ရိေပၚကိုအျပတ္ရွင္းရမယ္"
ဖန္းေဆာင္စီကAceစံအိမ္ကိုလာဖို႔ျပင္ဆင္ေနတုန္း႐ုတ္တရတ္ေမ့ေဆးေပးခံရၿပီးသတိေမ့သြားသည္။ဘယ္ခ်ိန္ထိေမ့ေနသည္မသိသူသတိရလာေတာ့ဒီစတိုခန္းကိုေရာက္ေနတာျဖစ္တယ္။
"အားပါ..ဂိတ္ႀကီးငါးဂိတ္ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး"
"မင္းဘာအဓိပၸါယ္လဲ"
"အားလုံးေသကုန္ၾကၿပီ .."
ဖန္းေဆာင္စီကသူ႔ေရွ႕ကၿပဳံးေနတဲ့သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီးၾကက္သည္းေတြထလာမိတယ္။ႀကိဳးေျဖခိုင္းတာလဲမေျဖပဲထိုင္ေနရာကေနထကာအခန္းေထာင့္ကပုံတစ္လုံးယူလာသည္။ထို႔ေနာက္ပုံးကိုစတိုခန္းအႏွံ႔ေလာင္းခ်ေနတယ္။ႏွာေခါင္းဝကိုတိုးဝင္လာတဲ့ျပင္းလြန္းတဲ့ဓာတ္ဆီနံ႔ေတြေၾကာင့္ဖန္းေဆာင္စီမ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
"ဖန္းဟုန္စီ..မင္းဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ!႐ူးေနတာလား ခုခ်က္ခ်င္းငါ့ကိုႀကိဳးလာေျဖေပး!!!"
ဖန္းဟုန္စီကဂ႐ုမစိုက္ပဲတစ္ခန္းလုံးဓာတ္ဆီေတြေလာင္းၿပီးထိုင္ခုံမွာျပန္ထိုင္ေနေလသည္။သူ႔မ်က္ႏွာကႏူးညံ့လွပၿပီးၿပဳံးေနေပမဲ့အရမ္းေအးစက္ၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။
"ဖန္းဟုန္စီ မင္း..မင္း ဘာေတြေလ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ"
"အားပါးဒီကေနထြက္သြားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး အျပင္ကေနေသာ့ခတ္ထားၿပီးၿပီ အဆုံးသတ္ၾကရေအာင္"
ဖန္းေဆာင္စီကအလြန္တုန္လႈပ္ေနေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေလဒီအိမ္ကိုစေရာက္တုန္းကအားပါးကိုေလးစားခဲ့တယ္..ဒါေၾကာင့္ဆက္ခံသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲပင္ပန္းေနပါေစ တစ္ေန႔အားပါးဂုဏ္ယူရတဲ့သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစရမယ္လို႔...ဟက္..ကြၽန္ေတာ္အရမ္းေတာ္တယ္မလား"
"........."
"ဒါေပမဲ့လဲအားပါးကကြၽန္ေတာ့္ကိုမလိုခ်င္ခဲ့ဘူးဆက္ခံမဲ့သူမရွိလို႔သာမတတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ျပန္ေခၚခဲ့တာ မိေထြးရဲ႕ႏွိပ္စက္မႈေတြကိုေသလုေမ်ာပါခံစားခဲ့ရတာေတာင္အားပါးတစ္ခ်က္ေလးလွည့္မၾကည့္ခဲ့ဘူး..."
"..........."
"ေရွာင္းလင္မယားကိုသတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီးကြၽန္ေတာ္အားပါးကိုအရမ္း အရမ္း မုန္းသြားခဲ့တာ ဟား...ဟားး"
ဖန္းဟုန္စီကစိတ္လြတ္ေနတဲ့အ႐ူးတစ္ေယာက္ႏွယ္ေအာ္ရယ္ေနေလသည္။အူတက္ေအာင္ရယ္ရင္းမ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္။
"လက္စားေခ်ႏိုင္ဖို႔အတြက္ကြၽန္ေတာ္ဘာမဆိုလုပ္တယ္ ညီအရင္းကိုေတာင္နာက်င္ေစတဲ့ထိေလ ခုကြၽန္ေတာ့္ညီေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းထဲတစ္ခ်ိန္လုံးေတြးေနတာကေရွာင္းလင္မယားအတြက္ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေရွာင္းငယ္ေလးခံစားခဲ့ရတာေတြအတြက္ဘယ္လိုလက္တုံ႔ျပန္ရမလဲဆိုတာပဲ...အဓိကထိပ္ဆုံးနာမည္စာရင္းမွာအားပါးပဲ.."
ဖန္းေဆာင္စီကမ်က္လုံးေတြျပဳးက်ယ္သြားသည္။
"ဖန္းဟုန္စီ!ငါကမင္းအေဖေနာ္ "
"ဟက္..ကြၽန္ေတာ့ကိုေရာသားတစ္ေယာက္အျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့လို႔လား ေရွာင္းလင္မယားကိုဘာလို႔အပစ္မရွိပဲရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ႏိုင္ရတာလဲ အားပါး ကြၽန္ေတာ့ကိုသားလို႔ေခၚႏိုင္မလား"
"မင္းလိုအေဖကိုျပန္သတ္ခ်င္ေနတဲ့သားဆိုးသားမိုက္ကိုငါကဘာလို႔သားလို႔ေခၚရမလဲ! !ပါးစပ္သနတယ္ကြ ေခြးေကာင္ရ!!"
"ကြၽန္ေတာ္ကိုတစ္ခါမွသားအျဖစ္မဆက္ဆံဖူးသလိုအသိအမွတ္မျပဳခဲ့ဘူးမလား အားပါး..ကြၽန္ေတာ္တို႔ငရဲမွာအတူဆုံၾကတာေပါ့ မေကာင္းဘူးလား"
"မင္း!! မင္း! !"
ဖန္းဟုန္စီကႏႈတ္ခမ္းေတြၿပဳံးေနၿပီးမ်က္ရည္ေတြက်ဆင္းကာမီးျခစ္ျခစ္ၿပီးဓာတ္ဆီေတြထဲပစ္ထည့္လိုက္တယ္။တဟုန္ထိုးထေတာက္တဲ့မီးေတြကိုၾကည့္ၿပီးဖန္းေဆာင္စီကေသြးပ်က္ေနသည္။အတင္း႐ုန္းကန္ေနၿပီးေအာ္ဟစ္ေနတယ္။
"ဖန္းဟုန္စီ ေသခ်င္ရင္မင္းပါမင္းတစ္ေယာက္ထဲအ႐ူးထၿပီးေသ ငါ့ကိုဆြဲမထည့္နဲ႔ကြ!!!"
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ..ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိေတာင္ဒီစကားေျပာထြက္ေနတယ္..။ဖန္းဟုန္စီကမဲ့ခနဲၿပဳံးလိုက္တယ္။တည္ၿငိမ္ေအးစက္စြာနဲ႔မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားလိုက္တယ္။ေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ေနတဲ့သူ႔အေဖကိုမျမင္ခ်င္ဘူး။အရားအားလုံးအဆုံးသတ္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕မဟာရန္သူႀကီးေတြကိုလဲေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။အားပါးကသူ႔အေဖ...သူ႔အေဖကိုသူ႔ခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္လက္စားေခ်ရမယ္ဆိုတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ကလြန္ခဲ့တဲ့၇ႏွစ္ေက်ာ္ထဲကဦးေႏွာက္ထဲ႐ိုက္သြင္းထားခဲ့တာ။အားလုံးၿပီးဆုံးသြားရင္သူလဲအသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘူး..အေဖတစ္ေယာက္လုံးကိုျပန္သတ္ၿပီးသူအသက္ဆက္မရွင္ခ်င္ဘူး...
ဖန္းအိမ္ေတာ္ထဲေအာ္ဟစ္သံေတြက က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အိမ္ေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံးမီးေတြဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ကြၽမ္းကာမီးခိုးလုံးႀကီးေတြထြက္လာသည္။
ဖန္းဟုန္စီေရာဖန္းေဆာင္စီေရာအျပင္ထြက္ႏိုင္ျခင္းမရွိပဲမီးထဲပါသြားခဲ့တယ္။
ေရွာင္းဦးဦးနဲ႔မား..ေကာင္းကင္ဘုံကေနေက်နပ္ရဲ႕လားကြၽန္ေတာ္တာဝန္ေက်ပါတယ္ေနာ္ ဒါေပမဲ့ေရွာင္းငယ္ေလးကိုေတာ့မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူးသူ႔ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့မိတယ္ကြၽန္ေတာ္ကအကိုဆိုးတစ္ေယာက္လားဟင္..ေန႔တိုင္းမုန္႔လုံးေၾကာ္ေတြလုပ္ခဲ့တယ္အရသာရွိေအာင္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေရွာင္းငယ္ေလးကိုေကြၽးခ်င္လို႔... ခါတူးလန္ေနတဲ့မုန္႔လုံးေၾကာ္ေတြပဲကေလးကိုေကြၽးႏိုင္ခဲ့ၿပီးအရသာရွိတာေတြကိုမေကြၽးႏိုင္ခဲ့ဘူး...ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးဆိုတာလဲမရွိေတာ့ဘူး...
ဖန္းအိမ္ေတာ္ႀကီးကမီးေတြၾကားတေျမ့ေျမ့ေလာင္ကြၽမ္းကာၿငိမ္းသူမဲ့ေနေလသည္။မီးေတာက္ႀကီးေတြေရွ႕ရပ္ေနတဲ့သူကမီးေတြကိုၾကည့္ေနရင္းမ်က္ရည္တစ္စက္ကပါးေပၚစီးက်သြားတယ္။
"ဒါကမင္းအတြက္ေနာက္ဆုံးက်တဲ့မ်က္ရည္ပဲကိုကို..."
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့မီးေတာက္ႀကီးေတြကိုေက်ာခိုင္းၿပီးလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။သူ႔လက္ထဲဘူးေလးတစ္ခုဆြဲထားရင္းႏွင့္...ေသခ်ာတာကထိုဘူးထဲမုန္႔လုံးေၾကာ္ေတြအစီအရီရွိေနမွာပင္..
အတိတ္ကေပ်ာ္႐ြင္စရာမိသားစုကျပန္လည္ေပၚလြင္လာမိတယ္
~~ေရွာင္းငယ္ေလးပါးပါးဆီလာ~~
~~ေရွာင္းငယ္ေလးမားမားဆီလာ~~
~~ပါးပါးကိုလဲခ်စ္တယ္ မားမားကိုလဲခ်စ္တယ္ အားက်ယ္ကိုလဲခ်စ္တယ္..ခ္ခ္~~
~~ေကလး ကိုကို ကေလးအတြက္အရမ္း..အရမ္း.အရသာရွိတဲ့မုန္႔လုံးေတြေၾကာ္ေပးမယ္...~~
💚💛❤