__មួយសប្ដាហ៍ក្រោយមក
#ភូមិគ្រឹះមីនពេលល្ងាច
កាយមាំសង្ហាររបស់បុរសវ័យ48ឆ្នាំដើរចូលក្នុងភូមិគ្រឹះដោយមានកូនចៅម្នាក់អូសវ៉ាលីតាមពីក្រោយ នាយក្រាស់ដើរចូលដល់ខាងក្នុងផ្ទះក៏មានស្រ្ដីចំណាស់ម្នាក់រត់មកទទួលគាត់ជាម៉ែដោះក្នុងផ្ទះនេះ
"ជម្រាបសួរលោក! សូមអញ្ជើញអង្គុយសិនទៅ"គាត់គួរសមដាក់ភ្ញៀវទើបឲ្យគេអង្គុយ គាត់ក៏ដើរទៅផ្ទះបាយដើម្បីយកទឹកក្រូចមកជូនភ្ញៀវ
"នេះលោកអញ្ជើញពិសារទឹកក្រូច"ម៉ែដោះលើកទឹកក្រូចពីរកែវមកដាក់លើតុ
"បាទអរគុណ"រាងក្រាស់លើកទឹកក្រូចមួយកែវហុចឲ្យកូនចៅទើបទឹកលើកមួយកែវទៀតមកផឹកខ្លួនឯង
"លោកមករកលោកប្រុសមែនទេ?ពេលនេះគាត់មិនទាន់ត្រឡប់មកពីធ្វើការវិញទេ"
"នេះម៉ែដោះមិនស្គាល់ខ្ញុំទេហេស?"ឮសំណួររបស់គាត់នាយក៏សួរបកទៅវិញព្រោះមើលទៅគាត់មិនស្គាល់ខ្លួន ម៉ែដោះមិនតបតែក៏ធ្វើមុខឆ្ងល់ព្រោះគាត់មិនស្គាល់ពិតមែន
"ហឹស!! ខ្ញុំ ចន ជុងហ្គុកណាម៉ែដោះចាំទេ?"នាយដើចបន្តិចពេលឃើញទឹកមុខឆ្ងល់របស់គាត់ទើបប្រាប់ឈ្មោះរបស់ខ្លួន
"អា៎.....អ្នកប្រុស អ្នកប្រុសជុងហ្គុកពិតមែនហេស?"គាត់សួរទាំងភ្ញាក់ផ្អើលព្រោះបែកគ្នាយូរហើយតាំងពីជុងហ្គុកអាយុ20ជាងម្ល៉េះ
"ពិតមែនហើយម៉ែដោះគឺខ្ញុំ"ជុងហ្គុកចាប់ដៃម៉ែដោះអង្អែលតិចៗ
"អ្នកប្រុស ម៉ែនឹកអ្នកប្រុសណាស់"គាត់អោបនាយទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោងព្រោះតែរំភើប
"ត្រូវការឲ្យម៉ែដោះខលប្រាប់លោកប្រុសដែរទេ?"គាត់សួរស្របពេលលែងចេញពីការអោប
"មិនបាច់ទេម៉ែដោះ បន្តិចទៀតគាត់មកហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយមិនទាន់ផុតផង កាយមាំក្រាស់របស់ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះនិងភរិយាក៏ដើរចូលមកខាងក្នុងទៅហើយ
"មកដល់យូរនៅ?"សំណួរចេញពីមាត់អ្នកជាបងខណៈពេលនាយដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងដោយមានជីមីនអង្គុយក្បែរ
"មកដល់មួយសន្ទុះហើយ ហ្យុងទាំងពីរសុខសប្បាយទេ?"ជុងហ្គុកឆ្លើយហើយក៏សួរបកវិញព្រមទាំងដើរមកអង្គុយដូចគ្នា
"សុខធម្មតាទេ តែពិបាកចិត្តរឿងកូនឃ្យូគេចេញទៅនៅម្នាក់ឯងខ្លាចគេមានរឿងអី"ជីមីន
"មែនហើយ ខ្ញុំខានឃើញអាល្អិតនឹងយូរមិនដឹងធំប៉ុណ្ណាហើយទេ"ជុងហ្គុក
"ឥឡូវគេធំជាងអាប់ប៉ាគេទៅទៀត"យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងសើចតិចៗ ជីមីនក៏ងាកមកសម្លក់នាយ
"អឹម...ជុងហ្គុកធ្វើដំណើរប្រហែលជាហត់ហើយទៅសម្រាកសិនទៅ"ជីមីន
"បាទ"និយាយហើយនាយក៏ក្រោកឈរដើរទៅបន្ទប់នាយធ្លាប់សម្រាកកាលពីមុនជាមួយនឹងកូនចៅ បន្ទប់នោះជីមីនតែងតែឲ្យអ្នកបម្រើសម្អាតរាល់ថ្ងៃដូច្នេះហើយមិនពិបាករៀបចំសារថ្មី
............
ក្រឡេកមកខាងសាលារៀនវិញពេលនេះជិតដល់ម៉ោងចេញពីរៀនទៅហើយសិស្សម្នាក់ៗពេលនេះកំពុងមមារញឹកកត់មេរៀនឲ្យឆាប់ហើយ។ ឯខាងនិសិ្សតឆ្នាំទីបីដោយសារម៉ោងចុងក្រោយនេះទំនេរសិស្សក៏បាននាំគ្នាចេញទៅអស់ហើយនៅសល់តែស៊ុងហ៊ុនម្នាក់ប៉ុណ្ណោះព្រោះនៅចាំស៊ុននូចេញពីរៀន
រុឺង~~~រុឺង~~~~ សំឡេងទូរស័ព្ទរបស់ស៊ុងហ៊ុនរោទ៍ឡើងនាយក៏ដកមកមើលឃើញថាជាលេខរបស់លោកពូគេក៏ប្រញាប់ទទួល
"ហាឡូ!!!ពូមីនមានការអីមែនទេ?"
(ស៊ុងហ៊ុន ឯងចេញពីរៀនឬនៅ?)
"ម៉ោងនេះទំនេរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់ទៅផ្ទះទេ"
(បើអញ្ចឹង ឯងចាំទទួលបមឃ្យូមកភូមិគ្រឹះពូផងណា ថ្ងៃនេះនៅញាំបាយល្ងាចផ្ទះពូព្រោះជុងហ្គុកគេមក)
"ពិតមែនហេសពូមីន? ពូហ្គុកមកមែនឬ?"
(អឹម ពេលចេញពីរៀនប្រញាប់មកណា)
"បាទពូ អឺ...ពូមី ខ្ញុំអាចនាំស៊ុននូទៅដែរបានទេ?"
(ហ៊ឹម...មិនអីទេបបួលគេមក)
"បាទ បើអញ្ចឹងប៉ុណ្ណឹងចុះ ជម្រាបលាពូ"និយាយគ្នាចប់ស៊ុងហ៊ុនក៏បិទទូរស័ព្ទទុកក្នុងហោប៉ាវហើយដើរទៅអគារឆ្នាំទីមួយ
ប្រហែល30នាទីក្រោយសំឡេងកណ្ដឹងរោទ៍ឡើងបញ្ជាក់ថាដល់ម៉ោងចេញហើយ សិស្សគ្រប់គ្នាក៏រៀបចំរបស់របរចេញទៅផ្ទះរួមទាំងរាងតូចទាំងបីផងដែរ
"អេ!!នូហា៎មានអ្នកមកឈរចាំទៀតន៎ក"ដើរចេញពីថ្នាក់បានបន្តិចហ្វីលីកក៏ក្រឡេកឃើញស៊ុងហ៊ុនកំពុងឈរចាំខាងក្រោមទើបនិយាយចំអន់មិត្តលេង ឯស៊ុននូបានត្រឹមញញឹមអៀនហើយបន្តដើរទៅមុខរហូតដល់កន្លែងនាយក្រាស់ឈរ
"ថ្ងៃនេះមិនឲ្យនូទៅជាមួយហ្យុងទេ"បុមឃ្យូទាញស៊ុននូមកក្រោយខ្នងហើយនិយាយទៅកាន់បងប្រុសដែលគិតតែឈរញញឹម
"បងមិនមែនមកយកតែស៊ុននូទេ មកយកទាំងបីនឹងទៅភូមិគ្រឹះរបស់ឯង ថ្ងៃនេះមានភ្ញៀវពិសេស"ស៊ុងហ៊ុនរៀបរាប់យ៉ាងវែងអន្លាយប្រាប់អ្នកជាប្អូន
"អឺ...សិស្សច្បងខ្ញុំមិនបានទៅជាមួយទេ ខ្ញុំមានការរវល់"ហ្វីលីក ដោយសារថ្ងៃនេះបងប្រុសរបស់គេមកទើបគេមិនអាចទៅបាន(ចង់ដឹងថាបងឆីលីកណាគេអត់?)
"អឹម... អញ្ចឹងបងជូនហ្វីលីកទៅផ្ទះសិនទៅចាំទៅភូមិគ្រឹះពូមីន"ស៊ុននូ
"មិនអីទេយើងទៅខ្លួនឯងបាន អ្នកទាំងអស់គ្នាប្រញាប់ទៅៗកុំឲ្យចាស់ៗចាំ ខ្ញុំទៅសិនហើយ"ថាហើយហ្វីលីកក៏ដើរទៅបាត់ឯបីនាក់នេះក៏ដើរទៅឡានស៊ុងហ៊ុនដើម្បីទៅភូមិគ្រឹះត្រកូលមីន
..............
បន្ទាប់ពីដើរចេញពីមិត្តហើយរាងតូចដើរលើផ្លូវទាំងអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយដើរផងញញឹមផងសម្លឹងមើលទេសភាពតាមដងផ្លូវនាពេលថ្ងៃរៀបលិច ប៉ុន្តែស្នាមញញឹមក៏រលប់បាត់ពេលឃើញវត្តមានរបស់អ៊ុនចូនិងមិត្តភក្តិនិងថែមសិស្សប្រុសពីរនាក់ទៀតកំពុងឈរញញឹមសម្លឹងមកគេ ហើយនាងក៏បានឲ្យមិត្តភក្តិប្រុសទាំងពីរនោះចូលទៅចាប់រាងតូចយកទៅផ្លូវស្ងាត់មួយ
"នែ៎!! លែងខ្ញុំទៅចាប់ខ្ញុំធ្វើអី? លែងណាលែង"រាងតូចរើចេញពីដៃសិស្សប្រុសពីរនាក់នៅតែគ្មានប្រយោជន៍ទេ ទីបំផុតគេក៏អូសរាងតូចមកដល់ផ្លូវស្ងាត់បានសម្រេច
"យើងធ្លាប់ប្រាប់ឯងហើយមែនទេថាកុំទៅពាក់ព័ន្ធនឹងសិស្សច្បងហ្យុនជីនទៀត"អ៊ុនចូចាប់ច្របាច់មាត់លីហ្វីកហើយនិយាយសង្កតសំឡេងច្បាស់ៗ
"ហើយយ៉ាងម៉េច? ខ្ញុំពាក់ព័ន្ធនឹងគាត់ឬអត់គ្មានទាក់ទងនឹងនាងទេ"រាងតូចនិយាយឌឺទាំងដែលខ្លួនឯងកំពុងស្ថិតក្នុងកណ្ដាប់ដៃគេហើយ
"ហឹស ឯង....*ផាច់.ផាច់....*"នាងខឹងខ្លាំងពេកក៏ទះរាងតូចពីរកំភ្លៀងធ្វើឲ្យគែមមាត់រាងតូចមានជ្រាបឈាមតិចៗ
"មើលទៅឯងមិនរៀងនោះទេ បើអញ្ចឹងយើងនឹងប្រដៅឲ្យឯងរៀងចាលម្ដង ពួកឯងទាំងពីរចាត់ការទៅ"នាងបញ្ជាទៅប្រុសៗពីរនាក់នោះ ពួកគេក៏បម្រុងនឹងចាប់រំលោភរាងតូច
"អាយ!!! អត់ទេលែងណា! កុំអីចេញទៅ"ហ្វីលីករើបម្រាស់តាមកម្លាំងដែលមានស្រែកផងហាមគេផងតែហាក់មិនបានផលសោះ សិស្សប្រុសនោះព្យាយាមញីញក់កញ្ចឹងករាងតូច ភ្លាមនោះស្រាប់តែមានសំឡេងមួយស្រែកមកកាន់ពួកគេ
"អេ!! ពួកឯងធ្វើអី?"សំឡេងរបស់បុរាចំណាស់ម្នាក់ធ្វើឲ្យអ៊ុនចូនឹងបក្សពួកភ័យហើយក៏រត់ទៅបាត់ទុកឲ្យរាងតូចនៅតែម្នាក់ឯង
"អ្ហឹក ..អឹក...."រាងតូចព្យាយាមក្រោកទាំងពិបាកព្រោះតែមិញនេះសិស្សប្រុសម្នាក់បានដាល់ពោះគេធ្វើឲ្យគេចុកក្រោកមិនចង់រួច
"ក្មួយប្រុសយ៉ាងម៉េចហើយ? ម៉ោះអ៊ំជួយ"គាត់ចូលទៅជួយគ្រារាងតូចឲ្យក្រោកឈរ
"អរគុណណាស់អ៊ុំ"រាងតូចនិយាយខ្សាវៗអរគុណគាត់
"ហើយក្មួយមានរឿងអីទើបបានជាត្រូវគេធ្វើបាបបែបនេះ?"
"គឺ..ប្រហែលជាពួកគេយល់ច្រឡំហើយ ខ្ញុំមិនដែលទៅធ្វើអីគេនោះទេ"
"អឹម អញ្ចឹងចាំអ៊ុំជូនទៅផ្ទះ មើលទៅក្មួយទៅខ្លួនឯងមិនកើតទេ"
"បាទ" គាត់ក៏គ្រារាងតូចទៅរកកង់របស់គាត់នៅមាត់ផ្លូវហើយឌុបហ្វីលីកទៅខុនដូររបស់គេដោយរាងតូចប្រាប់ផ្លូវ
"អរគុណលោកអ៊ុំដែលបានជួយខ្ញុំ និងជូនខ្ញុំមក"មកដល់ហើយរាងតូចចុះពីលើកង់អោនក្បាលអរគុណគាត់ គាត់ក៏ញញឹមដាក់គេហើយជិះកង់ទៅវិញ រាងតូចក៏ឡើងទៅបន្ទប់របស់គេ(ចាំមើលបងប្រុសឃើញសភាពហាស🤕)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
សូមរង់ចាំភាគបន្ត...........................................
បាត់យូរហើយនឹកអត់?
Lily-Kim
Enjoy your reading ☺️