16ခု
Uni
"သခင်လေး!!!"
"ရှောင်းကျန့်..ရှောင်းကျန့်ငါ့ကိုမထားသွားဘူးမလား..ငါ့ကိုပြောပါမထားသွားဘူးလို့ပြောပါ"
ရိပေါ်ရဲ့အသက်ရူသံတွေမြန်ပြီးအလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့အသံတွေက ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေလေသည်။ရှောင်းကျန့်ကမတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ရိပေါ်ပါလိုက်ရပ်သည်။ရှောင်းကျန့်ကChuoနဲ့Jacksonဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကိုစိုးရိမ်နေဟန်မျက်နှာတွေနဲ့ကြည့်နေလေသည်။ရိပေါ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကတော့ရှောင်းကျန့်မျက်နှာမှာသာကျောက်ချထားတယ်
"သခင်လေးကျွန်တော်တို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပါBossကအရမ်းစိတ်ပူနေတယ်"
"မရဘူး..ရှောင်းကျန့်ကိုငါ့ဆီကနေဘယ်သူမှခေါ်ထုတ်သွားလို့မရဘူး မိုးနတ်မင်းကိုယ်တိုင်လာဆွဲထုတ်ရင်တောင်ငါ့အသက်နဲ့ရင်းလိုက်မယ်"
"ဒီမှာမျက်လှည့်ဆရာ..မင်းကသူများလူကိုလုယူထားတာပဲ မင်းကသူခိုး သခင်လေးကငါတို့Bossရဲ့လူကွ"
Jacksonကရိပေါ်ကိုပြောလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ဘာလုပ်ရမှန်းတကယ်မသိတော့ပါဘူး။နှုတ်ဆိတ်ကာကျောက်ရုပ်ပမာငြိမ်နေမိသည်။ဒီလောကကြီးကနေပျောက်ကွယ်သွားရင်ကောင်းမယ်။
"သခင်လေး ကျေးဇုပြုပြီးပြန်လိုက်ခဲ့ပါကျွန်တော်တို့အတင်းမဆွဲခေါ်ချင်ဘူး...Bossကိုပုန်းရှောင်နေရတာဒီလောက်ဆိုတော်ရော့ပေါ့"
Chuoရဲ့စကားကိုရှောင်းကျန့်ပြန်မတုံ့ပြန်ပါ လက်သီးဆုပ်ပြီးသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ထိုချိန်သူ့ဘေးကရိပေါ်ကမြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်
"Lao Wangမင်းဒါဘာလုပ်တာလဲ..ရူးနေတာလားခုထစမ်း"
"မထဘူး..."
ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူကာလက်ဖဝါးကြားထွေးဆုပ်ထားလိုက်ကာအလေးအနက်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်တယ်။
"ရှောင်းကျန့်.ငါ့မှာမင်းတစ်ယောက်ပဲရှိတာပါ အေးစက်ခြောက်ကပ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲမင်းကသာမီးအိမ်ရှင်လေးဖြစ်ခဲ့တယ် မင်းဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ငါ့အနားချည်းကပ်ခဲ့လဲဆိုတာကိုသိခဲ့တာတောင်ငါမချစ်ပဲမနေနိုင်ခဲ့ဘူး တောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့...ငါ့မှာမင်းပဲရှိတာ...မင်းတစ်ယောက်ထဲပါ.."
ရိပေါ်ကပြောရင်းရှောင်းကျန့်ခါးကိုဖက်ကာသူ့ပါးနဲ့ရှောင်းကျန့်ဗိုက်ကိုအပ်ထားလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်လက်တွေကရိပေါ်ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ကာဂရုဏာမျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်နေတယ်။.ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲLao Wangရယ်...
"သခင်လေး...Bossမှာလဲသခင်လေးတစ်ယောက်ထဲနော်.."
ရှောင်းကျန့်ကJacksonစကားကြောင့်လှည့်ကြည့်လာသည်။ရိပေါ်ရဲ့လက်တွေကပိုမိုတင်းကြပ်သွားတယ်
"သခင်လေးထွက်သွားတော့Bossကတော်တော်လေးအခြေအနေဆိုးသွားတာ ဂိတ်ငါးဂိတ်ကပယ်ချဖို့တောင်လုပ်တဲ့ထိပဲ အတွင်းရေးမှူးပိုင်ကမရမကဖျောင်းဖျမှအဆင်ပြေသွားတာ...သခင်လေးကိုBossဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာသခင်လေးသိပါတယ်..Bossကိုရူးသွားစေချင်တာလား"
ရှောင်းကျန့်ကမျက်လွှာချကာခါးထက်ကရိပေါ်ရဲ့လက်ကိုဖြုတ်ချလိုက်တော့ရိပေါ်ကနာကျင်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်သည်။Jacksonနဲ့Chuoကဝမ်းသာသွားသည်။သခင်လေးရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်မှန်ကန်တယ်။အချိန်တန်ရင်ပိုင်ရှင်အစစ်ဆီပဲပြန်လာရမှာပဲ...
ဒါပေမဲ့သခင်လေးကသူတို့ဆီလဲမရောက်လာပဲအနောက်ကိုဆုတ်သွားတာမလို့နားမလည်ဖြစ်သွားရသည်။ရိပေါ်ကလဲကြောင်တောင်ကြည့်နေသည်။ရှောင်းကျန့်ပုံစံကထူးဆန်းစွာခံစားချက်မဲ့နေတယ်
"ရှောင်းကျန့်...ရှောင်းကျန့် ငါ့ဆီလာခဲ့ပါ"
"သခင်လေး ကျွန်တော်တို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ပါBossစောင့်နေတယ်"
Chuoစကားဆုံးတာနဲ့ရှောင်းကျန့်နားကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ပိတ်ချလိုက်သည်။
"တော်ကြပါတော့..ဆက်မပြောကြပါနဲ့တော့..ငါအရမ်းပင်ပန်းနေပြီး "
"ရှောင်းကျန့်"
"သခင်လေး"
ရှောင်းကျန့်ကသူ့အနားတိုးကပ်လာတဲ့လူတွေကိုတားပြီးအနားကပ်မခံပေ။Boss Wangပေးထားတဲ့သေနတ်ကိုထုပ်ပြီးနားထင်မှာချိန်ထားလိုက်တော့သူ့ရှေ့ကသုံးယောက်ကမျက်လုံးတွေပြူးပြီးပြာယာခတ်သွားတယ်..
"ဆက်တိုးမလာနဲ့ ငါနဲ့ဝေးဝေးနေကြငါ့ကိုမထိခိုက်စေချင်ရင်ဝေးဝေးနေကြ အစထဲကဒီလူနှစ်ယောက်နဲ့မပက်သက်ခဲ့ရင်အကောင်းသား မင်းတို့နဲ့ပြန်မလိုက်ဘူး Lao Wangနောက်လဲမလိုက်ဘူး အဲ့ဒါငါ့ဆုံးဖြတ်ချက်ပဲ"
ရှောင်းကျန့်ကမျက်ရည်တွေဝဲကာငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောလိုက်တယ်။Jacksonနဲ့Chuoကရှေ့ဆက်တိုးချင်ပေမဲ့ရိပေါ်ကတော့ငြိမ်ကျသွားသည်။လွမ်းဆွေးစွာနဲ့ပင်တွေတွေလေးငေးကြည့်နေတယ်။သူ့ရဲ့ညာဘက်ရင်အုံကနာကျင်လိုက်တာစူးအောင့်နေတာပဲ..
"ငါ့ကိုလွတ်လပ်ခွင့်ပေးကြပါကျေးဇုပြုပြီး..ငါမင်းတို့အားလုံးနဲ့ဆက်ပြီးမပတ်သက်ချင်တော့ဘူး နောင်တရတယ်.."
ရှောင်းကျန့်ကကျဆင်းလာတဲ့မျက်ရည်ဥတွေကိုပွတ်သုတ်ပြီးရိပေါ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာထိုလူတွေအရှေ့ကနေပြေးထွက်လာခဲ့သည်။Jacksonကလိုက်မယ်လုပ်တော့Chuoကတားပြီးခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။
ပြေးထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်လေးကတော့နောက်ကိုတောင်မလှည့်ကြည့်တော့ပဲအဝေးဆုံးကိုပြေးနေလေသည်။
ရိပေါ်ကစူးအောင့်နေတဲ့သူရင်ဘက်ကိုဖိညစ်ထားမိတယ်။လောကကြီးမှာတွေ့ဆုံကြုံကွဲဖြစ်ရပ်တွေများစွာရှိသည်။ရှောင်းကျန့်ကသူ့ဆီခဏလာခဲ့တဲ့ဘဝဧည့်သည်ပါပဲ...ဒါပေမဲ့သူလက်မလွှတ်ချင်ဘူး အဝေးကြီးပြေးသွားတဲ့ငှက်လေးကိုဖမ်းပြီးလှောင်အိမ်လေးထဲထည့်ပိတ်ထားချင်သည်။
လူနှစ်ယောက်ရဲ့အချစ်ကြီးမှုနဲ့အတ္တတွေကြားထဲရှောင်းကျန့်အရမ်းပင်ပန်းရသည်။
ရိပေါ်ရဲ့ရင်ဘက်ကပိုပြီးအောင့်လာတယ် သူ့မျက်လုံးတွေပြာဝေလာပြီးဘာကိုမှသဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရတော့ပေ။ရင်ဘက်ကိုဖိထားပြီးလဲကျမသွားအောင်အားတင်းထားရတယ်။စူးအောင့်လာတဲ့ညာဘက်ရင်ဘက်ကမခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့တဲ့နောက်မြက်ခင်းပေါ်ပစ်လဲကျသွားတော့သည်။
"ရှောင်းးးကျန့်..ငါ."
ကောင်းကင်ပြာပြာကြီးကိုကြည့်ရင်းနဲ့ပင်သူလောကကြီးအမှောင်ကျသွားတော့တယ်။မှိတ်ကျသွားတဲ့မျက်ဝန်းထောင့်ကနေမျက်ရည်တစ်စက်ကမြက်ခင်းစီသို့....
အရမ်းချစ်တယ်ရှောင်းကျန့်...
*^^*
မိုးတွေသည်းထန်စွာရွာနေတယ်....
အဝတ်တွေရုတ်ပြီးတော့အိမ်ထဲကကြိုးတန်းမှာလှန်းထားလိုက်သည်။မိုးကလဲအချိန်ရာသီမဟုတ်ပဲထထဖောက်နေတယ်။ဟောင်ကောင်ရာသီဥတုကနှင်းလဲသိပ်မကျသလိုမိုးလဲသိပ်မရွာ အမြဲသာယာနေတတ်သည်။ဒါပေမဲ့ဒီနေ့မှာတော့မိုးကသည်းသည်းမည်းမည်းရွာသွန်းနေလေတယ်။
မီးဖိုခန်းသွားပြီးခေါက်ဆွဲပြုတ်ပူးပူးလေးပြုတ်ကာအိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းကိုထွက်လာပြီးစားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။တူကိုကောက်ကိုင်ပြီးစားမယ်လုပ်တော့အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ဘဲလ်တီးသံကအဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
"ဒီချိန်ကြီးဘယ်သူများလဲ"
တူကိုခဏချပြီးအိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့သည်။တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့မိုးရေထဲတစ်ကိုယ်လုံးစိုရွဲကာငူငူကြီးရပ်နေတဲ့သူကိုတွေ့လိုက်ရတော့အလွန်အံ့အားသင့်သွားမိသည်။
"ကျန့်ကျန့်...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ..လာ.လာ ဝင်ခဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွဲနေတာပဲ"
တုဖေးကရှောင်းကျန့်ကိုဒီလိုပုံစံတွေ့လိုက်ရ၍အလွန်အံ့သြနေပြီးအိမ်ထဲခေါ်ဝင်လေသည်။ရှောင်းကျန့်ကရေစက်လက်နှင့်အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်။
"အင်္ကျီအရင်လဲလိုက်ပါလား..စိတ်မရှိဘူးဆိုရင်ငါ့ကောင်လေးအင်္ကျီတွေရှိတယ် သင့်တော်မဲ့တစ်ထည်ရွေးပြီးဝတ်လိုက်လေ.အစိုကြီးတိုင်းနေလို့မကောင်းဘူး"
ဖေးဖေးကရှောင်းကျန့်ကိုသူ့ကောင်လေးလာရင်နေတတ်တဲ့အခန်းကိုပို့ပေးသည်။ရှောင်းကျန့်ရောက်လာတာတစ်ခုခုဖြစ်လို့ဆိုတာသိပေမဲ့အရင်ဆုံးရေစိုနေတာရှင်းလင်းဖို့လိုတယ်မလား။သူပြောပေမဲ့ရှောင်းကျန့်ကဘာမှပြန်မပြောပဲအခန်းထဲသာဝင်သွားသည်။
ခဏအကြာတော့ပြန်ထွက်လာတယ်။သူ့ကောင်လေးကကျန့်ကျန့်ထက်လူကောင်တောင့်တာမလို့အင်္ကျီကအနည်းငယ်ကြီးချင်နေတယ်။ရှောင်းကျန့်ကိုခေါ်ပြီးဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်ခိုင်းကာသူကတော့ခေါက်ဆွဲနောက်တစ်ထုတ်ပြုတ်လိုက်တယ်။
ပြုတ်ပြီးသွားတော့ရှောင်းကျန့်ရှေ့ကိုချပေးကာသူလဲပဲထိုင်စားနေလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ပုံစံကတစ်ခုခုစိတ်မချမ်းမသာဖြစ်လာတာသေချာသည်။သူ့ကိုမပြောမချင်းသူလဲမမေးပါဘူး။ပြောချင်ရင်မေးစရာမလိုပဲသူ့ဘာသာပြောလိမ့်မယ်
တုဖေးကခေါက်ဆွဲတွေတရွှတ်ရွှတ်စားနေပေမဲ့ရှောင်းကျန့်ကတော့အသက်မဲ့သလိုကျောက်ရုပ်ကြီးလိုထိုင်နေတုန်းပင်။တုဖေးကတစ်ချက်ကြည့်ပြီးတူကိုရှောင်းကျန့်လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်တယ်။ဒါပေမဲ့တူကြီးကိုင်ထားပြီးတွေတွေကြီးငိုင်နေတော့သက်ပြင်းသာအသာချမိတော့တယ်..
"ကျန့်ကျန့်..စားလိုက်အုံးခေါက်ဆွဲတွေအေးကုန်မယ်."
"ဖေးဖေး.."
"ဟင်..နင်ဘာပြောချင်လို့လဲပြောလေ ငါနားထောင်နေတယ်"
"ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲဟင် ငါသူတို့အနားဆက်နေလို့လဲမရသလိုတစ်ယောက်ထဲထွက်လာပြန်တော့လဲမပျော်ဘူးဒီနေရာကအရမ်းနာတယ်.."
ရှောင်းကျန့်ကသူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံကိုလက်ညိုးထိုးကာတိုးဖျော့စွာပြောသည်။ဖေးဖေးကစားလက်စခေါက်ဆွဲကိုဘေးကိုတွန်းပို့ပြီးရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်သည်။
"ငါ့ကိုဘာတွေဖြစ်နေတာလဲမပြောပြချင်ဘူးလား"
ရှောင်းကျန့်ကဖေးဖေးရဲ့အဓိပ္ပါယ်ပါတဲ့အကြည့်တွေကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီးခေါင်းအသာငြိမ့်ပြသည်။ထို့နောက်ဇာတ်လမ်းအစအဆုံးကိုပြောပြတော့ဖေးဖေးကပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့မျက်နှာအမူအယာအမျိုးမျိုးဖြစ်နေတော့တယ်။
"အဲ့တော့ နင်ကဘယ်သူ့ကိုချစ်မှန်းမသိတာပေါ့"
"အဲ့လိုဆိုရမှာပေါ့..နှစ်ယောက်လုံးကငါ့အတွက်အရေးပါနေတယ်ငါသူတို့နှစ်ယောက်လုံးကိုမထိခိုက်စေချင်ဘူး"
"ငါကတော့ နင့်ကိုမျက်လှည့်ဆရာနဲ့ပိုအဆင်ပြေမယ်လို့ထင်တယ်သခင်ကြီးဝမ်ကနင့်ရန်သူမလို့အဆင်မပြေနိုင်ဘူး "
ရှောင်းကျန့်ကနှုတ်ခမ်းကိုအသာကိုက်လိုက်သည်။
"ငါသာLao Wangကိုရွေးရင်Boss Wangကသူ့ကိုအလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူးBoss Wangကထင်တာထက်ပိုကြောက်ဖို့ကောင်းတာငါ့အတွက်နဲ့အသက်တစ်ချောင်းမပျက်စီးစေချင်ဘူးဖေးဖေး...အထူးသဖြင့်Lao Wang ငါသူ့ကိုမထိခိုက်စေချင်ဘူး"
"ဒါဆိုရင်သခင်ကြီးဝမ်ဆီပြန်သွားလေ"
"ဟင့်အင်း..အဲ့ဒါလဲမဖြစ်ဘူး ငါတို့ကလုံးဝမဖြစ်သင့်တဲ့လူတွေပဲငါတို့ကမုန်းနေသင့်တာ"
ဖေးဖေးကသက်ပြင်းမောသာချလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ကခေါင်းငုံ့သွားတယ်
"အဲ့ဒါကြောင့်ငါထွက်ပြေးလာခဲ့တာ "
"နင်ဒီလိုမလုပ်ချင်ဘူးမလား ကျန့်ကျန့်ငါနင့်အကြောင်းကောင်းကောင်းသိတယ် နင်ဒီလိုမလုပ်ချင်ဘူး"
"ဒါပေမဲ့ဒီနည်းလမ်းကပဲအားလုံးအတွက်အဆင်ပြေတယ်လေ ဘယ်သူမှမနာကျင်ရတော့ဘူး"
"နင်နာကျင်ရတယ်လေ "
"......."
"သခင်ကြီးဝမ်ရော..မျက်လှည့်ဆရာရောပဲ..ကျန့်ကျန့်ဒီလိုလုပ်တာမှန်တယ်ထင်နေလား အဲ့ဒါကနင့်ကိုယ်နင်ပြန်လိမ်နေတာ အရမ်းပင်ပန်းရတယ် "
ရှောင်းကျန့်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ပါ။သူ့စိတ်တွေဝေခွဲရခတ်နေပြီးဘာတစ်ခုမှမစဥ်းစားတတ်တော့ဘူး။သူ့လုပ်ရပ်ကဖေးဖေးပြောသလိုအားလုံးကိုနာကျင်စေတာလား.. ဒါဆိုသူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ!!!. ..အစကိုပြန်သွားခွင့်ရမယ်ဆိုနောင်တမရပဲဒီလူနှစ်ယောက်လုံးနဲ့မပက်သက်ရအောင်နေမယ်...လူနှစ်ယောက်ကသူ့ကြောင့်မနာကျင်ရတော့ဘူးပေါ့
ဖေးဖေးကရှောင်းကျန့်မျက်နှာကိုအရိပ်အခြေကြည့်နေသည်။ကျန့်ကျန့်အကြောင်းသူသိတယ်။ဒီကောင်လေးကိုတစ်ခုခုလုပ်ပေးရတော့မယ်..ဒီပုံစံကြီးအတိုင်းတော့ဆက်မနေသွားစေချင်ဘူး။
"ကျန့်ကျန့်..ငါတို့အလောင်းအစားတစ်ခုလုပ်ရအောင်"
ရှောင်းကျန့်ကဖေးဖေးကိုမျက်မှောင့်ကုပ်ကာကြည့်သည်။ဖေးဖေးကစားပွဲအောက်ကpokerကတ်နှစ်ကတ်ကိုယူကာသူ့လက်ထဲကိုင်ထားတယ်။ရှောင်းကျန့်ကဖေးဖေးဘာလုပ်မလဲကြည့်နေတယ်။
"ငါ့လက်ထဲမှာ3ပွင့်ကတ်နဲ့8ပွင့်ကတ်ရှိတယ်.ငါတို့အလောင်းအစားလေးတစ်ခုစလိုက်ကြရအောင်...တကယ်လို့နင်သာ3ပွင့်ကတ်ကိုဆွဲမိရင်သခင်ကြီးဝမ်ဆီကိုပြန်ရမယ် 8ပွင့်ကတ်ကိုဆွဲမိရင်တော့Lao Wangဆီသွားရမယ်...ဘယ်လိုလဲ..နင်တစ်ယောက်ထဲနေမယ်လို့တော့မပြောနဲ့နော်အဲ့လိုမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုတာငါသိတယ်..."
ဖေးဖေးစကားနားထောင်ပြီးရှောင်းကျန့်ခဏစဥ်းစားနေသည်။ဒါက ကံတရားကိုပုံချရမလား။ရှောင်းကျန့်လေပူတစ်ချက်မှုတ်လိုက်သည်
"ကောင်းပြီလေး စလိုက်ကြတာပေါ့"
"Ok. "
ဖေးဖေးကpokerကတ်ကိုစားပွဲေပာ်မှောက်လိုက်ပြီးလက်နှစ်ချောင်းနဲ့မွှေလိုက်သည်။ထို့နောက်ရှောင်းကျန့်ဆီတွန်းပေးလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကအလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေကာနှလုံးတုန်နေသည်။ကတ်ဆီလှမ်းနေတဲ့သူ့လက်ချောင်းတွေကမငြိမ်ပဲတုန်ယင်နေသည်။
ဘယ်ဘက်ကိုလှမ်းယူမယ်လုပ်ပြီးညာဘက်ရောက်သွားလိုက်..ညာဘက်ယူမယ်လုပ်ပြီးဘယ်ရောက်သွားလိုက်နှင့်သူအသက်တောင်ရူမဝဖြစ်နေတယ်။ဖေးဖေးကရှောင်းကျန့်မျက်နှာကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည်။
နောက်ဆုံးတော့ညာဘက်ကတ်ကိုယူလိုက်သည်။လှန်ကြည့်ဖို့လုပ်ပြီးတဖြည်းဖြည်းလှန်ကြည့်နေမိတယ်။ဂဏန်းကိုမြင်ရခါနီးလေသူ့လက်ဖျားတွေအေးလာလေပင်။ကတ်တစ်ခုလုံးလှန်ကြည့်လိုက်တော့ကတ်ရဲ့ထိပ်ဆုံးထောင့်မှာနေရာယူနေတာက..8....
ရှောင်းကျန့်ရင်ထဲခေါင်းစဥ်မသိတဲ့ခံစားချက်တွေဝင်ရောက်လာသည်။တုတ်တုတ်မလှုပ်ပဲငြိမ်နေမိတယ်။ရှောင်းကျန့်မျက်နှာကိုတောက်လျောက်ကြည့်နေတဲ့ဖေးဖေးကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။
"ဘယ်လိုလဲ.ကျန့်ကျန့်နင်အဖြေကိုသိပြီလား..ဒီကတ်ကိုဆွဲလိုက်မိလို့ပျော်သွားလား.."
ရှောင်းကျန့်ကဖေးဖေးကိုသာစကားမပြောနိုင်တော့ပဲကြည့်နေသည်။ဖေးဖေးကရှောင်းကျန့်ကိုပြုံးပြုံးလေးဖြင့်သာဆက်ပြောသည်
"ဒီကတ်ကနင်တကယ်ဘာလိုချင်နေလဲဆိုတာကိုပြောပြပေးတယ်ကျန့်ကျန့်..8ကတ်ကိုဆွဲလိုက်မိလို့နင်ပျော်ရွင်တယ်မျက်လှည့်ဆရာဆီပြန်ပြေးသွားချင်တယ်ဆိုရင် သေချာတယ်အဲ့ဒါနင်သူ့ကိုချစ်နေလို့နင့်ရင်ထဲမှာသူကအစစ်အမှန်မလို့..."
ဖေးဖေးကခဏရပ်ပြီးပြုံးကာဆက်ပြောသည်။မျက်လုံးတွေကရှောင်းကျန့်မျက်နှာကနေလုံးဝမခွာတော့ဘူး
"အဲ့လိုမှမဟုတ်ဘူး...ဒီကတ်ဆွဲမိလို့နင်မပျော်ရင် ဘာလို့3ကတ်ကိုမဆွဲမိတာလဲ ဆိုပြီးနောင်တရနေရင်နင့်ရင်ထဲမျက်လှည့်ဆရာမရှိလို့ပါ နင်တကယ်လိုချင်နေတဲ့ကတ်က3ကတ်မလို့....ကျန့်ကျန့်ဒါကနင့်ရဲ့မသိစိတ်မှာရှိနေတဲ့အရာကိုနှိုးဆွပေးလိုက်တာပါ..."
"..........."
"ဒီကတ်တွေကကံကိုအသုံးချပြီးဘာရွေးချယ်ရမလဲဆိုတာကိုပြောပြတာမဟုတ်ဘူးကျန့်ကျန့်...နင့်နှလုံးသားကိုအသုံးချပြီးဘာကိုရွေးချယ်ချင်နေတာလဲဆိုတာကိုပြောပြပေးလိုက်တာ...ဝေခွဲရခတ်နေတဲ့နင့်စိတ်တွေကိုတိကျတဲ့အဖြေတစ်ခုပေးလိုက်တာပါ...ငါပြောတာသဘောပေါက်တယ်မလားဟင်ကျန့်ကျန့်.."
ဖေးဖေးကရှောင်းကျန့်ကိုမေးလိုက်တော့ရှောင်းကျန့်ကလက်ထဲကကတ်ကိုတင်းတင်းဆုတ်ပြီးကြည့်လာသည်။
"အင်း..ငါနားလည်သွားပြီးဖေးဖေးကျေးဇုတင်ပါတယ်...8ကတ်လား3ကတ်လား ငါဘယ်ကတ်ကိုလိုချင်နေတာလဲဆိုတာခုတော့ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိသွားပါပြီး..."
"အရမ်းတော်တယ်ငါတို့ကျန့်ကျန့်လေး...ဒါဆိုခေါက်ဆွဲဆက်စားရအောင် ဗိုက်ဆာနေအုံးမယ်"
"အွန်းစားကြရအောင်"
ဖေးဖေးကရှောင်းကျန့်ခေါင်းလေးကိုဖွပြီးခေါက်ဆွဲအတူစားကြသည်။ရှောင်းကျန့်ကခုနကလိုခံစားချက်မဲ့မနေတော့ပဲပြန်ပြီးပြုံးရယ်လာတယ်.ကျန့်ကျန့်ရယ်...နင်ကပြုံးနေမှချောတာဟ..အမြဲဒီလိုလေးဖြူဖြူစင်စင်ပြုံးနေစမ်းပါ...
*^^*
တစ်ပတ်ခန့်ကြာမြင့်သော်....
ဝမ်အိမ်တော်ရဲ့ဧည့်ခန်ကsofaပေါ်ခြေတစ်ဖက်ချိတ်ထိုင်နေတဲ့သခင်ကြီးဝမ်ရဲ့မျက်နှာကနှုတ်ခမ်းတွေကနတ်ဆိုးဆန်ဆန်တွန့်ကွေးနေသည်။
"ဒါဆိုသူဘယ်မှာရှိလဲသိရပြီပေါ့...ဟက်...ဘေဘီရာဘေဘီ...ဒီလောက်ပြေးနေရတာမောရော့ပေါ့ရင်ခွင်အစစ်အမှန်ကိုပြန်လာဖို့အချိန်တန်ပြီထင်တယ်..အပြင်မှာလွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားရတဲ့အချိန်တွေကုန်ပြီလေ.ထွက်ပြေးလို့မဝသေးဘူးလားကွာ..."
ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့ဘာသာတစ်ယောက်ထဲရေရွတ်နေလေသည်။Jacksonနဲ့အားလိမ်ကတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာပြုံးလိုက်သည်။
"Bossဘာဆက်လုပ်မှာလဲကျွန်တော်တို့သွားခေါ်ခဲ့ရမလား"
"မလိုဘူး.သူ့ဘာသာရောက်လာလိမ့်မယ်"
ထူးဆန်းတဲ့ဝမ်ရိပေါ်စကားကိုJacksonကနားမလည်ဖြစ်သွားသည်။Jacksonနားမလည်တာကိုအားလိန်ကသိတာမလို့Bossကိုမေးခွန်းပြန်မထုတ်ခင်နား နားကပ်ကာတိုးတိုးတိတ်တိတ်ရှင်းပြရသည်။
"အော်..အဲ့လိုလုပ်မလို့လား..အဆင်ပြေရင်ကောင်းတာပေါ့အဆင်မပြေပဲသခင်လေးကBossကိုပိုပြီးမုန်းသွားရင် အွန့်"
ရှေ့မကြည့်နောက်မကြည့်ပေါက်ကရပြောတော့မဲ့Jacksonပါးစပ်ကိုအားလိန်အမြန်ပိတ်လိုက်ရသည်။အာသွက်လျှာသွက်နဲ့ဒီကောင်ကဘယ်ချိန်Bossသေနတ်အောက်အသက်ပျောက်မလဲမသိ။
"အွန့်.မင်းလက်ကြီးကနံလိုက်တာကွာ"
Jacksonကသူ့ပါးစပ်ကိုလက်ခုံနဲ့ပွတ်ပြီးမျက်နှာရှုံ့မဲ့ကာပြောတော့အားလိန်ကသူ့လက်သူပြန်ကြည့်ပြီးJacksonကိုအားနာသလိုကြည့်သည်။
"Sorry ညီအကိုရာ..ငါသန့်စင်ခန်းဝင်ပြီးလက်ဆေးဖို့မေ့သွားလို့"
"ထွီ!. ရွံတာကွာ.အော့!"
Jacksonကအော့အော့နဲ့ဖြစ်နေတာကိုကြည့်ပြီးအားလိန်ကရယ်လိုက်သည်။
"မင်းကိုယ်ဝန်ကဘယ်နှလရှိပြီလဲ...စိတ်ချပါကလေးအဖေနေရာမှာငါ့နာမည်ထည့်လိုက်ပါ"
"ခွေးကောင်အားလိန်.မင်းသေချင်နေပြီလား.."
Jacksonကအားလိန်ကိုကျောပြင်ကိုလက်သီးနဲ့တဘုန်းဘုန်းထုနေတော့သည်။ထိုချိန်ဝမ်ရိပေါ်ကထိုင်နေရာကနေရုတ်တရတ်ထရပ်လိုက်တာမလို့နှစ်ယောက်သားထုနေတာရပ်ပြီးဘရိတ်အုပ်ကာချက်ချင်းသတိအနေအထားဖြစ်သွားတယ်။
"မြေအောက်ခန်းသွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ Boss!"
နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူပြောပြီးဝမ်ရိပေါ်ကအရှေ့ကထွက်သွားတော့အနောက်ကထပ်ကြပ်မကွာလိုက်သွားသည်။
မှောင်မည်းနေတဲ့မြေအောက်ခန်းကမီးရောင်မှိန်မှိန်သာရှိသည်။သွေးညှီနံ့တွေလှိုင်လှိုင်ထနေပြီးအချုပ်ခန်းတွေအများကြီးရှိနေတယ်။အခန်းတိုင်းနှိပ်စက်ခံထားရတဲ့လူတွေရဲ့အော်ညည်းသံကတကယ့်ကိုငရဲအလားပင်။
နှိပ်စက်မှုအမျိုးမျိုးရှိတယ်။လက်သည်းခြေသည်းခွံတွေတစ်ခုချင်းဖြေးဖြေးစီခွာထုတ်ပြီးတူနဲ့ထုရိုက်သည်။နောက်တစ်နည်းကတော့လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံးသံမှိုတွေအပြည့်ရိုက်ထည့်ပြီးနှိပ်စက်တယ်။အက်စစ်စိမ်ပြီးသံဆူးကြိုးတွေနဲ့လွှဲရိုက်တာတွေ....အလွန်တုန်လှုပ်ဖို့ကောင်းသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကတော့အဲ့လိုအရာတွေကိုမျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်လုပ်နိုင်သည်...
သူကသွေးအေးအေးနဲ့ရက်စက်တာ..သူ့နှလုံးသားကရှောင်းကျန့်တစ်ယောက်ထဲအတွက်ပဲနူးညံ့နိုင်တယ်။အဲ့ဒါကြောင့်ဒီမြေအောက်ခန်းကိုတစ်ခါမှရှောင်းကျန့်ကိုမခေါ်လာဖူးဘူး အနားတောင်အကပ်မခံပေ။ရှောင်းကျန့်သာဒီလိုသွေးပျက်စရာမြင်ကွင်းတွေအော်ဟစ်ငိုကြွေးသံတွေကိုတွေ့ရင်သူ့ကိုမုန်းတာထက်ကြောက်သွားမှာစိုးလို့ပင်။
ဒါပေမဲ့ခုတော့အဲ့ဒီစည်းကမ်းချက်ကိုဖျက်ရတော့မယ်ထင်တယ်....
ဝမ်ရိပေါ်ကအလုံပိတ်ထားတဲ့ထုထည်ကြီးမားတဲ့သံတံခါးကြီးရှေ့ရပ်လိုက်သည်။ထိုနေရာကအစောင့်ကတံခါးဖွင့်ပေးတယ်...တံခါးကတောင့်တင်းတဲ့ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်တောင်အားသွန်ခွန်စိုက်တွန်းဖွင့်ရသည်။
ဝမ်ရိပေါ်ကဆေးလိပ်တစ်လိပ်ပါးစပ်မှာခဲပြီးလက်နှစ်ဖက်ကိုဘောင်းဘီအိပ်ထဲထည့်ကာခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြုံးနေတယ်။သံတံခါးကြီးကတဖြည်းဖြည်းပွင့်သွားပြီးနောက်အထဲမှာလူတစ်ယောက်ကခေါင်းငိုက်စိုက်စွာရှိနေသည်။
တိုင်မှာလက်နှစ်ဖက်ဆန့်ကား ကာသံကြိုးတွေနဲ့ချည်ထားတယ်။ခြေထောက်မှာလဲသံကြိုးတွေရှိသည်။လက်ကောက်ဝတ်လောက်အထူရှိတဲ့သံကြိုးတွေကတော်ရုံဖြတ်လို့ရမှာမဟုတ်ပဲထိုလူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလဲရစ်ပတ်ခွေထားလေသည်။အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေပြီးဒဏ်ရာတွေကလဲမနည်း...အချို့ကလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ဖြစ်ပြီးအချို့ကအမာရွတ်တွေဖြစ်တယ်။
ဝမ်ရိပေါ်ကထိုလူအနားသွားကာငိုက်ကျနေတဲ့ခေါင်းကိုမေးကနေကြမ်းတမ်းစွာဆွဲမော့လိုက်တယ်။မျက်နှာမှာလဲဒဏ်ရာတွေနှင့်နှုတ်ခမ်းထောင့်ကသွေးတွေစီးကျနေလေသည်။သူမလာခင်နှိပ်စက်ထားသေးတယ်ထင်တယ်။ကြိုက်တယ် အဲ့လိုပဲကြိုက်တယ်.
"ဘယ်လိုလဲမျက်လှည့်ဆရာ...ငါနဲ့ချွတ်စွပ်တူတဲ့မျက်နှာချောချောလေးကခုတော့ငါတောင်မမှတ်မိချင်တော့ဘူး...ခံစားလို့ကောင်းရဲ့လား"
".........."
စူးစူးဝါးဝါးစိုက်ကြည့်ပြီးစကားပြန်မပြောတော့ဝမ်ရိပေါ်ကနှုတ်ခမ်းတွန့်ပြုံးလိုက်သည်။
လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်ကမျက်လှည့်ဆရာကရှောင်းကျန့်ထွက်သွားပြီးသတိမေ့သွားတာမလို့Jacksonနဲ့Chuoကဝမ်အိမ်တော်ကိုသယ်လာခဲ့ကြတယ်။သူကဒီမျက်လှည့်ဆရာကိုမြေအောက်ခန်းရဲ့အထူးအချုပ်ခန်းထဲထည့်ပိတ်ကာနှိပ်စက်ထားလေသည်။
ဝမ်ရိပေါ်ကဆေးလိပ်ငုတ်တိုကိုလက်ကြားညှပ်ကာရိပေါ်ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံကိုဖိကပ်လိုက်သည်။
[ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ရိပေါ်လို့သုံးပါမယ်အစထဲကအဲ့လိုပဲသုံးခဲ့တာပါနော်]
ချက်ချင်းရဲတက်ကာလောင်ကွက်ဖြစ်သွားပြီးနာကျင်ပူလောင်သွားပေမဲ့မအော်ပဲအံကြိတ်ကာတင်းခံနေလေသည်။
"နာလား..."
"........" (ကိုယ့်ဘာသာခံစားကြည့်ပါလားဆေးလိပ်မီးနဲ့တို့ပြီးမနာဘူးလားဆိုတော့မင်းကဦးနှောက်မရှိဘူးလား)
ရိပေါ်ကစိတ်ထဲကနေပြန်ပြောနေပေမဲ့လက်တွေ့မှာတော့စကားမဟ။ဒီလူနဲ့စကားပြောရမှာတောင်သူ့ပါးစပ်လေးသနတယ်။
"ဟက်..ဒီနှိပ်စက်မှုတွေကိုသဘောကျရဲ့လား.ငါမင်းကိုကောင်းကောင်းခံစားခွင့်ပေးမှာပါ...အားလိန်!!"
"ဟုတ်ကဲ့Boss"
"သံဆူးကြိုးယူခဲ့"
အားလိန်ကအစောင့်တစ်ယောက်ကိုကမ်းပေးတဲ့သံဆူးကြိုးကိုယူပြီးရိပေါ်အနောက်ကိုလျောက်သွားသည်။ရိပေါ်ကလက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကာနဖူးကြောတွေထောင်တဲ့ထိအံကြိတ်ထားလိုက်တယ်။သခင်ကြီးဝမ်ကJacksonချပေးတဲ့ထိုင်ခုံပေါ်ခြေတစ်ဖက်ချိတ်ကာထိုင်နေသည်။
ရွှမ်း!!ရွှမ်း!!!ရွှမ်း!!!
နာတယ်..သေလောက်အောင်နာတယ်...ဒါပေမဲ့သူတစ်ချက်မအော်ဘူး။အချက်ပေါင်းများစွာရိုက်ချက်တွေကသူ့ကျောပြင်တစ်ခုလုံစုတ်ပြတ်သပ်သွားပြီတောင်ထင်ရတယ်။သွေးတွေရဲဆင်းနေတဲ့ကျောပြင်ကမြင်လို့မကောင်းတော့ပေ။
ဘယ်နှချက်မြောက်မှန်းမသိတဲ့ရိုက်ချက်တွေပြီးနောက်ရိပေါ်ကဖျော့ဖျော့လေးသာကျန်တော့တယ်။အဲ့တော့မှဝမ်ရိပေါ်ကလက်ပြကာရပ်တန့်စေလိုက်သည်။
"သူသေလို့မဖြစ်သေးဘူး...ရှောင်းကျန့်ပြန်လာအောင်သူ့ကိုအသုံးချရအုံးမယ်..ဟက်...မျက်လှည့်ဆရာလေး...အရမ်းနာကျင်လား.."
ဝမ်ရိပေါ်ကလှောင်ရိပ်ဖြင့်စိုက်ကြည့်ကာမေးပြီးတဖြည်းဖြည်းသူ့မျက်နှာကခတ်ထန်မာကြောလာသည်။
"မင်းရှောင်းကျန့်မိဘတွေကိုသတ်ခဲ့တုန်းကရှောင်းကျန့်ဒီထက်ပိုနာကျင်ရတယ်ကွ!!. .ရှောင်းလင်မယားမှာဘာအမှားတွေရှိလို့လဲ.ဟမ်..ငါ့ကိုပြောပါအုံး ဖန်းကထွက်မိတာနဲ့ပဲအသက်ပါထွက်ပေးရမယ်ဆိုတဲ့စည်းကမ်းချက်ကြီးကတရားမလွန်ဘူးလား......အဲ့ချိန်ကရှောင်းကျန့်ဘယ်လောက်နာကျင်နေခဲ့လဲ သူ့မိဘတွေရဲ့ရုပ်အလောင်းကိုပွေ့ပိုက်ပြီးသွေးအိုင်ထဲဘယ်လောက်တောင်နာကျင်ပြီးအော်ဟစ်ငိုကြွေးနေခဲ့လဲ.....ငါ့မျက်စိထဲကမထွက်သေးဘူး...ငါလဲရှောင်းကျန့်နဲ့ထပ်တူနာကျင်ခဲ့ရတယ်ကွ!!"
"........."
ရိပေါ်ကဘာမှမပြောပဲနှုတ်ဆိတ်နေသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကအားလိန်လက်ထဲကသံဆူးကြိုးကိုယူပြီးရိပေါ်ရင်ဘက်ကိုအားကုန်လွဲရိုက်ချလိုက်တယ်။ဝမ်ရိပေါ်မျက်နှာကမီးဝင်းဝင်းတောက်နေပြီးလှောင်ရိပ်တွေပျောက်ဆုံးကာဒေါသခိုးတွေဝေနေသည်။ကိုယ်ရံတော်တွေကအလိုလိုအနောက်ဆုတ်ကုန်ကြတယ်။
ရွှမ်း!
"ဒါကရှောင်းလင်မယားအတွက်!"
ရွှမ်း!
"ဒါကရှောင်းကျန့်အတွက်"
ရွှမ်း!
"ဒါကငါ့အပိုင်ကိုမှလုယူချင်နေတဲ့အတွက်"
ရွှမ်း!!
"ဒါကငါ့အပိုင်ကိုပြန်မပေးပဲဖွက်ထားခဲ့တဲ့အတွက်"
ရွှမ်း!!
"ဒါကငါ့အတွက်."
သံဆူးကြိုးနဲ့အားကုန်းငါးချက်ရိုက်ပြီးတော့ဝမ်ရိပေါ်ကသံဆူးကြိုးကိုလွှတ်ချလိုက်သည်။အားလိန်ရိုက်တုန်းကနည်းနည်းအားပျော့ပြီးဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ရိုက်ချက်တွေကငါးချက်ထဲနဲ့ရိပေါ်ရဲ့ခြေဖျားထိသွေးတွေစီးဆင်းသွားသည်။ရိပေါ်ကစူးရဲနေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့သခင်ကြီးဝမ်ကိုစိုက်ကြည့်တယ်
"ရှောင်းလင်မယားကိုဖန်းဆောင်စီကသတ်တာ"
"ငါသိတယ်..အဲ့ဒါကြောင့်ဖန်းအိမ်တော်လဲအသက်မရှင်စေရဘူး ကိုယ်တိုင်သတ်ခဲ့တဲ့မင်းလဲအသက်မရှင်စေရဘူး...ရှောင်းကျန့်လက်နဲ့မင်းကိုသတ်တာထက်ငါလက်နဲ့သတ်တာကမင်းနာကျင်ရတာပိုသက်သာပါတယ်..ဒါကမင်းအတွက်ငါ့ရဲ့ပထမဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးညှာတာ ခြင်းပဲ."
ဝမ်ရိပေါ်ကပြောပြီးထွက်သွားတော့ကိုယ်ရံတော်တွေလဲလိုက်ထွက်သွားသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကအခန်းရှေ့မှာရပ်ပြီးအစောင့်ကိုပြောလိုက်တယ်။
"ဆေးထည့်ပေးလိုက်မသေစေနဲ့အုံး ရှောင်းကျန့်မရောက်လာသေးဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့Boss"
ထို့နောက်သံတံခါးကြီးကပိတ်ကျသွားတော့သည်။အထဲမှာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တဲ့ရိပေါ်ကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်တယ်။
ဟက်...သေစေချင်နေပြီပဲဘာလို့ဆေးထည့်ခိုင်းနေသေးတာလဲ..သေအောင်လွှတ်ထားလိုက်ပါလား..သခင်ကြီးဝမ်ခင်ဗျားကလေ.လည်မယ်လိုလိုနဲ့တုံးအလိုက်တာ ရှောင်းကျန့်ကခင်ဗျားကိုချစ်နေတာမသိဘူးလား ခု ခင်ဗျားကရှောင်းကျန့်ကိုအထင်လွဲပြီးလုပ်ချင်တာတွေလုပ်နေတယ်မလား...ရှောင်းကျန့်နားလည်ရင်ကောင်းတာပေါ့..ဒီလိုမဟုတ်ပဲတကယ်မုန်းသွားရင်တော့နောင်တမကြေး..
ရိပေါ်ကအတွေးနဲ့အတူပြုံးပြီးနောက်ဒဏ်ရာတွေနှင့်သတိမေ့သွားတော့သည်။
တစ်ယောက်သောသူရွေးချယ်လိုက်တဲ့ကတ်လေးကဘယ်ကတ်လဲ?..8ဖြစ်နိုင်သလို3လဲဖြစ်နိုင်တယ်။ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်သခင်ကြီးဝမ်ကိုချစ်တယ်လို့ပြောနေသည်။ရှောင်းကျန့်ကတကယ်ပဲသခင်ကြီးဝမ်ကိုချစ်ရဲ့လားဆိုတာဘယ်သူသိနိုင်မလဲ..ကာယကံရှင်ရှောင်းကျန့်ကလွဲပြီးဘယ်သူမှအတိအကျမသိပါဘူး။
Boss Wangကရိပေါ်ကိုငါးစာချပြီးရှောင်းကျန့်ကိုပြန်လာအောင်လုပ်သည်။ဒါကရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ကိုချစ်နေတယ်ဟုထင်မြင်ခြင်းကြောင့်သာ။ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ကိုတကယ်ချစ်ရဲ့လားBoss Wangအတိအကျမသိဘူးလေ...ရှောင်းကျန့်သာသိသည်ဖြစ်သည်။
ရှောင်းကျန့်ချစ်တဲ့သူ..ရှောင်းကျန့်ရင်ထဲတကယ်ရှိတဲ့သူကတစ်ယောက်ထဲပါပဲ..ဘယ်သူလဲဆိုတာရှောင်းကျန့်ကလွဲပြီးဘယ်သူနိုင်အုံးပါ့မလဲ...
💚💛❤
16ခု
Zaw
"သခင္ေလး!!!"
"ေရွာင္းက်န္႔..ေရွာင္းက်န္႔ငါ့ကိုမထားသြားဘူးမလား..ငါ့ကိုေျပာပါမထားသြားဘူးလို႔ေျပာပါ"
ရိေပၚရဲ႕အသက္႐ူသံေတြျမန္ၿပီးအလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့အသံေတြက ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနေလသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ရိေပၚပါလိုက္ရပ္သည္။ေရွာင္းက်န္႔ကChuoနဲ႔Jacksonဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔ကိုစိုးရိမ္ေနဟန္မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ၾကည့္ေနေလသည္။ရိေပၚရဲ႕မ်က္လုံးေတြကေတာ့ေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာမွာသာေက်ာက္ခ်ထားတယ္
"သခင္ေလးကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ပါBossကအရမ္းစိတ္ပူေနတယ္"
"မရဘူး..ေရွာင္းက်န္႔ကိုငါ့ဆီကေနဘယ္သူမွေခၚထုတ္သြားလို႔မရဘူး မိုးနတ္မင္းကိုယ္တိုင္လာဆြဲထုတ္ရင္ေတာင္ငါ့အသက္နဲ႔ရင္းလိုက္မယ္"
"ဒီမွာမ်က္လွည့္ဆရာ..မင္းကသူမ်ားလူကိုလုယူထားတာပဲ မင္းကသူခိုး သခင္ေလးကငါတို႔Bossရဲ႕လူကြ"
Jacksonကရိေပၚကိုေျပာလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န္႔ဘာလုပ္ရမွန္းတကယ္မသိေတာ့ပါဘူး။ႏႈတ္ဆိတ္ကာေက်ာက္႐ုပ္ပမာၿငိမ္ေနမိသည္။ဒီေလာကႀကီးကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္ေကာင္းမယ္။
"သခင္ေလး ေက်းဇုျပဳၿပီးျပန္လိုက္ခဲ့ပါကြၽန္ေတာ္တို႔အတင္းမဆြဲေခၚခ်င္ဘူး...Bossကိုပုန္းေရွာင္ေနရတာဒီေလာက္ဆိုေတာ္ေရာ့ေပါ့"
Chuoရဲ႕စကားကိုေရွာင္းက်န္႔ျပန္မတုံ႔ျပန္ပါ လက္သီးဆုပ္ၿပီးသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ထိုခ်ိန္သူ႔ေဘးကရိေပၚကေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ခ်လိုက္တယ္
"Lao Wangမင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ..႐ူးေနတာလားခုထစမ္း"
"မထဘူး..."
ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာလက္ဖဝါးၾကားေထြးဆုပ္ထားလိုက္ကာအေလးအနက္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္တယ္။
"ေရွာင္းက်န္႔.ငါ့မွာမင္းတစ္ေယာက္ပဲရွိတာပါ ေအးစက္ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ငါ့ဘဝထဲမင္းကသာမီးအိမ္ရွင္ေလးျဖစ္ခဲ့တယ္ မင္းဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ငါ့အနားခ်ည္းကပ္ခဲ့လဲဆိုတာကိုသိခဲ့တာေတာင္ငါမခ်စ္ပဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔...ငါ့မွာမင္းပဲရွိတာ...မင္းတစ္ေယာက္ထဲပါ.."
ရိေပၚကေျပာရင္းေရွာင္းက်န္႔ခါးကိုဖက္ကာသူ႔ပါးနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ဗိုက္ကိုအပ္ထားလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န္႔လက္ေတြကရိေပၚေခါင္းကိုပြတ္သပ္ကာဂ႐ုဏာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္။.ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲLao Wangရယ္...
"သခင္ေလး...Bossမွာလဲသခင္ေလးတစ္ေယာက္ထဲေနာ္.."
ေရွာင္းက်န္႔ကJacksonစကားေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လာသည္။ရိေပၚရဲ႕လက္ေတြကပိုမိုတင္းၾကပ္သြားတယ္
"သခင္ေလးထြက္သြားေတာ့Bossကေတာ္ေတာ္ေလးအေျခအေနဆိုးသြားတာ ဂိတ္ငါးဂိတ္ကပယ္ခ်ဖို႔ေတာင္လုပ္တဲ့ထိပဲ အတြင္းေရးမႉးပိုင္ကမရမကေဖ်ာင္းဖ်မွအဆင္ေျပသြားတာ...သခင္ေလးကိုBossဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာသခင္ေလးသိပါတယ္..Bossကို႐ူးသြားေစခ်င္တာလား"
ေရွာင္းက်န္႔ကမ်က္လႊာခ်ကာခါးထက္ကရိေပၚရဲ႕လက္ကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္ေတာ့ရိေပၚကနာက်င္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္သည္။Jacksonနဲ႔Chuoကဝမ္းသာသြားသည္။သခင္ေလးရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္တယ္။အခ်ိန္တန္ရင္ပိုင္ရွင္အစစ္ဆီပဲျပန္လာရမွာပဲ...
ဒါေပမဲ့သခင္ေလးကသူတို႔ဆီလဲမေရာက္လာပဲအေနာက္ကိုဆုတ္သြားတာမလို႔နားမလည္ျဖစ္သြားရသည္။ရိေပၚကလဲေၾကာင္ေတာင္ၾကည့္ေနသည္။ေရွာင္းက်န္႔ပုံစံကထူးဆန္းစြာခံစားခ်က္မဲ့ေနတယ္
"ေရွာင္းက်န္႔...ေရွာင္းက်န္႔ ငါ့ဆီလာခဲ့ပါ"
"သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ပါBossေစာင့္ေနတယ္"
Chuoစကားဆုံးတာနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔နားကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ပိတ္ခ်လိုက္သည္။
"ေတာ္ၾကပါေတာ့..ဆက္မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ့..ငါအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီး "
"ေရွာင္းက်န္႔"
"သခင္ေလး"
ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႔အနားတိုးကပ္လာတဲ့လူေတြကိုတားၿပီးအနားကပ္မခံေပ။Boss Wangေပးထားတဲ့ေသနတ္ကိုထုပ္ၿပီးနားထင္မွာခ်ိန္ထားလိုက္ေတာ့သူ႔ေရွ႕ကသုံးေယာက္ကမ်က္လုံးေတြျပဴးၿပီးျပာယာခတ္သြားတယ္..
"ဆက္တိုးမလာနဲ႔ ငါနဲ႔ေဝးေဝးေနၾကငါ့ကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ရင္ေဝးေဝးေနၾက အစထဲကဒီလူႏွစ္ေယာက္နဲ႔မပက္သက္ခဲ့ရင္အေကာင္းသား မင္းတို႔နဲ႔ျပန္မလိုက္ဘူး Lao Wangေနာက္လဲမလိုက္ဘူး အဲ့ဒါငါ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပဲ"
ေရွာင္းက်န္႔ကမ်က္ရည္ေတြဝဲကာငိုသံပါႀကီးနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။Jacksonနဲ႔Chuoကေရွ႕ဆက္တိုးခ်င္ေပမဲ့ရိေပၚကေတာ့ၿငိမ္က်သြားသည္။လြမ္းေဆြးစြာနဲ႔ပင္ေတြေတြေလးေငးၾကည့္ေနတယ္။သူ႔ရဲ႕ညာဘက္ရင္အုံကနာက်င္လိုက္တာစူးေအာင့္ေနတာပဲ..
"ငါ့ကိုလြတ္လပ္ခြင့္ေပးၾကပါေက်းဇုျပဳၿပီး..ငါမင္းတို႔အားလုံးနဲ႔ဆက္ၿပီးမပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူး ေနာင္တရတယ္.."
ေရွာင္းက်န္႔ကက်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ဥေတြကိုပြတ္သုတ္ၿပီးရိေပၚကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာထိုလူေတြအေရွ႕ကေနေျပးထြက္လာခဲ့သည္။Jacksonကလိုက္မယ္လုပ္ေတာ့Chuoကတားၿပီးေခါင္းခါျပလိုက္တယ္။
ေျပးထြက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ေလးကေတာ့ေနာက္ကိုေတာင္မလွည့္ၾကည့္ေတာ့ပဲအေဝးဆုံးကိုေျပးေနေလသည္။
ရိေပၚကစူးေအာင့္ေနတဲ့သူရင္ဘက္ကိုဖိညစ္ထားမိတယ္။ေလာကႀကီးမွာေတြ႕ဆုံႀကဳံကြဲျဖစ္ရပ္ေတြမ်ားစြာရွိသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႔ဆီခဏလာခဲ့တဲ့ဘဝဧည့္သည္ပါပဲ...ဒါေပမဲ့သူလက္မလႊတ္ခ်င္ဘူး အေဝးႀကီးေျပးသြားတဲ့ငွက္ေလးကိုဖမ္းၿပီးေလွာင္အိမ္ေလးထဲထည့္ပိတ္ထားခ်င္သည္။
လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ႀကီးမႈနဲ႔အတၱေတြၾကားထဲေရွာင္းက်န္႔အရမ္းပင္ပန္းရသည္။
ရိေပၚရဲ႕ရင္ဘက္ကပိုၿပီးေအာင့္လာတယ္ သူ႔မ်က္လုံးေတြျပာေဝလာၿပီးဘာကိုမွသဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့ေပ။ရင္ဘက္ကိုဖိထားၿပီးလဲက်မသြားေအာင္အားတင္းထားရတယ္။စူးေအာင့္လာတဲ့ညာဘက္ရင္ဘက္ကမခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီးသည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ေနာက္ျမက္ခင္းေပၚပစ္လဲက်သြားေတာ့သည္။
"ေရွာင္းးးက်န္႔..ငါ."
ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ပင္သူေလာကႀကီးအေမွာင္က်သြားေတာ့တယ္။မွိတ္က်သြားတဲ့မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေနမ်က္ရည္တစ္စက္ကျမက္ခင္းစီသို႔....
အရမ္းခ်စ္တယ္ေရွာင္းက်န္႔...
*^^*
မိုးေတြသည္းထန္စြာ႐ြာေနတယ္....
အဝတ္ေတြ႐ုတ္ၿပီးေတာ့အိမ္ထဲကႀကိဳးတန္းမွာလွန္းထားလိုက္သည္။မိုးကလဲအခ်ိန္ရာသီမဟုတ္ပဲထထေဖာက္ေနတယ္။ေဟာင္ေကာင္ရာသီဥတုကႏွင္းလဲသိပ္မက်သလိုမိုးလဲသိပ္မ႐ြာ အၿမဲသာယာေနတတ္သည္။ဒါေပမဲ့ဒီေန႔မွာေတာ့မိုးကသည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာသြန္းေနေလတယ္။
မီးဖိုခန္းသြားၿပီးေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပူးပူးေလးျပဳတ္ကာအိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းကိုထြက္လာၿပီးစားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။တူကိုေကာက္ကိုင္ၿပီးစားမယ္လုပ္ေတာ့အိမ္ေရွ႕ကလူေခၚဘဲလ္တီးသံကအဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚလာေလသည္။
"ဒီခ်ိန္ႀကီးဘယ္သူမ်ားလဲ"
တူကိုခဏခ်ၿပီးအိမ္ေရွ႕ထြက္လာခဲ့သည္။တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့မိုးေရထဲတစ္ကိုယ္လုံးစို႐ြဲကာငူငူႀကီးရပ္ေနတဲ့သူကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့အလြန္အံ့အားသင့္သြားမိသည္။
"က်န္႔က်န္႔...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..လာ.လာ ဝင္ခဲ့ တစ္ကိုယ္လုံးစို႐ြဲေနတာပဲ"
တုေဖးကေရွာင္းက်န္႔ကိုဒီလိုပုံစံေတြ႕လိုက္ရ၍အလြန္အံ့ၾသေနၿပီးအိမ္ထဲေခၚဝင္ေလသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကေရစက္လက္ႏွင့္အိမ္ထဲဝင္သြားတယ္။
"အက်ႌအရင္လဲလိုက္ပါလား..စိတ္မရွိဘူးဆိုရင္ငါ့ေကာင္ေလးအက်ႌေတြရွိတယ္ သင့္ေတာ္မဲ့တစ္ထည္ေ႐ြးၿပီးဝတ္လိုက္ေလ.အစိုႀကီးတိုင္းေနလို႔မေကာင္းဘူး"
ေဖးေဖးကေရွာင္းက်န္႔ကိုသူ႔ေကာင္ေလးလာရင္ေနတတ္တဲ့အခန္းကိုပို႔ေပးသည္။ေရွာင္းက်န္႔ေရာက္လာတာတစ္ခုခုျဖစ္လို႔ဆိုတာသိေပမဲ့အရင္ဆုံးေရစိုေနတာရွင္းလင္းဖို႔လိုတယ္မလား။သူေျပာေပမဲ့ေရွာင္းက်န္႔ကဘာမွျပန္မေျပာပဲအခန္းထဲသာဝင္သြားသည္။
ခဏအၾကာေတာ့ျပန္ထြက္လာတယ္။သူ႔ေကာင္ေလးကက်န္႔က်န္႔ထက္လူေကာင္ေတာင့္တာမလို႔အက်ႌကအနည္းငယ္ႀကီးခ်င္ေနတယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကိုေခၚၿပီးဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ခိုင္းကာသူကေတာ့ေခါက္ဆြဲေနာက္တစ္ထုတ္ျပဳတ္လိုက္တယ္။
ျပဳတ္ၿပီးသြားေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ေရွ႕ကိုခ်ေပးကာသူလဲပဲထိုင္စားေနလိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ပုံစံကတစ္ခုခုစိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္လာတာေသခ်ာသည္။သူ႔ကိုမေျပာမခ်င္းသူလဲမေမးပါဘူး။ေျပာခ်င္ရင္ေမးစရာမလိုပဲသူ႔ဘာသာေျပာလိမ့္မယ္
တုေဖးကေခါက္ဆြဲေတြတ႐ႊတ္႐ႊတ္စားေနေပမဲ့ေရွာင္းက်န္႔ကေတာ့အသက္မဲ့သလိုေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလိုထိုင္ေနတုန္းပင္။တုေဖးကတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးတူကိုေရွာင္းက်န္႔လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့တူႀကီးကိုင္ထားၿပီးေတြေတြႀကီးငိုင္ေနေတာ့သက္ျပင္းသာအသာခ်မိေတာ့တယ္..
"က်န္႔က်န္႔..စားလိုက္အုံးေခါက္ဆြဲေတြေအးကုန္မယ္."
"ေဖးေဖး.."
"ဟင္..နင္ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲေျပာေလ ငါနားေထာင္ေနတယ္"
"ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္ ငါသူတို႔အနားဆက္ေနလို႔လဲမရသလိုတစ္ေယာက္ထဲထြက္လာျပန္ေတာ့လဲမေပ်ာ္ဘူးဒီေနရာကအရမ္းနာတယ္.."
ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႔ရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အုံကိုလက္ညိဳးထိုးကာတိုးေဖ်ာ့စြာေျပာသည္။ေဖးေဖးကစားလက္စေခါက္ဆြဲကိုေဘးကိုတြန္းပို႔ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ကိုၾကည့္သည္။
"ငါ့ကိုဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲမေျပာျပခ်င္ဘူးလား"
ေရွာင္းက်န္႔ကေဖးေဖးရဲ႕အဓိပၸါယ္ပါတဲ့အၾကည့္ေတြကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေခါင္းအသာၿငိမ့္ျပသည္။ထို႔ေနာက္ဇာတ္လမ္းအစအဆုံးကိုေျပာျပေတာ့ေဖးေဖးကပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔မ်က္ႏွာအမူအယာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
"အဲ့ေတာ့ နင္ကဘယ္သူ႔ကိုခ်စ္မွန္းမသိတာေပါ့"
"အဲ့လိုဆိုရမွာေပါ့..ႏွစ္ေယာက္လုံးကငါ့အတြက္အေရးပါေနတယ္ငါသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး"
"ငါကေတာ့ နင့္ကိုမ်က္လွည့္ဆရာနဲ႔ပိုအဆင္ေျပမယ္လို႔ထင္တယ္သခင္ႀကီးဝမ္ကနင့္ရန္သူမလို႔အဆင္မေျပႏိုင္ဘူး "
ေရွာင္းက်န္႔ကႏႈတ္ခမ္းကိုအသာကိုက္လိုက္သည္။
"ငါသာLao Wangကိုေ႐ြးရင္Boss Wangကသူ႔ကိုအလြတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူးBoss Wangကထင္တာထက္ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာငါ့အတြက္နဲ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းမပ်က္စီးေစခ်င္ဘူးေဖးေဖး...အထူးသျဖင့္Lao Wang ငါသူ႔ကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး"
"ဒါဆိုရင္သခင္ႀကီးဝမ္ဆီျပန္သြားေလ"
"ဟင့္အင္း..အဲ့ဒါလဲမျဖစ္ဘူး ငါတို႔ကလုံးဝမျဖစ္သင့္တဲ့လူေတြပဲငါတို႔ကမုန္းေနသင့္တာ"
ေဖးေဖးကသက္ျပင္းေမာသာခ်လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န္႔ကေခါင္းငုံ႔သြားတယ္
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ငါထြက္ေျပးလာခဲ့တာ "
"နင္ဒီလိုမလုပ္ခ်င္ဘူးမလား က်န္႔က်န္႔ငါနင့္အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိတယ္ နင္ဒီလိုမလုပ္ခ်င္ဘူး"
"ဒါေပမဲ့ဒီနည္းလမ္းကပဲအားလုံးအတြက္အဆင္ေျပတယ္ေလ ဘယ္သူမွမနာက်င္ရေတာ့ဘူး"
"နင္နာက်င္ရတယ္ေလ "
"......."
"သခင္ႀကီးဝမ္ေရာ..မ်က္လွည့္ဆရာေရာပဲ..က်န္႔က်န္႔ဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္ထင္ေနလား အဲ့ဒါကနင့္ကိုယ္နင္ျပန္လိမ္ေနတာ အရမ္းပင္ပန္းရတယ္ "
ေရွာင္းက်န္႔ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပါ။သူ႔စိတ္ေတြေဝခြဲရခတ္ေနၿပီးဘာတစ္ခုမွမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး။သူ႔လုပ္ရပ္ကေဖးေဖးေျပာသလိုအားလုံးကိုနာက်င္ေစတာလား.. ဒါဆိုသူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ!!!. ..အစကိုျပန္သြားခြင့္ရမယ္ဆိုေနာင္တမရပဲဒီလူႏွစ္ေယာက္လုံးနဲ႔မပက္သက္ရေအာင္ေနမယ္...လူႏွစ္ေယာက္ကသူ႔ေၾကာင့္မနာက်င္ရေတာ့ဘူးေပါ့
ေဖးေဖးကေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာကိုအရိပ္အေျခၾကည့္ေနသည္။က်န္႔က်န္႔အေၾကာင္းသူသိတယ္။ဒီေကာင္ေလးကိုတစ္ခုခုလုပ္ေပးရေတာ့မယ္..ဒီပုံစံႀကီးအတိုင္းေတာ့ဆက္မေနသြားေစခ်င္ဘူး။
"က်န္႔က်န္႔..ငါတို႔အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ရေအာင္"
ေရွာင္းက်န္႔ကေဖးေဖးကိုမ်က္ေမွာင့္ကုပ္ကာၾကည့္သည္။ေဖးေဖးကစားပြဲေအာက္ကpokerကတ္ႏွစ္ကတ္ကိုယူကာသူ႔လက္ထဲကိုင္ထားတယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကေဖးေဖးဘာလုပ္မလဲၾကည့္ေနတယ္။
"ငါ့လက္ထဲမွာ3ပြင့္ကတ္နဲ႔8ပြင့္ကတ္ရွိတယ္.ငါတို႔အေလာင္းအစားေလးတစ္ခုစလိုက္ၾကရေအာင္...တကယ္လို႔နင္သာ3ပြင့္ကတ္ကိုဆြဲမိရင္သခင္ႀကီးဝမ္ဆီကိုျပန္ရမယ္ 8ပြင့္ကတ္ကိုဆြဲမိရင္ေတာ့Lao Wangဆီသြားရမယ္...ဘယ္လိုလဲ..နင္တစ္ေယာက္ထဲေနမယ္လို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္အဲ့လိုမျဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုတာငါသိတယ္..."
ေဖးေဖးစကားနားေထာင္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ခဏစဥ္းစားေနသည္။ဒါက ကံတရားကိုပုံခ်ရမလား။ေရွာင္းက်န္႔ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္လိုက္သည္
"ေကာင္းၿပီေလး စလိုက္ၾကတာေပါ့"
"Ok. "
ေဖးေဖးကpokerကတ္ကိုစားပြဲေပာ္ေမွာက္လိုက္ၿပီးလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေမႊလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေရွာင္းက်န္႔ဆီတြန္းေပးလိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကအလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေနကာႏွလုံးတုန္ေနသည္။ကတ္ဆီလွမ္းေနတဲ့သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကမၿငိမ္ပဲတုန္ယင္ေနသည္။
ဘယ္ဘက္ကိုလွမ္းယူမယ္လုပ္ၿပီးညာဘက္ေရာက္သြားလိုက္..ညာဘက္ယူမယ္လုပ္ၿပီးဘယ္ေရာက္သြားလိုက္ႏွင့္သူအသက္ေတာင္႐ူမဝျဖစ္ေနတယ္။ေဖးေဖးကေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ညာဘက္ကတ္ကိုယူလိုက္သည္။လွန္ၾကည့္ဖို႔လုပ္ၿပီးတျဖည္းျဖည္းလွန္ၾကည့္ေနမိတယ္။ဂဏန္းကိုျမင္ရခါနီးေလသူ႔လက္ဖ်ားေတြေအးလာေလပင္။ကတ္တစ္ခုလုံးလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကတ္ရဲ႕ထိပ္ဆုံးေထာင့္မွာေနရာယူေနတာက..8....
ေရွာင္းက်န္႔ရင္ထဲေခါင္းစဥ္မသိတဲ့ခံစားခ်က္ေတြဝင္ေရာက္လာသည္။တုတ္တုတ္မလႈပ္ပဲၿငိမ္ေနမိတယ္။ေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာကိုေတာက္ေလ်ာက္ၾကည့္ေနတဲ့ေဖးေဖးကတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ဘယ္လိုလဲ.က်န္႔က်န္႔နင္အေျဖကိုသိၿပီလား..ဒီကတ္ကိုဆြဲလိုက္မိလို႔ေပ်ာ္သြားလား.."
ေရွာင္းက်န္႔ကေဖးေဖးကိုသာစကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲၾကည့္ေနသည္။ေဖးေဖးကေရွာင္းက်န္႔ကိုၿပဳံးၿပဳံးေလးျဖင့္သာဆက္ေျပာသည္
"ဒီကတ္ကနင္တကယ္ဘာလိုခ်င္ေနလဲဆိုတာကိုေျပာျပေပးတယ္က်န္႔က်န္႔..8ကတ္ကိုဆြဲလိုက္မိလို႔နင္ေပ်ာ္႐ြင္တယ္မ်က္လွည့္ဆရာဆီျပန္ေျပးသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္အဲ့ဒါနင္သူ႔ကိုခ်စ္ေနလို႔နင့္ရင္ထဲမွာသူကအစစ္အမွန္မလို႔..."
ေဖးေဖးကခဏရပ္ၿပီးၿပဳံးကာဆက္ေျပာသည္။မ်က္လုံးေတြကေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာကေနလုံးဝမခြာေတာ့ဘူး
"အဲ့လိုမွမဟုတ္ဘူး...ဒီကတ္ဆြဲမိလို႔နင္မေပ်ာ္ရင္ ဘာလို႔3ကတ္ကိုမဆြဲမိတာလဲ ဆိုၿပီးေနာင္တရေနရင္နင့္ရင္ထဲမ်က္လွည့္ဆရာမရွိလို႔ပါ နင္တကယ္လိုခ်င္ေနတဲ့ကတ္က3ကတ္မလို႔....က်န္႔က်န္႔ဒါကနင့္ရဲ႕မသိစိတ္မွာရွိေနတဲ့အရာကိုႏႈိးဆြေပးလိုက္တာပါ..."
"..........."
"ဒီကတ္ေတြကကံကိုအသုံးခ်ၿပီးဘာေ႐ြးခ်ယ္ရမလဲဆိုတာကိုေျပာျပတာမဟုတ္ဘူးက်န္႔က်န္႔...နင့္ႏွလုံးသားကိုအသုံးခ်ၿပီးဘာကိုေ႐ြးခ်ယ္ခ်င္ေနတာလဲဆိုတာကိုေျပာျပေပးလိုက္တာ...ေဝခြဲရခတ္ေနတဲ့နင့္စိတ္ေတြကိုတိက်တဲ့အေျဖတစ္ခုေပးလိုက္တာပါ...ငါေျပာတာသေဘာေပါက္တယ္မလားဟင္က်န္႔က်န္႔.."
ေဖးေဖးကေရွာင္းက်န္႔ကိုေမးလိုက္ေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ကလက္ထဲကကတ္ကိုတင္းတင္းဆုတ္ၿပီးၾကည့္လာသည္။
"အင္း..ငါနားလည္သြားၿပီးေဖးေဖးေက်းဇုတင္ပါတယ္...8ကတ္လား3ကတ္လား ငါဘယ္ကတ္ကိုလိုခ်င္ေနတာလဲဆိုတာခုေတာ့ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိသြားပါၿပီး..."
"အရမ္းေတာ္တယ္ငါတို႔က်န္႔က်န္႔ေလး...ဒါဆိုေခါက္ဆြဲဆက္စားရေအာင္ ဗိုက္ဆာေနအုံးမယ္"
"အြန္းစားၾကရေအာင္"
ေဖးေဖးကေရွာင္းက်န္႔ေခါင္းေလးကိုဖြၿပီးေခါက္ဆြဲအတူစားၾကသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကခုနကလိုခံစားခ်က္မဲ့မေနေတာ့ပဲျပန္ၿပီးၿပဳံးရယ္လာတယ္.က်န္႔က်န္႔ရယ္...နင္ကၿပဳံးေနမွေခ်ာတာဟ..အၿမဲဒီလိုေလးျဖဴျဖဴစင္စင္ၿပဳံးေနစမ္းပါ...
*^^*
တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာျမင့္ေသာ္....
ဝမ္အိမ္ေတာ္ရဲ႕ဧည့္ခန္ကsofaေပၚေျခတစ္ဖက္ခ်ိတ္ထိုင္ေနတဲ့သခင္ႀကီးဝမ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကႏႈတ္ခမ္းေတြကနတ္ဆိုးဆန္ဆန္တြန္႔ေကြးေနသည္။
"ဒါဆိုသူဘယ္မွာရွိလဲသိရၿပီေပါ့...ဟက္...ေဘဘီရာေဘဘီ...ဒီေလာက္ေျပးေနရတာေမာေရာ့ေပါ့ရင္ခြင္အစစ္အမွန္ကိုျပန္လာဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီထင္တယ္..အျပင္မွာလြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားရတဲ့အခ်ိန္ေတြကုန္ၿပီေလ.ထြက္ေျပးလို႔မဝေသးဘူးလားကြာ..."
ဝမ္ရိေပၚကသူ႔ဘာသာတစ္ေယာက္ထဲေရ႐ြတ္ေနေလသည္။Jacksonနဲ႔အားလိမ္ကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာၿပဳံးလိုက္သည္။
"Bossဘာဆက္လုပ္မွာလဲကြၽန္ေတာ္တို႔သြားေခၚခဲ့ရမလား"
"မလိုဘူး.သူ႔ဘာသာေရာက္လာလိမ့္မယ္"
ထူးဆန္းတဲ့ဝမ္ရိေပၚစကားကိုJacksonကနားမလည္ျဖစ္သြားသည္။Jacksonနားမလည္တာကိုအားလိန္ကသိတာမလို႔Bossကိုေမးခြန္းျပန္မထုတ္ခင္နား နားကပ္ကာတိုးတိုးတိတ္တိတ္ရွင္းျပရသည္။
"ေအာ္..အဲ့လိုလုပ္မလို႔လား..အဆင္ေျပရင္ေကာင္းတာေပါ့အဆင္မေျပပဲသခင္ေလးကBossကိုပိုၿပီးမုန္းသြားရင္ အြန္႔"
ေရွ႕မၾကည့္ေနာက္မၾကည့္ေပါက္ကရေျပာေတာ့မဲ့Jacksonပါးစပ္ကိုအားလိန္အျမန္ပိတ္လိုက္ရသည္။အာသြက္လွ်ာသြက္နဲ႔ဒီေကာင္ကဘယ္ခ်ိန္Bossေသနတ္ေအာက္အသက္ေပ်ာက္မလဲမသိ။
"အြန္႔.မင္းလက္ႀကီးကနံလိုက္တာကြာ"
Jacksonကသူ႔ပါးစပ္ကိုလက္ခုံနဲ႔ပြတ္ၿပီးမ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့ကာေျပာေတာ့အားလိန္ကသူ႔လက္သူျပန္ၾကည့္ၿပီးJacksonကိုအားနာသလိုၾကည့္သည္။
"Sorry ညီအကိုရာ..ငါသန္႔စင္ခန္းဝင္ၿပီးလက္ေဆးဖို႔ေမ့သြားလို႔"
"ထြီ!. ႐ြံတာကြာ.ေအာ့!"
Jacksonကေအာ့ေအာ့နဲ႔ျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီးအားလိန္ကရယ္လိုက္သည္။
"မင္းကိုယ္ဝန္ကဘယ္ႏွလရွိၿပီလဲ...စိတ္ခ်ပါကေလးအေဖေနရာမွာငါ့နာမည္ထည့္လိုက္ပါ"
"ေခြးေကာင္အားလိန္.မင္းေသခ်င္ေနၿပီလား.."
Jacksonကအားလိန္ကိုေက်ာျပင္ကိုလက္သီးနဲ႔တဘုန္းဘုန္းထုေနေတာ့သည္။ထိုခ်ိန္ဝမ္ရိေပၚကထိုင္ေနရာကေန႐ုတ္တရတ္ထရပ္လိုက္တာမလို႔ႏွစ္ေယာက္သားထုေနတာရပ္ၿပီးဘရိတ္အုပ္ကာခ်က္ခ်င္းသတိအေနအထားျဖစ္သြားတယ္။
"ေျမေအာက္ခန္းသြားမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ Boss!"
ႏွစ္ေယာက္လုံးၿပိဳင္တူေျပာၿပီးဝမ္ရိေပၚကအေရွ႕ကထြက္သြားေတာ့အေနာက္ကထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္သြားသည္။
ေမွာင္မည္းေနတဲ့ေျမေအာက္ခန္းကမီးေရာင္မွိန္မွိန္သာရွိသည္။ေသြးညႇီနံ႔ေတြလႈိင္လႈိင္ထေနၿပီးအခ်ဳပ္ခန္းေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။အခန္းတိုင္းႏွိပ္စက္ခံထားရတဲ့လူေတြရဲ႕ေအာ္ညည္းသံကတကယ့္ကိုငရဲအလားပင္။
ႏွိပ္စက္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။လက္သည္းေျခသည္းခြံေတြတစ္ခုခ်င္းေျဖးေျဖးစီခြာထုတ္ၿပီးတူနဲ႔ထု႐ိုက္သည္။ေနာက္တစ္နည္းကေတာ့လက္ဖဝါးတစ္ခုလုံးသံမႈိေတြအျပည့္႐ိုက္ထည့္ၿပီးႏွိပ္စက္တယ္။အက္စစ္စိမ္ၿပီးသံဆူးႀကိဳးေတြနဲ႔လႊဲ႐ိုက္တာေတြ....အလြန္တုန္လႈပ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ဝမ္ရိေပၚကေတာ့အဲ့လိုအရာေတြကိုမ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္လုပ္ႏိုင္သည္...
သူကေသြးေအးေအးနဲ႔ရက္စက္တာ..သူ႔ႏွလုံးသားကေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ပဲႏူးညံ့ႏိုင္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ဒီေျမေအာက္ခန္းကိုတစ္ခါမွေရွာင္းက်န္႔ကိုမေခၚလာဖူးဘူး အနားေတာင္အကပ္မခံေပ။ေရွာင္းက်န္႔သာဒီလိုေသြးပ်က္စရာျမင္ကြင္းေတြေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသံေတြကိုေတြ႕ရင္သူ႔ကိုမုန္းတာထက္ေၾကာက္သြားမွာစိုးလို႔ပင္။
ဒါေပမဲ့ခုေတာ့အဲ့ဒီစည္းကမ္းခ်က္ကိုဖ်က္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္....
ဝမ္ရိေပၚကအလုံပိတ္ထားတဲ့ထုထည္ႀကီးမားတဲ့သံတံခါးႀကီးေရွ႕ရပ္လိုက္သည္။ထိုေနရာကအေစာင့္ကတံခါးဖြင့္ေပးတယ္...တံခါးကေတာင့္တင္းတဲ့ကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္အားသြန္ခြန္စိုက္တြန္းဖြင့္ရသည္။
ဝမ္ရိေပၚကေဆးလိပ္တစ္လိပ္ပါးစပ္မွာခဲၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေဘာင္းဘီအိပ္ထဲထည့္ကာခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ၿပဳံးေနတယ္။သံတံခါးႀကီးကတျဖည္းျဖည္းပြင့္သြားၿပီးေနာက္အထဲမွာလူတစ္ေယာက္ကေခါင္းငိုက္စိုက္စြာရွိေနသည္။
တိုင္မွာလက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔ကား ကာသံႀကိဳးေတြနဲ႔ခ်ည္ထားတယ္။ေျခေထာက္မွာလဲသံႀကိဳးေတြရွိသည္။လက္ေကာက္ဝတ္ေလာက္အထူရွိတဲ့သံႀကိဳးေတြကေတာ္႐ုံျဖတ္လို႔ရမွာမဟုတ္ပဲထိုလူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုလဲရစ္ပတ္ေခြထားေလသည္။အေပၚပိုင္းဗလာျဖစ္ေနၿပီးဒဏ္ရာေတြကလဲမနည္း...အခ်ိဳ႕ကလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္ၿပီးအခ်ိဳ႕ကအမာ႐ြတ္ေတြျဖစ္တယ္။
ဝမ္ရိေပၚကထိုလူအနားသြားကာငိုက္က်ေနတဲ့ေခါင္းကိုေမးကေနၾကမ္းတမ္းစြာဆြဲေမာ့လိုက္တယ္။မ်က္ႏွာမွာလဲဒဏ္ရာေတြႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေသြးေတြစီးက်ေနေလသည္။သူမလာခင္ႏွိပ္စက္ထားေသးတယ္ထင္တယ္။ႀကိဳက္တယ္ အဲ့လိုပဲႀကိဳက္တယ္.
"ဘယ္လိုလဲမ်က္လွည့္ဆရာ...ငါနဲ႔ခြၽတ္စြပ္တူတဲ့မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကခုေတာ့ငါေတာင္မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ဘူး...ခံစားလို႔ေကာင္းရဲ႕လား"
".........."
စူးစူးဝါးဝါးစိုက္ၾကည့္ၿပီးစကားျပန္မေျပာေတာ့ဝမ္ရိေပၚကႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ၿပဳံးလိုက္သည္။
လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကမ်က္လွည့္ဆရာကေရွာင္းက်န္႔ထြက္သြားၿပီးသတိေမ့သြားတာမလို႔Jacksonနဲ႔Chuoကဝမ္အိမ္ေတာ္ကိုသယ္လာခဲ့ၾကတယ္။သူကဒီမ်က္လွည့္ဆရာကိုေျမေအာက္ခန္းရဲ႕အထူးအခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္ပိတ္ကာႏွိပ္စက္ထားေလသည္။
ဝမ္ရိေပၚကေဆးလိပ္ငုတ္တိုကိုလက္ၾကားညႇပ္ကာရိေပၚရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အုံကိုဖိကပ္လိုက္သည္။
[ဝမ္ရိေပၚနဲ႔ရိေပၚလို႔သုံးပါမယ္အစထဲကအဲ့လိုပဲသုံးခဲ့တာပါေနာ္]
ခ်က္ခ်င္းရဲတက္ကာေလာင္ကြက္ျဖစ္သြားၿပီးနာက်င္ပူေလာင္သြားေပမဲ့မေအာ္ပဲအံႀကိတ္ကာတင္းခံေနေလသည္။
"နာလား..."
"........" (ကိုယ့္ဘာသာခံစားၾကည့္ပါလားေဆးလိပ္မီးနဲ႔တို႔ၿပီးမနာဘူးလားဆိုေတာ့မင္းကဦးေႏွာက္မရွိဘူးလား)
ရိေပၚကစိတ္ထဲကေနျပန္ေျပာေနေပမဲ့လက္ေတြ႕မွာေတာ့စကားမဟ။ဒီလူနဲ႔စကားေျပာရမွာေတာင္သူ႔ပါးစပ္ေလးသနတယ္။
"ဟက္..ဒီႏွိပ္စက္မႈေတြကိုသေဘာက်ရဲ႕လား.ငါမင္းကိုေကာင္းေကာင္းခံစားခြင့္ေပးမွာပါ...အားလိန္!!"
"ဟုတ္ကဲ့Boss"
"သံဆူးႀကိဳးယူခဲ့"
အားလိန္ကအေစာင့္တစ္ေယာက္ကိုကမ္းေပးတဲ့သံဆူးႀကိဳးကိုယူၿပီးရိေပၚအေနာက္ကိုေလ်ာက္သြားသည္။ရိေပၚကလက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကာနဖူးေၾကာေတြေထာင္တဲ့ထိအံႀကိတ္ထားလိုက္တယ္။သခင္ႀကီးဝမ္ကJacksonခ်ေပးတဲ့ထိုင္ခုံေပၚေျခတစ္ဖက္ခ်ိတ္ကာထိုင္ေနသည္။
႐ႊမ္း!!႐ႊမ္း!!!႐ႊမ္း!!!
နာတယ္..ေသေလာက္ေအာင္နာတယ္...ဒါေပမဲ့သူတစ္ခ်က္မေအာ္ဘူး။အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ႐ိုက္ခ်က္ေတြကသူ႔ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံစုတ္ျပတ္သပ္သြားၿပီေတာင္ထင္ရတယ္။ေသြးေတြရဲဆင္းေနတဲ့ေက်ာျပင္ကျမင္လို႔မေကာင္းေတာ့ေပ။
ဘယ္ႏွခ်က္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့႐ိုက္ခ်က္ေတြၿပီးေနာက္ရိေပၚကေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသာက်န္ေတာ့တယ္။အဲ့ေတာ့မွဝမ္ရိေပၚကလက္ျပကာရပ္တန္႔ေစလိုက္သည္။
"သူေသလို႔မျဖစ္ေသးဘူး...ေရွာင္းက်န္႔ျပန္လာေအာင္သူ႔ကိုအသုံးခ်ရအုံးမယ္..ဟက္...မ်က္လွည့္ဆရာေလး...အရမ္းနာက်င္လား.."
ဝမ္ရိေပၚကေလွာင္ရိပ္ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ကာေမးၿပီးတျဖည္းျဖည္းသူ႔မ်က္ႏွာကခတ္ထန္မာေၾကာလာသည္။
"မင္းေရွာင္းက်န္႔မိဘေတြကိုသတ္ခဲ့တုန္းကေရွာင္းက်န္႔ဒီထက္ပိုနာက်င္ရတယ္ကြ!!. .ေရွာင္းလင္မယားမွာဘာအမွားေတြရွိလို႔လဲ.ဟမ္..ငါ့ကိုေျပာပါအုံး ဖန္းကထြက္မိတာနဲ႔ပဲအသက္ပါထြက္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့စည္းကမ္းခ်က္ႀကီးကတရားမလြန္ဘူးလား......အဲ့ခ်ိန္ကေရွာင္းက်န္႔ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနခဲ့လဲ သူ႔မိဘေတြရဲ႕႐ုပ္အေလာင္းကိုေပြ႕ပိုက္ၿပီးေသြးအိုင္ထဲဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္ၿပီးေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးေနခဲ့လဲ.....ငါ့မ်က္စိထဲကမထြက္ေသးဘူး...ငါလဲေရွာင္းက်န္႔နဲ႔ထပ္တူနာက်င္ခဲ့ရတယ္ကြ!!"
"........."
ရိေပၚကဘာမွမေျပာပဲႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္။ဝမ္ရိေပၚကအားလိန္လက္ထဲကသံဆူးႀကိဳးကိုယူၿပီးရိေပၚရင္ဘက္ကိုအားကုန္လြဲ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္။ဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာကမီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနၿပီးေလွာင္ရိပ္ေတြေပ်ာက္ဆုံးကာေဒါသခိုးေတြေဝေနသည္။ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကအလိုလိုအေနာက္ဆုတ္ကုန္ၾကတယ္။
႐ႊမ္း!
"ဒါကေရွာင္းလင္မယားအတြက္!"
႐ႊမ္း!
"ဒါကေရွာင္းက်န္႔အတြက္"
႐ႊမ္း!
"ဒါကငါ့အပိုင္ကိုမွလုယူခ်င္ေနတဲ့အတြက္"
႐ႊမ္း!!
"ဒါကငါ့အပိုင္ကိုျပန္မေပးပဲဖြက္ထားခဲ့တဲ့အတြက္"
႐ႊမ္း!!
"ဒါကငါ့အတြက္."
သံဆူးႀကိဳးနဲ႔အားကုန္းငါးခ်က္႐ိုက္ၿပီးေတာ့ဝမ္ရိေပၚကသံဆူးႀကိဳးကိုလႊတ္ခ်လိုက္သည္။အားလိန္႐ိုက္တုန္းကနည္းနည္းအားေပ်ာ့ၿပီးဝမ္ရိေပၚရဲ႕႐ိုက္ခ်က္ေတြကငါးခ်က္ထဲနဲ႔ရိေပၚရဲ႕ေျခဖ်ားထိေသြးေတြစီးဆင္းသြားသည္။ရိေပၚကစူးရဲေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔သခင္ႀကီးဝမ္ကိုစိုက္ၾကည့္တယ္
"ေရွာင္းလင္မယားကိုဖန္းေဆာင္စီကသတ္တာ"
"ငါသိတယ္..အဲ့ဒါေၾကာင့္ဖန္းအိမ္ေတာ္လဲအသက္မရွင္ေစရဘူး ကိုယ္တိုင္သတ္ခဲ့တဲ့မင္းလဲအသက္မရွင္ေစရဘူး...ေရွာင္းက်န္႔လက္နဲ႔မင္းကိုသတ္တာထက္ငါလက္နဲ႔သတ္တာကမင္းနာက်င္ရတာပိုသက္သာပါတယ္..ဒါကမင္းအတြက္ငါ့ရဲ႕ပထမဆုံးနဲ႔ေနာက္ဆုံးညႇာတာ ျခင္းပဲ."
ဝမ္ရိေပၚကေျပာၿပီးထြက္သြားေတာ့ကိုယ္ရံေတာ္ေတြလဲလိုက္ထြက္သြားသည္။ဝမ္ရိေပၚကအခန္းေရွ႕မွာရပ္ၿပီးအေစာင့္ကိုေျပာလိုက္တယ္။
"ေဆးထည့္ေပးလိုက္မေသေစနဲ႔အုံး ေရွာင္းက်န္႔မေရာက္လာေသးဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့Boss"
ထို႔ေနာက္သံတံခါးႀကီးကပိတ္က်သြားေတာ့သည္။အထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တဲ့ရိေပၚကတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္တယ္။
ဟက္...ေသေစခ်င္ေနၿပီပဲဘာလို႔ေဆးထည့္ခိုင္းေနေသးတာလဲ..ေသေအာင္လႊတ္ထားလိုက္ပါလား..သခင္ႀကီးဝမ္ခင္ဗ်ားကေလ.လည္မယ္လိုလိုနဲ႔တုံးအလိုက္တာ ေရွာင္းက်န္႔ကခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ေနတာမသိဘူးလား ခု ခင္ဗ်ားကေရွာင္းက်န္႔ကိုအထင္လြဲၿပီးလုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ေနတယ္မလား...ေရွာင္းက်န္႔နားလည္ရင္ေကာင္းတာေပါ့..ဒီလိုမဟုတ္ပဲတကယ္မုန္းသြားရင္ေတာ့ေနာင္တမေၾကး..
ရိေပၚကအေတြးနဲ႔အတူၿပဳံးၿပီးေနာက္ဒဏ္ရာေတြႏွင့္သတိေမ့သြားေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္ေသာသူေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ကတ္ေလးကဘယ္ကတ္လဲ?..8ျဖစ္ႏိုင္သလို3လဲျဖစ္ႏိုင္တယ္။ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔သခင္ႀကီးဝမ္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေနသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကတကယ္ပဲသခင္ႀကီးဝမ္ကိုခ်စ္ရဲ႕လားဆိုတာဘယ္သူသိႏိုင္မလဲ..ကာယကံရွင္ေရွာင္းက်န္႔ကလြဲၿပီးဘယ္သူမွအတိအက်မသိပါဘူး။
Boss Wangကရိေပၚကိုငါးစာခ်ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ကိုျပန္လာေအာင္လုပ္သည္။ဒါကေရွာင္းက်န္႔ကရိေပၚကိုခ်စ္ေနတယ္ဟုထင္ျမင္ျခင္းေၾကာင့္သာ။ေရွာင္းက်န္႔ကရိေပၚကိုတကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားBoss Wangအတိအက်မသိဘူးေလ...ေရွာင္းက်န္႔သာသိသည္ျဖစ္သည္။
ေရွာင္းက်န္႔ခ်စ္တဲ့သူ..ေရွာင္းက်န္႔ရင္ထဲတကယ္ရွိတဲ့သူကတစ္ေယာက္ထဲပါပဲ..ဘယ္သူလဲဆိုတာေရွာင္းက်န္႔ကလြဲၿပီးဘယ္သူႏိုင္အုံးပါ့မလဲ...
💚💛❤