ကျနော်ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ လင်မယားအရာရောက်တာမို့ ကြားထဲမှာ ပြတ်သွားပီး အသစ်ရှာကြလည်း တော်ရုံ ဂရုမစိုက်ကြပုရယ်... ရောက်ပီးမကြာပါပု တစက်ရုံလုံးရဲ့ တဦးထဲသော မြန်မာလူမျိုး ကျနော်နဲ့ ခင်သွားပီး လက်ဖက်သုတ်ကို မပီကလာပီကလာပြောပီး ကြိုက်တတ်လာသလို သနပ်ခါးလည်း လိမ်းတတ်လာတယ်...ကျနော်နဲ့ ငါးအတူမျှား ဘူဖေးသွားစားတယ်.. ဖဲရိုက်တယ်လေ...
သူ့ဘဲက ကျနော်တို့ ဖဲရိုက်နေရင် ဘီယာမူးနေတာ များတယ်... ကြာလာလေ ရင်းနှီးမှုပိုလာတော့ မထိတထိလေး တွေပြောလာတယ် နောက်ပိုင်း အစအနောက်သန်တဲ့ ကျနော့်အကြောင်း ပိုသိလာတော့ ပိုရဲတင်းပီး ပေါက်ကရတွေ ပြောလာတယ်လေ ... ကျနော်တို့ စက်ရုံမှာလည်း သူတစ်ယောက်ပဲ လန်းပီး ငယ်တာကို... ကျန်တာအကုန် အမတော်ပစ်ပီး သူ့ကိုကြ စသလို နောက်သလိုနဲ့ ချစ်လေးလို့ ခေါ်တယ်... ကြောကလည်း တော်၂တောင့်တယ် သူ့ဘဲက ချိန်ပြည့်မူးနေတော့ မဖြိုနိုင်ဘူးထင်တယ်...
အသားအရည်က အစ ဝင်းနှစ်ပီး ဖွေးနေတာဗျ... သယ်ရင်းတို့လည်း တွေ့ရင် သွားရည်ယိုမှာ ...ဝတ်လိုက်ရင် တီရှပ်အင်္ကျီနဲ့ အောက်က အလတ်စတစ် အသားကပ် ဘောင်းဘီရှည်ဆိုတော့ ထင်သာမြင်သာ ပိုရှိတာပေါ့ တင်းရင်းပီး လုံးနေတဲ့ဖင်ရယ် ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်တံရယ် တခါတလေ ပစ္စည်းတွေ ဘာတွေ ကုန်းကောက်လိုက်ရင် ဖောင်းကြွနေတဲ့ စပရယ်က ကျနော့်ကို ရေငတ်စေတယ်...ကျနော်လည်း မိန်းမနဲ့ ဝေးနေတော့ သူ့ကို ကျိတ်ချင်နေတာ... အဲ့ညက.... ကျနော်တို့ ပိုက်ဆံထွက်လို့ ထိုင်းရှမ်းကိုးမှီး ကစားကြတယ်...ကျနော်လည်း လပ်ကီးကောင်းသလား မမေးနဲ့ ဒိုင်ကိုင်တာရယ်မို့ ငွေကို ဖွေးခံနေတာ...