13ခု
Uni
Casinoရုံထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ဆူညံနေတဲ့အသံမျိုးစုံကနားစည်ကိုလာရိုက်ခတ်သည်။အောက်ထပ်မှာကတော့သာမန်ဝိုင်းတွေရှိပြီးအပေါ်ထပ်မှာတော့သီးသန့်ဝိုင်းတွေရှိသည်။Casinoရုံတွေကသူလက်အောက်မှာရှိပြီးဒီနေရာမှာအရောင်းအဝယ်လဲလုပ်တယ်။
ဝမ်ရိပေါ်ကအပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားပြီးအနောက်ဘက်အခန်းတွေဆီလျောက်သွားတယ်။လမ်းတစ်လျောက်နီယွန်မီးရောင်စုံကထိန်လင်းနေသည်။တဖြည်းဖြည်းမီးရောင်တွေမှိန်လာတဲ့နေရာကိုရောက်လာပြီးအခန်းတစ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့လူနှစ်ယောက်ကဝမ်ရိပေါ်ကိုအရိုအသေပေးသည်။
"မင်းတို့ဒီမှာနေခဲ့"
ပါလာတဲ့ကိုယ်ရံတော်တွေကိုပြောပြီးတော့အခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။အခန်းဆိုပေမဲ့အိမ်တစ်လုံးနီးပါးကျယ်ဝန်းပြီးဂိုဒေါင်လိုပုံစံဖြစ်သည်။ထိုင်ခုံပေါ်တွေကြမ်းပေါ်တွေမှာပျင်းတွဲစွာထိုင်နေတဲ့ယောကျာ်းလေး မိန်းကလေးအများကြီးကသူတို့လက်ထဲကတစ်စုံတစ်ရာကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ရူရှိုက်နေကြတယ်။
တစ်ချို့ကသာယာနေပြီးတစ်ချို့ကတော့အရူးတစ်ယောက်လိုအငမ်းမရဖြစ်နေကြသည်။အငွေ့တွေကထောင်းထနေပြီးအသက်ရူရပါကြပ်သည်။ဒါကနိဗ္ဗာန်ပဲ..
"ကျွန်တော့်မှာကုန်နေပြီးနဲနဲလေးဖြစ်ဖြစ်ပေးပါ...တောင်းပန်ပါတယ်"
"သွားစမ်း...မင်းပိုက်ဆံမရှိပဲရမယ်မထင်နဲ့ဒါတွေကစျေးမြင့်တယ်ကွ.သွား..သွားဝေးဝေးသွား!!"
လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကဒူးမထောက်ရုံတမယ်တောင်းဆိုနေတာကိုဒီကတာဝန်ရှိသူတစ်ယောက်ကအော်ဟစ်နေလေသည်။လူငယ်လေးပုံစံကပိန်ချုံးနေပြီးလုံးဝမူးယစ်သားကောင်ဖြစ်နေလေပြီး။အရိုးပေါ်အရေတင်နဲ့ရုပ်တောင်မပီချင်တော့..
ထိုလူငယ်လေးကသူများတွေကိုအားကျစွာနှင့်ငေးကြည့်နေသည်။နှာခေါင်းကိုလက်ညိုးနဲ့ခဏခဏပွတ်သပ်နေပြီးသူ့မျက်လုံးတွေကဟိုဟိုဒီဒီလျင်မြန်စွာပြေးလွှားနေတယ်။ဝမ်ရိပေါ်ကစီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်ပြီးထိုလူငယ်လေးအနားသွားသည်။
"ရော့..ဒါကမင်းကိုအနည်းငယ်သက်သာစေလိမ့်မယ်.."
ဆေးလိပ်ကိုကမ်းပေးတော့မော့ကြည့်တယ်။ချောင်ကျနေတဲ့မျက်ကွင်းတွေကညိုမဲနေလေသည်။သူပေးတာကိုမယူပဲနံရံထောင့်ကိုကပ်သွားပြီးကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေတယ်။ဝမ်ရိပေါ်ကတစ်ချက်ပြုံးပြီးထိုကောင်လေးအနားသွားပြီးဆေးလိပ်ကိုပေးပြန်သည်။
"မယူဘူး..ကျွန်တော်လိုတာဒါမဟုတ်ဘူး"
ကောင်လေးကသူ့လက်တွေနဲ့နံရံကိုကုပ်ခြစ်ေနပြီးခပ်ကြောင်ကြောင်ပြောနေသည်။ကြည့်ရတာဒီကောင်လေးကြောင်တော့မယ်ထင်တယ်။မသုံးရတာဘယ်လောက်တောင်ကြာနေပြီလဲ။ရူရုံတင်မကဘူးအသားထဲပါထိုးတာထင်တယ်။ယင်းထချိန်ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား
"ဒါကမင်းလိုချင်တဲ့ဟာလောက်မကောင်းပေမဲ့မင်းခံစားနေရတာကိုတော့အနည်းကျဥ်းသက်သာအောင်လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်..."
သူ့စကားကိုအဖြေပြန်မပေးပဲနံရံကိုသာတဂျစ်ဂျစ်ကုပ်ခြစ်နေသည်။
"သခင်ကြီးဝမ်..လာမယ်ဆိုလဲအကြောင်းကြားရော့ပေါ့ခုတော့ဘာမှမပြင်ဆင်ထားရဘူး"
လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်လမ်းလျောက်လာတဲ့အမျိုးသမီးကအနီရောင်ချောင်ဆမ်ဝတ်စုံနှင့်ခြူပန်းတွေဆင်ထားဆံထိုးကိုခေါင်းမှာပန်ဆင်ထားသည်။
"Ms. Maria. သူ့ကိုကူညီလိုက်ပါ"
"Maria လို့ပဲခေါ်ပါလားကျွန်မကဒီမှာလုပ်နေပြီဆိုတော့တရင်းတနှီးခေါ်သင့်တာပေါ့.ဟုတ်ဘူးလား"
ချွဲပစ်နေတဲ့အသံနှင့်သူ့အနားလိုတာထက်ပိုကပ်ကာညုတုတုစကားပြောသည်။
"သူ့ကိုကူညီလိုက်ပါ"
"ကောင်းပါပြီရှင်..တစ်ယောက်လောက်လာအုံး.သူ့ကိုခေါ်သွားပြီးကူညီပေးလိုက်ကြ"
Mariaစကားလဲဆုံးရောလူတစ်ယောက်ကရောက်လာပြီးကောင်လေးကိုတွဲခေါ်သွားသည်။ကြာကြာဆက်ထားရင်ဒီကောင်လေးသေသွားလိမ့်မယ်။ဝမ်ရိပေါ်ကတပါးသူကိုကူညီပါတယ်နည်းလမ်းလေးမှားနေတာပဲရှိတာ။
"သခင်ကြီးဝမ်..ပထမလားအလယ်အလတ်လား နောက်ဆုံးလား"
"ငါဒီကိုလာတာအဲ့ဒါလုပ်ဖို့မဟုတ်ဘူး...မင်းကိုမေးချင်တာရှိလို့"
"အိုး..ကျွန်မကိုတကူးတကလာတွေ့တာပေါ့ဝမ်းသာစရာပဲ..ပြောပါ..ဘာမေးချင်တာလဲ"
"ဖန်းဆောင်စီနဲ့မင်းနဲ့ကအရမ်းရင်းနှီးတဲ့ဆက်ဆံရေးရှိတာငါသိတယ်မင်းကသူ့ရဲ့အငယ်အနှောင်းမလား..ငါသိချင်တာလွန်ခဲ့တဲ့၇နှစ်ကျော်ကရှောင်းမိသားစုသတ်ခံရတဲ့ကိစ္စ..မင်းလဲအကြောင်းစုံသိမှာပေါ့"
Mariaကဝမ်ရိပေါ်စကားကြောင့်ဘေးကခုံမှာထိုင်ပြီးပြုံးလိုက်သည်။သူကသခင်ကြီးဖန်းရဲ့အငယ်အနှောင်းဆိုတာဝမ်ရိပေါ်ကဘယ်လိုသိတာလဲ။Penisula မှာပြသာနာတက်တုန်းကထင်တယ်။
"ကျွန်မကသူ့မယားငယ်လုပ်ပြီးသူ့အလိုကျနေပေးရတယ်သူခိုင်းတာမှန်သမျှလုပ်ပေးရတာမှန်ပေမဲ့ကျွန်မနှလုံးသားမှာသခင်ကြီးဝမ်တစ်ယောက်ပဲရှိတာပါ.."
"ငါမသိချင်ဘူးမင်းငါ့အပေါ်ဘယ်လိုပဲခံစားချက်ရှိရှိငါဂရုမစိုက်ဘူး..ငါသိချင်တာတစ်ခုပဲအဲ့တုန်းကရှောင်းမိသားစုကိုသတ်ခဲ့တဲ့လူ...သူဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ"
Jacksonကသူနဲ့တစ်ပုံစံထဲတူတဲ့သူကိုတွေ့ခဲ့တယ်လို့ပြောတယ်။အဲ့ဒီလူကရှောင်းကျန့်မိဘတွေကိုသတ်သွားတဲ့သူဆိုတာရေတောင်မရောဘူးသေချာတယ်။သူ့ရဲ့ယုံကြည်အားကိုးရတဲ့တပည့်နာလေးတွေကတော့ထိုလူကိုမှတ်မိပုံမရ။အရင်တစ်ခါရှောင်းကျန့်လဲပြောဖူးပေမဲ့အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့နေခဲ့တာယခုတော့ရှောင်းကျန့်ပျောက်နေတဲ့ကိစ္စကထိုလူနဲ့တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်းတော့ပက်သက်မှုရှိမည်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ရှောင်းကျန့်မိဘတွေသတ်သွားသူကဖန်းအိမ်တော်ကဖြစ်နေလို့ပါပဲ။
"ငါမေးတာဖြေပါသူဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ"
"ဒီမေးခွန်းအတွက်ဆိုရင်တော့ကျွန်မလဲသေချာမပြောနိုင်ဘူးအဲ့တုန်းကသူကရှောင်းလင်မယားကိုသတ်ပြီးဒီလောက ကနေပျောက်ကွယ်သွားတာဖန်းအိမ်ကိုဘယ်တော့မှပြန်မလာတော့ဘူး...ကျွန်မဒါပဲသိတယ်"
Maria စကားကြောင့်ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာကအလိုမကျဖြစ်သွားသည်။သူစုံစမ်းဖို့လိုနေပြီထင်တယ်...Mariaဘက်လှည့်ကာခပ်တည်တည်နဲ့စကားတစ်ခွန်းဆိုလိုက်သည်။
"မင်းလဲဒီကပစ္စည်းတွေခိုးထုတ်ပြီးဖန်းဂိတ်ကိုဆက်သနေတာတော်သင့်ပြီထင်တယ်ငါပြောနေတုန်းရပ်လိုက်ပါမဟုတ်ရင်မင်းအသက်အတွက်စိုးရိမ်မိတယ်"
Mariaကထိုစကားကြောင့်တုန်လှုပ်သွားသည်။ဝမ်ရိပေါ်သိနေတာကိုလုံးဝမရိပ်မိပဲပစ္စည်းတွေစိတ်ကြိုက်လုပ်နေမိတယ်။ထိတ်လန့်ကာဘာစကားမှပြန်မပြောနိုင်တော့ပေ။ဝမ်ရိပေါ်ကအေးအေးလူလူဖြင့်သာထွက်သွားတာကိုကြည့်ပြီးMariaရဲ့ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်လာတယ်။သူမြင်လိုက်ရတဲ့သခင်ကြီးဝမ်ရဲ့အပြုံးကချိုမြိန်သလိုနဲ့အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
အရင်ကထက်ပိုပြီးသွေးအေးလာတယ်ပိုပြီးရက်စက်လာတဲ့သခင်ကြီးဝမ်ကနတ်ဆိုးတစ်ကောင်အလားပင်..
Casinoရုံကထွက်လာပြီးကားရပ်ထားတဲ့နေရာကိုသွားကာ တံခါးဖွင့်မယ်အလုပ်သူ့ကိုတစ်ယောက်ယောက်ကစိုက်ကြည့်နေသလိုခံစားရသည်။တံခါးဖွင့်ပြီးအထဲမဝင်သေးပဲဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်မိသည်။ကားလမ်းမကြီးရဲ့တစ်ဖက်ကအမှောင်ရိပ်မှာရပ်နေတဲ့သူကိုတွေ့တော့ဝမ်ရိပေါ်ကားတံခါးကိုပိတ်ချပြီးထိုနေရာကိုအပြေးသွားဖို့လုပ်သည်။သူ့ကိုရပ်ကြည့်နေတဲ့သူကိုအမြင်မှားတာမဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်...
ကားလမ်းဖြတ်ကူးမယ်လုပ်တော့တဝီဝီနဲ့ကားတွေပိတ်ပြီးလမ်းလယ်ခေါင်မှာကိုးယိုးကားယားဖြစ်နေမိတယ်။တတီတီနဲ့ကားဟွန်းသံတွေကကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေတာကိုဂရုမစိုက်နိုင်ပဲတစ်ဖက်လမ်းကိုသာအရောက်သွားမိသည်။ကားလမ်းဖြတ်ကူးပြီးတစ်ဖက်ကိုရောက်တော့ခုနရပ်နေတဲ့သူကိုမတွေ့ရတော့။ဝမ်ရိပေါ်ကလှည့်ပတ်ကြည့်တော့ခပ်ဝေးဝေးမှာတရွေ့ရွေ့သွားနေတဲ့ကျောပြင်လေးကိုတွေ့လိုက်သည်။အညိုရောင်loag coatနဲ့လူကသူအရမ်းလွမ်းနေရတဲ့သူဆိုတာသေချာသည်။
ဝမ်ရိပေါ်ကပြေးလိုက်သွားပေမဲ့ပိုပိုဝေးနေတယ်လို့ခံစားရတယ်။သူလက်လှမ်းမမီတဲ့နေရာကိုပိုပြီးရောက်သွားတယ်....ပြေးလိုက်နေရင်းရင်ထဲဆို့တက်လာသည်။
ဘယ်ထိလိုက်မိတယ်မသိ..အုတ်တံတိုင်းတွေတစ်ဖက်တစ်ချပ်စီကာရံထားတဲ့လမ်းကြားကိုရောက်တော့မျက်ခြေပြတ်ပြတ်ပြီးလုံးဝမတွေ့တော့ပေ။လမ်းကလဲဆုံးနေပြီမလို့ဆက်သွားစရာမရှိတော့တာကြောင့်နေရာမှာတင်ရပ်လိုက်သည်။အုတ်နံရံကိုခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ကန်လိုက်သည်
"ရှောင်းကျန့်မင်းမလား မင်းဆိုတာငါသိတယ်ငါတွေ့လိုက်တယ်...ထွက်လာခဲ့!!!. .မင်းမထွက်လာရင်ငါ့အကြောင်းကောင်းကောင်းသိမယ်..ရှောင်းကျန့်!!!"
တစ်ယောက်ထဲအော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေသည်။ဒီလမ်းထဲလူမပြောနဲ့ခွေးတစ်ကောင်ကြောင်တမြီးတောင်မရှိ။မီးရောင်လဲမရှိပဲလရောင်သာဖြာကျနေသည်။မိုးအုံ့နေတာမလို့ကြယ်တွေမမြင်ရတဲ့အပြင်ရှိနေတဲ့လမင်းကြီးတောင်မိုးတိမ်တွေကြားထဲပုန်းကွယ်ချင်နေသည်ရှောင်းကျန့်လိုပဲ...
"ရှောင်းကျန့်!!!မင်းထွက်လာခဲ့!!!. အားး."
ဝမ်ရိပေါ်ကအသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်ကာဒေါသထွက်နေသည်။သူ့ဒေါသတွေဖြေဖျောက်စရာမရှိတော့နံရံကိုပဲအကြိမ်ရေများစွာထိုးနေမိတော့တယ်။လက်ကသွေးတွေဖြာဆင်းလာပြီးနံရံကလဲနီစွေးသွားတော့တယ်။
ခပ်လှမ်းလှမ်းကဓာတ်ဆီပုံးကြီးတွေကြားပုန်းကွယ်နေတဲ့ကောင်လေးကဝမ်ရိပေါ်ထိုသို့လုပ်နေတာတွေ့တော့ပုန်းကွယ်နေရာကနေထွက်ဖို့ခြေလှမ်းပြင်ပြီးမှရပ်တန့်လိုက်သည်။ပြန်ပုန်းနေပြီးရင်ဘက်ကိုဖိကာတိတ်တိတ်လေးငိုကြွေးနေတယ်။
မလုပ်ပါနဲ့..မင်းကိုယ်မင်းနာကျင်အောင်မလုပ်ပါနဲ့မင်းအသားနာရင်ငါ့ရင်တွေကပိုနာကျင်လွန်းလို့ပါ
ဝမ်ရိပေါ်ကသွေးတွေရဲနေတဲ့လက်နဲ့အိပ်ကပ်ထဲကစီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်ပြီးမီးညှိလိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းမှာခဲပြီးခေါင်းအနည်းငယ်မော့ကာအငွေ့တွေမှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ထို့နောက်နံရံကိုမှီကာထိုင်ချလိုက်တယ်။လက်ကြားဆေးလိပ်ညှပ်ပြီးကောင်းကင်ကြီးကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။
ဘာလို့ထွက်သွားရတာလဲငါ့အနားမှာဘာလို့မနေနိုင်ရတာလဲ...မင်းငါ့ကိုမုန်းတယ်ဆို..လာသတ်လေလာသတ်လိုက်စမ်းပါငါပျော်ပျော်ကြီးခံမယ်..အနည်းဆုံးမင်းမျက်နှာလေးမြင်ရတာပေါ့...မင်းလက်နဲ့သတ်ရင်ငါကျေနပ်ပါတယ်ကွာ...ငါ့ကိုထပ်ပြီးအဲ့လိုကြီးမနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့...
ငါ့မှာမင်းမိဘတွေကိုမသတ်ဘူးဆိုတာပြဖို့သက်သေမရှိဘူး။အဲ့ဒါကြောင့်မင်းအမုန်းကိုခံရတယ်မင်းငါ့ကိုကြိုက်သလောက်အထင်လွဲ..ရတယ်...ငါမင်းကိုချစ်နေရရင်ကျေနပ်တယ်မင်းအမုန်းခံပြီးအနားမှာချုပ်နှောင်ထားမိတာကချစ်လွန်းလို့လေရှောင်းကျန့်ရာ...ငါ့မှာမင်းမျက်နှာလေးမမြင်ရတဲ့နေ့ရက်တိုင်းကအရှင်လတ်လတ်ငရဲပဲ။မင်းမုန်းပါ..ကြိုက်သေလောက်မုန်းမင်းမုန်းသလောက်ငါချစ်ပေးမယ်.....
လက်ထဲကမကုန်သေးတဲ့ဆေးလိပ်ကိုပစ်ချပြီးခြေထောက်နဲ့နင်းခြေလိုက်သည်။အချိန်အခါသင့်ရွာချလာတဲ့မိုးကသူ့မျက်ရည်တွေဘယ်သူမှမတွေ့အောင်ကူညီပေးနေတာလား။ကျေးဇုတင်ပါတယ်..ဒါပေမဲ့ဒီနေရာမှာသူကလွဲပြီးဘယ်သူမှမရှိဘူးလွတ်လွတ်လပ်လပ်ငိုလို့ရတယ်မလား။
တဝေါဝေါရွာချနေတဲ့မိုးတွေကြောင့်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ပါးပြင်ကမျက်ရည်တွေကမိုးရေတွေနဲ့ရောနှောကုန်သည်။
ရှောင်းကျန့်ကပါးကမိုးရေလားမျက်ရည်လားမသိတဲ့အရာတွေကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။အကျယ်ကြီးအော်ငိုချင်တယ်...ရင်ထဲတင်းကြပ်နေတာတွေပေါ့သွားအောင်ငိုချင်သည်။ငယ်ငယ်ကမားရဲ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ပြီးအော်ငိုခဲ့သလိုမျိုး။
ငါလုပ်နေတာတွေကမင်းအတွက်ချည်းပါပဲ...ငါတို့နှစ်ယောက်ကလုံးဝမဖြစ်သင့်တဲ့သူတွေမင်းကငါ့ရန်သူ...ငါမင်းကိုသတ်ချင်တယ်..မုန်းတယ်..ဟုတ်တယ်ငါမင်းကိုအရမ်းမုန်းတယ်..မုန်းလွန်းလို့၇နှစ်ကျော်မင်းအနားမှာနေခဲ့တာ..မင်းကိုသတ်ဖို့အခွင့်အရေးတွေအများကြီးရပေမဲ့ငါမသတ်ခဲ့တာကမုန်းလို့...မင်းအန္တာရာယ်ကြားထဲရောက်နေတာသိတော့မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ရင်ထဲပူလောင်ပြီးဝင်ကယ်ပေးခဲ့တာမုန်းလို့...မင်းကိုမုန်းလို့...မင်းကိုစောက်ရမ်းမုန်းလွန်းလို့မင်းကိုသတ်မဲ့လူအနားချည်းကပ်သွားခဲ့တာ...Lao Wangကငါ့ရန်သူကိုသတ်ချင်နေတာလေ..ငါခွင့်မပြုနိုင်ဘူးငါတစ်ယောက်ပဲမင်းကိုထိခွင့်ရှိတယ်...
ဒါပေမဲ့သူအရမ်းမှားခဲ့တာတစ်ခုကLao WangကBoss Wangကိုမသတ်ချင်ဘူးဆိုတာပဲ။ဘာမှသေသေချာချာမသိပဲထင်ရာတွေဇွတ်လုပ်ခဲ့တယ်။ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ်လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးမှကိုယ့်ဇာတ်ကိုယ်မနိုင်တော့ဘူး။ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိအောင်လမ်းပျောက်သွားခဲ့တယ်။
အားလုံးကသူ့ကြောင့်ပဲ..သူ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့်အားလုံးနာကျင်ရတော့မယ်။တစ်ဖက်ကိုလဲမချစ်ပါနဲ့တော့လို့တားလို့မရသလိုတစ်ဖက်ကလဲလုံးဝမဖြစ်သင့်တဲ့လူ။ပြောပါအုံး..ရှောင်းကျန့်ဘာလုပ်ရမလဲ..အကြောင်းအရာတစ်ခုကိုသေချာမလေ့လာပဲလုပ်ခဲ့မိတဲ့သူ့ရဲ့အမှားတွေပေါ့။
အစထဲကဒီလိုမဆုံးဖြတ်ခဲ့ရင်Boss Wangကိုလဲနာကျင်စေမှာမဟုတ်သလိုLao Wangကိုလဲအားနာစရာမလိုတော့ဘူး။
မိုးရေတွေကြားထဲငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့လူကိုတိတ်တိတ်လေးချောင်းကြည့်လိုက်တော့ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုငြိမ်နေသည်။သူတစ်ခုခုတော့ဆုံးဖြတ်သင့်ပြီထင်တယ်အားလုံးအတွက်အဆင်ပြေမဲ့နည်းပေါ့..
မင်းသိလားBoss Wang. .ငါမချစ်တဲ့သူအနားမှာ၇နှစ်ကျော်သည်းခံပြီးနေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..မင်းအတွက်ငါ့ကိုယ်ငါအနစ်နာခံမယ်လို့တွေးခဲ့ပေမဲ့ငါ့နည်းလမ်းကမှားယွင်းသွားခဲ့တယ်..အားလုံးကိုနာကျင်စေခဲ့တယ်...ငါမင်းကိုချစ်တယ်လို့မပြောချင်ဘူးငါတို့ကြားမှာအမုန်းတွေပဲရှိသင့်တာ..ငါမုန်းသလောက်မငြီးမငြူချစ်နေပေးတဲ့မင်းကိုမုန်းတယ်..ငါမကြိုက်တာသိလို့နမ်းရုံလေးကမပိုပဲဆန္ဒတွေထိန်းချုပ်ထားတတ်တဲ့မင်းကိုမုန်းတယ်...ငယ်ငယ်လေးထဲကနေအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့နောက်ကွယ်ကနေစောင့်ရှောက်ပေးတဲ့မင်းကိုမုန်းတယ်..ငါ့ကိုအရမ်းချစ်ပေးတဲ့မင်းကိုရင်ဘက်ကြီးနဲ့မဆန့်အောင်မုန်းလိုက်တာ....
ရှောင်းကျန့်ကငိုကြွေးနေရင်းဖြင့်မိုးရေထဲထွက်သွားတော့သည်။ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့သူကထိုင်နေရာကမထပဲမျက်ဝန်းတွေနီရဲနေလေသည်။သူငိုနေတာလားမငိုတာလားသူကိုယ်တိုင်ပဲသိပါလိမ့်မည်။
အမုန်းတွေတရစ်ရစ်တိုးရင်းမသိစိတ်ကအချစ်တွေကတရိပ်ရိပ်တိုးနေတတ်ပါသည်။
*^^*
မိုးမိသွားတာကြောင့်ညသန်းခေါင်ကြီးရှောင်းကျန့်ဖျားတော့သည်။တစ်ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်တောက်ပူကာကယောင်ကတမ်းတွေရွတ်နေတယ်။စောင်တခြားကိုယ်တခြားဖြစ်ကာကွေးကွေးလေးဖြစ်နေသည်။
ရိပေါ်ကရေထသောက်ရန်အခန်းထဲကထွက်လာတော့ရှောင်းကျန့်အခန်းထဲကညည်းညူသံတွေကြောင့်တံခါးခေါက်သည်။ပြန်ဖြေသံမကြားတော့တံခါးဖွင့်ဝင်သွားတယ်။တံခါးလော့ပျက်နေတာမလို့တော်သေးသည်အခန်းထဲနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကကုတင်ပေါ်လူးလိမ့်နေတယ်။
"ရှောင်းကျန့်...ရှောင်းကျန့်...တစ်ကိုယ်လုံးပူကျစ်နေတာပဲဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲကွာ..ခဏလေးငါရေပတ်တိုက်ပေးမယ်.."
ရိပေါ်ကစိုးရိမ်စွာပြောပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ခဏအကြာမှာတော့ရေဇလုံနဲ့ပုဝါတစ်ထည်ယူကာပြန်ထွက်လာသည်။ကုတင်ဘေးမှာချကာရှောင်းကျန့်ကိုဂရုတစိုက်ရေပတ်တိုက်ပေးနေတယ်။
မျက်ခုံးတွေကအလိုမကျစွာတွန့်ချိုးနေပြီးသူ့ရင်ထဲပူလောင်နေတာဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ။
"အင့်ဟင့်ဟင့်..ပါး..မား.."
အိမ်မက်ယောင်ပြီးငိုနေတဲ့သူလေးရဲ့ရင်ဘက်ကိုဖွဖွလေးပုတ်ပေးလိုက်သည်။
"ငါရှိတယ်..ငါရှိနေပေးတယ်နော်ဘာမှမဖြစ်ဘူးအဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်..မငိုနဲ့တော့တိတ် တိတ်."
ချော့မော့ပေးတော့ငြိမ်ကျသွားသည်။လက်ချောင်းကြားတွေပါမကျန်သေချာသန့်စင်ပေးပြီးအပူကျအောင်လုပ်ပေးနေသည်။ဒီလိုလုပ်ပေးနေရတာသူအရမ်းပျော်တယ်။အကြောင်းပြချက်မရှိဘူး..ရှောင်းကျန့်ကိုချစ်တာလဲသူ့မှာအကြောင်းပြချက်မရှိဘူး။ဒီတိုင်းသူ့အချစ်ကရှောင်းကျန့်ဖြစ်နေလို့ပဲ။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဖြူဖျော့နေတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကမပွင့်တပွင့်နှင့်လှုပ်ပြီးတစ်ခုခုပြောနေသည်။ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်မျက်နှာအနားကိုင်းပြီးပါးစပ်အနားကိုနားကပ်ကာသေချာနားထောင်လိုက်သည်။
"Boss Wang~~ Boss Wang~~ ...နာကျင်အောင်မလုပ်ပါနဲ့...""
တိုးဖျော့နေတဲ့အသံလေးကသူ့နားထဲမိုင်းဆယ်လုံးခွဲလိုက်သလိုပဲ။ရိပေါ်အင်အားတွေပြုတ်ကျသွားရသည်။အပြုံးရေးရေးလေးတစ်ခုဖန်တီးပြီးရှောင်းကျန့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်တယ်။
"ချမ်းနေလားငါမင်းနွေးသွားအောင်ပွေ့ဖက်ထားပေးမယ်"
ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးကိုတင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ထားပြီးလွှတ်ထွက်သွားမှာစိုးနေမိသည်။သူ့ရင်ထဲဆုံးရှုံးသွားတဲ့ခံစားချက်ကြီးကိုအရမ်းကြောက်တာပဲ။လက်မောင်းတွေကြားတင်းတင်းဖက်ထားမိတဲ့သူကအမည်နာမတစ်ခုကိုသာအကြိမ်ကြိမ်ရေရွတ်နေသည်။ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်မျက်နှာဖြူဖြူလေးကိုစိုက်ကြည့်ပြီးဒီလိုရွတ်နေတဲ့အသံကိုသူမကြားခြင်တော့ဘူး။ဒါကြောင့်ရှောင်းကျန့်အသံတိတ်သွားအောင်နှုတ်ခမ်းနဲ့ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဖိကပ်နမ်းထားတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကပူလောင်နေသည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ခံတွင်းထဲတိုးဝင်မိတော့မီးတောက်တွေလိုပဲ...ခုချိန်သူ့ရင်ထဲမှာလဲထိုနည်းတူပူလောင်လွန်းလှတယ်။နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုအားရသည်ထိစုပ်ယူနမ်းပြီးမှလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။နမ်းနေရင်းအိပ်မောကျသွားတဲ့ရှောင်းကျန့်ကသူမကြားချင်တဲ့နာမည်ကိုမပြောတော့ဘူး။ပါးကိုပွတ်သပ်နေပြီး
"ရှောင်းကျန့်..ငါတစ်ယောက်ပဲမင်းကိုပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်.."
အိပ်နေတဲ့သူလေးကတော့မကြားတော့ပါ။ထို့နောက်သူလဲရှောင်းကျန့်ကိုရင်ခွင်ထဲသွင်းပြီးအိပ်စက်လိုက်သည်။
သူ့ရင်ထဲဘယ်သူရှိနေလဲသိပေမဲ့ရသလောက်တော့ဆွဲထားချင်ကြတယ်မလား။လက်လွှတ်မခံနိုင်ပဲဆုံးရှုံးရမှာကြောက်တာပေါ့။ပြန်ချစ်သည်ဖြစ်စေမချစ်သည်ဖြစ်စေချစ်နေခွင့်လေးတော့ရချင်မိသား....ဒါဆိုလဲကျေနပ်မိမှာပါ...
မနက်ခင်းနေခြည်နုနုနဲ့အတူရှောင်းကျန့်နိုးထလာသည်။တစ်ကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာကျင်နေပြီးလှုပ်လို့တောင်မရ။ညကသူဖျားနေတာတော့သိသည်။
မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်တော့မြင်ရတာကရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာချောချောပင်။ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်မျက်နှာကိုလက်ညိုးလေးနဲ့ထိတွေ့ပြီး
"တောင်းပန်ပါတယ်..ပြီးတော့ကျေးဇုလဲတင်တယ်"
ရိပေါ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကဖွင့်လာပြီးသူ့ကိုပြုံးပြသည်။ရှောင်းကျန့်ကထထိုင်တော့ရိပေါ်ကထူပေးတယ်။
ရှောင်းကျန့်မျက်နှာသစ်ဖို့သန့်စင်ဖို့အစရိပေါ်ကကလုပ်ပေးနေတာကိုရှောင်းကျန့်ငေးကြည့်နေမိသည်။
"ရှောင်းကျန့်ငါဆန်ပြုတ် လုပ်ထားတယ်ဒီမနက်အဲ့ဒါလေးပဲစားလိုက်နော်...ပြီးရင်ဆေးတစ်ခွက်သောက် မသက်သာရင်ဆရာဝန်ပင့်ကြတာပေါ့.."
ရိပေါ်စကားကိုရှောင်းကျန့်မတုံ့ပြန်မိပါ။ရိပေါ်ကအခန်းထဲကထွက်သွားပြီးမီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားသည်။
ဆန်ပြုတ်ပန်ကန်ယူပြီးအခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ရှောင်းကျန့်ကကုတင်ပေါ်ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေတယ်။သူလုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေသည်။
"ငါခွံ့ကျွေးမယ်နော်...အာ.."
ဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းခတ်ပြီးသူ့ပါးစပ်နားတေ့ပေးတော့ရှောင်းကျန့်ပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။ပူပူနွေးနွေးဆန်ပြုတ်တွေပါးစပ်ထဲဝင်လာပြီးဝါးတောင်မဝါးပဲမြိုချလိုက်တယ်။
"ဘာလို့မဝါးတာလဲ...ဆန်ပြုတ်တွေမကျေပဲအစာအိမ်နာနေအုံးမယ်"
"ဆန်ပြုတ်ကဝါးစရာမလိုပါဘူး"
".နောက်တစ်ဇွန်း.."
ရိပေါ်ကဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းထပ်ခတ်ပြီးမှုတ်ပေးကာခွံ့သည်။ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်ခွံ့ကျွေးတာတွေစားပြီးငေးသာငေးကြည့်နေမိတယ်။သေချာကြည့်ရင်သူ့မျက်ဝန်းထဲအားနာရိပ်တွေမြင်ရပါလိမ့်မယ်။
"Lao Wang. .ငါ..."
ရှောင်းကျန့်ထိုစကားပြောဖို့အတော်လေးအားယူနေရသည်။သူ့နှုတ်ကရိပေါ်ကိုပြောမထွက်ဘူးဖြစ်နေတယ်။
"ငါ...ပြန်တော့မယ်..ငါလာခဲ့တဲ့နေရာကိုပြန်တော့မယ်"
ရိပေါ်ရဲ့ဇွန်းကိုင်ထားတဲ့လက်ကတင်းကြပ်သွားသည်။ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာကိုမျက်တောင်မခတ်စိုက်ကြည့်နေသည်။ရိပေါ်ကနဂိုမျက်နှာသေဖြင့်သာတုံ့ပြန်မှုမရှိ။
"နောက်တစ်ဇွန်းဆက်စားလိုက်အုံးအေးသွားရင်မကောင်းဘူး"
"ငါမင်းကိုအိမ်မရှိဘူးလို့ပြောတာလိမ်ခဲ့တာ...တကယ်တော့ငါ့မှာပြန်ရမဲ့နေရာရှိတယ်ငါ့ကိုစောင့်နေတဲ့သူရှိတယ်..တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီးဆေးသောက်ရမယ်ဆေးကမခါးပါဘူး"
သူမေးတာတွေကိုတမင်လျစ်လျူရှုပြီးဆန်ပြုတ်တွေပြောင်စင်အောင်သာခွံ့ပေးနေတဲ့ရိပေါ်ဘယ်လိုခံစားနေရလဲမျက်နှာမှာမဖော်ပြပေမဲ့သူနားလည်ပါတယ်။ဆန်ပြုတ်ကုန်သွားတော့စားပွဲပေါ်ကရေဖန်ခွက်တစ်ခွက်နဲ့ဆေးတွေကိုယူပြီးသူ့ပါးစပ်ထဲဆေးထည့်ပေးပြီးရေပါတိုက်လိုက်သည်။
"Lao Wangငါမင်းအနားရောက်လာတာကလေ တကယ်တော့"
"အနားယူလိုက်အုံး..အိပ်ယာကနိုးရင်မင်းနေကောင်းသွားမှာပါ"
ရိပေါ်ကသူ့ကိုကုတင်ပေါ်လှဲစေပြီးစောင်ကိုခြုံလွှမ်းပေးသည်။
"ခေါင်းတလား"
"ငါဒီနာမည်ကိုတကယ်မကြိုက်ဘူး..ဒါပေမဲ့မင်းခေါ်တာတော့သဘောကျမိတယ်"
ရိပေါ်ကစောင်ကိုခြုံပေးပြီးပြောသည်။ဒီစကားကိုသူကြားဖူးပေမဲ့ရိပေါ်ဘယ်ချိန်ကပြောမှန်းမမှတ်မိဘူး။သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုစောင်အောက်ထဲသေချာလုံခြုံအောင်ထည့်ပေးပြီးခေါင်းတစ်လုံးပဲဖော်ထားစေသည်။ရှောင်းကျန့်ကစောင်ပုံကြားထဲမြှပ်နေတယ်။
"ငါမင်းကိုပြောပြချင်တယ်...ငါက. ငါ..တကယ်တော့ငါကဝမ်ဂိတ်ကလူပဲ...မင်းအနားရောက်လာတာကမင်းကBoss Wangကိုသတ်မဲ့သူလို့ထင်ပြီးငါမင်းကိုဒုက္ခပေးချင်လို့အနီးကပ်ရောက်လာခဲ့တာ...ငါထင်နေတာတွေကမှားနေတယ်ဆိုတာနောက်တော့မှသိလိုက်ရတယ်...ငါမင်းကိုဆက်ပြီးမနာကျင်စေချင်တော့ဘူးမင်းခံစားချက်တွေကိုမကစားချင်တော့ဘူးအဲ့ဒါကြောင့်...ငါ..ပြန်ပါ့မယ်"
ရှောင်းကျန့်ကထိုစကားတွေကိုအားတင်းပြီးပြောလိုက်တော့ရိပေါ်ကငုံ့ကြည့်နေသည်။ထို့နောက်ကိုယ်ကိုကိုင်းချပြီးရှောင်းကျန့်နဖူးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တယ်။
"ကိုယ်ပူကျသွားပြီး..ဒီတိုင်းဆိုမင်းမြန်မြန်နေကောင်းမှာပါဆရာဝန်ပင့်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်တောင်ဖျားလေးတွေကလှုတ်ခတ်သွားသည်။သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ကိုယ်ပူတိုင်းတဲ့ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်စကားတွေကိုတမင်မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေပြီးသူတို့ကြားဘာမှမဖြစ်သလိုနေနေသည်။ရိပေါ်ကလှည့်ထွက်ပြီးအခန်းဝရောက်တော့ရှောင်းကျန့်ကလှမ်းပြောလိုက်တယ်။
"မင်းခံစားချက်တွေမမြိုသိပ်ထားပဲပေါက်ကွဲလို့ရတယ်ငါ့ကိုထိုးလို့ရတယ်ငါစိတ်မဆိုးပါဘူး...ဒီလိုကြီးတော့မနေပါနဲ့မင်းအတွက်ခက်ခဲလွန်းတယ်"
ထိုးရမယ်တဲ့လား...ငါကဘယ်လိုလုပ်ပြီးမင်းနာကျင်အောင်လုပ်ရက်ပါ့မလဲ။မင်းကိုထိုးမဲ့အစားငါ့ကိုယ်ငါပဲနာကျင်အောင်လုပ်လိုက်မယ်။
ရိပေါ်ကနောက်ကိုလှည့်မကြည့်ပဲရပ်နေသည်။ထို့နောက်စကားတစ်ခွန်းကိုပြောလိုက်တယ်
"ငါသိတယ်...ငါအစထဲကသိပြီးသားပါမင်းသေနတ်ဒဏ်ရာနဲ့ဒီကိုရောက်လာထဲကငါအားလုံးကိုသိတယ်..."
ရှောင်းကျန့်ကအနည်းငယ်အံ့အားသင့်သွားသည်။ရှောင်းကျန့်မေ့နေတာတစ်ခုကသူတို့ပထမဆုံးစတွေ့တဲ့အချိန်ပင်။အဲ့ချိန်ထဲကရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုသိနေခဲ့တယ်။သန့်စင်ခန်းထဲမှာရှောင်းကျန့်ကိုလာခေါ်သွားတဲ့Jacksonကဝမ်အိမ်တော်ကလူပဲလေ။ရိပေါ်အဲ့လောက်တုံးအမနေပါဘူး။
"မင်းသိနေတာကိုဘာလို့အစောထဲကမပြောခဲ့တာလဲ...အဲ့ဒါကြောင့်ငါ့ကိုအစပိုင်းမှာနှင်ထုတ်နေခဲ့တာလားLao Wangမင်းကိုငါဒုက္ခပေးမှာသိသိကြီးနဲ့လက်ခံခဲ့တာလားမင်းမကြောက်ဘူးလား"
ရှောင်းကျန့်ကသူ့ကိုကျောခိုင်းထားတဲ့သူကိုသိချင်လို့မေးလိုက်သည်။ရိပေါ်ကလေသံအေးအေးနဲ့ပြန်ဖြေတယ်..
"ငါ...က မင်းငါ့အနားကထွက်သွားမှာကိုပိုကြောက်တယ်"
ထွက်သွားတဲ့သူကိုကြည့်ပြီးရှောင်းကျန့်မျက်ဝန်းထောင့်ကမျက်ရည်တစ်စက်စီးကျသွားသည်။လောကကြီးမှာလူတွေကအချစ်နဲ့ပက်သက်လာရင်တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီရူးကြတယ်အတ္တကြီးကြတယ်။ဒါပေမဲ့အချစ်ကအချစ်ပါပဲ...
ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုသိနေလို့နှင်ထုတ်ခဲ့ပေမဲ့သူကိုယ်နိုင်ချည်နှောင်ခွင့်ပေးခဲ့ပြန်တယ်။အချစ်ကလူကိုမိုက်ရူးရဲဆန်စေတယ်...ရန်သူကိုကိုယ့်အနားခေါ်ထားမိကြတဲ့အထိမိုက်ရူးရဲဆန်ကြတယ်။မချစ်သင့်တဲ့လူကိုချစ်မိကြတယ်မြတ်နိုးကြတယ်...ဒီလိုအချစ်မျိုးကပူလောင်လှပါတယ်။ဒါပေမဲ့ပိုပြီးနက်ရှိုင်းတာကိုရောသိကြရဲ့လား....
*^^*
အခန်းကျယ်ကြီးထဲပျံ့လွင့်နေတဲ့pianoသံကသာယာငြိမ့်ညောင်းစွာပင်။ဖြူလွလွအရိပ်လေးကအလှဆုံးပြုံးနေတယ်။
"သခင်လေးကျွန်တော်ရောက်ပါပြီ"
Pianoအသံကရပ်သွားပြီးတိုးဖျော့နေတဲ့အသံကထွက်လာတယ်။
"ဘာအကြောင်းထူးလဲ"
"ရှောင်းကျန့်ကိုဝမ်အပိုင်Casinoရုံမှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်သခင်ကြီးဝမ်နဲ့တော့မတွေ့ခဲ့ဘူး"
"အဟွန့်...ဘယ်တွေ့လို့ရမလဲသူတို့ကလုံးဝမတွေ့သင့်တဲ့လူတွေပဲမကြာခင်ငါ့ရည်ရွယ်ချက်တွေဖြစ်လာတော့မှာ"
"ကျွန်တော်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲသခင်လေးရှောင်းကျန့်ကိုပေးသိလိုက်တော့မလား"
"အို..စောပါသေးတယ်တကယ့်အချိန်ကောင်းကိုစောင့်ရမှာပေါ့...ရှောင်းကျန့်လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်ဝမ်ရိပေါ်ကိုသတ်ပါစေ..သူ့မိဘအတွက်သူလက်စားချေရမှာလေ...မှန်တယ်မလား"
လက်ချောင်းတွေနဲ့pianoခလုတ်ကိုပွတ်သပ်ပြီးလေသံတိုးတိုးနှင့်အေးဆေးပြောနေတဲ့သခင်လေးကအမှန်တိုင်းပြောရရင်အကြံပက်စက်လွန်းပါသည်။
"ဒါပေမဲ့သခင်လေးအချိန်ဆွဲနေရင်သူတို့နှစ်ယောက်သံယောဇဥ်တွယ်သွားမှာစိုးရတယ်အဲ့လိုဆိုလက်စားချေဖို့မလွယ်ဘူးနော်ရှောင်းကျန့်ကတွေဝေနေလိမ့်မယ်"
"မင်းစိတ်မပူပါနဲ့ငါ့မှာအကြံလှလှလေးတွေရှိပါတယ်ပြီးတော့ငါရှောင်းကျန့်ကိုကောင်းကောင်းကြီးသိတယ်သူဘယ်သူ့ကိုချစ်လဲဆိုတာငါသိပြီးသားပါ"
သခင်လေးကရှောင်းကျန့်ကိုတကယ်သိပါသည်။ရှောင်းကျန့်စိတ်ကိုရှောင်းကျန့်ထက်တောင်သခင်လေးကပိုသိနေတာသခင်လေးရဲ့အရည်အချင်းတစ်ခုပဲ။ဘာလုပ်လုပ်စနစ်ကျပြီးစေ့စပ်တာမလို့သူယုံပါတယ်။
".ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲ"
"ပွဲလှလှလေးတစ်ခုဖန်တီးရမှာပေါ့..."
သခင်လေးပြောတာကိုနားမလည်ပေမဲ့သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်တော့နားလည်သွားပြီးခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ...သခင်လေးခိုင်းသလိုလုပ်ပါ့မယ်"
."အဟက်...အားလုံးကငါ့လက်ခုပ်ထဲကရေတွေပဲငါ့အောက်မှာရှိနေကြပြီးငါစေသလိုလုပ်နေကြတာအရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းတယ်...ရှောင်းကျန့်သွေးကြွေးဆပ်မှာကိုကောင်းကောင်းကြီးကူညီရမှာပေါ့...မှတ်ထား...ရှောင်းကျန့်ကိုမသေစေနဲ့သူသေရင်မင်းလဲအသက်ရှင်မယ်မထင်နဲ့!"
"ကျွန်တော်မှတ်ထားပါ့မယ်.."
အမိန့်စကားအဆုံးထွက်သွားတဲ့လူကိုကြည့်ပြီးနောက်ထိုင်နေရာကနေထကာစားပွဲရှိရာတဖြည်းဖြည်းရွေ့လျားသွားတယ်။စားပွဲပေါ်ကဘောင်ခတ်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံကိုယူကြည့်ပြီးနောက်သူ့မျက်ဝန်းတွေကလှောင်ရိပ်တွေကောက်ကျစ်စဥ်းလဲမှုတွေပျောက်ဆုံးပြီးနူးညံ့သွားသည်။ဓာတ်ပုံထဲယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကအလှဆုံးပြုံးနေကြတာကိုကြည့်ပြီးအပြုံးတွေကူးစက်ကာသူလဲလိုက်ပြုံးမိလိုက်တယ်...ဒီတစ်ခါတော့အပြုံးတုတွေမဟုတ်ပဲအစစ်အမှန်အသက်ဝင်လှပနေခဲ့သည်....
💚💛❤
13ခု
Zaw
Casino႐ုံထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ဆူညံေနတဲ့အသံမ်ိဳးစုံကနားစည္ကိုလာ႐ိုက္ခတ္သည္။ေအာက္ထပ္မွာကေတာ့သာမန္ဝိုင္းေတြရွိၿပီးအေပၚထပ္မွာေတာ့သီးသန္႔ဝိုင္းေတြရွိသည္။Casino႐ုံေတြကသူလက္ေအာက္မွာရွိၿပီးဒီေနရာမွာအေရာင္းအဝယ္လဲလုပ္တယ္။
ဝမ္ရိေပၚကအေပၚထပ္ကိုတက္သြားၿပီးအေနာက္ဘက္အခန္းေတြဆီေလ်ာက္သြားတယ္။လမ္းတစ္ေလ်ာက္နီယြန္မီးေရာင္စုံကထိန္လင္းေနသည္။တျဖည္းျဖည္းမီးေရာင္ေတြမွိန္လာတဲ့ေနရာကိုေရာက္လာၿပီးအခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့လူႏွစ္ေယာက္ကဝမ္ရိေပၚကိုအ႐ိုအေသေပးသည္။
"မင္းတို႔ဒီမွာေနခဲ့"
ပါလာတဲ့ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကိုေျပာၿပီးေတာ့အခန္းထဲဝင္လာလိုက္သည္။အခန္းဆိုေပမဲ့အိမ္တစ္လုံးနီးပါးက်ယ္ဝန္းၿပီးဂိုေဒါင္လိုပုံစံျဖစ္သည္။ထိုင္ခုံေပၚေတြၾကမ္းေပၚေတြမွာပ်င္းတြဲစြာထိုင္ေနတဲ့ေယာက်ာ္းေလး မိန္းကေလးအမ်ားႀကီးကသူတို႔လက္ထဲကတစ္စုံတစ္ရာကိုျပင္းျပင္းထန္ထန္႐ူရႈိက္ေနၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကသာယာေနၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုအငမ္းမရျဖစ္ေနၾကသည္။အေငြ႕ေတြကေထာင္းထေနၿပီးအသက္႐ူရပါၾကပ္သည္။ဒါကနိဗၺာန္ပဲ..
"ကြၽန္ေတာ့္မွာကုန္ေနၿပီးနဲနဲေလးျဖစ္ျဖစ္ေပးပါ...ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"သြားစမ္း...မင္းပိုက္ဆံမရွိပဲရမယ္မထင္နဲ႔ဒါေတြကေစ်းျမင့္တယ္ကြ.သြား..သြားေဝးေဝးသြား!!"
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကဒူးမေထာက္႐ုံတမယ္ေတာင္းဆိုေနတာကိုဒီကတာဝန္ရွိသူတစ္ေယာက္ကေအာ္ဟစ္ေနေလသည္။လူငယ္ေလးပုံစံကပိန္ခ်ဳံးေနၿပီးလုံးဝမူးယစ္သားေကာင္ျဖစ္ေနေလၿပီး။အ႐ိုးေပၚအေရတင္နဲ႔႐ုပ္ေတာင္မပီခ်င္ေတာ့..
ထိုလူငယ္ေလးကသူမ်ားေတြကိုအားက်စြာႏွင့္ေငးၾကည့္ေနသည္။ႏွာေခါင္းကိုလက္ညိဳးနဲ႔ခဏခဏပြတ္သပ္ေနၿပီးသူ႔မ်က္လုံးေတြကဟိုဟိုဒီဒီလ်င္ျမန္စြာေျပးလႊားေနတယ္။ဝမ္ရိေပၚကစီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ၿပီးထိုလူငယ္ေလးအနားသြားသည္။
"ေရာ့..ဒါကမင္းကိုအနည္းငယ္သက္သာေစလိမ့္မယ္.."
ေဆးလိပ္ကိုကမ္းေပးေတာ့ေမာ့ၾကည့္တယ္။ေခ်ာင္က်ေနတဲ့မ်က္ကြင္းေတြကညိဳမဲေနေလသည္။သူေပးတာကိုမယူပဲနံရံေထာင့္ကိုကပ္သြားၿပီးက်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေနတယ္။ဝမ္ရိေပၚကတစ္ခ်က္ၿပဳံးၿပီးထိုေကာင္ေလးအနားသြားၿပီးေဆးလိပ္ကိုေပးျပန္သည္။
"မယူဘူး..ကြၽန္ေတာ္လိုတာဒါမဟုတ္ဘူး"
ေကာင္ေလးကသူ႔လက္ေတြနဲ႔နံရံကိုကုပ္ျခစ္ေနၿပီးခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေျပာေနသည္။ၾကည့္ရတာဒီေကာင္ေလးေၾကာင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။မသုံးရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေနၿပီလဲ။႐ူ႐ုံတင္မကဘူးအသားထဲပါထိုးတာထင္တယ္။ယင္းထခ်ိန္ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား
"ဒါကမင္းလိုခ်င္တဲ့ဟာေလာက္မေကာင္းေပမဲ့မင္းခံစားေနရတာကိုေတာ့အနည္းက်ဥ္းသက္သာေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္..."
သူ႔စကားကိုအေျဖျပန္မေပးပဲနံရံကိုသာတဂ်စ္ဂ်စ္ကုပ္ျခစ္ေနသည္။
"သခင္ႀကီးဝမ္..လာမယ္ဆိုလဲအေၾကာင္းၾကားေရာ့ေပါ့ခုေတာ့ဘာမွမျပင္ဆင္ထားရဘူး"
လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္လမ္းေလ်ာက္လာတဲ့အမ်ိဳးသမီးကအနီေရာင္ေခ်ာင္ဆမ္ဝတ္စုံႏွင့္ျခဴပန္းေတြဆင္ထားဆံထိုးကိုေခါင္းမွာပန္ဆင္ထားသည္။
"Ms. Maria. သူ႔ကိုကူညီလိုက္ပါ"
"Maria လို႔ပဲေခၚပါလားကြၽန္မကဒီမွာလုပ္ေနၿပီဆိုေတာ့တရင္းတႏွီးေခၚသင့္တာေပါ့.ဟုတ္ဘူးလား"
ခြၽဲပစ္ေနတဲ့အသံႏွင့္သူ႔အနားလိုတာထက္ပိုကပ္ကာညဳတုတုစကားေျပာသည္။
"သူ႔ကိုကူညီလိုက္ပါ"
"ေကာင္းပါၿပီရွင္..တစ္ေယာက္ေလာက္လာအုံး.သူ႔ကိုေခၚသြားၿပီးကူညီေပးလိုက္ၾက"
Mariaစကားလဲဆုံးေရာလူတစ္ေယာက္ကေရာက္လာၿပီးေကာင္ေလးကိုတြဲေခၚသြားသည္။ၾကာၾကာဆက္ထားရင္ဒီေကာင္ေလးေသသြားလိမ့္မယ္။ဝမ္ရိေပၚကတပါးသူကိုကူညီပါတယ္နည္းလမ္းေလးမွားေနတာပဲရွိတာ။
"သခင္ႀကီးဝမ္..ပထမလားအလယ္အလတ္လား ေနာက္ဆုံးလား"
"ငါဒီကိုလာတာအဲ့ဒါလုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး...မင္းကိုေမးခ်င္တာရွိလို႔"
"အိုး..ကြၽန္မကိုတကူးတကလာေတြ႕တာေပါ့ဝမ္းသာစရာပဲ..ေျပာပါ..ဘာေမးခ်င္တာလဲ"
"ဖန္းေဆာင္စီနဲ႔မင္းနဲ႔ကအရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ဆက္ဆံေရးရွိတာငါသိတယ္မင္းကသူ႔ရဲ႕အငယ္အေႏွာင္းမလား..ငါသိခ်င္တာလြန္ခဲ့တဲ့၇ႏွစ္ေက်ာ္ကေရွာင္းမိသားစုသတ္ခံရတဲ့ကိစၥ..မင္းလဲအေၾကာင္းစုံသိမွာေပါ့"
Mariaကဝမ္ရိေပၚစကားေၾကာင့္ေဘးကခုံမွာထိုင္ၿပီးၿပဳံးလိုက္သည္။သူကသခင္ႀကီးဖန္းရဲ႕အငယ္အေႏွာင္းဆိုတာဝမ္ရိေပၚကဘယ္လိုသိတာလဲ။Penisula မွာျပသာနာတက္တုန္းကထင္တယ္။
"ကြၽန္မကသူ႔မယားငယ္လုပ္ၿပီးသူ႔အလိုက်ေနေပးရတယ္သူခိုင္းတာမွန္သမွ်လုပ္ေပးရတာမွန္ေပမဲ့ကြၽန္မႏွလုံးသားမွာသခင္ႀကီးဝမ္တစ္ေယာက္ပဲရွိတာပါ.."
"ငါမသိခ်င္ဘူးမင္းငါ့အေပၚဘယ္လိုပဲခံစားခ်က္ရွိရွိငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး..ငါသိခ်င္တာတစ္ခုပဲအဲ့တုန္းကေရွာင္းမိသားစုကိုသတ္ခဲ့တဲ့လူ...သူဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ"
Jacksonကသူနဲ႔တစ္ပုံစံထဲတူတဲ့သူကိုေတြ႕ခဲ့တယ္လို႔ေျပာတယ္။အဲ့ဒီလူကေရွာင္းက်န္႔မိဘေတြကိုသတ္သြားတဲ့သူဆိုတာေရေတာင္မေရာဘူးေသခ်ာတယ္။သူ႔ရဲ႕ယုံၾကည္အားကိုးရတဲ့တပည့္နာေလးေတြကေတာ့ထိုလူကိုမွတ္မိပုံမရ။အရင္တစ္ခါေရွာင္းက်န္႔လဲေျပာဖူးေပမဲ့အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေနခဲ့တာယခုေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ေပ်ာက္ေနတဲ့ကိစၥကထိုလူနဲ႔တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းေတာ့ပက္သက္မႈရွိမည္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ေရွာင္းက်န္႔မိဘေတြသတ္သြားသူကဖန္းအိမ္ေတာ္ကျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
"ငါေမးတာေျဖပါသူဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ"
"ဒီေမးခြန္းအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ကြၽန္မလဲေသခ်ာမေျပာႏိုင္ဘူးအဲ့တုန္းကသူကေရွာင္းလင္မယားကိုသတ္ၿပီးဒီေလာက ကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားတာဖန္းအိမ္ကိုဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး...ကြၽန္မဒါပဲသိတယ္"
Maria စကားေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚရဲ႕မ်က္ႏွာကအလိုမက်ျဖစ္သြားသည္။သူစုံစမ္းဖို႔လိုေနၿပီထင္တယ္...Mariaဘက္လွည့္ကာခပ္တည္တည္နဲ႔စကားတစ္ခြန္းဆိုလိုက္သည္။
"မင္းလဲဒီကပစၥည္းေတြခိုးထုတ္ၿပီးဖန္းဂိတ္ကိုဆက္သေနတာေတာ္သင့္ၿပီထင္တယ္ငါေျပာေနတုန္းရပ္လိုက္ပါမဟုတ္ရင္မင္းအသက္အတြက္စိုးရိမ္မိတယ္"
Mariaကထိုစကားေၾကာင့္တုန္လႈပ္သြားသည္။ဝမ္ရိေပၚသိေနတာကိုလုံးဝမရိပ္မိပဲပစၥည္းေတြစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေနမိတယ္။ထိတ္လန္႔ကာဘာစကားမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။ဝမ္ရိေပၚကေအးေအးလူလူျဖင့္သာထြက္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီးMariaရဲ႕ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္လာတယ္။သူျမင္လိုက္ရတဲ့သခင္ႀကီးဝမ္ရဲ႕အၿပဳံးကခ်ိဳၿမိန္သလိုနဲ႔အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
အရင္ကထက္ပိုၿပီးေသြးေအးလာတယ္ပိုၿပီးရက္စက္လာတဲ့သခင္ႀကီးဝမ္ကနတ္ဆိုးတစ္ေကာင္အလားပင္..
Casino႐ုံကထြက္လာၿပီးကားရပ္ထားတဲ့ေနရာကိုသြားကာ တံခါးဖြင့္မယ္အလုပ္သူ႔ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကစိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရသည္။တံခါးဖြင့္ၿပီးအထဲမဝင္ေသးပဲေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္မိသည္။ကားလမ္းမႀကီးရဲ႕တစ္ဖက္ကအေမွာင္ရိပ္မွာရပ္ေနတဲ့သူကိုေတြ႕ေတာ့ဝမ္ရိေပၚကားတံခါးကိုပိတ္ခ်ၿပီးထိုေနရာကိုအေျပးသြားဖို႔လုပ္သည္။သူ႔ကိုရပ္ၾကည့္ေနတဲ့သူကိုအျမင္မွားတာမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္...
ကားလမ္းျဖတ္ကူးမယ္လုပ္ေတာ့တဝီဝီနဲ႔ကားေတြပိတ္ၿပီးလမ္းလယ္ေခါင္မွာကိုးယိုးကားယားျဖစ္ေနမိတယ္။တတီတီနဲ႔ကားဟြန္းသံေတြကက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚေနတာကိုဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပဲတစ္ဖက္လမ္းကိုသာအေရာက္သြားမိသည္။ကားလမ္းျဖတ္ကူးၿပီးတစ္ဖက္ကိုေရာက္ေတာ့ခုနရပ္ေနတဲ့သူကိုမေတြ႕ရေတာ့။ဝမ္ရိေပၚကလွည့္ပတ္ၾကည့္ေတာ့ခပ္ေဝးေဝးမွာတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနတဲ့ေက်ာျပင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္သည္။အညိဳေရာင္loag coatနဲ႔လူကသူအရမ္းလြမ္းေနရတဲ့သူဆိုတာေသခ်ာသည္။
ဝမ္ရိေပၚကေျပးလိုက္သြားေပမဲ့ပိုပိုေဝးေနတယ္လို႔ခံစားရတယ္။သူလက္လွမ္းမမီတဲ့ေနရာကိုပိုၿပီးေရာက္သြားတယ္....ေျပးလိုက္ေနရင္းရင္ထဲဆို႔တက္လာသည္။
ဘယ္ထိလိုက္မိတယ္မသိ..အုတ္တံတိုင္းေတြတစ္ဖက္တစ္ခ်ပ္စီကာရံထားတဲ့လမ္းၾကားကိုေရာက္ေတာ့မ်က္ေျချပတ္ျပတ္ၿပီးလုံးဝမေတြ႕ေတာ့ေပ။လမ္းကလဲဆုံးေနၿပီမလို႔ဆက္သြားစရာမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ေနရာမွာတင္ရပ္လိုက္သည္။အုတ္နံရံကိုခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ကန္လိုက္သည္
"ေရွာင္းက်န္႔မင္းမလား မင္းဆိုတာငါသိတယ္ငါေတြ႕လိုက္တယ္...ထြက္လာခဲ့!!!. .မင္းမထြက္လာရင္ငါ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိမယ္..ေရွာင္းက်န္႔!!!"
တစ္ေယာက္ထဲေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနသည္။ဒီလမ္းထဲလူမေျပာနဲ႔ေခြးတစ္ေကာင္ေၾကာင္တၿမီးေတာင္မရွိ။မီးေရာင္လဲမရွိပဲလေရာင္သာျဖာက်ေနသည္။မိုးအုံ႔ေနတာမလို႔ၾကယ္ေတြမျမင္ရတဲ့အျပင္ရွိေနတဲ့လမင္းႀကီးေတာင္မိုးတိမ္ေတြၾကားထဲပုန္းကြယ္ခ်င္ေနသည္ေရွာင္းက်န္႔လိုပဲ...
"ေရွာင္းက်န္႔!!!မင္းထြက္လာခဲ့!!!. အားး."
ဝမ္ရိေပၚကအသားေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ကာေဒါသထြက္ေနသည္။သူ႔ေဒါသေတြေျဖေဖ်ာက္စရာမရွိေတာ့နံရံကိုပဲအႀကိမ္ေရမ်ားစြာထိုးေနမိေတာ့တယ္။လက္ကေသြးေတြျဖာဆင္းလာၿပီးနံရံကလဲနီေစြးသြားေတာ့တယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းကဓာတ္ဆီပုံးႀကီးေတြၾကားပုန္းကြယ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကဝမ္ရိေပၚထိုသို႔လုပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ပုန္းကြယ္ေနရာကေနထြက္ဖို႔ေျခလွမ္းျပင္ၿပီးမွရပ္တန္႔လိုက္သည္။ျပန္ပုန္းေနၿပီးရင္ဘက္ကိုဖိကာတိတ္တိတ္ေလးငိုေႂကြးေနတယ္။
မလုပ္ပါနဲ႔..မင္းကိုယ္မင္းနာက်င္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔မင္းအသားနာရင္ငါ့ရင္ေတြကပိုနာက်င္လြန္းလို႔ပါ
ဝမ္ရိေပၚကေသြးေတြရဲေနတဲ့လက္နဲ႔အိပ္ကပ္ထဲကစီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ၿပီးမီးညႇိလိုက္သည္။ႏႈတ္ခမ္းမွာခဲၿပီးေခါင္းအနည္းငယ္ေမာ့ကာအေငြ႕ေတြမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္နံရံကိုမွီကာထိုင္ခ်လိုက္တယ္။လက္ၾကားေဆးလိပ္ညႇပ္ၿပီးေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ဘာလို႔ထြက္သြားရတာလဲငါ့အနားမွာဘာလို႔မေနႏိုင္ရတာလဲ...မင္းငါ့ကိုမုန္းတယ္ဆို..လာသတ္ေလလာသတ္လိုက္စမ္းပါငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံမယ္..အနည္းဆုံးမင္းမ်က္ႏွာေလးျမင္ရတာေပါ့...မင္းလက္နဲ႔သတ္ရင္ငါေက်နပ္ပါတယ္ကြာ...ငါ့ကိုထပ္ၿပီးအဲ့လိုႀကီးမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့...
ငါ့မွာမင္းမိဘေတြကိုမသတ္ဘူးဆိုတာျပဖို႔သက္ေသမရွိဘူး။အဲ့ဒါေၾကာင့္မင္းအမုန္းကိုခံရတယ္မင္းငါ့ကိုႀကိဳက္သေလာက္အထင္လြဲ..ရတယ္...ငါမင္းကိုခ်စ္ေနရရင္ေက်နပ္တယ္မင္းအမုန္းခံၿပီးအနားမွာခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမိတာကခ်စ္လြန္းလို႔ေလေရွာင္းက်န္႔ရာ...ငါ့မွာမင္းမ်က္ႏွာေလးမျမင္ရတဲ့ေန႔ရက္တိုင္းကအရွင္လတ္လတ္ငရဲပဲ။မင္းမုန္းပါ..ႀကိဳက္ေသေလာက္မုန္းမင္းမုန္းသေလာက္ငါခ်စ္ေပးမယ္.....
လက္ထဲကမကုန္ေသးတဲ့ေဆးလိပ္ကိုပစ္ခ်ၿပီးေျခေထာက္နဲ႔နင္းေျခလိုက္သည္။အခ်ိန္အခါသင့္႐ြာခ်လာတဲ့မိုးကသူ႔မ်က္ရည္ေတြဘယ္သူမွမေတြ႕ေအာင္ကူညီေပးေနတာလား။ေက်းဇုတင္ပါတယ္..ဒါေပမဲ့ဒီေနရာမွာသူကလြဲၿပီးဘယ္သူမွမရွိဘူးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ငိုလို႔ရတယ္မလား။
တေဝါေဝါ႐ြာခ်ေနတဲ့မိုးေတြေၾကာင့္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပါးျပင္ကမ်က္ရည္ေတြကမိုးေရေတြနဲ႔ေရာေႏွာကုန္သည္။
ေရွာင္းက်န္႔ကပါးကမိုးေရလားမ်က္ရည္လားမသိတဲ့အရာေတြကိုပြတ္သပ္လိုက္သည္။အက်ယ္ႀကီးေအာ္ငိုခ်င္တယ္...ရင္ထဲတင္းၾကပ္ေနတာေတြေပါ့သြားေအာင္ငိုခ်င္သည္။ငယ္ငယ္ကမားရဲ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ၿပီးေအာ္ငိုခဲ့သလိုမ်ိဳး။
ငါလုပ္ေနတာေတြကမင္းအတြက္ခ်ည္းပါပဲ...ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလုံးဝမျဖစ္သင့္တဲ့သူေတြမင္းကငါ့ရန္သူ...ငါမင္းကိုသတ္ခ်င္တယ္..မုန္းတယ္..ဟုတ္တယ္ငါမင္းကိုအရမ္းမုန္းတယ္..မုန္းလြန္းလို႔၇ႏွစ္ေက်ာ္မင္းအနားမွာေနခဲ့တာ..မင္းကိုသတ္ဖို႔အခြင့္အေရးေတြအမ်ားႀကီးရေပမဲ့ငါမသတ္ခဲ့တာကမုန္းလို႔...မင္းအႏၲာရာယ္ၾကားထဲေရာက္ေနတာသိေတာ့မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ရင္ထဲပူေလာင္ၿပီးဝင္ကယ္ေပးခဲ့တာမုန္းလို႔...မင္းကိုမုန္းလို႔...မင္းကိုေစာက္ရမ္းမုန္းလြန္းလို႔မင္းကိုသတ္မဲ့လူအနားခ်ည္းကပ္သြားခဲ့တာ...Lao Wangကငါ့ရန္သူကိုသတ္ခ်င္ေနတာေလ..ငါခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးငါတစ္ေယာက္ပဲမင္းကိုထိခြင့္ရွိတယ္...
ဒါေပမဲ့သူအရမ္းမွားခဲ့တာတစ္ခုကLao WangကBoss Wangကိုမသတ္ခ်င္ဘူးဆိုတာပဲ။ဘာမွေသေသခ်ာခ်ာမသိပဲထင္ရာေတြဇြတ္လုပ္ခဲ့တယ္။ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီးမွကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေအာင္လမ္းေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။
အားလုံးကသူ႔ေၾကာင့္ပဲ..သူ႔လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္အားလုံးနာက်င္ရေတာ့မယ္။တစ္ဖက္ကိုလဲမခ်စ္ပါနဲ႔ေတာ့လို႔တားလို႔မရသလိုတစ္ဖက္ကလဲလုံးဝမျဖစ္သင့္တဲ့လူ။ေျပာပါအုံး..ေရွာင္းက်န္႔ဘာလုပ္ရမလဲ..အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုေသခ်ာမေလ့လာပဲလုပ္ခဲ့မိတဲ့သူ႔ရဲ႕အမွားေတြေပါ့။
အစထဲကဒီလိုမဆုံးျဖတ္ခဲ့ရင္Boss Wangကိုလဲနာက်င္ေစမွာမဟုတ္သလိုLao Wangကိုလဲအားနာစရာမလိုေတာ့ဘူး။
မိုးေရေတြၾကားထဲငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့လူကိုတိတ္တိတ္ေလးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလိုၿငိမ္ေနသည္။သူတစ္ခုခုေတာ့ဆုံးျဖတ္သင့္ၿပီထင္တယ္အားလုံးအတြက္အဆင္ေျပမဲ့နည္းေပါ့..
မင္းသိလားBoss Wang. .ငါမခ်စ္တဲ့သူအနားမွာ၇ႏွစ္ေက်ာ္သည္းခံၿပီးေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..မင္းအတြက္ငါ့ကိုယ္ငါအနစ္နာခံမယ္လို႔ေတြးခဲ့ေပမဲ့ငါ့နည္းလမ္းကမွားယြင္းသြားခဲ့တယ္..အားလုံးကိုနာက်င္ေစခဲ့တယ္...ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔မေျပာခ်င္ဘူးငါတို႔ၾကားမွာအမုန္းေတြပဲရွိသင့္တာ..ငါမုန္းသေလာက္မၿငီးမျငဴခ်စ္ေနေပးတဲ့မင္းကိုမုန္းတယ္..ငါမႀကိဳက္တာသိလို႔နမ္း႐ုံေလးကမပိုပဲဆႏၵေတြထိန္းခ်ဳပ္ထားတတ္တဲ့မင္းကိုမုန္းတယ္...ငယ္ငယ္ေလးထဲကေနအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ေနာက္ကြယ္ကေနေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့မင္းကိုမုန္းတယ္..ငါ့ကိုအရမ္းခ်စ္ေပးတဲ့မင္းကိုရင္ဘက္ႀကီးနဲ႔မဆန္႔ေအာင္မုန္းလိုက္တာ....
ေရွာင္းက်န္႔ကငိုေႂကြးေနရင္းျဖင့္မိုးေရထဲထြက္သြားေတာ့သည္။က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့သူကထိုင္ေနရာကမထပဲမ်က္ဝန္းေတြနီရဲေနေလသည္။သူငိုေနတာလားမငိုတာလားသူကိုယ္တိုင္ပဲသိပါလိမ့္မည္။
အမုန္းေတြတရစ္ရစ္တိုးရင္းမသိစိတ္ကအခ်စ္ေတြကတရိပ္ရိပ္တိုးေနတတ္ပါသည္။
*^^*
မိုးမိသြားတာေၾကာင့္ညသန္းေခါင္ႀကီးေရွာင္းက်န႔္ဖ်ားေတာ့သည္။တစ္ကိုယ္လုံးက်စ္က်စ္ေတာက္ပူကာကေယာင္ကတမ္းေတြ႐ြတ္ေနတယ္။ေစာင္တျခားကိုယ္တျခားျဖစ္ကာေကြးေကြးေလးျဖစ္ေနသည္။
ရိေပၚကေရထေသာက္ရန္အခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ေရွာင္းက်န႔္အခန္းထဲကညည္းညဴသံေတြေၾကာင့္တံခါးေခါက္သည္။ျပန္ေျဖသံမၾကားေတာ့တံခါးဖြင့္ဝင္သြားတယ္။တံခါးေလာ့ပ်က္ေနတာမလို႔ေတာ္ေသးသည္အခန္းထဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကကုတင္ေပၚလူးလိမ့္ေနတယ္။
"ေရွာင္းက်န႔္...ေရွာင္းက်န႔္...တစ္ကိုယ္လုံးပူက်စ္ေနတာပဲဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲကြာ..ခဏေလးငါေရပတ္တိုက္ေပးမယ္.."
ရိေပၚကစိုးရိမ္စြာေျပာၿပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။ခဏအၾကာမွာေတာ့ေရဇလုံနဲ႔ပုဝါတစ္ထည္ယူကာျပန္ထြက္လာသည္။ကုတင္ေဘးမွာခ်ကာေရွာင္းက်န႔္ကိုဂ႐ုတစိုက္ေရပတ္တိုက္ေပးေနတယ္။
မ်က္ခုံးေတြကအလိုမက်စြာတြန႔္ခ်ိဳးေနၿပီးသူ႔ရင္ထဲပူေလာင္ေနတာဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။
"အင့္ဟင့္ဟင့္..ပါး..မား.."
အိမ္မက္ေယာင္ၿပီးငိုေနတဲ့သူေလးရဲ႕ရင္ဘက္ကိုဖြဖြေလးပုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ငါရွိတယ္..ငါရွိေနေပးတယ္ေနာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူးအဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္..မငိုနဲ႔ေတာ့တိတ္ တိတ္."
ေခ်ာ့ေမာ့ေပးေတာ့ၿငိမ္က်သြားသည္။လက္ေခ်ာင္းၾကားေတြပါမက်န္ေသခ်ာသန႔္စင္ေပးၿပီးအပူက်ေအာင္လုပ္ေပးေနသည္။ဒီလိုလုပ္ေပးေနရတာသူအရမ္းေပ်ာ္တယ္။အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး..ေရွာင္းက်န႔္ကိုခ်စ္တာလဲသူ႔မွာအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး။ဒီတိုင္းသူ႔အခ်စ္ကေရွာင္းက်န႔္ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကမပြင့္တပြင့္ႏွင့္လႈပ္ၿပီးတစ္ခုခုေျပာေနသည္။ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာအနားကိုင္းၿပီးပါးစပ္အနားကိုနားကပ္ကာေသခ်ာနားေထာင္လိုက္သည္။
"Boss Wang~~ Boss Wang~~ ...နာက်င္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔...""
တိုးေဖ်ာ့ေနတဲ့အသံေလးကသူ႔နားထဲမိုင္းဆယ္လုံးခြဲလိုက္သလိုပဲ။ရိေပၚအင္အားေတြျပဳတ္က်သြားရသည္။အၿပဳံးေရးေရးေလးတစ္ခုဖန္တီးၿပီးေရွာင္းက်န႔္ေဘးဝင္လွဲလိုက္တယ္။
"ခ်မ္းေနလားငါမင္းေႏြးသြားေအာင္ေပြ႕ဖက္ထားေပးမယ္"
ေရွာင္းက်န႔္ကိုယ္ေလးကိုတင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားၿပီးလႊတ္ထြက္သြားမွာစိုးေနမိသည္။သူ႔ရင္ထဲဆုံးရႈံးသြားတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးကိုအရမ္းေၾကာက္တာပဲ။လက္ေမာင္းေတြၾကားတင္းတင္းဖက္ထားမိတဲ့သူကအမည္နာမတစ္ခုကိုသာအႀကိမ္ႀကိမ္ေရ႐ြတ္ေနသည္။ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးဒီလို႐ြတ္ေနတဲ့အသံကိုသူမၾကားျခင္ေတာ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္အသံတိတ္သြားေအာင္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။
ဖိကပ္နမ္းထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကပူေလာင္ေနသည္။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ခံတြင္းထဲတိုးဝင္မိေတာ့မီးေတာက္ေတြလိုပဲ...ခုခ်ိန္သူ႔ရင္ထဲမွာလဲထိုနည္းတူပူေလာင္လြန္းလွတယ္။ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုအားရသည္ထိစုပ္ယူနမ္းၿပီးမွလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။နမ္းေနရင္းအိပ္ေမာက်သြားတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကသူမၾကားခ်င္တဲ့နာမည္ကိုမေျပာေတာ့ဘူး။ပါးကိုပြတ္သပ္ေနၿပီး
"ေရွာင္းက်န႔္..ငါတစ္ေယာက္ပဲမင္းကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္.."
အိပ္ေနတဲ့သူေလးကေတာ့မၾကားေတာ့ပါ။ထို႔ေနာက္သူလဲေရွာင္းက်န႔္ကိုရင္ခြင္ထဲသြင္းၿပီးအိပ္စက္လိုက္သည္။
သူ႔ရင္ထဲဘယ္သူရွိေနလဲသိေပမဲ့ရသေလာက္ေတာ့ဆြဲထားခ်င္ၾကတယ္မလား။လက္လႊတ္မခံႏိုင္ပဲဆုံးရႈံးရမွာေၾကာက္တာေပါ့။ျပန္ခ်စ္သည္ျဖစ္ေစမခ်စ္သည္ျဖစ္ေစခ်စ္ေနခြင့္ေလးေတာ့ရခ်င္မိသား....ဒါဆိုလဲေက်နပ္မိမွာပါ...
မနက္ခင္းေနျခည္ႏုႏုနဲ႔အတူေရွာင္းက်န႔္ႏိုးထလာသည္။တစ္ကိုယ္လုံးကိုင္႐ိုက္ထားသလိုနာက်င္ေနၿပီးလႈပ္လို႔ေတာင္မရ။ညကသူဖ်ားေနတာေတာ့သိသည္။
မ်က္လုံးေတြဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ျမင္ရတာကရိေပၚရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာပင္။ေရွာင္းက်န႔္ကရိေပၚမ်က္ႏွာကိုလက္ညိဳးေလးနဲ႔ထိေတြ႕ၿပီး
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..ၿပီးေတာ့ေက်းဇုလဲတင္တယ္"
ရိေပၚရဲ႕မ်က္လုံးေတြကဖြင့္လာၿပီးသူ႔ကိုၿပဳံးျပသည္။ေရွာင္းက်န႔္ကထထိုင္ေတာ့ရိေပၚကထူေပးတယ္။
ေရွာင္းက်န႔္မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔သန႔္စင္ဖို႔အစရိေပၚကကလုပ္ေပးေနတာကိုေရွာင္းက်န႔္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ေရွာင္းက်န႔္ငါဆန္ျပဳတ္ လုပ္ထားတယ္ဒီမနက္အဲ့ဒါေလးပဲစားလိုက္ေနာ္...ၿပီးရင္ေဆးတစ္ခြက္ေသာက္ မသက္သာရင္ဆရာဝန္ပင့္ၾကတာေပါ့.."
ရိေပၚစကားကိုေရွာင္းက်န႔္မတုံ႔ျပန္မိပါ။ရိေပၚကအခန္းထဲကထြက္သြားၿပီးမီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားသည္။
ဆန္ျပဳတ္ပန္ကန္ယူၿပီးအခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ကကုတင္ေပၚငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနတယ္။သူလုပ္သမွ်လိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ငါခြံ႕ေကြၽးမယ္ေနာ္...အာ.."
ဆန္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းခတ္ၿပီးသူ႔ပါးစပ္နားေတ့ေပးေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ပါးစပ္ဟေပးလိုက္သည္။ပူပူေႏြးေႏြးဆန္ျပဳတ္ေတြပါးစပ္ထဲဝင္လာၿပီးဝါးေတာင္မဝါးပဲၿမိဳခ်လိုက္တယ္။
"ဘာလို႔မဝါးတာလဲ...ဆန္ျပဳတ္ေတြမေက်ပဲအစာအိမ္နာေနအုံးမယ္"
"ဆန္ျပဳတ္ကဝါးစရာမလိုပါဘူး"
".ေနာက္တစ္ဇြန္း.."
ရိေပၚကဆန္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းထပ္ခတ္ၿပီးမႈတ္ေပးကာခြံ႕သည္။ေရွာင္းက်န႔္ရိေပၚခြံ႕ေကြၽးတာေတြစားၿပီးေငးသာေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ေသခ်ာၾကည့္ရင္သူ႔မ်က္ဝန္းထဲအားနာရိပ္ေတြျမင္ရပါလိမ့္မယ္။
"Lao Wang. .ငါ..."
ေရွာင္းက်န႔္ထိုစကားေျပာဖို႔အေတာ္ေလးအားယူေနရသည္။သူ႔ႏႈတ္ကရိေပၚကိုေျပာမထြက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
"ငါ...ျပန္ေတာ့မယ္..ငါလာခဲ့တဲ့ေနရာကိုျပန္ေတာ့မယ္"
ရိေပၚရဲ႕ဇြန္းကိုင္ထားတဲ့လက္ကတင္းၾကပ္သြားသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကရိေပၚရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမ်က္ေတာင္မခတ္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ရိေပၚကနဂိုမ်က္ႏွာေသျဖင့္သာတုံ႔ျပန္မႈမရွိ။
"ေနာက္တစ္ဇြန္းဆက္စားလိုက္အုံးေအးသြားရင္မေကာင္းဘူး"
"ငါမင္းကိုအိမ္မရွိဘူးလို႔ေျပာတာလိမ္ခဲ့တာ...တကယ္ေတာ့ငါ့မွာျပန္ရမဲ့ေနရာရွိတယ္ငါ့ကိုေစာင့္ေနတဲ့သူရွိတယ္..ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးေဆးေသာက္ရမယ္ေဆးကမခါးပါဘူး"
သူေမးတာေတြကိုတမင္လ်စ္လ်ဴရႈၿပီးဆန္ျပဳတ္ေတြေျပာင္စင္ေအာင္သာခြံ႕ေပးေနတဲ့ရိေပၚဘယ္လိုခံစားေနရလဲမ်က္ႏွာမွာမေဖာ္ျပေပမဲ့သူနားလည္ပါတယ္။ဆန္ျပဳတ္ကုန္သြားေတာ့စားပြဲေပၚကေရဖန္ခြက္တစ္ခြက္နဲ႔ေဆးေတြကိုယူၿပီးသူ႔ပါးစပ္ထဲေဆးထည့္ေပးၿပီးေရပါတိုက္လိုက္သည္။
"Lao Wangငါမင္းအနားေရာက္လာတာကေလ တကယ္ေတာ့"
"အနားယူလိုက္အုံး..အိပ္ယာကႏိုးရင္မင္းေနေကာင္းသြားမွာပါ"
ရိေပၚကသူ႔ကိုကုတင္ေပၚလွဲေစၿပီးေစာင္ကိုၿခဳံလႊမ္းေပးသည္။
"ေခါင္းတလား"
"ငါဒီနာမည္ကိုတကယ္မႀကိဳက္ဘူး..ဒါေပမဲ့မင္းေခၚတာေတာ့သေဘာက်မိတယ္"
ရိေပၚကေစာင္ကိုၿခဳံေပးၿပီးေျပာသည္။ဒီစကားကိုသူၾကားဖူးေပမဲ့ရိေပၚဘယ္ခ်ိန္ကေျပာမွန္းမမွတ္မိဘူး။သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေစာင္ေအာက္ထဲေသခ်ာလုံၿခဳံေအာင္ထည့္ေပးၿပီးေခါင္းတစ္လုံးပဲေဖာ္ထားေစသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကေစာင္ပုံၾကားထဲျမႇပ္ေနတယ္။
"ငါမင္းကိုေျပာျပခ်င္တယ္...ငါက. ငါ..တကယ္ေတာ့ငါကဝမ္ဂိတ္ကလူပဲ...မင္းအနားေရာက္လာတာကမင္းကBoss Wangကိုသတ္မဲ့သူလို႔ထင္ၿပီးငါမင္းကိုဒုကၡေပးခ်င္လို႔အနီးကပ္ေရာက္လာခဲ့တာ...ငါထင္ေနတာေတြကမွားေနတယ္ဆိုတာေနာက္ေတာ့မွသိလိုက္ရတယ္...ငါမင္းကိုဆက္ၿပီးမနာက်င္ေစခ်င္ေတာ့ဘူးမင္းခံစားခ်က္ေတြကိုမကစားခ်င္ေတာ့ဘူးအဲ့ဒါေၾကာင့္...ငါ..ျပန္ပါ့မယ္"
ေရွာင္းက်န္႔ကထိုစကားေတြကိုအားတင္းၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ရိေပၚကငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။ထို႔ေနာက္ကိုယ္ကိုကိုင္းခ်ၿပီးေရွာင္းက်န္႔နဖူးေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တယ္။
"ကိုယ္ပူက်သြားၿပီး..ဒီတိုင္းဆိုမင္းျမန္ျမန္ေနေကာင္းမွာပါဆရာဝန္ပင့္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့"
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးေတြကလႈတ္ခတ္သြားသည္။သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ကိုယ္ပူတိုင္းတဲ့ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔စကားေတြကိုတမင္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၿပီးသူတို႔ၾကားဘာမွမျဖစ္သလိုေနေနသည္။ရိေပၚကလွည့္ထြက္ၿပီးအခန္းဝေရာက္ေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ကလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"မင္းခံစားခ်က္ေတြမၿမိဳသိပ္ထားပဲေပါက္ကြဲလို႔ရတယ္ငါ့ကိုထိုးလို႔ရတယ္ငါစိတ္မဆိုးပါဘူး...ဒီလိုႀကီးေတာ့မေနပါနဲ႔မင္းအတြက္ခက္ခဲလြန္းတယ္"
ထိုးရမယ္တဲ့လား...ငါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမင္းနာက်င္ေအာင္လုပ္ရက္ပါ့မလဲ။မင္းကိုထိုးမဲ့အစားငါ့ကိုယ္ငါပဲနာက်င္ေအာင္လုပ္လိုက္မယ္။
ရိေပၚကေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ပဲရပ္ေနသည္။ထို႔ေနာက္စကားတစ္ခြန္းကိုေျပာလိုက္တယ္
"ငါသိတယ္...ငါအစထဲကသိၿပီးသားပါမင္းေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ဒီကိုေရာက္လာထဲကငါအားလုံးကိုသိတယ္..."
ေရွာင္းက်န္႔ကအနည္းငယ္အံ့အားသင့္သြားသည္။ေရွာင္းက်န္႔ေမ့ေနတာတစ္ခုကသူတို႔ပထမဆုံးစေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ပင္။အဲ့ခ်ိန္ထဲကရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ကိုသိေနခဲ့တယ္။သန္႔စင္ခန္းထဲမွာေရွာင္းက်န္႔ကိုလာေခၚသြားတဲ့Jacksonကဝမ္အိမ္ေတာ္ကလူပဲေလ။ရိေပၚအဲ့ေလာက္တုံးအမေနပါဘူး။
"မင္းသိေနတာကိုဘာလို႔အေစာထဲကမေျပာခဲ့တာလဲ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ငါ့ကိုအစပိုင္းမွာႏွင္ထုတ္ေနခဲ့တာလားLao Wangမင္းကိုငါဒုကၡေပးမွာသိသိႀကီးနဲ႔လက္ခံခဲ့တာလားမင္းမေၾကာက္ဘူးလား"
ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႔ကိုေက်ာခိုင္းထားတဲ့သူကိုသိခ်င္လို႔ေမးလိုက္သည္။ရိေပၚကေလသံေအးေအးနဲ႔ျပန္ေျဖတယ္..
"ငါ...က မင္းငါ့အနားကထြက္သြားမွာကိုပိုေၾကာက္တယ္"
ထြက္သြားတဲ့သူကိုၾကည့္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔မ်က္ဝန္းေထာင့္ကမ်က္ရည္တစ္စက္စီးက်သြားသည္။ေလာကႀကီးမွာလူေတြကအခ်စ္နဲ႔ပက္သက္လာရင္တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ႐ူးၾကတယ္အတၱႀကီးၾကတယ္။ဒါေပမဲ့အခ်စ္ကအခ်စ္ပါပဲ...
ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ကိုသိေနလို႔ႏွင္ထုတ္ခဲ့ေပမဲ့သူကိုယ္ႏိုင္ခ်ည္ေႏွာင္ခြင့္ေပးခဲ့ျပန္တယ္။အခ်စ္ကလူကိုမိုက္႐ူးရဲဆန္ေစတယ္...ရန္သူကိုကိုယ့္အနားေခၚထားမိၾကတဲ့အထိမိုက္႐ူးရဲဆန္ၾကတယ္။မခ်စ္သင့္တဲ့လူကိုခ်စ္မိၾကတယ္ျမတ္ႏိုးၾကတယ္...ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးကပူေလာင္လွပါတယ္။ဒါေပမဲ့ပိုၿပီးနက္ရႈိင္းတာကိုေရာသိၾကရဲ႕လား....
*^^*
အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲပ်ံ႕လြင့္ေနတဲ့pianoသံကသာယာၿငိမ့္ေညာင္းစြာပင္။ျဖဴလြလြအရိပ္ေလးကအလွဆုံးၿပဳံးေနတယ္။
"သခင္ေလးကြၽန္ေတာ္ေရာက္ပါၿပီ"
Pianoအသံကရပ္သြားၿပီးတိုးေဖ်ာ့ေနတဲ့အသံကထြက္လာတယ္။
"ဘာအေၾကာင္းထူးလဲ"
"ေရွာင္းက်န္႔ကိုဝမ္အပိုင္Casino႐ုံမွာေတြ႕ခဲ့ပါတယ္သခင္ႀကီးဝမ္နဲ႔ေတာ့မေတြ႕ခဲ့ဘူး"
"အဟြန္႔...ဘယ္ေတြ႕လို႔ရမလဲသူတို႔ကလုံးဝမေတြ႕သင့္တဲ့လူေတြပဲမၾကာခင္ငါ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြျဖစ္လာေတာ့မွာ"
"ကြၽန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲသခင္ေလးေရွာင္းက်န္႔ကိုေပးသိလိုက္ေတာ့မလား"
"အို..ေစာပါေသးတယ္တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္းကိုေစာင့္ရမွာေပါ့...ေရွာင္းက်န္႔လက္နဲ႔ကိုယ္တိုင္ဝမ္ရိေပၚကိုသတ္ပါေစ..သူ႔မိဘအတြက္သူလက္စားေခ်ရမွာေလ...မွန္တယ္မလား"
လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔pianoခလုတ္ကိုပြတ္သပ္ၿပီးေလသံတိုးတိုးႏွင့္ေအးေဆးေျပာေနတဲ့သခင္ေလးကအမွန္တိုင္းေျပာရရင္အႀကံပက္စက္လြန္းပါသည္။
"ဒါေပမဲ့သခင္ေလးအခ်ိန္ဆြဲေနရင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္တြယ္သြားမွာစိုးရတယ္အဲ့လိုဆိုလက္စားေခ်ဖို႔မလြယ္ဘူးေနာ္ေရွာင္းက်န္႔ကေတြေဝေနလိမ့္မယ္"
"မင္းစိတ္မပူပါနဲ႔ငါ့မွာအႀကံလွလွေလးေတြရွိပါတယ္ၿပီးေတာ့ငါေရွာင္းက်န္႔ကိုေကာင္းေကာင္းႀကီးသိတယ္သူဘယ္သူ႔ကိုခ်စ္လဲဆိုတာငါသိၿပီးသားပါ"
သခင္ေလးကေရွာင္းက်န္႔ကိုတကယ္သိပါသည္။ေရွာင္းက်န္႔စိတ္ကိုေရွာင္းက်န္႔ထက္ေတာင္သခင္ေလးကပိုသိေနတာသခင္ေလးရဲ႕အရည္အခ်င္းတစ္ခုပဲ။ဘာလုပ္လုပ္စနစ္က်ၿပီးေစ့စပ္တာမလို႔သူယုံပါတယ္။
".ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ"
"ပြဲလွလွေလးတစ္ခုဖန္တီးရမွာေပါ့..."
သခင္ေလးေျပာတာကိုနားမလည္ေပမဲ့သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးၿပဳံးလိုက္ေတာ့နားလည္သြားၿပီးေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီ...သခင္ေလးခိုင္းသလိုလုပ္ပါ့မယ္"
."အဟက္...အားလုံးကငါ့လက္ခုပ္ထဲကေရေတြပဲငါ့ေအာက္မွာရွိေနၾကၿပီးငါေစသလိုလုပ္ေနၾကတာအရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္...ေရွာင္းက်န္႔ေသြးေႂကြးဆပ္မွာကိုေကာင္းေကာင္းႀကီးကူညီရမွာေပါ့...မွတ္ထား...ေရွာင္းက်န္႔ကိုမေသေစနဲ႔သူေသရင္မင္းလဲအသက္ရွင္မယ္မထင္နဲ႔!"
"ကြၽန္ေတာ္မွတ္ထားပါ့မယ္.."
အမိန္႔စကားအဆုံးထြက္သြားတဲ့လူကိုၾကည့္ၿပီးေနာက္ထိုင္ေနရာကေနထကာစားပြဲရွိရာတျဖည္းျဖည္းေ႐ြ႕လ်ားသြားတယ္။စားပြဲေပၚကေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ဓာတ္ပုံကိုယူၾကည့္ၿပီးေနာက္သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကေလွာင္ရိပ္ေတြေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈေတြေပ်ာက္ဆုံးၿပီးႏူးညံ့သြားသည္။ဓာတ္ပုံထဲေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ကအလွဆုံးၿပဳံးေနၾကတာကိုၾကည့္ၿပီးအၿပဳံးေတြကူးစက္ကာသူလဲလိုက္ၿပဳံးမိလိုက္တယ္...ဒီတစ္ခါေတာ့အၿပဳံးတုေတြမဟုတ္ပဲအစစ္အမွန္အသက္ဝင္လွပေနခဲ့သည္....
💚💛❤