! TAGALOG-ENGLISH !
.........................................................................................
You and Heeseung were schoolmates in college and even classmates on your major course as BSA (Bachelor of Science in Accountancy) students.
Heeseung is the type of guy who is distant to girls yet polite. Hindi siya masyadong naglalapit sa mga babae, sa classroom man o sa buong eskwelahan.
Hindi din siya masasabing suplado dahil hindi malamig ang trato niya sa sainyo na mga kaklase niya o sa iba.
Heeseung doesn't have a huge circle of friends, but you know he's been with two guys from the engineering department which you thought that his close friends.
Heeseung is smart and one of the top students in your class along with you. Nakapagbiruan na din minsan ng mga kaklase ninyo na tila academic rivals' kayo pero hindi iyon totoo dahil magkaiba kayo nang likaw ng bituka.
Ang pagiging magaling niya sa acads ay isang rason kung bakit madaming babae ang nagkakandarapa sakanya, he's every girl's ideal man. A very academically competent and a drop-dead handsome guy.
You're from a rich family, you both have that beauty and brains as well as the glitz and glam.
Heesung was that typical college guy who has his focus fully on his studies while working at a cafe in your university as his part-time job.
Hindi ka masyadong malapit sakanya dahil nga sa naiilang ka sa presensya niya kahit dalawang taon na kayong magka-klase. Your interaction with each other was like Hi, Hello and Goodbye.
Your class was done after you all finished your long quiz, you spotted Heeseung stood up from his seat in front, he looked at his smartwatch and hurriedly went out of your classroom. Alam mong dederetso na siya sa cafe kung saan siya nagtatrabaho. You are aware that Heeseung was also born with a golden spoon, he's father was a manager of a real-estate company while her mother was a lawyer.
Sometimes you don't understand why he applied for a job at the cafe he was currently working at, when he can afford anything.
Lumabas ka sa silid ninyo at bigla ka namang tinawag ng kaibigan mung si Jake na galing lang sa katapat na silid. Nilingon mo siya at ngumiti kayo sa isa't-isa. Tumakbo siya palapit sayo at inakbayan ka.
"Kamusta ang exam Anteh?". Tanong niya saiyo habang naglalakad kayo sa hallway.
"Easy lang". Pagyayabang mo sabay ngisi.
"Yabang ah...kape us? treat ko". Pag-aaya ni Jake at napangiti ka naman ng malawak sakanya dahil doon.
"Sure, ano nanaman kaya nakain mo?". Mapang-asar na tanong mo kay Jake, dinuro niya naman ang ulo kaya nasubsob ka ng kaunti at nagulo ang buhok mo. Nainis ka at siniko mo si Jake pero nakailag siya at patuloy na umakbay kayo.
"Why so mean to me huh? I always treat you naman diba?". Sabi niya naman sayo na totoo naman.
"Tara na nga! Gutom na ako". Reklamo mo at kinaladkad siya pababa ng building.
You and Jake walked to your favorite cafe that was located inside the university, after a short walk you reached Heartful Cafe. Jake opened the door and made you went inside first. He followed you and you immediately lurked your eyes around and saw Heeseung at the counter serving some drinks to some customers.
Not to mention that you're always going at this cafe because you just love their cappucino and cookies and cream milktea.
"What do you want?". Jake asked as you both headed to the counter.
"I'd like to get my fav". You smiled at Jake and he nodded at you, knowing exactly what you wanted.
Nang makarating sa counter at hinarap naman kayo ni Heeseung at agad na ngumiti sainyong dalawa ni Jake.
"Ey Bro, can you get me some caramel macchiato and one milk tea for this girl?". Jake asked Heeseung.
"Yeah sure, just a moment". Ani Heeseung at tumungo sa isang sulok ng counter para gawin na ang order ninyo.
Iginiya ka naman ni Jake papunta sa isang bakanteng mesa malapit sa counter.
Habang nakaupo ay kitang-kita mo si Heeseung na nasa harapan mo lang at nagtitimpla ng order ninyo.
You couldn't help but to stare at him while he's busy working. You know to yourself that he's an ideal guy and you perhaps have that admiration for him but it's not strong and consistent. It was just an infatuation you have for him.
May mga katangian siya kung bakit humahanga ka sakanya at isa na doon ang ang pagiging matalino niya at tutok sa pag-aaral.
You can rarely find guys like him nowadays because guys at his age would want to get wasted at clubs than go to school.
Lingid sa kaalaman mo na kanina ka pa din tinitingnan naman ni Jake at napalingon pa ito para makita kung kanino ka nakatulala at mapang-asar siyang ngumisi nang makitang si Heeseung iyon.
" 'Wag mo masyadong titigan, baka matunaw naman yung tao". You snapped out of your senses when you heard Jake and immediately turned to him. You felt so embarrassed that moment though it was just the two of you who heard what he said.
You rolled your eyes at Jake and just as that moment, Heeseung came carrying a tray with your orders.
You looked at him putting your orders down. Nagtama ang tingin ninyong dalawa at agad ka namang napaiwas at nakaramdam ng pagkailang. Kinuha mo ang milk tea na inilapag niya sa harap mo at humigop dito.
"Enjoy your drinks Ma'am, Sir". He said politely and slightly bowed infront of you and Jake, then left you both on your table.
Naging tambayan mo na at ng iyong mga kaibigan ang Cafe kung saan nagtatrabaho si Heeseung, even before he applied as a server at the cafe. Gayunpaman ay hindi ka parin sanay sa professionalism na pinapakita niya sainyo o sayo sa tuwing siya ang nag-aabot ng orders niyo.
Naiilang ka sa presensya niya at nakakaramdam ka ng hiya sa hindi malamang dahilan.
Yes. You have that admiration for him but it's not enough for you feel exhilarating when he's close to you.
Sometimes you don't know why you feel that way towards him.
"You okay?". Jake asked looking closer at you.
You turned to him quickly and nodded.
"Do you like him?". Nagulat ka at napaurong sa biglang itinanong ni Jake saiyo. Kumunot at nagsalubong ang kilay mo sakanya.
Napangisi siya saiyo at napahawak sa batok niya sabay inom ng kape niya.
"Spitting nonsense again, huh Jake?". You said to him crossing your arms and lifted a brow.
"I just thought of it, you seem so nervous around him". Ani ni Jake sabay kibit sa balikat niya.
"He's fine but...". You paused for a moment, thinking for the right words to say to Jake. Dahil isang maling salita lang ay maaring magkaroon ng ibig sabihin at ma misinterpret niya. You know exactly that he would tease you for that.
"But?...". Kuryusong tanong niya.
"Eh basta! Normal na tao lang naman siya". Inis mung sabi at natawa naman si Jake dahil dito. You rolled your eyes at him and took a sip of your milktea.
"I think you two would be a good couple, don't you--". Jake wasn't able to finish his sentence when you suddenly choke while drinking. He laughed so hard at you and handed you the tray of tissue on your table.
Patuloy kang napaubo dahil bumarang tapioca pearl sa lalamunan mo.
"Here". Nagulat ka nang biglang sumulpot si Heeseung sa tapat ninyo at sabay kayong napaangat ng tingin ni Jake sakanya.
Hawak niya ang isang baso ng tubig at nakatingin sayo, inilapag niya ito sa harap mo. Habang si Jake naman ay malawak ang mga ngiti habang pinapanood ang scenario sa harap niya.
"Thanks". You said and slightly bowed your head towards him and quickly took the glass of water and drank the half of it.
Bumuti ang pakiramdam mo matapos makainom ng tubig at humnagos ka dahil dito.
Nakatingin lang sayo si Heesung at si Jake naman ay tuwang-tuwa sa nakikita niya.
"Ayos ka lang?". Tanong ni Heeseung sayo at napatingin ka naman sakanya, bakas sa mata niya ang pag-aala kaya naman kinuwestiyon mo ang sarili mo dahil baka asyumera ka lang o nagha-hallucinate dahil sa nabulunan ka. But no, definitely not.
"Yeah, thanks for the water". Pagpapasalamat mo at nagsimula ka nanamang makaramdam ng pagkailang. You hated that feeling everytime he's this close to you, you just can't understnad why you feel that way.
"You're welcome". Aniya at bahagyang ngumiti sayo at iniyuko ang ulo sabay umalis.
You felt something tickling inside your stomach the moment he smiled at you.
"What in the k-drama was that?". Jake said teasing you as he took a sip of his caramel macchiato.
"Shut up Jaeyun!". You whispered yell at him.
TIME SKIP-AFTER CLASS
Natapos na ang klase mo sa araw na ito at palabas ka na ng campus nang bigla kang makaramdam ng pagpatak ng tubig sa balat mo, napatingala ka at nagdidilim ang kalangitan, maya-maya pa ay bumuhos ang ulan kaya naman tumakbo ka sa shed malapit sa parking area at doon naghintay habang bumubuhos ang ulan.
Binuksan mo ang bag mo para kunin ang payong ngunit laking gulat mo ng hindi mo pala ito nadala dahil umulan din kahapon at nakalimutan mung kunin ito sa umbrella racks sa labas ng bahay ninyo.
"Kapag minamalas ka nga naman". Sabi mo sa sarili sabay mabigat na napabuntong hininga at dinukot ang cellphone mo sa bulsa at umupo muna. Tumungo ka sa contacts para tawagan ang family driver niyo upang magpasundo.
OTP
"Hello po, pwede ba akong magpasundo ngayon?". Tanong mo agad sa driver niyo.
"Hala Ma'am mukhang hindi po yata kita masusundo, inutusan kasi ako ng daddy niyo na hintayin siya dahil aalis siya para sa isang meeting". Pahayag ng driver niyo at nalungkot ka naman dito dahil alam mung wala kang sasakyan pauwi.
"Sige po, ayos lang". Sabi mo nalang.
"Pasensya na po Ma'am". Ani ng driver niyo.
"No, It's okay". You said and hanged up the call, you let out a deep sigh as you watch the other students, getting into their car's leaving the place. Habang ikaw ay hindi alam kung ilang oras pa maghihintay para tumila ang ulan upang makauwi.
Bigla mo namang naalala si Jake, alam mung pauwi na rin siya at nais mung sumabay nalang sakaniya, kung nakauwi naman na siya ay balak mo namang pabalikin siya upang magpasundo.
Napangiti ka habang hinahanap ang contact number ni Jake sa cellphone mo. Nang makita ito ay agad mo siyang tinawagan.
OTP
"What's up Y/niee?". He asked on the other line.
"Where are you right now?". Tanong mo habang nakangiti naman.
"Nasa klase pa'ko...may blueprint pa akong gagawin Anteh, bakit po". Tanong niya, napasimangot ka naman dahil batid mung hindi ka na niya masusundo.
"Wala akong sundo eh". Daing mo.
"Hayst! Kawawa naman bebegurl ko". Sabi nito.
"Anong oras ka ba uuwi?". Tanong mo sakanya.
"I don't know...mukhang matatagalan pa kami dito eh". Sagot naman ni Jake at lalo ka lang nadismaya.
"Ehhhh!". Inis mung saad sabay kamot sa ulo mo.
"Where are you right now?". Jake asked.
"Nasa shed dito sa tapat ng parking lot exit". Sabi mo.
Bigla namang natahimik ang kabilang linya na ipinagtaka mo naman, napatingin ka sa cellphone ko dahil baka naputol ang tawag pero on-going parin ito.
"Hello? Uy Jake! still there?". You asked.
"Ah-yes yes, still here... by the way maghintay ka lang diyan, my friend will pick you up". Sabi ni Jake na ikinagulat mo.
"Woah really?! Sino?". Kuryusong tanong mo.
"One of my teammates in the varsity, he's a good guy". Ani ni Jake at nagulatang ang sistema mo ng malamang lalaki ito.
"Wait-hold on...A guy?!". You asked in surprise.
"Of course! Walang babae sa vasity team baliw". Sabi ni Jake at saka lang ito nag-sink in sa utak mo.
"I'll go ahead, papunta na 'yun... bye". Paalam ni Jake.
"O-okay...thanks?". Saad mo at pinatay na ni Jake ang tawag.
Luminga-linga ka sa paligid at pinagmamasdan ang nagdadaanang sasakyan.
Wala kang kaalam-alam kung sino ang samaritanong pinakiusapan ni Jake para sunduin ka, hindi mo din alam kung kilala ka ba nun.
Napabuntong ka at patuloy lang na naghintay habang bumubuhos ang ulan.
Maya-maya pa ay nagulat ka ng may bumusina sa tapat ng shed kung saan ka naghihintay, agad kang napaangat ng tingin at nakuryuso ng makita ang isang puting Chevrolet Corvette na sport's car sa harap mo.
Napatingin ka dito ng maigi dahil sa hindi mo kita ang nasa loob nito o kung sino ang nagmamaneho.
Napatayo ka sa kinauupuan mo sa pagbabakasakaling iyan na ang sinasabi ni Jake na kaibigan niyang susundo sayo.
Bigla namang bumukas ang pinto ng sasakyan at mukhang lalaki ang nagmamaneho nito, may inilabas itong payong at binuksan sabay bumaba ng kotse at nang maingat niya ang payong sa ulo at tumindig ay laking gulat mo ng makita kung sino ito.
"Com'er". Sabi ni Heeseung sayo sabay lahad sa kamay niya, nasa ibaba siya ng shed na kinaroroonan mo.
Hindi ka gumalaw sa kinatatayuan mo dahil sa gulat at hindi ka makapaniwala.
Naghalo na ang nararamdaman mung lamig, kaba at tuwa.
Bumuhos ng malakas ang ulan ng mga sandaling iyon at sinamahan ng isang malakas na kulog at pagkidlat na dumagundong sa paligid.
You squealed and covered your ears and shut your eyes closed because you were scared of thunderstorms, you ran towards Heeseung, and you immediately grabbed his extended hands and went down of the shed.
He wrapped his arms around you, he sheltered you most with the umbrella making sure that you won't get wet by the rain even though it got himself wet instead and lead you to the back seat of his car.
You were now inside of his car as he went to the other side at the driver's seat. He wiped slightly wet hair with his hands as well as his clothes. Lighting suddenly appeared and you immediately covered your ears and closed your eyes tightly once again, from then thunder roared and those were like echoes to your ear.
Takot ka na sa kulog at kidlat simula pa nung bata ka at sa tuwing umuulan ng malakas ay hindi ka naglalabas ng bahay dahil dito. It became a phobia as you grew up.
Kapag nasa labas ka naman katulad ngayon at biglang kukulog o kikidlat at hindi mo naman mapigilan ang takot and you are most likely to freak out and even cry sometimes.
You didn't notice that Heeseung was looking at you this whole time while you were fighting with your phobia.
Heeseung pressed the automatic button to get the windows covered with the sun visor shield for you to not see the lighting from outside.
You didn't notice it because you are currently covering your whole face and closing your eyes.
The only thing you know was the car started moving and Heeseung was already driving it.
Makalipas ang ilang sandali nang humupa na ang pagkulog at kidlat ay nahimasmasan ka na at nagulat ng makitang sarado ang bintana ng kotse at patuloy lang sa pagmamaneho si Heeseung.
Heeseung looked at the rear-view mirror to see you at the back.
"You okay back there?". Tanong niya sabay iwas ng tingin mula sa rear-view mirror ng makitang nakatingin ka din sakanya.
"Better, thanks for picking me up". Sabi mo sabay ngumiti ng bahagya at yumuko, nakita niya ang ginawa mo ng ibalik niya ang tingin sa rear-view mirror.
"You're welcome...you have astrophobia?". Biglang tanong niya sa sayo at napatango ka naman sakanya sabay yumuko dahil sa hiyang nararamdaman, you thought that he might saw you freak out earlier...which he did.
"Y-yeah...I grew up with it". You said with your head down. You felt shy because you thought he might've saw you freak out and you know you do not look good with it.
Hindi na nakasagot si Heeseung o kumibo matapos ang usaping iyon at nakaramdam ka ng pagkailang dahil doon.
You've never spent such moment with him like this before, not even at school because you were just normal classmates back there, but now's way too different.
Maya-maya pa ay may narinig kang tumunog mula sa loob ng sasakyan, it was a melody of a song. Heeseung might played it.
Do you remember?
When we were young you were always with your friends
Wanted to grab your hand and run away from them.
The song started to play its lyrics, and you were just listening while Heeseung was just driving.
I knew that it was time to tell you how I feel.
So, I made a move, I took your hand.
My heart was beating loud like I've never felt before.
You were smiling at me like you wanted more.
I think you're the one I've never seen before
Patuloy sa pagtugtog ang kanta at mas lalo ka lang nakaramdam ng kung ano sa loob, you can't explain that feeling.
You glanced at Heeseung that moment.
I want you to know
I love you the most
I'll always be there right by your side
'Cause baby, you're always in my mind.
Just give me your forever (give me your forever)
The chorus played and you started to feel that tickling feeling on your stomach while listening to the song.
Hindi mo alam kung ano ang nangyayari sayo ngayon.
It might because it was just you and Heesung inside the car and the music was just a whole mood to somehow complete moment.
I want you to know
That you'll be the one
And I'll be the guy who'll be on his knees
To say I love you
And I need you
And say I'd die for you (just give me your forever)
You felt something heat up on your face as you got goosebumps that moment, the feeling you had got even weirder.
"Kinikilig ba ako?". Tanong na nasa isipan mo.
You shut your eyes closed and let out a deep sigh, trying to pull yourself back together.
"Naku wag kang asyumera Y/n, baka favourite song lang 'yan". Sabi mo sa sarili mula sa iyong isipan.
Kung ano-ano na ang pumapasok sa isip mo dahil sa tugtog...to the point that you're already assuming things, convincing yourself that you don't have "something" for Heesung to think and feel this way.
You held onto your face when you felt that you're burning hot, you almost cursed under your breath after knowing that you're blushing...literary.
Napatingin ka sa rear view mirror at sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakatingin din dito si Heeseung at mukhang kanina ka pa pinagmamasdan.
Sabay kayong umiwas ng tingin at palihim kang napangiti. Hindi mo alam kung ano ang nangyayari saiyo pero mukhang delikado ka na sa pagiging marupok mo.
Hindi mo din namamalayan na ilang kulog at kidlat na ang dumaan at kaya napapatingin si Heeseung saiyo mula sa rear view mirror upang tingnan ang lagay mo sa tuwing kumikidlat at kumukulog, ngunit dahil sa nararamdaman mo ngayon ay wala ka ng kamalay-malay dito.
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na kayo sa bahay mo.
Hindi ka na nagulat kung bakit alam niya ang papunta sa bahay niyo dahil baka sinabi na ni Jake ang buong lokasyon sakanya.
Huminto ang kotse sa harap ng pinto ng bahay ninyo at agad naman siyang bumaba dala ang payong at binuksan ang pinto sa back seat ng kotse niya kung saan ka naroon. Inilahad niya ang kamay niya at humawak ka naman dito saka bumaba at sumukob sa payong, muli ka niyang inakbayan para masiguradong nakasukob ka ng maayos sa payong at inihatidd ka sa tapat ng pintuan ninyo.
He closed the umbrella and you looked at him, he was soaking because of the rain, from his shoes, clothes and hair. Suddenly, Heeseung sneezed that startled you, you got worried for him and got guilty.
"Would you like to come in for a while?". Buong tapang buong pag-imbita sakanya. Napatingin siya sayo ng tila nagdadalawang isip pa sa isasagot.
Muli siyang bumahing at walang pag-aalinlangan mo naman siyang hinawakan sa braso at iginiya papasok sa bahay mo.
"Tita Ann?". Malakas mung pagtawag sa nag-iisang katulong na meron kayo sa bahay.
"O nandito ka na pala, mabuti naman at hindi ka natakot umuwi mag-isa? Kumukulog at kidlat pa naman". Tanong niya habang papalapit saiyo. Sumulyap naman siya kay Heeseung at binati ito ng isang ngiti at bahagyang pagyuko ng ulo niya.
"Hindi naman nawala 'yun Tita, muntik na nga akong mag-taxi pauwi eh". Sabi mo naman.
"Ayun nga wala ang Tito Leo mo ngayon para sunduin ka dahil ihahatid niya ang dad mo, mabuti nalang at ihinatid ka ng---". Hindi naman natapos ni Tita Ann ang litanya niya ng mapatingin kay Heeseung.
"Classmate po Tita". Sabi mo at ngumiti.
"Lee Heesung po". Pagpapakilala naman ni Heesung sa sarili at yumuko sa harap ni Tita Ann mo.
"Nice to meet you Iho". Ani ng Tita Ann mo at ngumiti kay Heeseung. Lalo ka lang humanga sa pagiging magalang ni Heeseung sa taong kakakilala palang niya.
"Can you make us some porridge Tita?". Tanong mo sa Tita Ann mo.
"Sure dear, I'll---". Napahinto naman ang Tita Ann mo sa pangungusap niya ng biglang bumahing si Heeseung.
"Excuse me, I'm sorry". He said covering his mouth in a weird voice tone. The cold affected his way of speaking you know for sure that it might lead to flu.
"Masama na ang tono ng boses mo Iho ah, dalhin mo na muna siya sa kuwarto mo Yn...tutal may heater ka 'dun". Ani ng Tita Ann mo at malugod ka namang tumango.
"I'll make a quick porridge for the both of you, ihahatid ko nalang doon". Dagdag ni Tita Ann.
"Thank you Tita but I might be disturbing you here... I'll go ahead nalang po, besides I have to change clothes because I'm soaking wet". Dahilan at pagtanggi ni Heeseung at naiintindihan mo ang pagiging considerate niya.
"No Iho, we do have extra clothes for guests here. Go on Y/n... accompany him upstairs". Tita Ann said with finality and authority in the way she spoke, and you immediately nodded and lead Heeseung upstairs, in your room.
Binuksan mo ang kuwarto mo at pinatuloy si Heesung.
"I hope you don't mind my messy room, I kindda lacking some time to clean up". Sabi mo at bahagyang ngumiti sakanya.
"Ayos lang, your room is nice". He said complementing your pastel creme colored room as he lurked around his eyes.
"Thanks, have a seat first...kunin ko lang yung pamalit mo, the restroom is that way". Sabi mo at itinuro ang isang sulok ng kuwarto mo kung saan naroon ang banyo. Tumango at ngumiti naman si Heeseung sayo.
Bago umalis ay binuksan mo naman ang heater sa kuwarto mo para uminit ang buong silid at hindi lalong lamigin si Heeseung. Lumabas ka ng kuwarto at tumungo sa guest room para kumuha ng damit, pumili ka ng damit na babagay kay Heeseung at ang kinuha mo ay ang isang black thisisneverthat shirt at isang gray jogger pants, sinamahan mo na din ito ng isang malinis na tuwalya at pagkatapos ay lumabas ka na ng guest room at bumalik sa kuwarto mo.
Pumasok ka sa kuwarto mo at ipinagtaka mong wala si Heeseung, isinara mo ang pinto at luminga-linga sa loob ng kuwarto.
"Nasan' na 'yun?". Tanong mo sa sarili.
Narinig mung ang pagragasa ng tubig mula sa banyo kaya agad kang tumungo doon dahil baka naroon si Heeseung.
"Hee?". Itinapat mo ang ulo sa pinto para pakinggan kung may tao nga sa loob, bigla namang bumukas ang pinto at dahil doon ay nawala ang balanse mo sa katawan at nasubsob. Heeseung was behind it, and he immediately caught you in his arms before you could hit the sink.
Napapikit ka dahil sa kaba at ipinagtaka kung bakit malambot ang tinamaan mo imbis na ang matigas na sementong lababo. Mainit din ito at mabato at ramdam mo ang nakapulot na braso?!----
Agad mung inangat ang sarili at lumayo kay Heesung kung saan ka tumama. Namilog ang mata mo ng makitang wala siyang pang-itaas na damit, kitang-kita mo ang magandang pangangatawan niya lalo na ang hurmadong abdomenal muscles niya.
Umiwas ka ng tingin at inabot sakanya ang dala mung damit at tuwalya.
"M-Magbihis ka muna". Nahihiyang saad mo at kinuha naman niya sayo ang damit na hawak mo.
"I'm sorry for that". He apologized.
"It's fine...suotin mo na yan, masyadong mainit dito". Sabi mo at agad lumabas ng banyo.
Namumula kang umalis at sinapo mo naman ang pisnge mung nag-iinit. Mabilis din ang tibok ng puso mo at may kumikiliti sa tiyan mo.
"What the fuck is wrong with you Y/n? Stop this nonsense already!". You whispered yell to yourself.
"Y/n?". Rinig mung pagtawag ng Tita Ann mo sa labas ng pinto mo. Dali-dali kang tumungo sa pintuan at binuksan ito. Hawak ng Tita Ann mo ang dish tray na naglalaman ng dalawang mangkok ng mainit na noodle soup at dalawang baso ng tubig.
"Ako na po Tita". Sabi mo at kinuha ang tray na hawak niya.
Inilapag mo sa center table ang tray at tamang-tama namang lumabas si Heeseung mula sa banyo dala ang damit niya.
"Aba Iho! Bagay na bagay sayo ang suot mo". Napatingin ka naman kay Heeseung ng marinig mo ang sinabi ng Tita Ann mo.
Bagay nga sakanya ang suot niyang damit at aminado kang mas humanga ka sakanya dahil ano man ang suotin niya...he's still that drop dead handsome Lee Heeseung you know.
Heesung gave a humble smile to the both of you.
"Kumain na kayo habang mainit pa yung pagkain". Sabi ng Tita Ann mo.
"Sige po Tita". Saad mo.
"Thank you po". Magalang na sabi ni Heeseung sabay bahagyang yumuko kay Tita Ann mo.
"Iwan ko na muna kayo". Sabi ng Tita Ann mo at umalis na ng kuwarto mo.
Naiwan kayo ni Heeseung sa loob ng kuwarto at nagsimula ng kumain ng soup.
Ang inakala mung magiging awkward na sitwasyon ninyong dalawa ay hindi nangyari. You went along well with each other with some random topics you've been talking especially with your personal lives.
You just laugh and listen with each other's words and thoughts.
The night has come, and the rain stopped so Heeseung decided to go home, you accompanied him outside your house and exchange goodbyes with each other.
NEXT MORNING
Pumasok ka ng maaga at sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakasabay mo si Heeseung.
Hindi ka na naiilang sa presensya niya matapos ang nangyari kagabi, dahil na din siguro sa matagal kayong nagkausap at maraming nalaman tungkol sa isa't-isa.
"Good morning". Bati mo sakanya kasama ang isang ngiti.
"Good morning, wanna grab some coffee? My treat". Pag-aaya naman niya at dahil libre ito, awtomatiko kang tumango sakanya.
Pumapasok si Heeseung sa umaga sa cafe na pinagtatrabahuhan kaya doon din siya papunta ngayon.
Wala pang tao sa cafe ng dumating kayo, binuksan ni Heesung ang ilaw sa loob ng cafe at tumungo sa counter, sumunod ka sa kaniya at umupo sa countertop.
"What do you want to have?". Tanong niya sayo nang nakangiti.
"Cappuccino nalang". Sabi mo at agad naman niya itong tinimpla.
Pinapanood mo lang siyang gumawa at hindi mo maalis ang tingin sakanya. Wala kang pagkakataon na titigan siya at sadyang ngayon lang, dati ay naiilang kang tingnan siya, ngayon naman ay simpleng-simple nalang ito na parang hindi ka nag-iisip ng kung anong malisya.
Matapos niyang gawin ang kape mo ay ngumiti siya sayo at inilapag sa harap mo, you gave him a soft smile and pulled the cup of your coffee.
"Thank you". Pagpapasalamat mo at ininom ang kape na ginawa niya.
Heeseung was really good at making coffee's, not only him but his co-workers also, the reason why Heartful Cafe became your favourite place in the campus..
Matapos magkape ay nanatili muna kayo sa loob ng cafe habang nagsisidatingan ang mga estudyanteng customer.
The Campus bell rang that signals for the start up of the first subject in the morning so you left the cafe together with Heeseung since you were classmates.
Buong araw kayong magkasama ni Heeseung at paminsan-minsan ay umeepal si Jake sabay asar na inyong dalawa.
Masaya kayong magkasama at komportable sa isa't-isa.
Mukhang pasasalamatan mo pa si Jake sa ginawa niya kahapon dahil kung hindi dahil sa ginawa niya ay Hi, Hello, Goodbye parin ang interaksyon niyo ni Heeseung.
Hinatid ka din ni Heeseung pauwi dahil wala ang family driver ninyo para sunduin ka dahil nasa business meeting ito kasama parin ang dad mo, pumayag ka naman.
"Salamat sa paghatid". Sabi ko sakanya.
"Paninindigan ko na hangga't wala kang sundo". Pabirong sagot niya sayo at napangiti ka dahil dito.
Natahimik kayo ng ilang sandali at pangiti-ngiti lang sa isa't-isa.
"I'll go ahead...". Paalam ni Heesung sayo.
"Sige... thanks for dropping me home. Ingat". Sabi mo at ngumiti muli sakanya. He smiled back at you before going inside his car, he waved at you for the last time and left.
Hindi mo mapigilang makaramdam ng saya dahil sa nangyari at hindi mo na mapigilan ang kung anong kumikiliti sa tiyan mo.
"Mukhang maganda ang araw natin ah". Nagulat ka ng bigla magsalita ang Tita Ann mo na pababa ng hagdan mula sa itaas.
Natahimik ka at ngumiti lang sakanya.
"Sigurado ka bang classmate mo lang ang lalaking 'yun". Pabirong tanong ng Tita Ann mo saiyo habang nakangisi ng mapang-asar.
"Tita naman! Classmate ko naman talaga si Heesung eh, kahapon nga lang kami nagkaroon ng intereksyon na ganun, we're like strangers before". Pahayag mo naman.
"You know what...It's okay, we all been to that and besides you're already in the right age". Sabi ng Tita Ann mo at tinapik ang balikat mo sabay lakad papuntang kusina.
"Tita Ann!". Inis mung saad dahil sa inaasar ka ng Tita Ann mo tungkol dito.
Nakangiti kang umakyat sa hagdan papunta sa kuwarto mo at iniisip din ang sinabi ng Tita Ann mo, mabait si Heeseung sayo at hindi mo alam kung biglang naging ganun kayo kalapit sa isa't-isa. Nevertheless, you are not assuming anything as long as you get along well with each other and you are friends.
NEXT MORNING
Maaga kang nagising upang maligo at nag-ayos ng maigi upang pumasok, nag taxi ka lang paalis dahil wala parin ang family driver ninyo.
Nakarating ka sa eskwelahan ng maaga at kakaunti palang ang estudyanteng naroon. Luminga-linga ka sa paligid at nagbabakasakaling makikita mo si Heeseung pero wala kang nakita kahit anino niya.
Bigla namang tumunog ang cellphone mo at nakita mong tumatawag si Jake kaya agad mo naman itong sinagot.
OTP
"What's up Ikeu?". You asked.
"Don't call me that". He said in a serious tone which made you laugh while walking.
"Where you at?". He asked.
"Nandito na ako sa University, why?". Kuryusong tanong mo.
"Aba! Ang aga mo naman yata ngayon?". Bakas sa boses niya ang nang-aasar na tono.
"Alam mo namang wala akong tagahatid diba". Katwiran mo naman kahit may isa pang dahilan kung bakit ka pumasok ng maaga.
"Libre mo naman ako". Sabi nito na ikinataas ng kilay mo.
"Libre? Sige ba, nasan ka ba ngayon?". Tanong mo kay Jake.
"Nandito sa classroom, kaninang madaling araw pa ako nandito dahil sa pesteng blueprint na 'toh". Aniya na tila iritado naman. Jake is a 2nd year engineering student, and you are very aware that his chosen track was stressful as hell.
"Sinabi ko naman kasi sayo na mag BSA ka nalang eh". Pangongonsensya mo kay Jake.
"Mukhang maling desisyon nga eh...So ano na? Libre mo'ko?". Tanong nito.
"Sige ano bang gusto mo?". Tanong mo sakanya.
"Coffee, panlaban sa antok". Sagot niya.
"Okay, starbucks?". You asked.
"Nope, let's just have the usual at our place". Sabi niya at alam mo na ang ibig niyang sabihin.
"Sige, bumaba ka na". Sabi mo sakanya.
"Mauna ka na 'dun at umorder ka na din". He said and chuckled a bit.
"Okay sige". Saad mo at pinatay na ang tawag, lumakad ka papunta sa direksyon ng Heartful Cafe.
Nasa tapat ka na ng Cafe at bukas na ito dahil sa signboard na nakalagay ay "Open", sinilip mo ang loob at nagtaka ka kung bakit may mga baso sa mesa, kakaunti lang din ito at tig-isang baso ang nakalagay sa mga piling mesa.
Bukas na din ang ilaw pero walang katao-tao sa loob.
Nag-aalalan kang pumasok ng mga sandaling ito dahil baka may kung anong meron sa loob at baka masisi ka pa kapag may hindi magandang nangyari sa loob ng cafe, or worse baka may mawala pa.
"Anong meron dito?". Kuryusong tanong mo sa sariling habang nakasilip mula sa glass wall ng cafe.
"Bahala na nga". Sabi mo at agad tinulak ang pintuan saka pumasok sa loob ng cafe.
May naririnig kang tugtog sa loob na nagmumula sa speaker at mahina lang ito.
Napatingin ka sa mga white cups na nakalagay sa piling mesa at nakuryuso.
"Ba't ang daming kalat dito?". Tanong mo sa sarili.
(Di ako naglalaro, di ako nagbibiro....)
Naririnig mo parin ang tugtog at paaunti-unti itong lumalakas.
Naisipan mung iligpit ang mga basong nakakalat kaya naman tumungo ka sa pinaka-unang mesa.
Biglang lumakas ang tugtog na ikinagulat mo naman kaya napalingon ka sa paligid kung mayroong tao pero wala naman.
Ibinaling mo ang pansin sa baso at dinampot ito.
Nagulat ka nang may nakita kang nakasulat na salita dito at maganda ang pagkaka-calligraph.
Ang isang katulad mo...
The first sentence that was written on the first cup. It confused you after finding out that the sentence matched on the music.
Ay di na dapat pang pakawalan
The second sentence written on the second cup from the second table.
Your heart started to palpitate that moment as you move on to the next table.
Pangako ko pag naging tayo'y...
Dinampot mo ang pangatlong baso at naghalo na ang nararamdaman mo ng mga sandaling ito.
Araw-araw kitang liligawan.
Hindi mo na napigilan ang pag-ngiti ng damputin ang pang-apat na baso sa mesa.
Oh ang isang katulad mo...
You were smiling as you take another cup.
Ay di na dapat pang pakawalan.
..........
Alam mo bang pag naging tayo...
That moment you know for sure that something was happening... clearly this wasn't a coincidence but planned.
Hinding hindi na kita bibitawan.
...........
Aalagaan ka't di papabayaan....
You felt euphoria inside you as you collect another cup, and you were smiling non-stop.
Pagkat ikaw sa'kin ay....
You proceeded to the last cup and there was the last word written.
Prinsesa.
Sumakto ang music na naririnig mo sa huling salita sa baso. You heard footsteps coming and you immediately turned to see who it was...your eyes widened when you saw Heeseung standing at the counter area... smiling at you.
Tumalikod ka mula sa kaniya at napapikit sabay ngumiti sa nararamdamang hiya.
Heeseung walked towards you, while you were still processing everything inside your head.
You pulled yourself together while holding the piled cups and also walked to meet Heeseung.
Nagpatuloy ang tugtog at batid mung namumula ka na sa buong pangyayari, may hawak na isang baso ng milk tea si Heeseung na Cookies and Cream flavored. It was your favorite milk tea drink.
Alam na alam mo ito sa itsura palang niya sa loob ng baso.
Kinuha niya ang hawak mung plastic cups at inabot ang hawak niya milk tea.
Ngumiti ka sakanya at napatingin sa milk tea na hawak mo, nakuryuso ka ng mapansing may nakasulat dito.
"You steady me and stir me up all at once"
Will you allow me to court you?
Napatikom ka ng bibig sa iyong nabasa at inulit pa itong basahin gamit ang mata mo at pagkatapos ay napatingin ka kay Heeseung na nakangiti naman sayo.
Hindi mo na lahat maproseso sa utak mo at lalong bumilis ang pagtibok ng puso mo.
"Are you being serious right now Lee Heeseung?". You asked him, still couldn't believe everything.
"Yes". Simpleng saad niya at sa isang salitang iyon ay batid mung hindi diya naglalaro o nagbibiro.
Natahimik ka at ibinaba ang tingin sa hawak mung baso ng milktea at tinitigan ang katanungang nakasulat dito.
"I can't promise you things because those were meant to be broken but...". Pagsisimula niya at napaangat ka ng tingin sakanya.
His eyes and stares were full of sincerity as he looks at you.
"I'll show you the things that I'm capable of doing just to be worthy for you Y/n... I know this is the weirdest set up to confess but---". You did not let him finish his sentence and you hugged him which stunned Heeseung.
"Yes!". You said and smiled as you hug him even tighter.
You felt Heeseung's arms around you, hugging you back after you said that single word...knowing that simple word you said already made him the happiest person.
It took you a while to realize the feeling you always had when he's around you but now...clearly it wasn't a simple infatuation but love. It is the weirdest feeling you never felt before and that explains everything...Love is something you can't explain.
Heeseung likes you for a long time now and just taking his time to pile up the courage that he needed to confess and was the perfect time that he did...of course with the help of the person that is close to you.
"Ilang gabi mo din akong hindi pinatulog Y/n". Bulong niya malapit sa tenga mo habang yakap ninyo ang isa't-isa. Napangiti ka sa sinabi niya at bumitaw sa pagkakayap sakanya.
Muli kayong nagtinginan at napansin mo ang bahagyang pamumula ng mata niya at nagtutubig ito kaya naman lumapit ka sakanya para matingnan ito ng maigi, umurong naman siya ng kaunti mula sayo at nagtataka ang ekspresyon ng mukha.
"Bakit?". He asked, blinking his eyes.
"Are you tearing up?". You asked, chuckling a bit.
"I am, tears of joy I guess". He said and you both laughed at each other.
Bigla namang bumukas ang pinto at sabay kayong napalingon dito, iniluwa nito si Jake at nakangiting nakatingin sainyo habang papalapit.
"I guess its a success?". He asked while smiling at you and Heesung.
Alam mo nang kasangkot si Jake dito dahil hindi ka naman tanga upang hindi iyon maisip at maikonekta ang mga bagay-bagay.
"Ano nanamang kapalit nito?". Mataray mung tanong kay Jake.
"Tingin mo talaga sa'kin mukhang pera noh!" Inis na sabi ni Jake sayo at nakakunot ang noo sabay pamewang.
"Ikaw nagsabi niyan hah". Mapang-asar mung sagot sakanya.
"Wala namang bayad 'toh talaga, Jake and I were friends hindi lang halata". Pahayag ni Heeseung.
"See, told ya". Dagdag ni Jake.
"Malay ko ba kung pinerahan mo'ko". Biro mo naman at hindi naman napigilang matawa ni Heesung sa sinabi mo.
"You're so mean to me! Nagka-jowa ka lang eh, ganyan ka na?". Pagdadrama ni Jake.
"Ulol! Sapakin kita diyan eh". Pagbabanta mo naman kay Jake sabay angat ng isang kamay mo.
"Chill I was just kidding, so ano na?". Tanong naman ni Jake. Nagkatinginan naman kayong dalawa ni Heeseung at nakangiti siya sayo.
"Tara kape tayo". Pag-iiba mo ng usapan sabay akmang aalis pero hinigit ni Jake ang braso mo kaya napahinto ka.
"Dalaga na Y/n ko". Sabi nito sayo nang mapang-asar at hindi ka nagdalawang isip na batukan siya.
"Aray ko naman!". Daing niya sabay hawak sa ulo.
"What would you want to have?". Tanong ni Heeseung.
Ani ni Jake kay Heeseung habang napapangiwi sa sakit habang hawak ang ulo niyang binatukan mo.
"Naku, hayaan mo 'yan umorder ng kape niya, customer ka muna ngayon". Inis mung sabi at tinutukoy si Jake, hinawakan mo naman si Heesung sa braso at kinaladkad pasunod sayo.
Hindi makapaniwalang tumingin si Jake sainyo at nagkibit balikat lang din si Heeseung sakanya.
"Aba't mukhang maling desisyon na pumayag akong bigyan ng love life ang babaeng 'toh ah". Sabi naman ni Jake sa sarili habang nakatingin sainyo ni Heeseung na nakaupo sa isang mesa at masayang nag-uusap.
Tumungo naman si Jake sa counter para umorder ng kape niya at habang naghihintay ay tinitingnan niya kayo ni Heeseung na patuloy na nag-uusap.
He was happy to see you with Heeseung, talking comfortably with each other...Jake knew that he made a great decision to be bridge for you and Heeseung. He knows Heeseung that's why he helped him to make his move towards you, alam niyang matagal ng may gusto sayo si Heeseung bago pa man sila naging magkaibigan ng palihim at alam din niya kung gaano ka ingat si Heeseung sayo dahil kahit minsan ay hindi siya nagpakita ng motibo sayo o nagpahalata na gusto ka niya. Heeseung waited for that time...this time, kaya naman kampante si Jake na pakawalan ka at hayaan kang sumaya kay Heeseung, matagal na din nung huling sumaya ang puso mo ngunit hindi din iyon nagtagal.
Nang makita ni Jake na may potensyal sayo si Heeseung ay kinilala niya ito ng maigi at ngayong may basbas niya na ito ay batid niyang hindi magkakamali si Heeseung na saktan ang puso mo gaya ng ginawa niya ilang taon na ang nakalipas.
"Don't you dare shit with her Lee Heesung, kayang-kaya ko siyang bawiin sayo anytime". Salitang nasa isipan ni Jake habang nakatingin sainyong dalawa ni Heeseung at napangisi.
"Here's your Capuccino Sir, enjoy". Sabi ng babae at kinuha na ni Jake ang kape at chinarge sayo ang bayad.
Lumakad siya papunta sa direksyon niyo upang samahan kayo sa mesa.
The End.
©lavien_liu