Przez ostatnie 3 dni nie wychodziłam z pokoju Vincenta i Willa. Po tym czasie przyszedł lekarz i odłączył Vinca od respiratora. Mógł obudzić się w każdej chwili. Z moim ulubionym bratem było gorzej. Willowi przez pręt zostały uszkodzone narządy wewnętrzne, miał jeszcze złamana rękę ale jego organizm dzielnie walczył. Od paru dni miałam już ferie, z których miałam korzystać w innym kraju ale nie zamierzałam opuszczać braci. Dylan poszedł na chwilę do bliźniaków a wtedy akurat wszedł Adrien, Adrien Santan. Ja siedziałam na krześle i trzymałam rękę Vinca.
-Dzień dobry Hailie Monet.
-Dzień... -zawiesiłam głos jak zobaczyłam kto stoi pod drzwiami.
-Mogę wejść? To są moi wspólnicy.
-Tak.
-Co z nimi?
-Vincent może się obudzić w każdej chwili i jest w dobrym stanie. Gorzej z Willem, obrażenia wewnętrzne, złamana ręką i pare mniejszych obrażeń.
-No to naprawdę nieciekawie. Życzę szybkiego powrotu do zdrowia. Chciałbym prosić żeby jak się obudzą ktoś mnie poinformował.
-Przekaże braciom.
-Dowidzenia Hailie Monet -powiedział i wyszedł.
Dalej siedziałam przy chłopakach. Dylan pojechał do domu, się przespać ale ja odmówiłam. W nocy nie spałam tylko patrzyłam się na nich. Co chwilę zmieniałam miejsca pierw siedziałam obok Willa później obok Vincenta. Gdy siedziałam przy tym 2,mialam swoją rękę położona na niego on otworzył oczy czego wcześniej nie zobaczyłam a później lekko poruszył ręką.
-Vince?
-Hailie? Gdzie my jesteśmy?
-W szpitalu.
-Dlaczego?
-Mieliśmy wypadek jak wracaliśmy ze mną i Dylanem ze szpitala.
-Coś ci się stało?
-Mi i Dylanowi nie. Bliźniaki wychodzą dziś z obserwacji ale z wami było najgorzej.
-Co z Willem? Gdzie on jest? -powiedział i lekko odwrócił głowę w moją stronę.
-Will jest obok na łóżku. Jest podpięty do respiratora. Miał pręt wbity w brzuch, ma obrażenia wewnętrzne i złamana rękę.
-O boże, wiadomo co z nim?
-Jutro go odłączają od aparatury. Powinien na dniach się wybudzić.
-Hailie dlaczego nie jesteś w domu?
-Nie odeszłam od was od 3 dni. Nie mogę po prostu tego zrobić.
-Powinnaś jechać do domu się wyspać.
-Nie zrobię tego.
-No to idź spać, ja też pójdę.
Usypiałam gdy usłyszałam ciche
-Dziękuję że nas wtedy uratowałiście.
I całkowicie usnęłam. Nad ranem przyjechał Dylan. Bliźniaki też akurat przyszli a lekarz odłączył Willa od respiratora. Miał się obudzić na dniach. Bliźniacy już wiedzieli jakie obrażenia ma Will. Z Vincentem było coraz lepiej, ale nie mógł jeszcze wyjść ze szpitala. Vincentowi podczas wypadku pękła tętnica udowa, to była ta rana co tak mocno krwawiła. Strasznie się o nich bałam.
Organizm Willa walczył. Lekarze powiedzieli że się nie poddaje i powinno być dobrze. Chłopaki pojechali na obiad ale mi przywieźli go do szpitala. Naprawdę nie chciałam odchodzić od Willa. Bałam się o niego strasznie. Wtedy przypomniałam sobie jaki to był samochód. Było to sportowe białe auto. Takim samym jeździła Audrey. Od razu powiedziałam o tym Vincentowi.
-Vince?
-Tak Hailie?
-Pamiętasz jakie auto nas zepchnęło?
-Nie
-To była biała terenówka, takim jeździła Audrey.
-Jesteś pewna?
-Tak.
-Dobrze nie martw się.
Był już wieczór, wszyscy spali a ja czuwałam nad Willem. To był już 2 dzień odkąd odłączyli go od aparatury a on dalej się nie wybudził. Dwa następne dni minęły spokojnie, ale Will dalej się nie wybudził. Minęły 4 dni odkąd miał się wybudzić, wszyscy tracili nadzieję. Tylko nie ja, cały czas przy nim byłam, tej nocy gdy się na niego patrzyłam bardzo powoli otworzył oczy.
-Will? Spokojnie jesteśmy w szpitalu.
-Malutka? Co ty tu robisz?
-Czuwam przy tobie, od 7 dni byłeś w śpiączce.
-Dziękuję ci malutka. -po skończeniu tych słów syknął głośno- Możesz zawołać jakiegoś lekarza?
-Coś się stało?
-Zawołaj proszę.
Poszłam po lekarza. Gdy przyszliśmy lekarz poinformował że pojawiły się komplikacje i musi być jeszcze raz operowany. Od razu zadzwoniłam do chłopaków, zanim zabrali go na salę powiedział do mnie czule żebym się nie bała i będzie wszystko dobrze. Tej nocy nie zmrużyłam oka.