Selamlar💜💜
Cümle arası oy vermeyi unutmayın 🎠
Instagram hesabım;
mmavi_bulutt0
Hepinizi seviyorum🌺
EFTELYA
Ömer ilk önce şirkete gitti. Niye geldiğimizi anlamadım.
Benim de yukarı çıkmamı istedi. Mert'in odasına çıktık. Mert'in kasasını açmamı istedi. Şaşırdım açıkçası.
"Niye, ne var orada?"
"Aç sen yengem."
Bars'a baktım. Kafasını hafif salladı.
Hiç emin değilim ama neyse..
Şifresini bilmiyorum. Aklıma gelen bir kaç şifreyi denedim. Yedinci denemede açtım. İçine baktım. Öyle ilgi çekici bir şey yoktu. Ömer gelip baktı. Bir tane kağıt vardı, bana göstermeden aldı.
"Ne kağıdı o? Siz yine ne halt karıştırıyorsunuz?"
"Abim istedi. Bende durması gerek."
Ses tonumu yükselterek;
"Ömer o ne?"
"Vallahi söyleyemem yengem."
Elinden almaya çalıştım ama vermedi. Yavaş yavaş sinirlerim artıyor.
Konuşmak istemedim.
Yarım saat sonra aşağı indik. Arabada onları bekledim. Artık gidecektik.
Gideceğimiz yer biraz uzak gibiydi. Git git bitmiyordu ama en sonunda bir eve geldik. Ev de değil kulübe gibi. İnip kulübeye girdik. Telefonların feneri ile içeriye baktık. Saçma sapan eşyalar vardı.
Bir tane de bilgisayar..
Ömer emin olamadı ama ben açtım. İçinde hiç bir şey yok. Sadece gizli bir klasör vardı. Telefonumu Bars'a verdim.
Baya uğraştım ve açtım. İçinde 2 tane video vardı. Bir tanesi açılmıyordu.
İkinci videoyu açtım. Mert vardı. Mert'in arabasından alınan kamera kaydı bu. Bulunamamıştı.
Kaza anı vardı. Çok kötüydü. Kaza olurken gözlerimi açamadım. Sesleri bile korkunçtu. Ve videonun sonunda bir ses kaydı vardı.
Onu görmem için gitmem gereken yeri söylüyordu. Buraya geç geldik. Geldiğinde okusaydım daha kötü olacağım kesindi.
Kesinlikle geleceğimi biliyordur. Burada bir adamı vardır. Hemen gitmemiz gerekti. Bu kadar gelmemi istediği şey ne, ne yapacak, niye böyle şeyleri gösteriyor bana?
Daha sonra Mert'in Kaza olduktan bir kaç dakika sonraki ki halini çekmişler.
Sinir bozucu bir durum. Birisi bizimle oynuyor. Kim olduğunu bile bilmiyorum.
Ömer'e dönüp baktığımda delirmişcesine bakıyordu.
"Bana bak Ömer sen kim olduğunu biliyorsun. Kim bu adam?"
Cevap vermedi.
"Söylesene Ömer. Beni çıldırtma."
"Yolda söylerim yengem. Gidelim buradan. Tuzak olabilir."
Etrafa baktım her yer karanlık zaten. Hemen arabaya gittik.
Geri giderken Ömer söylenmeye başladı.
"Bu it karşıma çıksın öldüreceğim. Anında kafasına sıkacağım. Leşini.. "
"ÖMER..Yeter ben senin sinirini dinleyemem. Kim o adam?"
O anlık öfkeyle söyledi.
"Abimi vuran kişi hastaneye gel.. kimse değil."
Nasıl şaşırdım anlatamam. Sinirle söyledi.
"Nasıl yani biz bir de adamın ayağına mı gidiyoruz?"
Şuan sinirim kat kat arttı.. O adamı kendi ellerimle öldürmek istiyorum...
Sinirden gözüm döndü. Benim kocamı öldürmeye çalışan o pislik adam. Onu kimse öldürmezse ben öldüreceğim. Buna çok eminim..
Bir yere geldik. Baya karanlık. Karşıda araba vardı. Önünde o adam ve her yerde koruması..
Oraya gittiğimizi biri haber vermiş belli.
Arabadan sinirle indim. Bende arabanın önüne geçtim. Adama sinirle baktım.
"Ne istiyorsun? Amacın ne?"
"Ahh Eftelyaa...Ünlü bir mafya eşi olarak çok safsın."
Sinirle bir iki adım attım. Bars tuttu.
"Sende dünyaca ünlü bir mafyayı öldürmeye çalışarak nasıl bir zavallı olduğunu gösterdin. Ne oldu ama ölmedi. Herkes gibi sende isteğine ulaşamadın.."
Hafif sırıttı, adamlarına silahlarını indirmesini söyledi ve bana doğru 3-4 adım attı. Elini ceplerine soktu, durdu.
Ömer benim yanımda durdu. Elinde silahı ile duruyordu. Ve arkamızdaki bütün korumalarda..
"Bana böyle konuşabildiğine göre cesaretlisin ama yaşamak için hiç bir fayda etmez. Yanındakilere de güvenme."
"Sen kimsin de senden korkayım. Korkması gereken sensin."
Benim olduğum yere baktı.
"Kocan da tam senin olduğun yerde bana öyle diklendi ve orada da kurşun yedi. Senin o kocan bile bu haldeyse sana neler yapabileceğimi düşün.."
"Çok emin olma ama..Ben kocama da benzemem, senin gibi zavallılara da. Sadece kendinize yediremiyorsunuz. Onun altında ezilmek size çok koyuyor değil mi? Çok acınası. Onun sözü geçerli, onu kuralları.. Siz de piyonsunuz.."
Adam bu dediklerime çok sinirlendi. Dişlerini sıkmaya, kaşlarını çatmaya başladı. Devam edip;
"Sizin yerinizde ben de olsam bana da çok koyar..."
"Sen kendini ne sanıyorsun? Benim kim olduğumu bil..."
Lafını kesip sesimi yükselterek;
"Senin kim olduğun beni ilgilendirmez.. ama Mert'i bu hale getirmenin bedelini ödeteceğim sana.."
Adamın korumalari geri silah çektiler. Ortam çok gergindi.
"O gece ikimizden birisi ölecekti, ve o kişide o p*ç kocandı. Madem ölmedi, o zaman canını ömür boyunca hiç geçmeyecek bir acı bırakmam gerek.."
Adam bana silahını çekti. Ömer devreye girdi. Beni arkasına aldı. Bars kolumu çekiyordu.
Gözlerine baktım kolumu bıraksın diye.
Geri Ömer'in önüne geçtim. Korumalar da beni geriye çekmeye çalıştı.
"Hadi sık bakalım. Burada ben ölürsem sen yaşayacak mısın? Bu kadar gerizekalı olduğunu düşünmedim. Hadi vur, vur da babacın seni tebrik etsin. Ödül mamanı versin. Ne de olsa hala babanın sözünü dinleyen şımarık çocuksun."
Adam bana bağırıp;
"Sen çok oldun artık.. kimse benim babamın adını bu şekilde ağzına alamaz, hele senin gibi bir o*osbu. Senin artık derin bir uyku çekmen gerek..."
Silahı bana nişan aldı. Bars önüme atladı. Bir anda silahlar patladı. Sadece silah seslerini duyuyordum. Birisi beni geriye çekti, arabaya bindirdi.
Ne oldu anlayamadım. Bars da arabaya bindi.
"Ömer, Ömer nerede?"
Kısa süre sonra silah sesi durdu.
Arabadan çıkamadım, dışarıyı görmek istemiyorum. Ömer de geldi, öne oturdu. Hemen bizi götürdü.
"İyi misiniz? Bars sen deli misin önüme niye atlıyorsun?"
"Sana silah doğrulttu ne yapsaydım?"
"Ya size gelseydi kurşun?"
Ömer;
"Ya sana gelseydi yengem?.. Abimi, kızımı düşünmeden adama neden dikleniyorsun? Nasıl cesaret bu? Ya tuzak olsaydı?.."
"Şimdi sizinle kavga etmek istemiyorum. Öldü mü o?"
"Geberdi şerefsiz it.."
Çok tuhaf bir gece geçiriyordum.
Yolda sürekli kavga ettik. Gerçekten kafayı yedirttirecekler bana. Hastaneye bir an önce gitmek istedim.
Mert'in yanına çıktım. Arkamdan ikisi de geldi. Esra da geldi.
Mert delirmiş gibiydi.
Bağırdı.
"Siz nereye gittiniz? Siz ne karıştırdınız yine?"
"B..Bir yere gitmedik."
"Eftelya ses tonundan belli. Lan Ömer o adamın yanıma gittiniz değil mi?"
Çok çok sinirliydi.
"Abi gitmek değil..."
Mert bağırarak lafını kesti.
"Adam gibi anlatın. Yeminle yüzünüze bakmam."
Mert'in yanına oturdum elini tutmak istedim ama izin vermedi.
"Sen dur.."
Ömer ile ben anlattım. Mert coştu.
"Lan ölüp gitseydim keşke. Sizin yüzünüzden ölmezdim. Eftelya sen ne cesaret ile gidiyorsun? Nasıl böyle bir şeye kalkışırsın? Size ne demeli siz de ön ayak mı oldunuz? Hadi benim karım böyle şeyleri düşünmez, siz?? Size anlattım değil mi? Ben kime ne emanet ediyorum.."
Baya sinirlendi. Böyle bir tepki beklemiyordum. Bir anda kötüleşti.
Hemen hemşiresini çağırdık. Oksijen verdiler, bizi de çıkarttılar.
Kafamı ellerimin arasına alıp düşündüm..
Ömer de bana kızıyordu. Sinirle bağırdım.
"Sen bana nasıl bağırıyorsun? Gelmeseydin o zaman Ömer. Benden önce sen gitmek için deli divane oldun. Şimdi sesini kes veya git."
Geri oturdum. Esra ile Bars ortamı sakin tutmaya çalışıyordu.
Hemşire çıktı.
"Mert bey hiç birinizi görmek istemiyor. Sabaha kadar yanına girmezseniz iyi olur."
Şimdi gerçekten bittik. Asla affetmez.. Allah'ım ne yapacağım ben...
Beğendiniz mi?
Eftelya doğru mu yaptı, yanlış mı?
Sevdiğiniz/sevmediğiniz yer neresiydi?
Yorumlarınızı bekliyorum🪅