Başlangıç; 25 Şubat 2023✨
Uyarı; Bu ilk kitabımdır. Yazım hataları olabilir.
Güzel bir bölüm olduğunu düşünüyorum. İyi okumalar canlarım. Lütfen beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Sonradan konulan uyarı; İlk 10 bölüm gibi hikayenin cidden boş ve anlamsız gözüktüğünü biliyorum ama lütfen bunu acemiliğime verin. Okudukça cidden güzelleştiğini farkedip kendinizi sırları çözmeye çalışırken bulacaksınız :)
..........
Ben Sedef Gaye. Çok ünlü aynı zamanda başarılı bir doktorum. Ama herkesin bilmediği bir sırrım var. Yeryüzünde ne kadar can kurtarsamda yeraltında can alan bir mafyayım. Ben Lavinya. Yeraltının kraliçesi, mafyaların başı. İsmimle bile tüm mafyaları tir tir titretecek güce sahip olan kişiyim.
Kimliğimi herkesten gizlerim. Bildikleri tek şey kadın olduğum. Yüzümü görenler şu an mezarlarında huzurla(!) yatıyordur. Benim Lavinya olduğumu omzumdaki dövmeden anlarlar. Dövmem, ismimin hakkını yeterince veriyor.
Lavinya, ölüm çiçeği demek.
Bana karşı gelenlere ve düşmanlarıma yaptıklarımdan sonra bana Lavinya dediler. Her mafya gibi uyuşturucu satmam kaçakçılık yapmam. En büyük mafyaların ortuduğu masayı yönetirim. Nasıl masanın başındasın derseniz? Orası bana kalsın belki sonra öğrenirsiniz.
Aile, anne ve babadan oluşsada benim için aile Alp demek.
Alp benim her şeyim. Kendisinin çok ünlü mimarlık şirketleri var. Tabi ki yeraltında da çok ünlü. Kendisi benim yardımcım ünlü mafya Joker.
"Sedef kalk ve şu telefonu aç! Zır zır susmadı!"
Uyku Alpin her şeyi... Uykusunu bozmak ve onu gıcık etmekte benim işim.
"Kes sesini Alp! Bana emretme." Diye bağırıp bakmadan telefonu açtım.
Buz gibi bir sesle "Söyleyeceğiniz şey ultra dercede önemli değilse aramayı kapatın." Dedim.
Bir dakika sonra kapattığını düşünüp uyumaya devam edecektim ki kapatmamış. Şansım da efso yani(!)
"Ultra derecede önemli." Dediğinde oflayarak ayağa kalktım ve "Tamam söyleyin." Dedim.
Karşıdaki adam sesli bir nefes verip "Sedef Gaye Umut sen misin?" Dedi.
Beni nerden tanıyor lan bu!
"Evet Gaye Umut benim"
Ne zaman konuya girecek acaba. Sıkıldım ana fikire gel beybaba!
"Gaye ben Azat Kaya ve sende bizim kızımız olabilirsin. Bu yüzden saat 10.00'da İstanbul Özel ..... hastanesinde olur musun?"
Şaka mı ya bu? Beybaba derken gerçeği kastetmemiştim. Şakadır ya...
"Siz ne demeye çalışıyorsunuz Azat bey? Nasıl bir saçmalık bu!" Diye bağırdığımda hatta kükrediğimde Alp'in yanıma geldiğini hissettim.
"Sakin ol kızım. DNA testinin sonucu bunu belirleyecek."
Kızım diyo ya! Ne kızımı?
Ben ne günah işledimde bunu yaşıyorum.
İşlemediğin günah yok ki Sedef
Sende başlama iç ses bak çok sinirliyim sana patlarım.
Tamam kızım relax
"Tamam saat 10.00'da orada olacağım." Diyip telefonu yüzüne kapattım.
Gerçekten inanamıyorum ya!
"Sedef ne oldu?" Diyen Alp'e bakıp sessizce ağlamaya başladım kendimi tutmaya çalıştıkça daha çok ağlıyordum. Böyle devam ederse sinir krizi geçirecektim.
Alp bana sarılarak konuşmaya başladı "Sakin ol güzelim. Ne oldu anlat bana." Hızla kalkıp yumruğumu duvara geçirdim.
"Ben bu boktan hayatı bir hiç uğruna mı yaşadım? Ben bu eziyetleri bir saçmalık için mi çektim!"
Birkaç dakika içinde odada ki her yeri dağıtmıştım. Alp ilaçlarımı getirip bana içirdi sonraysa ona her şeyi tek tek anlattım.
Oda beni büyük bir dikkatle dinliyordu. Arada kısa bir küfür edip tekrar dinliyordu.
Ben konuşmayı bitirince ikimizde sessizce oturduk. Alp bir şey demek istesede sonradan vazgeçip sustu. Sonra Alp birden kalktı ve yanındaki sandalyeye sert bir tekme attı. Bir küfür savurdu.
Bende sessizce sinirini atmasını bekledim. Gözlerim saati bulduğunda
saat dokuz buçuğa geliyordu.
"Artık gitmeliyim Alp. Sende geliyor musun?"
Dediğimde bana sen ciddi misin bakışı atıyordu.
"Tabi ki de geliyorum. Ablamı yalnız bırakmam." Dediğinde kalktım ve ona sımsıkı sarıldım. Ailesiydik biz birbirimizin. Ablasaydım ben onun.
Dolabımı açıp bir kombini yatağımın üstüne bıraktı.
"Tamam şimdi duygusallığı bırakıyoruz ve sen bunları giyiyorsun. Sonra parfümümüzü sıkıp gidiyoruz." Deyip odadan çıktı.
Onun parfümlerini sıkmaya bayılırdım.
Hemen üstümü değiştirdim gerçekten güzel bir kombindi. Ağlamaktan kızaran gözlerimi fondötenle kapatıp dudağımın renginde bir ruj sürdüm. İşte hazırdım!
(Gaye'nin kombini)
Alp de giyinmişti birlikte onun arabasına bindik ve hastaneye gitmeye başladık.
(Alp'in arabası)
Aşırı derecede gergindim ve farkediliyordu. Aslında kimse ben istemeden duygularımı okuyamaz. Ama Alp okuyabiliyordu. Alp'da gerginliğimi fark etmişti.
O yüzden en sevdiğim şarkıyı açmış sesini de fullemişti. Kendimi daha iyi hissetmem için şakalar yapıyordu. Ama ben ne gülüyodum ne de o şakaları dinliyordum.
Aklımda sadece bir şey vardı 'Acaba benim gerçek bir ailem olabilir miydi?'.
Ben düşünceler arasındayken hastaneye gelmiştik. Alp şarkıyı kapattı.
Çaktırmasada o da gergindi. Dedim ya biz birbirimizin ailesi gibiydik. Gibiydik ne ya? Biz aileydik...
Ben onu en zor zamanlarda tanıdım. O da beni en zor zamanlarında tanıdı. İkimizde birbirimizin ilacı olduk. İkimizde yaşayamadığımız o çocukluğu birbirimiz için yaşatmaya çalıştık. Olduğu kadar artık.
Alp durdu kafasını koltuğa yasladı. Sesli bir nefes aldı. Gözlerini sıkıca kapattıktan sonra kısa bir küfür mırıldandı.
Sonra dayanamamış gibi birden yüksek bir sesle bağırdı. "Lan tam bitti dedik, tamam dedik yeniden karşımıza bişey çıktı." derin nefesler aldı.
Sonra kafasını bana döndürdü. Benim gerginliğimi gördüğünde durdu. Acı bir gülümseme ile "En azından birimizin doğru düzgün bir ailesi olacak." dedi.
Zaten ne zaman bişey olsa ilk toparlanan ve her şeyi düzene sokmaya çalışan Alp olurdu. Ben daha çok yas tutardım.
Neyse her zaman ki gibi Alp rolünü üstlenip beni mutlu etmeye çalıştı. Ama sadece çalıştı...
Elimi güven verircesine sıktı. Rahatlatıcı bir sesle
"Bak ne olursa olsun ben her zaman yanındayım."
gözümden bir yaş geldi.
"eğer onlar benim gerçek ailem ise napıcaz?" Dediğimde parmağıyla göz yaşımı sildi.
"hadi diyelim gerçek ailen çıktı. En kötü ne olabilir? Diyelim ki yeni bir baban, yeni bir annen oldu. Hatta belkide yeni bir abi. Veya yeni bir kardeş..."
sonra durdu yutkunarak devam etti.
"sen artık 26 yaşında bir kızsın. Seni 16 yaşındaki bir kız gibi itip kakamazlar. Seni zorla bir yere tıkamazlar. Çünkü burda koskocaman bir küçük kardeşin var."
acıyla güldü ve davam etti
"Sen istediğin kararı istediğin zaman ver. Ama ne karar alırsan al ben her zaman yanındayım abla." ona baktım ve gülümsedim.
Beni her zaman yaptığı gibi hayata döndürmüştü.
Sonra elimi bıraktı ve koltuğa yaslandı "ha yok gerçek ailen çıkmadı mı!? Yeniden eve döneriz. Yarım bıraktığımız uykumuzu tamamlarız. Sonra o, ben ve sen kardeş kardeş hayata devam ederiz." Dediğinde gülümseyip kafamı salladım.
Yerinde diklenip başını bana döndürdü. Çok şaşkın ve alaycı bir ifadeyle "Eğer bir kardeşin olursa ve beni unutursan seninle bir daha konuşmam abla. KARDEŞLİK HAKKIMI HELAL ETMEM(!)" dediğinde kahkahalara boğulmuş "Saç_ haha saçmalama Alp" dedim.
"Saç malanmaz taranır" dediğinde tüm kahkahalarım bir anda durdu. Alp'e ciddi misin bakışları atarken o da bana havalı olduğunu zannettiği bir gülüş sundu. İnek şabana benzesede...
"Hadi kalk yeter bu kadar goy goy." Deyip arabadan çıktım.
Hastaneye girip oradaki kadına buz gibi bir sesle " DNA testi için geldim. Gaye Umut ben." Dediğimde kadın tırstı.
Çok mu soğuk dedim acaba?
Yok Sedef sadece işkencelerde kullanılan ses 1'i uyguladın.
Kadının neden tırstığı belli oldu.
"5. Kat 450 numaralı oda." Dediğinde kafamı sallayıp merdivenlere yöneldim. Alp ise üşengeç kuşum asansör bekliyordu.
Hızla merdivenleri çıkarken 4. Kata geldiğimde birisinin merdivenlerin üstünde oturduğunu gördüm.
Hemen yanına gittim ve "İyi misin sen?" Dedim.
Boğazını tutuyordu nefes alsana salak! Ananı nefes almıyor lan bu.
"Astım hastası mısın? Evet öylesin. İlaç nerde!" Dediğimde eliyle alttaki merdivenleri gösterdi dikkatli baktığımda ilacı gördüm.
Koşarak ilacı aldım çocuk gözümün önünde ölüyor lan!
Ağzına birkaç kere sıktıktan sonra rahat nefes almıştı.
"Astım hastasıysan nasıl merdivenlerden çıkarsın? Direk as kendini daha acısız ölürsün! Eğer birisi görmeseydi ne olurdu? Ailen ne kadar acı çeker biliyor musun? Bir daha böyle bir şey yapma velet."
Diye azarlamama devam edicekken elini kaldırıp
"Tamam hanımabla yeter! Evde gergin havadan boğuldum merdivenlerde gerçekten boğuldum üstüne beni sözlerinle boğdun. Yeterince boğuldum. Acı bana hanımabla!" Dedi.
"Hanımabla ne ya! Gaye benim ismim. Şimdi söyle bakalım kaçıncı kata gideceksin seni götüreyim."
Dediğimde kafasını sallayıp ayağa kalktı.
Oha lan bu benle aynı boyda. Lan nası bu kadar uzun! Ben bile 1.70'im.
"Ben de Çağın. Tanıştığıma memnun oldum. Bir de 5. kata gidicem ama kendim gidebilirim sen uğraşma."
Hemen kolumu omzuna atıp
"Yürü velet aynı yere gidiyoruz" dediğimde bana çok kötü bir bakış attı.
1.70 adama velet dedin
Haklısın be Pakize.
Pakize kim be!
Sana iç ses diyemem eriniyom. Artık Pakize'sin.
"Ayıp oluyor ama! 23 yaşındayım ve aynı boydayız." Dediğinde sırıttım.
"Ben de 26 yaşındayım o yüzden hala veletsin." Deyip merdivenleri çıkmaya başladım. Onu da sürükledim tabi...
Kaplumbağa hızında merdivenleri çıktıktan sonra 5. Kata geldiğimizde ayrıldık.
"Eyvallah Gaye abla." Dediğinde başımı hafifçe eğip kaldırdım. Ve hemşirenin dediği odayı aramaya başladım. İnsan bir sağ sol der! Koca hastane nerden bulacam odayı
"Sedef! Nerdesin kızım yarım saattir seni bekliyorum."
Bağıran ya da böğüren kişi tabiki de Alp'ti. Hemen yanına gittim sonra konuşalım bakışı atıp odaya ilerledim.
450 numaralı oda ya hayatımın dönüm noktası olacaksın ya da anormal bir anısı...
İnşallah en hayırlısı olur.
Besmele çekip gir kız!
Haklısın Pakize.
Hemen Alp'e döndüm ve
"Besmele çekip gir tamam mı? Bismillah" dedim.
Son kelimeyi fısıldayarak içeri girdim.
Yanlış yer heralde... Yol geçen hanı mı lan bura?
3 meslektaşım, 1 evli çift, biri benden büyük biri benimle yaşıt duran iki adam ve 1 velet... LAN VELET!
"Velet?" Dediğimde bana baktı.
"Gaye Umut sen misin!?!?" Diye bağırdığında kafamı salladım.
"Hanımabla derken cidden biyolojik ablayı kastetmemiştim." Diye mırıldanmıştı ama ben duymuştum.
Kadın söze girdi
"Oğlum siz nereden tanışıyorsunuz?" Dediğinde velet "Koridorda karşılaştık Anne. " dedi.
Yalan söyledi.
Ona en sert bakışlarımı atarken o ise yalvarırcasına bakıyordu. Göz kırpıp meslektaşıma döndüm.
"Doktor bey herkes ne için burada olduğumuzun farkında o yüzden direk kanları alalım lütfen"
dediğimde başını salladı.
Diğer iki doktor Azat bey ile benim kanımı alacaktı. Doktor hanım kanımı alırken sırıtmaya başladım.
Bence çok güzel bir histi.
Benden büyük olan adamın
"Ruh hastası bir de sırıtıyor."
Diye mırıldandığını duydum ama umrumda bile değil.
Doktor "Sonuçlar Azat ve Alp beyin özel ricasıyla 3 saate çıkmış olur" dedi.