Prologue
"Kath! Alam mo na ba ang balita?"
Tanong agad sa akin ng bestfriend ko
"Ang alin?" Tanong ko naman. Pero alam ko na tungkol kay Daniel ang sasabihin niya, tungkol sa pag-alis niya...
"Ngayon daw ang flight ni Daniel papuntang Canada, di mo ba siya ihahatid kahit sa airport man lang?"
"Kailangan pa ba? He bids goodbye by sending a letter maybe that's enough hindi na nga niya nagawang magpakita pa sa akin" Sagot ko habang nakaupo dito sa bench sa quadrangle ng school
"Pero Kath..." I cut her off "Hayaan na natin siya, yun yung gusto niya eh wala na tayong magagawa."
Si Daniel, siya yung taong mahal ko. Hindi man kami officially in a relationship but we have this mutual understanding. Alam ng lahat na magka-MU kami, kaya nga ang tanong sa akin ng lahat ay alam ko daw ba ang tungkol sa biglaang pag-alis niya papuntang Canada.
Hindi, sa totoo lang kaninang umaga ko lang din nalaman ang lahat pagkatapos kong mabasa ang sulat na pinadala niya sa akin saying his goodbyes. That's it!
"I know how much you love each other Kath pero bakit nangyayari sa inyo ito? Bakit naging biglaan ang alis niya? Even us his friends don't know about this."
"Yes I do love him, pero ang tanong ako kaya minahal niya nga kaya ako? Para kasing ang dali niya akong iwan ng ganun na lang. He leave me hanging. Kahit magpakita lang siya sa akin in a minute and says his goodbye hindi niya nagawa umalis na lang siya ng ganun ganun na lang" Naiiyak na ako! Ang sakit sakit kasing iwan ng taong mahal mo ng hindi mo alam ang dahilan. Pero ganun ata talaga kailangan mo na lang harapin ang realidad ng buhay... na may mga taong kaya kang iwan ng ganung kadali sa kabila ng inyong mga pinagsamahan...
Maybe it's a "Right love, Wrong time" kind of love and if ever we meet again in the near future, that will surely defined if you're a blessing or a lesson in my life...