တစ်ပတ်လောက်ကြာသည်အထိ သားကမနက်တိုင်း ခြေတွေလက်တွေယောင်ကိုင်းနေဆဲဖြစ်သည်။စိမ့်အနေနဲ့ သားကို တစ်နေကုန်ချီပိုးထားပြီး ညဘက်ဆေးလိမ်းနှိပ်နယ်ပေးနေတာတောင် ယောင်ပြီးရင်းယောင်နေတာ။သားကတော့ မနာပါဘူး မကိုက်ပါဘူးပြောပေမဲ့ စိမ့်အနေနဲ့ ကတော့ ကိုယ့်သွေးသားလေး နှာခေါင်းပိတ်နေရင်တောင် တွေးပူနေရတာမဟုတ်လား။
10.5.2027
ဒီနေ့တော့ သားညဘက်ဆို ယောင်ပြီးလမ်းထလျှောက်တတ်လေသလား ခုန်ပေါက်တတ်လေသလား သူစောင့်ကြည့်ရန် သားနဲ့အတူအိပ်ရန်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
"ဟာမဖြစ်ပါဘူး စိမ့်ငယ်ရယ် မင်းကသားဆီသွားအိပ်တော့ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာပေါ့"
"ဒါဆို သားကို ဒီကိုခေါ်သိပ်လိုက်မယ်"
"မဖြစ်ပါဘူးကွာ သားကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းကအခန်းခွဲသိပ်လာတာ သူ့အခန်းမှာသူအိပ်ပါစေ ကိုယ့်အသည်းလေးအိပ်တော့"
"ကောင်းကင်ထက်ယံ..! သားဒီလောက်ဖြစ်နေတာတောင်မင်းက စိတ်အေးလက်အေးနေနိုင်နေတာ ပဲ"
လေသံလေးနည်းနည်းမာလာသည်မို့ ကောင်းကင် စိမ့်အနားတိုးကပ်သွား၏။
"ကိုယ်ကနေနိုင်တာမဟုတ်ပါဘူး သားကလည်း နာကျင်နေတာမျိုးမှမရှိတာ အဲ့တာကြောင့် စိမ့်ငယ်က သက်သက် အတွေးလွန်နေရုံပဲ သားကတကယ်လို နာကျင်နေ ရင် ငိုမှာပေါ့"
"မဟုတ်သေးပါဘူး"
"ဒီညတစ်ညစောင့်ကြည့်လိုက်ပါကွာ 9 နာရီထိုးနေပြီ အိပ်တော့"
စိမ့်ငယ်ကို သူမနည်းဖျောင်းဖျရင်း အိပ်စေလိုက်သည်။နာရီဝက်လောက်အကြာ စိမ့်ငယ် အိပ်မောကျသွားပြီဆိုမှ သူအခန်းထဲကထွက်လာပြီး သားအခန်းကို တံခါးခေါက်တော့ သားကအလျှင်အမြန်ပဲထွက်လေသည်။သားကသူ့လက်ကိုဆွဲကာ သွားနေကျလမ်းသို့ တည့်တည့်တ်မတ်လိုက်လာတော့သည်။
"မင်းလက်အိတ်တွေ ခြေအိတ်တွေ ဝတ်စမ်းပါကွာ"
"Daddy ကလည်းပူတယ်လေ သားလည်း ဖေ စိတ်ပူအောင်မလုပ်ချင်ပါဘူး "
ကောင်းကင်သက်ပြင်းအသာချပြီး သူတို့သားအဖနှစ်ယောက် elevator ထဲဝင်ကာ password ရိုက်နှိက်လိုက်သည်။ထိုအခါမှ
Key တွေအောက်က screen ကလင်းလာပြီး B1,2,3 ဆိုပြီးပေါ်လာသည်။ B1 ကိုနှိပ်ကာ ဟိုးအောက်ဆုံး မြေအောက်ခန်းထိဆင်းလာခဲ့လျှက်
အထူးအေးဂျင့်တွေကကိုယ်ဆီ သေနတ်ကိုင်ကာလေ့ကျင့်နေကြသလို တစ်ချို့က ကွန်မန်ဒိုတိုက်ကွက်တွေလေးကျင့်နေကြသည်။ဒေါင့်စွန်းခန်းမှာတော့ IT နည်းပညာအခန်းရှိသည်။ထိုနေရာသို့ သူတို့နှစ်ယောက်လျှောက်လာရင်း
"ကိုရာဇာ သားကို ဒီနေ့တော့ နည်းပညာအပိုင်းပဲလေ့ကျင့်ပေးလိုက်တော့ ဒီကောင် လေ့ကျင့်ရေးနှစ်ရက်လောက်နားပေးလိုက်မယ်"
ကိုရာဇာက သားကိုခေါ်ကာ ခုံအလွတ်တစ်လုံးဆီပို့ပေးပြီး ကွန်ပျူတာ တွေအားချိတ်ဆက်ပေးလျှက်
"သခင်လေး နေမကောင်းဘူးလား ကောင်းကင်"
"ကောင်းပါတယ် စိမ့်ငယ်က စိုးရိမ်နေတာ မနက်ဖြန် ထပ်ပြီး ခြေတွေလက်တွေယောင်နေရင် ငါပြောလည်းလက်ခံတော့မှာမဟုတ်ဘူး အဲ့ကြောင့် ပေးနားတာ"
"သားကနားချင်တာမဟုတ်ဘူနော် daddy သားေပျာ့ညံ့တဲ့ေကာင်လည်းမဟုတ်ဘူး"
"အေးပါကွာ ငါကမင်းကို ဘာမှမပြောမိပါဘူး မင်းဖေဖေ ကမင်းပဲစိတ်ပူနေတာ ငါတောင်မနာလိုချင်တော့ဘူး ငါ့ကိုနမ်းဖို့တောင်မေ့နေပြီ"
"ကောင်းတာပေါ့ daddy ဖေက သားကို အရင်ကထက်ပိုနမ်းလာတာ"
သားဟာ သူ့အဖေနဲ့ပတ်သတ်ရင် ကောင်းကင်အတိုင်းနည်းနည်းမှ အကြောမခံပြန်ပတ်သည်။ယခုပုံစံက ကလေးတစ်ယောက်လိုပြောနေတာမဟုတ် software တစ်ခုက Problem ကို စိတ်ပါဝင်စားစွာဖြေနေရင်း ကောင်းကင်နှင့် အလာပသလာပပြောနသည့်ပုံစံပင်ဖြစ်သည်။သူ့အဖေရှေ့နေတဲ့ပုံစံနဲ့ ယခုပုံစံနဲ့ ကိုမြင်ရတဲ့သူအဖို့ အမွှာရှိသည်လားဟု ထင်ရသည်အထိပင်။
သုံးမိနစ်အတွင်း ကိုရာဇာပေးထားသည့် Problem ကိုဖြေရှင်းလိုက်နိုင်သည်ကြောင့် သူ့ထက် အသက် ၅ဆလောက်ကြီးသည့် အေးဂျင့်တွေကပါ မျက်လုံးပြူးကုန်ကြသည်။ သူတို့ ဒီ Problem ကိုဖြေရှင်းနေတာ 9 နာရီကတည်းကပင် အခုထိမပြီးကြသေး
"ကောင်းကင် ရဲ့သားက ကောင်းကင် ကို copy ပွားထားသလိုပဲ လက်စလက်န အရည်အသွေးကတစ်ထပ်တည်းပဲ"
"ကျွန်တော့်သားက ကျွန်တော့်ထက်ပိုတော်တယ် ကိုရာဇာ ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေက အသက် 20မှစတာ သားကတော့ ၅နှစ်ကတည်းက စနိုင်ခဲ့တာ"
သားက နောက် Problem တစ်ခုကို သုံးမိနစ်တည်းနဲ့ထပ်ဖြေရှင်းလိုက်ပြန်၏။
ကောင်းကင် နံရံကိုမှီကာ သားကိုလက်ပိုက်ကြည့်နေသည့်အနေအထားမှနေ၍
"ဟေး နိုင်ဝင်း မနေ့ကလက်ခံထားတဲ့ Project သားကိုပေးလိုက် "
"Boss ၂ကြိမ်ပဲ မှားခွင့်ရှိတာနော် "
"ယူလာစမ်းပါ ငါ့သားတစ်ကြိမ်မှားရင်လည်း နှစ်ကြိမ်မြောက်မှာဖြေရှင်းနိုင်လိမ့်မယ်"
နိုင်ဝင်းက သားစက်ထဲ USB ထိုးပေးလိုက်သည်။သားကသူ့လက်တွေယှက်ကာ အကြောအချင်ဖြေပြီး ခုံကိုလှည့်ကာ သူ့ဘင်လှည့်လာလျှက်
"သား first round နဲ့ ဖြေရှင်းနိုင်ရင် ဒီproject ရဲ့ 80% ကိုလွှဲပေးရမယ်"
"ဟ့ာ......ဒီကောင် ဘယ်ကသတ္တိတွေနဲ့ပြောရဲတာလဲ မင်းနိုင်ရင် ငါမပေးရဲစရာမရှိဘူး လုပ်စမ်းကွာ ဒါပေမဲ့ မင်းမိနစ်လေးဆယ်ပဲ အချိန်ရမှာနော်"
ကောင်းကင်ဟာ သူ့သားကို အတော်လေးသဘောကျနေသလို သားကြောင့် သူ၏ရှိနေဆဲ ဂုဏ်အရှိန်အဝါ ထက် ပိုလို့ပင်တောက်လာပါသေးသည်။ရာဇာကလည်း ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ သားရဲ့ လုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်းကို ရှုစားနေသလို ဘေးကသင်တန်းသားတွေကလည်း အသံတိတ်စောင့်ကြည့်နေကြသည်။မိနစ်သုံးဆယ်အတွင်း အားလုံးရှင်းလင်းနေပြီဖြစ်တာကြောင့် သားရဲ့ enter ခေါက်ရန် တစ်စက္ကန့်အလိုမှ Virus တစ်ချို့ပြန်တတ်လာသည်။မနည်းမနော တတ်လာတာကြောင့် ကောင်းကင်တောင် အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားမိသွားသည်။နာရီကြည့်တော့ 41 မိနစ်ကျော်နေသလို 10 နာရီခွဲနေပြီ သားအိပ်ချိန်ရောက်တော့မှာမို့ အနောက်ကနေသားပုခုံးကိုပုတ်ကာ
"ဟေ့ကောင် ထတော့ အိပ်ချိန်ရောက်နေပြီ ထားခဲ့လိုက်တော့"
"Win.....!"
"Wow......"
လက်ခုတ်သံအကျယ်ကြီးဟိန်းထွက်လာပြီး Boxing ထိုးနေတဲ့ကောင်တွေကပါ လာကြည့်နေတာကြောင့် အားလုံးရဲ့ လက်ခုပ်သံတွေကကျယ်လောက်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။သားကခုံပာပေါ်မှာ မတ်တပ်ထရပ် ကာ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်ရင်း မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြလေသည်။
"နေရောင်....သွေးသစ်...!",
"နေရောင်...သွေးသစ်...!"
သားနဲ့သူ လက်သီးချင်းထိုးလျှက် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာပင်
ကောင်းကင်ထက်ယံ ရဲ့သားက ဒီလိုပဲဖြစ်နေသင့်တာ
မျက်လုံးစိမ်းဖန့်ဖန့်လေးတွေကို မျက်ခွံတွေကအုပ်မိုးချင်နေကြပြီ သားရဲ့ အိပ်ချိန် ဆယ်မိနစ်တောင်ကျော်နေပြီဖြစ်သည်။သား ရဲ့ limit ပြည့်ခါနီးပြီမို သူသားကိုပွေ့ချီရင်း အပေါ်သို့ ပြန်တတ်လာခဲ့ကြသည်။
.......
11.5.2027
ကောင်းကင်နိုးလာတော့ စိမ့်ငယ်မျက်နှာ
ကကြည်လင်နေသည်။ကောင်းကင်က ပါးကိုဖွဖွလေးနမ်းတော့လည်း ပြုံးပြုံးလေးပင်
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ပျော်စရာရှိလို့လား"
"သားနေပြန်ကောင်းသွားပြီထင် ခြေထောက်လေးတွေ လက်လေးတောင် ကပုံမှန်ပဲ တော်သေးတာပေါ့ အခုမှ ပဲ အပူလုံးကြီးကျသွားတော့တယ်"
"ကိုယ့်အသည်းက သူ့ကို ကိုယ့်ထက်ပိုချစ်နေတာလား"
"လာပြန်ပြီ လားအဲ့စကားတွေ သွားရေချိုးတော့ "
......
သူတို့တွေအပေါ်ကဆင်းလာပြီး ထမင်းစားခန်းထဲဝင်ကာ မနက်စာစားဖို့ပြင်ဆင်ရင်း စိမ့်မျက်နှာ ရှက်ရဲရဲနှင့် ဘေးနားကအိမ်အကူကလေးမတွေကို အပြင်ထွက်ခိုင်းလိုက်သည်။ကောင်းကင်က ရှက်သွေးလွှမ်းနေတဲ့စိမ့်မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲဘဝင်မကျ သားကတော့ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့်ရှိနေသည်။ဒီကောင် သူများအသည်းလေးကိုဘာတွေ.စ.ထားပြန်ပြီလဲမသိပါ
"ဒီစနေ ၁၅ ရက်နေ့ကျရင် အပြင်လိုက်ပို့ပါလား"
"၁၅ ရက်နေ့ အာ စိမ့်ငယ် ကိုယ်မအားဘူးဖြစ်နေတယ် တနင်္ဂနွေနေ့ကျမှလိုက်ပို့လို့ရမလား"
ကောင်းကင်ပြန်မေးတော့ စိမ့်က သူ့သားကိုကြည့်သည်။သားက လှော်ပေးနေတဲ့ မျက်နှာနှင့် ခေါင်းမော့ပြတော့ စိမ့်ငယ်မျက်နှာကပိုရှက်ရဲလာလေသည်။
"ငါ....စိမ့်က အဲ့နေ့ပဲ အပြင်ထွက်ချင်တာ ကိုကို..."
"ဟင်...."
ဒီကောင်က တော့
"မရဘူးလား"
"ကိုယ်မအားဘူးစိမ့်ငယ်ရယ် မနက်ပိုင်းအရေးကြီး meeting ရှိတာပဲ"
"ဦးဦးမိုးထက် တတ်ပေးလို့ရတယ်"
သိပြီ ဒီကောင် ငါ့အသည်းလေးကို လူမိုက်ငှားထားတာ တွေ့မယ် မင်းကို ဒီည ကျားကြီးနဲ့ Boxing ထိုးခိုင်းမယ်
"....."
"ကိုကိုနော်....!"
"Ok ကိုယ်လိုက်ပို့မယ် ကိုယ့်အသည်းသွားချင်ရင် တိမ်စိုင်တွေဆီအထိ လိုက်ပို့ပေးမယ်ကွာ.."
ကောင်းကင်စကားကြောင့် သားကထရယ်တော့သည်။ထိုနောက်စိမ့်ငယ်ကပါ ရယ်သွေးရွှမ်းလျက် ကောင်းကင်လည်း သဘောကျစွာအော်ရယ်မိသည်။ ဒီလိုနွေးထွေးတဲ့ မနက်စာ ဝိုင်းလေးကို သူကြုံဖူးရပြီပဲ....
@Period-K
တိုတယ်နော်
Vote ပေးရင်မိုတီပေးပါ K ကို
Zawgyi
တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာသည္အထိ သားကမနက္တိုင္း ေျခေတြလက္ေတြေယာင္ကိုင္းေနဆဲျဖစ္သည္။စိမ့္အေနနဲ႕ သားကို တစ္ေနကုန္ခ်ီပိုးထားၿပီး ညဘက္ေဆးလိမ္းႏွိပ္နယ္ေပးေနတာေတာင္ ေယာင္ၿပီးရင္းေယာင္ေနတာ။သားကေတာ့ မနာပါဘူး မကိုက္ပါဘူးေျပာေပမဲ့ စိမ့္အေနနဲ႕ ကေတာ့ ကိုယ့္ေသြးသားေလး ႏွာေခါင္းပိတ္ေနရင္ေတာင္ ေတြးပူေနရတာမဟုတ္လား။
10.5.2027
ဒီေန႕ေတာ့ သားညဘက္ဆို ေယာင္ၿပီးလမ္းထေလွ်ာက္တတ္ေလသလား ခုန္ေပါက္တတ္ေလသလား သူေစာင့္ၾကည့္ရန္ သားနဲ႕အတူအိပ္ရန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္သည္။
"ဟာမျဖစ္ပါဘူး စိမ့္ငယ္ရယ္ မင္းကသားဆီသြားအိပ္ေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာေပါ့"
"ဒါဆို သားကို ဒီကိုေခၚသိပ္လိုက္မယ္"
"မျဖစ္ပါဘူးကြာ သားကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကအခန္းခြဲသိပ္လာတာ သူ႕အခန္းမွာသူအိပ္ပါေစ ကိုယ့္အသည္းေလးအိပ္ေတာ့"
"ေကာင္းကင္ထက္ယံ..! သားဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္မင္းက စိတ္ေအးလက္ေအးေနနိုင္ေနတာ ပဲ"
ေလသံေလးနည္းနည္းမာလာသည္မို႔ ေကာင္းကင္ စိမ့္အနားတိုးကပ္သြား၏။
"ကိုယ္ကေနနိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး သားကလည္း နာက်င္ေနတာမ်ိဳးမွမရွိတာ အဲ့တာေၾကာင့္ စိမ့္ငယ္က သက္သက္ အေတြးလြန္ေန႐ုံပဲ သားကတကယ္လို နာက်င္ေန ရင္ ငိုမွာေပါ့"
"မဟုတ္ေသးပါဘူး"
"ဒီညတစ္ညေစာင့္ၾကည့္လိုက္ပါကြာ 9 နာရီထိုးေနၿပီ အိပ္ေတာ့"
စိမ့္ငယ္ကို သူမနည္းေဖ်ာင္းဖ်ရင္း အိပ္ေစလိုက္သည္။နာရီဝက္ေလာက္အၾကာ စိမ့္ငယ္ အိပ္ေမာက်သြားၿပီဆိုမွ သူအခန္းထဲကထြက္လာၿပီး သားအခန္းကို တံခါးေခါက္ေတာ့ သားကအလွ်င္အျမန္ပဲထြက္ေလသည္။သားကသူ႕လက္ကိုဆြဲကာ သြားေနက်လမ္းသို႔ တည့္တည့္တ္မတ္လိုက္လာေတာ့သည္။
"မင္းလက္အိတ္ေတြ ေျခအိတ္ေတြ ဝတ္စမ္းပါကြာ"
"Daddy ကလည္းပူတယ္ေလ သားလည္း ေဖ စိတ္ပူေအာင္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး "
ေကာင္းကင္သက္ျပင္းအသာခ်ၿပီး သူတို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ elevator ထဲဝင္ကာ password ရိုက္ႏွိက္လိုက္သည္။ထိုအခါမွ
Key ေတြေအာက္က screen ကလင္းလာၿပီး B1,2,3 ဆိုၿပီးေပၚလာသည္။ B1 ကိုႏွိပ္ကာ ဟိုးေအာက္ဆုံး ေျမေအာက္ခန္းထိဆင္းလာခဲ့လွ်က္
အထူးေအးဂ်င့္ေတြကကိုယ္ဆီ ေသနတ္ကိုင္ကာေလ့က်င့္ေနၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕က ကြန္မန္ဒိုတိုက္ကြက္ေတြေလးက်င့္ေနၾကသည္။ေဒါင့္စြန္းခန္းမွာေတာ့ IT နည္းပညာအခန္းရွိသည္။ထိုေနရာသို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလွ်ာက္လာရင္း
"ကိုရာဇာ သားကို ဒီေန႕ေတာ့ နည္းပညာအပိုင္းပဲေလ့က်င့္ေပးလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္ ေလ့က်င့္ေရးႏွစ္ရက္ေလာက္နားေပးလိုက္မယ္"
ကိုရာဇာက သားကိုေခၚကာ ခုံအလြတ္တစ္လုံးဆီပို႔ေပးၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ေတြအားခ်ိတ္ဆက္ေပးလွ်က္
"သခင္ေလး ေနမေကာင္းဘူးလား ေကာင္းကင္"
"ေကာင္းပါတယ္ စိမ့္ငယ္က စိုးရိမ္ေနတာ မနက္ျဖန္ ထပ္ၿပီး ေျခေတြလက္ေတြေယာင္ေနရင္ ငါေျပာလည္းလက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး အဲ့ေၾကာင့္ ေပးနားတာ"
"သားကနားခ်င္တာမဟုတ္ဘူေနာ္ daddy သားေပ်ာ့ညံ့တဲ့ေကာင္လည္းမဟုတ္ဘူး"
"ေအးပါကြာ ငါကမင္းကို ဘာမွမေျပာမိပါဘူး မင္းေဖေဖ ကမင္းပဲစိတ္ပူေနတာ ငါေတာင္မနာလိုခ်င္ေတာ့ဘူး ငါ့ကိုနမ္းဖို႔ေတာင္ေမ့ေနၿပီ"
"ေကာင္းတာေပါ့ daddy ေဖက သားကို အရင္ကထက္ပိုနမ္းလာတာ"
သားဟာ သူ႕အေဖနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ေကာင္းကင္အတိုင္းနည္းနည္းမွ အေၾကာမခံျပန္ပတ္သည္။ယခုပုံစံက ကေလးတစ္ေယာက္လိုေျပာေနတာမဟုတ္ software တစ္ခုက Problem ကို စိတ္ပါဝင္စားစြာေျဖေနရင္း ေကာင္းကင္ႏွင့္ အလာပသလာပေျပာနသည့္ပုံစံပင္ျဖစ္သည္။သူ႕အေဖေရွ႕ေနတဲ့ပုံစံနဲ႕ ယခုပုံစံနဲ႕ ကိုျမင္ရတဲ့သူအဖို႔ အမႊာရွိသည္လားဟု ထင္ရသည္အထိပင္။
သုံးမိနစ္အတြင္း ကိုရာဇာေပးထားသည့္ Problem ကိုေျဖရွင္းလိုက္နိုင္သည္ေၾကာင့္ သူ႕ထက္ အသက္ ၅ဆေလာက္ႀကီးသည့္ ေအးဂ်င့္ေတြကပါ မ်က္လုံးျပဴးကုန္ၾကသည္။ သူတို႔ ဒီ Problem ကိုေျဖရွင္းေနတာ 9 နာရီကတည္းကပင္ အခုထိမၿပီးၾကေသး
"ေကာင္းကင္ ရဲ႕သားက ေကာင္းကင္ ကို copy ပြားထားသလိုပဲ လက္စလက္န အရည္အေသြးကတစ္ထပ္တည္းပဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္သားက ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုေတာ္တယ္ ကိုရာဇာ ကြၽန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြက အသက္ 20မွစတာ သားကေတာ့ ၅ႏွစ္ကတည္းက စနိုင္ခဲ့တာ"
သားက ေနာက္ Problem တစ္ခုကို သုံးမိနစ္တည္းနဲ႕ထပ္ေျဖရွင္းလိုက္ျပန္၏။
ေကာင္းကင္ နံရံကိုမွီကာ သားကိုလက္ပိုက္ၾကည့္ေနသည့္အေနအထားမွေန၍
"ေဟး နိုင္ဝင္း မေန႕ကလက္ခံထားတဲ့ Project သားကိုေပးလိုက္ "
"Boss ၂ႀကိမ္ပဲ မွားခြင့္ရွိတာေနာ္ "
"ယူလာစမ္းပါ ငါ့သားတစ္ႀကိမ္မွားရင္လည္း ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွာေျဖရွင္းနိုင္လိမ့္မယ္"
နိုင္ဝင္းက သားစက္ထဲ USB ထိုးေပးလိုက္သည္။သားကသူ႕လက္ေတြယွက္ကာ အေၾကာအခ်င္ေျဖၿပီး ခုံကိုလွည့္ကာ သူ႕ဘင္လွည့္လာလွ်က္
"သား first round နဲ႕ ေျဖရွင္းနိုင္ရင္ ဒီproject ရဲ႕ 80% ကိုလႊဲေပးရမယ္"
"ဟ့ာ......ဒီေကာင္ ဘယ္ကသတၱိေတြနဲ႕ေျပာရဲတာလဲ မင္းနိုင္ရင္ ငါမေပးရဲစရာမရွိဘူး လုပ္စမ္းကြာ ဒါေပမဲ့ မင္းမိနစ္ေလးဆယ္ပဲ အခ်ိန္ရမွာေနာ္"
ေကာင္းကင္ဟာ သူ႕သားကို အေတာ္ေလးသေဘာက်ေနသလို သားေၾကာင့္ သူ၏ရွိေနဆဲ ဂုဏ္အရွိန္အဝါ ထက္ ပိုလို႔ပင္ေတာက္လာပါေသးသည္။ရာဇာကလည္း ယုံၾကည္မႈအျပည့္နဲ႕ သားရဲ႕ လုပ္ကိုင္နိုင္စြမ္းကို ရႈစားေနသလို ေဘးကသင္တန္းသားေတြကလည္း အသံတိတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။မိနစ္သုံးဆယ္အတြင္း အားလုံးရွင္းလင္းေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ သားရဲ႕ enter ေခါက္ရန္ တစ္စကၠန့္အလိုမွ Virus တစ္ခ်ိဳ႕ျပန္တတ္လာသည္။မနည္းမေနာ တတ္လာတာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ေတာင္ အနည္းငယ္ စိတ္လႈပ္ရွားမိသြားသည္။နာရီၾကည့္ေတာ့ 41 မိနစ္ေက်ာ္ေနသလို 10 နာရီခြဲေနၿပီ သားအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ အေနာက္ကေနသားပုခုံးကိုပုတ္ကာ
"ေဟ့ေကာင္ ထေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ထားခဲ့လိုက္ေတာ့"
"Win.....!"
"Wow......"
လက္ခုတ္သံအက်ယ္ႀကီးဟိန္းထြက္လာၿပီး Boxing ထိုးေနတဲ့ေကာင္ေတြကပါ လာၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ အားလုံးရဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြကက်ယ္ေလာက္စြာထြက္ေပၚလာသည္။သားကခုံပာေပၚမွာ မတ္တပ္ထရပ္ ကာ သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္ျပေလသည္။
"ေနေရာင္....ေသြးသစ္...!",
"ေနေရာင္...ေသြးသစ္...!"
သားနဲ႕သူ လက္သီးခ်င္းထိုးလွ်က္ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာပင္
ေကာင္းကင္ထက္ယံ ရဲ႕သားက ဒီလိုပဲျဖစ္ေနသင့္တာ
မ်က္လုံးစိမ္းဖန့္ဖန့္ေလးေတြကို မ်က္ခြံေတြကအုပ္မိုးခ်င္ေနၾကၿပီ သားရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္ေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္။သား ရဲ႕ limit ျပည့္ခါနီးၿပီမို သူသားကိုေပြ႕ခ်ီရင္း အေပၚသို႔ ျပန္တတ္လာခဲ့ၾကသည္။
.......
11.5.2027
ေကာင္းကင္နိုးလာေတာ့ စိမ့္ငယ္မ်က္ႏွာ
ကၾကည္လင္ေနသည္။ေကာင္းကင္က ပါးကိုဖြဖြေလးနမ္းေတာ့လည္း ၿပဳံးၿပဳံးေလးပင္
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေပ်ာ္စရာရွိလို႔လား"
"သားေနျပန္ေကာင္းသြားၿပီထင္ ေျခေထာက္ေလးေတြ လက္ေလးေတာင္ ကပုံမွန္ပဲ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အခုမွ ပဲ အပူလုံးႀကီးက်သြားေတာ့တယ္"
"ကိုယ့္အသည္းက သူ႕ကို ကိုယ့္ထက္ပိုခ်စ္ေနတာလား"
"လာျပန္ၿပီ လားအဲ့စကားေတြ သြားေရခ်ိဳးေတာ့ "
......
သူတို႔ေတြအေပၚကဆင္းလာၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲဝင္ကာ မနက္စာစားဖို႔ျပင္ဆင္ရင္း စိမ့္မ်က္ႏွာ ရွက္ရဲရဲႏွင့္ ေဘးနားကအိမ္အကူကေလးမေတြကို အျပင္ထြက္ခိုင္းလိုက္သည္။ေကာင္းကင္က ရွက္ေသြးလႊမ္းေနတဲ့စိမ့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲဘဝင္မက် သားကေတာ့ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖင့္ရွိေနသည္။ဒီေကာင္ သူမ်ားအသည္းေလးကိုဘာေတြ.စ.ထားျပန္ၿပီလဲမသိပါ
"ဒီစေန ၁၅ ရက္ေန႕က်ရင္ အျပင္လိုက္ပို႔ပါလား"
"၁၅ ရက္ေန႕ အာ စိမ့္ငယ္ ကိုယ္မအားဘူးျဖစ္ေနတယ္ တနဂၤေႏြေန႕က်မွလိုက္ပို႔လို႔ရမလား"
ေကာင္းကင္ျပန္ေမးေတာ့ စိမ့္က သူ႕သားကိုၾကည့္သည္။သားက ေလွာ္ေပးေနတဲ့ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေခါင္းေမာ့ျပေတာ့ စိမ့္ငယ္မ်က္ႏွာကပိုရွက္ရဲလာေလသည္။
"ငါ....စိမ့္က အဲ့ေန႕ပဲ အျပင္ထြက္ခ်င္တာ ကိုကို..."
"ဟင္...."
ဒီေကာင္က ေတာ့
"မရဘူးလား"
"ကိုယ္မအားဘူးစိမ့္ငယ္ရယ္ မနက္ပိုင္းအေရးႀကီး meeting ရွိတာပဲ"
"ဦးဦးမိုးထက္ တတ္ေပးလို႔ရတယ္"
သိၿပီ ဒီေကာင္ ငါ့အသည္းေလးကို လူမိုက္ငွားထားတာ ေတြ႕မယ္ မင္းကို ဒီည က်ားႀကီးနဲ႕ Boxing ထိုးခိုင္းမယ္
"....."
"ကိုကိုေနာ္....!"
"Ok ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ ကိုယ့္အသည္းသြားခ်င္ရင္ တိမ္စိုင္ေတြဆီအထိ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ကြာ.."
ေကာင္းကင္စကားေၾကာင့္ သားကထရယ္ေတာ့သည္။ထိုေနာက္စိမ့္ငယ္ကပါ ရယ္ေသြး႐ႊမ္းလ်က္ ေကာင္းကင္လည္း သေဘာက်စြာေအာ္ရယ္မိသည္။ ဒီလိုေႏြးေထြးတဲ့ မနက္စာ ဝိုင္းေလးကို သူႀကဳံဖူးရၿပီပဲ....
@Period-K
တိုတယ္ေနာ္
Vote ေပးရင္မိုတီေပးပါ K ကို