I can't stop thinking about what I have just read.. like it transcends all over my body causing it to be weak. After all these years, he had the nerve to message me something like that?
Ni hindi ba niya naisip na wala nang kwenta iyon, with his sudden interest in my life speaks a lot. Sigurado akong may ibig sabihin ang mga iyon, I bet.. I bet he's planning something! Dahil imposibleng sa haba ng panahon na hindi kami nag-usap ay bigla lang siyang magpaparamdam!
We haven't talk for like 2 or 3 years? I don't know, I lost count!
But why am I suddenly so affected with it? As if namang nagre-reach out siya para makipagbalikan sa akin. Because hell will break loose before that happens. I'm fucking over him! Hindi pa ba malinaw iyon?
Wala na nga ba talaga?
That's what I hate about moving on, because all of us tries to heal ourselves and rebuild what we lost, but one word from those people who hurt us? It all comes back to zero. It's like everything you've achieved crumbles down.
Laging may umeepal. Laging may hadlang.
Kahit anong tatag ng barriers na ginawa mo, they'll just easily break it using their words, bakit ang hirap kalimutan nang mga taong minahal mo ng sobra pero sinaktan ka lang?
Why is loving unfair?
Dapat madali na lang natin sila makalimutan kasi puro sakit lang ang dinala nila sa atin, hindi naman saya pero ano, ang bottomline, mahal kasi natin.
Fuck love, I really hate love, I don't want to feel love! Matagal ko nang binaon sa lupa ang pakiramdam ng nagmamahal. Kahit kailan hindi ko na matututunang magmahal uli,
Hindi na muli.
"Ate are you okay?" nag-angat ang tingin ko kay Justin na pababa ng hagdan, he grabbed his Ipad while looking at me
Hilaw akong ngumiti bago siya niyakag papuntang kitchen, "Yeah, let's go. Help me in the kitchen,"
I knew that what I said isn't convincing enough pero alam kong kilala na ako ni Justin, he probably knows that I've read something regarding my ex kaya ako nagkakaganito. Well, he's right.
True to what I said, tumulong ako sa nangyaring paghahanda ng pagkain. The helpers focused on cooking the main courses for our lunch habang ako naman ay naging abala sa magiging dessert. I tried baking Butterbeer pie and some Smores with the help of Justin, nagkatuwaan pa nga kami at naglaro ng flour kaya may kaunting kalat naiwan sa kitchen
We were mixing the ingredients when I felt someone looking at us, pinakaramdaman ko iyon at napansin na nakadirekta iyon sa akin. I turned around to see who it is and saw my mother. Nakasandal siya sa hamba ng kitchen at nakangiting pinagmamasdan kami, Justin still hasn't notice that someone's staring at us.
Mabilis kong iniwas ang tingin dahil sa ngiti na ibinibigay niya, I felt my heart thumped pero binalewala ko iyon. I tried to refrain myself from smiling but it just voluntary showed. Sandali lang iyon dahil napansin ni Justin,
"Why are you smiling?" taka niyang tanong
I just shook my head in response, kapag sumagot pa ako ay lalong hahaba ang usapan. I don't want to talk about her yet, I'm not ready. Isa pa ay dadating si Kuya Jarvis mamaya, I wanted to share the same sentiments with him.
It is when we both hate our mother. Galit kami sa kanya, and that will stay the same.
Pagkatapos maiayos ang lahat sa loob ng oven ay mabilis kong inalis ang gloves para makapaglinis na nang mga naging kalat sa kitchen. I called for helpers to get some rags para may maipamunas. When I finished cleaning up, pinahid ko na lang ang mga natirang dumi sa damit ko. Besides, I'm taking a bath bago pa dumating sina Kuya Jarvis,
Justin and I separated ways when I decided to have my bath. Marahan kong pinadausdos ang katawan sa bath tub at pumikit nang maramdaman ang init ng tubig na hinanda ko. I closed my eyes and reflected on my life,
Tila pa sobrang bilis ng mga pangyayari na hindi na ako makasunod sa nangyayari, I wanted to stop the clock and everything that's happening, pakiramdam ko ay sobrang bigat na noon.
Is my life still worth it? I felt a pang on my chest upon asking myself that question,
Should I visit my doctor again?
I heaved a sigh, maybe I should. Maybe I shouldn't. Saka na lang siguro kapag sumobra na, kapag hindi ko na kaya. Kapag bumigay na yung katawan ko. In that way, I'd probably be happy if I'll be diagnosed again with my disorder.
Napadilat ako nang maramdaman ang isang katok mula sa labas ng banyo, I fixed myself before standing up and wore my robe. Mabilis ko rin inikot ang tuwalya sa buhok ko at pinagbuksan ang pintuan, there I saw a helper
"Mam, nandyan na po sina Sir Jarvis. Hindi pa po ba kayo tapos? Kayo na lang po ang inaantay sa hapag.." paalala nito, did I took time in taking a bath?
I thanked her before finishing my bath. Nagshower ako sandali para matanggal ang mga natitirang bula sa katawan bago ako dumiretso sa walk-in closet para mamili ng damit. I just wore a casual dress for the lunch, I'm pretty sure I'm not overdressed for that certain matter.
I heard giggles and some footsteps indicating that my nephew's already here. Mabilis kong tinakbo ang hagdan pababa at naabutan si Jarius na nilalaro ni Justin, I waived my hand at him and I saw how his eyes lit when he saw me.
God, the kid loves me!
I kissed his cheeks before claiming him from Justin, natatawa pa si Justin nang ibinigay sa akin si Jarius dahil halos panggigilan ko iyon, I was busy kissing and pinching Jarius' chubby face and arms nang makarinig ako nang tikhim,
"You should get a kid. Kaysa anak ko ang panggigilan mo," he said, a matter of fact
I shrieked upon seeing my Kuya, it's been a long time! Tumakbo ako sa kanya kahit na buhat buhat ko pa ang anak niya kaya nakita ko kung paano siya mangamba, I muttered my apologies before hugging him. I missed my kuya!
He kissed my forehead before getting his son from my arms, "How are you?" he softly asked, kahit kailan ay hindi siya nagalit sa akin. I was her little princess, of course I'm her only sister!
Mas malapit din kaming dalawa dahil na rin siguro sa mga pinagdaanan namin, but we still don't neglect Justin's presence since he was the reason why we still wanted our family to be complete. Dahil tama nang kami na lang ang nakaranas ng sirang pamilya, 'wag na si Justin.
We were busy catching up when the helper called our attention, sabay sabay kaming naglakad papunta ng hapag at naabutan na doon ang dalawa na nag-aantay sa pagpasok namin. Nakaupo si Daddy sa kabisera ng lamesa habang nasa kanan niya naman si Mommy. We both looked stiff upon entering, naramdaman ko rin ang bigat ng aura dahil kay Kuya at Mommy,
Justin eased the awkwardness and immediately sat beside Mommy dahil siguradong walang pipili ng upuan na iyon kung hindi siya. Kuya Jarvis decided to sit beside Dad habang ako naman ang nasa tabi niya. Nasa pagitan ni Daddy at Kuya si Jarius na nakaupo sa isang high chair for babies,
The whole dining area was deafening with silence, ang tunog lang ng mga kutsara ang naririnig sa hapag. Madalas si Daddy at Kuya lang ang nag-uusap at tungkol pa iyon sa business, wala namang choice si Kuya kung hindi ang kunin ang kompanya dahil pareho naming tinanggihan iyon ni Justin.
Well, I refused. Si Justin ay hindi naman hilig iyon kaya talagang si Kuya lang aasahan ni Daddy.
"Where's Beatrice by the way?" Daddy asked when he finished the main course, nakita ko kung paano nagtaas ng kamay si Mommy at inutusan ang isang helper para dalhin ang dessert sa lamesa, I quickly wiped my mouth with the table napkin before excusing myself to help with the dessert.
I baked it! I wanted to brag it badly to Kuya Jarvis kaya naman nagpresinta ako,
"She has errands to do, you know that their pharmaceutical company is on the verge of failing kaya maraming inaasikaso. But I asked her to come if she can," malamig na sagot ni Kuya
"Let me," I said to the helper, iniabot niya sa akin ang butterbeer pie, hinayaan ko na siyang dalhin ang smores dahil hindi ko na iyon kayang bitbitin. Dumiretso kami sa dining at hindi pa tapos ang pag-uusap nila pero nakikita ko na kung paano mainis si Kuya sa mga tanong ni Daddy kaya naman kinuha ko na ang tyempong iyon,
"Dessert time!" I announced, I heard Jarius' shrieked upon hearing dessert, this little boy loves sweets so much!
Bumalik ako sa upuan pagkatapos ihain ang pie, tinaas ko ang kilay ko at mayabang na kinausap si Kuya, "I baked that!" I felt proud,
"Excuse me ate, ako rin kaya kasama mo!" Justin butted in, sasagot pa sana ako pero naunahan na ako,
"They both baked it. I was watching them happily did it for you, anak.." my mother said
Nakita ko kung paano natigilan si Kuya sa pagkuha ng isang slice doon, hirap siyang lumunok bago tinuloy ang pagkuha nang slice without answering what my mother said. Naramdaman ko agad ang pagbabago ng paligid but because of Jarius' shrieks, hindi iyon naging halata
Sumubo si Kuya bago umakto na parang nasusuka, "Lasang kamay mo, Justin!" pagbibiro nito
Inis na binato ni Justin si Kuya nang table napkin bago tumawa, "I hate you, kuya! Pati kamay ni Ate Jasmine ay nandyan ano!"
The dining area was filled with our laughs, natigil lang iyon nang magsalita ulit si Mommy. "I missed this. Our little family bonding.. You should drop—" she stopped when Kuya Jarvis cut him off
"Family? You still call us a family?" he boldly asked
I held his arm, making him stop. Alam kong kanina pa pinipigil ni Kuya ang pagbabato ng kung ano anong salita kay Mommy dahil hanggang ngayon ay nandoon pa rin ang galit niya. But seeing and hearing him say it, bumigat ang loob ko at umusbong na naman ang galit na unti-unti ko nang binabaon..
Kuya Jarvis scoffed, "Hindi ko nga alam kung bakit pinagtitiyagaan ka pa ni Daddy," walang modo nitong sabi
Dumagundong ang malakas ang boses ni Daddy causing us to jump from our seat, si Jarius ay tahimik na nakikinig habang nilalaro ang kanyang butterbeer pie. I motioned a helper to get him away dahil hindi tamang naririnig niya ang mga ito.
Patuloy pa rin si Daddy sa pagsasalita ng kung ano ano, I'm already wincing while hearing him mutter bad words towards Kuya habang nananatili lang kalmado si Kuya. But looking at him, he looks like he's just keeping his respect to our Dad kaya hindi siya makasagot
"It's true dad!" hindi na napigilan ni Kuya
"I heard you! Sinabi mo Dad na hindi mo na ulit tatanggapin si Mommy! You even said that she has no family to return to! Pero bakit mo tinanggap ulit? Bakit?!" tears filled my eyes when I heard what Kuya said, halos bumalik ang pakiramdam ko noong hawak hawak ko si Daddy habang umiiyak siya at binabantaan si Mommy
I held Kuya's arms dahil nakikita ko na kung paano siyang bibigay anytime soon, mabilis niya initsya ang table napkin sa ibabaw ng mga pinggan. "I really knew coming back here would be a disaster. If not for my siblings, I won't be going back here! Hindi ko kayang nakikita ka, Mommy!"
"I can still clearly remember how you kissed the fucking old man! Ni hindi ka na nahiya, didn't you know that his wife is seeing you too?! Nakita ko kung paano lumuha yung babae! You ruined a family! Hindi lang sa kanila kung hindi pati ang sa atin!" he exclaimed
Nakita ko kung paano nanlaki ang mga mat ani Justin, saka ko lang naalala na wala nga pala siyang alam tungkol sa mga nanagyari noon. Kahit gusto ko pang sinusumbatan ni Kuya si Mommy ay hindi ko kayang naririnig iyon ni Justin, I held again Kuya's arms, more firmly this time.
I glanced at him first before Justin, doon pa lang ay nakuha na niya ang gusto kong mangyari. I noticed how his breathing calmed down, mabilis siyang tumayo at kinuha si Jarius na nasa high chair.
"I knew that this idea is not good, I'm sorry that you have to hear all of these. We'll see each other next weekend, visit us. We're going," mabilis at parang bulang naglaho si Kuya sa paningin naming lahat
I can hear my mother's silent cries at nakita ko kung paano inalu siya ng Daddy, Justin looked pale. Sigurado ako dahil sa mga narinig niya, I just sighed and ask the helpers to fix the table. Marahan kong hinila si Justin palayo doon at dinala na lang sa kwarto.
He was still shocked from everything that happened at kitang kita iyon sa mukha niya, tahimik pa rin siyang nakadungaw sa akin. Pagod akong ngumiti sa kanya, I tucked him to bed.
"Sleep.." I softly said, tumango siya na tila ba pagod sa mga nangyari
I brushed his hair a few times before he decided to close his eyes. Justin doesn't deserve this. He shouldn't be experiencing this, kung ako nga'y nahirapan paano pa siya. I don't him to suffer attacks just like what I have..
Pagod akong bumalik ng kwarto para magpahinga, it's been a tiring day. I just want it to end. Maybe.. it really wasn't a good idea to hold Kuya and Mommy in one place. The grudge that Kuya's been holding is far too long to be replaced with forgiveness. Dahil na rin siguro, he experienced it firsthand.
With everything that's happening to me, I just can't leave the fact that I had my anxiety disorder because of my mother's cheating issues. I neglected to trust someone else anymore because of what Tyrone did. He showed me that nobody could understand someone like me. Someone who experiences issues and episodes.. maybe he's just too close-minded to fathom everything.
Kaya niya siguro ako iniwan. That's why I changed, because people won't accept me for my being.
People like me were branded to be over-reacting people, yung mga taong walang ibang inisip kung hindi ang negatibong bagay. We just can't help it, we wanted people to understand what we are suffering, for them to be with us as we heal. Pero wala na nga atang taong ganun. That's why people resorted in changing themselves..
I see to it why people change, they change for two reasons: its either they learned a lot or they've been hurt too much. And I guess I've been hurt too much kaya nagbago ako. And this change led me to who I am particularly today..
The strong ones, yung hindi madaling maloloko.
I slept for the whole day, nagising lang ako nang may kumatok na katulong na sinabing may bisita ako na nasa living area. I told her tell my visitor to wait, I'll just freshen up.
I just wore a simple shirt and shorts before descending downstairs, nakita ko ang mabilis na pagtayo ni Kislev sa kinauupuan nang makita ako. I looked confused while staring at him, gabi na at anong ginagawa niya dito..
"You didn't reply..." he said, a matter of fact
"Is that why you're here?" I said, confused
Tumango ito at sinilip ang likuran ko, sinundan ko ang tingin niya at nakitang wala namang tao. Maybe he's just checking if I have someone behind me. I asked the maid to prepare a drink for my guest, iginaya ko siya sa salas
"Hindi na ako pumunta ng Beaddleton. When you didn't reply, I assumed you won't go," tumango ako sa sinabi niya,
I won't go of course, pagkatapos ng lahat na nangyari dito ay wala na akong oras para unahin pa ang pagpapractice. It's a great thing too, that I decided to rest. Masyadong maraming nangyari..
"Is that why you're here?" confirming it, directly from him
"Wala ang parents mo?" he asked, umiling ako. I don't know if they're at home or not. Baka umalis sila para magpalamig, I don't really know. Wala rin akong lakas para alamin pa,
After finishing his drink, tumayo na rin siya at nagpaalam. I sent him off at the entrance at nagpaalam siya sa mga katulong bago tuluyang lumabas,
"Practice was moved tomorrow, I told Paris to have it on Monday dahil simula na iyon ng practice talaga but he.." napatigil siya, "She.." he corrected
"She said that we'll have the photoshoot tomorrow so it's important before the practice.." I nodded in response
"I'll message you tomorrow, have a good night!" he smiled before turning his back on me
Good night..
The next day, I chose to spend my weekend outside the house. Maaga kong niyaya si Justin para makaalis ng bahay bago pa magising ang mga magulang namin. Justin quickly changed and took a bath after I asked him to join me at the mall, it's high time that we unwind after the disastrous lunch yesterday.
I wanted to laugh while we were strolling at the mall, halos mabali na ang mga leeg ng mga kababaihan kakatingin sa kapatid ko. It's true that he has the height that can make the girls go wild kahit na going 16 years pa lang siya. God! I hate it sometimes because he looks like my boyfriend!
Matapos makapag-ikot ikot ay nauwi kami sa pamimili, Justin's carrying several paper bags pero kitang mas maraming panglalaki doon. I think he's stressed with what happened yesterday, mabuti na rin at hindi pa niya ino-open up iyon! Hindi ko kasi alam kung ano ang isasagot sa kanya,
My phone beeped so I took a glance at it at nakitang si Kislev ay may iniwang mensahe doon,
Kislev the Devil:
May I remind you again about the practice, 3pm SHARP. I can pick you up, may dadaanan lang ako.
I shrugged and decided not to reply, sinilip ko ang relo ko at nakitang mag-aalas dos pa lang. It's too early to go home but he'll pick me up at 3pm sharp. Makakabalik ba kami agad? Sana lang ay matagalan siya sa madadaanan niya. Justin went inside an ice cream parlor kaya naman doon na lang namin piniling magpahinga,
"Ate.." he called my attention, "Yesterday.. it is.." bitin niyang sabi,
Bumuntong hininga ako at ibinaba ang cup ng ice cream na kinakain, I licked my lips before answering him, "Yes. But please, 'wag mon ang isipin iyon. We chose not to tell you because it's a lot to take. Isa pa, bata ka pa noon.."
That was the safest way I know how to answer it. Nakita kong tumango siya bago nilaro ang pagkain, "Now I realize.. siguro iyon ang dahilan kung bakit ka nagpa-psych.. maybe it traumatized you," tahimik nitong sambit
He faintly smiled, "I'm sorry, you have to experience it.." he held my hands, "Ate, just—"
"So nandito ka lang pala.. you could've told me. I'm about to pick you up then you'll show yourself here with your goddamn certain week-guy. Care to explain, miss?" napabitaw si Justin sa pagkakahawak ng kamay sa akin, not because he's guilty but I know that he's damn restraining himself from laughing!
I stifled my laugh too, trying my best not to burst it out bago tinignan si Kislev. I calmed myself first, sinilip ko ang relo ko at nakitang quarter to 3 na. Napakabilis naman ng oras,
Wait, ito ba ang tinutukoy niyang dadaanan niya before picking me up?
May I remind you again about the practice, 3pm SHARP. I can pick you up, may dadaanan lang ako.
At least he won't have to pick me up anymore! 'Yun nga lang ay wala kaming dalang driver kaya hindi makakauwi si Justin mag-isa, I should call our driver. I was about to talk to him when I heard my brother laugh, hindi na talaga napigilan
I tried to give him a glare when in fact, he's enjoying this little show! Tumayo na ako bago niya pa inisin lalo si Kislev pero talagang ayaw niyang paawat,
"You two.." he laughed again, "God! Kuya, I can't believe you are this jealous!" tumawa siyang muli bago binaba ang aviators. I saw how Kislev's eyes widened upon seeing my brother. Alam kong hindi niya makikilala iyon dahil nakasuot nga ito ng aviators,
This little arse is making a scene! But I can't help but to admire how Kislev reacted that way, ano siya ngayon? Week-guy week-guy ka pa diyan ah,
Is he really jealous? God! Did somebody turn off the air conditioner?
"And week-guy ako ni Ate? Kahit hindi ko kapatid yan hinding-hindi ko papatul— ouch, hey!" hindi ko na napigilang batuhin si Justin ng kutsara. Leche 'to, nilait pa ako na hindi ako papatulan.
Pinapamukha niya ba sa akin na hindi ako kapatol-patol. Aba loko 'to ah!
"You shut your goddamn mouth, Azrael" mariin kong sabi
Biglang nagseryoso ang mukha niya, tila ba hindi nagustuhan ang narinig. "Stop calling me Azrael!"
Tumikhim si Kislev kaya natuon sa kanya ang atensyon namin, nalimutan na namin na nandito nga pala siya.
"Just so you know, they're already waiting for us. I've been calling you several times, baka sakaling gusto mong tignan, nananadya ka ba?" he said, frustratingly
Dahil sa pagtataas ng boses niya ay hindi ko maiwasang maconscious sa mga tao sa paligid namin. Heck, hindi naman ako ganito ah. Lagi akong walang pakielam sa paligid ko pero ewan ko ba.
Nahihiya ako ngayon. Para akong girlfriend na nahuling may kalaguyong iba. Lintek na Kislev 'to oh! Ano bang ginagawa mo sakin?!
"Justin, call the driver. Antayin mo siya, use my car. I'm riding with Kislev. Tell dad, I have a practice that's why you're going home alone.." pakiusap ko kay Justin habang nagpapatayan kami ng tingin ni Kislev
"But ate—"
Nang sa kanya ko binaling ang titig ay nakuha na niya ang gusto kong mangyari, he grabbed our paper bags before he left the ice cream parlor. Nahagip ko rin ang pagtawag niya, siguro ay sa driver.
"Now, tapos ka na bang sermonan ako?" pabalang kong tanong, looking at Kislev
"You didn't answer my question! Why aren't you answering your phone?!" his deep voice rumbled
Napapikit ako trying my best to calm down, Jasmine he's not worth it. 'Wag mong patulan. Please.
"Diba halata na I'm having a good time with my brother? Palibhasa kasi wala ka nang alam kung hindi ang isipin ang kapakanan mo, hindi mo man lang isipin na minsan may problema din ako at kailangan kong mag-unwind. Hindi pa ba malinaw yun?"
Nauwi ang pagbabangayan namin ni Kislev sa pagpapaalis sa amin ng guard sa ice cream parlor. Kick out ang peg naming dalawa dahil sa sigawan namin. Nakakaistorbo na daw kami sa ibang customers, naturingang ice cream parlor nga daw iyon at tambayan para makapagrelax hindi para makarinig ng bangayan ng nag-aaway na magkasintahan.
Kaya ayun, yung guard naman ang pinag-initan ko dahil sa mga sinabi niya. Mukha ba kaming magsyota eh hindi ko nga papatulan yan kahit na kailan! Nakakaloka, sa ganda kong 'to.
"Dahan-dahan naman sa pagdadrive! Ano ba, papatayin mo ba ako?" sigaw ko sa kanya dahil sa bilis niyang magdrive. Papatayin niya ba talaga ako? Kung gusto niyang magpakamatay, mag-isa siya! Idadamay niya pa ako, aba gusto ko pang bumuo ng pamilya!
I was about to call the heavens and the earth when he followed me, finally! Magpatakbo ba naman ng 140kph sa highway, mabuti nalang at hindi traffic sa tollway. Kung hindi ba naman adik at kalahati ang kasama ko eh, maybe I should've asked the driver to bring me to the studio!
Bakit nga ba ako sumama dito?! Wrong move!
"Aba't! Namimilosopo ka ba?" inis kong sigaw sa kanya.
He was freaking driving over speed limit a while ago and now, he's driving under the speed limit! Para kaming pagong sa gitna nang highway! I can see the cars passing us by, ganun kabagal ang pagpapatakbo niya!
"God, Kislev! Ano ba!" I shouted,
Itinabi niya ang sasakyan niya sa gilid at hinarap ako, "Alam mo ang gulo mo! Kanina sabi mo ang bilis kong magpatakbo, ngayong binagalan ko naman ay nagagalit ka. Ano ba talagang gusto mong mangyari?"
Natulala ako sa sinabi niya, oo nga 'no? Magulo ba talaga ako? Nabibilisan lang naman ako sa pagpapatakbo niya tapos pinabagalan ko tapos nagreklamo ako?
Parang ako nga ata ang may mali.. But of course, no! I won't give up my pride and tell him that I'm at fault. Humugot ako ng malalim bago siya sinagot, "Pero hindi ko sinabing patakbuhin mo ng parang pago—"
I blinked a few times trying to digest what he just said.. ngayon ko lang siya narinig na magmura nang ganun kalutong.
I mean, I'm used with boys around me cursing a lot pero ang marinig iyon mula sa bibig ni Kislev ay parang bago sa pandinig ko. His voice shivered around my spine, sobrang lalim ng pagkakasabi niya noon at tila pa pigil na pigil ang inis
At dahil dun pakiramdam ko binalot ako ng takot na baka anytime magdilim ang paningin niya, malimutan na babae ang kasama niya at mapagbuntungan niya pa ako!
Nanahimik na lang ako at tumagilid ng upo sa passenger's seat at tahimik na pinagmasdan ang kabuuan ng highway. Naramdaman ko ang mabibigat niyang paghinga at ang unti-unti niyang pagkalma, I even heard him say sorry pero binalewala ko, gusto ko na lang pumunta ng school para matapos na ang araw na ito.
Walang ano-ano, nagsimula na uli siyang magdrive papuntang tollway. Kahit na hindi ko sabihin, nararamdaman niya sigurong natakot ako sa inasal niya kanina. I know that he's a bit moody but I didn't expect that he'll have an outburst!
Unbelievable! Parang umurong lahat ng lakas at tapang ko sa kanya. He tamed me in that way.
Nakarating kami sa school nang hindi man lang nag-iimikan. After he parked the car, mabilis akong bumaba ng sasakyan at dumiretso papasok ng studio. I saw the organizers arranging the shoot, kaya ngimi akong ngumiti
"Hi. Sorry, late!" sabi ko sa mga organizers, nakita kong pagpirmi ng tingin nila sa akin.
Akala ko sakin lang yun pala dun sa taong nasa likod ko rin, "Sabay kayo?" tanong nung isang organizer,
Narinig ko namang umirit at sumipol si Paris kaya tinapunan ko siya ng masamang tingin. Try ruining my mood, Paris. I'm going to throw you out of here!
"Obvious ba?" pagtataray nung lalaking nasa likod ko,
God, daig niya pa ang babaeng nag-PMS sa sobrang init ng ulo ngayon!
"Psh, sungit!" bulong ko bago nagdiretso sa likod para ayusan.
We'll be shooting a campaign for the competition, isasabay na rin and para sa portfolio ng partners na ilalaban dahil kailangan iyon para sa requirements. Pumikit ako dahil yun ang sabi ng make up artist para malagyan ako ng eyeshadow, Paris was beside me while sipping her coffee and instructing the make up artist to make my look, fresh and subtle only. Highlight what is needed.
"So.." panimula niya sa usapan
Inantay ko ang dugtong niya, "Sabay kayong pumunta ni Kislev dito? Kanina pa namin kayo inaantay," aniya
"Pikit," I heard the make up artist, naramdaman ko ang pagdampi ng eyeshadow brush sa mata ko, "He texted that he'll be late. Hindi ka nagrereply sa akin kaya naman nag-antay na lang kami dito, kahit na kahapon ay hindi ka naman sumipot!" she ranted
So nagtext siya na malelate siya dahil ano? Sinugod niya ako sa mall? He's so unbelievable! Hindi ko talaga siya maintindhan kahit anong gawin ko. Is he high or something?
Nasira ang pag-uusap namin ni Paris dahil sa istorbong tumatawag. Sinagot ko ang tawag, "What do you want?"
"Ang sungit ha," bulong ni Paris pero hindi ko na pinansin
"Woah! Sungit mo baby, how's your day?" tanong ni Geoffrey, my 94th victim
"Unfortunately, nasira dahil tumawag ka." wala sa sarili kong sabi,
I know it's harsh. What can I do? Noong nililigawan ko lang siya challenging sa paningin ko, ngayon ay hindi na. Nasobrahan na ang pagiging mahangin niya dahil girlfriend kuno na niya ako, uh-uh. Very no.
"Uh, not in the mood?" alanganin niyang sagot
"Yes, and to tell you frankly, break na tayo!" ngumiti ako kahit hindi niya nakikita bago siya binabaan ng tawag,
Agad kong binura ang number niya at habang ginagawa yun ay naramdaman kong may nakatitig sa akin at para bang pinagmamasdan ako. Inangat ko ang ulo ko at nakita si Kislev. He's staring at me deeply. Walang emosyon ang pinapakita niya habang nakatitig sa akin. Natakot ako in the way he's staring, parang kakainin niya ako.
I mean, that's gross you know!
Pagkatapos maayusan ay pinapwesto na kami sa harap ng white wall para picturan. Nahirapan pa silang ayusin kami dahil sobrang ilap naming dalawa, nagawa pa ngang magtanong ni Paris kung ayos lang ba kaming dalawa and guess what? Sabay pa kaming sumigaw nang "Oo naman!" kaya tawanan ng mga organizers ang naging sagot nila.
The whole shoot, I was really not in the mood kaya naman mas lalo kaming natagalan matapos. We are on our last frame when I was asked to hook my arm to his. Inayos ko ang laylayan ng gown ko at unti-unting lumapit sa kanya. He offered his arm without looking at me, unti-unti kong inilagay doon ang braso ko at pinulupot
"Okay, smile!" ngumiti kami at ang sumunod na narinig namin ay ang pag-click ng camera. Pero mukhang hindi at nakuntento ang photographer kaya pinaglapit pa kami lalo dahilan para bumilis ang tibok ng puso ko, without me knowing why!
At dahil hindi sila natutuwa na nakatingin lang kami sa camera, dapat daw ay may chemistry kami kaya kailangan nakatingin kami sa isa't isa. Gusto kong umangal kaso hindi ko magawa dahil biglang pumasok si Madame Fuentabella at pinapanood kami.
She shouldn't be here! Gosh!
Nahihiya akong magreklamo kaya nagtagal kami dahil hindi ako makatingin. Hindi ko alam kung nakatingin na ba siya dahil nahihiya akong mag-angat ng tingin, nang may nag-signal na sa amin ay humugot ako ng malalim bago unti-unting humarap pero bago ko magawa ay sumigaw si Paris,
"Hala ka! Tignan mo si Kislev oh!"
I quickly turned my head to look at Kislev because of how Paris shouted alarmingly, idagdag pa ang curiousity ko kaya nagawa ko iyon.
But because of it, I'm surely at fault again. Dapat pala ay hindi na lang ako tumingin. Dapat ay nagpatuloy na lang ako sa pagreklamo. I shouldn't have listened to Paris!
Sana ay hindi ako naisahan, sana hindi naglapat ang mga labi namin...
Hindi sana nakuha ang second kiss ko!