2ခု
Uni
နာကျင်နေတဲ့ခြေထောက်ကိုအံတုပြီးဘာမှမဖြစ်သလိုနှင့်ထိုင်ခုံမှာခပ်တည်တည်ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဆံပင်တွေနဲ့အင်္ကျီရင်ဘက်ကရေတွေအနည်းငယ်စိုထိုင်းနေတာကြောင့်ဝမ်ရိပေါ်ကအလိုမကျစွာကြည့်နေသည်။
"ဒါကဘယ်လိုပုံစံဖြစ်လာတာလဲ.
သြရှရှအသံကအေးစက်စက်နှင့်အာဏာသံအနည်းငယ်စွတ်နေသည်။ရှောင်းကျန့်ကဆံပင်စိုတွေကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ဖွပြီးပြုံးတုံ့တုံ့နှင့်
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးရေသန့်စင်ရင်းခလုတ်ချော်ပြီးရေအားမထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားတာ"
"ငါတာဝန်ရှိသူတွေနဲ့သွားတွေ့မယ်"
ထရပ်ဖို့လုပ်နေတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကိုရှောင်းကျန့်ကပြန်ဆွဲထားလိုက်တယ်
"သွားတွေ့စရာမလိုပါဘူးငါစိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်တာမလို့ထားလိုက်တော့"
ထစ်ခနဲဆိုသွေးအေးအေးနဲ့စိတ်ကြီးတဲ့Boss Wangကရှောင်းကျန့်နဲ့ပက်သက်လာရင်ဆိုင်သည်ဖြစ်စေမဆိုင်သည်ဖြစ်စေလိုက်ပတ်ရမ်းတတ်တယ်။ခေါင်းအေးအေးမစဥ်းစားနိုင်တော့ပဲရှောင်းကျန့်မျက်နှာတစ်ခုထဲကိုပဲတစိုက်မတ်မတ်ကြည့်နေတတ်သည်
"ရေစိုကြီးနဲ့နေတာမကောင်းဘူးအိမ်ပြန်မယ်"
"ဟင်..မျက်လှည့်မကြည့်တော့ဘူးလား"
"ဒီပုံစံနဲ့ကြည့်ချင်သေးတာလား ထ! ပြန်မယ်"
ရှောင်းကျန့်ကမထပဲပေကပ်ပြီးထိုင်နေတုန်း။မျက်လှည့်ပွဲကိုအရမ်းကြည့်ချင်နေတာကိုတစ်ခါမှမမြင်ဖူးမကြုံဖူးတာမလို့အရမ်းစိတ်ဝင်စားမိတာခုတော့ရှေ့ကလူကမျက်မှောင့်ကြီးတွန့်ပြီးအိမ်ပြန်အမိန့်ထုတ်နေပြီး။
ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့ရဲ့အပြင်Coatကိုချွတ်ပြီးရှောင်းကျန့်ရဲ့ရေစိုအဝတ်ပေါ်အုပ်ပေးလိုက်တယ်။ဟောင်ကောင်ရဲ့ရာသီဥတုကပြည်မကြီးတွေလောက်မအေးပါဘူးဒါပေမဲ့အေးတာတော့အေးတာပဲ။ဒီလိုရာသီဥတုနဲ့ရေစိုအဝတ်စားနဲ့ရှောင်းကျန့်ကမကိုက်ညီဘူး..
"ပြန်မယ်"
"~~Boss Wang~~"
လက်မောင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လှုပ်ရမ်းကာချွဲနေတဲ့သူကပွဲရုံထဲကထွက်သွားချင်ပုံမပေါ်ဘူး။ဒါပေမဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်သဘောထားကိုမေးမဲ့သူမှမဟုတ်တာ။
တောက်ပနေတဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာကြယ်ပွင့်လေးတွေကိုမြင်နေရတယ်။စိုရဲရဲနှုတ်ခမ်းကမစူထော်တော့ပေမဲ့သေးသေးလဲမဲ့ကျနေတယ်။သူ့လက်မောင်းကိုလဲအဆက်မပြတ်လှုပ်ခါနေတာမလို့ဝမ်ရိပေါ်ခေါင်းတောင်မူးချင်လာသလိုပဲ..
"တော်တော့ရှောင်းကျန့်..ငါကအိမ်ပြန်မယ်ဆိုပြန်မယ်ငါ့စကားကိုမဆန့်ကျင်နဲ့!"
နဲနဲမာန်ပေးလိုက်မှငြိမ်ကျသွားတယ်။ခုတလောသူ့ချစ်သက်ကဆိုးလာတယ်အလိုလိုက်ထားမိတယ်ထင်တယ်။ငြိမ်ကျသွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုခါးကနေပွေ့ထူမပြီးခါးကိုဖက်ထားလျက်နှင့်ပင်ရုံအပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။နောက်ကရှောင်းကျန့်ခွေးနက်တွေလို့ပြောတဲ့ကိုယ်ရံတော်တွေလဲလိုက်ပါလာခဲ့သည်။
ထော့နဲ့ထော့နဲ့ဖြစ်ချင်နေတဲ့ခြေထောက်ကိုမသိသာအောင်လူကောင်းပုံစံလျောက်နေရတာလဲမလွယ်ကူလှဘူး။သူ့ကြောင့်နဲ့တော့လူ့အသက်တစ်ချောင်းကိုတန်ဖိုးမဲ့စွာမဆုံးရှုံးစေချင်ပေ။တော်သေးတာကBoss Wangကခါးကိုပွေ့ထားပေးလို့မဟုတ်ရင်လမ်းကောင်းကောင်းလျောက်ဖို့အခြေအနေမဟန်..
"အို့..တူပါတယ်လို့ကြည့်နေတာတကယ်ပဲသခင်ကြီးဝမ်ဖြစ်နေတာကို"
ရုံအပြင်ကိုရောက်လာတော့အသက်လတ်ပိုင်းအရွယ်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကသူတို့အနားရောက်လာပြီးBoss Wangကိုပြောတယ်။
မျက်နှာမှာလက်တစ်ဆစ်လောက်ရှိတဲ့ပေါင်ဒါမှုန့်ထူထူတွေနဲ့ပေါင်လယ်လောက်ထိကွဲနေတဲ့ချောင်ဆမ်ရိုးရာဝတ်စုံမရမ်းစေ့ရောင်ကိုဝတ်ဆင်ထားတယ်။ခုခေတ်စားနေတဲ့ရေမွှေးRochas femme ကိုတစ်ပုလင်းလုံးလောင်းချထားပုံရသည်။ရှောင်းကျန့်မနှစ်မြို့တဲ့chypreအနံ့တွေကနှာခေါင်းဝကိုအလုံးလိုက်အရင်းလိုက်တိုးဝင်လာတယ်။ပိုဆိုးတာကထိုအမျိုးသမီးကBoss Wangနဲ့ပိုနီးကပ်စွာခြေတစ်လှမ်းအကွာမှာရပ်နေတာမလို့Boss Wangဘေးကသူကတော့ခေါင်းတွေတောင်ကိုက်ချင်လာတယ်။
"ဘယ်သူများလဲလို့Ms. Maria ပဲမတွေ့တာတောင်ကြာပြီပေါ့"
ဝမ်ရိပေါ်ကထိုအမျိုးသမီးကိုပြုံးပြကာစကားကောင်းကောင်းပြန်ပြောတာမလို့ထိုအမျိုးသမီးကတော်ရုံမဖြစ်တန်ဘူး။ဘာလို့ဆိုBoss Wangကရှောင်းကျန့်ကလွဲပြီးဒီလိုပြုံးပြတာရှားတယ်လေ။
Mariaကခပ်ညုညုရယ်သမ်းသွေးပြီး
"ကျွန်မတို့နောက်ဆုံးတွေခဲ့တာpeninsulaမှာDinner partyတုန်းကထင်တယ် အဲ့တုန်းကသခင်ကြီးဝမ်ကိုခပ်မိုက်မိုက်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့တွဲပြီးတွေ့တာလေ "
Mariaစကားကိုဝမ်ရိပေါ်ကပြုံးတုံ့တုံ့ဖြင့်သာတုံ့ပြန်ပေမဲ့ရှောင်းကျန့်ကတော့မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးသွားတယ်။
Boss Wangကအရမ်းနာမည်ကြီးတယ်တရားမဝင်အလုပ်တွေရောတရားဝင်တာတွေရောသူ့မှာလုပ်ငန်းပေါင်းများစွာပိုင်ဆိုင်ထားတာကြောင့်မကြာခဏပွဲတက်ရတာမျိုးတွေရှိတယ်။အဲ့လိုပွဲတွေမှာတစ်ခါမှရှောင်းကျန့်ကိုပွဲမထုတ်တတ်ဘူးပါတနာနဲ့အတူတက်ရမဲ့ပွဲတွေဆိုBoss Wangကမျိုးကောင်းမျိုးသန့်နောက်ကြောင်းအရှုပ်အရှင်းကင်းတဲ့အမျိုးသမီးတွေကိုခေါ်သွားတတ်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကိုတော့တစ်ခါမှလိုက်ခဲ့ချင်လားမမေးဖူးသလိုသူလိုက်ချင်တယ်လို့ပြောရင်တောင်တားမြစ်ပြီးအိမ်ထဲကြိုးတုတ်ပြီးသော့ခတ်ထားခဲ့မှာ။
သူ့ခါးကိုရစ်သွယ်ထားတဲ့Boss Wangရဲ့လက်ကိုရှေ့ကအမျိုးသမီးကမမြင်ဘူးဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး။ဒီလိုစကားကိုသူ့ရှေ့မှာပြောတာကဘာရည်ရွယ်ချက်လဲဆိုတာသိသာလွန်းတယ်။'တမင်တကာမတော်တဆ'ဆိုတာမျိုးပေါ့..
"အဲ့အမျိုးသမီးကအရမ်းလှတာပဲ..သခင်ကြီး
ဝမ်နဲ့ဆိုနဂါးနဲ့ဇာမဏီလိုလိုက်ဖက်မှုရှိတယ် ခုသူမဘယ်ရောက်နေတာလဲအတူမခေါ်လာဘူးလား..အဟင်း..သခင်ကြီးဝမ်တို့များကောင်မလေးကိုသဝန်တိုလွန်းလို့အိမ်မှာဖွက်ထားတယ်ထင်တယ်.."
အခြေအနေနဲ့အချိန်အခါကိုမကြည့်တတ်လွန်းတဲ့ထိုအမျိုးသမီးကတုံးအလွန်းတာလားဒါမှမဟုတ်သိသိကြီးနဲ့မိုက်မဲလွန်းတာလား။
ရှောင်းကျန့်မျက်နှာကတဖြည်းဖြည်းရှုံ့မဲ့လာပေမဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကတော့မူပိုင်စတိုင်လ်ဖြစ်တဲ့မျက်လုံးတွေတစ်ဝက်လောက်မှေးစင်းကျပြီးနှုတ်ခမ်းတွေတွန့်ပြုံးလို့စိုက်ကြည့်နေတယ်။
"Ms. Mariaကသူမကိုအတော်လေးစိတ်ဝင်စားနေတဲ့ပုံပဲ"
"အိုး...ဒါပေါ့သခင်ကြီးဝမ်အနားကလူပဲနဲနဲတော့စိတ်ဝင်စားတာပေါ့"
ဝမ်ရိပေါ်ကခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်သာပြုံးနေတယ်။ရှောင်းကျန့်ကရေမွှေးနံ့တွေမွှန်ထူနေတာကြောင့်ပတ်ဝန်းကျင်လေထုတောင်မသန့်တော့ဘူးလို့ထင်တယ်။နှာခေါင်းဝကိုလက်ညိုးနဲ့ပွတ်ပြီး
"Ms. နဲနဲဝေးဝေးမှာနေပေးလို့ရမလား...ခင်ဗျားရဲ့ရေမွှေးနံ့ကကျွန်တော့်ကိုခေါင်းကိုက်စေတယ်"
"အို့.sorryပါ"
Mariaရဲ့မျက်နှာကတစ်ချက်ရှုံ့တွသွားပြီးမအီမသာဖြင့်အနောက်ကိုခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်တယ်။သူ့မျက်နှာရှုံ့တွသွားတဲ့အချိန်မှာအရေးကြောင်းတွေပေါ်လာပြီးပေါင်ဒါမှုန့်ထူထူမျက်နှာကအိုစာသွားတယ်။
"ဒါနဲ့မျက်လှည့်ပွဲလာကြည့်တာလား..ပွဲကမစသေးဘူးလေပြန်ကြတော့မလို့လားအတူကြည့်ကြရအောင်"
"မကြည့်တော့ပါဘူး..ကျွန်တော့ကောင်လေးကဆက်ကြည့်ဖို့အဆင်မပြေတော့လို့"
ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ရဲ့ခါးကိုသူ့ဘက်ကိုပိုနီးကပ်အောင်ဆွဲလိုက်ပြီးဖျစ်ညစ်လိုက်တယ်။အမျိုးသမီးရဲ့မျက်နှာကတစ်ချက်ပျက်သွားတာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ရှောင်းကျန့်ရဲ့ထင်မြင်ချက်တွေကပိုသေချာသွားခဲ့တယ်။Boss Wangကအရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိနိုင်လွန်းတာပဲ..
"ဒါဆိုနှမျောစရာပဲလောင်ဝမ်ရဲ့မျက်လှည့်ပွဲကြည့်ရဖို့ကအရမ်းခက်ခဲတယ်လေသူကအရမ်းတော်တာ မှော်ပညာတတ်ကျွမ်းတဲ့မှော်ဆရာလို့တောင်ထင်မြင်နေကြတယ်"
Mariaစကားကြောင့်ရှောင်းကျန့်အာရုံထဲသူ့ကိုရပ်ကြည့်နေတဲ့ကျောက်တိုင်ကြီးကိုမြင်ယောင်လာတော့နှုတ်ခမ်းထောင့်ကကွေးညွတ်သွားသည်။
"Ms. Mariaပဲအေးဆေးကြည့်ပါ"
ဝမ်ရိပေါ်ကထိုမျှသာပြောပြီးကားပေါ်တက်သွားတယ်။ရှောင်းကျန့်လဲဝမ်ရိပေါ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ကားထဲရောက်မှတဂွီဂွီမြည်လာတဲ့ဗိုက်ကဆာလောင်မှုကိုပြောပြနေလေပြီ
"Boss Wangငါဗိုက်ကအော်နေပြီး"
"အိမ်ပြန်ရောက်တော့မယ်"
"ဟင့်အင်းငါအပြင်မှာပဲစားချင်တယ်အိမ်မှာမစားချင်ဘူး"
ဝမ်ရိပေါ်ကမျက်လုံးတွေမှေးစင်းရင်းနဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုလှည့်ကြည့်သည်။သူ့ဆန္ဒကိုတားတော့မယ်ဆိုတာသိတာမလို့လက်မောင်းကိုချိတ်ပြီးပုခုံးပေါ်ခေါင်းမှီတင်လိုက်တယ်။ဒါကဝမ်ရိပေါ်ကိုလက်နက်ချစေဖို့လုံလောက်မယ်ထင်တယ်
"ငါတကယ်အပြင်မှာပဲစားချင်လို့ပါနော်..."
"ကောင်းပြီ..Jacksonအကောင်းဆုံးဆိုင်ကိုမောင်း"
"ဟင့်အင်း..ငါဆိုင်ကြီးတွေမှာမစားချင်ဘူး"
ကားမောင်းနေတဲ့Jacksonကိုပြောလိုက်တဲ့ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့စကားကိုရှောင်းကျန့်ကဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
"ဟိုလေ..ငါခေါက်ဆွဲစားချင်တာNatham လမ်းမှာအရပ်သားခေါက်ဆွဲဆိုင်ရှိတယ်အရမ်းစားကောင်းတာဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးကလဲသဘောကောင်းတယ်တဲ့သူ့လက်ရာတွေကတော်တော်ကောင်းတယ်"
"မင်းကဘယ်လိုသိရတာလဲ"
"ဒီလိုပါပဲ..ခေါက်ဆွဲပဲသွားစားကြရအောင်နော်မင်းစားကြည့်ခေါက်ဆွဲတစ်ဖက်မင်းလျှာပေါ်တင်လိုက်တာနဲ့နောက်ထပ်မစားရမနေနိုင်အောင်ဖြစ်သွားမယ်အဲ့ဒီဆိုင်ကိုပဲသွားရအောင်နော်"
အပီအပြင်ကိုreviewတွေရွှန်းရွှန်းဝေအောင်ပေးနေသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့လက်မောင်းကိုချိတ်ကိုင်ထားတဲ့ရှောင်းကျန့်လက်ကိုယူလိုက်ပြီးလက်ဖဝါးနုနုကိုအနမ်းခြွေလိုက်တယ်။တောင်းဆိုသလိုမျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ကြည့်နေတဲ့သူရဲ့မေးကနေပင့်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုပါဖိနမ်းလိုက်သည်။ဖိကပ်ရုံသာတစ်ချက်နမ်းပြီးပြန်ခွာလိုက်တာက ကားပေါ်မှာဖြစ်နေတာကတစ်ကြောင်းသူတို့နှစ်ယောက်ထဲမဟုတ်တာကတစ်ကြောင်းကြောင့်ဆန္ဒတွေကိုချုပ်တည်းလိုက်တယ်။ဒီအချိန်မရူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်နေရင်မကောင်းဘူးလေ ဆက်နမ်းနေရင်ရှောင်းကျန့်ကိုသူ့အောက်အရောက်ပို့မိတော့မယ်။
"အယ်..မင်းအလုပ်ကိစ္စရှိတယ်ဆိုချိန်းထားတဲ့သူနဲ့မတွေ့ရသေးဘူးမလားဖျက်လိုက်လို့အဆင်ပြေရဲ့လား"
"တကယ်တော့မင်းကိုတမင်မျက်လှည့်ပွဲပြချင်လို့ပါအလုပ်ကိစ္စကအခွင့်ကြုံသွားတာ"
"အလုပ်ကအရေးကြီးရင်ရော"
"မင်းလောက်အရေးမကြီးဘူး"
ရှောင်းကျန့်ကနှုတ်ခမ်းကိုအသာဖိကိုက်လိုက်ပြီးရင်ထဲလှိုက်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။ဒီခံစားချက်ကိုတခြားခေါင်းစဥ်တွေလိုက်မတပ်ချင်တော့ဘူးဒီတိုင်းBoss Wangမှာသူကအရေးကြီးဆုံးဆိုတာမျိုးမလို့ကျေနပ်တာပဲရှိတယ်။ဒီ့ထက်မပိုနိုင်ဘူး...
"Jackson. .ရှောင်းကျန့်ပြောတဲ့ဆိုင်းကိုမောင်း.."
"ဟုတ်ကဲ့Boss"
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ကားလေးဟာမျက်လှည့်ပြပွဲရုံအရှေ့ကနေလှိမ့်ထွက်လာခဲ့သည်။ကားလေးထွက်ပြီးမကြာ..မျက်လှည့်ပြပွဲစတင်ပြီဖြစ်ကြောင်းကြောငြာခဲ့တယ်။စင်အလယ်မှာမှော်ဆန်တဲ့ပြကွက်တွေတစ်ခုပြီးတစ်ခုလုပ်ပြနေတဲ့သူကတော့ပရိတ်သတ်တွေရဲ့တခဲနက်အားပေးမှုကိုခံယူနေခဲ့သည်။မျက်နှာဖုံးအောက်ကမျက်ဝန်းတွေကတော့ပကတိခံစားချက်မဲ့စွာအေးစက်ဆဲပင်..
*^^*
Natham လမ်းကအမည်မရှိလမ်းဘေးခေါက်ဆွဲဆိုင်ငယ်လေးကိုကားထဲကနေကြည့်ပြီးရှောင်းကျန့်ကအူမြူးနေပေမဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကတော့မမြူးနိုင်။ဘာလို့ရှောင်းကျန့်ကဒီလိုဆိုင်မျိုးကအစားအသောက်ကိုကောင်းတယ်လိုညွှန်းရတာလဲဆိုင်ကသေးပေမဲ့လူတွေကတော့အပြည့်ပဲ..
တချို့တွေကနာမည်ရှိပေမဲ့အောင်မြင်မှုမရှိပဲအောက်ဆုံးကမတက်နိုင်ကြဘူးတချို့ကတော့နာမည်မရှိတာတောင်အမြင့်ဆုံးရောက်အောင်တက်လှမ်းနိုင်ကြတယ်နာမည်ဆိုတာအရေးမပါတဲ့နာမ်စားတစ်ခုလို့သတ်မှတ်ထားကြတဲ့သူတွေ။နာမည်မရှိတဲ့ဆိုင်ဘေးကဆိုင်ကြီးတွေမှာတော့ခြောက်ကပ်နေပြီးဘာမဟုတ်တဲ့သိမ်နုတ်တဲ့ဆိုင်လေးမှာတော့စားသုံးသူတွေကျိတ်ကျိတ်တိုးနေတယ်။ဒါကလောကဓမ္မာတာတွေထဲကတစ်ခုပဲလား...
"အာ...ဆိုင်ကိုတွေ့တာနဲ့ဗိုက်တောင်ဆာလာပြီးသွားကြရအောင်အရသာရှိတဲ့ခေါက်ဆွဲဖက်တွေအစာအိမ်ထဲသွင်းဖို့မစောင့်နိုင်တော့ဘူး"
ရှောင်းကျန့်ကပြောရင်းဆိုရင်းပျော်ရွင်စွာနဲ့ကားပေါ်ကဆင်းသွားတယ်။ဝမ်ရိပေါ်လဲရှောင်းကျန့်နဲ့အတူလိုက်ဆင်းပြီးဆိုင်ထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ဆိုင်ထဲမှာလူပေါင်းစုံနဲ့အနံ့အသက်ပေါင်းစုံခေါက်ဆွဲနံ့တွေရောစကားပြောသံတွေရောဆူညံနေတာကမြို့ပျက်နေသလိုပဲ။ဝမ်ရိပေါ်တကယ်စိတ်ပျက်မိတယ်။ဒါပေမဲ့လဲသူ့လူသားလေးကဝိုင်းတစ်ခုမှာအကျအနဝင်ထိုင်နေတော့ဒီတစ်ခါအလိုလိုက်ဖို့တွေးလိုက်မိတယ်။နောက်တစ်ခါမရတော့ဘူး...
သူတို့ဝင်ထိုင်ပြီးတာနဲ့စားပွဲထိုးကခေါက်ဆွဲနှစ်ပန်ကန်လာချပေးတာကြောင့်နားမလည်သလိုကြည့်လိုက်တယ်။
"ကောင်းကောင်းသုံးဆောင်ကြပါခင်ဗျလိုအပ်တာရှိရင်ပြောပါ"
စားပွဲထိုးရဲ့ဟောင်ကောင်Cantoneseစကားပြောမှုကအနည်းငယ်ဝဲနေတာကြောင့်ဝမ်ရိပေါ်မနည်းအာရုံစိုက်လိုက်ရတယ်။စားပွဲထိုးလေးကထွက်သွားတာတောင်သူ့မှာနားမလည်သေး။ကွမ်ကျိုးသံဝဲနေတဲ့စားပွဲထိုးရဲ့ကွမ်တုံစကားထက်ရှေ့ကခေါက်ဆွဲပန်ကန်တွေကိုပိုနားမလည်ဖြစ်ရတယ်။သူဘယ်တော့ကမှမမှာရသေးပါဘူး...
"ဒီဆိုင်မှာဝက်သားခေါက်ဆွဲတစ်မျိုးပဲရတာလေ"
သူနားမလည်ဖြစ်နေတာကိုရှောင်းကျန့်ကရိပ်မိတာမလို့ပြောလိုက်တယ်။ဆိုင်မှာခေါက်ဆွဲတစ်မျိုးပဲရတယ် ဆိုင်ရှင်ဖြစ်ပုံရတဲ့အဒေါ်ကြီးကဆိုင်ရဲ့စားဖိုးမှူးဖြစ်ပြီးတစ်ဆိုင်လုံးစားပွဲထိုးကတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။တစ်သက်လုံးတောင်ကုန်းပေါ်မှာနေလာတဲ့ရွှေဘုံစံBossဖြစ်တဲ့သူကဒီလိုဆိုင်မျိုးလာတာပထမဆုံးပဲ...
ရှေ့ကဗိုက်ဆာနေတဲ့လူကတော့ပန်းကန်ထဲကခေါက်ဆွဲတွေတရွှတ်ရွှတ်နဲ့စားနေသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်စားနေတာကိုပဲလက်ပိုက်ပြီးကြည့်နေတယ်
"ဝက်သားခေါက်ဆွဲတွေအများကြီးစားပြီးဝတုတ်လေးဖြစ်လာမှာမစိုးရိမ်ဘူးလားဘေဘီ"
"ငါပြောသားပဲမင်းကငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုပဲသဘောကျတာလို့.."
ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ခုခုပြောလာတိုင်းရှောင်းကျန့်ကဒီလိုပဲပြောတတ်တယ်။အဲ့အချိန်မျိုးဆိုဝမ်ရိပေါ်ပြန်ဖြေတာတစ်ခုထဲပဲဘယ်တော့မှပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိတဲ့အဖြေ။
"ငါကရှောင်းကျန့်ကိုပဲသဘောကျတာ.."
"မင်းမစားဘူးလားခေါက်ဆွဲတွေအေးကုန်မယ်"
"မင်းစားနေတာကိုကြည့်ပြီးငါဗိုက်ပြည့်နေပြီး"
ရှောင်းကျန့်ကပိုရန်ကောဆိုတဲ့မျက်စောင်းချိတ်တယ်။ဝမ်ရိပေါ်ကအိပ်ကတ်ထဲကဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကိုယူထုတ်ပြီးပါးစပ်မှာခဲလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကအမြဲမကွာဆောင်ထားတတ်တဲ့မီးခြစ်ဆံဘူးကိုထုတ်ပြီးထိုင်နေရာကထကာဝမ်ရိပေါ်အနားကိုယ်ကိုကိုင်းချလိုက်တယ်။
မီးညှိထားတဲ့မီးခြစ်ဆံကိုလက်နဲ့ခပ်အုပ်အုပ်ကာပြီးဆေးလိပ်နဲ့တို့ထိလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကဆေးလိပ်မသောက်တတ်ပေမဲ့မီးခြစ်တော့အမြဲဆောင်ထားတယ်ပြီးတော့ဆေးလိပ်မီးလဲကောင်းစွာညှိပေးတတ်တယ်။ထို့နောက်ခုံမှာပြန်ထိုင်ကာခေါက်ဆွဲတွေပဲထပ်စားနေလိုက်သည်။
ဝမ်ရိပေါ်ကဆေးလိပ်ငွေ့တွေနဲ့ရှောင်းကျန့်ဆီကိုမှုတ်ထုတ်တယ်။ခေါက်ဆွဲဆီကြောင့်ဝင်းအိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုကြည့်ပြီးဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေကပိုပြီးကျဥ်းမြောင်းလာတယ်။
"လှတယ်"
".........."
"နမ်းချင်တယ်"
"........""
ရှောင်းကျန့်ရဲ့တူကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကရပ်သွားပြီးမျက်လုံးလှန်ကြည့်သည်။အဲ့ဒီကျဥ်းမြောင်းစူးရဲလွန်းတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ရင်ဆိုင်ရတာကြာပေမဲ့ယခုထိနေသားတကျမရှိသေးဘူး။ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အကြည့်တွေကရှောင်းကျန့်အနောက်ကဝိုင်းကလူဆီရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာအေးစက်တဲ့အငွေ့အသက်တစ်ခုဖြတ်သန်းသွားတယ်။
အဲ့ဒီလူကခုနတုန်းကရှောင်းကျန့်ဆေးလိပ်မီးညှိချိန်ကတပ်မက်တဲ့မျက်လုံးအကြည့်တွေနဲ့သူ့အပိုင်ရဲ့လှပတဲ့အနောက်ပိုင်းရပ်ဝန်းကိုကြည့်နေတယ်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့လှပတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလျှာတသပ်သပ်နဲ့မျက်လုံးနီတွေနဲ့စိုက်ကြည့်နေတာခုလဲကြည့်နေတုန်းပဲ။
ဝမ်ရိပေါ်ကဆေးလိပ်ငွေ့တွေမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးတွေကပိုမိုကျဥ်းမြောင်းလာတယ်။တွန့်ကွေးနေတဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းနဲ့အတူစားပွဲကိုလဲလက်ချောင်းနဲ့တီးခေါက်နေတယ်။သူစိုက်ကြည့်နေတာကိုသတိမထားမိတဲ့ထိုလူကြီးကတော့ရှောင်းကျန့်ဆီကအကြည့်တို့မလွဲနိုင်သေး။လည်ပင်းကလည်ဇလုတ်ကလဲအထက်အထက်အခါခါရွှေ့လျားနေသေးတယ် သိပ်ကိုသတ္တိကောင်းနေပုံပဲ။
ခုဆိုထိုင်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်တောင်ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အနုတ်လဏ္ခဏာပြနေတဲ့စိတ်နဲ့အေးစက်စက်အငွေ့အသက်တွေကိုခံစားမိတယ်။ဒါပေမဲ့ဘာကိုဒေါသထွက်နေလဲဆိုတာတော့သူမသိဘူး..
"Boss Wangခေါက်ဆွဲတွေမစားရင်နှမြောစရာကြီး"
"မင်းစားချင်သေးလို့လား"
"ဟင့်အင်းပါဆယ်ထုတ်သွားမယ်လေမကောင်းဘူးလား"
ဟန်ဆောင်မှုကင်းစွာသူကြိုက်တဲ့အစားအသောက်ကိုနှမျောနေတဲ့သူကအိမ်ပြန်သယ်သွားဖို့တောင်လုပ်နေတယ်။ရှောင်းကျန့်ကအစားအသောက်တွေကိုတန်ဖိုးထားပါတယ်
"အွန်း..မင်းသဘောပဲ"
ထပ်ပြီးအလိုလိုက်မိပြန်ပြီး။Boss Wangကသာမန်ခေါက်ဆွဲလေးတစ်ပွဲကိုအိမ်ပြန်ပါဆယ်သယ်သွားတာကမဖြစ်သင့်ဘူးမလား..ဒါပေမဲ့သူ့ရှေ့ကပြုံးရွှင်နေတဲ့သူကိုမြင်ရတာမလို့Boss ဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်ကိုခဏဘေးချိတ်လိုက်ဖို့အဆင်ပြေတယ်။
စားသောက်ပြီးသွားတော့တစ်သျှူးဘူးထဲကတစ်သျှူးကိုဆွဲထုတ်ပြီးရှောင်းကျန့်ပါးစပ်ကိုသုတ်ပေးဖို့လုပ်ပေမဲ့သူလုပ်တာမခံပဲရှောင်လွဲနေတယ်
"ငါ့ဘာသာလုပ်မယ်"
သူ့လက်ထဲကတစ်သျှူးကိုလှမ်းယူဖို့လုပ်နေတာမလို့မေးရိုးကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲညစ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။နာကျင်လို့ထင်တယ်မျက်နှာလေးတစ်ချက်မဲ့သွားတယ်
"မလှုပ်နဲ့ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း!"
ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲညစ်ထားပြီးပါးစပ်မှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးနေတယ်။နူးညံ့ပြန်တော့လဲသူ ကြမ်းရမ်းပြန်တော့လဲသူ ခုပဲအလိုလိုက်ခုပဲတားဆီးလိုက်နဲ့တတ်လဲတတ်နိုင်ပါတယ်Boss Wang။
"ဝက်သားခေါက်ဆွဲနှစ်ပွဲပေးပါ black pepperမထည့်နဲ့ပါဆယ်လုပ်ပေးပါ."
ဦးထုတ်အနက်ရောင်အဝိုင်းဆောင်းထားတဲ့လူတစ်ယောက်ကဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီးကိုခေါက်ဆွဲမှာနေတယ်။ဆိုင်ရှင်ကခဏစောင့်ဖို့ပြောပြီးခက်သွက်သွက်လေးလုပ်ပေးနေတယ်။
ရှောင်းကျန့်စားလို့ပြီးသွားတော့ပိုနေတဲ့ခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲကိုပါဆယ်လုပ်ပေးဖို့ဆိုင်ရှင်ကိုပြောမယ်လုပ်တုန်းစားပွဲထိုးလေးကသူတို့အနားရောက်လာပြီးခေါက်ဆွဲတွေဖာထဲသွတ်ထည့်ပေးနေတယ်။ဒါကြောင့်ဆိုင်ရှင်ဆီလှည့်မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး..
"ကျေးဇုတင်ပါတယ်ခင်ဗျ..နောက်လဲကျွန်တော်တို့ဆိုင်ကိုလာရောက်အားပေးပါအုံးလူကြီးမင်းတို့"
စားပွဲထိုးရဲ့ကွမ်ကျိုးသံဝဲနေတဲ့စကားကိုခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြီးတော့ပဲတုံ့ပြန်လိုက်တယ်။ထို့နောက်ပါဆယ်ထုတ်ကိုဆွဲပြီးဆိုင်ပြင်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
"ခေါက်ဆွဲနှစ်ပွဲရပါပြီး"
ထုတ်ပိုးထားတဲ့ခေါက်ဆွဲနှစ်ပွဲကိုဆွဲကာကျသင့်ငွေရှင်းလိုက်ပြီးခပ်သုတ်သုတ်ပဲဆိုင်ထဲကထွက်လာခဲ့သည်။ဆိုင်ပြင်မှာရပ်ထားတဲ့အကောင်းဆုံးကားတစ်စီးကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
ဒီလိုကားမျိုးကတောင်ထိပ်ပေါ်ကလူချမ်းသာတွေပဲစီးနိုင်တာဒီလိုလူတွေကဘာမဟုတ်တဲ့ဆိုင်လေးမှာခေါက်ဆွဲလာစားကြတာလားအမျိုးအမယ်စုံဘုရင်စားပွဲတော်လိုဟင်းလျာတွေကရိုးအီသွားကြလို့ထင်တယ်။
ရှောင်းကျန့်ကကားပေါ်တက်သွားပေမဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကမတက်သေးပဲကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ခပ်လှမ်းလှမ်းကကားကိုမှီရပ်နေတဲ့ကိုယ်ရံတော်ကသူ့နားရောက်လာတော့
"ဟိုးမှာထိုင်နေတဲ့အင်္ကျီအညိုကွက်နဲ့လူကိုတွေ့တယ်မလား...."
"Bossတို့ထိုင်ခဲ့တဲ့ဝိုင်းအနောက်ကလား"
"မှန်တယ်.."
"ဟုတ်ကဲ့တွေ့ပါတယ်Boss"
"သူ့မျက်လုံးတစ်ဖက်ကိုငါလိုချင်တယ်"
အတက်အကျမရှိအေးစက်စွာပြောလာတဲ့ဝမ်ရိပေါ်စကားအဆုံးChouကဆိုင်ထဲဝင်ဖို့လုပ်တော့ဝမ်ရိပေါ်ကပုခုံးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
"မင်းကဦးနှောက်မရှိဘူးပဲ"
"ဗျာ?"
"အခုဝင်သွားတော့လူတွေအများကြီးရှိနေတာမင်းမမြင်ဘူးလား"
"ကျွန်တော်နောက်ကျရင်ဆောင်ရွက်လိုက်ပါ့မယ်"
Chouရဲ့စကားအဆုံးမှာဝမ်ရိပေါ်ကပြုံးတယ်။Bossကဟိုလူနဲ့ဘာရန်ငြိုးတွေရှိလဲမသိပေမဲ့Bossလိုချင်တဲ့မျက်လုံးကိုယူပေးရမှာပေါ့။သေချာတာကဟိုလူကBossစိတ်ကိုသွားဆွမိလိုက်လို့ပဲမျက်လုံးတစ်ဖက်ပဲယူတာဒါဒီလူ့အတွက်အသက်ညှာဆုံးအပစ်ပေးခြင်းပဲ...
ကားထဲဝင်လာတဲ့ဝမ်ရိပေါ်အပေါ်ကိုရှောင်းကျန့်ကခေါက်ဆွဲဖာပစ်တင်လိုက်တယ်။Jacksonကကားကိုစတင်မောင်းနှင်းလိုက်ပြီးခေါက်ဆွဲဆိုင်အရှေ့ကနေထွက်လာခဲ့တယ်။ဒါပေမဲ့ကိုယ်ရံတော်တွေရဲ့ကားကတော့လိုက်ပါလာခြင်းမရှိဘူးသူတို့တာဝန်သူတို့ထမ်းဆောင်ရအုံးမှာမလို့ပင်။
"မင်းChouကိုဘာအမိန့်တွေပေးလိုက်တာလဲ"
"အရင်ကဒါတွေစိတ်မဝင်စားပါဘူး"
"အခုကငါနဲ့ပက်သက်နေတယ်ထင်လို့လေ..မဟုတ်ဘူးလား"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာကအေးစက်နေပြီးအပြုံးအရယ်ကင်းမဲ့နေသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ဘက်ကိုမျက်လုံးစွေကြည့်ပြီး..ဟက်ခနဲရယ်လိုက်တယ်။
"တကယ်ကိုရှောင်းကျန့်ကိုဘာမှဖုံးကွယ်လို့မရတာပဲ"
Boss Wangကရှောင်းကျန့်ခါးကိုဆွဲယူပြီးပေါင်တံတွေကိုလက်ကြီးကြီးနဲ့ပွတ်သပ်လာတယ်။သူ့နှာခေါင်းလုံးလုံးကရှောင်းကျန့်လည်တိုင်တဝိုက်ကိုမထိတထိပွတ်သပ်ကျီစယ်နေတယ်။လက်ချောင်းတွေကလဲမေးရိုးတစ်လျောက်ပွတ်ဆွဲနေပြီးနောက်မေးကိုဆတ်ခနဲဆွဲမော့စေလိုက်ပြီးနားနားကပ်လို့ပြောလိုက်တယ်။
"ငါ့အပိုင်ကိုငါမကြိုက်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေလို့ဖောက်ထုတ်ခိုင်းလိုက်ရုံပဲ.."
"မင်းရက်စက်လွန်းတယ်မထင်ဘူးလား.."
ရှောင်းကျန့်စကားအဆုံးလည်ပင်းကစူးခနဲဖြစ်သွားသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့လည်တိုင်ကိုသွားထက်ထက်နဲ့ကိုက်ချလိုက်တာပဲသွေးမထွက်ပေမဲ့သွားရာတော့အတော်လေးနက်သွားသည်။မေးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကပိုမိုတင်းကြပ်လာတာမလို့နာကျင်မှုကြောင့်ညည်းလိုက်မိတယ်..
"ဒီထက်တောင်ပိုရက်စက်သေးတယ်မင်းမသေမချင်းမှတ်ထားရမှာကမင်းရဲ့စိတ်ခန္ဓာအားလုံးကိုငါပိုင်တယ်မင်းကိုယ်မင်းတောင်မပိုင်ဘူးမင်းရဲ့အရာအားလုံးကိုငါတစ်ယောက်ထဲပိုင်တာဘေဘီ.."
*^^*
Tsim Sha Tsui ရဲ့အနောက်ဘက်လမ်းကြားထဲကပျက်စီးနေတဲ့ရက်ကွက်ထဲမှာအိမ်တွေကလဲယိုယွင်းနေတယ်။ခြောက်ကပ်နေတဲ့ဒီလမ်းကြားထဲrickshawကအကျယ်ဆုံးဝင်နိုင်တာပဲ။တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာတဲ့မြို့ကြီးမှာလဲဒီလိုစုတ်ပြတ်နုံချာတဲ့နေရာတွေကရှိနေပါသေးတယ်။အစိုးရကဂရုမစိုက်တာလားပြုပြင်နိုင်စွမ်းမရှိသေးတာလားမပြောတတ်ဘူး။
Victoria peakကလူကုံထံတွေရဲ့နေရာဆိုဒီနေရာကသူဖုန်စားတွေရဲ့နေရာပဲ။ဒီလိုနေရာနဲ့မလိုက်ဖက်တဲ့စျေးအတော်ကြီးတဲ့အနောက်တိုင်းဝတ်စုံပြည့်နဲ့လူကဦးထုတ်ကိုခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းပြီးလက်ထဲစျေးအတန်ဆုံးခေါက်ဆွဲထုတ်တွေကိုင်ထားတယ်။သူ့ခြေလှမ်းတွေကမမြန်သလိုနှေးကွေးခြင်းလဲမရှိပုံမှန်ပဲ..ခွေးတစ်ချို့ကလက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ခေါက်ဆွဲထုတ်ကိုလှမ်းလှမ်းဟက်နေကြသေးတယ်
အဲ့ဒီလူကအိုဟောင်းနေတဲ့တိုက်ထဲကိုဝင်သွားပြီးပြန်ထွက်လာခြင်းမရှိတော့ဘူး။ဒါကသူ့အိမ်ပဲ..
ခေါက်ဆွဲထုတ်တွေမီးဖိုခန်းထဲယူသွားပြီးစင်ပေါ်ခဏတင်ထားလိုက်တယ်။ဘေစင်မှာမဆေးရသေးတဲ့ပန်ကန်တွေအထပ်လိုက်ကြီးထဲကနှစ်ချပ်ပဲယူဆေးပြီးပန်ကန်ထဲခေါက်ဆွဲထည့်လိုက်သည်။သူခေါက်ဆွဲတွေထည့်နေတာတွေ့တော့JJကသူ့ခြေထောက်ကိုလာပွတ်သပ်နေတယ်..ခေါက်ဆွဲတစ်ပန်ကန်ကိုJJ ရှေ့မှာချပေးပြီးသူကတော့စားပွဲမှာဝင်ထိုင်စားနေလိုက်သည်။
မနက်စာကိုပေါက်ဆီနဲ့ကာဖီတစ်ခွက်နဲ့ပြီးပြီးနေ့လည်စာကိုဖြစ်သလိုစားတယ်။ညစာကိုတော့စျေးမကြီးတဲ့ဝက်သားခေါက်ဆွဲနဲ့ပြီးတယ်။
"မင်းပြန်လာပြီးလား..အသံလဲမပေးဘာမပေးနဲ့ခေါက်ဆွဲဝယ်လာတာလားငါ့အတွက်ရော"
လူတစ်ယောက်ကစားပွဲမှာဝင်ထိုင်ပြီးသူ့အတွက်ခေါက်ဆွဲကိုမျော်လင့်နေတယ်။ဒါပေမဲ့ဘယ်မှာမှခေါက်ဆွဲကိုမတွေ့ဘူး..သူသိလိုက်ပါပြီဒီကောင်ကသူ့ခွေးနဲ့သူစာဖို့ပဲဝယ်လာတယ်
"လောင်ဝမ်..မင်းတော်တော်တရားကျဖို့ကောင်းတယ်နော်ဒီအိမ်မှာရှိတာမှလူနှစ်ယောက်ထဲ..ငါကကိုယ်ပျောက်နေတာမဟုတ်ဘူး"
စိတ်ဆိုးပြလဲထူးမှာမဟုတ်ဘူးသူ့ကိုအဖက်လုပ်ချင်မှလုပ်တယ်စကားကိုလိုမှပြောတယ်။တစ်ခါတစ်လေသူစကားပြောနေတာလူလားခေါင်းတလား များလားလို့တောင်မသဲကွဲတော့ဘူး။
"မင်းအိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်သင့်ပြီထင်တယ်မဟုတ်ရင်လဲသန့်ရှင်းရေးသမားငှားလိုက်မနက်ကကုတင်ခြေရင်းကအဝတ်ပုံကြားမှာငါမြွေသားလေးတစ်ကောင်တွေ့တယ်"
လောင်ဝမ်ကစားပြီးသားခေါက်ဆွဲပန်ကန်ကိုဘေစင်ပေါ်တင်လိုက်တယ်ပန်ကန်တောင်မဆေးတာအိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ပြောနေတဲ့သူ့စကားကိုဖင်ကြားထဲတောင်ထည့်မှာမဟုတ်ဘူး။
"မင်းငါ့အတွက်ခေါက်ဆွဲမဝယ်လာပေးတာငါအရမ်းဝမ်းနည်းတယ်ဝမ်ကော်ကော..အဟင့်..ဟင့်"
တာ့ဟုန်ကမရှိတဲ့မျက်ရည်တွေကိုညစ်ထုတ်ပြပြီးသနားကမားရုပ်နဲ့အားနွဲ့တဲ့မိန်းမပျိုလေးလိုလုပ်ပြနေပေမဲ့လောင်ဝမ်ကသူ့ကိုတစ်ချက်လှည့်မကြည့်လာပဲJJရဲ့အမွှေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ထို့နောက်သူ့ဆီထလာပြီးငွေစက္ကူတချို့လာပေးသည်။
"ဒါကဘာလဲ.."
"........"
သူမေးတာကိုမဖြေပဲအင်္ကျီအိပ်ကပ်ထဲထိုငွေစက္ကူတွေထိုးထည့်ပေးနေတယ်။
"မင်းမျက်လှည့်ပြပွဲကရတဲ့ငွေတွေလား..ဝေါင်းအတော်များသားပဲ..နေပါအုံးဘာလို့ငါ့ကိုဒါတွေလာပေးနေတာလဲမသိရင်ခင်ပွန်းရှာသမျှပိုက်ဆံတွေဇနီးကိုပြန်အပ်နေသလိုပဲ."
သူ့စကားကြောင့်လောင်ဝမ်ရဲ့လူသေလောက်တဲ့အကြည့်ကဒိုင်းခနဲပဲ။ဒီပိုက်ဆံတွေကအိမ်လခပေးဖို့ဆိုတာသိပါတယ်တမင်စနောက်လိုက်တာကိုနဲနဲလေးမှအထိမခံဖြစ်နေတာ။
နာမည်ကြီးမျက်လှည့်ဆရာကသူရတဲ့ကြေးကမနည်းဘူး။ဒီလိုလူမျိုးကဒီလိုဘဝမှာနေ နေရတာကနဲနဲသဘာဝမကျဘူးလေ။လောင်ဝမ်ကခန့်မှန်းရခတ်တဲ့လူမျိုးထဲမှာပါတယ်။သူဝါသနာပါရာလုပ်နေရရင်ကျေနပ်နေတတ်တယ်တစ်ခါတစ်တလေတစ်ယောက်ထဲသီးသန့်နေတတ်တယ်။တစ်ယောက်ထဲနေတာများပါတယ်။တိတ်ဆိတ်လွန်းလို့တာ့ဟုန်သူ့ကိုမေ့သွားတဲ့အခါမျိုးတွေတောင်ရှိတယ်။
"အော်..ငါမင်းကိုပြောမလို့မေ့နေတာ.Leaderကမင်းနဲ့တွေ့ချင်နေတယ်"
မီးဖိုခန်းထဲကထွက်ဖို့လုပ်နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေကတာ့ဟုန်စကားကြောင့်ရပ်တန့်သွားတယ်။
"မင်းတို့မတွေ့ရတာလဲကြာပြီမလားခဏတဖြုတ်တော့သွားတွေ့လိုက်ပါလား"
"........."
"ငါပြောတာကြားတယ်မလား ရိပေါ်..နေ့တိုင်းသူငါ့ကိုနားပူနားဆာလာလုပ်နေတာငါ့နားတွေလဲမခံနိုင်တော့ဘူးအဲ့ဒါကြောင့်ငါ့ကိုသနားသောအားဖြင့်သွားတွေ့လိုက်ပါခဏလေးပါပဲကွာ"
"......."
"အဆင်ပြေတယ်မလား နော်သူငယ်ချင်း.."
"ငါကမျက်လှည့်ပညာသည်တစ်ယောက်...အဲ့ဒီကလူမဟုတ်တော့သလိုသူနဲ့လဲတွေ့ဖို့မလိုဘူး.."
နောက်မလှည့်ကြည့်ပဲပြောပြီးထွက်သွားတဲ့လူကိုတာ့ဟုန်ဘာမှဆက်မပြောလိုတော့ပါဘူး။သက်ပြင်းသာချပြီးဘေစင်ကပန်ကန်တွေပဲဆေးကြောနေလိုက်တယ်။မဆေးပဲဆက်ပစ်ထားမယ်ဆိုရင်အသဲယားစရာတွန့်လိမ်နေမဲ့အကောင်တွေရောက်လာတော့မှာလေ..
အခန်းထဲကပြန့်ကျဲနေတဲ့အဝတ်တွေကခြေချစရာနေရာတောင်မရှိတော့ဘူး။ကျော်လွှားပြီးတော့ကုတင်ပေါ်ပဲတက်လာလိုက်တယ်။ကုတင်ပေါ်လှဲချပြီးမျက်နှာကျက်ကိုအကြောင်းမဲ့စိုက်ကြည့်ကာအတွေးပွားနေသည်။
ဂျောက်! ဂျောက်!
စားပွဲပေါ်ကမီးအိမ်မှိန်မှိန်ရဲ့ခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်လုပ်နေတာမလို့မီးရောင်ကလင်းလိုက်မှောင်လိုက်ဖြစ်နေတယ်။တစ်ချက်တစ်ချက်မီးလင်းသွားတဲ့အချိန်မှာပေါ်လာတဲ့သူ့မျက်နှာကလဲခံစားချက်ကင်းမဲ့နေသည်။
သေနတ်ကိုင်တဲ့လက်ထက်ကဒ်တွေကိုင်တဲ့လက်ကပိုကောင်းတယ်။ဒီလိုဘဝနဲ့နေသားကျနေခဲ့တဲ့အချိန်ကျမှအစကိုပြန်သွားဖို့ဖိအားတွေလာပေးနေကြတယ်။အဲ့ဒီပတ်ဝန်းကျင်ကရှိသူမြှောက်စားမရှိသူနင်းချဆိုတဲ့သူတွေ...သူ့ဘဝကြီးတစ်ခုလုံးနဲ့တောင်ပေးဆပ်ခဲ့ရပြီးပြီကိုမကျေနပ်နိုင်ကြသေးဘူးလား။
ဂျောက်!
ခလုတ်ကိုဖွင့်ထားရင်းရပ်လိုက်မိတယ်။မျက်လုံးတွေကမျက်နှာကျက်ကနေမရွှေ့လျားသေးဘူး။ပင့်ကူမျှင်တွေနဲ့မျက်နှာကျက်ကအဖြူရောင်မဟုတ်တော့ပဲညစ်ပေနေပြီးခပ်ညစ်ညစ်အရောင်ဖြစ်နေပြီး။မျက်နှာကျက်ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်းသူ့အာရုံထဲခပ်ညစ်ညစ်မျက်နှာကျက်ကိုမမြင်တော့ပဲရေစိုနေတဲ့အရမ်းလှတဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်လာတယ်...
သူ့လက်ကိုလွှတ်ချလိုက်လို့အံ့သြဒေါသဖြစ်ပြီးမျက်လုံးလေးတွေပြူးစက်ဝိုင်းကျယ်ပြီးမော့ကြည့်နေတဲ့လူ..
"ထူးဆန်းတယ်...မင်းက"
💚💛❤
2ခု
Zaw
နာက်င္ေနတဲ့ေျခေထာက္ကိုအံတုၿပီးဘာမွမျဖစ္သလိုႏွင့္ထိုင္ခုံမွာခပ္တည္တည္ျပန္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ဆံပင္ေတြနဲ႔အက်ႌရင္ဘက္ကေရေတြအနည္းငယ္စိုထိုင္းေနတာေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚကအလိုမက်စြာၾကည့္ေနသည္။
"ဒါကဘယ္လိုပုံစံျဖစ္လာတာလဲ.
ၾသရွရွအသံကေအးစက္စက္ႏွင့္အာဏာသံအနည္းငယ္စြတ္ေနသည္။ေရွာင္းက်န္႔ကဆံပင္စိုေတြကိုလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ဖြၿပီးၿပဳံးတုံ႔တုံ႔ႏွင့္
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေရသန္႔စင္ရင္းခလုတ္ေခ်ာ္ၿပီးေရအားမထိန္းႏိုင္ျဖစ္သြားတာ"
"ငါတာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔သြားေတြ႕မယ္"
ထရပ္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ဝမ္ရိေပၚကိုေရွာင္းက်န္႔ကျပန္ဆြဲထားလိုက္တယ္
"သြားေတြ႕စရာမလိုပါဘူးငါစိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္တာမလို႔ထားလိုက္ေတာ့"
ထစ္ခနဲဆိုေသြးေအးေအးနဲ႔စိတ္ႀကီးတဲ့Boss Wangကေရွာင္းက်န္႔နဲ႔ပက္သက္လာရင္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစမဆိုင္သည္ျဖစ္ေစလိုက္ပတ္ရမ္းတတ္တယ္။ေခါင္းေအးေအးမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ပဲေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာတစ္ခုထဲကိုပဲတစိုက္မတ္မတ္ၾကည့္ေနတတ္သည္
"ေရစိုႀကီးနဲ႔ေနတာမေကာင္းဘူးအိမ္ျပန္မယ္"
"ဟင္..မ်က္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလား"
"ဒီပုံစံနဲ႔ၾကည့္ခ်င္ေသးတာလား ထ! ျပန္မယ္"
ေရွာင္းက်န္႔ကမထပဲေပကပ္ၿပီးထိုင္ေနတုန္း။မ်က္လွည့္ပြဲကိုအရမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာကိုတစ္ခါမွမျမင္ဖူးမႀကဳံဖူးတာမလို႔အရမ္းစိတ္ဝင္စားမိတာခုေတာ့ေရွ႕ကလူကမ်က္ေမွာင့္ႀကီးတြန္႔ၿပီးအိမ္ျပန္အမိန္႔ထုတ္ေနၿပီး။
ဝမ္ရိေပၚကသူ႔ရဲ႕အျပင္Coatကိုခြၽတ္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေရစိုအဝတ္ေပၚအုပ္ေပးလိုက္တယ္။ေဟာင္ေကာင္ရဲ႕ရာသီဥတုကျပည္မႀကီးေတြေလာက္မေအးပါဘူးဒါေပမဲ့ေအးတာေတာ့ေအးတာပဲ။ဒီလိုရာသီဥတုနဲ႔ေရစိုအဝတ္စားနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ကမကိုက္ညီဘူး..
"ျပန္မယ္"
"~~Boss Wang~~"
လက္ေမာင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္လႈပ္ရမ္းကာခြၽဲေနတဲ့သူကပြဲ႐ုံထဲကထြက္သြားခ်င္ပုံမေပၚဘူး။ဒါေပမဲ့ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔သေဘာထားကိုေမးမဲ့သူမွမဟုတ္တာ။
ေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာၾကယ္ပြင့္ေလးေတြကိုျမင္ေနရတယ္။စိုရဲရဲႏႈတ္ခမ္းကမစူေထာ္ေတာ့ေပမဲ့ေသးေသးလဲမဲ့က်ေနတယ္။သူ႔လက္ေမာင္းကိုလဲအဆက္မျပတ္လႈပ္ခါေနတာမလို႔ဝမ္ရိေပၚေခါင္းေတာင္မူးခ်င္လာသလိုပဲ..
"ေတာ္ေတာ့ေရွာင္းက်န္႔..ငါကအိမ္ျပန္မယ္ဆိုျပန္မယ္ငါ့စကားကိုမဆန္႔က်င္နဲ႔!"
နဲနဲမာန္ေပးလိုက္မွၿငိမ္က်သြားတယ္။ခုတေလာသူ႔ခ်စ္သက္ကဆိုးလာတယ္အလိုလိုက္ထားမိတယ္ထင္တယ္။ၿငိမ္က်သြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုခါးကေနေပြ႕ထူမၿပီးခါးကိုဖက္ထားလ်က္ႏွင့္ပင္႐ုံအျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ေနာက္ကေရွာင္းက်န္႔ေခြးနက္ေတြလို႔ေျပာတဲ့ကိုယ္ရံေတာ္ေတြလဲလိုက္ပါလာခဲ့သည္။
ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ေျခေထာက္ကိုမသိသာေအာင္လူေကာင္းပုံစံေလ်ာက္ေနရတာလဲမလြယ္ကူလွဘူး။သူ႔ေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းကိုတန္ဖိုးမဲ့စြာမဆုံးရႈံးေစခ်င္ေပ။ေတာ္ေသးတာကBoss Wangကခါးကိုေပြ႕ထားေပးလို႔မဟုတ္ရင္လမ္းေကာင္းေကာင္းေလ်ာက္ဖို႔အေျခအေနမဟန္..
"အို႔..တူပါတယ္လို႔ၾကည့္ေနတာတကယ္ပဲသခင္ႀကီးဝမ္ျဖစ္ေနတာကို"
႐ုံအျပင္ကိုေရာက္လာေတာ့အသက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကသူတို႔အနားေရာက္လာၿပီးBoss Wangကိုေျပာတယ္။
မ်က္ႏွာမွာလက္တစ္ဆစ္ေလာက္ရွိတဲ့ေပါင္ဒါမႈန္႔ထူထူေတြနဲ႔ေပါင္လယ္ေလာက္ထိကြဲေနတဲ့ေခ်ာင္ဆမ္႐ိုးရာဝတ္စုံမရမ္းေစ့ေရာင္ကိုဝတ္ဆင္ထားတယ္။ခုေခတ္စားေနတဲ့ေရေမႊးRochas femme ကိုတစ္ပုလင္းလုံးေလာင္းခ်ထားပုံရသည္။ေရွာင္းက်န္႔မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့chypreအနံ႔ေတြကႏွာေခါင္းဝကိုအလုံးလိုက္အရင္းလိုက္တိုးဝင္လာတယ္။ပိုဆိုးတာကထိုအမ်ိဳးသမီးကBoss Wangနဲ႔ပိုနီးကပ္စြာေျခတစ္လွမ္းအကြာမွာရပ္ေနတာမလို႔Boss Wangေဘးကသူကေတာ့ေခါင္းေတြေတာင္ကိုက္ခ်င္လာတယ္။
"ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔Ms. Maria ပဲမေတြ႕တာေတာင္ၾကာၿပီေပါ့"
ဝမ္ရိေပၚကထိုအမ်ိဳးသမီးကိုၿပဳံးျပကာစကားေကာင္းေကာင္းျပန္ေျပာတာမလို႔ထိုအမ်ိဳးသမီးကေတာ္႐ုံမျဖစ္တန္ဘူး။ဘာလို႔ဆိုBoss Wangကေရွာင္းက်န္႔ကလြဲၿပီးဒီလိုၿပဳံးျပတာရွားတယ္ေလ။
Mariaကခပ္ညဳညဳရယ္သမ္းေသြးၿပီး
"ကြၽန္မတို႔ေနာက္ဆုံးေတြခဲ့တာpeninsulaမွာDinner partyတုန္းကထင္တယ္ အဲ့တုန္းကသခင္ႀကီးဝမ္ကိုခပ္မိုက္မိုက္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲၿပီးေတြ႕တာေလ "
Mariaစကားကိုဝမ္ရိေပၚကၿပဳံးတုံ႔တုံ႔ျဖင့္သာတုံ႔ျပန္ေပမဲ့ေရွာင္းက်န္႔ကေတာ့မ်က္ခုံးေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားတယ္။
Boss Wangကအရမ္းနာမည္ႀကီးတယ္တရားမဝင္အလုပ္ေတြေရာတရားဝင္တာေတြေရာသူ႔မွာလုပ္ငန္းေပါင္းမ်ားစြာပိုင္ဆိုင္ထားတာေၾကာင့္မၾကာခဏပြဲတက္ရတာမ်ိဳးေတြရွိတယ္။အဲ့လိုပြဲေတြမွာတစ္ခါမွေရွာင္းက်န္႔ကိုပြဲမထုတ္တတ္ဘူးပါတနာနဲ႔အတူတက္ရမဲ့ပြဲေတြဆိုBoss Wangကမ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ေနာက္ေၾကာင္းအရႈပ္အရွင္းကင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြကိုေခၚသြားတတ္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကိုေတာ့တစ္ခါမွလိုက္ခဲ့ခ်င္လားမေမးဖူးသလိုသူလိုက္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာရင္ေတာင္တားျမစ္ၿပီးအိမ္ထဲႀကိဳးတုတ္ၿပီးေသာ့ခတ္ထားခဲ့မွာ။
သူ႔ခါးကိုရစ္သြယ္ထားတဲ့Boss Wangရဲ႕လက္ကိုေရွ႕ကအမ်ိဳးသမီးကမျမင္ဘူးဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ဒီလိုစကားကိုသူ႔ေရွ႕မွာေျပာတာကဘာရည္႐ြယ္ခ်က္လဲဆိုတာသိသာလြန္းတယ္။'တမင္တကာမေတာ္တဆ'ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့..
"အဲ့အမ်ိဳးသမီးကအရမ္းလွတာပဲ..သခင္ႀကီး
ဝမ္နဲ႔ဆိုနဂါးနဲ႔ဇာမဏီလိုလိုက္ဖက္မႈရွိတယ္ ခုသူမဘယ္ေရာက္ေနတာလဲအတူမေခၚလာဘူးလား..အဟင္း..သခင္ႀကီးဝမ္တို႔မ်ားေကာင္မေလးကိုသဝန္တိုလြန္းလို႔အိမ္မွာဖြက္ထားတယ္ထင္တယ္.."
အေျခအေနနဲ႔အခ်ိန္အခါကိုမၾကည့္တတ္လြန္းတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးကတုံးအလြန္းတာလားဒါမွမဟုတ္သိသိႀကီးနဲ႔မိုက္မဲလြန္းတာလား။
ေရွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာကတျဖည္းျဖည္းရႈံ႕မဲ့လာေပမဲ့ဝမ္ရိေပၚကေတာ့မူပိုင္စတိုင္လ္ျဖစ္တဲ့မ်က္လုံးေတြတစ္ဝက္ေလာက္ေမွးစင္းက်ၿပီးႏႈတ္ခမ္းေတြတြန္႔ၿပဳံးလို႔စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
"Ms. Mariaကသူမကိုအေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားေနတဲ့ပုံပဲ"
"အိုး...ဒါေပါ့သခင္ႀကီးဝမ္အနားကလူပဲနဲနဲေတာ့စိတ္ဝင္စားတာေပါ့"
ဝမ္ရိေပၚကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္သာၿပဳံးေနတယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကေရေမႊးနံ႔ေတြမႊန္ထူေနတာေၾကာင့္ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုေတာင္မသန္႔ေတာ့ဘူးလို႔ထင္တယ္။ႏွာေခါင္းဝကိုလက္ညိဳးနဲ႔ပြတ္ၿပီး
"Ms. နဲနဲေဝးေဝးမွာေနေပးလို႔ရမလား...ခင္ဗ်ားရဲ႕ေရေမႊးနံ႔ကကြၽန္ေတာ့္ကိုေခါင္းကိုက္ေစတယ္"
"အို႔.sorryပါ"
Mariaရဲ႕မ်က္ႏွာကတစ္ခ်က္ရႈံ႕တြသြားၿပီးမအီမသာျဖင့္အေနာက္ကိုေျခလွမ္းအနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္တယ္။သူ႔မ်က္ႏွာရႈံ႕တြသြားတဲ့အခ်ိန္မွာအေရးေၾကာင္းေတြေပၚလာၿပီးေပါင္ဒါမႈန္႔ထူထူမ်က္ႏွာကအိုစာသြားတယ္။
"ဒါနဲ႔မ်က္လွည့္ပြဲလာၾကည့္တာလား..ပြဲကမစေသးဘူးေလျပန္ၾကေတာ့မလို႔လားအတူၾကည့္ၾကရေအာင္"
"မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး..ကြၽန္ေတာ့ေကာင္ေလးကဆက္ၾကည့္ဖို႔အဆင္မေျပေတာ့လို႔"
ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ခါးကိုသူ႔ဘက္ကိုပိုနီးကပ္ေအာင္ဆြဲလိုက္ၿပီးဖ်စ္ညစ္လိုက္တယ္။အမ်ိဳးသမီးရဲ႕မ်က္ႏွာကတစ္ခ်က္ပ်က္သြားတာကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကပိုေသခ်ာသြားခဲ့တယ္။Boss Wangကအရမ္းဆြဲေဆာင္မႈရွိႏိုင္လြန္းတာပဲ..
"ဒါဆိုႏွေမ်ာစရာပဲေလာင္ဝမ္ရဲ႕မ်က္လွည့္ပြဲၾကည့္ရဖို႔ကအရမ္းခက္ခဲတယ္ေလသူကအရမ္းေတာ္တာ ေမွာ္ပညာတတ္ကြၽမ္းတဲ့ေမွာ္ဆရာလို႔ေတာင္ထင္ျမင္ေနၾကတယ္"
Mariaစကားေၾကာင့္ေရွာင္းက်န္႔အာ႐ုံထဲသူ႔ကိုရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ေက်ာက္တိုင္ႀကီးကိုျမင္ေယာင္လာေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေကြးၫြတ္သြားသည္။
"Ms. Mariaပဲေအးေဆးၾကည့္ပါ"
ဝမ္ရိေပၚကထိုမွ်သာေျပာၿပီးကားေပၚတက္သြားတယ္။ေရွာင္းက်န္႔လဲဝမ္ရိေပၚေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ကားထဲေရာက္မွတဂြီဂြီျမည္လာတဲ့ဗိုက္ကဆာေလာင္မႈကိုေျပာျပေနေလၿပီ
"Boss Wangငါဗိုက္ကေအာ္ေနၿပီး"
"အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မယ္"
"ဟင့္အင္းငါအျပင္မွာပဲစားခ်င္တယ္အိမ္မွာမစားခ်င္ဘူး"
ဝမ္ရိေပၚကမ်က္လုံးေတြေမွးစင္းရင္းနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။သူ႔ဆႏၵကိုတားေတာ့မယ္ဆိုတာသိတာမလို႔လက္ေမာင္းကိုခ်ိတ္ၿပီးပုခုံးေပၚေခါင္းမွီတင္လိုက္တယ္။ဒါကဝမ္ရိေပၚကိုလက္နက္ခ်ေစဖို႔လုံေလာက္မယ္ထင္တယ္
"ငါတကယ္အျပင္မွာပဲစားခ်င္လို႔ပါေနာ္..."
"ေကာင္းၿပီ..Jacksonအေကာင္းဆုံးဆိုင္ကိုေမာင္း"
"ဟင့္အင္း..ငါဆိုင္ႀကီးေတြမွာမစားခ်င္ဘူး"
ကားေမာင္းေနတဲ့Jacksonကိုေျပာလိုက္တဲ့ဝမ္ရိေပၚရဲ႕စကားကိုေရွာင္းက်န္႔ကျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဟိုေလ..ငါေခါက္ဆြဲစားခ်င္တာNatham လမ္းမွာအရပ္သားေခါက္ဆြဲဆိုင္ရွိတယ္အရမ္းစားေကာင္းတာဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးကလဲသေဘာေကာင္းတယ္တဲ့သူ႔လက္ရာေတြကေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္"
"မင္းကဘယ္လိုသိရတာလဲ"
"ဒီလိုပါပဲ..ေခါက္ဆြဲပဲသြားစားၾကရေအာင္ေနာ္မင္းစားၾကည့္ေခါက္ဆြဲတစ္ဖက္မင္းလွ်ာေပၚတင္လိုက္တာနဲ႔ေနာက္ထပ္မစားရမေနႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားမယ္အဲ့ဒီဆိုင္ကိုပဲသြားရေအာင္ေနာ္"
အပီအျပင္ကိုreviewေတြ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ေပးေနသည္။ဝမ္ရိေပၚကသူ႔လက္ေမာင္းကိုခ်ိတ္ကိုင္ထားတဲ့ေရွာင္းက်န္႔လက္ကိုယူလိုက္ၿပီးလက္ဖဝါးႏုႏုကိုအနမ္းေႁခြလိုက္တယ္။ေတာင္းဆိုသလိုမ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့သူရဲ႕ေမးကေနပင့္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုပါဖိနမ္းလိုက္သည္။ဖိကပ္႐ုံသာတစ္ခ်က္နမ္းၿပီးျပန္ခြာလိုက္တာက ကားေပၚမွာျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္တာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ဆႏၵေတြကိုခ်ဳပ္တည္းလိုက္တယ္။ဒီအခ်ိန္မ႐ူႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနရင္မေကာင္းဘူးေလ ဆက္နမ္းေနရင္ေရွာင္းက်န္႔ကိုသူ႔ေအာက္အေရာက္ပို႔မိေတာ့မယ္။
"အယ္..မင္းအလုပ္ကိစၥရွိတယ္ဆိုခ်ိန္းထားတဲ့သူနဲ႔မေတြ႕ရေသးဘူးမလားဖ်က္လိုက္လို႔အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"တကယ္ေတာ့မင္းကိုတမင္မ်က္လွည့္ပြဲျပခ်င္လို႔ပါအလုပ္ကိစၥကအခြင့္ႀကဳံသြားတာ"
"အလုပ္ကအေရးႀကီးရင္ေရာ"
"မင္းေလာက္အေရးမႀကီးဘူး"
ေရွာင္းက်န္႔ကႏႈတ္ခမ္းကိုအသာဖိကိုက္လိုက္ၿပီးရင္ထဲလႈိက္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ဒီခံစားခ်က္ကိုတျခားေခါင္းစဥ္ေတြလိုက္မတပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဒီတိုင္းBoss Wangမွာသူကအေရးႀကီးဆုံးဆိုတာမ်ိဳးမလို႔ေက်နပ္တာပဲရွိတယ္။ဒီ့ထက္မပိုႏိုင္ဘူး...
"Jackson. .ေရွာင္းက်န္႔ေျပာတဲ့ဆိုင္းကိုေမာင္း.."
"ဟုတ္ကဲ့Boss"
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ကားေလးဟာမ်က္လွည့္ျပပြဲ႐ုံအေရွ႕ကေနလွိမ့္ထြက္လာခဲ့သည္။ကားေလးထြက္ၿပီးမၾကာ..မ်က္လွည့္ျပပြဲစတင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေၾကာျငာခဲ့တယ္။စင္အလယ္မွာေမွာ္ဆန္တဲ့ျပကြက္ေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုလုပ္ျပေနတဲ့သူကေတာ့ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕တခဲနက္အားေပးမႈကိုခံယူေနခဲ့သည္။မ်က္ႏွာဖုံးေအာက္ကမ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ပကတိခံစားခ်က္မဲ့စြာေအးစက္ဆဲပင္..
*^^*
Natham လမ္းကအမည္မရွိလမ္းေဘးေခါက္ဆြဲဆိုင္ငယ္ေလးကိုကားထဲကေနၾကည့္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ကအူျမဴးေနေပမဲ့ဝမ္ရိေပၚကေတာ့မျမဴးႏိုင္။ဘာလို႔ေရွာင္းက်န္႔ကဒီလိုဆိုင္မ်ိဳးကအစားအေသာက္ကိုေကာင္းတယ္လိုၫႊန္းရတာလဲဆိုင္ကေသးေပမဲ့လူေတြကေတာ့အျပည့္ပဲ..
တခ်ိဳ႕ေတြကနာမည္ရွိေပမဲ့ေအာင္ျမင္မႈမရွိပဲေအာက္ဆုံးကမတက္ႏိုင္ၾကဘူးတခ်ိဳ႕ကေတာ့နာမည္မရွိတာေတာင္အျမင့္ဆုံးေရာက္ေအာင္တက္လွမ္းႏိုင္ၾကတယ္နာမည္ဆိုတာအေရးမပါတဲ့နာမ္စားတစ္ခုလို႔သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့သူေတြ။နာမည္မရွိတဲ့ဆိုင္ေဘးကဆိုင္ႀကီးေတြမွာေတာ့ေျခာက္ကပ္ေနၿပီးဘာမဟုတ္တဲ့သိမ္ႏုတ္တဲ့ဆိုင္ေလးမွာေတာ့စားသုံးသူေတြက်ိတ္က်ိတ္တိုးေနတယ္။ဒါကေလာကဓမၼာတာေတြထဲကတစ္ခုပဲလား...
"အာ...ဆိုင္ကိုေတြ႕တာနဲ႔ဗိုက္ေတာင္ဆာလာၿပီးသြားၾကရေအာင္အရသာရွိတဲ့ေခါက္ဆြဲဖက္ေတြအစာအိမ္ထဲသြင္းဖို႔မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး"
ေရွာင္းက်န္႔ကေျပာရင္းဆိုရင္းေပ်ာ္႐ြင္စြာနဲ႔ကားေပၚကဆင္းသြားတယ္။ဝမ္ရိေပၚလဲေရွာင္းက်န္႔နဲ႔အတူလိုက္ဆင္းၿပီးဆိုင္ထဲဝင္လာခဲ့တယ္။ဆိုင္ထဲမွာလူေပါင္းစုံနဲ႔အနံ႔အသက္ေပါင္းစုံေခါက္ဆြဲနံ႔ေတြေရာစကားေျပာသံေတြေရာဆူညံေနတာကၿမိဳ႕ပ်က္ေနသလိုပဲ။ဝမ္ရိေပၚတကယ္စိတ္ပ်က္မိတယ္။ဒါေပမဲ့လဲသူ႔လူသားေလးကဝိုင္းတစ္ခုမွာအက်အနဝင္ထိုင္ေနေတာ့ဒီတစ္ခါအလိုလိုက္ဖို႔ေတြးလိုက္မိတယ္။ေနာက္တစ္ခါမရေတာ့ဘူး...
သူတို႔ဝင္ထိုင္ၿပီးတာနဲ႔စားပြဲထိုးကေခါက္ဆြဲႏွစ္ပန္ကန္လာခ်ေပးတာေၾကာင့္နားမလည္သလိုၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေကာင္းေကာင္းသုံးေဆာင္ၾကပါခင္ဗ်လိုအပ္တာရွိရင္ေျပာပါ"
စားပြဲထိုးရဲ႕ေဟာင္ေကာင္Cantoneseစကားေျပာမႈကအနည္းငယ္ဝဲေနတာေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚမနည္းအာ႐ုံစိုက္လိုက္ရတယ္။စားပြဲထိုးေလးကထြက္သြားတာေတာင္သူ႔မွာနားမလည္ေသး။ကြမ္က်ိဳးသံဝဲေနတဲ့စားပြဲထိုးရဲကြမ္တုံစကားထက္ေရွ႕ကေခါက္ဆြဲပန္ကန္ေတြကိုပိုနားမလည္ျဖစ္ရတယ္။သူဘယ္ေတာ့ကမွမမွာရေသးပါဘူး...
"ဒီဆိုင္မွာဝက္သားေခါက္ဆြဲတစ္မ်ိဳးပဲရတာေလ"
သူနားမလည္ျဖစ္ေနတာကိုေရွာင္းက်န္႔ကရိပ္မိတာမလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ဆိုင္မွာေခါက္ဆြဲတစ္မ်ိဳးပဲရတယ္ ဆိုင္ရွင္ျဖစ္ပုံရတဲ့အေဒၚႀကီးကဆိုင္ရဲ႕စားဖိုးမႉးျဖစ္ၿပီးတစ္ဆိုင္လုံးစားပြဲထိုးကတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။တစ္သက္လုံးေတာင္ကုန္းေပၚမွာေနလာတဲ့ေ႐ႊဘုံစံBossျဖစ္တဲ့သူကဒီလိုဆိုင္မ်ိဳးလာတာပထမဆုံးပဲ...
ေရွ႕ကဗိုက္ဆာေနတဲ့လူကေတာ့ပန္းကန္ထဲကေခါက္ဆြဲေတြတ႐ႊတ္႐ႊတ္နဲ႔စားေနသည္။ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔စားေနတာကိုပဲလက္ပိုက္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္
"ဝက္သားေခါက္ဆြဲေတြအမ်ားႀကီးစားၿပီးဝတုတ္ေလးျဖစ္လာမွာမစိုးရိမ္ဘူးလားေဘဘီ"
"ငါေျပာသားပဲမင္းကငါ့ခႏၶာကိုယ္ကိုပဲသေဘာက်တာလို႔.."
ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ခုခုေျပာလာတိုင္းေရွာင္းက်န္႔ကဒီလိုပဲေျပာတတ္တယ္။အဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုဝမ္ရိေပၚျပန္ေျဖတာတစ္ခုထဲပဲဘယ္ေတာ့မွေျပာင္းလဲသြားျခင္းမရွိတဲ့အေျဖ။
"ငါကေရွာင္းက်န္႔ကိုပဲသေဘာက်တာ.."
"မင္းမစားဘူးလားေခါက္ဆြဲေတြေအးကုန္မယ္"
"မင္းစားေနတာကိုၾကည့္ၿပီးငါဗိုက္ျပည့္ေနၿပီး"
ေရွာင္းက်န္႔ကပိုရန္ေကာဆိုတဲ့မ်က္ေစာင္းခ်ိတ္တယ္။ဝမ္ရိေပၚကအိပ္ကတ္ထဲကေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကိုယူထုတ္ၿပီးပါးစပ္မွာခဲလိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကအၿမဲမကြာေဆာင္ထားတတ္တဲ့မီးျခစ္ဆံဘူးကိုထုတ္ၿပီးထိုင္ေနရာကထကာဝမ္ရိေပၚအနားကိုယ္ကိုကိုင္းခ်လိုက္တယ္။
မီးညႇိထားတဲ့မီးျခစ္ဆံကိုလက္နဲ႔ခပ္အုပ္အုပ္ကာၿပီးေဆးလိပ္နဲ႔တို႔ထိလိုက္တယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကေဆးလိပ္မေသာက္တတ္ေပမဲ့မီးျခစ္ေတာ့အၿမဲေဆာင္ထားတယ္ၿပီးေတာ့ေဆးလိပ္မီးလဲေကာင္းစြာညႇိေပးတတ္တယ္။ထို႔ေနာက္ခုံမွာျပန္ထိုင္ကာေခါက္ဆြဲေတြပဲထပ္စားေနလိုက္သည္။
ဝမ္ရိေပၚကေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ဆီကိုမႈတ္ထုတ္တယ္။ေခါက္ဆြဲဆီေၾကာင့္ဝင္းအိေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုၾကည့္ၿပီးဝမ္ရိေပၚရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကပိုၿပီးက်ဥ္းေျမာင္းလာတယ္။
"လွတယ္"
".........."
"နမ္းခ်င္တယ္"
"........""
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕တူကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ကရပ္သြားၿပီးမ်က္လုံးလွန္ၾကည့္သည္။အဲ့ဒီက်ဥ္းေျမာင္းစူးရဲလြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတာၾကာေပမဲ့ယခုထိေနသားတက်မရွိေသးဘူး။ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အၾကည့္ေတြကေရွာင္းက်န္႔အေနာက္ကဝိုင္းကလူဆီေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေအးစက္တဲ့အေငြ႕အသက္တစ္ခုျဖတ္သန္းသြားတယ္။
အဲ့ဒီလူကခုနတုန္းကေရွာင္းက်န္႔ေဆးလိပ္မီးညႇိခ်ိန္ကတပ္မက္တဲ့မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြနဲ႔သူ႔အပိုင္ရဲ႕လွပတဲ့အေနာက္ပိုင္းရပ္ဝန္းကိုၾကည့္ေနတယ္။ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕လွပတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုလွ်ာတသပ္သပ္နဲ႔မ်က္လုံးနီေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတာခုလဲၾကည့္ေနတုန္းပဲ။
ဝမ္ရိေပၚကေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီးမ်က္လုံးေတြကပိုမိုက်ဥ္းေျမာင္းလာတယ္။တြန္႔ေကြးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းနဲ႔အတူစားပြဲကိုလဲလက္ေခ်ာင္းနဲ႔တီးေခါက္ေနတယ္။သူစိုက္ၾကည့္ေနတာကိုသတိမထားမိတဲ့ထိုလူႀကီးကေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ဆီကအၾကည့္တို႔မလြဲႏိုင္ေသး။လည္ပင္းကလည္ဇလုတ္ကလဲအထက္အထက္အခါခါေ႐ႊ႕လ်ားေနေသးတယ္ သိပ္ကိုသတၱိေကာင္းေနပုံပဲ။
ခုဆိုထိုင္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န္႔ေတာင္ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အႏုတ္လဏၡဏာျပေနတဲ့စိတ္နဲ႔ေအးစက္စက္အေငြ႕အသက္ေတြကိုခံစားမိတယ္။ဒါေပမဲ့ဘာကိုေဒါသထြက္ေနလဲဆိုတာေတာ့သူမသိဘူး..
"Boss Wangေခါက္ဆြဲေတြမစားရင္ႏွေျမာစရာႀကီး"
"မင္းစားခ်င္ေသးလို႔လား"
"ဟင့္အင္းပါဆယ္ထုတ္သြားမယ္ေလမေကာင္းဘူးလား"
ဟန္ေဆာင္မႈကင္းစြာသူႀကိဳက္တဲ့အစားအေသာက္ကိုႏွေမ်ာေနတဲ့သူကအိမ္ျပန္သယ္သြားဖို႔ေတာင္လုပ္ေနတယ္။ေရွာင္းက်န္႔ကအစားအေသာက္ေတြကိုတန္ဖိုးထားပါတယ္
"အြန္း..မင္းသေဘာပဲ"
ထပ္ၿပီးအလိုလိုက္မိျပန္ၿပီး။Boss Wangကသာမန္ေခါက္ဆြဲေလးတစ္ပြဲကိုအိမ္ျပန္ပါဆယ္သယ္သြားတာကမျဖစ္သင့္ဘူးမလား..ဒါေပမဲ့သူ႔ေရွ႕ကၿပဳံး႐ႊင္ေနတဲ့သူကိုျမင္ရတာမလို႔Boss ဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကိုခဏေဘးခ်ိတ္လိုက္ဖို႔အဆင္ေျပတယ္။
စားေသာက္ၿပီးသြားေတာ့တစ္သွ်ဴးဘူးထဲကတစ္သွ်ဴးကိုဆြဲထုတ္ၿပီးေရွာင္းက်န္႔ပါးစပ္ကိုသုတ္ေပးဖို႔လုပ္ေပမဲ့သူလုပ္တာမခံပဲေရွာင္လြဲေနတယ္
"ငါ့ဘာသာလုပ္မယ္"
သူ႔လက္ထဲကတစ္သွ်ဴးကိုလွမ္းယူဖို႔လုပ္ေနတာမလို႔ေမး႐ိုးကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲညစ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။နာက်င္လို႔ထင္တယ္မ်က္ႏွာေလးတစ္ခ်က္မဲ့သြားတယ္
"မလႈပ္နဲ႔ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း!"
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲညစ္ထားၿပီးပါးစပ္မွာေပေနတာေတြကိုသုတ္ေပးေနတယ္။ႏူးညံ့ျပန္ေတာ့လဲသူ ၾကမ္းရမ္းျပန္ေတာ့လဲသူ ခုပဲအလိုလိုက္ခုပဲတားဆီးလိုက္နဲ႔တတ္လဲတတ္ႏိုင္ပါတယ္Boss Wang။
"ဝက္သားေခါက္ဆြဲႏွစ္ပြဲေပးပါ black pepperမထည့္နဲ႔ပါဆယ္လုပ္ေပးပါ."
ဦးထုတ္အနက္ေရာင္အဝိုင္းေဆာင္းထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ကဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးကိုေခါက္ဆြဲမွာေနတယ္။ဆိုင္ရွင္ကခဏေစာင့္ဖို႔ေျပာၿပီးခက္သြက္သြက္ေလးလုပ္ေပးေနတယ္။
ေရွာင္းက်န္႔စားလို႔ၿပီးသြားေတာ့ပိုေနတဲ့ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲကိုပါဆယ္လုပ္ေပးဖို႔ဆိုင္ရွင္ကိုေျပာမယ္လုပ္တုန္းစားပြဲထိုးေလးကသူတို႔အနားေရာက္လာၿပီးေခါက္ဆြဲေတြဖာထဲသြတ္ထည့္ေပးေနတယ္။ဒါေၾကာင့္ဆိုင္ရွင္ဆီလွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး..
"ေက်းဇုတင္ပါတယ္ခင္ဗ်..ေနာက္လဲကြၽန္ေတာ္တို႔ဆိုင္ကိုလာေရာက္အားေပးပါအုံးလူႀကီးမင္းတို႔"
စားပြဲထိုးရဲ႕ကြမ္က်ိဳးသံဝဲေနတဲ့စကားကိုေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ၿပီးေတာ့ပဲတုံ႔ျပန္လိုက္တယ္။ထို႔ေနာက္ပါဆယ္ထုတ္ကိုဆြဲၿပီးဆိုင္ျပင္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
"ေခါက္ဆြဲႏွစ္ပြဲရပါၿပီး"
ထုတ္ပိုးထားတဲ့ေခါက္ဆြဲႏွစ္ပြဲကိုဆြဲကာက်သင့္ေငြရွင္းလိုက္ၿပီးခပ္သုတ္သုတ္ပဲဆိုင္ထဲကထြက္လာခဲ့သည္။ဆိုင္ျပင္မွာရပ္ထားတဲ့အေကာင္းဆုံးကားတစ္စီးကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
ဒီလိုကားမ်ိဳးကေတာင္ထိပ္ေပၚကလူခ်မ္းသာေတြပဲစီးႏိုင္တာဒီလိုလူေတြကဘာမဟုတ္တဲ့ဆိုင္ေလးမွာေခါက္ဆြဲလာစားၾကတာလားအမ်ိဳးအမယ္စုံဘုရင္စားပြဲေတာ္လိုဟင္းလ်ာေတြက႐ိုးအီသြားၾကလို႔ထင္တယ္။
ေရွာင္းက်န္႔ကကားေပၚတက္သြားေပမဲ့ဝမ္ရိေပၚကမတက္ေသးပဲကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ခပ္လွမ္းလွမ္းကကားကိုမွီရပ္ေနတဲ့ကိုယ္ရံေတာ္ကသူ႔နားေရာက္လာေတာ့
"ဟိုးမွာထိုင္ေနတဲ့အက်ႌအညိဳကြက္နဲ႔လူကိုေတြ႕တယ္မလား...."
"Bossတို႔ထိုင္ခဲ့တဲ့ဝိုင္းအေနာက္ကလား"
"မွန္တယ္.."
"ဟုတ္ကဲ့ေတြ႕ပါတယ္Boss"
"သူ႔မ်က္လုံးတစ္ဖက္ကိုငါလိုခ်င္တယ္"
အတက္အက်မရွိေအးစက္စြာေျပာလာတဲ့ဝမ္ရိေပၚစကားအဆုံးChouကဆိုင္ထဲဝင္ဖို႔လုပ္ေတာ့ဝမ္ရိေပၚကပုခုံးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။
"မင္းကဦးေႏွာက္မရွိဘူးပဲ"
"ဗ်ာ?"
"အခုဝင္သြားေတာ့လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာမင္းမျမင္ဘူးလား"
"ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က်ရင္ေဆာင္႐ြက္လိုက္ပါ့မယ္"
Chouရဲ႕စကားအဆုံးမွာဝမ္ရိေပၚကၿပဳံးတယ္။Bossကဟိုလူနဲ႔ဘာရန္ၿငိဳးေတြရွိလဲမသိေပမဲ့Bossလိုခ်င္တဲ့မ်က္လုံးကိုယူေပးရမွာေပါ့။ေသခ်ာတာကဟိုလူကBossစိတ္ကိုသြားဆြမိလိုက္လို႔ပဲမ်က္လုံးတစ္ဖက္ပဲယူတာဒါဒီလူ႔အတြက္အသက္ညႇာဆုံးအပစ္ေပးျခင္းပဲ...
ကားထဲဝင္လာတဲ့ဝမ္ရိေပၚအေပၚကိုေရွာင္းက်န္႔ကေခါက္ဆြဲဖာပစ္တင္လိုက္တယ္။Jacksonကကားကိုစတင္ေမာင္းႏွင္းလိုက္ၿပီးေခါက္ဆြဲဆိုင္အေရွ႕ကေနထြက္လာခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ကိုယ္ရံေတာ္ေတြရဲ႕ကားကေတာ့လိုက္ပါလာျခင္းမရွိဘူးသူတို႔တာဝန္သူတို႔ထမ္းေဆာင္ရအုံးမွာမလို႔ပင္။
"မင္းChouကိုဘာအမိန္႔ေတြေပးလိုက္တာလဲ"
"အရင္ကဒါေတြစိတ္မဝင္စားပါဘူး"
"အခုကငါနဲ႔ပက္သက္ေနတယ္ထင္လို႔ေလ..မဟုတ္ဘူးလား"
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကေအးစက္ေနၿပီးအၿပဳံးအရယ္ကင္းမဲ့ေနသည္။ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔ဘက္ကိုမ်က္လုံးေစြၾကည့္ၿပီး..ဟက္ခနဲရယ္လိုက္တယ္။
"တကယ္ကိုေရွာင္းက်န္႔ကိုဘာမွဖုံးကြယ္လို႔မရတာပဲ"
Boss Wangကေရွာင္းက်န္႔ခါးကိုဆြဲယူၿပီးေပါင္တံေတြကိုလက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ပြတ္သပ္လာတယ္။သူ႔ႏွာေခါင္းလုံးလုံးကေရွာင္းက်န္႔လည္တိုင္တဝိုက္ကိုမထိတထိပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနတယ္။လက္ေခ်ာင္းေတြကလဲေမး႐ိုးတစ္ေလ်ာက္ပြတ္ဆြဲေနၿပီးေနာက္ေမးကိုဆတ္ခနဲဆြဲေမာ့ေစလိုက္ၿပီးနားနားကပ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါ့အပိုင္ကိုငါမႀကိဳက္တဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနလို႔ေဖာက္ထုတ္ခိုင္းလိုက္႐ုံပဲ.."
"မင္းရက္စက္လြန္းတယ္မထင္ဘူးလား.."
ေရွာင္းက်န္႔စကားအဆုံးလည္ပင္းကစူးခနဲျဖစ္သြားသည္။ဝမ္ရိေပၚကသူ႔လည္တိုင္ကိုသြားထက္ထက္နဲ႔ကိုက္ခ်လိုက္တာပဲေသြးမထြက္ေပမဲ့သြားရာေတာ့အေတာ္ေလးနက္သြားသည္။ေမးကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ကပိုမိုတင္းၾကပ္လာတာမလို႔နာက်င္မႈေၾကာင့္ညည္းလိုက္မိတယ္..
"ဒီထက္ေတာင္ပိုရက္စက္ေသးတယ္မင္းမေသမခ်င္းမွတ္ထားရမွာကမင္းရဲ႕စိတ္ခႏၶာအားလုံးကိုငါပိုင္တယ္မင္းကိုယ္မင္းေတာင္မပိုင္ဘူးမင္းရဲ႕အရာအားလုံးကိုငါတစ္ေယာက္ထဲပိုင္တာေဘဘီ.."
*^^*
Tsim Sha Tsui ရဲ႕အေနာက္ဘက္လမ္းၾကားထဲကပ်က္စီးေနတဲ့ရက္ကြက္ထဲမွာအိမ္ေတြကလဲယိုယြင္းေနတယ္။ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ဒီလမ္းၾကားထဲrickshawကအက်ယ္ဆုံးဝင္ႏိုင္တာပဲ။တျဖည္းျဖည္းတိုးတက္လာတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးမွာလဲဒီလိုစုတ္ျပတ္ႏုံခ်ာတဲ့ေနရာေတြကရွိေနပါေသးတယ္။အစိုးရကဂ႐ုမစိုက္တာလားျပဳျပင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသးတာလားမေျပာတတ္ဘူး။
Victoria peakကလူကုံထံေတြရဲ႕ေနရာဆိုဒီေနရာကသူဖုန္စားေတြရဲ႕ေနရာပဲ။ဒီလိုေနရာနဲ႔မလိုက္ဖက္တဲ့ေစ်းအေတာ္ႀကီးတဲ့အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံျပည့္နဲ႔လူကဦးထုတ္ကိုခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းၿပီးလက္ထဲေစ်းအတန္ဆုံးေခါက္ဆြဲထုတ္ေတြကိုင္ထားတယ္။သူ႔ေျခလွမ္းေတြကမျမန္သလိုေႏွးေကြးျခင္းလဲမရွိပုံမွန္ပဲ..ေခြးတစ္ခ်ိဳ႕ကလက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ေခါက္ဆြဲထုတ္ကိုလွမ္းလွမ္းဟက္ေနၾကေသးတယ္
အဲ့ဒီလူကအိုေဟာင္းေနတဲ့တိုက္ထဲကိုဝင္သြားၿပီးျပန္ထြက္လာျခင္းမရွိေတာ့ဘူး။ဒါကသူ႔အိမ္ပဲ..
ေခါက္ဆြဲထုတ္ေတြမီးဖိုခန္းထဲယူသြားၿပီးစင္ေပၚခဏတင္ထားလိုက္တယ္။ေဘစင္မွာမေဆးရေသးတဲ့ပန္ကန္ေတြအထပ္လိုက္ႀကီးထဲကႏွစ္ခ်ပ္ပဲယူေဆးၿပီးပန္ကန္ထဲေခါက္ဆြဲထည့္လိုက္သည္။သူေခါက္ဆြဲေတြထည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့JJကသူ႔ေျခေထာက္ကိုလာပြတ္သပ္ေနတယ္..ေခါက္ဆြဲတစ္ပန္ကန္ကိုJJ ေရွ႕မွာခ်ေပးၿပီးသူကေတာ့စားပြဲမွာဝင္ထိုင္စားေနလိုက္သည္။
မနက္စာကိုေပါက္ဆီနဲ႔ကာဖီတစ္ခြက္နဲ႔ၿပီးၿပီးေန႔လည္စာကိုျဖစ္သလိုစားတယ္။ညစာကိုေတာ့ေစ်းမႀကီးတဲ့ဝက္သားေခါက္ဆြဲနဲ႔ၿပီးတယ္။
"မင္းျပန္လာၿပီးလား..အသံလဲမေပးဘာမေပးနဲ႔ေခါက္ဆြဲဝယ္လာတာလားငါ့အတြက္ေရာ"
လူတစ္ေယာက္ကစားပြဲမွာဝင္ထိုင္ၿပီးသူ႔အတြက္ေခါက္ဆြဲကိုေမ်ာ္လင့္ေနတယ္။ဒါေပမဲ့ဘယ္မွာမွေခါက္ဆြဲကိုမေတြ႕ဘူး..သူသိလိုက္ပါၿပီဒီေကာင္ကသူ႔ေခြးနဲ႔သူစာဖို႔ပဲဝယ္လာတယ္
"ေလာင္ဝမ္..မင္းေတာ္ေတာ္တရားက်ဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္ဒီအိမ္မွာရွိတာမွလူႏွစ္ေယာက္ထဲ..ငါကကိုယ္ေပ်ာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး"
စိတ္ဆိုးျပလဲထူးမွာမဟုတ္ဘူးသူ႔ကိုအဖက္လုပ္ခ်င္မွလုပ္တယ္စကားကိုလိုမွေျပာတယ္။တစ္ခါတစ္ေလသူစကားေျပာေနတာလူလားေခါင္းတလား မ်ားလားလို႔ေတာင္မသဲကြဲေတာ့ဘူး။
"မင္းအိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သင့္ၿပီထင္တယ္မဟုတ္ရင္လဲသန္႔ရွင္းေရးသမားငွားလိုက္မနက္ကကုတင္ေျခရင္းကအဝတ္ပုံၾကားမွာငါေႁမြသားေလးတစ္ေကာင္ေတြ႕တယ္"
ေလာင္ဝမ္ကစားၿပီးသားေခါက္ဆြဲပန္ကန္ကိုေဘစင္ေပၚတင္လိုက္တယ္ပန္ကန္ေတာင္မေဆးတာအိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ေျပာေနတဲ့သူ႔စကားကိုဖင္ၾကားထဲေတာင္ထည့္မွာမဟုတ္ဘူး။
"မင္းငါ့အတြက္ေခါက္ဆြဲမဝယ္လာေပးတာငါအရမ္းဝမ္းနည္းတယ္ဝမ္ေကာ္ေကာ..အဟင့္..ဟင့္"
တာ့ဟုန္ကမရွိတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုညစ္ထုတ္ျပၿပီးသနားကမား႐ုပ္နဲ႔အားႏြဲ႕တဲ့မိန္းမပ်ိဳေလးလိုလုပ္ျပေနေပမဲ့ေလာင္ဝမ္ကသူ႔ကိုတစ္ခ်က္လွည့္မၾကည့္လာပဲJJရဲ႕အေမႊးေတြကိုပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ထို႔ေနာက္သူ႔ဆီထလာၿပီးေငြစကၠဴတခ်ိဳ႕လာေပးသည္။
"ဒါကဘာလဲ.."
"........"
သူေမးတာကိုမေျဖပဲအက်ႌအိပ္ကပ္ထဲထိုေငြစကၠဴေတြထိုးထည့္ေပးေနတယ္။
"မင္းမ်က္လွည့္ျပပြဲကရတဲ့ေငြေတြလား..ေဝါင္းအေတာ္မ်ားသားပဲ..ေနပါအုံးဘာလို႔ငါ့ကိုဒါေတြလာေပးေနတာလဲမသိရင္ခင္ပြန္းရွာသမွ်ပိုက္ဆံေတြဇနီးကိုျပန္အပ္ေနသလိုပဲ."
သူ႔စကားေၾကာင့္ေလာင္ဝမ္ရဲ႕လူေသေလာက္တဲ့အၾကည့္ကဒိုင္းခနဲပဲ။ဒီပိုက္ဆံေတြကအိမ္လခေပးဖို႔ဆိုတာသိပါတယ္တမင္စေနာက္လိုက္တာကိုနဲနဲေလးမွအထိမခံျဖစ္ေနတာ။
နာမည္ႀကီးမ်က္လွည့္ဆရာကသူရတဲ့ေၾကးကမနည္းဘူး။ဒီလိုလူမ်ိဳးကဒီလိုဘဝမွာေန ေနရတာကနဲနဲသဘာဝမက်ဘူးေလ။ေလာင္ဝမ္ကခန္႔မွန္းရခတ္တဲ့လူမ်ိဳးထဲမွာပါတယ္။သူဝါသနာပါရာလုပ္ေနရရင္ေက်နပ္ေနတတ္တယ္တစ္ခါတစ္တေလတစ္ေယာက္ထဲသီးသန္႔ေနတတ္တယ္။တစ္ေယာက္ထဲေနတာမ်ားပါတယ္။တိတ္ဆိတ္လြန္းလို႔တာ့ဟုန္သူ႔ကိုေမ့သြားတဲ့အခါမ်ိဳးေတြေတာင္ရွိတယ္။
"ေအာ္..ငါမင္းကိုေျပာမလို႔ေမ့ေနတာ.Leaderကမင္းနဲ႔ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္"
မီးဖိုခန္းထဲကထြက္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကတာ့ဟုန္စကားေၾကာင့္ရပ္တန္႔သြားတယ္။
"မင္းတို႔မေတြ႕ရတာလဲၾကာၿပီမလားခဏတျဖဳတ္ေတာ့သြားေတြ႕လိုက္ပါလား"
"........."
"ငါေျပာတာၾကားတယ္မလား ရိေပၚ..ေန႔တိုင္းသူငါ့ကိုနားပူနားဆာလာလုပ္ေနတာငါ့နားေတြလဲမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးအဲ့ဒါေၾကာင့္ငါ့ကိုသနားေသာအားျဖင့္သြားေတြ႕လိုက္ပါခဏေလးပါပဲကြာ"
"......."
"အဆင္ေျပတယ္မလား ေနာ္သူငယ္ခ်င္း.."
"ငါကမ်က္လွည့္ပညာသည္တစ္ေယာက္...အဲ့ဒီကလူမဟုတ္ေတာ့သလိုသူနဲ႔လဲေတြ႕ဖို႔မလိုဘူး.."
ေနာက္မလွည့္ၾကည့္ပဲေျပာၿပီးထြက္သြားတဲ့လူကိုတာ့ဟုန္ဘာမွဆက္မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။သက္ျပင္းသာခ်ၿပီးေဘစင္ကပန္ကန္ေတြပဲေဆးေၾကာေနလိုက္တယ္။မေဆးပဲဆက္ပစ္ထားမယ္ဆိုရင္အသဲယားစရာတြန္႔လိမ္ေနမဲ့အေကာင္ေတြေရာက္လာေတာ့မွာေလ..
အခန္းထဲကျပန္႔က်ဲေနတဲ့အဝတ္ေတြကေျခခ်စရာေနရာေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ေက်ာ္လႊားၿပီးေတာ့ကုတင္ေပၚပဲတက္လာလိုက္တယ္။ကုတင္ေပၚလွဲခ်ၿပီးမ်က္ႏွာက်က္ကိုအေၾကာင္းမဲ့စိုက္ၾကည့္ကာအေတြးပြားေနသည္။
ေဂ်ာက္! ေဂ်ာက္!
စားပြဲေပၚကမီးအိမ္မွိန္မွိန္ရဲ႕ခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္လုပ္ေနတာမလို႔မီးေရာင္ကလင္းလိုက္ေမွာင္လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မီးလင္းသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေပၚလာတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာကလဲခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနသည္။
ေသနတ္ကိုင္တဲ့လက္ထက္ကဒ္ေတြကိုင္တဲ့လက္ကပိုေကာင္းတယ္။ဒီလိုဘဝနဲ႔ေနသားက်ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္က်မွအစကိုျပန္သြားဖို႔ဖိအားေတြလာေပးေနၾကတယ္။အဲ့ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကရွိသူေျမႇာက္စားမရွိသူနင္းခ်ဆိုတဲ့သူေတြ...သူ႔ဘဝႀကီးတစ္ခုလုံးနဲ႔ေတာင္ေပးဆပ္ခဲ့ရၿပီးၿပီကိုမေက်နပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူးလား။
ေဂ်ာက္!
ခလုတ္ကိုဖြင့္ထားရင္းရပ္လိုက္မိတယ္။မ်က္လုံးေတြကမ်က္ႏွာက်က္ကေနမေ႐ႊ႕လ်ားေသးဘူး။ပင့္ကူမွ်င္ေတြနဲ႔မ်က္ႏွာက်က္ကအျဖဴေရာင္မဟုတ္ေတာ့ပဲညစ္ေပေနၿပီးခပ္ညစ္ညစ္အေရာင္ျဖစ္ေနၿပီး။မ်က္ႏွာက်က္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းသူ႔အာ႐ုံထဲခပ္ညစ္ညစ္မ်က္ႏွာက်က္ကိုမျမင္ေတာ့ပဲေရစိုေနတဲ့အရမ္းလွတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္လာတယ္...
သူ႔လက္ကိုလႊတ္ခ်လိုက္လို႔အံ့ၾသေဒါသျဖစ္ၿပီးမ်က္လုံးေလးေတြျပဴးစက္ဝိုင္းက်ယ္ၿပီးေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့လူ..
"ထူးဆန္းတယ္...မင္းက"
💚💛❤