Selamlar🌇
İyi okumalar...
Cümle arası oy vermeyi unutmayın 🎡
NOT: Arkadaşlar tekrardan depremden dolayı geçmiş olsun herkese. Yakını ölen varsa da başı sağ olsun..
Bu arada instagram hesabı;
•mmavi_bulutt0
MERT
Bugün biraz Eftelya için zor geçti. Tabi benim sinirlerim en üst seviyedeydi. Sürekli İstanbul'a gelince başı belada. Sürekli böyle mi olur ya, belayı çekiyor..
İkimiz için de zor geçti gün..
Gece zor uyudu. O yüzden erken kaldırmadım. Dinlensin de biraz kendine gelsin. Hala olayların etkisindeydi.
Ben odadan çıkarken Lalin bana seslendi. Odasından beni görmüş. Yanına gittim. Yatakta kollarını açtı. Kucağıma aldım.
"Günaydın prensesim.."
Yanağımdan öptü. Boynuma sarıldı.
"Günaydın babacım. Annem nerede?"
"Anne biraz geç uyudu, o yüzden hala yatıyor. Seninle annene sürpriz yapalım, kahvaltısını beraber hazırlayalım."
"Olurrr.."
Kucağımdan inmedi.
"Ama ilk önce yüzümüzü yıkıyorduk değil mi?"
Hemen banyoya gitti. Elini yüzünü yıkayıp kucağıma atladı.
Beraber mutfağa geçtik. Çıkmalarını işaret ettim.
Ortada ki tezgaha oturtturdum. Dolabı açıp baktım.
"Hmm..Annene krep yapalım mı?"
"Yapalım...Ama ben karıştıracağım."
Gülerek kafamı salladım. Beraber hazırladık. Nasıl eğlendi, çok mutlu oldu. Böyle vakit geçirmek bana da çok iyi geliyordu.
"Baba bahçe de yiyelim mi? Çok güzel orası.."
"Tamam babacım, sen koş anneni uyandır. Yemek soğumadan gelsin diyor babam de."
Hemen koşarak yukarıya çıktı. Bende bahçeye çıkıp masaya ilerledim. Şimdi hemen hazırlanır.
EFTELYA
Sabah geç kalktım. Lalin gelince uyandım. Gelip bana sarıldı, öptü.
"Annecim.."
"Günaydın annecim.."
"Ben babamla sana kahvaltı hazırladık."
"Aaa..Siz mi hazırladınız demek. Ellerine sağlık meleğim.."
Ellerini iyice öptüm.
"Ama hemen aşağı inmezsek soğuyacak."
Hemen yataktan indi, ayakta beni bekledi. Elimden tutup kaldırdı.
"Annecim dur üstümü giyeyim."
"Sen böyle de güzelsin annecim, babam yemek soğumadan anneni getir dedi.."
"Tamam bir saniye bekle.."
Bırakmadı beni gecelikle indim aşağı. Çok güzel bir sofra hazırlamışlar.
"Günaydın sevgilim, baba kız kahvaltı hazırlamışsınız."
Yanıma gelip öptü, Lalin'e baktı.
"Kızımız hazırladı annesi."
Göz kırptı. Kızlar üstüme sabahlığı getirdi onu giydim. Bacaklarım hep açıktı.
Lalin sürekli bana bir şey soruyordu.
"Hadi kızım soru sormayı bırak yemeğini ye."
"Ama merak ediyorum."
"Babana sonra sorarsın, hemen ye yemeğini."
Biraz zorla yedirdik. Lalin sürekli bana salam falan yedirmek istiyor ama midem almıyor. Yemeyince de küsüyor. Mert'e işaret yaptım. O kurtardı beni. Lalin karnını doyurdu, bahçede oynuyordu.
Biz de kahve içiyorduk. Zift gibi kahve içiyor, ben onun içtiğini içemiyorum, acı acı..
"Bugün ne yapalım?"
"Bilmem ben her türlü plana uyarım."
"Bende bilmiyorum..Biraz düşünürüm sevgilim."
Mert'in kulağına bir şey dediler. Saatine bakıp;
"Erken gelmiş.."
Ayağa kalktı.
"Kim erken gelmiş, birini mi bekliyorduk?"
"Birisini çağırdım, siz eve geçin hazırlanın. Yarım saate gelirim."
Saçımdan öptü.
"Lalin gel babacım."
Mert'e baktım.
"Sen git işini hallet, oynasın kız."
Lalin geldi. Mert'in kucağına atladı. Mert adamlara bakıp;
"Hanımların yanından ayrılmayın."
Dedi gitti. Bir tuhaf ya. Her zaman böyle zaten. Sürekli birisi geliyor. Ne bu sır şimdi..
Giderken Lalin arkasından bağırdı.
"Babaa..,"
Mert duymadı bile.
"Sen oyna annecim. Bende geliyorum birazdan."
"Beni sallar mısın?"
"Bebeğim üstümde bir şey yok ama üstümü giyip geleyim abilerin sallasın."
"Tamam.."
Hemen gitti. Ne diye bu kadar adamı dikti başıma?
Üstümü giyip, evin aşağısındaki ağaçlarla dolu küçük eve gidecektim. Oraya giden yola çıkan evin kapısına geldim. Adamlar benimle beraber geldi. Sonra oraya gidemezsiniz dedi. Mert'in kesin emriymiş.
Yine bir halt yiyor hayırlısı.
Lalin koşarak kucağıma geldi.
"Anne topum oraya gitti ama vermiyorlar."
"Niye vermiyorlarmış?"
Omuzlarını kaldırdı, elimi tutmadan aşağı koşmaya başladı.
"Lalin dur düşeceksin hem gidemezsin oraya yasak."
O yol tehlikeli, hem de Mert'in olduğu yere gidiyor.
Adamlar önünü kesti, onu buraya getirmeye ikna ediyorlardı, bu seferde babama gideceğim diye ağlamaya başladı.
Bende yanına gittim.
"Kızacağım şimdi, gelecek birazdan."
"Bananeee babama gitmek istiyorum.."
"Kızım ağlamasana gelecek işte. Eve çık hemen."
Yere oturdu kıyameti kopardı. Uğraşmaya bile halim yoktu.
"Biriniz kucağına alsın ağlamasını dinlemeyin, eve çıkacağız."
O kadar çok da koşmuş ki eve yürümek bile zor geliyordu. Taa o ev bile nerede koştu buraya kadar.
Hala bağırıyordu. O an sinirlendim. Dönüp bağırdım;
"Lalin sus dedim sana! Gelecek diyorum ağlama.."
Daha çok bağırmaya başladı. Sağ taraftan Mert'in koşarak geldiğini duydum.
"Ne oluyor burada sesi ta aşağıya kadar geliyor. Başına bir şey geldi sandım."
O daha baba diye bağırıyordu. Adamlar bıraktı Mert'e koştu.
"İnat etti oraya gideceğim diye. Ona mızırdanıyor."
Lalin kucağına gitti. Daha ağlıyordu;
"Ağlama artık Lalin başım ağrıyor, istedin geldi kal babanla."
Sinirle eve doğru yürüdüm. Acayip gerildim bugün. Sebebini bilmiyorum. Mert bana sesleniyordu. Umursamadım, yolumu değiştirdim. Orman tarafına doğru yürüdüm.
Yediğim şeylerden de midem bulanıyordu. Tutamadım ağacın dibine gittim. Hala Mert'in sesini duyuyordum. Derin bir nefes aldım.
"İlgilen kızınla, benimle uğraşma."
Geri yürümeye devam ettim.
Baya bir yürüdüm 1 saattir ilerliyorum ama geri nasıl döneceğim konusunda şu kadarcık fikrim yok. Sinirle bu kadar yol yürümüşüm. Bir şekilde dönerim herhalde buralarda Mert'in adamları olur, kocaman arazi..
Öyle dümdüz geri yukarı doğru çıktım. Galibe biraz kayboldum. Zaten böyle olur istemesem adamların hepsi çıkar karşıma ama şimdi bin tane adamından bir tanesi bile karşıma çıkmaz.
Lalin'in sesini duyar gibi oldum. Mert ile buraya geliyordu. Koşarak yanıma geldi.
"Annecimm.."
Yere doğru eğildim, sarıldım. Sımsıkı sarıldı.
"Güzel kızım niye geldiniz buraya?"
"Özür dilerim annecim, bana küstün mü?"
"Hayır kızım, niye küseyim."
"Kızdın mı?"
"Biraz kızdım ama geçti."
Özür dileyerek yanaklarımı öptü. O öperken Mert geldi. Benim elimi tutup kaldırdı.
Nedenini anlayamadığım bir şekilde Mert bugün gözüme batıyor. Ama asla bir sebep bulamıyorum.
Lalin etrafa bakınırken Mert beni kendine çekti.
"Sen neye sinirlendin güzelim? Bir anda sinirle gittin.."
"Bilmiyorum o an sinirime denk geldi."
Bana sarıldı ama ben sarılmadım.
Lalin elimi tuttu, eve doğru yürüdük. Uzak olduğu için Mert kucağına aldı. Biraz da öyle yürüdük..
"Anne dışarı çıkalım mı?"
"Dışarıdasın zaten kızım. Ne yapacaksın dışarda?"
"Bilmemm.."
Gülerek söylüyordu. Ne planlıyorsa küçücük boyuyla..
"Sen babanla beraber git, ben evde kalayım olur mu?"
"Neden?"
"Birazcık karnım ağrıyor bebeğim."
Mert'in kucağından indi bacağıma sarıldı.
Sonra karnımı öptü. Şaşırdım güldüm.
"Niye öptün annecim?"
"Sen hep benim bir yerlerim ağrıdığında öpüyorsun, geçiyor. Ben de öptüm ya geçti mi?"
Kucağıma aldım.
"Benim kuzummm... geçmez mi hemen geçti."
İyice öptüm. Bazen böyle şeyler yapınca şaşırıyorum.
"O zaman beraber gidebiliriz."
Mert seslenip;
"Gel kızım annen biraz hasta olmuş. O uyusun sen nereye istiyorsan gidelim."
"Ama annem tek kalır."
"Annecim git sen babanla nereye istiyorsan git, gelirken de bana böyle kocamann bir pasta alın tamam mı?"
Kafasını salladı. Eve geçtik. Ben odamda uzanıyordum. Mert yanıma gelip oturdu, elini alnıma koydu.
"Sanki biraz ateşin var gibi. Doktor gelsin bir."
"Gerek yok canım, uyusam iyi olurum."
Onları gönderdim. Bende biraz uzandım. Sonra içime bir şüphe düştü. Hamile olabilir miyim diye..
Hastaneye gidip kan verdim, hem de kızı ziyaret ettim. Biraz konuştuk. Doktoru yarın çıkacağını söyledi.
Eve gitmedim, biraz sahile inip yürüdüm. Telefonu ne de evde unutmuşum. Arabamda yedek bir telefon olacaktı ama hala duruyormu bilmiyorum. Her zaman yedek telefon olsun diyorum..
Mert'i aradım.
"Neredesin sen?"
"Biraz sahile geldim de, Lalin yanındaysa gelsenize buraya. Çok güzel yemek yeri gördüm."
"Ben sana dinlen diyorum.."
"Hadi atıyorum konumu.."
Konumu atıp telefonu cebime attım. Arabayı bir yere park ettim de tuhaf bir yer. Hiç bir yerde park yeri yok. Deniz kenarında güzel bir yer.
Onları beklerken ben sipariş verdim. Hemen yemek istiyorum çok acıktım.
Biraz telefonuma baktım. Biraz dünya gündemine baktım. Zaten akşama kadar beni arıyorlar. Bazen her şey ile benim ilgilenmemi istiyorlar. Kendileri de ne yapacağını bilmiyor.
Evi aradım, telefonumu arayan olursa akşam ulaşacağımı söylesinler diye.
Lalin'in sesi geliyordu. Minnacık boyu ile bağırarak konuşuyordu.
Geldi yanıma oturdu. Hemen bana sarıldı.
Onunla konuşurken Mert ceketini çıkartıyordu. O da beni öpüp karşıma oturdu.
"Anne bakk babam bana kolye aldı."
"Ay ay ne güzel kolye öyle babası. Bana almadınız mı?"
Güldüm, Lalin Mert'e bakıp;
"Aldık tabi ki annecim. Babamda."
Mert gözüne baktı.
"Hani demeyecektik sürpriz
olacaktı kızım?"
Eliyle ağzını kapatıp;
"Ay ben unutum..Özür dilerim.."
Gülüştük.
"Tamam ben duymadım hediyeyi olur mu?"
"Tamamm.."
Kalbi kırılmasın da tek..
Beraber yemek yedik. Aşağıda oyun parkı gördü çocuklar için yer varmış, o oraya gitti.
Biz de beraber biraz oturduk. Kahve de içtik. Konuşurken adamın biri geldi. Lalin düşmüş ağlıyormuş. Yanına gittik. Birazcık kolu kanamış.
"Bebeğim bir şey olmamış ki ağlama."
"Acıyoo.."
"Acımıyor Lalin, yalandan ağlıyorsun."
Biz anlayınca sustu. Kıvırmaya başladı.
Öyle akşama kadar onunla ilgilendik..
4 gün sonra;
Artık geri döndük. Baya kaldık, aslında kalacaktık ama artık Lalin kreşe gidecek. Onu alıştırmamız gerek.
Sabah erken uyandık, Lalin heyecandan uyumadı. Çok merak ediyormuş orayı.
"Kahvaltı yapalım biz götüreceğiz kızım seni."
"Hemen gidelim merak ediyorum."
"Önce kahvaltı.."
Hemen yedi bekledi.
"Sevgilim Lalin'i bırakınca seninle gelemem. Ofise gitmem gerek artık."
"Sen nasıl istersen.."
Lalin bağırıp;
"Ya ama hadi bitmedi mi??"
Heyecandan duramadı. Montumuzu alıp çıktık.
Okulunu da iyice araştırdım. İçime sinen yer burasıydı.
Elimizi tutarak içeri girdi. Orda çocukları görünce bizi unuttu koşarak yanlarına gitti.
Biz de müdürün odasına gittik. Alerjisini falan söyledik. Onunla ilgili bir kaç şeyi söyledik.
Özel bir hoca onunla ilgilenecek, güzel zaman geçirsin de tek..
Mert Lalin'in yanına adamlarından birini koydu. Sürekli Lalin ile beraber olan adamı koyduk. Biz yokuz diye korkmasın alışana kadar böyle olacak.
Sonra biz buradan ayrıldık. Mert arabada elimi tutup;
"Hamilelik testi sonucun çıkmadı mı?"
"Sen nereden biliyorsun?"
"Yavrum buna şaşırmaman lazım, her şey bana ulaşır."
"Ne bileyim ben unuttum telefonda yanımda değil ya, kaldı."
"Tamam arayalım doktorunu."
Benim telefon İstanbul da kaldı. Unutmuşum..
Telefonunu alıp Türkiye de ki doktoru arayacaktı ama kendi telefonu çaldı. Yüzü bir değişti. Açmadı.
"Açsana sevgilim."
Bana baktı.
"Sonra ararım."
"Aç işte, önemli olabilir. Ömer arıyorsa önemlidir."
Tekrar telefona baktı, arabayı durdutturdu. İndi baya konuştu. Benim de telefonum çaldı bu sefer. Açtım.
"Efendim?"
"Eftelya hanım ben geçen gün yurda getirdiğiniz hanım efendi için aramıştım."
"Aa evet, buyurun."
"Siz önemli bir şey olursa direk sizinle iletişime geçmemi istemiştiniz, Hatice hanım intihar girişiminde bulundu."
"Ne, nasıl.. Ben gözünüz onda olsun demedim mi tedavisi bitene kadar her saniye yanında olun dedim. Durumu nasıl?"
"Şuan da iyi Eftelya hanım. Size bildirmek istedim. Şuan onun yanından hiç ayrılmıyoruz. Çocuklar iyi onları da merak etmeyin.."
Biraz daha konuştuk, Mert arabaya binince telefonu kapattım.
"Kiminle konuşuyordun Eftelyam?"
"Hiç boş ver de, ben ofise gideceğim ya, arkadaki arabaya gitsen sen?"
"Arabadan kovuluyorum yani.."
"Hayır canım ama acilen gitmem gerek, sen beni bırakma işlerini hallet. Hadi kocişim."
Arabadan indirdim, kendi başka araca geçti.
Ofiste baya zaman geçirdim, Lalin tamamen aklımdan çıktı. Alacağıma söz vermiştim. Zaten ofisime yakın bir okul, hemen oraya gittim. Sınıfına girdim ama nasıl mutlu... Gözlerinin içi parlıyordu. Mert sürekli onu sıkıyordu, kızın arkadaşlarını çok sevmiyordu.
Bu yüzden de buradakilerle daha yakın bağ kurmuş.
"Lalin.."
Bana baktı. Arkadaşının elini tuttu, yanıma getirdi.
"Annecim bak bu benim arkadaşım Abetk."
"Annecim o Alberk olmasın. Ne güzel erkek arkadaşın mı var senin?"
Kafasını salladı. Lalin de güzel İngilizce konuşuyor, anlaşıyorlar.
"Hadi gidiyoruz bebeğim."
"Ben gitmek istemiyorum ama.."
"Yarın tekrar geleceksin ya kızım."
Onu ikna ederken, oğlanın annesi geldi. Onunla konuştuk biraz, annesi de çok tatlı birine benziyordu.
İkisini de ikna ettik. Lalin el salladı oğlana, oğlanda ona salladı. Ne güzel anlaşmışlar ya..
"Şimdi seninle ofise gideceğiz sonra hemen eve gideceğiz annecim tamam mı?"
"Tamamm.."
O biraz odamda oyalanıyordu. Telefonum çaldı.
"Efendim."
Doktorum aradı onunla konuştuk.
"...Evet Eftelya hanım hamilesiniz. En kısa sürede muayene için doktorunuza gidin."
"Teşekkür ederim.."
Heyecanlandım, bir buçuk iki yıla yakındır olmuyordu, bu haber çok iyi geldi. Hemen hastaneye gittim. Lalin de yanımdan ayrılmadı, ağladı.
Muayene oldum. Bebeğimin düşük riski çok yüksek değilmiş. Bu haber akşam Mert'e çok iyi gelecekti.
Ben karnımı silerken Lalin çok şaşkınca bana bakıyordu. Anlamaya çalışıyordu.
"Anne sen oyuncak bebek mi yuttun?"
"Hayır annecim o nereden çıktı?"
"Ee doktor anla bebek var dedi."
Doktorla beraber gülmeye başladık. Şimdi nasıl anlatabilirim ki??
Doktor ona bakıp;
"Bir tane kardeşin olacak Lalincim.."
"Bebek kardeş mi?"
"Evet.."
Kucağıma atladı.
"Bana bebek kardeş mi aldın?"
Doktoru da gülmeye devam ediyordu.
"Evet sana bebek kardeş aldım. Ama 9 ay karnımda kalacak."
"Olsunnn.."
Lalin'in bu lafları beni bitiriyor ya..
Eve giderken Lalin'e baktım.
"Annecim akşam babana sürpriz yapalım mı?"
"Nasıl yapacağız ki?"
"Hmm.. Bir şeyler yaparız."
Eve gidince ben hazırlık yaptım. Ayhh heyecan bastı.
Mert beni aradı;
"Eftelyam bugün geç geleceğim."
"Neden?"
"Bir yere gideceğim."
"Yaa gitmesen bugün olur mu?"
"Neden?"
"Lalin senin için bir şey yaptı, o kadar heyecanlı ki, üzülmesin. Gel sonra git olur mu?"
İkna etmeye çalıştım.
"Tamam 1 saate gelirim."
"Tamam kocişim bayy.."
İkna ettim, şimdi yemek masasına baktım.
Mert geldi, bana sarıldı.
"Dünyam Lalin nerede?"
"Gelir şimdi odasına çıktı."
"Hmm..O zaman karımı öpebilirim."
Beni öpmeye başladı. Lalin'in sesini duyunca öpmeyi bıraktı.
Kucağına atladıı.
Yemek yedik hep beraber. Bahçede otururken;
"Kızım bana bir sürprizin varmış, söyle bakalım neymiş."
Bana bakıp söylemek için onay aldı.
Ben gülerek baktım. Göz kırptım.
"Baba annem bana bebek kardeş almışşş.."
Mert gülerek;
"Bebek kardeş mi?"
"Evett bebek kardeşim buradaymış.."
Lalin minicik elini karnıma koydu.
Mert bana baktı, kafa salladım.
"Gerçekten mi? Hamile misin?"
"Evet babası, kızım bebek kardeş istemişti aldık ya.."
İkimizde gülmeye başladık, ayağa kalkıp bana sımsıkı sarıldı, öpmeye başladı..
Heyecandan konuşmadı. Beni bırakmadı. İlk defa hamile kalmışım gibi heyecanlıydı..
Lalin de bize sarıldı, Mert kucağına aldı. Bir süre zaman geçirdik...
1 saat beraber oturduk.
Lalin babasına okulunu anlatıyordu.
"..Sonra arkadaş olduk. O benim en iyi arkadaşım."
"Kızım hiç kız arkadaş yok muydu? Niye erkek? Anlattığın kişiler hep erkek."
Mert'in kolunu dürttüm.
"Aşkımm saçmalama istersen."
"Hayır saçmalamıyorum, ciddiyim."
Lalin ona sinirle baktı.
"Benim arkadaşlarım baba, istediğim ile arkadaş olurum."
"Ohh çok güzel konuştun kızım. Sanane babası hem, bir daha karışma kızıma."
"Bak bak bak anne kız bir oldunuz öyle mi?"
Lalin'i gıdıklamaya başladı. Biraz uğraştı onunla..
Onu odasına götürüp yatırdım. Geri bahçeye Mert'in yanına gittim.
Ayağa kalktı tekrarda sarıldı. O kadar içten sarıldı ki, çok hoşuma gitti... Sanki beni son kez görüyor gibi sarıldı. Çok güzel konuşmaya başladı, duygusal...
"..Aşkım konuşma öyle niye duygusala bağladın. Tekrar baba olacaksın diye mi heyecanlandın?"
Hafif gülümsedim.
"Bilmem, içimden geldi. Seni çok seviyorum dünyam, iyi ki varsın. İyi ki benim hayatımdasın, iyi ki dünyalar güzeli bir kızımız oldu. Siz benim dünyadaki en büyük iyikimsiniz..."
"Sende bizim en büyük iyikimsin sevgilim.."
Boynuna sıkıca sarıldım..
Gece 2 de gidesi tuttu. İşim var diyor başka bir şey demiyor.
"Peki ama kendine dikkat et olur mu?"
"Tamam yavrum, sen de dikkat et. Ha bu arada yarın seninle bir şeyler yapalım, olur mu?"
"Tamam bakarız. Ne zaman gelirsin?"
"Öğleden sonra gelirim."
Kafamı salladım, onu gönderdim.
Bende evin içinde dolanıp durdum. Uykum gelmiyordu.
2-3 saat sonra yatacakken kalbim çok kötü ağrıyordu. Ani ağrılar girmeye başladı. Zar zor geçirdim. İlaç falan aldım..
Gece dört de eve Esra geldi. Çok korktum. Habersiz bu saatte asla gelmez.
Aşağı hemen indim. Gözleri kızarmış. Korktum.
"Esra hoş geldin hayır olsun gece gece ne oldu kuzu?"
"Şey ya geldim sadece."
"Senin betin benzin atmış, birine bir şey mi oldu?"
Cevap vermedi.
"Eftelya gel otur."
Elimden tutup oturtturdu.
"Esra korkutma ne oldu, Mert'e mi bir şey oldu?"
Kafasını eğdi.
"Şimdi diyeceğim ama sakin olacaksın, tamam mı söz ver."
"Esra söylesene.."
"Eniştem trafik kazası geçirmiş.."
Beğendiniz mi?❣
Sevdiğiniz sevmediğiniz yer neresiydi?
Oy vermeyi unutmayın 💫
Yorumlarınızı bekliyorum.