Sahee's POV
"KYAAAAAHHH!!!"
I shouted inhumanely like a non-stop ambulance inside the CR when the cockroach turned to a butterfly and saw me as a flower.
Sunod-sunod na bato ang iginawad ko sa kaniya. Lahat ng mga bagay na maaaring mahawakan ko, maging ang toothbrush ko, ay naitapon ko na rin. Ang masaklap, nasapol ko siya gamit n'on. I am desperately needing a replacement for that. Sinarado ko 'yung pinto na hingal na hingal na parang katatapos ko lang mag-constipation. It's already six in the morning, an early time, yet it wasn't enough for me to get there. Magba-byahe pa ako within an hour. Dumiretso ako sa kusina. 'Buti na lang mukhang luto na 'yung kanin pero pagkabukas ko ng takip, napaisip ako kung ingkilo ba 'yung niluto ko o bigas. Sunog na pala, punyemas.
"Diet na lang ako."
Matapos kong nilantakan 'yung adobo sa mesa, kara-karakang pumaroon ako sa sala para ayusin ang dadalhin ko.
Tinirintas ko ang right-side ng hair ko and sealed with it by a red string just to hide my irregular bangs. I wear decent white blouse having red lines on each short sleeves, with a red tie matching my red skirt below the knee, and also pairs of doll shoes.
Hindi ako mapakali sa paghahanap ng gamit ko habang palakad-lakad ako na natataranta. Nasisikipan pa ako sa bra ko na parang mapipigtas dahil sa katabaan ko. I can't help myself to think why I'm doing things recklessly. Burara akong tao kaya hindi ko alam kung saan-saan ko nailalapag ang mga gamit ko. Napasigaw na lang ako nang makita ko na ang hinahanap ko.
Ang NCAE ko.
"Okay, now is the time to face this." Nanginginig pa ang mga kamay ko na ilabas ang form mula sa transparent envelope. Napabusangot ako nang makita ulit ang grado ko. Nakasalalay sa papel na hawak ko ngayon ang magandang kapalaran at kinabukasan ko. Kailangan ko ng sabihin ito kay Papa. I must act now or the consequences will suffers me until the end of my senior high. I will not let this mess up my two years of struggle for not fixing this matter!
"Sahee."
"P-Pa!"
Nagulat ako at napalingon sa kaniya. Itinago ko ang NCAE form sa likod ko. Nakaupo na pala siya sa mesa at nagtitipa sa laptop niya. Hindi niya alintana 'yung kinakain niyang sunog na kanin dahil mukhang busy siya. 'Buti na lang masarap 'yung ulam, naubos ko nga e.
"Ba't, Pa?"
"As I recall back yesterday if you were forgetting what I have said to you, I must repeat it just to be clear."
Naka-focus lang siya sa laptop habang nagdadada siya. Nakatuon lang ako sa kaniya at nasa isip ko na ang kasunod niyang kataga.
"You should enroll in the STEM strand as I prefer for you to do so."
In the back of my head, I also chanted his phrase and added a cuss in the last part.
"Why are you insisting that strand?" Biglang gumalaw ang dila ko nang hindi ko inaasahan. It sounded argumentative opposing to the subject. Hindi ko ugali ang makipag-debate sa kaniya.
My father sensed it.
"I thought you were aiming high this time. STEM (Science, Technology, Engineering, and Mathematics) strand has a lot of offers and opportunities when you go to college."
Pangmatalino lang ang STEM and I only have surface level of knowledge. Puro math lang sa strand na iyon, samantalang bobo lang ako.
"And besides, it is more convenient and safe for you to be among the top."
Nanlumo ako sa sinabi niya. This is his usual phrase when he's presuming that I am not interested in honorable achievements which I really do not still comprehend what it meant. Not stepping on the top place is a sin for his ideology. He consistently injected me to this kind of mindset that I should reach high places among others. Elementary pa lang ako ito na ang patakaran niya sa akin. Delikado raw kapag hindi ako naging top sa klase. My shoulders always flinching when I remembered his phrase every time. Ewan ko kay Papa. Ang weird niya.
"You got that?!" Paglilinaw niya. I was startled at his bark while I'm still reminiscing.
"Y-Yes, Pa. I'll make sure that I am going to be the top student...again."
"Great, I am looking forward to that. Have a good day of schooling."
"Don't worry, Pa. I will do my very own best...just like I did last junior high." I said confidently and headed to the door to exit.
Hindi ko alam kung saan ko nakuhang sabihin iyon na kahit sa sarili ko nag-aalangan pa rin ako. I didn't get the chance to say what I needed to say earlier. Nag-effort pa ako kagabi kung paano ko sasabihin sa kaniya 'yung problema ko but my mouth betrayed me. I slid back my NCAE form in my envelope at the same time I sighed restlessly.
Bagsak ako sa STEM.
__(=_=)__
I STOOD in front of our gate to wait for a tricycle passing by. Nagse-cellphone ako ngayon para itanong kung nasaan na ba 'yung mga ka-batches ko baka hinahanap na nila ako roon. Sabay-sabay kasi kaming mag-e-enroll sa ZSU.
In this new stage of basic education, I started to feel it will be going to mess up my senior high life as much as likely when I was in junior high. Just to think of it, I should be in college by now taking tertiary classes but we are all caught up by this new called...
"mandatory curriculum that will help students to choose their specialized profession which is also going to be the same in college."
Like what the heck, right?!
Sa tagal kong nakatayo rito, nagpasiya na lang ako na maglakad papunta sa kanto. Nahahalata ko na ayaw akong pasakayin ng mga nagta-tricycle na sinesenyasan ko. Nilalagpasan nila ako na parang wala ako sa paningin nila. I know there's something wrong. Hindi ko mawari kung sinasadya ba nila ito sa akin o hindi. Habang naglalakad ako, may binunggo ako na taga-CIF student. Sinadya ko talaga iyon. Kaklase ko siya dati at muntik niya na akong ilaglag sa top honors last school year kaya ang kapal naman ng mukha niya para magpakita ulit sa akin. Syempre, nagalit 'yung babae sa tinuran ko.
"Ang kapal talaga ng balat mo! Ganyan kayong mga ZSU eh, mayayabang! Akala mo na kung sino."
"Nakaapak lang sa private school, feeling famous na!" Epal nung kasama niya.
"Sorry, mga publics. Hindi ko kaya na marinig ang mga insecurity ninyo." Diin ko. I smoothly excused to them as if I say sorry to the bump accident that I intentionally did after all. Nakalayo na ako sa kanila pero humirit pa siya.
"BABOY!"
Punyemas.
What did they just called me?!
I got offended as she hit me below the belt. If they mock me like that, my day will be devastating so much that I must return the hellish favor. At hindi ako mataba, inipit ko kaya!
Nilingon ko siya nang nangangailiti.
"Wala kang Papa!" I often fought back in this kind of situation but they were wasting my precious time so I made up a little throwback something harsh from her. I knew it was sensitive but I said what I said.
"Punyeta kaaah!!!", she cursed.
I started running, not I was afraid of her yet I have no time for a melee. Nasa kanto na ako at naghihintay ng bus. Marami akong nakikitang mga taga-CIF students na naka-blue uniform. Malapit kasi ang Candeloro Institute of Fisheries dito sa kanto namin. I was bothered to them dahil ang chaka ng oufit nila at uniform. Ang baduy. Ang cheap. Public school kasi.
Although, I was a public students since junior high in CIF, lumipat na ako sa private school to continue my senior high. I am so grateful na sa Zambales Summit University ako mag-aaral dahil ang decent ng red theme uniform nila. It's neat and pretty private-student outfit!
Sumakay na ako sa bus at saktong kakaunti lang ang mga pasahero.
__(=_=)__
"Keep the change." I said to the conductor after I paid even though it has only one peso exchange but I wanted to sound like a rich entitled girl for having an attention to everyone here pero mga deadma lang sila. Sana kinuha ko na lang, sayang.
Medyo matagal ang byahe ko so I got bored. I held my cellphone to keep in touch with my batchmates. Pasimple kong inilabas iyon, just for bragging my Iphone powered by Android. Secondhand ito pero original daw sabi ng naglalako kaya nabili ko. Hinahampas muna ito sa pader bago ito gagana.
I wasn't attentive at first dahil walang spill of the tea ang nagaganap sa group chat.
[ I think you should hurry na! ]
[ What's happening? ]
[ Bakit maraming nakahandusay sa daan? ]
[ Nagkakagulo na sa harap ng ZSU! Bilisan niyo! ]
[ Hala, bes! Maraming naaksidente rito. ]
[ GUYS, PLS, HELP US! Hindi na humihinga ang mga kaklase natin! ]
[ Call 911! ]
[ Traffic, bes. Hindi makausad ang bus! ]
[ Huwag na kayong pumasok! ]
Ang dami nilang dada sa GC kaya wala akong naintindihan. Magta-type pa sana ako kung may dala ba silang napkin with wings for safety measure pero nag-stop agad 'yung bus at nauntog ako.
"ARRAYYY!"
Napahawak ako sa ulo ko, muntik ko nang mamura 'yung nagmamaneho dahil sa sakit ng aking natamo. Napatingin ako sa labas at nanlaki ang mga mata ko. I noticed there's plenty of students with red uniforms raging in the apocalypse.
Mga ZSU students sila ah? Ano bang nangyayari?! Nagkandapiyestahan na sa kalsada!
Sinakop nila ang daan kaya nagmistulang bumaha ng kulay pula. Napansin ko na may mga car na tumaob at bumangga sa mga facilities. I almost got turnover at my seat as I saw a big truck squashing bunch of students while tracking away their blood spills. Nagkalat ang dugo sa kalsada.
"Shiit!" Bulalas ko. Doon lang ako kinumutan ng takot. What the hell was that?! How traumatizing!!!
Nataranta na ang mga tao rito sa bus sa mga nasasaksihan sa labas. Nakaririndi ang ingay nila. Gusto kong tawagan ang mga kaklase ko pero deadbatt na 'yung iPhone na Android ko. Kainis naman!
"KYAAAHHH!!!"
Napatili ako dahil may biglang sumabog sa 'di kalayuan at napatago ako sa silong at niyakap ang bag ko. Gumegewang-gewang ang bus dahil sa impact nito. Lalong naalarma ang mga tao rito.
"Anong nangyayari?!"
"I have no f*cking idea."
"Mukhang nagkakagulo sila. Baba na tayo!!!"
"Ang daming namamatay."
"Huwag muna tayong lalabas ng bus baka ano pang masamang mangyari sa atin. Hindi natin alam ang nagaganap sa labas!"
"May rally 'ata."
Napatayo ang dalawang ZSU students dito sa bus sa tapat ng upuan ko, mukhang bababa sila.
"We're going to dropped by." Sabi nung matangkad na babae sa konduktor at inaya ang katabi niya. Mas matanda ito kaysa sa kasama niya.
"Are you out of your mind?! Delikado sa labas!"
"Makinig ka sa akin! Mas mabuti nang mamatay tayo sa daan kaysa hindi tayo makaabot!"
May binulong siya sa kasama niya at nagulantang ang huli kaya bumaba na silang dalawa nang nagmamadali. At dahil nacurious ako sa chikahan ng dalawang babae, bumaba na rin ako.
Sobrang ingay ng paligid at hindi ko alam kung saan ako tatahak. Napansin kong iisang direksiyon ang tinatakbuhan nila, malamang papunta sila sa ZSU.
I covered my mouth and forgot to breath for a second.
"KYAAAAAHHH!"
Na-realize kong iba na ang natatapakan ko ngayon.
Bangkay.
Napatalon ako sa kilabot at natumba. I viewed my surroundings with lifeless people scattered on the main road. Naiwan silang nakahiga sa daan na walang buhay. They have bloodstains and footsteps mark on their bodies. Maraming dugo ang kumalat sa daan. Ngayon lang ako nakakita ng mga patay sa buong buhay ko. This is not my day to see a traumatic event.
Is this will be my SHS life?
Nandito ako ngayon sa Lokeño, Zambales. Makulimlim ang langit at malamig ang atmospera. Maraming nakahinto na mga sasakyan dahil masasagasaan nila ang mga nakahandusay na tao sa daraanan at dagsaan ng mga estudyante. Sari-saring ingay ang bumubulabog sa paligid. Puno ng hiyawan ang mga tao rito na nagbibigay dulot ng alarma sa akin. I don't know what should I do. My head isn't responding by trauma and chaos.
Hinabol ko 'yung dalawang babae na nagmamadali. I need to ask them why they choose to run desperately to fit in the crowd than protecting themselves from danger. Parang may alam sila sa nangyayari. Kinalabit ko silang dalawa at lumingon sila sa akin habang tumatakbo. They grimaced at me as I didn't know the reason behind it. Nagtataka ako but then, still, I handed over my cup of tea to nurture my thirst.
"Ate, ano po 'yung nangyayari? Bakit lahat kayo nagmamadali?"
Maaga pa para pumasok sa school pero ang dami ng tao rito at umaakto silang parang late na late. Bakit nagkakaganito ang mga estudyante rito? They were acting weird.
Nagkatinginan silang dalawa.
The tall girl hesitated at first while thinking but she answered eerily leaving me speechless.
"It's flag ceremony."