Merhabalarrr
Depremden etkilenen varsa aranızda hepinize çok çok geçmiş olsun... Sivas'ta olmama rağmen biz bile çok hissettik. Allah yardım etsin hepinize.
İyi okumalarrr
-
-
"Jungkook? Nereye gidiyorsun?"
Jungkook'un uzun tişörtlerinden almak için odasına girdiğimde ayna karşısında saçlarını yapan Jungkook beklediğim bir tablo değildi.
Bakışlarını bana çevirip tekrar önüne,saçlarını yapmaya döndü. Kapının önünde cevap bekliyordum yalnızca. Fazla süslüydü. Bana söylemeden nereye gidiyordu ki?
"Uzun zamandır yurt dışında olan arkadaşlarım geldi, onlarla buluşacağız."
"Bu buluşma nerede peki? Bu kadar özendiğin yer neresi?"
Keskin bakışlarını bana çevirip elinde ki tarağı bıraktıktan sonra üzerime yürüdü. Yutkundum,kafede yediğim tatlılardan sonra rahatsızlanmıştım ve o günden beri Jungkook aşırı sinirliydi. Ağzımı açsam kızıyordu bana. Bunların yaşanmasının üzerinden 2 gün geçmişti ancak onun siniri geçmiyordu. 2 gün sonra düğünümüz olduğunu bile hatırladığını sanmıyordum açıkçası.
"Sen bana hesap mı soruyorsun?"
"Hayır... Merak ettim sadece."
"Sürekli gittiğimiz bir bar var. Oraya gideceğiz."
Gözlerim korkuyla büyürken öksürdüm. Cümlesini bitirmeden bile boğazıma yumru oturmuştu. Biz de barda tanışmıştık. Ve, şey... Ben hamileyim?
"Jungkook..."
Kısaca hımlayıp dinlediğini belirtti. Pantolonunun ceplerine koyduğu ellerini tutup belimin iki yanına yerleştirdim. Yerini bilir gibi kavrayıp okşamaya başladı nazikçe. Her ne kadar sinirli olsa da belime dayanamıyordu. Bazen ikimizi çok mutlu,birbirine aşık bir çift gibi hissediyordum. Ancak... Sonrasında Jungkook'un bana söylediği 'ilgi' meselesi aklıma geliyordu. Ve de onun bana aşık olmasının saçmalığı falan.
Her neyse!
"Hani... Biz de bar da tanıştık ya..."
Yine hımlayıp dinlemeye devam etti. Gülümsemeye başlıyordu ve benim sinirlerim çok geriliyordu. Bana haber vermeden bara gitme planları yapıyordu ve çok yakışıklı olmuştu,yine o gün ki gibi bacaklarını sıkıca saran pantolonla birlikle takım elbise giymişti mesela!
"Ve ben hamileyim ya..."
"Hımm..." Gülüşü net şekilde belli oluyordu artık. Tavrına olan sinirimden ve korkumdan dolan gözlerimi gözlerine kilitleyip yutkundum çaresizce. Bir anda ruh halim değişmişti.
"Jungkook yapmazsın değil mi? Hamile bırakmazsın kimseyi?"
Neredeyse yüzüme tükürecekken son anda çekilip kahkaha atmaya başladı. Belimde ki ellerini de çekmiş dizlerine vurarak gülüyordu. Ne yani?! Çok mu komikti! Olabilecek bir şeyi söylüyordum burada!
"Ne gülüyorsun? Komik bir şey söylemedim!"
"Aahh karnım! S-sen şimdi-"
Zar zor da olsa gülüşünü durdurup birkaç saniye sakinleşmek için bekledi. Neye bu kadar güldüğünü anlamamıştım. Şuan bile aptal aptal suratına bakıyordum.
Suratı ciddileşti bir anda. Gözlerime bakıp iyice yaklaştı. Küçücük,bir tık tırsmıştım. Bu aralar zaten sinirliydi yanlış bir şey demekten korkuyordum.
"Sen,beni her önüne geleni altına alan biri gibi mi görüyorsun?"
"Evet." Tereddüt etmeden,anında cevap vermeme şaşırmış olmalıydı. Ama bende önüne gelen biriydim? Hatta önüne değil, direkt kucağına oturmuştum. Ve en ufak itirazda bulunmamış,altına almıştı. Haksız mıydım?
"Her önüme geleni altıma alsam şuan burada tek olmaz,hatta olmazdın bile Taehyung."
Evet... Çok kırıcıydı.
Kalbim parçalanmış olabilirdi. Ya da gözlerim dolmuş olabilirdi. Jungkook'un öfkeli gözleri sönmüştü anında. Niye böyle olduğunu anlamamıştım. Bir anda susmuştu da. Sanırım benim de susmam gerekiyordu, en başından beri. Haddim olmayan şeylere karışmamalıydım.
"B-ben... Özür dilerim. Haddim olmayan şeylere burnumu soktum. Gideyim."
Konuşmak için ağzını açtığını görsem de apar topar odadan çıkıp kendi odama attım kendimi. Arkamdan seslenmişti fakat dönersem kesinlikle ağlardım. Şimdi de ağlıyordum ama yüzüne karşı ağlamaktan daha iyiydi.
Odama gelir gelmez dolaptan kıyafetlerimi çıkarıp yatağın üzerine bıraktım. Bir yandan hıçkırıklarım çıkmasın diye kıvranırken sessiz sessiz ağlıyordum. Bu yüzden çabucak duşa girmeliydim. Rahat şekilde ağlayabileceğim tek yer orasıydı.
3. Kişi Anlatım;
Jungkook hızla odasından çıkan bedene engel olamamış,öylece kalakalmıştı yerinden. Hatalı olduğunu,kalbini kırdığını biliyordu. Öyle demek istememişti,tutamamıştı ağzını. Şirkette gelişen olaylar sinirlerini etkilemiş,en ufak şeylere parlamasına neden olmuştu. Gün boyu kendini tutması da Taehyung'a patlamıştı.
Taehyung'un odasının önüne gelip kapıyı kilitlemediği için tanrıya dualarını edip içeri girdi. Aldığı kıyafetlerini yatağın üzerine bırakıp burnunu çeken bedeni gördüğünde içi cız etti. Ağlamaktan geldiğini fark edememişti henüz.
Kapıyı aralık bırakıp sessizce yanına adımladı. Arkasından sarılıp ellerini beline sarıp sıkıca kavradı. Korkarak bağıran Taehyung'la biraz pişman olmuş olabilirdi.
"Özür dilerim."
Ellerini çekmeye çalıştığında daha sıkı kavradı. Birkaç saniye kendine gelip ağlamasını durdurmaya çalışını bekledi. Ancak olmadı. Çünkü sarıldığı ilk andan itibaren ağlaması şiddetlenmişti.
"Duş alacağım bırak."
"Sabah duş aldın hasta olursun."
"Bir şey olmaz,bırak."
"Özür dilerim."
İşe yaramayacağını bildiği halde kolları arasında çırpınıp çıkmaya çalıştı ama arasında olduğu kaslı kollar izin vermiyordu.
"Jungkook, bırak."
"Özür dilerim."
Gitmesine izin vermeyeceği şekilde ellerini tutup kendine çevirdi. Kızarmış,yaşlı gözleri gördüğünde pişmanlığını tekrar yaşadı. Niye aptalca konuşmuştu ki?
"Taehyung... Gerginliğimi sana yansıtmamalıydım özür dilerim."
"Gerginliğin değildi ki. Doğruları söyledin."
"Hayır hayır! Bak... Şirkette işler çok karışık,anlaşmalar da sıkıntılar yaşıyoruz. Bir de sen... Sürekli sancılanıyorsun,başın dönüyor bir şey oluyor. Daha da stresleniyorum. Hepsini içime atınca birden sana patladım. Çok özür dilerim."
Dolu gözlerini gözlerine kenetleyip 'gerçekten mi' dercesine baktı. Çimen gözlerini masum masum kırpıp yutkunuyordu art arda. Jungkook,gözlerine bakan yeşillere her baktığı saniye daha da aşık olduğunu hissediyordu.
Ancak gitmesi gereken yere geçiktiğini fark ederek tuttuğu beli okşayıp gülümsedi. "Affedildim mi? Gitmem gerekiyor."
Taehyung,aynı şekilde gülümseyip başını salladı. Gülümsemesi çok uzun sürmedi. Sonuç olarak bara gidecekti?
"Üstünü değiştir sende gel hadi."
Göz bebekleri anında büyüyüp parıldadı. Az önce ağlayan kendisi değilmiş gibi heyecanla gözlerine baktı emin olmak için.
"Gerçekten mi?"
"15 dakika içinde hazır olursan gerçekten."
Cümlesini biter bitmez kendini dolabının önüne atıp kıyafet seçmeye koyuldu. Arkasından Jungkook'un sesli gülüşünü ve kapının sesini duymuştu.
Üstüne beyaz ve mavi renkte,omzunda farklı bir model olan gömleğini giyip altına belini sıkmayacak yumuşak pantolonlardan giydi. Gözlerine renk verecek ufak makyajı da yaptıktan sonra siyah taşlı kolyesini takıp sarı saçlarını karıştırdı. Kendini güzel hissediyordu, güzel olmuştu.
.....
Taehyung
Jungkook'un bar teklifinden sonra hazırlanmam onun verdiği süreden bile az sürmüştü. Normalde hazırlanmam saatler sürerken,beni bırakır da gider korkusuyla hızlı hızlı hazırlanmıştım. Jungkook'dan aldığım iltifatlar sayesinde de emin olmuştum güzel olduğuma.
Şimdi ise...
Yaklaşık 5 ay önce ağlayarak geldiğim barın önündeydim. O zaman hıçkıra hıçkıra ağlarken bana bakan insanlar yüzünden daha çok ağladığımı hatırlıyordum. Çaresizce içeri girişim, hiçbir şey hatırlamamak için kendimi alkole verişim... Oradan sonrası da yoktu zaten. Hatırlamıyordum hiçbir şeyi.
Kısacası... 5 ay önce ağlayarak baktığım yere şimdi gülerek giriyordum. Sevdiğim -her ne kadar o bilmese de- adam belimden tutuyor,ona yaslanırken de bebeğimizi seviyordum. İçeri girdiğimde burnuma yoğun bir alkol kokusu gelse de sakin kalmaya çalıştım. Jungkook'u beni de getirdiğine pişman etmek istemiyordum.
"Ah,oradalar."
Eliyle gösterdiği yere baktığımda köşede oturan arkadaş grubunj gördüm. Diğerlerini tanımasam da Yoongi ve Hoseok'u gördüğüm için mutlu olmuştum. Benim dr tanıdığım birileri vardı ve yalnız kalmayacaktım.
Yanlarına gittiğimizde Jungkook diğerleriyle tanıştırdı beni. Namjoon denen adam Jungkook'un şirket ortaklarından biri,aynı zamanda yakın arkadaşıydı. Sohbetleri gerçekten iyiydi. Beni de garipsememişlerdi. Sohbetlerine sürekli dahil etmeye çalışıyorlardı.
......
Sohbet çok iyiydi,iyi anlaşmıştım. Hatta beğendiğim müzik olunca ayağa kalkmasamda yerimde salınıyordum. Ancak bir sıkıntımız vardı.
Normalde de çok dikkat çekici olan Jungkook,takım elbiseli ve fazla ciddi yüzüyle ultra çekiciydi. Bu yüzden de çoğunluğu kız olmak üzere herkesin gözü üstündeydi. Bunu 10 dakika önce fark etmiştim ama vazgeçerler diye düşünüp umursamamaya çalışmıştım. Olmamıştı.
Kadın erkek fark etmeksizin bir yerlerini açarak kendilerini göstermeye çalışıyorlardı. Üstelik sadece Jungkook'a değildi. Diğerlerine de bakıyorlardı. Yoongi hyung, Hoseok'un belini sıkıca kavradığı için bir süre sonra ondan bakışlarını çekmişlerdi. Odak noktaları! 2 gün sonra kocam olacak adamdaydı!
Bir şeyler yapmam gerektiğine emindim artık. Kısacık giyinmiş kişilerin iğrenç bakışlarına daha fazla maruz bırakamazdım eşimi. Jungkook'un umurunda değildi, çünkü görmüyordu. Sohbete kapılmıştı. Kızamazdı da, bugün gönlümü zor almıştı. Bir daha sesi yükselirse aynısının olmayacağını tahmin etmesi gerekiyordu.
Yüzümü buruşturup ellerimi karnıma sardım. Sesim Jungkook'un duyabileceği tondayken kısık kısık sesler çıkarıyordum. Çok gerçekçiydim çünkü sürekli sancılanıyordum,hepsi de böyle oluyordu.
İstediğimi elde edip bakışlarını elde ettiğimde dolu gözlerimle yüzüne baktım. 'Noldu' dercesine bakıyordu.
"İyi misin?"
"Sancı bastırdı bir anda... Ahh!"
Elindeki içki bardağını masaya bırakıp tam olarak bana döndü. Fazla sesten pek anlaşılmıyordu sesim sanırım.
"Lavaboya gidelim, ister misin? Şuan kalkamayız. Kapılar kapalı."
"Hayır hayır! Gitmeyelim. Biraz... Masaj yaparsan geçer."
İkna etmek için gözlerimi ard arda kırpıp yapabileceğim en masum bakışlarımla baktım. Buraya geldiğimizden beri kaskatı olan yüzü gevşemiş,gülümseyip araladığı bacaklarını patlatlamıştı.
Zafer elde etmişcesine gülümseyip ayağa kalktım. Jungkook'a dönmeden önce ona bakan herkese kısaca bakmış,kinli olduğumu belli edecek şekilde gıcık bir öpücük atıp,dizine kuruldum. Başımı omzuna yaslayıp belimde,karnıma masaj yapan güzel ellerini hissettim sadece.
Diğerleriyle sohbete geri dönmeden önce kulağıma fısıldaması her ne kadar utandırsa da umurumda değildi, pişman değildim.
"Çok fenasın..."
"Gözleriyle yiyorlardı seni."
Yaslandığım omuzundan başımı biraz kaydırıp etrafı görebileceğim konuma geldim. Jungkook az önce bıraktığı bardağı tekrar aldığında tırnaklarımı boynuna bastırdım. Ne demek istediğimi çok iyi anlıyordu ama dinlemiyordu. Araba kullanacaktı niye içiyordu?
"Jungkook şişeyi bitirdin neredeyse,içme artık."
"Bir şey olmaz."
"Lavaboya götürür müsün beni?"
Sesim biraz kaba ve sesli çıkmıştı. Şuan umurumda değildi,içmemeliydi. Şişeyi bitirdin diyordum ama geçmişti bile. Geldiğimizden beri içiyordu.
"Bir şey olmaz dedim."
"Tuvaletim var."
Bakışlarını bana çevirip kaşını kaldırdı. Biraz önce gitmiştim ama hamileydim sonuçta, normaldi bunlar.
"Gittiğimizde içme diyip kızacağını anlamayacak gibi mi duruyorum?"
"Anlıyorsan yapma o zaman! Araba kullanacaksın."
"Sorun yok. Akışına bırak."
"Jungkook hasta mısın sen? Hamileyim ben görüyorsun değil mi? Bebeğimiz var,bu halinle mi araba kullanacaksın? Tanrım! Konuşman bile kaymaya başladı!"
Dediklerimi tınlamadan içmeye devam etti. Bugün tek dileğim sinir krizi geçirmeden buradan çıkmaktı. Kriz geçirsem de tek dileğim buradan çıkmaktı. Sarhoş olursa koca bedenini nasıl taşıyacağımı bilmiyordum.
.....
Evet...
Kriz geçirmeme ramak kala çıkmıştık. Jungkook tam olarak sarhoş olmasa da arada sarsılıyordu. Kendi de farkında olduğu için taksi çağırmıştı. Taksideyken bana yaklaşmasını engellemeye çalışsam da inatla ellerimi itip boynuma sokuluyordu. Rahatsız olduğum için değildi engellemeye çalışmam. Sinirliydim.
Bu kadar sorumsuz olduğu için sinirliydim. Sürekli sancılanan hamile eşi vardı,ama bunu düşünmemişti. Bünyesi alkole dayanıklıydı. Ama kim olursa olsun 4. Şişeye başlamadan iptal olurdu. Jungkook'a olduğu gibi. Bıraksam içmeye devam edecekti! Şaka gibiydi.
Taksi evin önünde durduğunda teşekkür ederek parasını vermiş,zor bela da olsa Jungkook'u çıkarıp eve getirmeyi başarabilmiştim. Odasına getirdiğimde gitmeme izin vermeyip odanın kapısını kilitledi. Gözünü bile açamazken bunu nasıl yaptığını bilmiyorum ama,kapıyı kilitleyip anahtarı almıştı. Şikayetçi değildim aslında:) işime geliyordu.
Bedenini yatağa atıp direkt uyku pozisyonuna geçti. Haline gülüp ayakkabılarını çıkardım, gömleğinin düğmelerini de tek tek açıp çıkardım,uyku evresinde de olsa yardımcı olmuştu. Pantolonunu da çıkarıp şortunu giydirdim. Bu aşama hormonlarım yüzünden çok fazla zor olsa da dayanmıştım.
Kendi üstündekileri de çıkarıp Jungkook'un uzun tişörtlerinden birini giyip yanına uzandım. Kolları anında beni kavramış,başını boynuma gömmüştü. Sıcak nefeslerini hissederken gülümseyip saçlarını okşadım.
Sarhoş olduğu için yapsa da çok değerli ve güzel hissediyordum kendimi. Uyandığında muhtemelen pişman olurdu ama elimde değildi işte. Sevdiğim adamla böyle bir fırsatı elime geçirmişken geri tepemezdim.
"Taehyung..."
"Hm?"
"Sizi seviyorum..."
-
-
ĞQKDPWKDŞWMXWŞLXŞWLXWŞXLLD
Bisi olacak mi sandiniz??
Saka yaptim
Nese. Aklima bu fikir geldigi icin dugunu erteledim.
100K icin de cok cok cok tesekkır ederim 🥺
Yazim hatalarini kontrol edemiyorum, varsa mazur gorun lutfen
SİZCE BEBEGİN CİNSİYETİ NE OLSUN (Bence oglan)
Sizleri seviyorummm
Diger bolum
dugun mu olsun (evlensinler yeto)
Yoksa sabahi ve gunu mu yaziyim?
Fikirlerinizi bekliyorum