រឿង ទាសករម៉ាហ្វៀចន🥀
ភាគ10
ថេយ៉ុងពេលដែលត្រូវជុងហ្គុកស្រែកដាក់ខ្លួនបែបនេះក៏បានធ្វើឱ្យគេភ្ញាក់ហើយក៏ជ្រុះម្ហូបអាហារពីចានស្រាក់នោះក្រពុបចេញមកខាងក្រៅធ្វើឱ្យជុងហ្គុកឃើញបែបនេះក៏បានខឹងយ៉ាងខ្លាំង
"ហ្ហឹកៗ...ហ្ហឹកៗវាក្រពុបបាត់អស់ទៅហើយខ្ញុំសុំទោសលោក"ថេយ៉ុងគេក៏បានពោលពាក្យសុំទោសទាំងទឹកភ្នែកគ្រាន់តែជុងហ្គុកស្រែកដាក់គេៗភ័យមួយតង់ហើយចង្រៃអីមកក្រពុបអាហារអស់ទៀត
"ហឹស...ឆាប់មកសម្អាតកន្លែងនេះឱ្យស្អាតឱ្យលឿនជាប្រញាប់បើមិនចឹងទេឯងនិងងាប់ជាមិនខាន!!"ជុងហ្គុកក៏បានគម្រាមទៅកាន់ថេយ៉ុងដែលធ្វើឱ្យថេយ៉ុងភ័យហើយក៏ប្រញាប់រត់ទៅយកនេះយកនោះមកសម្អាតកន្លែងនិងដែលធ្វើឱ្យជុងហ្គុកឃើញហើយញញឹមចុងមាត់
ថេយ៉ុងគេក៏បាននៅសម្អាតហើយចំណែកឯជុងគុកក៏បានទៅធ្វើការរបស់ខ្លួនវិញយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់បំផុតពេលដែលសម្អាតហើយថេយ៉ុងគេក៏បានឈរមួយសន្ទុះ
"ឯងចង់ទៅណា??"ជុងហ្គុកក៏បានសួរថេយ៉ុងទាំងភ្នែកសម្លឹងមើលមកថេយ៉ុងដែលរៀបឈានជើងនិងដើរចេញពីកន្លែងមួយនេះ
"អ-អឺគឺខ្ញុំទៅភូមិគ្រឹះវិញ"ថេយ៉ុងក៏បានឆ្លើយទាំងរដាក់រដុបគេឥឡូវចាប់ផ្តើមខ្លាចប្រុសម្នាក់នេះហើយ
"មិនបាច់ទៅទេចាំទៅជាមួយយើងល្ងាចទៅ!!"គេក៏បានហាមមិនឱ្យថេយ៉ុងទៅភូមិគ្រឹះវិញ
"តែហេតុអ្វីទៅលោក??"ថេយ៉ុងគេក៏បានសួរទាំងមិនយល់បើគេមិនទៅវិញប្រាកដជាត្រូវមាត់អ្នកនៅក្នុងភូមិគ្រឹះថាឱ្យមិនខានទេ
"ក៏យើងខ្លាចអស់សាំងឡាននិងហើយ បានហើយកុំមកសួរយើងច្រើនពេកយើងថាមិនឱ្យទៅគឺមិនឱ្យទៅហើយ"ជុងហ្គុកគេក៏បានរកលេសថាខ្លាចអស់សាំងតាមពិតបារម្ភពីគេសោះ
"បាទលោក.."ថាហើយថេយ៉ុងគេក៏បានដើរទៅអង្អុយលើសាឡុងទាំងឃ្លានក៏ឃ្លានអស់កម្លាំងក៏អស់កម្លាំងតែគេមិនហ៊ាននិយាយទេ
រយះពេលមួយម៉ោងក្រោយមកថេយ៉ុងក៏បានគេងលក់ទាំងនៅលើសាឡុងជុងហ្គុកឃើញបែបនេះគេក៏បានដើរមកជិតថេយ៉ុងហើយគេក៏បានអោនខ្នងបន្ទិចដើម្បីវែកសក់ដែលបាំងមុខថេយ៉ុងជិតបន្ទាប់មកគេក៏បានផ្តិតបបូរមាត់របស់ខ្លួនលើបបូរមាត់របស់ថេយ៉ុងយ៉ាងយូរហើយគេក៏បានដកចេញវិញ
"សឺតៗ ពេលគេងបែបនេះទៅគួរឱ្យស្រលាញ់ណាស់ ឯងដឹងទេkim taehyungយើងស្រលាញ់ឯង យើងមិនដឹងថាឯងស្រលាញ់យើងឬអត់ទេប៉ុន្តែយើងនិងយកឈ្នះបេះដូងរបស់ឯងឱ្យទាល់តែបាន "ជុងហ្គុកក៏បាននិយាយជាមួយមនុស្សគេងលក់មិនដឹងខ្យល់អី បើថេយ៉ុងដឹងថាគេនិយាយពាក្យបែបនេះមកកាន់ខ្លួនមិនដឹងគេរំភើបយ៉ាងណាទេ
#ពេលល្ងាច
ពេលនេះក៏ល្ងាចរាងជ្រេលទៅហើយប៉ុន្តែថេយ៉ុងគេមិនទាន់ភ្ញាក់នៅឡើយទេដោយសារតែអស់កម្លាំងពេកទើបគេងយូរយ៉ាងនេះ ជុងហ្គុកដោយសារមិនចង់រំខានដំណេកថេយ៉ុងគេក៏បានបីថេយ៉ុងដាក់ខាងក្នុងឡានហើយក៏មកភូមិគ្រឹះតែម្តង
"លោកម្ចាស់តើថេយ៉ុងគេកើតអីមែនទេ??"នៅពេលដែលជុងហ្គុកដើរចូលមកទាំងបីថេយ៉ុងបែបនេះម៉ែដោះបារម្ភហើយគាត់ក៏បានសួរ
"គឺគេកំពុងគេងណាម៉ែដោះ"ថាហើយគេក៏បានឡើងទៅខាងលើបាត់ទាំងមុខមាំៗដែលធ្វើឱ្យអ្នកបម្រើដែលរត់មកមើលអម្បិញមិញនេះភ័យមិនស្ទើរ
"មិនដឹងជាស្អីណាស់ណាទេ ចេញចរិកមកចង់ទាក់លោកម្ចាស់ឡើងស្រស់ៗគួរឱ្យស្អប់បំផុត"
"មែនហើយណាយើងក៏គិតដូចឯងដូចគ្នាយើងជ្រិញណាស់នាងអើយ ធ្វើចរិកដូចម្ចាស់តូចឱ្យលោកម្ចាស់បីទៀតមិញនេះ"ពួកនាងអ្នកបម្រើក៏បានខ្សឹបខ្សាវគ្នានិយាយដើមថេយ៉ុងពួកនាងមិនសូវចូលចិត្តថេយ៉ុងទេ
"អឹម ន៎ែស្អែករកវិធីធ្វើបាបវាល្អដែលទេ??"ណាមីជាអ្នកបម្រើស្រីដែលស្អាតជាងគេក្នុងចំណោមអ្នកបម្រើទាំងអស់ក៏បានលេចគំនិតមួយឡើង
"អឺល្អតា៎ស តែថាស្អែកនេះលេងមួយចាស់ដៃល្អដែលទេនាងមីយើងចង់ធ្វើបាបវាយូរហើយតែមិនហ៊ានតែយើងសុំសរសើរនាងឯងហើយដែលហ៊ានធ្វើបាបវាហា៎សហា៎ៗ"ពួកនាងអ្នកបម្រើក៏បានបន្តនិយាយគ្នាមិនដឹងដល់ម៉ោងប៉ុន្មានទេ
#ព្រឹកស្អែក
"ហឹម ហុឺយលោក..."ថេយ៉ុងក្រោកមានអារម្មណ៍ថាធ្ងន់ៗមកគេក៏បានវ៉ាក់អឺជាមួយនិងវត្តមានជុងហ្គុកដែលកំពុងតែគេងអោបខ្លួនយ៉ាងស្អិតរមួតបេះមិនចេះ
"ស្អីរបស់ឯង!!"ពាក្យសិរីសួស្តីដែលជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់ថេយ៉ុងទាំងភ្នែកនៅបិទនិយាយស្តាប់មិនចង់បាន
"លោក...លោកលែងខ្ញុំសិនទៅខ្ញុំធប់ដង្ហើមណាស់"ថេយ៉ុងគេក៏បាននិយាយទាំងសម្លេងរកយំអ្នកណាទៅទ្រាំបានលោកបើរិទ្ធៗយ៉ាងនិង
"អឹម..."ជុងហ្គុកមិនមាត់គេក៏បានបន្តូរដៃអោបថេយ៉ុងហើយគេក៏បានជ្រប់មុខនិងកញ្ចឹង.កសខ្ចីរបស់ថេយ៉ុងមិនព្រមភ្ញាក់ទៅណា
"លោកបានហើយខ្ញុំប្រញាប់ទៅធ្វើការរបស់ខ្ញុំនេះលោកចង់គេងដល់ស្មានណាទៀតនេះម៉ោង7ហើយណាលោកមិនគិតទៅក្រុមហ៊ុនទេហេ៎ស??"គេក៏បានសួរអ្នកដែកកំពុងតែបិទភ្នែកគេងទាំងមានក្តីសុខនិយាយជាមួយជុងហ្គុកនេះមិនដឹងថាគេតបនិងខ្លួនឬអត់ទេគេចេះតែនិយាយៗទៅ
"ហុឺយ...ថ្លង់ខ្លាំងណាស់បិទមាត់ភ្លាមទៅ!!!"ជុងហ្គុកដោយសារទ្រាំមិនបានគេក៏បានស្តីឱ្យថេយ៉ុង
ថេយ៉ុងគេក៏មាត់គេសម្ងំអោយជុងគុកអោបគេម៉ាសេរីនេះចូលខ្ទង់ម៉ោង8ជាងហើយទើបគេព្រមក្រោកហើយរៀបចំសម្លៀកបំពាក់ទៅធ្វើការបាត់ហើយមុននិងទៅគេក៏បានប្រើថេយ៉ុងឱ្យចងក្រវ៉ាត់.កឱ្យគេដូចគ្នា
"អូៗ..នេះម្ចាស់តូចយាងចុះមកហើយហេ៎ស??"ណាមីក៏បានធ្វើសួរទាំងពេបមាត់ពេប.ក ចំណែកឯថេយ៍ឃើញបែបនេះក៏រអៀសចិត្តដូចគ្នា
"នេះម្ចាស់តូចអង្គុយនៅត្រង់នេះហើយណាខ្ញុំទៅយកអាហារមកឱ្យម្ចាស់តូចពិសារ"
"អ-អឺមិនបាច់ទេណាបងខ្ញុំអាចទៅយកញុាំខ្លួនឯងបានហើយហើយខ្ញុំក៏អរគុណដូចគ្នាមិនបាច់ទេ"ថេយ៉ុងមានអារម្មណ៍ថាពួកនាងថ្ងៃនេះប្លែកៗខុសពីធម្មតា
"មិនបានទេ ចាំនៅត្រង់និងហើយ"ថាហើយនាងក៏បានដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយដើម្បីយកអាហារឱ្យថេយ៍
ពេលនោះនាងស្រីបម្រើម្នាក់នោះក៏បានហុចអាហារនោះទៅឱ្យណាមីបន្ទាប់មកនាងក៏បានយកវាមកឱ្យថេយ៉ុង
"ផ្រាវ....អុះបែកអស់បាត់"នាងក៏បានហុចឱ្យថេយ៍ដល់ពេលថេយ៍រកយកនាងក៏បានទម្លាក់ចាននោះចុះមកលើការ៉ូបែកខ្ទិច
"អូ...បែកអស់ហើយមិនអីទេណាបងចាំខ្ញុំអ្នកសម្អាតអំបែងនេះចុះ"ថាហើយថេយ៉ុងគេក៏បានបន្ទន់ជង្គង់ដើម្បីរើសអំបែងចាននោះទាំងដៃទទេរ
"អួយឈឺហ្ហឹកៗៗ!!!"ថេយ៍ស្រែកទាំងក្តីឈឺចាប់ព្រោះអីណាមីនាងបានដើរមកជាន់ដៃថេយ៍ដែលកំពុងចាប់កាន់និងរើសអំបែងទាំងនោះហើយអ្នកបម្រើផ្សេងទៀតក៏បានឈរសើចថេយ៍គ្មានអ្នកណាជួយថេយ៍ទេចំណែកឯអំបែងក៏កាន់តែមុតកាន់តែជ្រៅដែលធ្វើឱ្យថេយ៍ស្រែកឈឺទាំងទឹកភ្នែកស្រក់តក់ៗ
"អុះ យើងសុំទោសណាមិញនេះយើងច្រឡំយ៉ាងមិចហើយឈឺខ្លាំងទេ"មាត់សួរតែជើងនៅតែជាន់ញីដដែលដែលធ្វើឱ្យឈាមរបស់ថេយ៍ស្រក់លើការ៉ូយ៉ាងក្រហមឆ្អិនឆ្អៅ
"ហ្ហឹកៗ...សុំអង្វរសូមដកជើងរបស់បងចេញទៅហ្ហឹកៗខ្ញុំឈឺខ្លាំងណាស់"ថេយ៍ឈឺរហូតដល់ថ្នាក់ក្រាមសំពះនាងទាំងទឹកភ្នែកបន្ទាប់មកនាងឃើញបែបនេះនាងក៏បានដកជើងរបស់ខ្លួនចេញពីដៃថេយ៉ុង