Chapter (30)
အဲ့ဒီလျှာက အက်ဂ်ရေ့စ်အခုလေးတင် ကုသပေးခဲ့တဲ့ ဒဏ်ရာတစ်ဝိုက်မှ ဖယ်ခွါခြင်းမရှိဘဲ ထပ်၍ လျက်နေခဲ့ပြီး ယင်းအပြုအမူကပင် ငြိမ်သက်နေသော ကျွန်တော့်ဦးနှောက်ကို တစ်ခါတည်း ပေါက်ကွဲသွားအောင် နှိုးဆွပေးခဲ့သည်။ ဆက်၍ ကျွန်တော့်အတွေးထဲ ပြန်လည်ထင်ဟပ်လာသော ရှက်စရာကောင်းလွန်းသည့် မှတ်ဉာဏ်ဆိုးတွေကြောင့် နားရွက်နှင့် လည်ပင်းပင် ရုတ်ချည်း ပူတက်သွားခဲ့သည်။
အက်ဂ်ရေ့စ်လျှာက ကျွန်တော့် ဒဏ်ရာနားတွင်ပင် မဟုတ်တော့ဘဲ ပြောရန်မသင့်သော နေရာတစ်ချို့အထိပင် နယ်ကျွံလာခဲ့၏။ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီသွားပြီး သူ့အား ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပင် တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ ထုံထိုင်းလေးလံနေသော ကျွန်တော့်လက်ကြောင့် တွန်းထုတ်ခြင်းမမည်ဘဲ သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးသကဲ့သို့ အသွင်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။
အက်ဂ်ရေ့စ်က ကျွန်တော့်လက်ကို ဖမ်းဆွဲပြီး မျက်နှာကို လက်ဖဝါးထက်ထိကပ်ကာ ပြင်းပြင်းပြပြအသက်ရှူသွင်းခဲ့၏။ သိပ်ကိုမှ ပျော်ရွှင်နေဟန်ရှိသော အသွင်ဖြင့်။
"တော် တော့ " ကျွန်တော်လက်ကို ခပ်မြန်မြန်ပင် ပြန်ဆွဲယူခဲ့သည်။
"ငါ ကောင်းသွားပြီ။"
"မကောင်းဘူး"
အက်ဂ်ရေ့စ်က မျက်ဝန်းကို အောက်ချကာ ဒဏ်ရာကိုပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ နက်မှောင်သွားသော မျက်ဝန်းများဖြင့် သူက ခေါင်းကို တဖန်ပြန်ပြီး ငုံ့လိုက်ပြန်သည်။
"တော်ပြီ ... မလုပ်နဲ့တော့ ... ဟေး " ထိတ်ထိတ်ပျာပျာဖြင့် ကျွန်တော့် သူ့ခေါင်းကို တွန်းထားခဲ့သည်။
သို့သော် ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ပုခုံးအထက်၌ တင်းမြဲနေအောင် ဖမ်းဆုပ်ထားခြင်း ခံလိုက်ရပြီး ချောမွတ်စိုထိုင်းနေသော အက်ဂ်ရေ့စ်လျှာ၏ တတိတိနှင့် အသည်းယားဖွယ် ခံစားချက်တို့ ထပ်မံပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါ နာကျင်မှုကြောင့် ငုပ်လျှိုးနေခဲ့သည့် အရှက်တရားက အတွေးအာရုံကြောများအထိ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့၏။ ကတိုးရနံ့သင်းပျံ့လျက်ရှိသော သူ့ကိုယ်မှထွက်လာသည့် အမွှေးနံ့က ကျွန်တော့်အသက်ရှူနှုန်းကို ရုတ်ချည်းမြန်ဆန်စေခဲ့သည်။ အေးစက်လှသော ရေထဲ၌ နစ်မြှုပ်နေသည့် ကျွန်တော့်ကိုယ်မှာလည်း ချမ်းအေးနေခြင်းမရှိ ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ အလုံးစုံမှာ ပူလောင်နေခဲ့၏။
ရှက်စိတ်ဖြင့်ပင် ကျွန်တော် အံကိုကြိတ်ထားရင်း အသက်ရှူသွင်း ရှူထုတ်ကို အကြိမ်အနည်းငယ်မျှ ပြင်းပြင်းပြပြ ပြုလုပ်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲ၌ ပျာယာခတ်ခြင်းကို ထိန်းဖို့ကြိုးစားနေရင်း ပုံမှန်မဟုတ်သော အသက်ရှူခြင်းကြောင့် နှလုံးခုန်သံပင် စည်းချက် ပျောက်သွားခဲ့သည်။ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်က အက်ဂ်ရေ့စ်ထိလိုက်သည့် အကြိမ်တိုင်း စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတုံ့ပြန်မှုများဖြင့် ထူးထူးဆန်းဆန်းပြုမူနေသည်ကိုတော့ ကျွန်တော်ဝန်မခံနိုင်။ သူ့ရဲ့အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ထည်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျွန်တော့် ပေါင်ကြားအတွင်း ရောက်နေသော ငါးမြီးက ကျွန်တော့်ညီငယ်ကို အလိုက်သင့် ပွတ်သပ်နေလေသည်။ ထိုအခြင်းအရာကြောင့် ထိန်းသိမ်းတားဆီးခြင်းမပြုနိုင်ဘဲ မာထန်လာသော ညီငယ်ကို အက်ဂ်ရေ့စ်ချက်ချင်းသိမည်ဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော် သိပေသည်။
ရှက်စိတ်တို့ မွှန်ထူ၍ အရေးပေါ်ဖြစ်သွားသော ထိုအချိန်၌ ကျွန်တော် အက်ဂ်ရေ့စ် ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ငါးမြီးကို ခြေထောက်ဖြင့် ယက်ထုတ်ကာ အော်ပြောလိုက်သည်။
"အက်ဂ်ရေ့စ် ... အက်ဂ်ရေ့စ် ... ငါ့ကို အောက်ချပေး။ ငါ ကောင်းသွားပြီ "
သူ့အား အက်ဂ်ရေ့စ်ဟု ခေါ်ခြင်းက ဟေး' ဟုခေါ်ခြင်းထက် သက်ရောက်မှု ရှိနေခဲ့သည်။ ကျွန်တော့်ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူ့လက်တို့ ပြေလျော့ပြီး ကျွန်တော့်ကိုပါ အောက်သို့ ချပေးခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားအတွင်းရောက်နေသော ငါးမြီးမရှိတော့သည်နှင့် ကျွန်တော်က ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စုံရပ်ပြီး လိမ်ထားလိုက်၏။ ထိုလှုပ်ရှားမှုကို အက်ဂ်ရေ့စ်မြင်သွားမှာကိုလည်း စိုးရသည်။
အက်ဂ်ရေ့စ်က ထူးထူးဆန်းဆန်းပြုမူခဲ့သော ကျွန်တော့်ပုံစံကို လုံးဝမမြင်ဘဲ တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ နံရံကို မှီပြီး စိတ်သက်သာပြေငြိမ်းမှုဖြင့် စိုထိုင်းသော လေကို ရှူထုတ်နေခဲ့သည်။ ပြီးကာမှ ခေါင်းငုံ့ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှ သူ့ဝမ်းဗိုက်ရှိ ဖုထစ်နေသောအပေါက်ရာများစွာကို ကျွန်တော် သတိထားမိခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အရေပြားအတွင်း နစ်ဝင်နေသော ကျည်ဆံထိပ်ဖူးကို ရေးရေးလေးမျှ ကျွန်တော် မြင်ခဲ့ရ၏။ အပေါ်ယံမှ ဖုံးလွှမ်းထားသော ပြောင်လက်သည့် အရေပြားက ထိုဒဏ်ရာများအပေါ်မှ အုပ်၍ ရှိနေသည်။ မည်သို့ပင် ကျည်ဆံက မာဆတ်သော အက်ဂ်ရေ့စ်အရေးပြားအတွင်း ဖောက်ဝင်နိုင်ခြင်း မရှိသော်ငြား အက်ဂ်ရေ့စ်၏ ကုသမှုလုပ်ငန်းကိုတော့ နှောင့်နှေးစေခဲ့သည်။
သည်းမခံနိုင်သော နာကျင်မှုများကြောင့်ဟု ထင်မိသည် ... အက်ဂ်ရေ့စ်က သူ့ရဲ့ချွန်မြသော လက်သည်းဖြင့်ပင် ကျည်ပေါက်ရာအပေါ် ပိတ်ကာနေသော အရေးပြားကို ဆွဲခွာခဲ့သည်။ သွေးပြာပြာတို့က ထိုနေရာမှ စီးကျလာပြီး ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေရသည့် ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး တင်းကြပ်သွားရသည်။
"မလုပ်နဲ့ ... အဲ့ဒါက အနာကို ပိုကြီးအောင် လုပ်တာနဲ့တူတူပဲ။ ငါ .... " ကျွန်တော့် အက်ဂ်ရေ့စ်လက်ကို ဆွဲပြီး မတိမ်းစောင်းသော လေသံပြတ်ပြတ်ဖြင့် တားဆီးလိုက်သည်။
'ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် သူ့ကို ကူညီသင့်သည်။' သို့ပေမဲ့ လက်ဖြင့် ကျည်ဆံကို ဆွဲထုတ်ခြင်းက ဒဏ်ရာကို ဆွဲဖြဲသလိုသာ ဖြစ်စေပြီး ပိုကောင်းသော အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းမှာ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ထုပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။
'ဘုရားရေ ... အဲ့လိုစုပ်ထုတ်ဖို့ ဒဏ်ရာတွေက ... ဝမ်းဗိုက်အောက် တော်တော်လေး နိမ့်လွန်းနေတယ်'
ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ ကျည်ဆံဝင်နေသော အပေါက်တွေကို ကြည့်ပြီး ထိုထဲမှ အက်ဂ်ရေ့စ် ညီငယ်ရှိရာ အပေါက်၏ အပေါ်နားလေးတွင် ရှိနေသော ကျည်ပေါက်ကိုကြည့်ကာ ထိုနေရာမှ ကျည်ကို စုပ်ထုတ်ပေးတဲ့အခါ မည်မျှ ရှက်ဖို့ကောင်းနေမလဲ'ဟု ပုံဖော်ကြည့်မိသည်။
ထိုသို့ ကျွန်တော် တွန့်ဆုတ်နေချိန်၌ အက်ဂ်ရေ့စ်က ကျွန်တော့်ကို မော့ကြည့်လာပြီး နက်နဲလှသော မျက်ဆံမျက်ဝန်းဖြင့် မျက်မှောင်ကြုပ်၍ ပြေသော လေသံကိုသုံးကာ အကူအညီတောင်းခံခဲ့သည်။
"Help me... desharow..."
ကျွန်တော် တကယ်ကို ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ ဆက်၍ ငြိမ်သက်သွားသော အခြေအနေပြီးနောက် သူ့မျက်ဝန်းတွေက ဝမ်းဗိုက်နေရာသို့ တစ်ဖန်ပြန်ရောက်သွားပြီး မှေးစင်းတော့မည့် မျက်ခွံကို အတင်းအားစိုက်၍ မမှိတ်သွားအောင် အံတုနေလေသည်။ ကျွန်တော် အခုထိ ရှက်နေတုန်းဖြစ်ပေမဲ့ ကျွန်တော့်အသက်ကို အက်ဂ်ရေ့စ်က ကယ်ပေးခဲ့ပြီး ဒဏ်ရာကိုလည်း သက်သာစေခဲ့တာကြောင့် ယခုကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ပြန်ကူညီပေးသင့်သည်။ ထိုထက်ပို၍ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်နေသော အက်ဂ်ရေ့စ်ထံ၌ အပေါ်က ပင်လယ်ဓားပြတွေထက် ပိုကောင်းတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကို သံသယမရှိ မျှော်ကိုးထားနိုင်ပေသည်။
'ဟျောင့် ဒက်ရှ်ရှဲရိုး ... မင်းက တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို ကုသပေးဖို့ ကြိုးစားတာပဲ။ အဲ့တာထက် ပိုမတွေးနဲ့'
"ကောင်းပြီလေ .... ။ အဲ့ဒီတော့ တိရစ္ဆာန်ကောင် ... လျှောက်မလှုပ်ဘဲ ငြိမ်ငြိမ်နေ။ ငါ ကျည်ဆံတွေ ထုတ်ပေးမယ်"
ရှက်စိတ်ကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ဖို့ ကျွန်တော် ဆူပုတ်ပုတ်နှင့် ပြန်ပြောခဲ့သည်။ ထို့နောက် အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး အင်္ကျီလက်ကိုခေါက်တင်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် အက်ဂ်ရေ့စ်ဗိုက်ပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာနားသို့ ခေါင်းကို ဂရုတစိုက် တိုးကပ်ခဲ့၏။
ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းက ဗိုက်သားထံထိကပ်၍ ဒဏ်ရာပေါ်ရောက်တဲ့အခါ အက်ဂ်ရေ့စ်ဗိုက်က ရုတ်တရက် တုန်ရီသွားပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်သို့ မရိုးမသား ရောက်လာသည်။ သူ့ရင်ညွန့်ရိုးဆီသို့ တစ်စက်ချင်းစီ စီးကျလာသော ရေပေါက်က ကျွန်တော့်ကို ကြက်သီးပင် ထစေသည်။ သို့ပေမဲ့ ထိုအချိန်မှ နောက်ပြန်လှည့်၍မရနိုင်တော့သဖြင့် တည်ငြိမ်လှသော ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပမာ ဟန်ဆောင်ရင်း သူ့အသားထဲ နစ်ဝင်နေသည့် ကျည်တောင့်တို့ကို စုပ်ထုတ်ပေးခဲ့သည်။
ကျွန်တော်က ပိုပိုပြီး ပြင်းထန်စွာ စုပ်ထုတ်လေ သူ့ရဲ့ မာတောင့်သော ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတို့က အသက်ရှူခြင်းကြောင့် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်၍ မီးတောင်ပေါ်က ကျောက်စိုင်ခဲတွေလို လှုပ်ရှားနေသည်။ ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းက ကျည်ဆံတွေကို အသားထဲ ပိုနစ်ဝင်စေခဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်ပြီး လျှာကိုသုံးကာ ကျည်ဆံကို ထိုးကလော်ရင် စုပ်ထုတ်ပေးခဲ့သည်။
အတွေ့အကြုံများများရှိရန် လိုအပ်နေသည့်အတိုင်း ခက်ခဲလှသော ပထမဦးဆုံး ကျည်ဆံကို ထုတ်ပေးပြီးနောက်မှာ ကျွန်တော် နဖူးပေါ်က ချွေးတွေကို လက်ဖြင့် ပွတ်သုတ်လိုက်၏။ ကျည်ဆံကို စုပ်ထုတ်ခြင်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ အဆုတ်အားကောင်းမှုကို စိန်ခေါ်နေရုံသာမက ထုတ်ပြောမသာသော အရှက်တရားကိုပါ စိန်ခေါ်နေခဲ့သည်။ ... ထို့နည်းတူ ကျွန်တော့်ကုသမှုကို စောင့်ဆိုင်းနေသော ကျည်ပေါက်များစွာလည်း ရှိနေသေးသည်။
ကျွန်တော်ရှက်နေတာကြောင့် အက်ဂ်ရေ့စ်ရဲ့ အမူအရာမည်သို့ ဖြစ်နေမည်ကိုလည်း မော့မကြည့်ရဲပေ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော့်ပါးစပ်အတွင်းရှိ သွေးတစ်ချို့ကိုသာ ထွေးထုတ်ပြီး နောက်ထပ်ကျည်ဆံတွေကို စုပ်ထုပ်ဖို့ ခေါင်းငုံ့လိုက်တော့၏။ ကျွန်တော် ကျည်ဆံများစွာကို ခပ်မြန်မြန်စုပ်ထုတ်ခဲ့ရာ နောက်ဆုံးတွင် အဓိကနေရာ၏ ဘယ်ဘက်နားလေးတွင်ရှိသော ကျည်တစ်ခုသာ ကျန်တော့၏။
ထိုကျည်ဆံကို ကျွန်တော် စိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး လျှာဖြင့် ထိုးကလော်လိုက်သည်။ ဤအခြေအနေက အက်ဂ်ရေ့စ်ကို ကိုက်နေသကဲ့သို့ တူညီနေတာကြောင့် ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်ခံစားချက်အပေါ် ကြီးမားသော စိန်ခေါ်မှုတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့၏။
ထိုအတွေးတစ်ခု ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ ပေါ်လာသည်နှင့် အကြောက်အကန်အော်ဟစ်ပြီး အတွေးစတို့ လွင့်ပျံသွားအောင် ခေါင်းကို တွင်တွင်ခါလိုက်မိသည်။ အက်ဂ်ရေ့စ်၏လက်နှစ်ဖက်လုံးက ကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ်ရှိနေပြီး အနည်းငယ်တုန်ရီနေကာ အသက်ရှူသံပင် လေးလံ၍ သိုသိပ်နေခဲ့သည်။ ဗိုက်ကြောများပင် ထောင်ထဖောင်းကြွလာလျက် ..
"help...me..."
'ဘော ပဲ'
ကျွန်တော် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ ခေါင်းငုံ့၍ ဝမ်းဗိုက်အနားသို့ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီးနောက် ကျည်ဆံကို မြန်မြန်ဆန်ဆန်ထွက်လာစေဖို့ အားပါပါဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ အက်ဂ်ရေ့စ်လက်က ကျွန်တော့်လည်ပင်းဆီသို့ ရွှေ့ပြောင်းလာသည်။ သူ့ဝမ်းဗိုက်က ရှေ့သို့ ကော့တက်လာပြီး ငါးမြီးကလည်း ကျွန်တော့်ဝမ်းဗိုက်နှင့် ရင်ဘတ်ကို အသက်ရှူသံအတိုင်း ညီညီညာညာထိခတ်ပွတ်တိုက်နေသည်။ ထိုမှတဆင့် ညစ်ပတ်လှသော လက်နှစ်ဖက်က အထိမခံနိုင်သော နေရာနှစ်ခုသို့ အချိန်တိုင်းလိုလို လာရောက်ထိနေပေသည်။
ကြက်သီးမွှေးညင်းက ကျွန်တော့်ကိုယ်တစ်လျှောက် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ကျည်ဆံကိုလည်း နောက်ဆုံး၌ စုပ်ထုတ်နိုင်ခဲ့၏။ ကျွန်တော့်အား ဖယ်ခွါခွင့် မပေးချင်သော လက်နှစ်ဖက်က ယင်းသို့နီးစပ်နေမှုကို ဆန့်ကျင်ရန် ကြိုးစားနေသော ကျွန်တော့်အား လည်ပင်းအနောက်မှနေ၍ ဖိတွန်းထားခဲ့၏။ ကျွန်တော့်မေးဖျားအောက်တွင် မာကျောသော အရာတစ်ခုလည်း ရှိနေခဲ့သည်။
ယုံကြည်ရန် ခဲယဉ်းနိုင်ပေမဲ့ ကျည်ဆံကို ပါးစပ်အတွင်း ငုံထားရင်း အက်ဂ်ရေ့စ် ဒဏ်ရာကို ကျွန်တော် ကိုက်ပစ်ခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်း၌ ပါးစပ်အပြည့် စီးဝင်လာသော သွေးချိုချို တို့ကိုလည်း မြိုချခဲ့သည်။
'အကျင့်ယုတ်တဲ့ တိရစ္ဆာန်ကောင် ... သူ တမင်သက်သက် ကြံစည်လုပ်ခဲ့တာလား။'
ကျွန်တော် ရေထဲသို့ ပျာယာခတ်စွာထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျည်ဆံကို ထွေးထုတ်ကာ ပါးစပ်အတွင်း ဝင်သွားသော အက်ဂ်ရေ့စ်သွေးတို့ကို အန်ထုတ်ခဲ့သည်။ မျက်လုံးအဝေ့တစ်ချက်ဖြင့် သူ့ဝမ်းဗိုက်သားအောက်ရှိ ကြီးမားသော ခရမ်းရောင်အရာတစ်ခုကိုလည်း ဖြတ်ကနဲ တွေ့လိုက်၏။ ကျွန်တော့်အတွေးအာရုံတစ်ခုလုံး တုန်လှုပ်သွားပြီး မောင်းချိန်ပြီးသားဖြစ်သော သေနတ်ရှည်၏ တိုက်ခိုက်မှုကိုပင် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဒီရေသူထီးရဲ့ လိင်တံမည်မျှကြီးမားကြောင်း ကျွန်တော်မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့လိုက်ရတာပင်။
'မဟုတ်တာပဲ'
ကျွန်တော့် အတွေးအာရုံတစ်ခုလုံး ရှုပ်ထွေးသွားပြီး ချက်ချင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ အက်ဂ်ရေ့စ်အဝေးသို့ သွားလိုက်၏။ သို့သော် အက်ဂ်ရေ့စ်ရဲ့ ငါးအမြီးက ရေအောက်တွင်ရှိနေသော သားကောင်ကို ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်နေသည့် ကြောင်အတိုင်း ကျွန်တော့်အနားသို့ တိုး၍ တိုး၍ လိုက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားအရောက်မှာ ရွှေ့လျားမှုကိုရပ်ပြီး တစ်ကြိမ်တည်းဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ရေပေါ်သို့ ပင့်တင်လိုက်သည်။
"အား ........ ကယ်ကြပါဦး ...."
လည်ပြွန်ကိုဖွင့်ဟ၍ အက်ရှနေသော အသံဖြင့် ကျွန်တော်အော်ဟစ်ပစ်ခဲ့သည်။
သူ့ရဲ့ငါးမြီးကို နောက်တစ်ကြိမ်ကျွန်တော့်ကို ပင့်မြှောက်လိုက်ရာ ဒီတစ်ခါတွင်တော့ သူ့လက်မောင်းအတွင်းသို့ ကျရောက်ပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားခြင်း ခံလိုက်ရ၏။
"desharow..."
ကျွန်တော့်လည်ပင်းနားသို့ရောက်နေသော အက်ဂ်ရေ့စ်၏ အေးစက်ပျော့ပျောင်းသော နှုတ်ခမ်းပါးကို ခံစားမိနေသည်။ သူ့နှာခေါင်းက ကျွန်တော့်ကိုယ်နံ့ကို ရှူရှိုက်နေပြီး လေးလံသော လေယူလေသိမ်းဖြင့် ရုရှားစကားလုံးတစ်ချို့ကို ထုတ်ဖော်လာပြန်သည်။
"ငါ့ကို ... မကြောက် နဲ့ ... မကြောက် နဲ့ "
ဒီစကားက ကျွန်တော့်တင်ပါးအတွင်း လှုပ်ရှားမှုပြုဖို့ သူ့လိင်တံက အဆင်သင့်မဖြစ်နေရင်တော့ ဘယ်လောက်ထိတောင် စစ်မှန်ကြောင်း ဘုရားသခင်ပင် သိနိုင်ပြီး ယခုတွင်တော့ သင့်ကို မတော်မတရားမပြုခင် အကြမ်းဖက်ကောင်ကို တောင်းပန်နေရသလိုသာ ဖြစ်နေသည်။
______tbc______
Chapter (30)
အဲ့ဒီလွ်ာက အက္ဂ္ေရ႕စ္အခုေလးတင္ ကုသေပးခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာတစ္ဝိုက္မွ ဖယ္ခြါျခင္းမရွိဘဲ ထပ္၍ လ်က္ေနခဲ့ၿပီး ယင္းအျပဳအမူကပင္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္ကို တစ္ခါတည္း ေပါက္ကြဲသြားေအာင္ ႏႈိးဆြေပးခဲ့သည္။ ဆက္၍ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲ ျပန္လည္ထင္ဟပ္လာေသာ ရွက္စရာေကာင္းလြန္းသည့္ မွတ္ဉာဏ္ဆိုးေတြေၾကာင့္ နား႐ြက္ႏွင့္ လည္ပင္းပင္ ႐ုတ္ခ်ည္း ပူတက္သြားခဲ့သည္။
အက္ဂ္ေရ႕စ္လွ်ာက ကြၽန္ေတာ့္ ဒဏ္ရာနားတြင္ပင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျပာရန္မသင့္ေသာ ေနရာတစ္ခ်ိဳ႕အထိပင္ နယ္ကြၽံလာခဲ့၏။ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ရီသြားၿပီး သူ႔အား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပင္ တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေပမဲ့ ထုံထိုင္းေလးလံေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေၾကာင့္ တြန္းထုတ္ျခင္းမမည္ဘဲ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္ေပးသကဲ့သို႔ အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။
အက္ဂ္ေရ႕စ္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ဖမ္းဆြဲၿပီး မ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးထက္ထိကပ္ကာ ျပင္းျပင္းျပျပအသက္ရႉသြင္းခဲ့၏။ သိပ္ကိုမွ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနဟန္ရွိေသာ အသြင္ျဖင့္။
"ေတာ္ ေတာ့ " ကြၽန္ေတာ္လက္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ျပန္ဆြဲယူခဲ့သည္။
"ငါ ေကာင္းသြားၿပီ။"
"မေကာင္းဘူး"
အက္ဂ္ေရ႕စ္က မ်က္ဝန္းကို ေအာက္ခ်ကာ ဒဏ္ရာကိုျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ နက္ေမွာင္သြားေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ သူက ေခါင္းကို တဖန္ျပန္ၿပီး ငုံ႔လိုက္ျပန္သည္။
"ေတာ္ၿပီ ... မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ... ေဟး " ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ သူ႔ေခါင္းကို တြန္းထားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးအထက္၌ တင္းၿမဲေနေအာင္ ဖမ္းဆုပ္ထားျခင္း ခံလိုက္ရၿပီး ေခ်ာမြတ္စိုထိုင္းေနေသာ အက္ဂ္ေရ႕စ္လွ်ာ၏ တတိတိႏွင့္ အသည္းယားဖြယ္ ခံစားခ်က္တို႔ ထပ္မံေပၚလာခဲ့သည္။ ထိုအခါ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ငုပ္လွ်ိဳးေနခဲ့သည့္ အရွက္တရားက အေတြးအာ႐ုံေၾကာမ်ားအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့၏။ ကတိုးရနံ႔သင္းပ်ံ႕လ်က္ရွိေသာ သူ႔ကိုယ္မွထြက္လာသည့္ အေမႊးနံ႔က ကြၽန္ေတာ့္အသက္ရႉႏႈန္းကို ႐ုတ္ခ်ည္းျမန္ဆန္ေစခဲ့သည္။ ေအးစက္လွေသာ ေရထဲ၌ နစ္ျမႇဳပ္ေနသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္မွာလည္း ခ်မ္းေအးေနျခင္းမရွိ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ အလုံးစုံမွာ ပူေလာင္ေနခဲ့၏။
ရွက္စိတ္ျဖင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္ အံကိုႀကိတ္ထားရင္း အသက္ရႉသြင္း ရႉထုတ္ကို အႀကိမ္အနည္းငယ္မွ် ျပင္းျပင္းျပျပ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲ၌ ပ်ာယာခတ္ျခင္းကို ထိန္းဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္း ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ အသက္ရႉျခင္းေၾကာင့္ ႏွလုံးခုန္သံပင္ စည္းခ်က္ ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္က အက္ဂ္ေရ႕စ္ထိလိုက္သည့္ အႀကိမ္တိုင္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတုံ႔ျပန္မႈမ်ားျဖင့္ ထူးထူးဆန္းဆန္းျပဳမူေနသည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဝန္မခံႏိုင္။ သူ႔ရဲ႕အေပၚပိုင္းကိုယ္ထည္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ေပါင္ၾကားအတြင္း ေရာက္ေနေသာ ငါးၿမီးက ကြၽန္ေတာ့္ညီငယ္ကို အလိုက္သင့္ ပြတ္သပ္ေနေလသည္။ ထိုအျခင္းအရာေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္းတားဆီးျခင္းမျပဳႏိုင္ဘဲ မာထန္လာေသာ ညီငယ္ကို အက္ဂ္ေရ႕စ္ခ်က္ခ်င္းသိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ သိေပသည္။
ရွက္စိတ္တို႔ မႊန္ထူ၍ အေရးေပၚျဖစ္သြားေသာ ထိုအခ်ိန္၌ ကြၽန္ေတာ္ အက္ဂ္ေရ႕စ္ ပုခုံးကို ဆြဲကိုင္ၿပီး သူ႔ငါးၿမီးကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ယက္ထုတ္ကာ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"အက္ဂ္ေရ႕စ္ ... အက္ဂ္ေရ႕စ္ ... ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပး။ ငါ ေကာင္းသြားၿပီ "
သူ႔အား အက္ဂ္ေရ႕စ္ဟု ေခၚျခင္းက ေဟး' ဟုေခၚျခင္းထက္ သက္ေရာက္မႈ ရွိေနခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္တို႔ ေျပေလ်ာ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါ ေအာက္သို႔ ခ်ေပးခဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားအတြင္းေရာက္ေနေသာ ငါးၿမီးမရွိေတာ့သည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္က ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို စုံရပ္ၿပီး လိမ္ထားလိုက္၏။ ထိုလႈပ္ရွားမႈကို အက္ဂ္ေရ႕စ္ျမင္သြားမွာကိုလည္း စိုးရသည္။
အက္ဂ္ေရ႕စ္က ထူးထူးဆန္းဆန္းျပဳမူခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ပုံစံကို လုံးဝမျမင္ဘဲ တစ္ဖက္သို႔လွည့္ကာ နံရံကို မွီၿပီး စိတ္သက္သာေျပၿငိမ္းမႈျဖင့္ စိုထိုင္းေသာ ေလကို ရႉထုတ္ေနခဲ့သည္။ ၿပီးကာမွ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို စစ္ေဆးခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွ သူ႔ဝမ္းဗိုက္ရွိ ဖုထစ္ေနေသာအေပါက္ရာမ်ားစြာကို ကြၽန္ေတာ္ သတိထားမိခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ အေရျပားအတြင္း နစ္ဝင္ေနေသာ က်ည္ဆံထိပ္ဖူးကို ေရးေရးေလးမွ် ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ခဲ့ရ၏။ အေပၚယံမွ ဖုံးလႊမ္းထားေသာ ေျပာင္လက္သည့္ အေရျပားက ထိုဒဏ္ရာမ်ားအေပၚမွ အုပ္၍ ရွိေနသည္။ မည္သို႔ပင္ က်ည္ဆံက မာဆတ္ေသာ အက္ဂ္ေရ႕စ္အေရးျပားအတြင္း ေဖာက္ဝင္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသာ္ျငား အက္ဂ္ေရ႕စ္၏ ကုသမႈလုပ္ငန္းကိုေတာ့ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့သည္။
သည္းမခံႏိုင္ေသာ နာက်င္မႈမ်ားေၾကာင့္ဟု ထင္မိသည္ ... အက္ဂ္ေရ႕စ္က သူ႔ရဲ႕ခြၽန္ျမေသာ လက္သည္းျဖင့္ပင္ က်ည္ေပါက္ရာအေပၚ ပိတ္ကာေနေသာ အေရးျပားကို ဆြဲခြာခဲ့သည္။ ေသြးျပာျပာတို႔က ထိုေနရာမွ စီးက်လာၿပီး ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနရသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး တင္းၾကပ္သြားရသည္။
"မလုပ္နဲ႔ ... အဲ့ဒါက အနာကို ပိုႀကီးေအာင္ လုပ္တာနဲ႔တူတူပဲ။ ငါ .... " ကြၽန္ေတာ့္ အက္ဂ္ေရ႕စ္လက္ကို ဆြဲၿပီး မတိမ္းေစာင္းေသာ ေလသံျပတ္ျပတ္ျဖင့္ တားဆီးလိုက္သည္။
'ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ကူညီသင့္သည္။' သို႔ေပမဲ့ လက္ျဖင့္ က်ည္ဆံကို ဆြဲထုတ္ျခင္းက ဒဏ္ရာကို ဆြဲၿဖဲသလိုသာ ျဖစ္ေစၿပီး ပိုေကာင္းေသာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းမွာ ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ထုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
'ဘုရားေရ ... အဲ့လိုစုပ္ထုတ္ဖို႔ ဒဏ္ရာေတြက ... ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး နိမ့္လြန္းေနတယ္'
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕ က်ည္ဆံဝင္ေနေသာ အေပါက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ထိုထဲမွ အက္ဂ္ေရ႕စ္ ညီငယ္ရွိရာ အေပါက္၏ အေပၚနားေလးတြင္ ရွိေနေသာ က်ည္ေပါက္ကိုၾကည့္ကာ ထိုေနရာမွ က်ည္ကို စုပ္ထုတ္ေပးတဲ့အခါ မည္မွ် ရွက္ဖို႔ေကာင္းေနမလဲ'ဟု ပုံေဖာ္ၾကည့္မိသည္။
ထိုသို႔ ကြၽန္ေတာ္ တြန႔္ဆုတ္ေနခ်ိန္၌ အက္ဂ္ေရ႕စ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး နက္နဲလွေသာ မ်က္ဆံမ်က္ဝန္းျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္၍ ေျပေသာ ေလသံကိုသုံးကာ အကူအညီေတာင္းခံခဲ့သည္။
"Help me... desharow..."
ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို ထိတ္လန႔္သြားခဲ့သည္။ ဆက္၍ ၿငိမ္သက္သြားေသာ အေျခအေနၿပီးေနာက္ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက ဝမ္းဗိုက္ေနရာသို႔ တစ္ဖန္ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ေမွးစင္းေတာ့မည့္ မ်က္ခြံကို အတင္းအားစိုက္၍ မမွိတ္သြားေအာင္ အံတုေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အခုထိ ရွက္ေနတုန္းျဖစ္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ကို အက္ဂ္ေရ႕စ္က ကယ္ေပးခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာကိုလည္း သက္သာေစခဲ့တာေၾကာင့္ ယခုကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ကို ျပန္ကူညီေပးသင့္သည္။ ထိုထက္ပို၍ က်န္းမာႀကံ့ခိုင္ေနေသာ အက္ဂ္ေရ႕စ္ထံ၌ အေပၚက ပင္လယ္ဓားျပေတြထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို သံသယမရွိ ေမွ်ာ္ကိုးထားႏိုင္ေပသည္။
'ေဟ်ာင့္ ဒက္ရွ္ရွဲ႐ိုး ... မင္းက တိရစာၦန္တစ္ေကာင္ကို ကုသေပးဖို႔ ႀကိဳးစားတာပဲ။ အဲ့တာထက္ ပိုမေတြးနဲ႔'
"ေကာင္းၿပီေလ .... ။ အဲ့ဒီေတာ့ တိရစာၦန္ေကာင္ ... ေလွ်ာက္မလႈပ္ဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန။ ငါ က်ည္ဆံေတြ ထုတ္ေပးမယ္"
ရွက္စိတ္ကို ဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္ျပင္းျပင္းရႉၿပီး အက်ႌလက္ကိုေခါက္တင္ကာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ အက္ဂ္ေရ႕စ္ဗိုက္ေပၚရွိ ဒဏ္ရာနားသို႔ ေခါင္းကို ဂ႐ုတစိုက္ တိုးကပ္ခဲ့၏။
ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းက ဗိုက္သားထံထိကပ္၍ ဒဏ္ရာေပၚေရာက္တဲ့အခါ အက္ဂ္ေရ႕စ္ဗိုက္က ႐ုတ္တရက္ တုန္ရီသြားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးေပၚသို႔ မ႐ိုးမသား ေရာက္လာသည္။ သူ႔ရင္ၫြန႔္႐ိုးဆီသို႔ တစ္စက္ခ်င္းစီ စီးက်လာေသာ ေရေပါက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကက္သီးပင္ ထေစသည္။ သို႔ေပမဲ့ ထိုအခ်ိန္မွ ေနာက္ျပန္လွည့္၍မရႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ တည္ၿငိမ္လွေသာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ပမာ ဟန္ေဆာင္ရင္း သူ႔အသားထဲ နစ္ဝင္ေနသည့္ က်ည္ေတာင့္တို႔ကို စုပ္ထုတ္ေပးခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္က ပိုပိုၿပီး ျပင္းထန္စြာ စုပ္ထုတ္ေလ သူ႔ရဲ႕ မာေတာင့္ေသာ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားတို႔က အသက္ရႉျခင္းေၾကာင့္ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္၍ မီးေတာင္ေပၚက ေက်ာက္စိုင္ခဲေတြလို လႈပ္ရွားေနသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းက က်ည္ဆံေတြကို အသားထဲ ပိုနစ္ဝင္ေစခဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇစ္ထားလိုက္ၿပီး လွ်ာကိုသုံးကာ က်ည္ဆံကို ထိုးကေလာ္ရင္ စုပ္ထုတ္ေပးခဲ့သည္။
အေတြ႕အႀကဳံမ်ားမ်ားရွိရန္ လိုအပ္ေနသည့္အတိုင္း ခက္ခဲလွေသာ ပထမဦးဆုံး က်ည္ဆံကို ထုတ္ေပးၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ နဖူးေပၚက ေခြၽးေတြကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သုတ္လိုက္၏။ က်ည္ဆံကို စုပ္ထုတ္ျခင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အဆုတ္အားေကာင္းမႈကို စိန္ေခၚေန႐ုံသာမက ထုတ္ေျပာမသာေသာ အရွက္တရားကိုပါ စိန္ေခၚေနခဲ့သည္။ ... ထို႔နည္းတူ ကြၽန္ေတာ့္ကုသမႈကို ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ က်ည္ေပါက္မ်ားစြာလည္း ရွိေနေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ္ရွက္ေနတာေၾကာင့္ အက္ဂ္ေရ႕စ္ရဲ႕ အမူအရာမည္သို႔ ျဖစ္ေနမည္ကိုလည္း ေမာ့မၾကည့္ရဲေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္အတြင္းရွိ ေသြးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသာ ေထြးထုတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္က်ည္ဆံေတြကို စုပ္ထုပ္ဖို႔ ေခါင္းငုံ႔လိုက္ေတာ့၏။ ကြၽန္ေတာ္ က်ည္ဆံမ်ားစြာကို ခပ္ျမန္ျမန္စုပ္ထုတ္ခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ အဓိကေနရာ၏ ဘယ္ဘက္နားေလးတြင္ရွိေသာ က်ည္တစ္ခုသာ က်န္ေတာ့၏။
ထိုက်ည္ဆံကို ကြၽန္ေတာ္ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး လွ်ာျဖင့္ ထိုးကေလာ္လိုက္သည္။ ဤအေျခအေနက အက္ဂ္ေရ႕စ္ကို ကိုက္ေနသကဲ့သို႔ တူညီေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ခံစားခ်က္အေပၚ ႀကီးမားေသာ စိန္ေခၚမႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့၏။
ထိုအေတြးတစ္ခု ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ေပၚလာသည္ႏွင့္ အေၾကာက္အကန္ေအာ္ဟစ္ၿပီး အေတြးစတို႔ လြင့္ပ်ံသြားေအာင္ ေခါင္းကို တြင္တြင္ခါလိုက္မိသည္။ အက္ဂ္ေရ႕စ္၏လက္ႏွစ္ဖက္လုံးက ကြၽန္ေတာ့္ ပုခုံးေပၚရွိေနၿပီး အနည္းငယ္တုန္ရီေနကာ အသက္ရႉသံပင္ ေလးလံ၍ သိုသိပ္ေနခဲ့သည္။ ဗိုက္ေၾကာမ်ားပင္ ေထာင္ထေဖာင္းႂကြလာလ်က္ ..
"help...me..."
'ေဘာ ပဲ'
ကြၽန္ေတာ္ အံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ေခါင္းငုံ႔၍ ဝမ္းဗိုက္အနားသို႔ တိုးကပ္သြားလိုက္သည္။ အသက္ျပင္းျပင္းရႉၿပီးေနာက္ က်ည္ဆံကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ထြက္လာေစဖို႔ အားပါပါျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ အက္ဂ္ေရ႕စ္လက္က ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းဆီသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလာသည္။ သူ႔ဝမ္းဗိုက္က ေရွ႕သို႔ ေကာ့တက္လာၿပီး ငါးၿမီးကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ကို အသက္ရႉသံအတိုင္း ညီညီညာညာထိခတ္ပြတ္တိုက္ေနသည္။ ထိုမွတဆင့္ ညစ္ပတ္လွေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က အထိမခံႏိုင္ေသာ ေနရာႏွစ္ခုသို႔ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို လာေရာက္ထိေနေပသည္။
ၾကက္သီးေမႊးညင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္တစ္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး က်ည္ဆံကိုလည္း ေနာက္ဆုံး၌ စုပ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့၏။ ကြၽန္ေတာ့္အား ဖယ္ခြါခြင့္ မေပးခ်င္ေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ယင္းသို႔နီးစပ္ေနမႈကို ဆန႔္က်င္ရန္ ႀကိဳးစားေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္အား လည္ပင္းအေနာက္မွေန၍ ဖိတြန္းထားခဲ့၏။ ကြၽန္ေတာ့္ေမးဖ်ားေအာက္တြင္ မာေက်ာေသာ အရာတစ္ခုလည္း ရွိေနခဲ့သည္။
ယုံၾကည္ရန္ ခဲယဥ္းႏိုင္ေပမဲ့ က်ည္ဆံကို ပါးစပ္အတြင္း ငုံထားရင္း အက္ဂ္ေရ႕စ္ ဒဏ္ရာကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုက္ပစ္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း၌ ပါးစပ္အျပည့္ စီးဝင္လာေသာ ေသြးခ်ိဳခ်ိဳ တို႔ကိုလည္း ၿမိဳခ်ခဲ့သည္။
'အက်င့္ယုတ္တဲ့ တိရစာၦန္ေကာင္ ... သူ တမင္သက္သက္ ႀကံစည္လုပ္ခဲ့တာလား။'
ကြၽန္ေတာ္ ေရထဲသို႔ ပ်ာယာခတ္စြာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး က်ည္ဆံကို ေထြးထုတ္ကာ ပါးစပ္အတြင္း ဝင္သြားေသာ အက္ဂ္ေရ႕စ္ေသြးတို႔ကို အန္ထုတ္ခဲ့သည္။ မ်က္လုံးအေဝ့တစ္ခ်က္ျဖင့္ သူ႔ဝမ္းဗိုက္သားေအာက္ရွိ ႀကီးမားေသာ ခရမ္းေရာင္အရာတစ္ခုကိုလည္း ျဖတ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္၏။ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးအာ႐ုံတစ္ခုလုံး တုန္လႈပ္သြားၿပီး ေမာင္းခ်ိန္ၿပီးသားျဖစ္ေသာ ေသနတ္ရွည္၏ တိုက္ခိုက္မႈကိုပင္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ဒီေရသူထီးရဲ႕ လိင္တံမည္မွ်ႀကီးမားေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတာပင္။
'မဟုတ္တာပဲ'
ကြၽန္ေတာ့္ အေတြးအာ႐ုံတစ္ခုလုံး ရႈပ္ေထြးသြားၿပီး ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ရပ္ကာ အက္ဂ္ေရ႕စ္အေဝးသို႔ သြားလိုက္၏။ သို႔ေသာ္ အက္ဂ္ေရ႕စ္ရဲ႕ ငါးအၿမီးက ေရေအာက္တြင္ရွိေနေသာ သားေကာင္ကို ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ေနသည့္ ေၾကာင္အတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္အနားသို႔ တိုး၍ တိုး၍ လိုက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားအေရာက္မွာ ေ႐ႊ႕လ်ားမႈကိုရပ္ၿပီး တစ္ႀကိမ္တည္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ေရေပၚသို႔ ပင့္တင္လိုက္သည္။
"အား ........ ကယ္ၾကပါဦး ...."
လည္ႁပြန္ကိုဖြင့္ဟ၍ အက္ရွေနေသာ အသံျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ဟစ္ပစ္ခဲ့သည္။
သူ႔ရဲ႕ငါးၿမီးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ကြၽန္ေတာ့္ကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္ရာ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ သူ႔လက္ေမာင္းအတြင္းသို႔ က်ေရာက္ၿပီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားျခင္း ခံလိုက္ရ၏။
"desharow..."
ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းနားသို႔ေရာက္ေနေသာ အက္ဂ္ေရ႕စ္၏ ေအးစက္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးကို ခံစားမိေနသည္။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္နံ႔ကို ရႉရႈိက္ေနၿပီး ေလးလံေသာ ေလယူေလသိမ္းျဖင့္ ႐ုရွားစကားလုံးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ေဖာ္လာျပန္သည္။
"ငါ့ကို ... မေၾကာက္ နဲ႔ ... မေၾကာက္ နဲ႔ "
ဒီစကားက ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးအတြင္း လႈပ္ရွားမႈျပဳဖို႔ သူ႔လိင္တံက အဆင္သင့္မျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ စစ္မွန္ေၾကာင္း ဘုရားသခင္ပင္ သိႏိုင္ၿပီး ယခုတြင္ေတာ့ သင့္ကို မေတာ္မတရားမျပဳခင္ အၾကမ္းဖက္ေကာင္ကို ေတာင္းပန္ေနရသလိုသာ ျဖစ္ေနသည္။