မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိရင္...
When a man falls in love...
အပိုင္း...၁၈
သူမရဲ႕အိပ္ခန္းထဲသို႔ တိတ္တိတ္ကေလး
ျပန္၀င္လာတဲ့ခခ...
ဒီေန႔လည္း သူလူသတ္ျပန္ၿပီ..
တကယ္ပဲ.. သူ႕ကိုဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ...
အဲ့ဒီေန႔က..
သူေရာက္လာၿပီးႏႈတ္ဆက္စကားေျပာ
ေတာ့.. သူမရဲ႕ႏွလုံးသားေတြပဲ့ေႂကြလုမွ်
နာက်င္ခဲ့ရသည္။
ဒီလူကိုမုန္းတယ္ဆိုေပမယ့္...အခ်စ္ကလည္း အခ်ိဳးအဆတူညီစြာရင္တြင္းမွာ
ကိန္းေအာင္းေနဆဲျဖစ္သည္။
သူက ထြက္သြားပါလို႔ေျပာၿပီး ဖိနပ္ပါ
စီးေပးခဲ့ေပမယ့္...
ေလယာဥ္ေပၚတတ္ကာနီး...
"ေမေမ သမီးကိုခြင့္လႊတ္ပါ..
သူ႕ကိုဒီအတိုင္း မထားခဲ့ႏိုင္ဘူး...
အဲ့ဒီလူက သမီးမ႐ွိရင္ ဒီထက္ပိုဆိုးသြား
လိမ့္မယ္ေမေမ.."
"သမီးအခုေနထြက္မေျပးရင္ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွထြက္သြားႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး.."
"အခု ထြက္သြားရင္လည္း..သမီးေပ်ာ္႐ႊင္
ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး.."
"အနီေသြး ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ခ်စ္ရသလား...
တကယ္မိုက္မဲတဲ့ မိန္းကေလးပဲ..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမေမ.."
"ဘယ္သူကိုသြားအျပစ္တင္ရမွာလဲ...
မင္းကေမေမနဲ႔သိပ္တူေနတာကို..
ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀ကို႐ူးသြပ္တဲ့မင္းအေဖေၾကာင့္.. ေမေမကကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္
အျဖည့္ခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေနခဲ့ရတယ္..
မင္းကိုေတာ့ ေမေမ့လိုမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး..
ဒါေပမယ့္ အခုမွေတာ့ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ..
တစ္ခုေတာ့မွတ္ထားပါသမီး..
သူကလြယ္လြယ္နဲ႔ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ့္လူ
မဟုတ္ဘူး..
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တဲ့တေန႔..သမီးအေနနဲ႔ လက္ေလွ်ာ့ရေကာင္းမွန္းသိပါ..
ေမေမ့ကို ကတ္ိေပး..
အဲ့အခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့ အနီေသြးကိုတကယ္ေမ့ပစ္မယ္လို႔ကတ္ိေပးပါ.."
"ဟုတ္ကဲ့ သမီးကတ္ိေပးပါတယ္ေမေမ."
......
ကိုယ့္မွာေတာ့မိဘကိုဆန္႔က်င္ၿပီး.. ေလ
ဆိပ္ကေနလွည့္ျပန္လာတာ...
သူကေတာ့အခုထိလူသတ္လို႔ေကာင္းတုန္း...ခင္ဗ်ားႀကီးေတာ့...
>>>>>>>>>>>>>>
သူမ မိဘအိမ္ေရာက္မွ၀ယ္ေမြးထားတဲ့
စႏိုပီေလး.🐩.ေနမေကာင္းသျဖင့္၊က်န္းမာ
ေရးစင္တာကိုလာျပရသည္။
ေဆးထိုးေပးၿပီး ခ်ီေခၚလာစဥ္...
ဝုတ္...ဝုတ္...ဝုတ္...
အခန္းတစ္ခုထဲကေခြးတစ္ေကာင္
သူမေနာက္ကေန တဟုန္ထိုးေျပးလိုက္ၿပီး ထိုးေဟာင္သည္။
"ဟင္ ဂ်က္ကီလား.. "
ဝုတ္....
သူမကိုမွတ္မိၿပီး... စႏိုပီေလးကိုခ်ီထားလို႔
မလိုတမာျဖစ္ေနတဲ့ဂ်က္ကီ...
"နင့္ကို ဒီပို႔ထားတာလား...
နင့္ကိုငါအရမ္းလြမ္းေနတာ အေတာ္ပဲ.."
သူမကိုလွ်ာနဲ႔လိုက္လွ်က္ၿပီးႏႈတ္ဆက္
သည္။ စႏိုပီေလးကိုလည္း မနာလိုစြာ
လက္နဲ႔လွမ္းပုတ္ေသးသည္။
စႏိုပီေလးခမ်ာ ေၾကာက္လို႔တုန္ေန႐ွာသည္။
"ဂ်က္ကီ..နင္ကဂိုဏ္းစတားေခြးပီသတာ
ပဲ.. နင့္သခင္လိုပဲ..
သူမ်ားကိုအန္ိဳင္က်င့္တတ္ပုံက..."
"ၾကည့္ ၾကည့္ ဆူလ္ိဳက္ေျပာလိုက္ရင္လည္း အဲ့လို႐ုပ္နဲ႔..
အေဖတူသား..နင့္ကိုဂ်က္ကီနီနီလို႔ေခၚ
ရမလား.. ဂ်က္ကီေသြးလို႔ေခၚရမလား..
ဟမ္..."
ဂ်က္ကီပါးကိုလိမ္ဆြဲၿပီးစေနလွ်င္...
"ဂ်က္ကီ.."
ဟင္..ေနာက္ကေခၚလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ သူမလန္႔သြားသည္။
"ဘယ္သူလဲ မမေလးလား.."
အကိုဒိုင္းရိပ္ပဲ... သူမလွည့္မၾကည့္ပဲတစ္
ခ်ိဳးထဲလစ္ေျပးေတာ့သည္။
ဒီအေတာအတြင္းအေျပးစြမ္းရည္အေတာ္
တိုးတတ္လာတာေၾကာင့္...
ဒိုင္းရိပ္ေတာင္သူမကိုမမွီလိုက္ပါ...
ဟူးးး ဟူးးး ဟူးးး
ေတာ္ပါေသးရဲ႕..
ဒါေပမယ့္ အကိုဒိုင္းရိပ္ငါ့ကိုျမင္သြားၿပီ
ဒုကၡပဲ...
ထြက္မသြားေပမယ့္..သူမ႐ွိေနမွန္းဦးအနီ
သိလို႔လည္းမျဖစ္ဘူး..
>>>>>>>>>>>
ညအိပ္၀တ္စုံလဲ၀တ္ၿပီး.. အိပ္လို႔လည္း
မေပ်ာ္ေသးဘူး..
သူ႕ကိုေတြ႕ရင္ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ..
ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေပးရမလဲ.. ေခါက္တုံ႔
ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ရင္းအၾကံထုတ္ေနသည္။
ေဒါက္..ေဒါက္...
"ဘယ္သူလဲ.. "
အု.
သူမတံခါးဖြင့္လိုက္စဥ္.. ပါးစပ္ကိုအုပ္ၿပီး
အခန္းထဲသို႔ျပန္ဆြဲသြင္းခံရသည္။
"႐ွင္ ႐ွင္ ဘယ္လိုလုပ္၀င္လာလဲ.."
"ဒီအိမ္ေလာက္က ကိုယ္၀င္ဖို႔လြယ္ပါတယ္.."
"သူခိုးက်င့္ သူခိုးၾကံနဲ႔ သူမ်ားအိမ္ကိုဘာ
လာလုပ္တာလဲ.."
"မင္း႐ွိေနလို႔လာတာေလ..
ပဲ၇စ္ၿမိဳ႕ကလူႀကီးမင္းအိမ္ထဲမွာ႐ွိမွန္းကိုယ္အရင္ကမသိခဲ့ဘူး.."
"ဦးအနီေသြး ... ႐ွင္ပဲကြၽန္မကိုလိုက္မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ပါဘူးဆို...
အခု ကတိမတည္တာလား.."
"အကယ္၍မင္းထြက္သြားရင္လို႔ကိုယ္ေျပာခဲ့တာ
ဒီႏိုင္ငံမွာဆို အက်ံဳးမ၀င္ဘူး..."
"ကြၽန္မအခုေအာ္လိုက္ရင္ ႐ွင္အနဲဆုံး၃
ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ေထာင္နန္းစံရမွာေနာ္.."
"လုပ္လိုက္...
အဲ့လိုလုပ္ၿပီး မင္းေက်နပ္မယ္ဆိုရင္
လုပ္ပါ...
လူႀကီးမင္းရဲ႕လူေတြ ကိုယ့္ကို႐ိုက္ခ်င္႐ိုက္
သတ္ခ်င္သတ္ပါေစ..ကိုယ္လုံး၀ခုခံမွာ
မဟုတ္ဘူး....
မင္းမ႐ွိဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္ဘ၀ကေသမထူး
ေနမထူးပါပဲ.."
"အဲ့တာဆိုလည္း သြားေသလိုက္ေရာေပါ့.
သူမ်ားကိုစိတ္ဒုကၡေပးဖို႔အသက္႐ွင္ေနတာလား..သြား...သြား.."
သူ႕ကိုေဆာင့္တြန္းသည္။
ခခ အသံက်ယ္သြားေတာ့...
"မမေလး..ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ.."
အျပင္ကေန အိမ္ေဖာ္မေလးကတံခါးလာ
ေခါက္သည္။
ခခ သူ႕ကိုၾကည့္ေတာ့..သူကႀကိဳက္တာ
လုပ္ပါဆိုတဲ့အထာနဲ႔လက္ကားျပသည္။
ခခ အံႀကိတ္ရင္း...
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. .အိပ္ေတာ့မလို႔.."
"ဟုတ္ကဲ့..ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
အိမ္ေဖာ္မေလး တံခါးေ႐ွ႕ကေနျပန္လွည့္
ထြက္သြားေလသည္။
"ဘာလို႔မေျပာလိုက္တာလဲ.."
"႐ွင္ေပ်ာ္ေနတယ္မို႔လား.. ႐ွင့္ကိုအဲ့လို
မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ခခ ကိုအထင္ေသး
တယ္မို႔လား..
အမွတ္မ႐ွိတဲ့ မိန္းကေလးဆိုၿပီး႐ွင္ရီခ်င္
ေနမွာေပါ့.."
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး ေဘဘီ.."
"မုန္းတယ္.. ႐ွင့္လိုလူဆီမွာအႀကိမ္ႀကိမ္
က်ဆုံးေနရလို႔.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အရမ္း
မုန္းတယ္..."အဟင့္ ဟင့္..
#ေဘဘီရယ္.. ကိုယ္မင္းက္ိဳအထင္ေသး
လို႔..ေပါ့ပ်က္ပ်က္သေဘာထားလို႔..
ဒီလိုလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး..
မင္း႐ွိေနမွန္းသိလ္ိဳက္ရေတာ့..ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔.. ဘာျဖစ္ျဖစ္မင္းကိုျမင္ရရင္
ေတာ္ၿပီဆိုၿပီး အရဲစြန္႔၀င္လာခဲ့တာပါ...
ငိုေနတဲ့သူမေဘးနားထိုင္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြက္ိဳထိသုတ္ေပးကာ...
"အဲ့တာ မင္းကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနေသးလို႔...
ဒီအေတာအတြင္းကိုယ္တို႔ေတြကိစၥ
အမ်ားႀကီးကိုၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတယ္...
ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ထိကိုယ္တို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ
ခ်စ္ေနဆဲပဲ...
ခ်စ္ေနတာက မုန္းေနတာထက္ပိုမေကာင္းဘူးလား..
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုခ်စ္တာကအမွား
တစ္ခုဆိုရင္ ကိုယ္တ္ိဳ႕ေ႐ွ႕ဆက္မွားဖို႔မသင့္ဘူးလား."???
"႐ွင္ကဘယ္တုန္းက မွန္တာလုပ္လို႔လဲ."
သူမေလးကိုတစ္ညလုံးနီးပါးအနားထိုင္ေခ်ာ့ခဲ့ရသည္။
မိုးလင္းခါနီးမွႏွစ္ေယာက္သားဖက္ၿပီးအိပ္
ေပ်ာ္သြားကာ...
"ဟင္ မိုးေတာင္လင္းေနၿပီလား.."
အရင္လန္႔ႏိုးလာတဲ့ ခခ..သူ႕ကိုလႈပ္ႏိႈးရင္း
"ဦးအနီ ဦးအနီ ထ ထ.."
"ဟင္.."
"အျပင္မွာလင္းထိန္ေနၿပီ.."
သူထၿပီးကုတ္အက်ီျပန္ယူ၀တ္ေနတုန္း...
ခခကအျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္။
"အဲ့တာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
"ဘာလုပ္ရမွာလဲ...ဦးအနီ ျပန္ဖို႔ေပါ့.."
"ဘယ္လိုျပန္ရမလဲ.."
"လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္ေပါ့.."
"အဲ့လိုခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး.."
သူမလက္ကိုဆြဲၿပီးအခန္းအျပင္သို႔ထြက္
လာသည္။
"ဦးအနီ ႐ူးေနၿပီလား.. ဘာလုပ္မလို႔လဲ. "
သူကမေျဖပဲဆက္ေလွ်ာက္သြားလွ်င္...
အိပ္ခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ ခခမိဘေတြနဲ႔
တည့္တည့္တိုးေတာ့သည္။
"သမီး...ဒါကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.. "
ခခ အရမ္းလန္႔ေနသည္။
သူက မိဘေတြေ႐ွ႕မွာေတာင္သူမလက္
ကိုမလႊတ္ေပးပဲ...
"ကြၽန္ေတာ္ ခြင့္မေတာင္းပဲလာခဲ့မိတယ္.."
"မင္း ငါနဲ႔ စကားေျပာရေအာင္..."
"ဟုတ္ကဲ့.."
လူႀကီးမင္းကသူ႕စာၾကည့္ခန္းဘက္သို႔
ဦးေဆာင္ထြက္သြားလွ်င္..
သူကခခကိုေခါင္းညိတ္ျပၿပီး လူႀကီးမင္း
ေနာက္ကလိုက္သြားသည္။
က်န္ခဲ့တဲ့လူႀကီးမင္းကေတာ္က..
"သမီး.. ဒါဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"ေမေမ ခခ ၾကယ္ေလးေတာင္းပန္ပါတယ္.."
မိန္းကေလးတန္မဲ့ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ကိုအခန္းထဲေခၚရလားဆိုၿပီး
ေမေမ သူမကိုစိတ္ပ်က္သြားမွာေသခ်ာတယ္...
ဦးအနီ ခင္ဗ်ားႀကီးတကယ္တဇြတ္ထိုး
ဆန္တယ္.. ခခေနရာကိုမေတြးေပးဘူး...
ညကေျပထားတဲ့စိတ္ေတြ အခုကစၿပီး
ျပန္ေကာက္ရေတာ့မယ္..
လူႀကီးမင္းနဲ႔စကားေျပာၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့သူမဆီျပန္လာသည္။
"ဦးအနီ.. ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ.."
"ကိုယ္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လာၿပီး ဒီအတိုင္း
ျပန္သြားရင္မင္းသိကၡာၾကမွာေပါ့.."
"ေၾသာ္.. အခုလိုမ်ိဳး ၀န္ခံလိုက္ေတာ့
ခခသိကၡာေတြကျပန္တတ္သြားေကာလား..."
"ခိုးေပါင္းတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတာ
ေပါ့...
အခု ကိုယ္တို႔မျပတ္ႏိုင္မွန္းမိဘေတြသိ
သြားၿပီ...
ကိုယ္လည္း မင္းအေဖနဲ႔စကားေျပာခြင့္
ရခဲ့တယ္.."
"အထိုးေကာမခံခဲ့ရဘူးလား.."
သူ႕ေမးဖ်ားကိုစမ္းကာ...
"တစ္ခ်က္ေတာ့ထိလာတယ္.."တဲ့
"နဲေတာင္နဲေသးတယ္.. .ဟြန္႔
အဲ့ေတာ့အခုအေဖက ဘာတဲ့လဲ
ဂိုဏ္းစတားသမက္ရလို႔ေပ်ာ္တယ္တဲ့လား..
ခခ သူ႕ကို႐ြဲ႕ေျပာေနသည္။
"အဟြန္း.."
သူက သူမလက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း.
"ကိုယ္ေျပာင္းလဲမွာပါ...
ကိုယ္တို႔အတူေနဖို႔ ဒီတစ္နည္းပဲ႐ွိတယ္
ဆိုရင္.. ကိုယ့္အေဖသေဘာမတူလဲ
ကိုယ္ဆန္႔က်င္မယ္...
မင္းအတြက္ ကိုယ္ေျပာင္းလဲမယ္.."
"တကယ္လား.. တကယ္အဲ့လိုလုပ္မွာလား...လူမိုက္ဂိုဏ္းစတားဘ၀က္ိဳစြန္႔
လႊတ္မွာလား..."
" ဟုတ္တယ္..ဒါ ကိုယ္မင္းမိဘေတြက္ိဳေပးတဲ့ကတိပါ...
မတည္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္ေယာက်္ားဘ၀ကို
စြန္႔လိုက္မယ္.."
"ဒါဆို အခု ခခကေကာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ.. "
"ကိုယ့္ကိုအခ်ိန္ခဏေလာက္ေစာင့္ေနေပး..."
"ဒါပဲလား.. "
"က်န္ေသးတယ္..အခုကစၿပီးကိုယ္ကအလုပ္မ်ားေတာ့မွာဆိုေတာ့...
ကိုယ္မ႐ွိတိုင္း ဘယ္ေကာင္နဲ႔မွပါတီတြဲ
တတ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔...
တျခားေကာင္နဲ႔႐ိုး႐ိုးသားသားစကားေျပာရင္ေတာင္ ကိုယ္သ၀န္တိုတယ္...
ရယ္ေမာေနရင္ ေဒါသထြက္တယ္...
နမ္းလို႔ကေတာ့ သတ္မွာ..
ဒါကေတာ့ မေျပာင္းလဲဘူးေနာ္..."
ဟြန္း..သူမ်ားကိုၾကေျပာတတ္တယ္..
သူၾကသူ႕ဟာမစိန္စီလင္းနဲ႔ ေစ့ေတာင္စပ္
လိုက္ေသးတာ...
ခခ ပြစိပြစိနဲ႔ ဆီမန္းမန္းေနသည္။
>>>>>>>>>>>
Bloodစံအိမ္...
သခင္ႀကီးနဲ႔သူအရင္စာရင္း႐ွင္းရမွာေပါ့...
"မင္းကအခု ဒီအေဖကိုေက်ာခိုင္းၿပီး၀န္ႀကီးသမက္လုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့..
ဒီပုံစံနဲ႔ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တယ္ေပါ့.. ေမြးရက်ိဳးမနပ္တဲ့ေကာင္.."
"အေဖေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္႕ရင္ေသြးကိုဆုံး႐ႈံးလိုက္ရထဲက မိဘေက်းဇူးလိုဟာမ်ိဳးေတြ
ကေက်သြားၿပီ..
အခု အေဖလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုစြန္႔လႊတ္
လိုက္ပါေတာ့.."
"မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ နဲ႔မင္းက
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္စြန္႔လႊတ္မယ္ေပါ့..
မင္းဘယ္ေလာက္ေတာင္ေစာက္သုံးမက်
လိုက္သလဲ..."
"Bloodဆိုတဲ့မေကာင္းဆိုးဝါးဘ၀ကိုစြန္႔
လႊတ္တာပါ..
အနီေသြးအျဖစ္႐ွင္သန္မွာပါ.."
"မင္းအဲ့လိုမလုပ္ႏိုင္ဘူး.."
"ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာ..."
ယတိျပတ္ေျပာၿပီးသူလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
သခင္ႀကီးက မဲ့ျပဳံးျပဳံးရင္း...
"မင္းမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး..အနီေသြး
မင္းကတသက္လုံး..သူမ်ားတကာေတြရဲ႕
ေသြးဝိညာဥ္နဲ႔က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ ဂိုဏ္း
စတားတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနမွာ..
ဒါက မင္းကိုငါေမြးထားရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေလ...
>>>>>>>>>>>
ဦးအနီကတကယ္ပဲ bloodဆိုတဲ့ဘ၀ကို
စြန္႔ၿပီး စီးပြားေရးသမားအျဖစ္ေျပာင္းဖို႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္..
အရင္ကတည္းကသူ႕၀င္ေငြနဲ႔သီးသန္႔ခြဲ
ထားတဲ့လုပ္ငန္းေတြလည္း႐ွိေတာ့..
မၾကာခင္မွာ.. သူတို႔လက္ထပ္ႏိုင္မွာပါ..
အခုထိ အေမကကန္႔ကြက္ေနေပမယ့္
အေဖကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္..
ခခ လည္းသူ႕ကိုကူဖို႔ဆိုအလုပ္ႀကိဳးစားရ
မွာေပါ့...
ေမေမ့စိန္တိုက္ကိုလိုက္ၿပီး..ခခလည္း
စိန္အရည္အေသြးအကဲျဖတ္တာသင္ယူ
သည္။
သူမတို႔စိန္တိုက္ထဲသို႔၀င္လာၿပီး..ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတဲ့စိန္စီလင္း...
"ဒါေလးျပေပး.."
အေရာင္းစာေရးမေလးကထုတ္ျပလွ်င္..
"မကိုင္နဲ႔..႐ွင့္ကိုမေရာင္းဘူး.."
"ေၾသာ္..နင္ကိုး..
သူေဌးမိဘရသြားၿပီလို႔ၾကားတာ.. ဒါနင့္ဆိုင္လား.."
"ဟုတ္တယ္.. ဒီဆိုင္ကစိန္ပြင့္ေတြကို
႐ွင့္လိုဂိုဏ္းရာဇာေျမးရဲ႕ ညစ္ပတ္တဲ့ပိုက္
ဆံနဲ႔၀ယ္လို႔မရဘူး...ဒါေၾကာင့္ ထြက္သြား.."
"အဲ့လို သူမ်ားေသြးေတြအလိမ္းလိမ္းကပ္
ေနတဲ့ ညစ္ပတ္တဲ့ဂိုဏ္းစတားနဲ႔
အတူအိပ္ခဲ့တာက နင္ေနာ္.."
"သူမ်ားကာမပိုင္႐ွိမွန္းသိရက္နဲ႔..လိုခ်င္
ငမ္းငမ္းတက္ေအာက္တန္းၾကတာက ႐ွင္ပါ.."
"ေသြးကို အခုထိနင့္ေယာက်္ားလို႔ထင္ေန
တုန္းလား...
အဟက္ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတာပဲ...
ငါဘာမွမလုပ္ရင္ေတာင္ နင္တ္ိဳ႕လက္မထပ္ႏိုင္ပါဘူး...
အေဖက၀န္ႀကီးခ်ဳပ္..ေယာက်္ားကဂိုဏ္း
စတား..နင္ဘ၀ကအေတာ္ရယ္စရာ
ေကာင္းတာပဲ...
နင္တ္ိဳ႕က႐ိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဳလိယက္ျပန္၀င္စား
တာျဖစ္မယ္.."
စိန္စီလင္းက ေလွာင္ရယ္သည္။
"ဦးအနီက ေျပာင္းလဲမယ္တဲ့...
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က႐ွင့္အတြက္နဲ႔
သူ႕ဘ၀သူေျပာင္းလဲမယ္လို႔ေျပာခံရဘူးလား..
ေသခ်ာတာေတာ့ ႐ွင္တစ္ခါမွအခ်စ္မခံခဲ့
ရဘူးမို႔လား.."
"ဘာ.."
"ကြၽန္မက ငယ္ငယ္ကေမြးစားခံရေပမယ့္
ဖိုးနဲ႔ဖြားကသိပ္ခ်စ္တာ၊
ဦးအနီ ဆီမွာလည္းအခ်စ္ခံခဲ့ရၿပီး
လက္႐ွိမိဘေတြဆို ေျပာစရာေတာင္မလို
ေတာ့ဘူး...
႐ွင့္ေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ကေလးေသခဲ့ရေပမယ့္...
အခ်စ္ေတြခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ကြၽန္မကပဲ
သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ ႐ွင့္ကိုခြင့္လြတ္
ေပးလိုက္မယ္...
တစ္ခါမွအခ်စ္မခံခဲ့ရဘူးဆိုေတာ့
႐ွင့္ကိုသနားလို႔.."
"ဘာေျပာတယ္ နင္ကမ်ား...ေတာက္))"
စီလင္းက႐ိုက္ဖို႔လက္ေျမႇာက္လိုက္လွ်င္
သူမရဲ႕ေဘာ္ဒီဂတ္က စီလင္းကိုဖမ္းခ်ဳပ္
လိုက္သည္။
"ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း.."
"တစ္ခါပဲရမယ္ စိန္စီလင္း.. .
သူ႕ကိုဆိုင္ အျပင္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္.."
စီလင္း ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ကာအျပင္သို႔ပါသြား
ရသည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>
ညဘက္ခခ ကုတင္ေပၚေမွာက္ၿပီးလက္
ေတာ့တစ္လုံးနဲ႔အလုပ္မ်ားေနစဥ္...
ေဘးနားကဖုန္းေလးထျမည္လာသည္။
အသဲႀကီးဆီကတဲ့...
သူမေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း..
"ဦးအနီ ေျပာ..."
"အခု ကိုယ္နဲ႔ေတြ႕ရေအာင္.."
"ဟာ ညမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီကို.."
"ဒါဆို ကိုယ္လာေတြ႕ရမလား.."
"ဦးအနီေနာ္.. တဇြတ္ထိုးမလုပ္ေတာ့ဘူး
လို႔ေျပာၿပီး..."
"ေဘဘီ
ကိုယ္တို႔မေတြ႕တာဘယ္ေလာက္ၾကာ
ၿပီလဲ.."
"၇၈နာရီနဲ႔၄၉မိနစ္.."
"အတိအက်မွတ္မိေနတာပဲ..."
"ဒါေပါ့.. ခခကပိုခ်စ္တာကို.."
"ဟား.... ဒါဆိုကိုယ္ေသလို႔ေတာင္ရၿပီ.."
"ဟာ ဖြက္.. မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း."
"ဒါဆ္ိဳ ေျပာေကာင္းတာပဲေျပာမယ္..
ခ်စ္တယ္.."
"ခခလည္း ဦးအနီကိုအရမ္းအရမ္းခ်စ္ပါ
သတဲ့႐ွင္.."
"ဒါဆို လာေတြ႕.."
"ဟာ အဲ့လိုလုပ္လို႔မရပါဘူးဆို..."
"ဒါဆို ခုနကကိုယ့္ကိုညာေျပာေနတာ.."
"ဦးအနီ ေနာ္ ခခငိုလိုက္မွာ..."
"အဟင္း... ထ.. အခုထၿပီးျပတင္းေပါက္
နားေလွ်ာက္ခဲ့.."
ဟင္... သူမခ်က္ခ်င္းထၿပီးျပတင္းေပါက္နားေျပးၾကည့္သည္။
သူမတို႔ရဲ႕ျခံအျပင္မွာ ဦးအနီရဲ႕ကားရပ္ထားသည္။
သူကကားေဘာနက္ေပၚတတ္ထိုင္ရင္း
ေဘးမွာဂီတာတစ္လက္နဲ႔...
"ေစာေစာထဲကေျပာပါလား.."
"ဒါဆို ရင္ခုန္ဖို႔မေကာင္းဘူး.."
"ေဘးနားကဂီတာလား..ဘာလုပ္ဖို႔လဲ
ဦးအနီ တီးေကာတီးတတ္လို႔လား..."
"လူကို အထင္ေသးလိုက္တာ.."
"အိမ္မွာတုန္းကကိုင္တာေတာင္မျမင္ဘူး
လို႔ေပါ့.. ဘယ္တုန္းကသင္လိုက္တာလဲ.."
"ၾကာၿပီ...ေနရာေကာင္းမွာသင္ခဲ့တာ
ေတာ့မဟုတ္ဘူး..."
"ေျပာျပ.."
"ေထာင္က်တုန္းက..."
ဟင္...
"မေကာင္းတဲ့ေနရာဆ္ိဳေပမယ့္.. အဲ့ထဲမွာ
တုန္းက ကိုယ္တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့တာ.."
"ေတာ္ပါၿပီ ဘာေကာင္းစရာ႐ွိလို႔တမ္းတ
ေနတာလဲ.."
"အင္း.."
"အခုက ဘာလဲ..ခခကိုဂီတာနဲ႔သီခ်င္းဆိုျပမလို႔လား.."
"အင္း.."
"တကယ္ႀကီးလား.."
"အင္း ေနာက္ၾကရင္ ဘာလို႔အဲ့လိုမလုပ္
ေပးခဲ့တာလဲဆိုၿပီး မင္းဆီကေနအျပစ္ေျပာမခံရေအာင္...
အခုအစကေန ျပန္ပိုးမလို႔..."
"တကယ္... ခစ္ခစ္..
ဒါဆို ခခ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ထားလိုက္မယ္..."
"အင္း.. ျခံကေဝးေနလို႔ ဖုန္းမခ်ပစ္နဲ႔.."
"ဟုတ္.."
ဖုန္းကိုအနားမွာခ်ကာဂီတာကိုေကာက္ယူၿပီး.. သံစဥ္ခ်ည္းပဲစတင္တီးေခတ္
သည္။
ထို႔ေနာက္...
♬ မလြန္ဆန္ႏိုင္ ႏွလုံးသားခ်င္းရစ္ေႏွာင္တြယ္ ပတ္လို႔ျဖင့္ထားေတာ့လည္း..♬
အေတြးခက္တယ္သံေယာဇဥ္..♬
ဖုန္းထဲမွာေတာင္ၾကည္လင္ေနၿပီး
ေယာက်္ားပီသတဲ့ၾသ႐ွ႐ွ ဦးအနီရဲ႕အသံ..
အား.....
ခ်စ္လြန္းလို႔ေသေတာ့မွာပဲ...
♬ ရင္ခြင္မွာပစ္ၿပီးလို႔စိုက္ေနမွ ဆြဲႏႈတ္ဖို႔
မလုပ္ႏိုင္ဘူး..♬ ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္
သနားတယ္..♬
♬ အၾကင္နာေတြေပးၿပီးလို႔လက္လြန္မွ
♬ မုန္းခိုင္းတ္ိဳင္းမမုန္းႏိုင္ဘူး..
ေမ့ရမွာမလြယ္လို႔ပါ
♬ ၾကားလူေတြဖ်က္လို႔ေတာ့ ေနာက္မဆုတ္ဘူး♬ စမိတဲ့အခ်စ္ေတြကို ႐ုတ္
သိမ္းဖို႔မေတာင္းဆိုနဲ႔..
♬ ငါ့အသိထဲမင္းတစ္ေယာက္ပဲငဲ့ညႇာမယ္♬ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕နိဗၺာန္ေလးျဖတ္သိမ္းဖို႔မေတာင္းဆိုနဲ႔ ...
♬ ငါဘယ္သူ႕မွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္..♬
>>>>>>>
ခခ ၾကားေလာက္ေအာင္ပဲဆိုေပမယ့္..
ေလထဲလြင့္လာတဲ့အသံေၾကာင့္...
အိပ္ေနတဲ့ လူႀကီးမင္း..
"ဒါ ဘယ္ကအသံလဲ..."
"႐ွင့္သမက္.."
ႏိုးလို႔ ထၾကည့္ၿပီးတဲ့ ကေတာ္ကေျဖလိုက္သည္။
"အနီေသြး..ဒီေကာင္ကေတာ့.."
"႐ွင္ကပါ သေဘာၾကေနတာလား..."
"ကိုယ့္တုန္းကလဲ မင္းကိုဒီလိုပိုးခဲ့တာ
သတိရသြားလို႔.."
"လူႀကီးမင္း ႐ွင္တကယ္အဲ့ဂိုဏ္းစတားနဲ႔
သေဘာတူမလို႔လား..
ကြၽန္မေတာ့ တကယ္သေဘာမၾကဘူးေနာ္.."
"ခုနကေတာ့ သမက္ဆို.."
"႐ွင့္သမက္လို႔ေျပာတာ..."
"အဲ့ေကာင္က အရည္အခ်င္းေတာ့႐ွိတယ္
စီးပြားေရးလုပ္ရင္လည္းေအာင္ျမင္မွာပါ.."
"လူႀကီးမင္း ဧကန္န႐ွင္လည္းသူ႕ဆီမွာၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရတာလား.."
"ထား သမီးေလးအေပၚမွာ ကိုယ္ကအေႂကြးတင္ေနတယ္ေလ.. ဒါေၾကာင့္သမီးေလးကိုတကယ္စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္..
အဲ့ေကာင္ေလးသာတကယ္ေျပာင္းလဲမယ္
ဆိုရင္ ကိုယ့္အေနနဲ႔သမီးေလးစိတ္ခ်မ္း
သာဖို႔ပဲ ေ႐ြးရလိမ့္မယ္.."
"ကြၽန္မေတာ့..႐ွင္တ္ိဳ႕သားအဖကိုနားမလည္ႏိုင္ဘူး.."
/////////////////////////