မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္..
When a man falls in love.
အပိုင္း....၁၂
ဂ်ယ္ဂ်ဴဒိုကိုေရာက္တာနာရီပိုင္းပဲ႐ွိေသး
သည္။႐ူခင္းအေကာင္းဆုံးအဆင္ျမင့္ေဟာ္တယ္မွာတည္းခိုၾကသည္။
သူကအလုပ္ကိစၥနဲ႔ဖုန္းေျပာေနတုန္း..
Baby အတြင္းခန္းထဲ၀င္သြားတာ....
"ဦးအနီ...ကယ္ပါအုံး.. ဦးအနီ..."
ဟင္...ဒါဘာသံလဲ...
သူလိုက္ေျပး၀င္သြားသည္။
ေဟာ္တယ္ခန္းထဲကေရကူးကန္မွာ...
ခခ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ေနသည္။
ဗြမ္း..ဗြမ္း....
"ဦးအနီ.... ကယ္ပါ.."
ဟာ..က်စ္ သူေရမကူးတတ္ဘူးလား...
သူဆင္းၿပီးေပြ႕ခ်ီဆယ္ေပးရသည္။
"ဖူး..ဖူး..အမေလး..ေသေတာ့မွာပဲ..
"မင္းေရမကူးတတ္ဘူးလား.."
"ဟင့္အင္း.."
"ဒါဆို ဘာလို႔ဆင္းသြားတာလဲ.."
"ဦးအနီ ႐ွိေနတာပဲ..ခခ နစ္ရင္လာဆယ္
မယ္မွန္းသိလို႔ေပါ့.."
၂ေပခြဲပဲ႐ွိတဲ့ကန္မွာေရနစ္ရတယ္လို႔ ငါ့
ႏွယ္..
"ဒီလို ကန္ေလာက္ဆိုကေလးေတာင္မနစ္ဘူး.."
"ဦးအနီေနာ္..."
သူမကိုထိုင္ခိုင္းၿပီးသူကေနာက္ကရပ္ၿပီး
ေရသုတ္ေပးရင္း ..
"မင္းေရမကူးတတ္တာဆိုးတာပဲ...
မင္းေရကူးတတ္ေအာင္သင္.. လက္ထပ္
ၿပီးရင္ ကိုယ္ မင္းနဲ႔သြားခ်င္တဲ့ေနရာ႐ွိတယ္..."
"ဘယ္ေနရာမို႔လို႔လဲ.."
"ရ႐ွား.."
ဟမ္...
"Okhotsk ပင္လယ္..အဲ့မွာေရေအာက္ထဲ
ဆင္းၿပီး အေကာင္ဖမ္းရတာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.."
ခခ သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး...
"ဦးအနီ..ေသနတ္ပါတယ္မို႔လား..အခုပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့လား..
ဒီအတိုင္း ႐ိုး႐ိုးသတ္လည္းေသပါတယ္...
ေအးခဲေနတဲ့ပင္လယ္အထိသြားၿပီး ခခကို
ငါးစာေကြၽးဖို႔စဥ္းစားေနတာလား..."
"ဟား ဟား...ကိုယ္႐ွိရင္မေၾကာက္ဘူးဆို..အခ်စ္ဆိုတာႏွစ္ေယာက္အတူ
စြန္႔စားရတာတဲ့ baby"
"ကိုယ့္ဟာကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲသြားပါ
လား.. လူယုတ္မာႀကီးရဲ႕..."
တကယ္ပါ..လူယုတ္မာရယ္သံနဲ႔ရယ္ေနလိုက္တာမ်ား...
>>>>>>>>
ပင္လယ္ကိုေတာ့အတူသြားလည္ျဖစ္သည္။
ဒီလူက ခခဘ၀ထဲကိုမုန္တိုင္းလိုေရာက္
လာၿပီး..ေၾကာက္႐ြံ႕နာက်င္ျခင္းေတြကို
လည္းေပးခဲ့သူပါ...
ထပ္ၿပီး ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြကို
ယူေဆာင္ေပးသူကလည္း ဒီလူပဲျဖစ္ေန
ျပန္သည္။
ေနာက္လာမည့္ေန႔ရက္ေတြမွာေပ်ာ္႐ႊင္
ရမလား၊၀မ္းနည္းရမလား၊ေသခ်ာမသိေပ
မယ့္...ဒီလူနဲ႔ပဲျဖတ္သန္းသြားခ်င္ပါတယ္..
သူနဲ႔ပဲအိုမင္းပါရေစ... ေနာက္ဆုံးထြက္သက္အထိ..အတူ႐ွိေနပါရေစ..
"Baby.. ဘာေတြေတြးေနတာလဲ.."
ပင္လယ္ဘက္မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ခခကို
သူကေနာက္ကသိုင္းဖက္ထားရင္းေမး
သည္။
"ပင္လယ္ႀကီးကကဗ်ာဆန္ဆန္လွေနေတာ့.. ရင္ထဲမွာကဗ်ာေတြျဖစ္ေပၚလာ
လို႔ပါ.."
"အဲ့ကဗ်ာေတြက ကိုယ့္အတြက္ပဲဟုတ္
ရဲ႕လား..
ဟိုကိုရီးယားေကာင္ေတြကိုစိတ္ကူးယဥ္
ေနတာဆ္ိဳရင္ေတာ့."
"ဦးအနီ အတြက္ပါ.. ခခရဲ႕စိတ္..ႏွလုံးသား
အခ်စ္ေတြအားလုံးနဲ႔ ဘ၀အထိပါ
ဦးအနီပဲပိုင္တာပါ.."
အဟြန္း... ခခအေျပာေၾကာင့္သြားတန္း
ေလးေတြေပၚေအာင္သူရယ္သည္။
ခခ လွည့္ၾကည့္ၿပီး..
"ထပ္ရယ္ျပပါအုံး..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔.."
"ေယာက်္ားေလးကို.."
"ဦအနီကို ဘယ္သူမွအဲ့လိုမေျပာဘူးလား."
"ေျပာစရာလား..."
"ဒါဆို ခခ တစ္ေယာက္ထဲမူပိုင္ေပါ့..
ေနာက္ ဘယ္သူ႕ဆီကမွအေျပာမခံနဲ႔ေနာ္.."
"အင္း.."
>>>>>>>
ကမ္းေျခမွာအတူလက္တြဲၿပီး
လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။
"ခခက ဦးအနီရဲ႕လက္ေတြကို ေအးစက္
ေနမယ္ထင္ထားတာ.."
"Why.?"
"Cool guyႀကီးမို႔ေလ..."
"အခုေကာ.."
"အရမ္းေႏြးေထြးပါတယ္.."
....
ကမ္းေျခမွာသူကသူမေပါင္ေပၚေခါင္းတင္ထားကာ...
ခခက သူ႕ဆံပင္ေတြကိုပြတ္သပ္ေပးေနသည္။
ေန၀င္သြားတဲ့အထိထိုင္ေနၾကၿပီးမွ...
သူမကိုကုန္းပိုးကာ..ကမ္းစပ္နားကိုေလွ်ာက္သြားသည္။
ႏွစ္ေယာက္ကိုမွ ေျခရာတစ္စုံထဲမို႔..သဲျပင္မွာေျခ၇ာကြက္ကေလးနစ္ေနေအာင္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
"ဦးအနီ...ခ်ေပးပါ..ကိုယ့္ဟာကိုယ္လမ္း
ေလွ်ာက္ပါ့မယ္.. ခခက ေလးတယ္.."
"ဒီေန႔ေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ... ကိုယ္ဒီလိုလုပ္
ေပးခ်င္တယ္.."
"ခ်စ္လိုက္တာ.."
"ဟမ္ ဘာေျပာတာလဲ.."
"ခ်စ္တယ္လို႔.."
"ကိုယ္မၾကားရဘူး..."
သူ႕နား႐ြက္နားကပ္ကာ နမ္းလိုက္ၿပီး..
"ေဟာဒီက လူမိုက္ဂိုဏ္းစတားႀကီးကို..
ဒီကယုန္ျဖဴမေလး ကသိပ္ခ်စ္တယ္လို႔."
"အဟြင္း...ဟြင္း..."
....
ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနလိုက္ပါ..ေစာင့္ၾကည့္ေနရတဲ့
ဒိုင္းရိပ္.. ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္သည္။
အဲ့တာ.. သခင္ေလးအတြက္ပါပဲ...
>>>>>>>>>>>>
တစ္ပတ္ျပည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္လာခဲ့ၿပီး.
ဦးအနီ လည္းသူ႕လုပ္ငန္းေတြနဲ႔သူ မအား
မလပ္ျဖစ္ေနသည္။
"သခင္ေလး.. မမေလးရဲ႕မိဘေတြကို႐ွာ
ေတြ႕ပါၿပီ.."
"တကယ္လား.. "
......
သူနဲ႔ခခကိုတစ္ေနရာသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။
ေရာက္ေတာ့အမ်ိဳးသမီး၁ေယာက္ကဆီး
ႀကိဳေနသည္။
"သူေလးလား...မင္းေျပာတာဒီကေလးမ
ေလးလား.. တကယ္လွလွပပႀကီးျပင္းလာတာပဲ..."
"ဘယ္သူလဲ ခခရဲ႕အေမလားဟင္"
"မဟုတ္ပါဘူးကြယ္..မင္းရဲ႕မိဘေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးလိုရင္းႏွီးတဲ့သူပါ.."
"ဒါဆို ခခ မိဘေတြကေကာ...."
"မင္းမမွတ္မိဘူးလား.. မင္းတို႔မိသားစု
ခရီးသြားရင္းကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ခဲ့တာ
မင္းတစ္ေယာက္ပဲအသက္႐ွင္တယ္ေလ.."
"မဟုတ္ဘူး.."
ခခ ရင္ထဲဆို႔နင့္သြားသည္။
အဲ့အမ်ိဳးသမီးကဆက္ကာ...
"တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တဲ့မင္းကို ငါေစာင့္
ေ႐ွာက္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားပါေသးတယ္..
ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာလည္းအဲ့ေလာက္မေျပ
လည္ဘူး..
ဒါေၾကာင့္ ဦးစံသာတို႔လင္မယားဆီေမြးစားဖို႔ေပးလိုက္တာပါ.."
"တကယ္လား.. ခခကိုတကယ္သိတာလား.. ခခရဲ႕မိဘေတြကတကယ္
ေသၿပီလား.."
"တကယ္ပါကြယ္.. ဒီဆြဲႀကိဳးေလးကမင္း
ကိုမင္းအေမကေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္၀တ္ေပးခဲ့တာ.. မင္း၄ႏွစ္ျပည့္တုန္း
ကေပါ့... ငါကမင္းကိုကူထိန္းေပးခဲ့ရတာပါ...
ငါမင္းကိုေမြးစားခဲ့သင့္တာ..တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး.."
"ၿပီးေတာ့ ငါမွတ္မိေသးတယ္..မင္းပုခုံးမွာ
အမွတ္ကေလးတစ္ခု႐ွ္ိတယ္ေလ.."
ဒိုင္းရိပ္..ဟန္ေဆာင္ခိုင္းထားတဲ့အမ်ိဳး
သမီးကတကယ္ပီျပင္လြန္းသျဖင့္...
ခခယုံသြားသည္။
က်န္တာေတြလိမ္ႏိုင္ေပမယ့္..ပုခုံးေပၚက
အမွတ္ကေတာ့ လူမသိႏိုင္တာေၾကာင့္..
Bloodေတာင္ သံသယမ၀င္ခဲ့ပါ..
ခခ.. ၾကဴၾကဴပါေအာင္ငိုေႂကြးေတာ့သည္။
"ဦးအနီ.. ခခ ကမိဘမဲ့တဲ့..
ခခမွာမိဘမ႐ွိဘူးတဲ့.. တစ္ေကာင္ႂကြက္တဲ့..အဟင့္..ဟင့္.."
"မင္းမွာမိဘမ႐ွိေတာ့ေပမယ့္..တစ္ေကာင္ႂကြက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..
မင္းအတြက္ ကိုယ္႐ွိတယ္ေလ..."
သူမမ်က္ရည္ေတြကိုသုပ္ေပးၿပီး.. ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႕ဖက္ထားေပးသည္။
>>>>>
အဲ့ေနရာကျပန္လာတဲ့လမ္းမွာတံတားကို
ျဖတ္ေတာ့..
"ဦးအနီ.. ခခ တစ္ေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္.."
ကားေပၚကဆင္းၿပီးတစ္ေယာက္ထဲလမ္း
ေလွ်ာက္သည္။
သူက ကားကိုလွိမ့္ယုံပဲေမာင္းခိုင္းၿပီးေဘး
ကလိုက္ပါလာသည္။
တေနရာရာမွာခခ ရဲ႕အိမ္႐ွိေနလိမ့္အုံးမယ္
ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးပ်က္စီးသြား
ၿပီ.. ခခ တကယ္၀မ္းနည္းတယ္..
လမ္းလွ်ာက္ရင္း ေခြခနဲလဲၾကသြားေတာ့
မွ.. bloodသူမကိုေပြ႕ခ်ီၿပီးအိမ္သို႔ျပန္ေခၚ
လာရသည္။
သူမက္ိဳကုတင္ေပၚကိုခ်သိပ္ေပးၿပီး..
ေစာင္ေသခ်ာျခဳံေပးကာ..မ်က္ရည္ေတြ
ေၾကာင့္စိုစြတ္ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလး
ေတြကို ညင္သာစြာထိကပ္နမ္းရင္း..
"ကိုယ္႐ွိတယ္ေလ.မေၾကာက္နဲ႔..baby.."
♬အနမ္းမ်ားနဲ႔ႏွစ္သိမ့္ခ်င္ရဲ႕ မင္းစိတ္ညစ္
အဆင္မေျပေနတုန္းခဏ♬
♬ ေႏြးေထြးျခင္းတို႔႐ွိလိမ့္မယ္.. ဒီရင္ခြင္ခိုနားလွည့္ေတာ့ကေလးရယ္..♬
"မင္းကကိုယ့္ရဲ႕မိန္းကေလးမို႔ က္ိဳယ့္ရင္ထဲ
မွာပဲေန.. အျပင္ေလာကမေျပာနဲ႔..
အိပ္မက္ထဲအထိေတာင္ ကိုယ္လိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမယ္.."
>>>>>>>>>>>
သခင္ႀကီးကထပ္ၿပီးမိန္းမတစ္ေယာက္
ကိုအိမ္ေခၚလာျပန္သည္။မာယာတဲ့..
ပါတီလည္းလုပ္ေသးသည္။ လက္ထပ္လိုက္တယ္ဆိုလား..
ဦးအနီအ႐ြယ္ေလာက္ပဲ႐ွိအုံးမွာပါ..ေကာက္ေၾကာင္းေတြကပုရိသဖ်ားေလာက္ေအာင္လွကာ..sexxyၾကလြန္းသည္။
ခခ အဲ့အမ်ိဳးသမီးကိုသြားသြားေခ်ာင္းၾကည့္ကာ...
"ေတာ္ပါေသရဲ႕ ဦးအနီအိမ္မွာမ႐ွိလို႔ မဟုတ္ရင္ငါစိတ္မခ်ျဖစ္ေနရအုံးမွာ.."
အဲ့မာယာက ႐ုပ္ကေလးလွသေလာက္
တကယ္ေမာက္မာလြန္းသည္။
"ငါ ဒါလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူး.."
"ဒီအေရာင္မဟုတ္ဘူး..ဒီေလာက္ေတာင္
§ သုံးမၾကရသလား..ကဲဟယ္ ျဖန္း.."
"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ထြက္သြားၾက..."
"ဟဲ့..ဟိုတစ္ေယာက္.."
ခခကိုျမင္သြားလို႔ ထြက္အေျပးမွာ အဲ့မာ
ယာကလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ခခ ခခ ကိုေခၚတာလား."
"နင္ကဘယ္ထြက္ေျပးတာလဲ.."
"ဟင့္အင္း...မေျပးပါဘူး..ခခမွာအလုပ္႐ွိေသးလို႔."
"အံမာ..နင္ကငါ့ကိုဒီလိုေတာင္ျပန္ေျပာရဲ
တာလား.. နင္ ဒီနားလာစမ္း.."
ခခ သြားရမွာလား..မသြားရဘူးလား..
စဥ္းစားေနစဥ္..အေစခံေခါင္းေဆာင္မႀကီး
၀င္လာကာ..
"သခင္မ..ခိုင္းစရာ႐ွိ၇င္ ကြၽန္မတို႔ကိုခိုင္းပါ... သူမကအေစခံမဟုတ္ပါဘူး.."
"ဘာ.. သူကဘယ္သူမို႔လဲ..ဒီအိမ္မွာ
ငါကသခင္မပဲ..ဘာလို႔သူ႕ကိုခိုင္းလို႔မရတာလဲ.."
"သခင္ေလးရဲ႕ မိန္းကေလးပါ..
သခင္ေလးနဲ႔သီးသန္႔ေနတာျဖစ္ၿပီး...
သူမကို အလုပ္ခိုင္း၇င္ သခင္ေလးေဒါသ
ထြက္ပါလိမ့္မယ္...
ဒီအိမ္မွာ သခင္ႀကီးၿပီးရင္ သခင္ေလးရဲ႕
အမိန္႔ကိုအားလုံးနာခံရပါတယ္.."
Bloodရဲ႕အေၾကာင္းကိုၾကားဖူးေနတာမို႔
မာယာစိတ္က္ိဳတထစ္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။
"ငါ နင့္ကိုအလုပ္မခိုင္းပါဘူး..
နင္က bloodရဲ႕မိန္းကေလးဆိုေတာ့..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခု ငါက နင့္အေမပဲမဟုတ္လား.."
"႐ွင္ ...ဟုတ္..."
မာယာကသူမကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ကာ..
"bloodကဒီလိုပုံမ်ိဳးႀကိဳက္လိမ့္မယ္လို႔
မထင္ရဘူး .."
"ဧကန္န နင့္ကိုbloodက အ႐ုပ္ကေလး
လို႔ထင္ေနတာမဟုတ္လား.."
"႐ွင္ အဲ့တာ..ဘာ ဘာ ေျပာတာလဲဟင္.."
"အ႐ုပ္ကေလး လိုကစားၿပီးရင္ပစ္လိုက္မွာေပါ့..."
"မဟုတ္ဘူး.. ဦးအနီကအဲ့လိုမဟုတ္ဘူး."
"နင္ ယုံၾကည္တယ္ေပါ့...
သူ႕အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိလ္ိဳ႕လဲ...
နင္ ကသူထားတဲ့ေနရာေလးမွာပဲ ေနရတာ မဟုတ္ဘူးလား.."
ခခ ေတြေဝသြားသည္၊၊ သူေျပာတာလည္းဟုတ္သလိုလိုနဲ႔...
"နင္က႐ိုးအလြန္းတာပဲ..bloodအတြက္
နင့္ကိုပစ္ဖို႔ကသိပ္လြယ္ကူမွာပဲ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္နင္ေကာငါေကာမိန္းမသားမို႔ နင့္ကို ကူညီရမလား..."
"ခခ ခခ ဘာလုပ္ရမွာလဲ.. "
"နင္က အခုထိမိန္းမတစ္ေယာက္ေတာင္
မျဖစ္ေသးဘူး.."
"ခခ ခခလည္းမိန္းမပါ...."
"နင့္ပုံစံကကေလးကလားနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္မိန္းမျဖစ္အုံးမွာလဲ.. နင့္ခႏၲာကိုယ္ကိုလည္းျပန္ၾကည့္အုံး..ရင္ဘတ္ကလည္းျပားခ်ပ္ေနတာပဲ.. ဘာလဲသံပုရာသီးလား..."
ဟင့္... ခခ ႐ွက္လိုက္တာ..
"Blood အႀကိဳက္ပုံစံျဖစ္လာၿပီး..နင့္ကို
မပစ္ႏိုင္ေအာင္ နင့္ပုံစံကိုေျပာင္းမွျဖစ္မယ္... "
"႐ွင္ ခခကဘယ္လိုလုပ္.."
"ဒါကိုမပူပါနဲ႔ ငါသင္ေပးမွာေပါ့.."
>>>>>>>>
သုံးေလးရက္ၾကာမွ...bloodကတစ္ေနရာ
ကေနျပန္လာသည္။
"ဦးအနီ ျပန္ေရာက္ၿပီလား.."
"အင္း.. ဟင္ မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ.."
မိတ္ကပ္ေတြလည္းျပင္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီ
လည္းရဲတြတ္ေနေအာင္ဆိုးကာ..
အက်ီကလည္းအတိုအျပတ္ကေလးနဲ႔...
"မင္း မခ်မ္းဘူးလား..အျပင္မွာေအးေနတာကို.."
ေျပာရင္း သူ႕ကုတ္အက်ီခြၽတ္ၿပီး သူမကို
ျခဳံေပးသည္။
"ဟင့္အင္း..ရပါတယ္..ခခ မေအးပါဘူး..."
"ဘာမေအးတာလဲ..မင္းကိုယ္ေတာင္ေအးစက္ေနၿပီကို.. ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ေနတာလဲ.."
သူ႕ေလသံနဲနဲ မာသြားေတာ့ ခခ၀မ္းနည္း
လာၿပီး...
"ဟုတ္တယ္...ေအးတယ္..ေအးလို႔ေသေတာ့မယ္.. ဦးအနီ ႀကိဳက္ေအာင္တမင္
၀တ္ထားတာေလ... ဘာလို႔ေအာ္တာလဲ..
အဟင့္..ဟင့္.."
"ကိုယ္ ဒါမ်ိဳး ႀကိဳက္တယ္လို႔ ဘယ္တုန္း
ကေျပာဘူးလို႔လဲ.."
"မဟုတ္ဘူးလား.. ဦးအနီက ဒါမ်ိဳးႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး မို႔လား..
တကယ္ေနာ္..ေနာက္မွတစ္မ်ိဳးမေျပာနဲ႔ေနာ္..ကတိတည္ေနာ္"
ခုန္ေပါက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ေျပး၀င္သြား
လို႔bloodေတာင္ ေၾကာင္ၿပီးက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ေဘးက ဒိုင္းရိပ္ကို...
"သူမ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ.."
"ကြၽန္ေတာ္ လည္းမသိဘူးေလ.."
....
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္မွ...
"အမေလးေအးတယ္...ေအးလိုက္တာ
ေသေတာ့မွာပဲ.. "
သဘတ္ေစာင္ဆြဲျခဳံရင္းမိတ္ကပ္ေတြကို
ဖ်က္ကာ.. ရင္ဘတ္ထဲကအတြင္းပစၥည္း
ေတြကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
ဟူး ..အခုမွပဲ ေနရတာသက္ေတာင့္သက္သာ႐ွိေတာ့တယ္...
ငါထင္ သားပဲ..ဦးအနီက ဒါမ်ိဳးေတြမႀကိဳက္ပါဘူးလို႔...
ဒုန္း...ဒုန္း...
သူက ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုထုရင္း..
"Baby မင္းအဆင္ေျပပါတယ္ေနာ္.."
"အိုေက .."
>>>>>>>>>
ေနာက္တေန႔...အိမ္မႀကီးမွာ
မာယာကအေစခံေတြကိုလည္း ႐ိုက္ႏွက္တဲ့အထိလုပ္သည္။
"ဟဲ့ လုပ္ေပးလိုက္..ျပဳစုလိုက္ၾက..
မသာအေလာင္းအလ်ာပဲကိုစိတ္ခ်မ္းသာ
ေအာင္ထားလိုက္ၾက.."
အေစခံေခါင္းမႀကီးေျပာေနတာကို ေနာက္ကေရာက္ေနတဲ့ခခက မထင္မွတ္ပဲၾကားသြားသည္။
"သခင္ႀကီးက ေနာက္ၾကသူ႕ကိုသတ္မွာပဲ..
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမႇာက္မွန္းမသိတဲ့
မသာအေလာင္းအလ်ာက bloodစံအိမ္
ရဲ႕သခင္မေနရာရရင္း..မာန္တတ္ေနတာ..
Bloodစံအိမ္ရဲ႕ ထုံးစံကိုမသိပဲနဲ႔.."
သူတ္ိဳ႕မေက်မခ်မ္းတာေတြကိုေျပာရင္း..
ခခ မၾကားသင့္တာေတြၾကားသြားကာ
အင္မတန္တုန္လႈပ္သြားသည္။
မဟုတ္ဘူး.. ဦးအနီကအဲ့လိုမဟုတ္ဘူး..
>>>>>>>>>
ဦးအနီကို အတည္ျပဳၿပီးေမးၾကည့္ခ်င္သည္၊ေမးလည္းမေမးရဲဘူး...
တေန႔လုံး ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ကာ..
ညအိပ္ေတာ့..ဦးအနီကသူ႕လက္ေမာင္း
ကိုေခါင္းအုံးအိပ္ခိုင္းတာမို႔..ခခကသူ႕ရင္
ခြင္ထဲကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနကာ..
ခခ သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း...
"ဦးအနီ.."
"ဟင္.."
"ခခ ေမးစရာ႐ွိတယ္.."
"အင္း.."
"ဦးအနီရဲ႕အေဖေလ သခင္ႀကီးေလ"
မ်က္လုံးမွိတ္ထားတဲ့သူက ဖြင့္ၾကည့္ကာ..
"မင္းကိုထပ္ၿပီးေခၚေတြ႕လို႔လား.."
"ဟင့္အင္း..မဟုတ္ဘူး..
သခင္ႀကီးက မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးယူတာ
ဆို.. အိမ္ေခၚလာၿပီးလက္ထပ္တယ္..
ၿပီးၾကရင္.. အဲ့မိန္းမေတြကို..
ဟို ကေလးမရခင္ ႐ွင္းပစ္လိုက္တာဆို..."
"အဲ့တာေတြဘယ္ကၾကားတာလဲ.."
"ဟုတ္မဟုတ္ပဲ ေျဖေပးပါ..
ဦးအနီလည္း အဲ့လိုလုပ္ရမွာလား..
ဒါေၾကာင့္ ပထမတစ္ေယာက္ ၊ မရင္ေလ
သူ႕ကို သတ္လိုက္တာလား..
ခခ ကိုေကာ.. ခခမွာအဲ့လို႐ွိလာရင္
သတ္မွာလားဟင္.."
အိပ္ေနရင္းကေနသူမကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္ကာ..
"မင္းကိုေတာ့.. ဘာလုပ္ပစ္ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားလိုက္အုံးမယ္.."
"ဦးအနီ.."အဟင့္...
"ကိုယ္အနားယူဖို႔လိုေနတယ္ baby
အိပ္ေတာ့.."
ေျပာၿပီး သူကအိပ္သြားေပမယ့္ ခခက
ဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္မွာလဲ...
>>>>>>>>>>>>>
မနက္ၾကအိမ္ေတာ္ထိန္းကိုေခၚကာ...
"ဒီအိမ္မွာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုထိန္းသိမ္းေနလဲ မသိဘူး.. စည္းကမ္းအရမ္းပ်က္ေနတာေတာ့ေသခ်ာတယ္..
အလုပ္လုပ္တာထက္ စကားအရမ္းမ်ား
လြန္းတယ္..က်ဳပ္အိမ္ထဲကိုေတာင္
အမိႈက္ေတြသယ္လာရဲတယ္"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ေလး.."
အိမ္ေတာ္ထိန္းက သိမ္းထားတဲ့ၾကာပြတ္
ကိုထုတ္ကာ..အေစခံအားလုံးကိုေျမ
ေအာက္ခန္းသို႔ေခၚလိုက္သည္။
"ဒီၾကာပြတ္ကိုအသုံးမျပဳရတာၾကာၿပီ...
နင္တို႔စည္းကမ္းေတြေလွ်ာ့ရဲေနတာ..
သခင္ေလးက သတ္ိေပးထားတယ္
နင္တို႔ကို ဆုံးမမွျဖစ္မယ္.."
႐ြမ္း...႐ြမ္း....
အေစခံေတြအတြက္ငရဲခန္းထဲေရာက္တဲ့ေန႔
ရက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
"Bloodအိမ္ရဲ႕ အဓိကစည္းကမ္းက
သခင္အေၾကာင္းေဝဖန္တာ၊ေျပာဆိုတာ
မလုပ္ရဘူး..
သိလည္းမသိသလို..ေနရမယ္..
အားလုံးၾကားလား..".
"ဟုတ္.."
အဲ့ဒီေနာက္ အိမ္ထဲမွာအပ္ၾကသံပင္ၾကား
ရေလာက္ေအာင္တိတ္ဆိတ္ကာ..
အေစခံမေတြ ခခကိုလွမ္းျမင္တာနဲ႔
ေကြ႕ဝိုက္ေ႐ွာင္သြားၾကေလေတာ့သည္။
>>>>>>>>>>>>>
လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕တေနရာ..
အဆင့္ျမင့္ဗီလာထဲကအိမ္ခန္းတစ္ခုမွာ..
"စီလင္းထပ္ဆြဲေနျပန္ၿပီလား.. စပ္စုတယ္
လို႔မထင္နဲ႔ေနာ္..စီလင္းဆြဲလိုက္တ္ိဳင္း
ေမာ္ဒယ္ကပုံစံတစ္မ်ိဳးထဲပဲ.. မ်က္ႏွာေလးေထာင့္ဆန္ၿပီး.. ညိဳ႕မ်က္၀န္းနဲ႔
ႏွာတံေျဖာင့္ေျဖာင့္..ေထာင့္ခ်ိဳးညီတဲ့ႏႈတ္
ခမ္းေတြ..
စီလင္းဆြဲလာတဲ့ပုံေတြမွာ အသက္အ႐ြယ္ပဲနဲနဲေျပာင္းလာၿပီး လူကေတာ့
တစ္ေယာက္ထဲလို႔ထင္ရတယ္..
ဒါ တို႔အထင္ေျပာတာေနာ္"
စီလင္းကဆြဲလက္စပန္းခ်ီကိုလက္စသတ္ရင္း..
"ယူ႕ ထင္တာမွန္ပါတယ္..သူကတစ္ေယာက္ထဲပဲေလ.."
"အိုး..ပုံထဲကလူကအျပင္မွာတကယ္႐ွိတာလား..."
"ဒါေပါ့.. စီလင္းစိတ္ကူးယဥ္ၿပီးဆြဲထား
တာမွမဟုတ္တာ... စိတ္ထဲမွာစြဲၿမဲေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပုံတူပန္းခ်ီေတြပါ..
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ထိတစ္ေထရာထဲထပ္တူ
က်ေအာင္မဆြဲႏိုင္ေသးဘူး..."
"အိုး မိုင္ေဂါ့.. ဒါကလူသားတစ္ေယာက္
ဆိုရင္..စီလင္းေရ ႐ွင့္လူကအျပင္မွာ
ျမင္ရရင္ မူးမိုက္သြားေလာက္ေအာင္
ညိဳ႕အားျပင္းမွာပဲေနာ္ .."
စီလင္း ျပဳံးလိုက္ရင္း..
"ဒါေၾကာင့္ စီလင္းအ႐ူးအမူးခ်စ္ခဲ့တာေပါ့.."
သူ႕ရဲ႕ပုံတူပန္းခ်ီမွာ မ်က္ခုံးေနရာနဲနဲထပ္ဆြဲေနရင္း...
#လူကိုမပိုင္ရေပမယ့္..ဒီလိုပုံတူပန္းခ်ီဆြဲ
ေနရတိုင္း..ေသြးကစီလင္းအနားမွာထိုင္
ေနတယ္လို႔ခံစားရတယ္..
႐ွင့္ကိုခ်စ္တယ္ေသြး...
တင္းေတာင္....တင္းေတာင္...
"ဧည့္သည္ထင္တယ္..တို႔တံခါးသြားဖြင့္
ေပးလိုက္အုံးမယ္.."
.....
"စီလင္း.."
ထိုအသံကိုၾကားတာနဲ႔ ဆြဲေနတဲ့ကင္းဘတ္စကိုအ၀တ္နဲ႔ဖုံးအုပ္လိုက္ရင္း၊
မီးေတာက္ေနတဲ့မ်က္၀န္းမ်ားနဲ႔ျပန္လွည့္
ၾကည့္သည္။
"ဟို..စီလင္းရဲ႕ဧည့္သည္ထင္တယ္...
စကားေျပာႏွင့္ၾကအုံးေနာ္..တို႔အျပင္သြား
လိုက္အုံးမယ္.."
အခန္းေဖာ္ျပင္သစ္သူကအလိုက္တသိနဲ႔
ေ႐ွာင္ေပးသည္။
စိန္စီလင္းဆိုတဲ့သူမက..ရာမဂိုဏ္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဦးစိန္ရာမရဲ႕ေျမး..ျဖစ္သည္။
"ဒီေနရာကိုဘာလာလုပ္တာလဲ..က်မ႐ွိ
တဲ့ေနရာကိုမလာဖို႔ေျပာထားတယ္ေလ.."
"အဖိုးကိုအခုထိ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသးဘူးလား.."
"ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ဘူး...
အဖိုးေၾကာင့္ က်မ အေဖ၊အေမနဲ႔ေမာင္ေလးကိုဆုံး႐ႈံးရတယ္..
ေနာက္ၿပီး ခ်စ္ရတဲ့သူအထိပါ..
က်မအခုလိုျဖစ္ေနရတာဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ.....ထြက္သြား... မျမင္ခ်င္တာမို႔ထြက္သြား..."
သူ႕အဖိုးျဖစ္သူစိန္ရာမအားအ႐ူးလိုေအာ္ဟစ္မ္ိသည္။
"ေျမးအတြက္ ေသသြားတဲ့လူေတြကိုျပန္
႐ွင္ေအာင္မလုပ္ေပးႏိုင္ေပမယ့္..အသက္
႐ွင္ေနေသးတဲ့လူက္ိဳေတာ့..ေျမးဆီျပန္လာေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္..
အခုအခ်ိန္ထိ အနီေသြး..အဲ့ေကာင္ေလး
ကိုမေမ့ႏိုင္ဘူးမို႔လား.."
"မျဖစ္ႏိုင္တာေတြလာမေျပာနဲ႔..အဖိုးေၾကာင့္ ေသြးေထာင္ၾကရတာ..
အဖိုးကသူ႕ရန္သူပဲ..ေသြးနဲ႔စီလင္းကဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ.."
"ဒါေတြက၁၀ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီပဲ..
ေျမး အိမ္ျပန္လာဖို႔သင့္ၿပီ...
ၿပီးမွ ေျမးခ်စ္တဲ့သူကိုလက္ထပ္ေပါ့..."
"ေသြးက ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး.."
"သူလူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ...
ဘာကအေကာင္းဆုံးလဲ ေသခ်ာေ႐ြးခ်ယ္
ႏိုင္တယ္..
ေျမးျပန္လာၿပီး ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ရင္
ေျမးရဲ႕အနီေသြး ကရာမဂိုဏ္းရဲ႕ဆက္ခံသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္.."
"အဖိုးတကယ္ေျပာေနတာလား.."
"ဒီအေတာအတြင္းအဲ့ေကာင္ေလးကို
ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္.. တကယ္အရည္အ
ခ်င္း႐ွိတဲ့သူပဲ..
ေျမးသာ အဖိုးကိုခြင့္လႊတ္မယ္ဆိုရင္..
ေျမးျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာရမွာပါ.."
"ဟင့္အင္း..က်မအဖိုးကိုမယုံဘူး.."
"ဒါဆ္ိဳ အၿမဲတမ္း ဒီလိုပုံတူေတြဆြဲၿပီး
ေျဖသိမ့္ေနေတာ့မွာလား.."
...စီလင္းေတြေဝေနသည္။
ဟုတ္တယ္..ထာ၀ရအဆုံး႐ႈံးခံမွာလား.
"ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့မွတ္ထားပါဖိုးဖိုး
...ဖိုးဖိုးသူ႕ကိုသတ္ဖို႔ၾကံစည္ခဲ့ရင္..
ကြၽန္မကိုလည္းအသက္႐ွင္လွ်က္ျမင္ရ
မယ္မထင္နဲ႔.."
>>>>>>>>>>>>>