မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္.
When a man falls in love.
အပိုင္း....၁၀
သခင္ႀကီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔
ခခ ဟိုဘက္အိမ္မကူးပဲ..ဦးအနီအိမ္ထဲမွာ
ပဲ လုပ္စရာ႐ွိတာ႐ွာလုပ္သည္။
ဦးအနီရဲ႕အေဖက ခခကိုလိုလိုလားလား
မ႐ွိမွန္းသိေနေတာ့..သူ႕မ်က္စိေ႐ွ႕ေရာက္
မသြားခ်င္ပါ..
ဦးအနီက ခရီးသြားေနလို႔အိမ္မွာမ႐ွိ...
သူတို႔သားအဖကဒီလိုပဲေလွ်ာက္သြားေန
တတ္ၾကၿပီး၊ႏွစ္ေယာက္စုံတာနဲပါသည္။
ေဒါက္...ေဒါက္...
"ဘယ္သူလဲ...၀င္လာေလ. "
"ခခ အယ္ မမေလး သခင္ႀကီးကလာခဲ့ဖို႔?
ေခၚေနပါတယ္..
ဒါ၀တ္လာခဲ့ပါတဲ့...."
"ခခ ကိုလားဘာလုပ္ဖို႔လဲ ဟင္.."
"ဘယ္သိပါ့မလဲ .."
ဘူးတစ္ဘူးခ်ေပးခဲ့သည္။
"ေၾသာ္ မွာလိုက္ေသးတယ္.. ၁၅မိနစ္အတြင္းအေရာက္လာရမယ္တဲ့.."
မိစၧာမလိုနာမည္ေျပာင္ေပးထားေသာ
အိမ္ေစမက ေကာ့ေကာ့နဲ႔ျပန္ထြက္
သြားေလ၏။
"ငါ့ကိုဦးအနီအေဖက ဘာလုပ္ဖို႔ေခၚတာ
မ်ားလဲ... ၿပီးေတာ့၁၅မိနစ္ကေကာဘာလဲ
လူက ေခၚဆြဲျပဳတ္လား...
ဟြန္း.. ဦးအနီလည္းအဲ့အက်င့္ေတြအေမြ
ရထားတာျဖစ္မယ္.."
သူမဘူးကိုဖြင့္ၾကည့္ၿပီးေနာက္..
"ဟာ ဒါကဘာႀကီးလဲ.."
ကိုယ္က်ပ္အသားေပ်ာ့ အနီေရာင္ေပါင္
ေလာက္ပဲ႐ွိတဲ့ဂါ၀န္ေလး...
"ငါ့ကို ဒါ၀တ္ခိုင္းတာလား.. ဘုရားေရ.."
......
သူမမ၀တ္ရဲဘူး..ဒါေပမယ့္လည္းဦးအနီ
ေတာင္သူ႕အေဖကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္မွန္းသိ
ေနေတာ့...
"သခင္ႀကီး ကြၽန္မေရာက္ပါၿပီ.."
"အင္း.... မိန္းကေလးဒီေန႔မင္းငါ့အတြက္
အလုပ္လုပ္ေပးရမယ္..
ငါ့အေပါင္းအသင္းေတြကို မင္းဧည့္ခံေပး
လိုက္"
"သခင္ႀကီး ခခက.."
သူမ ျငင္းဆန္စကားေျပာခ်င္ေပမယ့္..
သခင္ႀကီးရဲ႕လက္က စားပြဲေပၚကပစၥတ္ိဳ
ဆီေ႐ြ႕သြားတာေၾကာင့္ သူမအသံတိတ္ၾကသြားသည္။
သခင္ႀကီးက သူ႕အေပါင္းအသင္းေတြကို
ေခၚထားၿပီး..အစားအေသာက္ေတြနဲ႔
တည္ခင္းဧည့္ခံသည္။
ခခက အဲ့အနားမွာရပ္ေနရသည္။
"ဦးေဝ...ဒါကဒီတစ္ေခါက္ခင္ဗ်ားရဲ႕နတ္မိ
မယ္ေလးလား.."
"ခင္ဗ်ားကိုေတာ့အားက်တယ္ဗ်ာ..."
"ဒါနဲ႔ bloodကိုေကာမျမင္ပါလား...
သူေကာဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲ..
အေဖကသူ႕ေ႐ွ႕ ဒီေလာက္စြံတာ..သူက
ခုထိတစ္ေယာက္တေလေတာင္မ႐ွိဘူးလား.."
"ဟုတ္ပါ့.. ဒီေနရာမွာေတာ့bloodကခင္ဗ်ားေျခရာမနင္းႏိုင္ဘူး..."
"ဦးေဝ ..က်ဳပ္မွာသမီး႐ွိတယ္ေနာ္..
က်ဳပ္တို႔ခမည္းခမက္ေတာ္ၾကရင္မေကာင္း
ဘူးလား.."
#ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ..ဦးအနီမွာ
ကြၽန္မ႐ွိၿပီးသား.. ႐ွင့္မွာသမီး႐ွိရင္..
သူ႕အေဖႀကီးနဲ႔သာေပးစားလိုက္..ဟြန္႔.
"ကဲပါ..က်ဳပ္ဒီေန႔ေခၚတာ..ခင္ဗ်ားတို႔ကို
ဧည့္ခံဖို႔ပဲ.. Bloodဂိုဏ္းကဒီေန႔လိုရပ္တည္ႏိုင္တာ.. ခင္ဗ်ားတို႔အကူအညီအ
မ်ားႀကီးပါခဲ့တယ္..
ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ကသိတတ္မႈကိုျပတာ..
သုံးေဆာင္ပါ.."
"ေဟ့ မိန္းခေလး.. ဒီနားလာ.."
ခခ ကိုသူတို႔အတြက္ဝိုင္ဌဲ့ထည့္ခိုင္း
သည္။
"လာ.. ဒီအနားကိုတိုး.."
ဟင့္အင္း.. ခခ ခႏၲာကိုယ္ကိုမထိပါနဲ႔..
အဆီျပန္မ်က္ႏွာနဲ႔ တဏွာခိုးေတြေဝ့ေနတဲ့.. အဲ့လူႀကီးေတြရဲ႕အၾကည့္ေတြကို
ခခမုန္းတယ္..
ခခ ဆက္မေနႏိုင္ဘူး..တစ္ခုခုလုပ္ရမယ္...
"ဟင္း ဟင္းရည္ နည္းေနၿပီပဲ.. ခခထည့္ေပးမယ္ေနာ္.."
အေျဖေတာင္မေစာင့္...ဟင္းရည္ပန္းကန္
ေျပးယူၿပီး..
ျပန္အလာမွာ..တမင္ေျခေထာက္ကိုေခါက္ပစ္လိုက္သည္။
ခြမ္း..
ခခ ေမွာက္ရက္လဲၿပီးဟင္းရည္ပန္းကန္ၾကကြဲကာ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ဟင္းရည္ပူပူေတြခခ ကိုယ္ေပၚဖိတ္စင္ကုန္သည္။
ပူပါေစ..ပူပါေစ.. တဏွာ႐ူးခံရတာထက္ေတာ့
ေတာ္ပါေသးတယ္...
"ဟာ..ေဘဘီ ရရဲ႕လား.. အပူေလာင္ကုန္ၿပီ..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္႐ွင္.. ေပက်ံကုန္ၿပီမို႔
အ၀တ္သြားလဲပါရေစ..."
"သြား..သြား..အပူေလာင္တဲ့ေနရာေတြ
ေဆးလူးအုံး မင္းရဲ႕အလွတရားကိုပ်က္ဆီး
ကုန္မယ္.."
သခင္ႀကီးက ဘာမွမေျပာပဲ.သူမကိုစူးစူး
ႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
သူမလွစ္ခနဲ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
အထြက္မွာသူမေ႐ွ႕ကပိတ္ကာထားတဲ့
အိမ္ေတာ္ထိန္းေၾကာင့္.. ဦးအနီအိမ္ကို
ျပန္၍မရ..
သခင္ႀကီးက သူမေနာက္ကလိုက္ထြက္လာၿပီး..
ျဖန္း..
ခခ ပါးတစ္ခုလုံးလည္ထြက္သြားသည္။
"နင္ဘာလုပ္လဲ..ငါသိတယ္.."
သူမရဲ႕ဆံပင္ကိုကိုင္ဆြဲကာမ်က္ႏွာက္ိဳေမာ့
ယူရင္း....
"ငါ့သားကိုျမဴစြယ္ႏိုင္တဲ့ မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာလွ
လွေလးကို အမွတ္အသားလုပ္ေပးရမလား.."
"မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
သူမကိုဓားနဲ႔ျခစ္ရန္လုပ္စဥ္..
"သခင္ႀကီး..."
သခင္ႀကီးအနားကိုအိမ္ေစတစ္ေယာက္ကတိုးကပ္ၿပီး တစ္ခုခုေျပာလိုက္သည္။
သူမကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး..
"မင္း ကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္.."
ခခ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
႐ုတ္တ၇က္အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပီး...
ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ အနီေသြးနဲ႔..
အိမ္အ၀မွာလာဆုံသည္။
"Baby..."
"ဦးအနီ..."
သူ႕ကိုေျပးဖက္ရင္း..
"အဟင့္ ဟင့္..ဦးအနီ.."
"ဘာလဲ.. ဘာလို႔ငိုတာလဲ...
ကိုယ္ကျပန္ေရာက္ရင္ မင္းငိုေအာင္
ဇြတ္နမ္းဖို႔စဥ္းစားထားတာ..မင္းကဘာ
လို႔အရင္ငိုေနတာလဲ.."
အဟင့္..ဟင့္.. သူ႕ကိုမေျပာဘဲ..တိုးဖက္
ရင္းငိုေနတာေၾကာင့္..သူအံ့ၾသေနသည္။
ပထမေတာ့ လြမ္းလို႔ေျပးဖက္တယ္ထင္တာ..
"မင္းဘာျဖစ္တာလဲ လို႔.."
ကိုယ္ခ်င္းခြာကာ..သူမကိုေသခ်ာၾကည့္
သည္။
"ဒါကဘာပုံစံလဲ.. မင္းမ်က္ႏွာက..
မင္းကိုဒီလို ဘယ္သူလုပ္တာလဲ.."
ခခ ကမေျဖပဲ ေခါင္းရမ္းရင္းငိုေနတာ
ေၾကာင့္..သူသေဘာေပါက္သြားသည္။
"သခင္ႀကီးျပန္ေရာက္ေနတာလား."
မ်က္၀န္းမွာေသြးရိပ္ေတြတျဖည္းျဖည္း
နဲ႔ေသြးရိပ္ေတြလြမ္းလာသည္။
အေဖ ျဖစ္ေနေတာ့သတ္လို႔လည္းမရဘူး..
သူမကိုသူ႕အိမ္ထဲကိုပို႔ေပးၿပီးေနာက္...
"သခင္ေလး..မျဖစ္ပါဘူး.."
"ဖယ္စမ္း.."
ဒိုင္းရိပ္ကလိုက္ဆြဲသည္။
သူကဓာတ္ဆီပုံးကိုင္ကာ..အိမ္မႀကီးအေပၚထပ္သို႔တက္သြားသည္။
သခင္ႀကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြထားတဲ့အခန္း....
သခင္ႀကီးကပန္းခ်ီကားေတြစုေဆာင္းရတာဝါသနာပါသူျဖစ္သည္။
ပန္ခ်ီကားေတြအေပၚဓာတ္ဆီပုံးလိုက္ေလာင္းခ်ကာ..
မီးျခစ္ျခစ္ပစ္ထည့္ၿပီး..အခန္းတံခါးကို
ပိတ္လိုက္သည္။
သူေဘးေပါက္ကတတ္သြားတာေၾကာင့္
ေအာက္ထပ္ကလူေတြကမသိလိုက္ပါ..
"ဒါဘာသံေတြလဲ.. "
"သခင္ႀကီး.. မီး မီး..အေပၚထပ္မွာမီးေလာင္ေနတာပါ.."
"ပန္းခ်ီကား အခန္းပဲ..ျမန္ျမန္ေျပးၿငိမ္းၾက.."
ေအာက္ထပ္ကလူေတြကေျပးတတ္တာ
ကို..သူတို႔ရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ကဆင္းလာတဲ့
အနီေသြး...
ေသနတ္ ထုတ္ကာ..
"ဘယ္သူမွ တတ္မသြားနဲ႔.."
.......
"အနီေသြး... မင္း..."
"ဟုတ္တယ္.. က်ဳပ္..
ဘာျဖစ္လို႔လဲ သခင္ႀကီး
က်ဳပ္ဆီကတစ္ခု
ယူထားရင္..တစ္ခုျပန္ေပးရမွာေပါ့.."
"မင္းရဲ႕ အေစခံမိန္းမကဘယ္ေလာက္တန္ဖိုး႐ွိလို႔..ေဒၚလာသန္းခ်ီတန္တဲ့
မင္းအေဖရဲ႕ပန္းခ်ီကားေတြကိုဖ်က္စီးရတာလဲ.."
"သူ႕ရဲ႕တန္ေၾကးကိုမေျပာနဲ႔..
က်ဳပ္ခ်စ္မိသြားကတည္းက သူကတန္ဖိုး
အ႐ွိဆုံးအရာျဖစ္သြားၿပီ.."
"အနီေသြး.. မင္းမိန္းမတစ္ေယာက္ကို
ခ်စ္မိရင္..ဘာျဖစ္သြားမလဲ..သိလား"
"သူကက်ဳပ္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ျဖစ္လာမွာေပါ့..
သခင္ႀကီး က်ဳပ္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔အေကာင္း
ဆုံးအခ်က္ကသူျဖစ္ေနမွာေပါ့...
ဒါေပမယ့္.. ဒီေန႔ျမင္လား..
သခင္ႀကီးႏွစ္သက္တဲ့ပန္းခ်ီကားေတြကို..
သခင္ႀကီး က်ဳပ္ငယ္ငယ္ကေျပာခဲ့တာ
က်ဳပ္က ဖ်က္ဆီးျခင္းရဲ႕နတ္ဘုရားဆို...
ဟုတ္တယ္.. ဖ်က္ဆီးတာတစ္ခုကက်ဳပ္
အကြၽမ္းက်င္ဆုံးပဲ...
တစ္ခုခ်င္းဆီ.. အားလုံးကိုဖ်က္ဆီးပစ္မွာပါ..."
"မင္း႐ူးသြားၿပီ.."
"အနီေသြး အျဖစ္ေမြးလာကတည္းကပုံ
မွန္မဟုတ္တာ......"
"ေနာက္ထပ္ ကြၽန္ေတာ္မ႐ူးသြပ္မိခင္..
အဲ့မိန္းကေလးကိုလႊတ္ထားလိုက္ပါ...
သခင္ႀကီး."
ဒီေန႔က bloodသူ႕အေဖကို အျပင္းအထန္
ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ ပထမဆုံးေန႔ျဖစ္သည္။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
မနက္ခင္းသူ႕အတြက္ေကာ္ဖီဌဲ့ထည့္ေပး
ေနတဲ့ ခခ...
" ဦးအနီ...ဦးအနီ.."
"ေျပာ.."
"ဟိုေလ.. ခခကိုအျပင္တစ္ခါေလာက္ထြက္ခြင့္ျပဳပါ.."
"ဘာ..."
"လန္႔လိုက္တာ..."
"ဘာလုပ္ဖို႔အျပင္ထြက္ခ်င္ရတာလဲ..
ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ.."
"ဟင့္အင္း.. လိုခ်င္တာမ႐ွိပါဘူး.."
"အဲ့တာဆို ဘာလုပ္ဖို႔လဲ.. "
"ခခ ျပဇတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔.."
"ဘာ.."
"ေန႔တိုင္းအိမ္ထဲမွာခ်ည္း ေနရတာဘယ္ေလာက္ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလဲ..သိရဲ႕လား..
ဦးအနီ ဆိုတစ္ရက္ေလးေတာင္မေနႏိုင္ဘူးေလ.."
"အဲ့ေတာ့.."
"ပြဲေစ်း႐ွိတယ္တဲ့..ခခႀကိဳက္တဲ့
ထိုင္းျပဇတ္အဖြဲ႕လာကမွာ..
အမေတြနဲ႔သြားၾကည့္ပါရေစ.."
"ငါမဟုတ္တဲ့ တျခားလူနဲ႔.."
"မိန္းကေလးေတြပဲကို.."
"မသြားရဘူး.."
"ဟင့္... ဦးအနီ......."
"ထပ္ မေျပာနဲ႔.."
"ဒီေန႔ ေကာ္ဖီကလည္း ဘာအရသာမွ
မ႐ွိဘူး.."
အျပစ္မ႐ွိ..အျပစ္ေျပာၿပီးထသြားေလ၏။
...
>>>>>>>>>>>>>
ဘယ္မွမသြားရေတာ့..ခခစြတ္စားၿပီး
စြတ္အိပ္ေနလိုက္သည္။
ညေရာက္တာေတာင္မႏိုး...
"ေဟ့...ထ.."
"ဟင့္အင္း.. "
"ျပဇတ္.ၾကည့္္မယ္ဆို.."
"ဦးအနီ..ပဲမၾသားရဘူးဆို..."
"တကယ္ မၾကည့္ေတာ့ဘူးလား.."
"ဘာလဲ..ဦးအနီလိုက္ပို႔မလို႔လား..
တကယ္လား.. တကယ္လားဟင္.."
ေဆြ႕ခနဲေကာက္ထကာ..
"ဦးအနီ ခနေလးေစာင့္ပါ.. ခခ အ၀တ္လဲ
ၿပီးျပင္ဆင္လိုက္အုံးမယ္.."
"မလိုဘူး..ဒီအတိုင္းလည္းေခ်ာတယ္..."
"တကယ္လား..ဦးအနီ အဲ့လိုျမင္တယ္မွတ္လား..
"အြင္း.. သရဲေခ်ာေလးပဲ...."
...ဟင့္ ...
႐ႈံ႕မဲ့သြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္းနမ္းလိုက္ၿပီး....
"အဲ့ သရဲမေလးကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္..."တဲ့
...
"အျပင္မွာ ေစာင့္ေနမယ္...၁၀မိနစ္အတြင္း... အၿပီးလုပ္.."
ဟာ.. လုပ္ျပန္ၿပီ..ဘာခိုင္းခိုင္းအခ်ိန္အကန္႔အသတ္နဲ႔...
ခခ ျမန္ျမန္ျပင္ဆင္ၿပီး..ထြက္လာရသည္
...ဆြယ္တာျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ေခါင္းစြပ္အနီေလးေဆာင္းထားတဲ့.. သူမကတကယ့္
ယုန္ျဖဴမေလး..
ကားနားေလွ်ာက္လာၿပီး...
သူရဲ႕ ပု၊၀၊႐ွည္၊မဲ..တပည့္ေက်ာ္ေလးေယာက္..
(Blood ဂိုဏ္းမွာဂိုဏ္းသားမနဲမေနာ႐ွိေပမယ့္.. ဒိုင္းရိပ္နဲ႔ဒီေလးေယာက္ကသူ႕
အမိန္႔ကို တိုက္႐ိုက္နာခံရၿပီး.. အၿမဲတမ္း
လက္ပါးေစျဖစ္ကာ..သူသြားေလရာ
လိုက္ရသည္)
သူတ္ိဳ႕ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ...
"သူတို႔ေကာပါမွာလား...ဟင္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. "
"အျပင္ထြက္ခြင့္ရမွေတာ့.. ဦးအနီနဲ႔ႏွစ္
ေယာက္ထဲပဲသြားခ်င္တာေပါ့.."
"ႏွစ္ေယာက္ထဲဆို..ကိုယ္အခြင့္အေရး
ယူခ်င္ယူမိမွာ.."
"ဦးအနီကအဲ့လိုလူမွမဟုတ္တာ...
တစ္ခန္းထဲေတာင္အတူေနတာပဲ..."
"ဒီမိန္းကေလး တကယ္အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွ္ိဘူး.."
"ဂိုဏ္းစတားရဲ႕ခ်စ္သူပဲေလ.."
အဟြန္း.. ခခအေျပာေၾကာင့္သူရီကာ..
"ဒိုင္းရိပ္ကိုေတာ့ ေခၚမွျဖစ္မယ္..
ကားေမာင္းခိုင္းဖို႔..
ဒါမွကိုယ္က ေနာက္ခန္းမွာ...."
"ဦးအနီေနာ္...."
"ခုနကေျပာေတာ့..မေၾကာက္ဘူးဆို.."
"မသြားေတာ့ဘူး.. "
သူကေခါင္းခါျပရင္း... မရေတာ့ဘူး
"ေမာင္း.."
ကားေလးၿငိမ့္ခနဲထြက္လာသည္။
သူကကားေနာက္ခန္းမွာ ခခကိုတိုးဖက္
ထားရင္း...
"ဒီလိုလဲ ေနလို႔ရတာပဲကို..ဘာလို႔အစက
မေတြးမိပါလိမ့္..."
"ဦးအနီေနာ္.. မကဲနဲ႔.."
ဟား...ဟား..
ကားေမာင္းေနရတဲ့ ဒိုင္းရိပ္..မျမင္ခ်င္ေယာင္ပဲေဆာင္ေနေပးပါ့မယ္...
သခင္ေလးေပ်ာ္ေနတာမို႔...သူလည္းေပ်ာ္
ပါတယ္...
>>>>>>>>>>>>
ပြဲေစ်းထဲ ဦးအနီလက္ကိုခ်ိတ္ၿပီးေလွ်ာက္
ရတာ..ခခ အတြက္ဘယ္ေလာက္ရင္ခုန္
ဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ...
သူမ်ားထက္ ေခါင္းတစ္လုံစာပိုျမင့္ၿပီး..
အနက္ေရာင္ကိုစမတ္က်စြာ၀တ္စား
တတ္တဲ့.. သူရဲ႕type...
အမ်ားထဲမွာ ထင္႐ွားလြန္းသည္။
"ထိုင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလြမ္းတယ္.."
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ.. "
"ဦးအနီကိုႂကြားခ်င္လို႔ေပါ့..
ခခက ေက်ာင္းစတတ္တာေနာက္ၾကေတာ့.. အတန္းထဲမွာသူတို႔ထက္အသက္
ႀကီးဆိုၿပီး..အၿမဲတမ္းအေလွာင္ခံရတယ္ေလ...
ဒါေၾကာင့္.. ခခ ရတဲ့ခ်စ္သူဘယ္ေလာက္
မိုက္လဲႂကြားခ်င္တာေပါ့.."
"သူတို႔ နာမည္ေတြေျပာ.."
"ဟင္ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ.. "
"သြား သတ္ပစ္မယ္.."
"ငင့္..ေတာ္ပါၿပီ.. ဒီလိုအခ်ိန္ေလးမွာ
ေသတာ..သတ္တာေတြမေျပာပါနဲ႔.."
ျပဇာတ္႐ုံထဲ၀င္လာခဲ့သည္။
ထိုင္းေနလာကတဲ့ျပဇာတ္အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။
"ဦးအနီ ျပဇာတ္ၾကည့္ဘူးလား.."
"ဟင့္အင္း..တစ္ခါမွ.."
"မၾကည့္ဘူးဘူးလား.. ခခဆိုႏွစ္တိုင္းၾကည့္တယ္.."
"ၿငီးေငြ႕စရာ.."
........
ဒိတ္လုပ္တယ္ဆိုတာ..ဒါမ်ိဳးလား...
သူ ရင္ရင္ကိုေတြးမိေတာ့..အားနာသလို
ပဲ...
သူမကိုတစ္ခါမွဒီလိုမလိုက္ေလ်ာခဲ့ဘူး
ဘူး.../
ခခက စကားေျပာရင္းျပဇတ္ၾကည့္လိုက္
နဲ႔.. မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးမ်ားအလြမ္းသယ္
ရင္သူကထိပ္ဆုံးကငိုတာ..ႏွပ္ေတြေတာင္ထြက္လို႔...
သူ႕ခမ်ာ..ခခ အတြက္တစ္႐ွဴးတစ္႐ြက္ခ်င္း
ဆီထုတ္ေပးေနရသည္။
"ဦးအနီေရ.. ၾကည့္ပါအုံး.. သနားလိုက္တာ.. အဟင့္ ဟင့္.."
က်စ္....ဒီဒုကၡကမေသးပါလား...
/
သူ႕အနားမွာ ရင္ရင္ ဘြားခနဲေပၚလာၿပီး
ေမးေနသလိုပဲ...
"Blood ႐ွင္အခုခ်စ္တတ္ၿပီလား"တဲ့
"အင္း..ေတာင္းပန္ပါတယ္...
မင္းအတြက္တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး." ဟုတီးတိုးေျပာမိသည္။
သူကျပဇတ္ကိုစိတ္မ၀င္စား၍.. ဟိုဟိုဒီဒီ
ၾကည့္ေနတုန္း..သံသယျဖစ္စရာလူအခ်ိဳ႕
ကိုျမင္လိုက္ရသည္။
ကြၽတ္...ေသစမ္း..
ေဂ်ဆန္ရဲ႕အဖြဲ႕ပါလား..သူကိုဖမ္းဖို႔ပဲ...
သူေသနတ္ကိုစမ္းရင္း..
"Baby.."
"႐ွင္.."
"ကိုယ္ သုံးအထိေရၿပီးတာနဲ႔...ေျပးေတာ့.."
"ဟင္..ဘာလို႔.."
၁... ၂... ၃...
"ေျပး.."
ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း...
ပြဲခင္းထဲမွာေသနတ္သံေတြဆူညံသြား
သည္။
ဟိုကအဖြဲ႕လိုက္၊သူကတစ္ေယာက္ထဲ..
ပုံမွန္ဆို တစ္ပြဲတစ္လမ္းႏႊဲခ်င္ေပမယ့္
ခခ ပါေနေတာ့..ေျပးဖို႔ပဲ႐ွိတယ္..
"ဦးအနီ.. ဘာ ဘာျဖစ္တာလဲ..."
သူမလက္ကိုဆြဲၿပီး လူေတြနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုေျပးသည္။ မဟုတ္ရင္ေသကုန္
မယ့္အသက္ေတြက မနည္း...
သူတို႔ေနာက္ကိုလိုက္ပစ္သည္။
ဘက္ေပါင္းစုံကက်ည္ဆံေတြလာေနၿပီး
ခခ ကိုလည္းမထိေအာင္ကာကြယ္ရတာ
မို႔..
တစ္ခ်ီမွာေတာ့..သူလည္းနတ္ဘုရားမဟုတ္ေလေတာ့..
ဒိုင္း...
သူ႕ခါးကိုထိမွန္သြားသည္။
"ဦးအနီ.. ႐ွင္ထိသြားၿပီ.."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆက္ေျပး.."
ျပဇတ္႐ုံနဲ႔အေဝးမွာေစာင့္ေနတဲ့ဒိုင္းရိပ္
လည္း..ေသနတ္သံေၾကာင့္ဒီဘက္ကို
ေျပးလာသည္။
"သခင္ေလး.."
"ကိုဒိုင္းရိပ္..သူထိထားတယ္.. ကားဆီ
ျမန္ျမန္.."
သူ႕ကိုတြဲၿပီးကားဆီအျမန္ေျပးကာ..ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။
"ဦးအနီ.. ႐ွင္ရရဲ႕လား..
အကိုဒိုင္းရိပ္..ေဆး႐ုံ..ေဆး႐ုံျမန္ျမန္ေမာင္းပါ.. ဒီမွာေသြးေတြတအားထြက္ေန
ၿပီ.."
သူ႕ဒဏ္ရာဖိထားရင္း..
"ဦးအနီ..ဒီလိုျဖစ္တာ ခခေၾကာင့္..
ခခ ျပဇတ္ၾကည့္ခ်င္မိလို႔...
ဦးအနီ တပည့္ေတြကိုေခၚလာရင္ေတာင္
ဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး..
ခခ လွ်ာ႐ွည္လို႔.. ခခ အျပစ္...
ဦးအနီ.. . ဘာမွမျဖစ္ပါနဲ႔.. အီး ဟီး.."
သူက..သူမရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုထိကိုင္သုတ္ရင္း..
"မငိုနဲ႔....ကိုယ္ကမေသႏိုင္ဘူး..
ေသမင္းတမန္ ကေသတာကိုမင္းျမင္ဘူး
လို႔လား.."
ေသမင္းျဖစ္ျဖစ္၊ငရဲမင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ခခ ခ်စ္လို႔႐ွင္မေသပါနဲ႔..
>>>>>>>>>>>
ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးေဂ်ဆန္..
"Bloodကိုထိေအာင္ပစ္တာ ဘယ္သူလဲ.."
"ကြၽန္ေတာ္ပါ.."
"မင္းလား.."
ခြပ္...တစ္ခ်က္ပင့္ထိုးလိုက္သည္။
"မင္းကိုထိုးတာက ငါ့ထက္ေတာ္ေနလို႔..
ေရာ့.. ဒါမင္းအတြက္ ဆုေၾကး.."
ဘတ္၅ေသာင္း..
"Bloodက ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ေသမွာမဟုတ္ဘူး...
ေနာက္ အဲ့ေကာင္ကိုေသေအာင္ပစ္ႏိုင္ရင္ဒါထက္ ၁၀ဆေပးမယ္..ၾကားလား."
"ဟုတ္ Boss.."
"ဟား ဟား...ဟား.. အနီေသြး.မင္းလည္း
ေခြးလို၀က္လိုေျပးရတဲ့ေန႔႐ွိေသးတာပဲ.."
"Boss J ဆရာႀကီးဆီကဖုန္းပါ..
အခုလာေတြ႕ပါတဲ့.."
ေဂ်ဆန္..သူ႕အေဖေခၚလို႔ေရာက္လာရသည္။
"အေဖ.."
"ေခြးေကာင္.."
ဘုန္း..ဘုန္း... ဘုန္း....
"ဟာ အေဖ ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. "
"မင္း bloodကိုသြားျပသနာ႐ွာလာတယ္ေပါ့..
ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းသေဘာတူထားတဲ့
စည္းကမ္းကိုမင္းခ်ိဳးေဖာက္တယ္..
Bloodဆီက ဘာျပန္ရမလဲမင္းသိလား.."
"အဲ့ေကာင္ bloodေၾကာင့္.. ကြၽန္ေတာ္႕
ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတာအေဖေမ့ေနၿပီလား.."
"အဲ့တာ မင္းအေလာင္းအစားဝိုင္းမွာ
ျဖစ္တဲ့ကိစၥ.. အေလာင္းအစားဝိုင္းမွာ
႐ွင္းေလ...
ေတာက္...ေစာက္သုံးကိုမက်တဲ့ေကာင္.."
>>>>>>>>>>>
Bloodကို..ေျမေအာက္ေဆး႐ုံလို႔ေခၚတဲ့
အေမွာင္ဂိုဏ္းသားေတြပဲကုတဲ့ေနရာကို
ပို႔ထားရသည္။
ခါးထဲကက်ည္ဆံကိုအားခ်င္းထုတ္ကာ
ဆရာ၀န္ေတြေယာက္ယက္ခတ္ေနရသည္။
အေမွာင္ေလာကမွာက ဒီနယ္ေျမမွာ
ရာမဂိုဏ္းကအႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး...
Bloodကဒုတိယအႀကီးဆုံးဂိုဏ္းမို႔ပါ...
ေဂ်ဆန္အေဖရဲ႕..Zenkiaဂိုဏ္းကအဲ့ေလာက္မႀကီးပါ...
ေဆးအ႐ွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႕ကို
ခခ ကအနားမွာထိုင္ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည္။
Bloodအေဖလည္း ေဆး႐ုံကိုေရာက္လာသည္။
"မင္းေၾကာင့္... ငါေသခ်ာပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့
အနီေသြးကဒီိလိုပုံစံျဖစ္ေနရတာ.."
"သခင္ႀကီး..အတြက္ဦးအနီသားအရင္းေကာ
ဟုတ္ရဲ႕လား.."
"ဘာ..."
"သားတစ္ေယာက္လိုေကာပ်ိဳးေထာင္
ခဲ့တာဟုတ္ရဲ႕လား..
ဦးအနီကို ခ်စ္ေကာခ်စ္ရဲ႕လား..
သူ႕ဝါသနာကိုသိလား...
သူဘယ္အရာေတြကိုႏွစ္သက္သလဲသိလား..
သူ႕ကိုတစ္ခါေလာက္မ်ား..ေပြ႕ဖက္ေပးခဲ့
ဘူးလား..
အဲ့တာဘယ္အခ်ိန္တုန္းကလည္း..မွတ္မိ
လား.."
"မင္း.. မင္းကဘာမို႔လို႔.. .
ငါ့ကို ဒီလိုေျပာဆိုရဲတာလဲ... ေသခ်င္ေနလို႔လား.. "
"သတ္လိုက္ပါ... ခခ ကအေစခံမေလးပဲ..
သခင္ႀကီးအတြက္.. လက္မတင္ေလး
သတ္ႏိုင္ပါတယ္..
ဒါေပမယ့္..ဦးအနီကသားဆိုေတာ့....
သူ႕ကိုဂ႐ုစိုက္ေပးပါ..
သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ဘ၀မ်ိဳး ႐ွင္သန္ခြင့္ေပးလိုက္
ပါ..
ခခ ေသရမယ္ဆိုလည္း..ေသေပးပါ့မယ္.."
"ေအး..ငါကလည္းနင့္ကိုသတ္ခ်င္ေနတာ.."
သူမကိုေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္လိုက္သည္။
ခလုတ္ေပၚကလက္ညိဳးေကြးလိုက္စဥ္..
ခခမ်က္၀န္းေတြမွိတ္ထားလိုက္သည္။
"အေဖ.."
"ဦးအနီ...႐ွင္ႏိုးၿပီလား.."
အခ်ိန္ကိုက္ပါပဲ.. တကယ့္ကိုအခ်ိန္ကိုက္ပါပဲ...
"Baby မင္းအျပင္ခဏထြက္ေပး...
ကိုယ့္အေဖနဲ႔စကားေျပာခ်င္တယ္.."
"ဟုတ္.."
ခခ ထြက္သြားရသည္။
>>>>>
ႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္မွ...
"ခုနက သူမကိုသတ္မလို႔လား.."
"မင္း ဒီမိန္းခေလးေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္...
ဒါကို
အေဖ ဘယ္ေတာ့မွသိမွာမဟုတ္ေပမယ့္..အဲ့အခ်ိန္ခဏေလး..
အဲ့ဒီ့မိန္းခေလးနဲ႔အတူ႐ွိရတဲ့ ခဏေလး
ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ေပ်ာ္တာ.."
သခင္ႀကီး အၾကာႀကီးရပ္ကာ...
"ငါလည္းမင္းအ႐ြယ္ကိုျဖတ္သန္းလာတာပါ..သား..
အဲ့မိန္းကေလးအတြက္မင္းေသရဲတယ္
ဟုတ္လား...
အခု မင္းအေတြးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွားယြင္းေနလဲ.. တစ္ခ်ိန္ၾကရင္သိလာလိမ့္မယ္..
မိန္းမေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ေကာက္က်စ္လွည့္ျဖားတတ္သလဲ
သူတို႔က မာန္နတ္ရဲ႕အေစအပါးေတြ..."
"ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားျဖစ္ဖို႔က်င့္ေနတာ
မွမဟုတ္တာ..
ၿပီးေတာ့.. အခုကြၽန္ေတာ္သိသြားၿပီ
အေဖအမုန္းဆုံးမိန္းမက ကြၽန္ေတာ္႕အေမပဲဆိုတာ.."
.......