မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိ၇င္.. 👯
When a man falls in love..♥
အပိုင္း..၈
သင္တန္း၁လျပည့္ၿပီးၿပီမို႔..ခခလည္းသူတို႔ေျပာသမွ်ေကာင္းေကာင္းနားလည္
ေနၿပီျဖစ္သည္။
ရဲေတြေ႐ွ႕ေျပာလို႔မျဖစ္ေပမယ့္..အဲ့ဒီေန႔
ကဦးအနီအိမ္မွာ႐ွိမေနတာေတာ့ေသခ်ာ
သည္။
သူ႕အိမ္ထဲက ဘားမွာအရက္ထည့္ေနတဲ့
သူ႕ဆီ...ခခေလွ်ာက္လာၿပီး
"ဦးအနီ မွတ္လား.."
"ဘာကိုလဲ.."
"အဲ့မိသားစုကိုသတ္တာ.."
"မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး.."
"မင္းမဲ့တိုင္းျပည္လည္းမဟုတ္ပဲ..တရား
ဥပေဒကိုမေၾကာက္ဘူးလား.."
"ဘယ္မင္းႀကီးမ်ား စိုးစံေနသလဲ..."
"ဦးအနီ......"
"Stop... ငါသိတာေတာ့ ငါ့ေနရာမွာ
ငါကအ႐ွင္သခင္.."
"ဦးအနီက တကယ္ေတာ့ဆိုက္ကိုပဲ.."
"ဘာ...."
"အ႐ြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ကေလး
ကိုေတာင္သတ္ပစ္တယ္..ပုံမွန္စိတ္ဟုတ္ပါ့မလား...."
."မင္း... မင္း...ကဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲ..
အဲ့ကေလးႀကီးလာရင္ဘာျဖစ္မလဲမင္း
သိလို႔လား.."
" လက္စားေခ်မယ္..လူသတ္မယ္ကလြဲရင္ က်န္တာမသိတဲ့
ဦးအနီ လိုျဖစ္လာမွာေပါ့..."
"ေတာက္... )))))))ခြမ္း.."
အရက္ခြက္နဲ႔နံရံကိုပိတ္ေပါက္လိုက္တာ
ဖန္ကြဲစေတြလြင့္စင္ၿပီး.. ခခရဲ႕ပါးကိုပါ႐ွမွန္ကုန္သည္။
"ခခ ေျပာတာမွန္တယ္မို႔လား.."
ဝုန္း...ဒုန္း...ခြမ္း...
သူ႕ကိုတခြန္းမခံေျပာတဲ့သူမအားစိတ္တို
ၿပီး..႐ွိသမွ်အရက္ပုလင္းေတြကဓားစာခံ
အျဖစ္ေၾကမြကုန္သည္။
အသံေၾကာင့္ဒိုင္းရိပ္နဲ႔အျခား တပည့္ေတြ
ေျပး၀င္လာသည္။
"သခင္ေလး.."
"အဲ့မိန္းမက္ိဳ ငါမျမင္ခ်င္ဘူး. ...
အေစခံတန္းလ်ားကိုပို႔လိုက္.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
ခခကိုဆြဲေခၚသြားသည္။ တကယ္ေတာ့
သူ႕အေၾကာင္းေတြကိုခခ သိသြားလို႔ပိုၿပီး
စိတ္ဆိုးတာျဖစ္သည္။
ဒယ္မြန္ဆီဖုန္းေခၚကာ..
"ဒယ္မြန္ နင္ေဘာင္ေက်ာ္သြားၿပီ.."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲBlood..သူကသိခ်င္တယ္
ဆိုလို႔ပါ...
နင့္မိန္းမပဲေလ.. နင့္အေၾကာင္းေတာ့သိ
သင့္တာေပါ့.."
"ေတာက္...))))))"
Blood ရယ္ငါေတာ့နင့္အားနည္းခ်က္ကိုျမင္
လိုက္ရပါလား...
နင္သူ႕ကိုႀကိဳက္ေနတာပဲ...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Bloodအိမ္ရဲ႕အေစခံေတြေနတဲ့တန္းလ်ား..
"ေဟ့...သူေရာက္လာၿပီ.."
"အေနမတတ္လိုက္တာ..သခင္ေလးေဒါ
သကိုသိရဲ႕သားနဲ႔.."
"ေအးေလ သတ္မပစ္လိုက္တာကံေကာင္း.."
"ငါကေတာ့ေက်နပ္တယ္..သူ႕ကိုအစက
တည္းကၾကည့္မရတာ.."
"နင္က သခင္ေလးကိုႀကိဳက္ေနတာကိုး."
မိန္းကေလးအုပ္စုသူမရဲ႕အတင္းတုပ္ေန
ၾကသည္။
"ဟိုင္း..အမတို႔ မဂၤလာပါေနာ္.."
"နင္ဗမာလိုေျပာတတ္ၿပီလား.. နင့္ကို
အခုမမေလးလို႔ေခၚစရာမလိုေတာ့ဘူးေပ့ါ"
"ကြၽန္မနာမည္က မိန္းခေလးပါ..
ခခလို႔ပဲေခၚပါ..
ဘာအလုပ္ေတြလုပ္ရမွာလဲ..ခခကိုေျပာ
ျပပါ.."
အေစခံမေတြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
မ်က္စပစ္ကာညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ၾကည့္ေန
ၾကသည္။ ေသခ်ာတာေတာ့ယုန္ျဖဴမေလးကိုႏိုင္စားၾကအုံးမယ္ဆိုတာပါပဲ...
အေစခံေတြအတြက္ေပးတဲ့ ၆ေပအခန္း
ေလးထဲမွာ..သူမရဲ႕ပစၥည္းေတြကိုေနရာတ
က်ထားရင္း.. မ်က္ရည္ဥေတြလွိမ့္ဆင္း
လာေသးသည္။
မင္ိဳနဲ႔ ခခ..
=========================
ခခ အရင္ကလည္းအိမ္အလုပ္လုပ္ဖူးတာ
ပဲမို႔.. အခုလုပ္ရတာလဲ..မီးဖိုခန္းကိုကူတယ္.. သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ရတာရယ္..ဒါပဲမို႔သိပ္ေတာ့မခက္ပါဘူး..
အားတဲ့အခ်ိန္စာဖတ္သည္။
တစ္ခုပဲ ဒီအိမ္ရဲ႕စည္းကမ္းမွာအလုပ္႐ွိရင္ေတာ့ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ရမည္..
မဟုတ္ရင္အျပစ္ေပးခံရတာလည္း႐ွိသည္။
ဒူးေထာက္ၿပီးလက္ေျမႇာက္ေနရတာမ်ိဳး..
....
အိမ္ေတာ္ထိန္း အေစခံေဆာင္ကို၀င္လာ
ၿပီး..
"အိမ္မႀကီးဧည့္ခန္းက လိုက္ကာခန္းစီးေတြလဲဖို႔ေျပာထားတာ.. ဘယ္သူတာ၀န္
ပ်က္ကြက္တာလဲ.."
အေစခံထဲကခပ္သြက္သြက္မိန္းမကထၿပီး..
"အဲ့တာ..ခခတာ၀န္ပါ.."
ဟင္..ခခကိုလည္းမေျပာပဲနဲ႔...
"ငါနင့္ကိုေျပာတယ္ေလ.."
"အမ ခခကိုမေျပာပါဘူး.."
"ကဲေတာ္ၾကစမ္း.. မိန္းခေလးမင္းတာ၀န္
ပ်က္ကြက္ရင္ ဘယ္လိုအျပစ္ခံရမလဲသိ
တယ္မွတ္လား..."
ခခအဲ့ေန႔က အိမ္မႀကီးေ႐ွ႕မွာဒူးေထာက္ၿပီးလက္ေျမႇာက္ေနရသည္။
ဦးအနီ အဲ့ေ႐ွ႕ကျဖတ္သြားေပမယ့္..သူမ
ကိုတခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ပါ...
ခခ.. ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတာလဲ..သူကိုယ္တိုင္နင့္ကိုဒီပို႔ခဲ့တာပဲ.....
>>>>>
ကားေပၚလွမ္းတတ္သြားတဲ့အနီေသြး..
ဘက္မွန္ကေန ျမင္ကြင္းထဲေပ်ာက္သြား
တဲ့အထိ..သူမကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။
(...)
"သခင္ေလး..."
"ဟင္.."
"ေမာင္းလို႔ပဲ....ေျပာၿပီးဘယ္သြားမလဲ
မေျပာလို႔..ဒီအနားပတ္ေမာင္းေနတာ
၃ေခါက္႐ွိပါၿပီ.."
က်စ္..သူအဲ့ေလာက္ေတာင္စိတ္နဲ႔ကိုယ္
လြင့္ေနခဲ့သလား..
ခ်ာတိတ္..မင္းကဘာမို႔လို႔.. ငါဒီလိုျဖစ္
ေနရတာလဲ... ေတာက္)))))
===========================
"ခခ ဒီေန႔နင္သခင္ေလးရဲ႕အိမ္ထဲ သန္႔႐ွင္းေလးလုပ္ရမွာ.."
"႐ွင္ သူ႕အိမ္ကိုလား.."
"နင္ အခုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ..
သခင္ေလးကိုအိမ္ေတာ္ထိန္းေတာင္အဲ့
လိုမေခၚရဲဘူး.."
"ခခ အခုသန္႔႐ွင္းေရးသြားလုပ္ရင္ရၿပီမို႔လား... "
တကယ္အေၾကာတင္းတဲ့ ထိုင္းမ..
"အခန္းအားလုံးကို လုပ္ရမွာေနာ္..."
"သိပါတယ္.."
အိမ္ေတာ္ထိန္းဆီကေသာ့အပိုေတာင္းကာတံခါးပိတ္ထားတဲ့အခန္းကိုပါသန္႔႐ွင္းေရး၀င္လုပ္သည္။ အစထဲကဒီအခန္းကို
၀င္ၾကည့္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ...
အခန္းထဲမွာကစက္႐ုပ္ေလးေတြနဲ႔ဒ႐ုန္း
ပုံစံစုံကိုစင္ေပၚအက်အနတင္ထားသည္။
"သူ႕အသက္ကဘယ္ေလာက္မို႔လဲ..အခု
ထိကစားစရာစက္႐ူပ္ေတြသိမ္းထားတုန္းလား.."
ပြစိပြစိေျပာၿပီးစက္႐ုပ္စင္ကိုဖုန္သုပ္ေန
သည္။ စက္႐ုပ္အနီေလးတစ္႐ုပ္လဲသြား
လို႔ျပန္ေထာင္ေပးသည္။
မရလို႔ အားနဲ႔ဖိၿပီးေထာင္လိုက္သည္။
"ကဲ ဟယ္.."
သူ႕ရဲ႕ခလုပ္ကိုဖိမိသလ္ိဳျဖစ္ကာ..ခလုတ္
ပြင့္သြားသည္။
စက္႐ုပ္ကကိုင္ထားတဲ့ ဓားလက္နက္နဲ႔
ခခအား တရပ္စပ္ခုတ္ေတာ့သည္။
အား.... ....
ခခေအာ္ၿပီး ေနာက္ပက္လက္လန္လဲၾက
သည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ.."
ဦးအနီ.. အနားမွာ႐ွိေနဟန္တူသည္။
သူမဆီေျပးလာသည္။
စက္႐ုပ္ကိုယူၿပီးခလုတ္ပိတ္လိုက္သည္။
"မင္းဘာျဖစ္သြားလဲ.."
ခခ လက္မွာႏွစ္ခ်က္ခုတ္မိသြားလို႔ေသြး
ေတြစီးၾကေနသည္။ သူဆြဲယူၾကည့္ၿပီး..
"မင္း ဒီအခန္းထဲဘာ၀င္လုပ္တာလဲ.."
"ခခ သန္႔႐ွင္းေရးလာလုပ္တာ..."
"ငါ ဒီအခန္းကိုသန္႔႐ွင္းေရးမလုပ္ခိုင္းဘူး..."
"ျပ မင္းလက္..."
သူမကိုခုံမွာထိုင္ခိုင္းကာ..သူပဲေဆးေသ
တၱာသြားယူၿပီး..ဒဏ္ရာကိုေဆးထည့္ကာ
ပတ္တီးစည္းေပးသည္။
"စက္႐ုပ္က ဓားအစစ္ေတြထည့္ထားတာ.."
ဟင့္.... အားအားယားယား
"ေတာ္ေတာ္ေပါ့ေလ်ာ့တဲ့ မိန္းခေလး.."
သူကပဲေျပာရတယ္႐ွိေသးတယ္
အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုေခၚၿပီး...
"သူ႕ကိုဘာမွမခိုင္းနဲ႔အုံး.."
"ဟုတ္ကဲ့..."
....
"ဒိုင္းရိပ္.....အဲ့စက္႐ုပ္ကိုမီး႐ိႈ႕လိုက္"
"ခင္ဗ်ာ.. .ဟုတ္.."
စက္႐ုပ္အနီေရာင္ေလး..သူနဲ႔တူလို႔အရမ္းသေဘာၾကခဲ့တာကို..
ဒိုင္းရိပ္ကႏွေျမာေနသည္။
သူငယ္ငယ္ကအဲ့စက္႐ုပ္ကိုအရမ္းႀကိဳက္ၿပီး.. စက္႐ုပ္လိုပဲ.. မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္
နာက်င္မႈကိုမသိ.. ဘာခံစားခ်က္မွမ႐ွိခ်င္ဘူးတဲ့ေလ..
>>>>>>>>>>>>>
သူညခင္းဘက္အျပင္ထြက္လာၿပီး..
ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ဘက္ကိုပို႔ခိုင္းကာ..ကားေပၚ
ကဆင္းၿပီး..
"ငါ့ကိုေနာက္၂နာရီေနမွလာေခၚ.."
"ဟုတ္သခင္ေလး.."
အ၀တ္အစားကိုခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၀တ္ဆင္ထား
ၿပီး..သူသြားလိုရာကိုလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။
ဆိပ္ကမ္းနားမွာေရာင္းတဲ့ထမင္းဆိုင္တဲ
ေလးတစ္ခု..
ညစာစားခ်ိန္မို႔လူမ်ားေနတာပဲ...
သူဆိုင္ထဲ၀င္သြားၿပီး...
"အေမ ကြၽန္ေတာ္ဘာကူညီရမလဲ.."
အသက္၅၀ေက်ာ္တဲ့ဆိုင္႐ွင္အမ်ိဳးသမီး
ႀကီးကသူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ...
"ကေလး.. မင္းေရာက္လာၿပီပဲ.."
ကေလး.. အဲ့အေခၚအေဝၚ.. ၾကားရင္ေတာ့ရီခ်င္စရာပါ..
အသက္လည္း၃၀ေက်ာ္ေနၿပီး အရပ္႐ွည္
႐ွည္ ေဘာ္ဒီေတာင့္ေတာင့္ဆစ္ပတ္ခႏၲာ
ကိုယ္နဲ႔သူ႕အား..ကေလးလို႔ျမင္တဲ့
ကမ႓ာေပၚကတစ္ဦးတည္းေသာ မိန္းမႀကီး..
လြန္ခဲ့တဲ့၄ႏွစ္ေလာက္က..သူဆိပ္ကမ္းနားမွာျပသနာျဖစ္ၿပီး..ရဲေတြလိုက္လို႔ထြက္ေျပးရခ်ိန္..
ည၁၀နာရီခန္႔ေပါ့... အျခားလူမိုက္ေတြနဲ႔ထိုးသတ္ပုတ္ခဲ့ၿပီး
သူတစ္ေယာက္ထဲဦးတည္ရာမဲ့ေျပးေန
ရတုန္း.. ဒီဆိုင္ေတြ႕လို႔သူ၀င္လာသည္။
"ဆိုင္ပိတ္ေနၿပီ ကေလး...
ထမင္းဆာလို႔လား..မင္း၁ေယာက္စာေတာ့႐ွိအုံးမယ္ထင္တယ္.."
သူဘာမွမေျပာပဲထိုင္ေနလိုက္လွ်င္..
အဲ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အိုးထဲကက်န္တာ
ေတြခူးခပ္ထည့္ၿပီးခ်ေကြၽးသည္။
"စားေနာ္ ကေလး.. ဒီဘက္မွာသိမ္းလိုက္
အုံးမယ္.."
သူကဒီလိုအက်န္ကိုစားတတ္တဲ့လူမ
ဟုတ္ေပမယ့္.. ေျပးရလို႔ပဲဗိုက္ဆာသလား.. သူယူစားပစ္လိုက္သည္။
တစ္လုပ္ ႏွစ္လုပ္..
တကယ္..စားဘူးသမွ်လက္ရာထဲအေကာင္းဆုံးလို႔ထင္ရသည္။
သူ႕မွာပိုက္ဆံအိတ္၊ဟမ္းဖုန္းဘာမွမပါလို႔
ဒိုင္းရိပ္ကိုေတာင္လွမ္းေခၚလို႔မရတာကို
သူစားၿပီးမွသတိရသြားသည္။
ဒုကၡပဲ...
"ဒါေတြအတြက္ ပိုက္ဆံ.."
"မေပးပါနဲ႔..."
"ဗ်ာ..."
"မင္းမွာ မပါဘူးမွတ္လား.."
"ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ.. ဒါေပမယ့္ အခုမပါ
ေပမယ့္ ၿပီးရင္လာပို႔ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္..."
"မင္းကိုဒီအတိုင္းေကြၽးတာမို႔..မေပးလည္း
ရပါတယ္.."
"ကြၽန္ေတာ္႕ကို သိလို႔လား.."
သူ႕ကိုလည္းမသ္ိပဲ..ဒီအတ္ိဳင္းေကြၽးၿပီး...
ေနာက္လည္းဗိုက္ဆာရင္လာခဲ့ပါတဲ့...
မ်က္ႏွာမွာမီးေလာင္အမာ႐ြတ္ေတြ႐ွ္ိေန
ေပမယ့္..စိတ္ထားေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီး
ႀကီး...
သူ႕ကိုပထမဆုံးအျဖစ္ လူတစ္ေယာက္လို
ဆက္ဆံေပးခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။
သူ႕အေမ႐ွိရင္ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္သည္။သူအားရင္ မၾကာခဏဒီကိုလာတတ္သည္။
သူ႕ဘ၀အမွန္ကိုေတာ့မသိေစခ်င္ပါ..
အေတြးစေတြျဖတ္ေတာက္ကာ..
"အေမ ဒါကဘယ္ဝိုင္းကိုလဲေျပာ..."
သူဗန္းကိုယူကာ ပန္းကန္ေတြခ်ေပးရင္း
စားပြဲထိုး၀င္လုပ္ေနသည္။
ယုံပါ့မလား..ဒါကbloodဆိုတာ..
"ဒီကိုဟင္း၇ည္..."
"ဒီကိုထမင္းတစ္ပြဲထပ္ေပးပါ.."
"လာၿပီ... ရမယ္.."
သူကူညီေတာ့ပိုၿပီး ျမန္ျမန္သြက္သြက္ေရာင္းရသည္၊
"အေမ ကြၽန္ေတာ္လာေတာ့ပိုၿပီးေရာင္း
ေကာင္းတယ္မွတ္လား.."
အမ်ိဳးသမီးႀကီးကအသုပ္သုပ္ရင္းရယ္ကာ..
"ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့ မင္းကလာဘ္ေကာင္ေလး.. မင္းသာ႐ွိေနရင္ ေကာင္မေလး
ေတြပါဝိုင္းေနမွာ..."
"အေမ ဒါဆိုရင္ေတာ့ေမာ္ဒယ္ခပါေပးရ
မွာေနာ္.."
."ေကာင္ဆိုးေလး.."
ဟား...ဟား...
#ကြၽန္ေတာ္႕အထင္ေတာ့ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးက
သာလူသားဆန္ဆန္ေနထိုင္တာလို႔ ထင္ပါတယ္...
သူတို႔ေရာင္းေကာင္းၿပီးညနဲနဲမိုးခ်ဳပ္လာသည္။
Bloodပန္းကန္ေတြသိမ္းေနတုန္း..
လူမိုက္သုံးေယာက္ဆိုင္ထဲ၀င္လာကာ..
"အဘြားႀကီး ဒီေန႔ေရာင္းေကာင္းတယ္
မဟုတ္လား.. က်ဳပ္တို႔ကိုလည္းေရေလာင္းပါအုံး.."
"ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ရက္ကမွ မင္းတို႔ကိုေပးထားေသးတာ..."
"အဘြားႀကီးကေန႔တိုင္းေရာင္းေနတာေလ.. ဘာလဲမေပးခ်င္ဘူးလား.."
ဒုန္း..
"ခနေနပါအုံး....ေစ်းဖိုးေလးဖယ္ပါ့ရေစအုံး.."
"ဒီလိုမွေပါ့..."
အေမက ေစ်းျခင္းထဲကပိုက္ဆံေတြကိုငုံ
ၿပီးေရတြက္ေနသည္။
Bloodအနားသြားၿပီး..
"မင္းတို႔ကဘာေတြလဲ.. လူမိုက္လား..
ဘယ္အဖြဲ႕ကလည္း..."
"ေဟ့ေကာင္ မင္းကမ်ားမေလးမစားနဲ႔
ငါတို႔ကို လုပ္လိုက္ရ.."
Bloodကသူ႕ကို႐ြယ္တဲ့လက္သီးကိုလက္နဲ႔ျပန္ဆုတ္ဖမ္းထားသည္။ဖ်စ္ညစ္လိုက္ရာ...အား..
"မင္း.. မင္း ဘယ္သူလဲ.."
Bloodကအနားကပ္ရင္း သူ႕အက်ီေကာ္လံကိုဖယ္ျပလိုက္သည္။
Bloodဂိုဏ္းက အမွတ္အသား..
"မင္းကBloodဂိုဏ္းကလား.."
ေနာက္ထပ္အက်ီကိုနဲနဲဆြဲဖယ္လိုက္လွ်င္.. သူ႕ရဲ႕အမွတ္အသားကိုျမင္ရသည္။
"Blood.. "
"အင္း.."
သုံးေကာင္သား မ်က္လုံးျပဴးေနသည္။
သူ႕လိုေခါင္းေဆာင္ကို အေသးအဖြဲ႕လူ
မိုက္ေတြမျမင္ဘူးတာမထူးဆန္းပါဘူး..
"႐ွဴး..ငါဘယ္သူလဲသိတယ္ဆိုရင္
မင္းတ္ိဳ႕အဖြဲ႕ေတြကိုလည္းအသိေပး
လိုက္..
ေနာက္ဒီဆိုင္နားေတာင္ျဖတ္မေလွ်ာက္
ၾကနဲ႔လို႔ ၾကားလား.. .. သြား.."
"ဟုတ္...ဟုတ္.."
လူမိုက္ေတြသုပ္ေျခတင္လစ္သြားသည္။
ပိုက္ဆံေရၿပီးလို႔.. ေစ်းဖိုးဖယ္ၿပီးဆပ္ေၾကးေပးရန္ေမာ့ၾကည့္တဲ့ အေမ..
"ဟင္..သူတို႔ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ.."
"ရဲတိုင္မယ္လို႔ေျပာလို႔ ျပန္သြားၾကၿပီ
ေအမ.."
"အိုကေလး ဘာလို႔အဲ့လိုသြားေျပာတာလဲ..
မင္းကိုအျပန္ၾက၇င္ဝိုင္း႐ိုက္ေတာ့မွပဲ...
သူတ္ိဳ႕က ဥပေဒကိုမေၾကာက္တဲ့လူမိုက္ေတြသားရဲ႕ ..."
ကြၽန္ေတာ္ကေခါင္းေဆာင္မို႔မပူပါနဲ႔အေမ.
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကဗလေတာင့္ပါ
တယ္... ၁၀ေယာက္၁ေယာက္ခ်ႏိုင္တယ္.."
"ကိုေလအိုးေလး.. "
"အေမကလည္း.."
"လူမိုက္ေတြနဲ႔ေနာက္ရန္မျဖစ္နဲ႔..
ပိုက္ဆံေပးလိုက္ရင္ၿပီးသြားလိမ့္မယ္.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
"ဗိုက္ဆာေနၿပီ မို႔လား.."
"ဟုတ္.."
"မင္းႀကိဳက္တာေတြ အၿမဲခ်န္ထားပါတယ္ေနာ္.."
"ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေမွ်ာ္ေနတာလား.."
"ဒီတစ္ေခါက္ေပ်ာက္သြားတာ အၾကာႀကီးပဲ.."
"အလုပ္ကိစၥနဲ႔ အေဝးေရာက္ေနလို႔ပါ.."
"ပိုက္ဆံေကာစုမိေနၿပီလား..."
"ခင္ဗ်ာ..ပိုက္ဆံအေမလိုလို႔လား "
"မင္းအတြက္ေလ.. အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့
ဘူးလား.. အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့အ႐ြယ္
ေရာက္ၿပီကို.."
"အခုထိေတာ့.."
"ဘယ္လိုမိန္းကေလးမ်ိဳးကိုႀကိဳက္လဲ...
အေမ့အသိထဲမွာ မင္းအႀကိဳက္ပုံစံ႐ွိရင္
မိတ္ဆက္ေပးရေအာင္.."
"19111a1.. "
"အဲ့တာကဘာလဲ.."
"အင္း.. အဲ့တာကPistolေလ အေမ
..အဲ့လိုမ်ိဳးေသးေပမယ့္ အားျပင္းတဲ့မိန္း
ကေလးမ်ိဳး..
ပုပုေသးေသး..
အေၾကာတင္းတင္းေကာင္မေလး.."
"ဒါဆိုရင္အေမ႐ွာေပးဖို႔ မလိုေတာ့ဘူးပဲ.."
"ခင္ဗ်ာ.. "
"တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စဥ္းစားၿပီးေျပာ
လိုက္တာလို႔ထင္တယ္..."
"မဟုတ္ပါဘူး.."
"အေမ့ကို ညာျပန္ၿပီ.. မင္းမ်က္ႏွာေတာင္
နီလာၿပီကို.."
"ဟာ.. အေမဗ်ာ..."
"ေခၚလာခဲ့.. မင္းကိုတကယ္ခ်စ္မခ်စ္..တစ္ေခါက္ေလာက္အကဲခတ္ၾကည့္မယ္..
မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ အေမကမင္းထက္ပိုသိတယ္.."
"မ႐ွိပါဘူးဆို.."
"ေဟ့ေအး..မယုံေပါင္.. ငါ့ကေလးကဒီေလာက္ေခ်ာတာကို..ျပန္မႀကိဳက္တဲ့မိန္း
ခေလး႐ွိမလား.."
သူဆိုင္ကူသိမ္းေပးရင္း.. အေမ့ကိုလွမ္းၾကည့္ကာ..
ဒီေနရာမွာ... ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့အေမ႐ွိမယ္၊
အေမ့အနားဝိုင္းကူေနတဲ့သူ႕ဇနီးေလး႐ွိၿပီး..
သူကဒီလိုမ်ိဳး ဝိတ္တာလုပ္ရင္း..ေန႔ရက္
ေတြကိုလူသားဆန္ဆန္ျဖတ္သန္းခြင့္ရရင္..
ဟာ... မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ.. သူ႕အေတြးေတြ
ကိုေတာက္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
သူက အနီေသြးအျဖစ္ေမြးလာတာမို႔...
ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွမႏိုင္ဘူး.....
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္အေမ.."
လက္႐ွိဘ၀ထဲကို>>>>>>
................
စားဖိုေဆာင္မွာ..
"ဟဲ့အက်ဥ္းခန္းထဲလူေတြကိုထမင္းသြား
ပို႔ၿပီးၿပီလား.."
"ပို႔ၿပီးပါၿပီဟ.."
ဒ္ီအိမ္ထဲမွာတင္အခ်ဳပ္ခန္း႐ွိတာကို ခခ
လည္းသိသည္။ မနက္ညေန၂ေခါက္အဲ့
ကလူေတြက္ိဳဟင္းတစ္မ်ိဳးႏွင့္ထမင္းသြား
သြားပို႔ရသည္။
"သီးသန္႔ခန္းက ရဲဆီကိုေကာပို႔ၿပီးၿပီလား.."
"မပို႔ရေသးဘူး..တႏွပ္တေလပဲဟာ
ပို႔မေနနဲ႔ေတာ့.."
"ဟဲ့ မ္ိန္းမ ဆရာဒိုင္းရိပ္သိရင္မလြယ္ဘူး
ေနာ္..သူကအဲ့ရဲကိုအ၇မ္းဂ႐ုစိုက္တာ.."
"ေအးေလ....သခင္ေလးအိမ္ထဲကိုမွခိုး၀င္
တဲ့အစုတ္ပလုပ္ရဲကို သတ္ပစ္လိုက္ေအး
ေရာ.."
အနားမွာခခလည္းထမင္းထိုင္စားေနတာ
မို႔သူတ္ိဳ႕ေျပာသမွ်အားလုံးၾကားေနရသည္။ဂိုဏ္းစတားအိမ္မွာေနၿပီး အေဖေတြ
ေမာင္ဘြားေတြ၊ေယာက်္ားေတြကလည္း
လူမိုက္ေတြမို႔ သူတို႔က မိန္းကေလးေတြျဖစ္ၿပီး ဒီိလိုစိတ္ဓာတ္ေတြအ႐ိုင္းဆန္
လာတာျဖစ္မည္။
"ငါလည္း ပင္ပန္းေနၿပီဟာ မပို႔ခ်င္ေတာ့ဘူး.."
"ခခ သြားပို႔ေပးရမလား."
"ဟဲ့ျဖစ္ပါ့မလား.."
"ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ..သူလည္းဒီကအေစ
ခံပဲကို...သူကိုသခင္ေလးကိုယ္တိုင္ေခၚ
လာတာပဲ.. ပို႔ခိုင္းလိုက္ငါတို႔သက္သာတယ္.."
ခခ ကိုေနရာေျပာၿပီး..တိတ္တိတ္သြားပို႔
ခိုင္းသည္။
"ဒီမွာ..႐ွင့္အတြက္..ထမင္းနဲ႔ဟင္း."
အခ်ဳပ္ထဲကလူကိုခချမင္ဘူးသလိုပဲ..
သူကလည္းခခ ကိုၾကည့္ကာ..
"မင္းကိုတေနရာမွာျမင္ဘူးသလိုပဲ...
ေၾသာ္သိၿပီ. ...အဲ့ေန႔ကအနီေသြးေဘးမွာ
ထိုင္ေနတဲ့မိန္းကေလးကမင္းမဟုတ္လား..."
"႐ွင္က အဲ့ေနကလာတဲ့ရဲထဲကတစ္ေယာက္.."
"မင္းမွတ္မိသားပဲ.."
"အဲ့ဒီ့ေန႔က တကယ္ပဲအနီေသြးအိမ္မွာ႐ွိ
ေနခဲ့တာလား.."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..ကြၽန္မအဲ့အေၾကာင္းေတြမေျပာခ်င္ဘူး.."
"ေအးေပါ့..ရပါတယ္..မင္းကဒီအိမ္ကပဲ
ဘယ္ေျပာလို႔ျဖစ္ပါ့မလဲ.."
"႐ွင္ကေကာ..ဘာလို႔အိမ္ထဲခိုး၀င္လာတာလဲ..ဪ႐ွင္လည္းဘယ္ေျပာ
လို႔ရမလဲ"
"ရတယ္..မင္းသိခ်င္ရင္ေျပာျပမယ္..
မင္းရဲ႕လူ အနီေသြးကအဲ့မိသားစုကိုသတ္
ခဲ့တယ္..
မင္းကိုအသုံးခ်ၿပီး အလီဘိုင္ဖန္တီးတယ္..
သက္ေသမ႐ွိေပမယ့္..မႈခင္းေနရာမွာ
သူ႕ေသြးၾကတဲ့တယ္ေလ..
ငါအိမ္ထဲခိုး၀င္ခဲ့တာက.. သူ႕ရဲ႕DNA
စစ္လို႔ရမယ့္ပစၥည္းခိုးဖို႔."
"ဘာလို႔ကြၽန္မကို ဒါေတြေျပာျပတာလဲ..."
"ငါရဲ႕အျမင္အရ ခံစားလို႔ရတယ္..
မင္းက ဒီအိမ္ကလူေတြနဲ႔မတူဘူး..
မင္းဘာလို႔အနီေသြးနားေနေနတာလဲ.."
"ကြၽန္မ... ကြၽန္မသြားေတာ့မယ္...
ခြင့္ျပဳပါအုံး...၊ေျဖးေျဖးသုံးေဆာင္ပါ.."
ခချပန္ၿပီးေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
>>>>>>>>>>
သူမထြက္ေျပးလာစဥ္.. ညဘက္သူ႕လုပ္
ငန္းေတြ႐ွိရာကိုသြားဖို႔အိမ္ထဲကထြက္လာတဲ့.. အနီေသြးနဲ႔တန္းတိုးသည္။
သူမဆက္ၿပီးထြက္ေျပးသည္။
"ေနအုံး.."
သူမကလွည့္မၾကည့္ပဲရပ္ေနမိသည္။
သူကသူမ႐ွိရာသို႔ျပန္ေလွ်ာက္လာသည္။
တစ္ခုခုေမးမလို႔လား..ထိတ္လန္႔မိသည္။
"မင္း လက္သက္သာရဲ႕လား... ျပ.."
ဟင္
သူမလက္ကိုဆြဲယူၾကည့္သည္။
"ေယာင္ေနတာပဲ.. ငါဆရာ၀န္ေခၚလိုက္မယ္.. လာရင္ေဆးထိုးလိုက္..
အဆိပ္တတ္မယ္.."
ခခ ေခါင္းပဲညိတ္ျပမိသည္။
သူကဖုန္းထုတ္ၿပီး ဆရာ၀န္ကိုေခၚတာ
ထင္သည္။
ၿပီးေနာက္ ကားဆီကိုထြက္ခြာသြားသည္။
ခခသာ ေက်ာက္႐ုပ္လိုရပ္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
သူ႕ကိုဖမ္းမိဖို႔ လက္တစ္ကမ္းပဲလိုေတ့ာ
တာကိုဒီလိုေအးေဆးေဆးေလွ်ာက္သြား
ေနရလား..
ဟာ.. ငါကဘာလို႔သူ႕အတြက္ပူရမွာလဲ..
သူတကယ္လူသတ္ခဲ့တာပဲ...
ၿပီးေတာ့ အျပစ္မ႐ွိတဲ့ရဲကိုလည္းဖမ္းထား
ေသးတယ္...
မိခခ ...နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...
သူ႕ကိုသနားေနတာလား.. သူကလူသတ္
သမား..