Şimdi de başka bir yerde başka bir toplantıdaydık. Saat dört olmuştu ben hariç burada ki kimse uymamıştı.
Ben yine Aras Ayaz'ın yanındayım üzerimde hâlâ onun ceketi ile duruyordum kimse konuşmuyordu sakin gibi gözükseler de içleri alev topu gibi olduğunu gözlerinde ki öfkeden anlıyordum.
Kapı açıldı bir anda herkes ayağa kalktı okulda gibi hissettim kendimi. Aras Ayaz bana yandan bir bakış attı bende sersem sersem ayağa kalktım.
Yaşlı bir adam içeri girdi takım elbisesi ile en az genç erkekler kadar yakışıklı duruyordu ama güldüğünde kırışan yüzü her şeyi ele veriyor. "Oturun çocuklar" demesi ile hepimiz oturduk gözü bende gezindi bir iki dakika sonra baş köşeye oturdu galiba bu ekibin başı da bu adamdı.
Aras Ayaz iyice kollarını sıvadı cidden çok karizmatik bir adamdı ayağa kalkıp boş duvarın önünde durdu ikinci bir asansör vakası bekledim duvara elini değdirdi bir anda duvarda bir sürü görsel çıktı tüm dikkatimi oraya verdiğim de bugün gittiğimiz asansörün güvenlik kamerası görüntüleri karşımda ki duvardaydı.
On defa izledik en yavaş şekilde her açıdan hepsi notlar alıyordu ama benim gördüğüm hiç bir şey yoktu artık yaşlı adam da bıkmış olacak ki konuşmaya başladı "ne düşünüyorsunuz?" Bu soruyu cidden düşüncelerini merak ettiği için sormuştu Aras Ayaz tekrar duvara dokundu bu sefer görüntü değişti tüm dikkat algım yine bozulmuştu gözlerimi kısarak ekrana baktığımda bir şirketin kameralarıydı bunlar, hangi şirketin görüntüleri olduğunu ama bilmiyorum. Biraz daha dikkatimi oraya verecekken Hazer'in dedikleri ile hızlıca ona döndüm "sizce de çok basit değil mi kimin yaptığı" kendinden emindi kimsenin görmediği bir şey görmüş gibi konuştu bakışlarını bana çevirdi "Deniz" dedi. İstemsizce kaşlarımı çattım o bana ukalaca bakarken ben de onu parçalayacak gibi bakıyordum yaşlı adam söze atıldı "neden?" Dedi Hazer gözlerini benden çekip adama döndü "Burada Deniz'i görmemiz çok saçma olurdu ama bizi bilen bizim ile uğraşan o" istemsizce sözünü böldüm "ya ne demesin şuan zaten o sizi yakalamak için eski sevgilini tutuyor" dediğim ile herkes bana döndü adamlar da ne kulak var ya en fazla Aras Ayaz duyabilirdi ama bunlar yarasa mübarek "yalan mı" dedim kendimden emin bir ses tonu ile yaşlı adam yarım ağız güldü anlamdım dalga mı geçiyordu yoksa samimi miydi burada ki bir kişiyi bile anlamak çok zor
"Deniz olamaz" dedi Taha kedi olalı bir fare tutmuştu bugün davette o ve Işıl yoktu nerde olduklarını merak etmeye başladım. Ya casus içlerinden bir ise nasıl birbirlerine bu kadar güveniyorlar tehlikeli bir iş ve hepsi çok sakin ve kendinden emin. Her sabah uyandığımda acaba ... olabilir mi diye düşünürdüm abartıp bazı günler ya bensem diye bile aklımdan geçirirdim.
Aras Ayaz konuştu "Sadece dikkatimi çeken bir adam vardı ama o adamı ilk kez görüyorum yeni yüzler sokmaya çalışıyor olabilirler oyuna. " Elindeki kağıda baktı "dakika kırk dokuz saniye on altı salise üç" dedi ve bir anda odanın rengi değişti sebebini anlamaya çalışırken gözlerim duvara kaydı. Ekran Aras Ayaz'ın dediği zamana dönmüştü
sese odaklı mıydı? Duvarda ki renk yansıma yaptığı için odanın rengi değişmişti Aras Ayaz tekrar konuştu "salon sekiz" bir anda ona bölük olan ekran bir bütün oldu üstünde salon sekiz yazan bir ekran açıldı. Aras Ayaz tekrar yerinden kalktı eli ile bir adam gösterdi "bu adam hiç oturmadı ve Jackson'un çoğunlukla yanında duruyordu Jackson ile hiç göz temasına girmedi yani Jackson bu adamı tanımadığı buradan belli" Aras Ayaz geri yerine otururken Hazer tekrar konuştu "Ada" dedi sesi uyarı veriyordu.
Ona döndüm "Neden durmadan arkana bakıyorsun?" Kaşlarımı çattım "arkama neden bakayım ki ekrana bakıyorum"
Ukâla bir şekilde güldü "ekrana bak Jackson ile her dans edişinde arkanı dönüyorsun bir şey kontör ediyor gibi" ekranda Aras Ayaz'ın dediği adama o kadar çok dalmıştım ki görüntü de benim olduğumu yeni fark ediyordum kendimi izledim o anı hatırlıyordum ;
Durmadan arkamı kolaçan etme gereği duyuyordum biri sanki bizi izleyip duruyordu Jackson "neden bu kadar gerginsin" dedi
Ona döndüm "değilim" diyebildim. Yutmadığı çok belliydi, dansa devam ettik şarkı değiştiğin de Jackson' dan ayrılıp masaya gittim hemen ardımdan Aras Ayaz yanımda bitti. Göz kırpıp yanımda ki sandalyeye oturdu rahatça yayıldı keyfinden işinin hallettiğini anlamak zor değildi.
biri beni izliyormuş gibi hissediyordum Işıl konuştu "jackson'ın ağzına odaklanın Ada arkasına döndüğü ona bir problem olup olmadığını soruyor" Aras Ayaz bu sefer sadece ben ve Jackson'u büyütmüştü aramızda böyle bir konuşma geçmişti bunu anlamaları sinirimi bozmuştu şuan o casus benim değil mi? "Büyütmeye gerek yok sorsaydınız zaten cevap verirdim" masadakilere döndüm
"Hesap vereceğimi düşünüyorsanız yanılıyorsunuz ister bana casus gözü ile bakın ister bakmayın beni bu işin içine sokan sizsiniz " sandalyede iyice arkamı yasladım. Rahat görünmeye çalıştım Kayra gözlerini dikmiş bana bakıyordu "ya sen kendini ne sanıyorsun bir şey bilip sakladığın o kadar belli ki" derin bir nefes aldım Kayra konuşmak için konuşanlardandı. "Bende ne zaman konuşacak diyordum çok sesiz kaldın bugün" yaşlı adam elini masaya vurdu. "Kendinize gelin bunu bana değil Kayra'ya demişti çünkü benim burada olanlarla uzaktan yakından alakam yoktu.
Kayra tüm sinirini ve kinini içine atmak zorunda kaldı
"Yarına kadar düşünün siz" dedi yaşlı adam ayağa kalkarken Pelin'e doğru yanaştım "neden kimse Jackson dan şüphelenmiyor" bunu Aras Ayaz'a da sordum ama cevap yoktu
"Kim dedi onu?" Herkes bir anda yaşlı adama döndü hepimiz kendi aramızda konuşuyorduk neyden bahsettiğini ilk başta kimse anlamadı ama daha sonradan bana dediği belliydi soru sorarken bana bakıyordu emin olmak istiyordu " ben" dedim yaşlıya dönerek " kurt, kuzu , köpek" dedi bu çoban olması lazım değil miydi? Ve çıktı herkes ayaklandı Kayra üzerime doğru geldi "her şeyin altından sen çıkacaksın ve ben o gün senin beynini patlatacağım" eli ile göğsüme dokundu elini tutup yere bıraktım gülerek cevap verdim "her zaman beklerim, gel kim kimin beynini patlatıyor" kendimden emindim "kesin şunu bir de sizle uğraşmayalım" Can'ın dedikleri ile ona döndüm Can'a bir şey söyleyecekken kapı açıldı "Aras Ayaz ve Ada'ya Korkut'un mesajı var"
Aras Ayaz'a baktım bu Korkut da kimdi? Aras Ayaz adamın yanına gitti adam ona bir şeyler fısıldadı ve çıktı ben hâlâ Aras Ayaz'a bakıyordum "bana emanetsin güzellik senden ben sorumluymuşum. Bu yüzden düzgün duracaksın"
"Karşında üç yaşında bir çocuk yok. Ne emaneti" herke dışarı çıktı ben ve Aras Ayaz içerde kaldık "biliyorum, biliyorum sana göz kulak olmak sana bir şeyleri öğretme konusunda ve yaptığın hataların cezasını ortak almak gibi bir görevim daha oldu şuan" sesli bir şekilde güldüm "ceza?" Masaya kalçasını yasladı "maalesef biz küçük yaştan beri buradayız bir sürü kuralı olan bir yer burası ve bunlara alışmak bile bir ceza aslında"
"Sağ ol ya içime o kadar çok su serptin ki...iyi ki varsın "
"Rica ederim "dedi ve bir sanat eseri gibi güldü. Dişleri inci gibiydi üst dudağı da alt dudağı kadar dolgundu.
"Çek o günahkar gözlerini dudaklarımdan" alayla karışık söylemişti
Gülüp açık ekrana döndüm "küçük yaştan beri buradayız dedin isteyerek gelmediniz mi?" Cevap gelmedi.
"Aras Ayaz dediğiniz gibi ajan mısınız?" Elini omuzuma koydu "bunları zaman öğretir sana" diğer eli ile de anlını ovdu kaşlarını çattı başı ağrıyor olmalıydı "uyusana sen ya!" Bir anda gözleri irileşti "tamam güzelim uyurum ne kızıyorsun" yanından geçerken omzuna vurdum "güzelim demeyi kes yoksa ecelin ben olacağım" kapıya doğru yürüdüm oda iki adımla yanıma geldi kapıdan çıktık bir iki adım sonra Aras Ayaz durdu
" Ceketimi unuttum bekle alıp geleyim" dedi onu durdurdum "bekle ben alıp gelirim" odaya doğru hızlıca adımladım içeri girdiğimde ekran hâlâ açıktı aynı görüntüler vardı ceketi Aras Ayaz'ın oturduğu sandalyenin üstündeydi Ceketi alıp çıkacakken gözüm bir görüntüye takıldı salon birde ki kamera kayıtları dikkatimi çekti "salon bir" dedim ama büyümedi ekran ekranın önüne gittim ve salon bir yazana bastım bana otururken çarpan adamı gördüm bir anda o sahne aklımda canlandı
Koluma birinin dokunması ile irkildim biri çarpmıştı adam bana göz ucu ile bakıp gitti yüzünü hiç göremedim ama yürüyüşü tandık geldi
Aklıma o an geldi Jackson'un "dans edelim mi" sorusundan sonra bana çarpan adamı gözden kaybetmiştim görüntü tekrar oynadı ve gördüğüm şey ile şok oldum üzerimde olan Aras Ayaz'ın ceketinin içine bir not atmıştı bunu nasıl gözlerinden kaçırmışlardı elim ile eski haline getirdim ekranı ceketin ceplerini aradım ve notu buldum kapı açılması ile notu göğsüme koymaya çalıştım Aras Ayaz "nerede kaldın" deyip içeri girdi gördüğü manzara ile arkasına döndü "kızım ne yapıyorsun!" elim hâlâ göğsümdeydi "sen neden içeri pat diye giriyorsun"
"Nerden bileyim böyle bir şey yaptığını"
"Keyfimden yapmıyorum ya" ses tonumu incelttim "elbisem koptu" bu durumda uyduracağım en iyi yalan buydu "yapmamı isteğin bir şey var mı? Ya da yapabileceğim bir şey..."
"İki dakika dışarıda bekle geleceğim" hiç bana dönmeden çıktı derin bir nefes aldım bu notu saklamalıydım göğsümde sütyen olmadığı için oraya koyamazdım yapabileceğim pek bir şey yoktu göğüs bölgemi yırttım Aras Ayaz'ın ceketini giydim notu tekrar cebine attım ve kapıya doğru ilerledim bir bahane ile bu ceket bende kalacaktı arabaya doğru ilerledik arabaya binip ilerlemeye başladık
Uzun bir yolculuk sonrasında bir yerde durduk bana döndü "canım asistanım ve sevgilim bundan sonra bende kalacaksın" alayla güldüm "tabi canım başka bir isteğin paşam" kafasını salladı araban çıktı iki saniye sonra benim kapım açıldı. Bir anda kendimi onun kucağında buldum "indir beni!"
Gözleri ile beni işaret etti "sakın bağırma şuan izleniyoruz" ona güldüm bana yalan söyleyecek hali yoktu "anladık izleniyoruz da neden kaçamak yapan sevgili gibi davranıyoruz" burnunu kırıştırdı "çünkü yaramaz Ada hanım arabadan çıkmadı" evden içeri girdiğimizde kucağından indirmesini bekledim ama o ışığı açıp kendi odasına doğru götürdü yatağa götürdü ve bıraktı o da üzerime geldi "lan höst" dediğim de çapkınca gülüp eli ile dudaklarıma sus dercesine bastırdı gözlerinde uyarı vardı bir anda ışık kapandı o da üzerimden kalktı "ne yapıyorsun be dengesiz iki güldük diye ne bu hareketler!" Nerde olduğunu görmüyordum "kızım bağırıp durma zaten başım çatlıyor sabah neden böyle yaptığımı anlarsın şimdi uyu" dedi kapı sesi geldi oda dan çıktığını anlamıştım uykuyu seviyordum uyumaya dalmışken bir anda aklıma not geldi ceket hâlâ üzerimdeydi o kadar dalmışım ki bir an notun olduğunu unutmuştum notu aldım cebinden ama oda karanlık olduğu için okuyamadım ceketi üzerime geri geçirdim kapıya yöneldim kapı açtığımda salonda ışıklar yanıyordu mutfaktan sesler geliyordu mutfağa doğru yöneldim
Aras Ayaz'ın elinde bir kadeh vardı bir yerlere dalmıştı yavaş yavaş kadehini yudumluyordu.
İçeri benim girdiğimi fark ettiğinde yavaşça olduğu yerden doğruldu "bir şey mi oldu" diye sordu yavaşça yanına doğru gittim "senin başın ağrımıyor muydu?" dedim kafasına bana doğru çevirdi sadece bakmakla yetindi geri kadehinden bir yudum aldı "problemin ne?" dedi " uyumak için üste ihtiyacım var" dedim gözlerini kısarak üstümü süzdü "dolabımdan birkaç parça alabilirsin" dedi ve elindeki kadehi masanın üzerine bırakıp yanımdan ayrıldı bende arkasından çıktım o salona geçerken ben de geldiğim odaya doğru yöneldim kapıyı açıp içeri girdim ışıkları açıp dolabına doğru yöneldim elime ilk gelen tişörtü ve eşofmanı alıp üstümü değiştirdim yatağın üzerine oturup notu elime aldım. Açıp açmamak konusunda kararsız kalmıştım göreceğim şey karşısında korkuyordum içimdeki başka bir ses de açmam gerektiğini söylüyordu merakıma yenik düşerek notu açtım.
Kapının çalması ile notu yastığın altına sıkıştırdım "gir" dedim Aras Ayaz kapı aralığından bana bakıyordu "giyecek bir şeyler buldun mu diye bakmaya geldim" dedi yalandan gülerek üstümü gösterdim "bence bana çok yakıştı" dedim gülerek üstüme baktı "bence de" dedi ve tekrar konuştu "o zaman ben seni rahatsız etmeyeyim sen uyu iyi geceler" dedi ve kapıyı tekrar kapattı az önce mutfakta tavırlı konuşan bu hödük değil miydi ? Galiba ben bunları hiç bir zaman anlayamayacağın
Uzaklaştığından biraz daha emin olduğumda tekrar notu yastığın altından çıkardım hızlıca notu tekrar açmaya başladım bir an kararsız kaldım camdaki yansımama baktım açıp açmamam konusunda hâlâ kararsızım derin bir nefes alarak notu açtım ve hızlıca yere bıraktım gözüm nota değdi ne yazdığını algılayamıyordum içime bir korku düşmüştü okumaktan korkuyordum kendime yürek vererek sesli bir şekilde "korkanın çocuğu olmazmış" deyip notu elime aldım
(Yazarın Notu : Halsey= Bad at love dinliyerek yazdım isteyen o şarkı ile okuyabilir öyle okursanız daha anlamlı ve güzel oluyor)
Aşkın gerçek yüzüymüş bu;
Masumiyetinin katiliymiş yanındaki Adamlar.
Beni durdurmak istediğini söyle!
Katiline güldün oysa
Gözlerini diktin gökyüzüne, ağladı gökyüzü. Yerdeki kanı silmeye gücü yetmedi damlalarının.
Senin gözünden düştü bir damla yaş, kor alevler sardı tüm bedenimi
Gökyüzüne esir olduk
Söndürmeye çalıştığın o evi en başta sen kendi ellerinle ateşe verdin
Artık Estirdiğin tüm rüzgarlar ateşimi daha da derbeder yapar
Yüzüne kapanan kapılar bir daha açılmaz
Aldığın darbeler artık kanatmaz
Dalarsın düşüncelere yine sırıttırsın aptalca bir anda durgunlaşırsın hayat durur yaşadıkların ile yaşayabileceklerin arasında...
Ölümü bile artık sadece kalbinde ki insan için istersin.
Kendine zarar vermeyi düşünürsün sonra durursun aklından geçen yine kalbindeki olur; ya Kendimi öldürmeye çalışırken içimdekine zarar verirsem diye.
Bu hikayede ki kötü benim senin hep dediğin o söz gibi ;
"ASIL KAHRAMANLAR KÖTÜLERDİR. ÇÜNKÜ SEVDİĞİ İÇİN TÜM DÜNYA'YI KARŞISINA ALIR"
Benin küçük Elem'im galiba ben sevdiğim kadını da karşıma aldım
Gözlerimden bir yaş aktı. O ordaydı.
Bölümü beğendiyseniz oylamayı unutmayınnnn 💖💋💋💖
Devamında ne olacak?💖
Mektup hakkında düşünceleriniz
Instagram: Medine._.nur.k