မူပိုင္ အပိုင္းခုနစ္။ ။
မူပိုင္ ႐ုံးမွျပန္လာသည္မွာ ေန႕လည္ႏွစ္နာရီဝန္းက်င္တည္းကျဖစ္ေသာ္လည္း ညေနေစာင္းမွသာ အိမ္သို႔ေရာက္၏။ ဆင္ဝင္ေအာက္၌ ကားစက္ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္မႀကီးထဲမွ အေျပးထြက္ႀကိဳသူ ေမပုံ႕ႏွင့္ မေစာရီ။ ထင္ထားသည့္အတိုင္း ေလးဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မပါပါ။
" ေဒၚေလးျမ ေစာင့္ေနတယ္ သခင္မေလး "
" အင္း "
ေမပုံ႕၏ အသိေပးစကားကို အင္းတစ္လုံးတည္းျဖင့္ ခပ္ေအးေအးျပန္ေျဖသြား၏။ ထိုအမူအရာသည္ သိပ္ေတာ့လည္းမဆန္းၾကယ္လွပါ။
ေၾကာင္လိမ္ေလွကားမွ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ျဖင့္ အေပၚသို႔တက္သြားသူအား တေမ့တေမာ ေငးၾကည့္မိသည္။ ေနာက္ေက်ာအေနအထားမွ ျမင္ရသည္ကိုပင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စရာေကာင္းလြန္းေန၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးထံ ဘယ္ဘဝမွ ဆုေတာင္းမ်ားစုၿပဳံျပည့္ေနပါသနည္း။
" ေမပုံ႕ "
" ရွင္ ေဒၚေလးရီ "
" ေငးမေနပဲ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေတာ့ "
" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ "
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ေျဖသံတြင္ ဝမ္းနည္းျခင္းျပယုဂ္မ်ား ႀကီးစိုး၏။ ေဝ့ဝဲလ်က္ရွိေသာ မ်က္ရည္ၾကည္တို႔အား အတင္းထိန္းခ်ဳပ္လို႔ ထိုေနရာမွေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ သဇင္ပန္းေလးႏွင့္တူ၏။ မပိုင္ဆိုင္ရျခင္းေတြဟာ ထိုကဲ့သို႔လွသည္။
အခန္းတံခါးကို ခပ္ျမန္ျမန္သာဖြင့္လိုက္သည္။ နက္ေစြးေစြးေမြ႕ယာေပၚ၌ တံခါးကိုေက်ာေပးလို႔ ေခြအိပ္ေနေသာ ေဒၚျမရံျခယ္။ အနားသို႔ေလွ်ာက္သြားသည္အထိ နိုးမလာေသးေပ။
" ေဒၚ ေဒၚ "
လက္ေမာင္းကိုအနည္းငယ္ပုတ္လို႔ ႏွိုးလိုက္သည္။ အျခားတစ္ဖက္သို႔ လွည့္လာေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ ဖိပိတ္ထားစဲ။
" ခ်စ္စရာႀကီးကြာ "
ပါးတစ္ဖက္ဟာ ေခါင္းအုံးႏွင့္အပ္ေနသည္မို႔ မသိမသာစူထြက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါး။ ကိုယ္ခႏၶာအား မွီေလာက္သည္အထိကိုင္းလို႔ ခပ္ဖြဖြစုပ္ယူနမ္းရွိုက္လိုက္မိ၏။ မေျပာင္းလဲသြားေသာ စီးကရက္အရသာႏွင့္ ေရာႏွက္ေနတတ္သည့္ ခ်ိဳစိမ့္စိမ့္အရသာ။ မေနနိုင္စြာျဖင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထိကပ္လိုက္မိသည္။
" ဟင္ အင့္ "
ရင္ဘတ္သို႔ ရိုက္ပုတ္လာေသာ ျဖဴဥဥလက္တစ္ဖက္အား ခ်ဳပ္ကိုင္လို႔ ပိုတိုးကာနမ္းရွိုက္လိုက္သည္။ တုန႔္ျပန္ျခင္းမရွိသလို ဆက္လက္႐ုန္းကန္ျခင္းလည္းမျပဳေတာ့ေပ။
ဖိကပ္ထားရမွ လႊတ္ေပးလိုက္စဥ္ က်ေရာက္လာေသာ မ်က္ေစာင္းလွလွ။ စုပ္ယူျခင္းေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးသည္ ပန္းႏုေရာင္သမ္းေန၏။ ေစာနကမွ နိုးလာတာမို႔ ခပ္မို႔မို႔ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ခမ္းစပ္ေလးမ်ား။ လွသည္ သိပ္လွပါ၏။ ေဒၚျမရံျခယ္သည္ နတ္သက္ေႂကြလာေသာ နတ္သမီးေလးတစ္ပါးလိုႏွယ္။
" လက္နဲ႕ႏွိုးရင္ အျမန္ထ၊ မဟုတ္ရင္ အခုလိုပဲ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ အႏွိုးခံရလိမ့္မယ္ ေဒၚေဒၚ "
" အယုတ္တမာ "
" ယုတ္မာခ်င္လြန္းလို႔ကို ယူထားတာ "
" အရိုင္းအစိုင္း "
" က်ဳပ္ရိုင္းတာ ခင္ဗ်ားသိဖို႔ပဲလိုတယ္။ ကဲ .. နိုးၿပီဆိုလည္း ထေတာ့။ ေဂဟာလိုက္ပို႔မယ္ "
ကုတင္ေဘးရွိ ပန္းအိုးတင္စားပြဲေပၚမွ လက္ပတ္နာရီအား လွမ္းယူလိုက္သည္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ညေနေလးနာရီ၊ သုံးဆယ့္ရွစ္မိနစ္။
" ဟယ္ "
" ဟယ္မေနနဲ႕။ က်ဳပ္ေန႕လည္တည္းကျပန္လာတာ လမ္းမွာဆႏၵျပလႈပ္ရွားမႈနဲ႕တိုးလို႔ ေနာက္က်သြားတယ္ "
စိတ္ဆိုးခ်င္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိေနသည္မို႔ မတတ္သာေတာ့။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မ်က္ေစာင္းကိုသာ ျပစ္လႊတ္လို႔ ေရခ်ိဳးခန္းဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ကုတင္ေဘးရပ္က်န္ခဲ့သူကေတာ့ မည္သို႔မည္ပုံျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ ျမ မသိခ်င္။
" အိမ္ျပန္လာမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်ေကာင္းေနာက္က်နိဳင္တာမို႔ မေစာင့္နဲ႕ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္မေလး။ ဒါနဲ႕ ညစာေကာ "
" မစားေတာ့ဘူး။ အျပင္မွာပဲ ဝင္စားလာခဲ့မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္မေလး "
အေပၚထပ္မွ ေဒၚေလးျမ ဆင္းလာသည္ကိုျမင္ေသာအခါ အလိုက္တသိ ေရွာင္ထြက္လာလိုက္၏။
" သြားမယ္ မူပိုင္ "
" အိတ္ထဲကဘာေတြလဲ "
ျမသယ္လာေသာ စကၠဴအိတ္ေလးအား ေမးျခင္းျဖစ္သည္။
" ေဂဟာက သမီးငယ္ေလးေတြအတြက္ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေတြပါ "
" ေန႕မအိပ္ညမအိပ္ ခ်ည္ထိုင္ထိုးေနတာ အဲ့ကေလးေတြေၾကာင့္လား "
ဤအေခါက္တြင္ေတာ့ မူပိုင္အသံသည္ မာေက်ာေန၏။ ျမ စိတ္ထဲ၌လည္း အနည္းငယ္အားနာမိသြားသည္။
" ေမးေနတယ္ေလ "
" ေနာက္ေန႕ေတြေတာ့ ေစာေစာအိပ္မွာပါ "
" မအိပ္လို႔လည္းမရပါဘူး။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အဲ့ေဂဟာကို မီးသြားရွို႔ေတာ့မွာ "
" ဟယ္ "
" ဟယ္မေနနဲ႕ သြားမယ္ "
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္ခ်င္စရာေကာင္းသလဲ။ က်န္းမာေရးနဲ႕ညီၫြတ္ေအာင္ စံအိမ္အတြင္းရွိ မည္သူမဆို ညဆယ္နာရီထိုးသည္ႏွင့္ မျဖစ္မေနအိပ္ရာဝင္ခိုင္းထား၏။ ဒါဟာ အသစ္ခ်မွတ္ေပးထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္ပင္။ ထိုစည္းကမ္းခ်က္ကို ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ခ်ိဳးေဖာက္ေနတတ္ေသာ ေဒၚျမရံျခယ္။ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ညတိုင္းနီးပါး စကားမ်ားၾကရ၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္သည္ ေဂဟာမွကေလးမ်ားေၾကာင့္ပင္။
ေအးစက္ေနေသာ ကားအတြင္းရွိေလထု။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မည္သည့္စကားကိုမွ မဆိုျဖစ္။ ကားေမာင္းေနသူသည္ မ်က္ႏွာကိုတည္တင္းထားၿမဲပင္။ ျမ မဝံ့မရဲသာ ခိုးၾကည့္ျဖစ္၏။ ဒါဟာ ျမႏွင့္မတူေသာ ျမ ျဖစ္ေနသည္။ ျမရံျခယ္ဆိုေသာ မိန္းမဟာ ေယာက္်ားသားမ်ားႏွင့္ပင္ ရင္ေဘာင္တန္းနိုင္သူတစ္ဦး။ တိက်ျပတ္သားကာ အရာရာကို စိန္ေခၚရဲသူျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ေတာ့ အားနာစိတ္ႀကီးစိုးကာ ျမ ရဲရဲပင္မၾကည့္ဝံ့။
" ဗိုက္ဆာတယ္ "
မေနနိုင္စြာ ျမဘက္မွစကားစမိ၏။ သို႔ေသာ္ တုန႔္ျပန္သံထြက္ေပၚမလာခဲ့ပါ။ ေနနိုင္လြန္းသူအား အျမင္ကပ္စြာ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
" ဘာစားခ်င္လဲ "
အတန္ၾကာမွသာ ထိုစကားအား ဆိုလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ။
" ဘာျဖစ္ျဖစ္အဆင္ေျပတယ္ "
" ဒါဆို က်ဳပ္ကိုစား "
" ဟင္ "
လမ္းေဘးတစ္ေနရာ၌ ထိုးရပ္သြားေသာ ကားေလး။ ျမန္ဆန္ေသာအလ်င္ႏွင့္ အုပ္မိုးလာသည့္ မူပိုင္။ ျမရဲ႕ အသက္ရႉသံေတြဟာ ေယာက္ယပ္ခတ္ေနခဲ့၏။ လက္ဖ်ားမ်ား ေအးစက္လို႔ အုပ္မိုးထားသည့္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာအား မမွိန႔္မသုန္ၾကည့္ေနမိသည္။
ကားေမာင္းေနစဥ္ေတာက္ေလွ်ာက္ နံေဘးမွခိုးၾကည့္ေနသူအား ရိပ္မိပါသည္။ မသိမသာစူထြက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးသည္လည္း တစ္ခုခုအား အလိုမက်ဟန္ သ႐ုပ္ေဖာ္ေန၏။ သက္ျပင္းခ်သံ ခပ္သဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ ထြက္ေပၚလာေသာ စကားက ဗိုက္ဆာတယ္ဟူ၍ပင္။
အခ်ိန္မွာငါးနာရီေက်ာ္သာရွိေသးသည္မို႔ ဗိုက္ဆာဦးမည္မဟုတ္။ တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကို တမင္ၿဖိဳခြဲလိုက္မွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖျဖစ္။ ဒါဟာ ေသးငယ္ေသာအျပစ္ေပးမႈျဖစ္၏။
" ဘာစားခ်င္လဲ "
" ဟို ဟိုေလ "
အာေခါင္ေျခာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ေသာ ထိုႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔အား ဖိကပ္နမ္းရွိက္လိုက္သည္။ စုပ္ယူမႈေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံတို႔သည္ ကားေလးအတြင္း ေနရာအျပည့္ယူထား၏။ အနည္းငယ္နားရွက္ဖြယ္ေကာင္းေသာလည္း သေဘာက်ပါသည္။ အဘယ္၍ဆို အတူပုံေဖာ္ေနမိသူသည္ အခ်စ္ဦးျဖစ္ေနသည္မို႔ပင္။
" ကဲ .. ေျပာပါဦး ဘာစားခ်င္လဲ "
" ေတာ္ ေတာ္ၿပီ၊ ဘာမွမစားခ်င္ေတာ့ဘူး "
အေၾကာက္အကန္ျငင္းေနသူသည္ အသက္အ႐ြယ္နဲ႕မွမလိုက္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္၏။ ပါးတစ္ဖက္အား ဖိကပ္နမ္းလိုက္ေသာအခါ ႏွာသီးဝသို႔ က်ီစယ္လာသည့္ သနပ္ခါးရနံ႕။ အနည္းငယ္တြန႔္သြားေသာ ကိုယ္လုံးေလးအား အသာထိန္းလို႔ ေနာက္ထပ္ပါးတစ္ဖက္ကို ဆက္လက္ဖိကပ္မိသည္။
" ေမႊးေနတာပဲ "
" နမ္းၿပီးရင္လည္း ဖယ္ေတာ့။ ေဂဟာကိုမေရာက္ပဲေနလိမ့္မယ္ "
" ဘယ္သူကနမ္းလို႔လဲ "
" ဟင္ "
တြန္းဖယ္ေနရာမွ ၿငိမ္က်သြားကာ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လာ၏။ ငိုမထားပါပဲ အရည္ၾကည္မ်ားလဲ့ေနေသာ မ်က္ဝန္းေလးသည္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးထားျခင္းျဖစ္မည္။ သေဘာအက်ရဆုံး အစိတ္အပိုင္းတြင္ ထိုမ်က္ဝန္းေလးသည္ နံပါတ္တစ္ျဖစ္သည္။
" သနပ္ခါးရနံ႕ေမႊးမေမႊးသိခ်င္လို႔ ရႉၾကည့္တာ။ နမ္းတာမွ မဟုတ္ပဲကို "
" လူယုတ္မာ ဖယ္ေတာ့ဆိုေန "
" ယုတ္မာခ်င္လို႔ ယူထားတာပါဆိုေန "
" ေျပာမိတာမွားပါတယ္။ ရႉလို႔ဝၿပီဆိုရင္လည္း ေဂဟာကိုျမန္ျမန္ေမာင္းပါေတာ့ရွင္ "
" ထပ္ရႉခ်င္ေသးတယ္ "
" ဟင္ မရ .. "
စကားသံေလးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။ အေၾကာင္းမွာကား ႏႈတ္ခမ္းသို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထိေတြ႕လာသူေၾကာင့္ပင္။ ဒီပုံစံတိုင္းသာဆိုရင္ ေဂဟာအား ညမိုးခ်ဳပ္မွေရာက္ေတာ့မည္ထင္သည္။
“ ေႏြးရိပ္ဝန္ ” မိဘမဲ့ကေလးထိန္းေက်ာင္းဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေရွ႕ ကားရပ္ရ၏။ ၿခံဝင္းထဲတြင္ ကားရပ္ရန္ေနရာမရွိသည္မို႔ပင္။
ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ အညီအညာစိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ႏွင္းဆီပင္မ်ား။ ထိုေနရာ၏ မလွမ္းမကမ္း၌ တည္ရွိေနေသာ ပိေတာက္အိုႀကီးတစ္ပင္။ အိမ္တြင္လည္း ယခုလို ႏွင္းဆီမ်ားႏွင့္ ပိေတာက္ပင္ရွိသည္။
" ေဒၚေဒၚ "
" ေျပာေလ မူပိုင္ "
" က်ဳပ္မလိုက္ခ်င္ဘူး။ ၿခံထဲမွာ ေစာင့္ေနမယ္ "
ျမ သတိထားမိသေလာက္ဆို မူပိုင္သည္ ကေလးမခ်စ္တတ္ေပ။ ေဂဟာအား မီးရွို႔မည္၊ ေမွာက္ခုံလုပ္ျပစ္မည္ဟု လြယ္လြယ္ေလးေျပာထြက္နိုင္သည္။
" ေရာက္ေနမွေတာ့ အထဲထိလိုက္ခဲ့စမ္းပါကြယ္ "
" ေတာ္ၿပီ "
" မေတာ္နဲ႕ လာ .. လိုက္ခဲ့ "
႐ုတ္တရက္ဆန္စြာ ျမ ေလာဘႀကီးမိသြားသည္။ ျမ ခ်စ္ေသာအရာရာတိုင္းအား မူပိုင္ကိုလည္း ခ်စ္ေစခ်င္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖမ္းဆုပ္လို႔ အထဲထိေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚလာလိုက္သည္။
" မဂၤလာပါ ျမ "
" မဂၤလာပါကြယ္ "
အေဆာင္မႉး မႏြယ္၏ အၾကည့္သည္ နံေဘးတြင္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာရပ္ေနသူထံ၌။ ပထမဆုံးေတြ႕ဆုံျခင္းတြင္ ေအးစက္ေနသူေၾကာင့္ ေဖာ္ေ႐ြတတ္သူ မႏြယ္သည္ပင္ ၿပဳံးျပရနိုးနိုး၊ မဲ့ျပရနိုးနိုးျဖင့္ ေဝခြဲရခက္ေနဟန္။
" မႏြယ္ .. ကေလးေတြေကာ ဘယ္ေရာက္ေနတုန္း "
" အေနာက္ေဆာင္မွာ ဘုရားဝပ္ျပဳေနၾကတယ္ ျမ။ သူတို႔ၿပီးရင္ ဒီကိုေခၚလာလိုက္မယ္ေလ "
" ဒါဆို ျမ ဒီမွာပဲေစာင့္ေနလိုက္မယ္။ မႏြယ္လည္း လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ေတာ့ေနာ္ "
ေဂဟာတြင္ အေရွ႕ေဆာင္၊ အေနာက္ေဆာင္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲထား၏။ တစ္ထပ္တည္းသာရွိေသာ အေရွ႕ေဆာင္တြင္ စာသင္ျခင္းႏွင့္ ထမင္းစားျခင္းတို႔အား ျပဳလုပ္ၿပီး အေနာက္ေဆာင္တြင္ေတာ့ ယခုလို ဘုရားဝပ္ျပဳျခင္းႏွင့္ အိပ္စက္အနားယူျခင္းတို႔အား ျပဳလုပ္ေစသည္။ ေရခ်ိဳးဖို႔ရန္အတြက္ကိုေတာ့ အေဆာင္ႏွစ္ခုအား ကူးသန္းသြားလာသည့္ ေနရာေဘး၌ ျပင္ဆင္ထားေပး၏။
" ေဒၚေဒၚ "
" ရွင္ "
" ကေလးခ်စ္လား "
" အင္း ခ်စ္တယ္ "
" ဒါဆို ဘာလို႔က်ဳပ္ကိုမခ်စ္တာလဲ "
" ဟင္ "
" ဟင္မေနနဲ႕ က်ဳပ္လည္းကေလးပဲကို "
ရယ္ရခက္၊ငိုရခက္ အေျခအေနပင္။ ကေလးေပါက္စေတြႏွင့္အၿပိဳင္ အခ်စ္ခံခ်င္ေနေသာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးႀကီး။ ျမ စိတ္ထဲၾကည္ႏူးမိသြားတာေတာ့ အမွန္။ အခ်စ္ခံခ်င္ေနသူအား ျမလည္းခ်စ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကာရံထားေသာ အနားသတ္ေဘာင္ေတြဟာ သိပ္ထူထဲလြန္း၏။ ကေလးေပါက္စဆိုလွ်င္လည္း အေကာင္းသား၊ ဒီလိုသာဆို ျမ စိတ္ေအးလက္ေအးခ်စ္နိုင္မွာ။
" စကားေျပာဆင္ျခင္၊ အခုေရာက္ေနတာက ေဂဟာေနာ္ မူပိုင္ "
" သိတယ္ေလ "
" ဆိုးလိုက္တာကြယ္ "
" လိမၼာေစခ်င္ရင္ က်ဳပ္ကိုခ်စ္လိုက္ေလ ေဒၚေဒၚ "
" ေျပာရသိပ္ခက္တာပဲ "
" ခ်စ္လိုက္ရင္ လြယ္သြားမွာပါ ခင္ဗ်ားရယ္ "
မခ်စ္လိုက္လို႔ေကာ မရဘူးလား မူပိုင္ရယ္။ ရန္ခုန္သံေတြကို လိမ္ညာေနရတာ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း သိပ္ပင္ပန္းတာပဲ။ ျမ မင္းကိုမခ်စ္လို႔ မရဘူးလားကြယ္။
ဧည့္ခန္းထဲ၌ ထိုင္ေနသူသည္ မေစာင့္နဲ႕ဟူေသာ အမွာစကားအား မ်က္ကြယ္ျပဳထားဟန္ရ၏။ အက်င့္ျဖစ္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားဟာ ကားစက္ရပ္သံၾကားသည္ႏွင့္ ဆင္ဝင္ေအာက္သို႔ အေျပးအလႊား။
" ေရခပ္လာေပးရမလား သခင္မေလး "
" မလိုဘူး "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ဦးစြာအိမ္ထဲဝင္သြားေသာ ေဒၚေလးျမအေနာက္သို႔ အမွီလိုက္သြားသည့္ေျခလွမ္းမ်ား။ ကံတရားသည္ မုန္းခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေစ၏။ မိမိခ်စ္ျမတ္နိုးသူသည္ အျခားတစ္ဦးအား သာလြန္ကဲစြာခ်စ္၏။ ေမွ်ာ္ေငးရျခင္းျဖင့္ ေနသားက်ေနေသာ္လည္း တစ္ခါတေလ သိမ္ငယ္ရသည္။
______
(အညို)
သာယာလွပတဲ့ ေန႕ရက္ေလးျဖစ္ပါေစရွင္