မူပိုင် [အတွဲ တစ်]

အပိုင်း (၃/z)

မူပိုင္ အပိုင္းသုံး။    ။ 

ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ ခပ္ျမင့္ျမင့္ထုံးဖြဲ႕ထားသည့္ ဆံႏြယ္ေတြၾကား ေနရာယူထားေသာ ႏွင္းဆီနီနီႏွစ္ပြင့္။ ရဲစိုစိုႏႈတ္ခမ္းပါးလႊာၾကား ငုံခဲျခင္းခံထားရေသာ ငါးသုံးလုံးစီးကရက္တစ္လိပ္။ မီးေတာက္ေလးႏွင့္ ထိေတြ႕လိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္ခဏတြင္းခ်င္း အခိုးေငြ႕မ်ားဟာ မွန္ခ်ပ္ဆီသို႔ ရိုက္ခတ္သြား၏။

" မင္းကိုမုန္းတယ္ မူပိုင္ "

ေအာက္တိုဘာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးရက္ေန႕။

မူပိုင္ ႏွင့္ ျမရံျခယ္တို႔၏ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ~
အႀကီးအက်ယ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ဦးမင္းပိုင္၏ မိတ္ေဆြမ်ားေၾကာင့္ အေတာ္ေလးလူစည္သြား၏။ ျမဘက္တြင္ေတာ့ အစ္မရီႏွင့္ ကိုဘေသာင္းသာ တက္ေရာက္ေလသည္။

ဦးမင္းပိုင္တို႔သည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ားမို႔ မဂၤလာပြဲအခမ္းအနားတြင္ ဩဘာေပးသူမွာ သင္းအုပ္ဆရာတစ္ဦးသာျဖစ္၏။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ထပ္လက္စြပ္လဲလွယ္ၿပီးေနာ္ ျပႆနာဟာစသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆို ဦးမင္းပိုင္မိတ္ေဆြတို႔မွာ နိုင္ငံျခားသားမ်ားျဖစ္သည္မို႔ သူတို႔ထုံးတမ္းအစဥ္အလာအတိုင္း အၾကင္နာေပးခိုင္းေလ၏။

" ဟင့္အင္း "

" အဲ့ေလာက္ထိ ျငင္းျပမေနနဲ႕။ က်ဳပ္လည္း မနမ္းဘူး "

မူပိုင္ဘက္မွ ေခါင္းခါျပလိုက္ေသာအခါ တီးတိုးသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြား၏။ ျမ သက္ျပင္းခိုးခ်လိဳက္ရင္း မသိစိတ္ထဲမွ ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ထို႔အျပင္ ဤမဂၤလာပြဲအား ျမန္ျမန္အၿပီးသတ္ခ်င္ေနမိ၏။

ဓာတ္ျပားမွ ပ်ံ့လႊင့္လာေသာ သီခ်င္းသံစဥ္တို႔အား နားဆင္ရင္း စီးကရက္ကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ ရွိုက္ဖြာေနမိသည္။ အခ်ိန္နာရီသည္ မဂၤလာပြဲအၿပီး ေန႕လည္ခင္းမွ ညကိုးနာရီဆိုေသာ ေနရာအထိေ႐ြ႕လ်ားခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ထြက္ခြာသြားေသာ စလြန္းကားေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာျပင္အား ျမ အာ႐ုံထဲမွ ထုတ္မရေသးေပ။

" ခြန္းေစ "

စကားဝိုင္းဆီမွ အမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရေသာ အမည္နာမတစ္ခု။ မယုံၾကည္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေဘးနားတြင္ရပ္ေနသူအား ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ တည္တင္းေနေသာ ေမးရိုးထင္းထင္းကိုသာ ဦးစြာျမင္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ငုံ႕မိုးၾကည့္လာသည့္ မ်က္ဝန္းနက္နက္မ်ား။ အရင္လိုမဟုတ္ပါပဲ ေဆြးရိပ္သမ္းေနေသာ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ား။