Chapter 4
Patuloy ako sa pagtungga ng baso. Nagpapasalamat ako dahil hindi ako pinipiit ni Phoenix.
Nang nakalima na ako ay tumayo ako at pinindot ang numero ng gusto kong kanta. Kanina ko pa ito nahanap sa song book at pinag-iisipan kung kakantahin ko ba o hindi. Pero dahil gusto kong ilabas ang lahat ng sakit kahit panandalian lang ay hahayaan ko ang sarili ko. Hahayaan kong magmukhang tanga habang nakikita ni Phoenix.
Habang naglalakad ako pabalik sa sofa ay ramdam ko ang nanunusok niyang titig sa akin. Bumaling ako sa kanya at seryoso lang ang kanyang mukha. Nagkibit-balikat ako at dinampot ang mic na nasa glass table.
Tumugtog ang videoke. Nagtaasan ang balahibo ko. Pumikit ako hanggang sa narinig ko ang sarili na sinasabayan na ang malungkot na tugtog.
"Tell me her name I want to know... The way she looks and where you go... I need to see her face, I need to understand... Why you and I came to an end..."
Tumulo ang aking luha. Malungkot akong napangiti nang lumarawan ang mukha ni Nigel sa isip ko.
"Tell me again I want to hear... Who broke my faith in all these years...Who lays with you at night when I'm here all alone... Remembering when I was your own."
Hindi ko akalaing mangyayari sa amin ang ganito. Hindi ko akalaing sa isang iglap lang matatapos ang lahat ng mayroon kami ng lalaking mahal ko. Was it really my fault? Dahil ba hindi ko naibigay ang sarili ko sa kanya kaya siya naghanap ng iba?
"I'll let you go, I'll let you fly... Why do I keep on asking why? I'll let you go now that I found... A way to keep somehow... More than a broken vow"
May yumakap sa akin mula sa likod. Hindi ko na napigil ang kumawalang hikbi sa aking bibig.
Ang init ng yakap ni Phoenix. At nagpapasalamat ako dahil nandito siya. Kung wala siya ay baka hindi ko na kinaya. Nagtataka nga ako kung bakit siya pa eh. Kung tutuusin walang alam ang isang Phoenix Dela Vega kundi ang asarin ako nung highschool pa lang kami. Hindi ko akalaing siya pa ang magiging karamay ko ngayon sa lahat ng sakit na kulang nalang ay patayin ako.
"Tell me the words I never said... Show me the tears you never shed... Give me the touch that one you promised to be mine... Or has it vanished for all time"
"Binibini..." Bulong niya sa tenga ko.
Patuloy ang pagbagsak ng mga luha sa aking pisngi. Nanginginig ang mga balikat ko. Mas lalo niyang hinigpitan ang yakap sa akin.
"Binibini, nandito ako. Nandito ako para sa'yo."
"I'll let you go, I'll let you fly... Why do I keep on asking why? I'll let you go now that I found... A way to keep somehow... More than a broken vow."
Hindi ko na makilala ang sariling boses. Wala na din akong pakialam kung pumipiyok na ako. I want to shout out this pain!
"I close my eyes... And dream of you and I and then I realize...There's more to love than only bitterness and lies... I close my eyes..."
Napasinghap ako nang mula sa likod ay inagaw ni Phoenix ang hawak kong mic. Kinilabutan ako nang marinig ang kanyang boses.
"I'd give away my soul to hold you once again... And never let this promise end..."
Ibinaba niya ang mic bago pa matapos ang kanta. Dahan-dahan niya akong hinarap sa kanya. Napahagulgol ako nang isubsob niya ako sa kanyang dibdib.
"Did he promise that he'll love you forever?" Hinaplos niya ang buhok ko.
Tumango ako at narinig ko ang mahina niyang mura. Hinalikan niya ang ulo ko.
"Wala kayong forever, Millicent. He didn't fulfill what he had promised. Pero ibahin mo ako." Dahan-dahan niya akong inilayo sa kanya. Tinitigan niya ang mga mata ko. Kumikinang ang mga mata niya kahit na nalalakipan ito ng lungkot at awa sa akin. "I can prove to you the word forever. I can prove to you that it exists. Just be mine, binibini."
Nangungusap ang mga mata niya. Hanggang sa makita ko na lamang siyang ibinababa ang mukha sa mukha ko.
Naglapat ang mga labi namin. I cried between his kisses. Dinala niya ako sa sofa. Naramdaman ko na lamang ang sarili na nakaupo na sa kandungan niya habang ginagawaran niya ako ng mainit at marahang mga halik.
"Please, stop crying. I'm here." Humaplos ang kanyang kamay sa aking likod.
Itatayo na niya sana ako nang bigla ko siyang piitin. Dinala ko ang dalawang kamay sa kanyang batok. Minasahe ko ito sa nanghihinang mga kamay.
"Make me happy, Phoenix. Please, make me forget him. I wanna forget the pain." Gumapang ang kamay ko sa hem ng kanyang long sleeved.
Pipigilan niya sana ang kamay ko pero natigil siya dahil sa walang humpay na pagbagsak ng mga luha sa aking pisngi.
Tuluyan ko nang nahubad ang pang-itaas niya. Nang ibaling ko ang mga mata sa kanya ay malungkot akong ngumiti. Inilapit ko ang sariling mukha at ako na mismo ang humalik sa kanya.
I kissed him roughly. Dinala ko ang kanyang kamay sa aking bewang. Sa una ay hindi siya nakagalaw. Pero nang may kumawalang ungol sa bibig niya ay alam kong nagtagumpay na ako.
Kahit ang maging bayarang babae, papatusin ko na. Tutal naman ay wala na akong maipagmamalaki.
His hands slowly pulled up my blouse. Nang mahubad niya ito ay sinunod niya ang maliit na saplot na tumatakip sa dibdib ko. Next thing I knew, his palm went on my breast while the other hand made its way to my waist. Caressing my curve sensually.
Lalaki siya at alam kong ang katawan ng babae ang kahinaan niya. Pare-pareho lamang silang mga lalaki! Pare-parehong ang gusto sa aming mga babae ay ang ligayang kaya naming ibigay!
His kisses trailed down my neck. Moan slipped out from my mouth as my hand travelled down on his taut muscles, his chest, abs until I felt his hardness.
Kumawala ang mala-musikang ungol niya. Ginawa ko naman ang alam kong magpapasaya sa kanya. Pinalitan ng mga labi ko ang kaninang tinatamasa ng mga kamay ko. Nakita ko na lamang ang sarili na lumuhod na pala sa kanyang harapan.
Ang kaninang mga mata niyang mariin na nakapikit, ngayon ay mulat na mulat na. I unbuckled his belt, unzipped his pants that made his eyes become wider. Itatayo niya sana ako nang ilayo ko ang kanyang kamay sa akin.
"Damn it, Millicent! Don't do that!" Sigaw niya.
Pero hindi ko siya pinakinggan. Sa halip ay ibinaba ko pa ang pants niya. Walang emosyon kong hinawakan ang kanya. Napapikit na lamang ako nang simulan ko itong haplusin.
"Millicent..." Ungol niya.
Patuloy ako sa paghaplos. I want him to shout my name. I want to know how a guy shouts the name of the girl he's with, while doing this. Gusto kong ipakita na magaling din ako. Gusto kong iparamdam sa lalaking ito na kaya ko din ang ginagawa ng mga babae mapasaya lang sila.
Tumungo ako at inilabas ang kanya. Napalunok ako nang makita ito ng harapan. I was about to suck it pero agad niya akong itinayo.
"Don't do this, binibini. You're not that kind of girl right? You're not bitch, right? You're my innocent Millicent." Mariin ang pagkakahawak niya sa akin.
Umiling ako. Tumingin ako sa table at tinungga ang bote ng alak na kanina pa namin iniinom. Gumuhit ang alak sa lalamunan ko at para akong tanga na humagulgol. Itinulak ko siya dahilan para mapaupo siyang muli.
"Sinabihan niya ako na madumi akong babae Phoenix! Sinabi niyang nagpapabayad ako sa'yo! Totoo naman diba?" Sigaw ko. Hindi ko na pinigilan ang sarili. Hinubad ko na din ang pantalon ko at sinunod ang underwear.
Lalong nanlaki ang mga mata niya. Magsasalita pa sana siya pero pinatahimik ko siya gamit ang bibig ko. I kissed him as I slowly parted my thighs to feel him.
Napaluha akong muli nang maramdaman ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Ramdam ko ang pagtanggi niya pero nang magsimula akong gumiling, ang sandali niyang pagtutol ay agad nawala.
He kissed me back. Ang eksperto niyang kamay ay sinakop ang dibdib ko. Iniwan niya ang labi ko at bumaba ang halik sa aking leeg.
Someone might see us, but I don't care. Gusto kong gawin ang bagay na ito. Gusto kong gawin ang bagay na ginagawa ni Nigel kasama ang ibang babae.
Napaungol ako dahil sa mainit niyang hininga sa pagitan ng dibdib ko. I pulled a handful of his hair. Nagsimula siyang gumalaw habang ang mga kamay ay nasa magkabilang balakang ko. He maneuvered me up and down as I met his sensual rocking. Panay ang ungol ko sa kakaibang sensasyong dulot ng ginagawa namin. Ang isa kong kamay ay minasahe ang kanyang dibdib.
"Phoenix..."
"Millicent..."
Bumilis ang kilos niya. Ganoon din ako at sinabayan pa ang mabilis na pag-indayog ng katawan niya.
Ang sarap. Nakakabaliw. Ito ang gusto ko. Sabihan man akong madumi wala na akong pakialam.
Kinagat ko ang ibabang labi. Naramdaman ko ang titig sa akin ni Phoenix. Tumigil na din kasi siya sa paghalik sa akin.
"I will do everything to make you happy Millicent." Bulong niya.
Nagtaas-baba ako. Hindi pinansin ang sinabi niya.
"Phoenix ang sarap mo." Wala sa sarili kong sabi. "A-ang sarap-sarap mo." Tumulo na naman ang aking luha.
Naalala ko na lamang ang mga salitang nagmula sa bibig ng lalaking mahal ko habang nagpapakasarap siya sa katawan ni Loraine.
"Hmmm. Fuck, Loraine! Ahhh, you're great. Suck me!"
Hinaplos ni Nigel ang pagitan ng mga hita ni Loraine mula sa pang-upo ng babae.
"Nigel..." Hindi na maintindihan ang boses ni Loraine.
Her hand moved up and down his shaft as she sucked him fully by her mouth. He groaned loudly. Pagkatapos ni Loraine ay itinulak siya ni Nigel. Nigel kissed her roughly while his hands massaged her mounds.
Napag-isa ang katawan nila. Their movements made them look like hungry animals.
Bumalik ako sa sarili. Nagmulat ako ng mga mata at habang sinasabayan ko ang galaw ni Phoenix ay namalayan ko na lang na yakap-yakap na niya ako.
Then, he thrust slowly and controlled my movements.
"Binibini..." He was about to ease out his maleness but I stopped him.
Idiniin ko ang sarili ko hanggang sa pareho kaming hingal na hingal. I felt something hot burst inside me.
Itinayo ako ni Phoenix at nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Binihisan niya ako. Nagbihis din siya hanggang sa muli niya akong dalhin sa kanyang kandungan.
"Pinagbigyan lang kita." Bulong niya sa tenga ko. "Next time, you won't do that again, Millicent. I respect you. You don't need to do what other girls do."
Inayos niya ang buhok ko at mabilis akong hinalikan sa labi. Naglapag siya ng ilang lilibuhing papel sa glass table. Inakay niya ako palabas. Nakarating kami sa kotse niya at pinagbuksan niya pa ako.
Nang makasakay ay pumikit ako. Pero sa pagpikit ko ay ramdam ko ang walang tigil na pag-agos ng mga luha ko.
"Iuwi mo na ako Phoenix. Pagod na ako." Bulong ko. "Just call me if you need my service again. Whatever service, I can give, Phoenix."
Nagising ako sa paulit-ulit na pagtilaok ng manok. Masakit ang katawan ko pero kinailangan kong bumangon.
Bigla ko na lamang naalala ang nangyari kagabi. Mapakla akong napangiti nang maalala si Phoenix.
"Oh anak gising ka na pala." Bati sa akin ng Nanay nang makita akong palabas ng kwarto ko.
Agad kumunot ang noo ko. Pilit kasi ang mga ngiti sa mukha ng mga kapatid ko. Ganun na lang ang pagpigang naramdaman ko sa dibdib nang makita silang kumakain ng wala ni kahit anong ulam sa mga plato nila.
Bihis na sila pero nagtitiis silang isubo ang kanin. Batid kong binudburan lang nila ito ng asin.
"Nay..." Lumapit ako sa kanila. Pinigil ko ang pagpatak ng luha nang makitang tubig lang ang iniinom ng nanay.
Iginala ko ang paningin sa bahay at agad itong dumapo sa garapon na pinaglalagyan ng gatas niya at quaker oats. Ubos na ang mga ito.
"Nay naman bakit 'yan lang ang iniinom niyo?" Hinalikan ko ang ulo niya. Pigil na pigil ko ang sarili sa pag-iyak. "Teka lang, bibili lang po ako ng pagkain niyo."
Agad akong bumalik sa kwarto at hindi na pinakinggan ang pagtawag sa akin ng nanay. Binuksan ko ang drawer na kulang na lang ay bumagsak dahil sa anay na unti-unting lumalamon dito. Kinuha ko ang wallet at inilabas ang limang daang pisong ipinaka-tago-tago ko. Iniipon ko ito para sa pagkokolehiyo ni Nymph.
Napailing ako at nag-igting ang panga. Hindi ako iiyak. I need to be brave. I need to face these challenges in my life.
Kailangan kong maibili ng agahan ang nanay. Kailangang makakain sila Nymph at Neo. Kailangan ko silang mabigyan ng baon. Ayaw ko silang magutom sa eskwelahan.
Lumabas ako ng bahay at sumakay sa tricycle. Nakarating ako sa plaza at dali-daling pumasok sa isang mart. Binili ko ang mga dapat bilhin. Saglit lang at bumalik na din ako sa bahay.
Ganun na lang ang panlulumo ko nang makita ang nanay na nahihirapang huminga.
"Nay!" Sigaw ko.
"Shh, Millicent." Ngumiti siya. "Okay lang ako." Umupo siya nang maayos.
Agad kong binuksan ang quaker oats. Naghanda na din ako ng gatas. Pagkatapos ay inihanda ko na ito para makainom siya ng gamot. Gamot na inireseta sa kanya ng doctor.
"Ako na anak." Pigil niya sa akin nang akmang susubuan ko na siya ng pagkain.
Nanghihina ang mga kamay ng nanay pero pinilit niyang kumain. Marahil ay gutom na gutom na siya. Mahina akong napamura sa nakitang oras. Alas nueve na pala!
Tumingin ako kay Nymph at Neo na nakatingin lang din sa akin. Tumalikod ako at tuluyan nang bumuhos ang mga luha ko. Kinuha ko mula sa supot ang pinamili kong mga de-lata. Binuksan ko ito gamit ang kustilyo.
Nang mabuksan ko ang mumurahing de-lata ay agad ko itong isinalin sa plato para makakain na ang mga kapatid ko.
"Ate, wag kang umiyak." Bulong sa akin ni Nymph.
Nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ko pala napunasan ang mga luha ko. Nakita ko siyang pinahid ang luhang dumaloy sa kanyang pisngi. Tumungo siya para hindi na siya mahalata ng nanay na umiiyak. Hindi iyakin si Nymph pero nang malaman niyang may sakit ang nanay ay unti-unti nang nagpapakita ang kahinaan niya.
Hanga ako kay Nymph dahil sa kabila ng hirap ng buhay ay hindi siya kailanman nagreklamo. Hindi siya umiyak pero ngayon ay nagagawa na niya. Hindi ko siya masisisi. Mahal na mahal namin ang nanay at ayaw namin siyang mawala sa amin kaya siya nagkakaganito.
Pagkatapos kumain ng nanay ay agad kong kinuha ang lagayan ng mga gamot niya. Pinainom ko siya ng mga ito. Natapos na din sa pagkain ang mga kapatid ko.
Iniabot ko ang seventy pesos kay Nymph. "Nymph, pagkasyahin niyo na 'yan ah. Bukas wag kang mag-alala, dadagdagan ko ang baon niyo. Bumili ka ng ulam niyo ni Neo."
Tumalikod ako. Naramdaman ko ang kamay ni Nymph na hinawakan ang kamay ko. Pinisil niya ito. Napalunok ako at tumingin sa kanya.
Niyakap niya ako kaya napatingin ako sa nanay namin na nakaupo sa settee. Pumikit ako nang makita ang ngiti niyang nagpapakita ng katatagan.
"Bye ate. Ingat ka pagpasok ah." Hinalikan niya ang pisngi ko.
Ganun din ang ginawa ni Neo.
"Wag kang mag-alala. Sa sabado at linggo tutulungan kita para kumita ng pera ate. Tutulungan ka namin para sa pambili ng gamot ng nanay." Bulong sa akin ni Nymph.
Tumalikod siya. Hinalikan nilang dalawa ang nanay.
"Papasok ka ba anak?" Tanong ng nanay sa akin.
Tumango ako at dumiretso na sa maliit naming CR. Binuksan ko ang tubig para hindi marinig ng nanay ang muling pagbuhos ng emosyon ko. Ang paghagulgol ko.