Abimle geçirdiğimiz o güzel günü 4 gün geçmişti.
Bu dört günde abim ve babam çok fazla çalışıyordu.
Erkenden çıkıp geç saatlerde geliyorlardı tek başıma geçiyordu günler evde.
Tabi okul harika geçiyordu çünkü Ediz vardı.
Ah birde kerim ve kerem ikizleri.
O kadar zıt karakterleri vardı ki.
İkisinin atışmalarını izlemek çok eğlenceli oluyordu.
İki gün önce dayımla uzun uzun konuşmuştuk yaptığının hata olduğunu kabullenmişti sonunda.
Hatta dedem öğrenince güzelce azarlamış buna çok sevindim.
Defalarca özür dinlemişti bende daha fazla uzatmak istemediğim için barışmıştım.
Çünkü çok özlemiştim dayımı, dedemi ve ananemi.
Bu hafta sonu gidecektim zaten okullar tatil oluyordu.
sabırsızlıkla bekliyorum tatil olmasını.
Çünkü bir hafta orada kalacağım.
Sanırım tatillerin en güzel yanı uzun uzun Aydın'da kalacak olmamdı.
Şimdi ise babamın dün yaptığı yemekleri ısıtmış ve sofrayı hazırlamıştım.
Dört günün sonunda erken geliyorlardı hem Aydın'a gideceğimide söylemem lazımdı sonra birde söylemedin kavgası yapamazdım.
Zaten dayım gelip alacaktı yarın okul çıkışı.
Ne kadar ben gelirim desemde dinlememişti.
Sanki gitmemişim gibi.
Kapının açılmasıyla kendime geldim.
Babam ve abim gelmişti sonunda.
Onlara üstlerini değişip gelmelerini söyledim ve yemekleri tabaklara koymaya başladım.
Beş altı dakika sonra onlarda gelmişti.
İkisinin yüzünden de ne kadar yorgun oldukları anlaşılıyordu.
"devran aradı bugün ama dönemedim Vira senin haberin var mı aradığından" diye sordu babam.
"evet yarın okul'dan sonra beni alacak onu haber vermek için aradı"
"neden"
"ne demek neden"
"neden almaya geliyor bebeğim"
"yarın bir haftalık tatile giriyoruz ya. hani ben tatillerde orada kalacağım falan"
Huzursuzca yerinde kıpırdadı babam.
Umarım saçma sapan bir şeyler yapıp sinirimi bozmazdı.
Abim artık beni anladığı için bana hak veriyor ve karışmıyordu.
"bir hafta uzun değil mi" diye sordu.
Sabır yarabbim.
"daha bunun on beş gün ve üç aylık yaz tatili var. Ayrıca çok falan değil"
"pekala gelsin bakalım" dedi.
Ayyy demesen gelmeyecek zaten.
"hmm demek bir hafta prensesim uzak olacak. Özleyeceğim seni güzelim bol bol eğlen ama" dedi abim.
Ona havadan öpücük gönderip yemeğe devam ettim.
Ehh moralim yerindeydi.
Aydın'a gidecektim annemi ziyaret edecektim.
Daha ne olsundu ki.
Yemek sessiz geçmişti.
Daha sonrasında onlar çalışma odasına geçerken ben kendi odama geçtim.
Biraz edizle dedikodu yapmıştık.
Ayrıca tatilin bitmesine iki üç gün kala Ediz de gelecekti Aydın'a.
En sevindiğim haber bu olmuştu.
Şimdi gerisini Aydın düşünsün.
Dayıma da mesaj atıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.
---
Bir saat önce kalkmıştım ve şu an ufak bir valiz hazırlıyordum.
Bir çok şeyimi Aydın'da bırakmıştım ama yinede burdan götürsem fena olmazdı.
İşim bitince valizi kapının arkasına bırakıp kahvaltı için mutfağa geçtim.
Bugün ayrı bir enerjiktim.
Sofraya oturup hemen tabağımı doldurdum.
Abim bu halime gülmüştü onun gülüşünü görünce yerinden kalkıp yanağına hızlı bir öpücük kondurup geri yerime oturdum.
Ne yapayım çok güzel gülüyordu vicdansız.
"güzelim okul çıkışı hemen mi gideceksin yoksa eve uğrayacak mısınız. Ona göre erken geleceğim" diye sordu abim.
"eve geleceğim abi valizimi alacağım akşama doğru gelir herhalde dayım" dedim.
Dayım diyince burnunu kıvırdı.
Bunların bu hallerine bayılıyorum.
"hem abimi görmeden gidecek değilim" diye ekledim.
Çünkü onu üzmek veya kırmak istemiyorum.
Abimle çok farklı bir bağ oluşmaya başlamıştı aramızda.
Artık birbirimize daha bağlı daha anlayışlıydık.
"güzel bebeğim" diyerek sarıldı abim.
Babam köşede bizi izliyordu.
Benim yapabileceğim bir şey yoktu açıkcası onunla aramızın düzeleceği zamana bağlıydı yada babama.
Önce onun bana karşı olan tutumu ve tavrı değişmeliydi zaten bu değişimi görürsem bende dikkat ederdim hareketlerime.
Yaşım küçük olabilirdi ama cahil bir insan değildim sonuçta.
Abimle geçirdiğimiz sevgi dolu dakikalardan sonra çıkmıştık.
Onlar arabalarına binip işlerine gitmişti ben servise binip okula gelmiştim.
Sevmiştim okulumu herkes kendi halindeydi.
Okula gelir gelmez kantine geçmiştim çünkü salak çocuk ne kadar evde kahvaltı da etse gelir gelmez bir şeyler yerdi.
Kantine girdiğimde Ediz'i göremedim.
Şaşırmıştım.
Kerem ile kerim gelmemişti daha sanırım.
Ben etrafta Ediz'i ararken telefonuma gelen mesajla dudaklarımı büzdüm.
Üşüttüğü için gece ateşi çıkmış annesi bu yüzden göndermemiş bugün okula.
Akşama Aydın'a gideceğimi o yüzden yanına bir şeye ihtiyacı varsa yanına gidebileceğimi söylediğimde gerek olmadığını zaten üç dört gün sonra onunda geleceğini söyledi.
Hatta şimdiden planlar yapmıştı.
Seyfi amca ile tavla oynayacak salih amcanın kurabiyelerini aşıracak, davut reisle balığa çıkacakmışız.
Götümüzü donduracaktı herhalde şerefsiz.
Birde beraber Mustafa'yı dövecekmişiz.
Mustafa'dan nefret ediyordu bana yürüdüğünü bildiği için kaç kere kavga etmişti kıskanç kekim.
Birde Nazmi amcanın bahçesinde ki ağaçlardan meyve çakacakmışız özlemiş vurdurmak istiyordu galiba bizi.
İnşallah başımıza bir bok gelmeden tek parça dönerdik eve.
Yoksa diğer kalan Parçalarımı da mavi gözlü dev yok ederdi vallahi.
Ne kadar kavga etsemde arada tırsmıyor değilim.
Okul sessiz sakin ve sıkıcı geçmişti Ediz'imin şebeklikleri olmadığı için.
Kerem ve Kerim başka sınıfta olduğu için yemek arasında ve teneffüste gelmişlerdi yanıma.
Şimdiyse okul bitmiş ve eve gelmiştim.
Üzerime bej rengi eşofman takımını giymiştim.
Dayım geldiğinde hazır olmak için hem rahat rahat giderim yolda.
Dayımdan son dakika bilgisi almıştım Mert aşkımda bizimle geliyordu.
Dayıma gelmesine gerek olmadığını Mert abi ile gidebileceğimi söylemiştim ama her zamanki gibi reddetti zaten işleri varmış burada.
Ben dayımı beklerken abim ve babam gelmişti çoktan.
Yemek yemeden çıkmamam gerektiğini söyleyip hemen mutfağa geçmişti babam.
Arada bir üzülüyordum bu haline neden inat edip yardımcı bir abla çağırmıyordu ki.
Böyle fazla yoruluyordu işten gelir gelmez yemek yapmaya başlıyordu bazen abim bazen ben yapsakta genelde o uğraşıyordu.
Aydın'dan gelince bu konuyu tekrar konuşmam lazımdı.
Minnoş vicdanım el vermiyordu böyle.
Babamın yemek hazır diye seslenmesi ile mutfağa girmiştik.
Tabaklara bakınca gülümsedim nohutlu pilav üstü tavuk yapmıştı.
Çok sevdiğim için her hafta yapıyordu mutlaka.
"baba iyi alıştın bunları yapmaya" diyerek güldü abim.
Ben o arada dolaptan ketçap ve acı biber turşusunu çıkarıyordum.
"Vira gitmeden yapmak istedim seviyor o benim yaptığımı" diye cevap verdi babam.
Yoo Ananem beni çok güzel beslerdi hiç özlemezdim babamın yemeklerini valla.
Ama bunu söylemeyecektim tabi ki sonuç olarak beni düşünerek yapmıştı düşünmesi yeterdi.
Teşekkür ederek yerime geçtim.
Yemekten sonra babamı salona gönderip abimle toplamıştık mutfağı.
Yani adam o kadar yemek yapmıştı bizde bir işe yarayalım.
Ben ellerimi kurularken kapı çaldı.
Elimde ki mutfak havlusunu yerine bırakıp hızla salona koşmuştum.
"dayım geldiiiii" diye bağırdığım sırada abimin arkamdan söylenmeleri geliyordu.
Bunların sorunları beni öldürecekti.
Salona girdiğimde abim ve mert abi çoktan içeri girmişti.
Demek ki babam davet etti aferim.
Hemen koşup dayıma sarıldım.
Gözlerim dolmuştu gerçekten çok özlemiştim.
"çok özledim seni dayı çok çok" derken sesim titremişti.
"bende seni çok özledim güzel Vira'm" diye sıkıca sarıldı dayım.
Dayımla ayrıldıktan sonra Mert abiye sarılmıştım.
Çok yakışıklı şerefsiz ne vardır 10 yaş küçük olsaydı.
"mert aşkım neden hiç gelmedin küsüm ben sana" diyerek ayrıldım ondan.
Tabi ki küsmemiştim.
"önemli bir dava üzerine çalışıyordum güzelim özür dilerim" demişti.
Yiiiaa şapşik şey seni.
"şşş sus neden biliyor musun" diye sordum.
"neden" dedi o kadar ciddi demişti ki garibim.
"yoksa inanırım" diyip güldüğüm zaman dayımla birlikte kafalarını sen iflah olmazsın der gibi salladılar.
Arkamı döndüğümde abim ve babam hoşnutsuz bir şekilde bakıyordu.
"biz gidelim artık sayın savcım" dedi abim.
Hay senin sayınına Kenan bey dese ölecek çünkü illa ki mesleğinin gereğini yapacak.
"kardeşime iyi bak Gündoğdu güvenmesem bile size emanet" dedi abim.
Ahaa soğuk savaş başladı.
"senin güvenmediğin aile büyüttü bu yaşa kadar Vira'yı Serez" diye karşılık verdi dayım.
"evet bizden sakladığınız için öyle oldu" dedi abim.
Bu konulara girmeye ne gerek vardı şimdi.
Boğazımı temizleyerek dikkati üzerime çektim.
"geç olmadan gidelim biz" dedim yoksa bunlar birbirini yiyecek.
Abimle Mert abi önden çıkıp ayakkabılarını giymiş ve valizimi almıştı.
Bende önce abimi sarıldım.
"dikkat et kendine güzelim arayacağım seni sık sık" diyerek saçlarımı öptü.
"sende dikkat et abi bekliyorum aramalarını" diyerek yanağını öptüm.
Babama sarılıp sarılmamaya emin olamamıştım ki o geldi sarıldı.
Hemde fazla sıkı.
"dikkatli ol yaramazlık yapma güzelce eğlen yavrum" diyip öptüğünde bence onu öptüm.
Ayıp olurdu şimdi karşılık vermesem.
"sende dikkatli ol baba bilirsin asla yaramazlık yapmam" dediğimde güldü.
Sanki 'ben malımın huyunu bilirim' gülüşüydü bu.
Abim ve babamla vedalaşmış ve çıkmıştık evden ne kadar aşağı kadar gelmek isteselerde izin vermedim.
Ne gereği vardı.
Mert abinin arabasıyla gidecektik dönüşte o uğraşmasın diye.
Dayım uçakla gelmişti.
Mert abi sürücü koltuğuna Dayımda yan tarafına oturmuştu.
Arka taraf bana kalmıştı yayıla yayıla gidecektim.
Mert abi arabayı çalıştırdığında ön tarafa doğru eğildim.
" Go bitchs" diye bağırdım.
İkili benim bu halime gülerken çoktan yola çıkmıştık.
Bekle beni Aydın.
Bazı özel sorunlardan dolayı bir haftadır bölüm atamadım kusura bakmayın.
Vira'nın Aydın maceraları başlıyor.