"ခ်ာတိတ္"
"ဗ်ာ"
သွ်င္မင္းသန့္ေခၚသံေၾကာင့္ စာလုပ္ေနရင္းကေန ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သွ်င္မင္းသန့္ ပန္းဆိုင္ထဲကိုေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။ ဆိုင္ပိတ္ထားတာမို႔ သူစာလုပ္ေနသည့္ စားပြဲေနရာေလးတြင္သာ လင္းလင္းထင္းထင္းရွိ၏။
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ေဆးခန္းကျပန္လာဟန္ရွိၿပီး သူ႕ေဘးနားကို၀င္လာထိုင္၏။
"ဦးေလးႀကီး"
ေဘးနားကိုလာထိုင္ၿပီး ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႕ကိုသာၾကည့္ေနသူေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္အရင္စေခၚလိုက္ရ၏။ သူေခၚလိုက္ေတာ့ ၿပဳံးၿပီးေခါင္းညိတ္ျပ၏။
"ဒီပန္းဆိုင္ကိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတာ"
သွ်င္မင္းသန့္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူေရာ၊ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ပါ ပန္းဆိုင္က်င္းက်င္းေလးကို ၀ေ့၀ဲၾကည့္လိုက္၏။ လြတ္ေနသည့္ပန္းအိုးမ်ားအျပင္ တခ်ိဳ႕ပန္းမ်ားသည့္ ညွိုးႏြမ္းေနသည္။ အရင္က ပန္းမ်ိဳးစုံႏွင့္လွပေနသည့္ဆိုင္တြင္းက အခုေတာ့ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ။
"ခ်ာတိတ္ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ"
"မသိေသးပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႕ဆိုေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ဘူးေလ"
"တစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚၿပီး လုပ္ခိုင္းရင္ေရာ"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကေျပာရင္း သွ်င္မင္းသန့္ ဆံပင္ေတြကို ဖြလာသည္။ သွ်င္မင္းသန့္လည္းသက္ျပင္းေလးခ်ကာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္လိုက္မိ၏။ သူပူဆာလို႔ဖြင့္ထားရေသာ္လည္း ဖိုးဖိုးက ဒီပန္းဆိုင္ကေလးကို ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားသည္ဆိုတာကို သူအသိဆုံး။ ထို႔ေၾကာင့္ မပိတ္ခ်င္။
"ကြၽန္ေတာ္ စာေမးပြဲၿပီးရင္ စီစဥ္ၾကတာေပါ့"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္သည္ သူ႕ဆႏၵကို အသိမွတ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ေခါင္းသာညိတ္ျပသည္။
"စာေတြကရလား"
"ရပါတယ္ ဟီး"
"ဦးေလးႀကီး"
"Yes, Love"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လား"
"ကိုယ္ခ်စ္တယ္ေလ"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကျပန္ေျဖၿပီး နဖူးကို ခပ္ဖြဖြကေလးနမ္းလာ၏။
"မ်က္မွန္သြားလုပ္ရဦးမယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြၾကည့္ရတာအဆင္မေျပေတာ့ဘူး"
"အဲဒါဖုန္းၾကည့္မ်ားလို႔"
"ဦးေလးႀကီးကလည္း"
သွ်င္မင္းသန့္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာေျပာလိုက္မိသည္။ ထိုေလသံက ရာဇာလင္းအေမ ရာဇာလင္း မ်က္မွန္တက္ရတုန္းက ေျပာသည့္ ေလသံႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း။
"ညညဆိုလည္း ေစာေစာမအိပ္ခ်င္ဘူး ခ်ာတိတ္က"
"ဦးေလးႀကီးက ကိုးနာရီေလာက္ဆိုရင္ကို အိပ္ခိုင္းေနတာကို"
ဟုတ္သည္။ ညညဆိုလွ်င္ သွ်င္မင္းသန့္က စာလုပ္ၿပီး ဖုန္းေလးကိုင္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က အိပ္ခိုင္းၿပီ။
"ခ်ာတိတ္ အိပ္ေရးမ၀မွာစိုးလို႔ေလ၊ အခုဆို အိပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ခ်ာတိတ္ စာလုပ္ရေတာ့မွာ"
ထိုသို႔ေျပာေတာ့လည္း သူ႕ေကာင္းက်ိဳးေၾကာင့္မို႔ သွ်င္မင္းသန့္မွာ မလူးလြန့္သာ။
"စာလုပ္ေနတာမို႔လား ကိုယ္မႏွောင့္ယွက္ေတာ့ဘူး၊ ညေနစာဘာစားခ်င္လဲ"
"ဦးေလးႀကီး ခ်က္ေကြၽးမလို႔လား"
"ကိုယ္မခ်က္တတ္တာ ခ်ာတိတ္သိရက္သားနဲ႕"
သွ်င္မင္းသန့္ႏွင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္တြင္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္ေတာ့လုံး၀မရေပ။ သွ်င္မင္းသန့္ကသာ အရင္က ဦးမင္းထက္ႏွင့္အတူတူ ခ်က္ေပးျပဳတ္ေပးဖူးတာမို႔ အေတာ္အသင့္ခ်က္တတ္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ မ်စ္ခ်ဥ္ခ်က္ထားတယ္"
"ေနာက္ေန႕ေတြက်ရင္ မွာစားရေအာင္၊ ခ်ာတိတ္ စာေမးပြဲလည္းရွိေနတာကို"
ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူေနတာမို႔ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ကို ဒိုင္ခံခ်က္ျပဳတ္ေနသည့္ သွ်င္မင္းသန့္အား ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္က ရပါတယ္"
"ရရင္ေတာင္ စာေမးပြဲၿပီးမွရ"
"ဦးေလးႀကီးကလည္း"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ သူ႕စကားနားမေထာင္ဘူးလားဆိုသည့္အၾကည့္ႏွင့္ ႏွာေခါင္းကိုဆြဲညွစ္လာ၏။
"အာ့ နာတယ္"
"စာလုပ္ၿပီးရင္ လာခဲ့၊ ကိုယ္ညက်စားဖို႔ ပီဇာမွာထားေပးမယ္"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ စကားေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္ လက္မႏွစ္ဖက္ေထာင္ျပလိုက္သည္။
"ဦးေလးႀကီး အေကာင္းဆုံး"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က အသာရယ္ၿပီး ေခါင္းကေလးကို ပုတ္ကာ ပန္းဆိုင္ထဲကထြက္သြားသည္။ သွ်င္မင္းသန့္ စာဆက္လုပ္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္း၀င္လာတာမို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေဟမာန္ဦးဆီကျဖစ္ေနသည္။
"ေအး ဘာလဲ"
"စာေမးပြဲၿပီးရင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ"
"ဟင္"
စာေမးပြဲပင္မေျဖရေသး၊ စာေမးပြဲၿပီးရင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲဟုေျပာေနသူေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္ ဟင္တလိုက္မိသည္။
"အျပင္ေလွ်ာက္လည္ၾကမလား"
"နင္ စာေတြတအားရေနၿပီလား"
"မရဘူး"
"စာမလုပ္ဘူးလား"
"မရလို႔မလုပ္ေတာ့တာ"
"မလုပ္လို႔မရတာေလ"
"ေအး မရေတာ့မလုပ္ေတာ့ဘူး"
"မလုပ္ရင္မရဘူးေလ"
"မရမွေတာ့မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ"
________________________________________________
"ခ်ာတိတ္ ေက်ာင္းမသြားဘူးမို႔လား"
ေဆးခန္းသြားဖို႔ျပင္ေနသည့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကို အေပၚကုတ္ေျပးယူေပးရင္း သွ်င္မင္းသန့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ကိုယ္ ေန႕လယ္က်သြားမယ္ေနာ္"
"ဟင္ ဘယ္ကိုလဲ"
"မ်က္မွန္သြားလုပ္ရေအာင္ေလ"
"ေၾသာ္ ဟုတ္သားပဲ ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေနတာ"
"ခ်ာတိတ္ကေတာ့"
ဆူခ်င္သလိုလို အသံႏွင့္ေျပာလာတာမို႔ သွ်င္မင္းသန့္ သြားေလးသာၿဖဲၿပီး ရယ္ျပလိုက္ေတာ့ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကလည္းလိုက္ကာရယ္သည္။
"ကိုယ္ေန႕လယ္လာေခၚမယ္ေနာ္၊ ေန႕လယ္စာမခ်က္နဲ႕"
"ဟီဟီ"
"ဘာရယ္တာလဲ ခ်ာတိတ္က"
႐ုတ္တရတ္သူ႕ကိုၾကည့္ကာ ထရယ္ေနသည့္ သွ်င္မင္းသန့္ေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ ေမးလိုက္မိသည္။
"မဟုတ္ပါဘူး ေတြးမိသြားလို႔"
"အင္း ေခါင္းေသးေသးေလးက ဘာေတြေတြးမိေနတာလဲ"
"အခု ဦးေလးႀကီးနဲ႕ကြၽန္ေတာ္က ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံလိုျဖစ္ေနလို႔"
"ဟင္"
"ေန႕လယ္စာမခ်က္နဲ႕ဘာညာနဲ႕မို႔ ဟဲ"
သွ်င္မင္းသန့္က သူ႕စကားသူသေဘာက်ကာရယ္ေနသည္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကေတာ့ သွ်င္မင္းသန့္ကိုၾကည့္ကာ တစ္ခ်က္ၿပဳံးရင္း နဖူးကိုနမ္း၏။
"ဘာလို႔နမ္းတာလဲ"
"အလုပ္မသြားခင္အဲ့လိုနမ္းရတယ္ထင္တယ္"
"ဦးေလးႀကီးေနာ္"
__________________________________________
"ေသာ္တာ ဆရာက တစ္ေန႕တစ္ျခား ၿပဳံးၿပဳံးရယ္ရယ္ကေလးျဖစ္လာေတာ့ ေပ်ာ္စရာေလးေနာ္"
ေဆးခန္းထဲသို႔ ၿပဳံးစစႏွင့္၀င္လာသည့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ေၾကာင့္ ေဇယ်ာမင္း ေသာ္တာ့ကိုလွမ္းကာေျပာလိုက္မိသည္။
"အခ်စ္ေၾကာင့္ေျပာင္းလဲသြားတဲ့လူေတြထဲ ေဒါက္တာျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္လည္း ပါသြားတာေပါ့ရွင္"
"ဟုတ္ပါ့ စကားေတြလည္းျပန္ေျပာလာတယ္၊ အရင္ကဆို ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါပဲ"
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀မ္းသာစရာပဲေပါ့"
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ"
"ဒါနဲ႕ ကိုေဇယ်ာေရာ၊ ရည္းစားေလးနဲ႕ဘယ္လိုလဲ"
ေသာ္တာက ေမးလိုက္ေတာ့ ေဇယ်ာမင္းက ၿပဳံးသည္။
"ဒီလိုပဲေပါ့ သူကေကာက္လိုက္၊ ကြၽန္ေတာ္က ေခ်ာ့လိုက္နဲ႕"
"ခ်စ္လို႔ေခ်ာ့တာမဟုတ္လားရွင္"
"ခ်စ္တာေပါ့ဗ်၊ သူတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ"
"သူမ်ားကိုမေျပာနဲ႕ ကိုေဇယ်ာလည္းေျပာင္းလဲသြားတာပဲ၊ အရင္ကဆို မေခ်ာ့ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ရည္းစားမၿမဲခဲ့တာ"
ေသာ္တာ့စကားေၾကာင့္ ေဇယ်ာမင္းမွာလည္း ေခါင္းညိတ္ကာ တၿပဳံးၿပဳံး။ အခ်စ္ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ လူေတြက ေျပာင္းလဲလာတတ္ၾကတာ အမွန္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
__________________________________
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ကားကို အိမ္ေရွ႕ထိုးလိုက္သည္ႏွင့္ သွ်င္မင္းသန့္ အိမ္တံခါးကိုပိတ္ကာ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ မ်က္မွန္ကို ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ႏွင့္ဆင္တူ ေ႐ႊေရာင္ကိုင္းကေလးလုပ္ဖို႔ သူေတြးထား၏။
"ေန႕လယ္စာအရင္စားမလား ခ်ာတိတ္"
"သိပ္မဆာေသးဘူး"
"အဲဒါဆို မ်က္စိေဆးခန္းအရင္သြားလိုက္မယ္ေနာ္"
"Yes!"
မ်က္စိေဆးခန္းမွာ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ႀကိဳတင္ၿပီး Booking ယူထားတာမို႔ မေစာင့္ခဲ့ရေခ်။ သွ်င္မင္းသန့္မွာ စာၾကည့္မ်က္မွန္သာလုပ္ခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ေရာ၊ မ်က္စိဆရာ၀န္ေရာက အ၀ေးမႈန္ေနၿပီဟုဆိုကာ ႏွစ္လက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
"ဦးေလးႀကီး တစ္လက္ပဲလုပ္မွာပါဆို"
တိုးတိုးတိုးတိုးႏွင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္နားကပ္ကာေျပာေနသူသည္ မ်က္မွန္တပ္ခ်င္ပုံမရေပ။
"ဆရာ၀န္ေျပာတာ နားေထာင္ေလ"
"အ၀ေးမႈန္က် အၿမဲတမ္းႀကီးတပ္ေနရမွာ"
"မတပ္ခ်င္ဘူးလား ခ်ာတိတ္က"
"ဟင့္အင္ ႐ုပ္ဆိုးတယ္"
ဆူပုတ္ကာေျပာေနသည့္ သွ်င္မင္းသန့္အား ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ အသည္းယားၿပီးရင္းယားလာ၏။
"ဘယ္သူေျပာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ"
"ခ်ာတိတ္ကေတာ့"
"ေနာ္ေနာ္ အ၀ေးမႈန္တပ္ခ်င္ဘူး၊ ဖုန္းေလွ်ာ့ၾကည့္မယ္ေလ"
ကေလးေပါက္စလို သူ႕အကၤ်ီစကိုဆြဲကာ ဂ်ီက်ေနသည့္ သွ်င္မင္းသန့္သည္ အသက္ျပည့္ၿပီးသားပါဟု ယုံနိုင္ဖြယ္မရွိ။
"မတပ္ခ်င္လည္းအခုေတာ့ယူခဲ့၊ ၿပီးမွမတပ္ဘဲေန ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟီး ဟုတ္"
"ဖုန္းေလွ်ာ့ၾကည့္မယ္လို႔ ခ်ာတိတ္ေျပာတာေနာ္"
သွ်င္မင္းသန့္သည္ မ်က္မွန္ႀကီးအၿမဲတမ္းတပ္မထားရဖို႔အေရးအတြက္ ေခါင္းကိုသာ ျပဳတ္က်မတတ္ ညိတ္ျပခဲ့သည္။
မ်က္စိေဆးခန္းကအျပန္တြင္ ၀ယ္စရာရွိတာ၀ယ္ဖို႔ႏွင့္ ေန႕လယ္စာစားဖို႔ Supermarket ကိုသာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က Vest အျပာေလး၀တ္ထားသည္ႏွင့္ သွ်င္မင္းသန့္က Hoodie အျပာေလး၀တ္ထားသည္မွာ မကိုက္သည့္တိုင္ေအာင္ လိုက္ေနခဲ့၏။
"ဦးေလးႀကီး"
"ဗ်ာ"
"ၾကက္ေၾကာ္စားခ်င္တယ္"
သူေျပာလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က အနီးနားရွိ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ထဲသို႔၀င္သြားသည္မို႔ သွ်င္မင္းသန့္မွာ အေျပးေလးလိုက္ရသည္။
"ဦးေလးႀကီး"
"ဗ်"
"ေရခဲမုန့္"
လက္ထဲက ၾကက္ေၾကာ္ကိုကိုက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ကာ သွ်င္မင္းသန့္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကလည္း မညည္းမၫူပင္၊ သူ႕ကိုထားခဲ့ၿပီး ေရခဲမုန့္ဆိုင္ကို ေရခဲမုန့္သြား၀ယ္လာေလသည္။
"အဲ့ ၾကက္ေၾကာ္ထုပ္ ကိုယ့္ကိုေပးထား"
ထိုအထုပ္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ ေရခဲမုန့္ခြက္ကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းငုံ႕ကာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းစားေနသည့္ သွ်င္မင္းသန့္ကိုၾကည့္ကာၿပဳံးရေသး၏။ ဆိုင္မွာထိုင္စားပါဟုလည္းေျပာလို႔မရ။
"ခ်ာတိတ္"
ပခုံးကေနဆြဲဖက္ခံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
"အဲဒါေၾကာင့္ ထိုင္စားပါေျပာတာ ဟိုမွာ ခ်ာတိတ္ကိုတိုက္သြားေတာ့မယ္"
"ဦးေလးႀကီးရွိေနတာပဲဟာ တိုက္သြားေတာ့ ဖမ္ထားေပးေပါ့"
"အဆိုးေလးလား ခ်ာတိတ္က"
"ဦးေလးႀကီးရဲ႕ကေလးေလးေလ"
သူ႕စကားကိုျပန္သုံးကာေျပာေနသည့္ ငယ္႐ြယ္သူေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္မွာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းႏွင့္သာ ေက်နပ္ေနရသည္။
"ဦးေလးႀကီး မစားဘူးလား"
"ကိုယ္မဆာေသးလို႔ရတယ္"
"အဲဒါဆို တစ္ပတ္ပတ္ၿပီး အျပန္က်မွ မုန့္ျပန္၀င္စားမယ္ေနာ္"
"အစားပုတ္ေလး"
သူေျပာလိုက္မိေတာ့ မ်က္ေစာင္းလွလွကိုရသည္။ သွ်င္မင္းသန့္က အျခားသူေတြႏွင့္ဆိုရင္မသိ၊ သူႏွင့္ဆိုလွ်င္ ခြၽဲတတ္၊ ဆိုးတတ္သည့္ ကေလးေလးလိုျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ကိုဆိုလွ်င္ အဂ်စ္လည္းတိုက္တတ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ျပဳမူတတ္၏။
"ဦးေလးႀကီး ဟိုမွာ"
"၀ယ္ခ်င္လို႔လား"
"ဟင့္အင္ မဟုတ္ဘူး ျပတာ"
သူေခါင္းရမ္းျပေသာ္လည္း အကၤ်ီဆိုင္ထဲ၀င္ဖို႔လုပ္ေနၿပီျဖစ္သည့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကို လွမ္းဆြဲထားရသည္။ သွ်င္မင္းသန့္က window shopping လုပ္ရသည္ကို ႀကိဳက္သည့္သူျဖစ္တာမို႔ ထိုသို႔ ေလွ်ာက္ေျပာတိုင္းသာ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ ၀ယ္ေပးေနမည္ဆိုလွ်င္ ကားပါေရာင္းသြားရနိုင္သည္။
"ဟန္နီ႕အတြက္ ေၾကာင္စာ၀ယ္ဦးမလား"
"ကုန္ေနၿပီလား"
"အင္း မေန႕က ကိုယ္ေကြၽးေတာ့ တစ္ရက္စာေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တာ"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က အထုပ္ေတြဆြဲၿပီး သွ်င္မင္းသန့္ရဲ႕ ပခုံးတစ္ဖက္ကိုလည္းဖက္ထားေသးသည္။ Super market ထဲကျပန္ထြက္ေတာ့ စကၠဴပန္းပင္ေတြလွလွႀကီးပြင့္ေနသည့္ တစ္ေနရာကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။ သွ်င္မင္းသန့္က ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ဖက္ထားရာကေနေျပးထြက္ကာ ထိုစကၠဴပန္းပင္ေတြဆီသို႔ေျပးသြားရင္းလွည့္ၾကည့္၏။
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ၀ယ္လာခဲ့သည့္အထုပ္ေတြကို ေဘးနားရွိ တန္းလ်ားေပၚတြင္ခ်လိဳက္ကာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲလက္ထည့္လို႔ သွ်င္မင္းသန့္ကို ၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။
"ဦးေလးႀကီး မေမႊးေပမဲ့ တအားလွတာပဲေနာ္"
အုတ္ခဲက်ိဳးေရာင္စကၠဴပန္းေတြက ၀ေ၀ေဆာဆာပြင့္ေနသည့္အေလ်ာက္ အမွန္တကယ္ကိုလွတာပင္။
"ခ်ာတိတ္"
ေခၚသံေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူ႕ကိုဖုန္းႏွင့္ခ်ိန္ထားသည္။ မၿပဳံးလိုက္ရတာမို႔ မုန္ထဲမွာ မ်က္လုံးျပဴးေလးႏွင့္ပါသြားမည္မွာအမွန္။
"ဦးေလးႀကီးကလည္း ေျပာၿပီးမွရိုက္ေလ"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ ၿပဳံးကာ ေခါင္းညိတ္ျပ၏။ သွ်င္မင္းသန့္ Hoodie အကၤ်ီထဲကိုလက္ထည့္လိုက္ကာ ညာဘက္ကိုေစာင္းၿပီးၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ခ်စ္စရာေလး"
ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ တိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္လိုက္မိတာျဖစ္၏။
"ဦးေလးႀကီးကိုလည္း ရိုက္ေပးမယ္ သြား"
သွ်င္မင္းသန့္က ေျပာရင္းဆိုရင္း သူ႕ဖုန္းကိုယူကာ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္အား စကၠဴပန္းပင္ေတြၾကားထဲတြန္းပို႔ျပန္သည္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားရ၏။ ဓာတ္ပုံရိုက္ရသည္ကို ႏွစ္ၿခိဳက္သူမဟုတ္ဘဲ သွ်င္မင္းသန့္ကို ဓာတ္ပုံရိုက္ေပးရျခင္းကိုသာ ႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္းျဖစ္တာမို႔ အေနခက္သြားရသည္။
"ဦးေလးႀကီး ၿပဳံး"
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္လုပ္လိုက္မိသည္က ဘယ္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာအနည္းငယ္ေစာင္းကာ ၿပဳံးလိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။
"ဦးေလးႀကီး ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ထားတာရွိတယ္"
သူ႕နားကိုအေျပးလာကာ ဓာတ္ပုံရိုက္ဖို႔တက္ႂကြေနသည့္သူေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္မွာ ရယ္ေန႐ုံသာ။
"ကြၽန္ေတာ္က ဖုန္းကို ဒီလိုကိုင္ထားမယ္၊ ဦးေလးႀကီးက ဖုန္းထဲကေန Mirror Selfie ရိုက္လိုက္"
သွ်င္မင္းသန့္က ထိုသို႔ေျပာၿပီး သူ႕ဖုန္းကို ကင္မရာဖြင့္ကာ ေထာင္လိုက္သည္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကလည္း သူေျပာသည့္အတိုင္းပင္ အနည္းငယ္ခါးကိုကိုင္းကာ Mirror Selfie ရိုက္လိုက္၏။ ထင္မထားေလာက္ေအာင္ပင္ ပုံလွလွေလးထြက္လာခဲ့သည္။
"လွတယ္ဗ် ၾကည့္"
သွ်င္မင္းသန့္ေပ်ာ္ေတာ့ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ၿပဳံးေနတာပင္။
"အင္း ခ်ာတိတ္က ခ်စ္စရာေလး"
"ဦးေလးႀကီး ဒီႏွစ္ပုံက Couple Photo လိုပဲ"
သွ်င္မင္းသန့္ျပသည္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုဏက စကၠဴပန္းပင္ေအာက္တစ္ေယာက္စီရိုက္ထားသည့္ပုံမွာ Background ေရာ၊ အေနအထားေရာ အကုန္တူေနၿပီး သွ်င္မင္းသန့္ကလည္းဘယ္ဘက္ကိုအနည္းငယ္ေစာင္းကာ၊ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကလည္းညာဘက္ကိုၾကည့္ေနတာမို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ၾကည့္ေနသလိုပင္။
"Couple Profile ထားၾကမလား"
"ခ်ာတိတ္သေဘာ"
@OliviaThet-Eleanor
________________________________________________________