Panibagong araw, panibagong gawain na naman. Sunod-sunod talaga gawain namin, tapos ‘yung deadline sa susunod na linggo na. May iba rin na sa susunod na araw na.
Tssk.
Nai-perform na pala namin ‘yung sa P.E na Performance Task, no’ng nakaraan lang. Buti naman kung gano’n kasi na-sstress na talaga ako sa mga kasamahan ko. Buti nalang mahaba-haba pasensya ko.
Papunta na pala kami sa canteen ngayon. Sinamahan ko lang itong si Ningning kasi gusto niya raw bumili ng C2 tsaka no’ng Piattos. Kaya sinamahan ko na lamang kasi wala kaming class sa third subject namin. Nanganak kasi ‘yung asawa ni Sir Ben, kaya ‘yon hindi siya makakapasok ngayon.
Pagkatapos makabili ni Ning ay agad na kaming naghanap ng pwesto na mauupuan. Nagtingin-tingin ako at may nakita akong bakanting upuan sa pinakadulo, kaya agad kong hinila si Ning papunta ro’n. Kanina pa kasi ako tayo nang tayo.
Umupo na agad ako at inilipag ‘yung bag sa mesa. Agad kong kinuha ang aking phone at naki-connect ng Wi-Fi rito. May free Wi-Fi rito sa canteen pero tig-iisang oras lang tapos once a day ka lang makakagamit. Pero okay na rin ‘yun.
Pumunta muna ako sa Gmail ko at may nakita akong New Announcement galing sa P.E teacher namin. Ewan ko ba rito, minor subject lang naman itong P.E pero grabe ‘yung mga gawain! Dinaig pa mga major subjects.
New Announcement
Good day, Everyone!
I hope you are all doing well. I wanted to remind those groups who failed to perform during our PT session, that they are welcome to message me through Facebook messenger.
Thank you!
“Anong announcement ni Ma’am? Wala akong load” Tanong ni Ning, habang kumakain.
Pinakita ko na lamang sa kanya ‘yung announcement.
“Ay, meron pala sa atin? Akala ko lahat tayo nakapag-perform.” sabi nito at uminom ng C2. Nag offer pa ito sa akin ng Piattos, pero tinanggihan ko ito. Busog pa talaga ako.
“Marami. 10 groups meron sa atin, tapos mga 7 or 8 groups lang yata ‘yung nakapag-perform.” paliwanag ko sa kanya.
“Seryoso? Akala ko lahat.”
Nakita kong papalapit sa amin si Yeji. Madami itong dala na pagkain. Simula pala no’ng naging honest ako sa kanya, hindi na niya ginagawa ‘yung mga ayaw kong gawin niya sa akin.
“Pa-share ako, ayos lang ba?” sabi nito at nilingon-lingon kami ni Ning.
“Oo, ayos lang naman” sagot ni Ning. Tumabi naman agad si Yeji kay Ning.
“Salamat. Puno-puno na kasi ‘yung ibang upuan dito.” ani Yeji.
“Walang problema” sabi ko na lamang.
“Baka gusto niyong kumain, kuha lang kayo. Hindi ko naman ito mauubos lahat.” ani Yeji, at nakita kong kumuha nga si Ning ng fries. Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng ito.
“Ikaw Winter?” umiling lamang ako, dahil busog pa talaga ako.
Habang kumakain si Yeji at Ning, nilibang ko nalang ‘yung sarili ko gamit ang aking selpon. Susulitin ko na rin itong free Wi-Fi here. May Wi-Fi naman do’n sa classroom namin, pero ang bagal kasi. Hindi gaya rito, na hindi ma-lag.
Naglaro ako ng SuperStar SM. Ilang araw na akong hindi nakakapaglaro nito dahil naging busy ako. Kaya bumaba ‘yung rank ko. Naging Silver I nalang.
Ayos lang ‘to, bawi nalang ako kapag wala ng pasok.
Ilang headphones pala ‘yung nagamit ko. Miss na miss ko na kasi itong laruin, kaya susulitin ko na ngayon kasi mawawalan na rin ako ng oras sa paglalaro nito sa susunod na linggo.
Malapit ko ng matapos ang isang music nang biglang nag pop up ‘yung message ni Karina sa akin. Agad ko ito ni-view, dahil sa Karina na ‘yan e. Pag si Ning o si Giselle nag message sa akin, habang naglalaro ako hindi ko sila papansinin ng mga tatlong araw! Chos
(Message Notification from Karina)
Karina: Hi
Karina: I miss you
Karina: Do you want to eat apple?
Karina: I have plenty of apple here.
Karina: Do you want some?
Karina: I’ll give it to you right away.
Karina: Reply ASAP
Karina: Still in the class?
Karina: If that so, sorry for the disturbance.
Karina: but, I miss you. T__T
Karina: Reply :(
This is my first time na naka-receive nang sunod-sunod na mensahi galing sa aking — I mean galing kay Karina.
Winter: Hi
Anong klaseng reply ‘yan, Winter???? Pagkatapos kang i-flood message, ‘Hi’ lang irereply mo???
Karina: Did you just received the first message that I’ve sent to you?
Winter: Hindi. Hehe.
Karina: Are busy now? Or you have a class pa?
Winter: Nasa canteen kami.
Karina: With who?
Tinignan ko si Yeji at Ning, nagkwekwentuhan pala sila. Hindi ko man lang napansin. Bumalik na ulit ang atensyon ko sa aking phone.
Winter: Ningning and Yeji.
Karina: aw
Wowers, aso ba siya? Charot.
Winter: Bakit?
Walang reply
Anyare sa kanya?
“Ayos ka lang, Win?” tanong ni Ningning sa akin.
“O-oo naman”
“Balik na tayo? Malapit na fourth subject.” ika ni Yeji. Tumayo na lang din ako at kinuha ‘yung bag ko.
—
Nandito na kami sa classroom namin. Hindi ko masyadong gets ‘yung mga sinasabi ni Sir sa amin. Boring din kasi siya mag-discuss, walang kabuhay-buhay. Hindi naman sa nang-aano ha, honest lang talaga ako.
Tumunog na ang bell at agad na lumabas si Sir. See? Ni-“Class dismissed” wala talaga.
Kinuha ko ang aking phone at malapit na pala mag twelve. Hindi ako nagdala ng lunch, kasi balak ko na dito nalang sa canteen namin bibili ng makakakain. Nainis pa si Mama sa akin kanina, baka raw hindi na ako nasasarapan sa mga luto niya. Hindi naman gano’n e. Sadyang gusto ko lang makasama si Karina bumili ng pagkain here, at syempre, makasabay siyang kumain. Pero sa ngayon, parang mag-isa lang ata akong kakain.
Sa uulitin, kinuha ko ang aking phone at nagtungosa messages and until now, wala pa ring reply na galing kay Karina.
Ano ba ang nagawa ko?
What if, busy lang talaga siya?
Pero maglulunch time na?
Don’t tell me, nainis talaga siya sa akin?
But, in what reason?
Kinuha ko nalang ang aking bag at nagmamadaling lumabas. Bumaba na ako ng hagdanan at nagtungo sa office ni Karina, kaso locked ito.
(Winter to Karina)
Winter: Where you at?
Still no reply...
Winter: Sabay tayo kain. :)
Winter: Please? :(
Winter: Gutom na ako. T__T
Wala pa rin talaga.
Ito na ba ‘yung “Ginanon award”? Masakit ha. Iniwan pa ako ni Ning.
Bahala na nga.
Malaki naman ako. Kaya ko na ‘to.
—
Just the three of us (Group Chat)
Winter: Guys
Giselle: Yes?
Winter: Bakit gano’n?
Giselle: Anong meron?
Winter: Ang cute ko.
Giselle: Itulog mo lang ‘yan, Winter. Kulang ka lang sa tulog.
Ningning: Kakatapos ko lang sa Business Finance.
Ningning: Wasssup mga guys.
Giselle: Walang may pake.
Ningning: Pero nireplyan ako? 🤨
Winter: Oh, ayan na naman kayo.
Winter: Baka mag-away na naman kayo niyan.
Ningning: Siya lang naman ‘yung laging umaaway sa akin.
Giselle: Wow! Ako pa talaga.
Ningning: Ikaw naman talaga!
Winter: ‘Yan na nga sinasabi ko.
Bakit pa kasi ako nag message do’n?
Hindi ko na lamang silang pinansin at agad na pinatay ang aking phone. Tumingin ako sa aming kisame. Kanina ko pa talaga iniisip kung ano ‘yung nagawa kong kasalanan kay Karina.
Hanggang sa uwian kasi namin ay hindi ako nito nireplyan at hindi ko rin siya nakita sa campus. Ilang beses na rin ako pumunta sa kanya office, pero wala siya roon. Tinawagan ko rin siya several times pero ring lang nang ring ang phone niya.
Ano ba kasi ang nagawa kong mali?
Sinabi ko lang naman nakasama ko si Ning at Ye—
“Oh– hindi ba dahil ba do’n sa sinabi ko? na kasama ko si Yeji?” tanong ko sa aking sarili. Ngayon lang pumasok sa isip ko.
Omg !! DON’T TELL ME NAGSESELOS SIYA???????
—
K’s
She said she’s with Ning and Yeji.
I don’t know why I am acting this way. I don’t want to say I’m jealous.
But,
That’s the feeling that I have right now.
Should I make a move now?
This is so mahirap for me!
I confessed already, but I didn’t hear back from her saying the same things that I’ve said to her.
Does she like me too?
Or am I the only one who likes her?
(Message Notification from Baby Win)
Baby Win: Are you still mad at me?
What should I say then?
Should I be honest this time? Or just ignore her?
“I do not know what to do. God!” I exclaimed.
Karina: Why would I?
“Omg, Karina. What are you doing?” I scolded myself.
She didn’t reply.
Shit!
What I’ve done?
Karina: Sorry, I didn’t|
Karina: Sorry|
Baby Win: Kanina pa ako naghihintay sa reply mo. I called you several times, but you never answered. I also went to your office, but you were not there. The door was locked, so I couldn't open it either.
Baby Win: I’m worried about you.
Baby Win: What did I do?
Baby Win: Please be honest.
I didn’t hesitate to call her. She answered it, but she didn’t speak. On the other hand, it was very quiet.
Karina: Umh—
I was going to speak, but she got ahead of me.
Baby Win: Ayos ka lang ba, Karina?
Baby Win: Bakit hindi mo
ako pinansin?
Baby Win: Bakit hindi mo
sinasagot tawag ko sa‘yo?
Baby Win: Bakit wala ka
sa off—
Karina: I’m sorry. I didn’t
mean to do that.
Karina: It’s just—
Baby Win: Ano, Karina?
Karina: Uhm-
Baby Win: Ano?
Karina: I don’t know.
I suddenly felt jealous,
even though I knew
I had no right.
Baby Win: Kanino ka
naman nagseselos?
I heard her small laugh.
Karina: Yah! I’m not
joking around.
Baby Win: I know,
I’m just asking.
Karina: You’re laughing.
Baby Win: Oh, my bad.
Tsk.
Baby Win: Let’s go back to the topic.
Karina: No, I don’t want to
talk about it.
Baby Win: Bakit naman?
There is sadness in its tone.
Karina: Can I go to your place
right now?
Baby Win: Late na, Karina.
Karina: And so?
I heard her say a lot, but I ignored it and looked for something to wear. After that, I took my key and went out immediately to my room.
——————————————————
;/