ၿပိဳင္ပြဲေတြ အမ်ားႀကီး ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ဖူးပါတယ္
အႏိုင္ေတြ အ႐ွံုးေတြ
အမ်ိဳးမ်ိဳး ရလဒ္ေတြနဲ႔
မေတြးထားခဲ့မိတာက
သိပ္အားနည္းတတ္တဲ့ ေမတၱာေရးကို ၿပိဳင္ဆိုင္ရမယ္လို႔
...... ...... ...... ...... ...... ....... ....... ......
မဂၤလာပြဲ က်င္းပမည့္ တစ္ရက္အလို
"ဦးေလး Tae ကို ဒီလိုႀကီးေဘာင္ခတ္ခ်ည္တုတ္မွ ပဲ ျဖစ္မွာလား
သူေသသြား လိမ့္မယ္"
Seok Jin သည္းမခံႏိုင္ေတာ့
အေျခအေနေတြသည္ သိပ္တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းက်ေနသည္ဟု ခံစားရေနေသာေၾကာင့္
"ငါက အဲလို မလုပ္လို႔ ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ"
ဦးေလး၏ ျပန္ေျဖပံုက ေအးစက္စက္
"ဦးေလးတစ္ဖက္သတ္ အျမင္ေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔လား
Tae ဘက္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္ ေပးပါဦး "
"အခု ငါလုပ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြအားလံုးက သူ႔အတြက္ႀကီးပဲ
သူကငါ့သားပါ
သူ႔ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ခ်ရေအာင္ ငါစီမံခဲ့ ခ်င္တာ"
Seok Jin ဦးေလးကိုၾကည့္ကာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေခါင္းကိုသာရမ္းေနမိသည္။
"သူ႔ဆနၵကို နည္းနည္း ေလာက္ေတာ့
ဦးေလးထည့္စဥ္းစားေပးသင့္တာ
ဦးေလးက သူ႔အေဖလို႔ ခံယူထားတယ္ဆိုရင္ေပါ့"
"Seok Jin!"
"ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြက ဦးေလး ျမင္ခဲ့ ရတဲ့ အေျခအေနေတြကိုလည္း
ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ သင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္
ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာ ထိေတာင္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္က လူသတ္ဖို႔ ၾကံစည္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား
ေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္မွာ
အစည္း ေဝးခန္းေတြမွာ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ေတြမွာ
ေဖေအတစ္ေယာက္လံုးက က်ဥ္ ထားၿပီးေတာ့ လူသတ္သမားဆိုတဲ့စြတ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ထြက္ေနတဲ့ ဒီေကာလဟာလေတြရဲ႕ ဒဏ္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ Taeအလူးအလဲ ခံစားခဲ့ရၿပီးၿပီ
စိတ္ဒဏ္ရာေတြလည္း မနည္းမေနာ ရၿပီးၿပီ
သူ႔ကို မခ်စ္ရင္ေနပါ ဒဏ္ရာေတြေတာ့ မေပးပါနဲ႔လား
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝက လူေတြရဲ ႏႈတ္ဖ်ားမွာတင္ ေသတတ္ လို႔ပါ
အစ္မ တဲ့... ဦးေလး သူ႔ကိုအစ္မေခၚခိုင္းတဲ့သူ႔ အစ္မကမိသားစုဆန္ဆန္ လူျမင္ ကြင္းမွာ ပါး႐ိုက္ျပဖို႔အတြက္ ေတာင္ ဦးေလးက လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ေပးထားခဲ့တယ္လား
တစ္သက္လံုး လွည့္မၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဦးေလးဆီက သူ႔ဒဏ္ရာေတြကို ေျဖသိမ့္ဖို႔ ေဆးေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ့ဘူး
ဆားေတြ ခ်ည္းပဲရခဲ့တာ"
"ငါကေရာ... သူ႔ကိုအဆိုးဝါးဆံုးအရာေတြပဲ ျဖစ္ပါေစလို႔ ေတြးၿပီး ေရြးလုပ္ေနခဲ့တာလို႔ မင္းထင္လား
ငါသိတယ္...ငါေႁမြေပြးကို ခါးပိုက္ ပိုက္ခဲ့ မိတယ္ဆိုတာ
ငါသိပ္သိခဲ့တာေပါ့
ဒါေပမယ့္ ကြၽံမိတဲ့အရာေတြထဲမွာ စကားကေတာ့ ႏႈတ္ဖို႔ အခက္ခဲဆံုးပဲ
ငါတစ္ရက္မွ Taeအတြက္စိတ္မေအး ႏိုင္ခဲ့ဘူး
ငါ့အနားမွာ ထားရင္ သူဒီေလာက္ေတာင္ အသက္႐ွည္မွာ မဟုတ္ဘူး
အဲဒါကို မင္းသိလား"
Seok Jin အံ့ျသ သြားကာ ေတြေတြေလး ဦးေလးျဖစ္သူကို ၾကည့္လာသည္။
"ဒါဆို ဦးေလးက"
"ဟုတ္တယ္ သူ႔အေမနဲ႔ငါ တိုင္ပင္ၿပီး ကြာ႐ွင္းခဲ့ရတယ္
သူ႔ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္
အခု လက္ထပ္ပြဲဆိုတာလည္း သူ႔အတြက္ပဲ
သူအင္အား ႀကီးေနဖို႔ သိပ္လိုတယ္
ဒါမွ သူအသက္႐ွင္မွာ
သူ႔ကို ေတာ္ရံုလူ မထိပါးႏိုင္မွာ"
Seok Jin စိတ္ဓာတ္ေတြ အသူတစ္ရာ နစ္တဲ့ ေခ်ာက္ထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။
"သူ႔ကို အဲလိုလုပ္လိုက္လို႔ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္လို႔ ဦးေလးထင္လား"
"...."
"သူ႔အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ အသိဆံုးပဲ ဦးေလး
စိတ္မပါဘဲ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က သူ႔အတြက္ စိန္ေခၚမႈပဲ
သူ႔ဘဝမွာ သူျဖစ္ခ်င္တာ ေလး နည္းနည္း ေလာက္ကိုပဲ လိုက္ေလ်ာေပးလို႔မရဘူးလား"
အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္မွန္းလည္း သိပါသည္။
အခ်ိန္မီလိုမီညား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလးႏွင့္ ေတာင္းဆိုရျခင္းသာ
မဂၤလာပြဲသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ကာ မနက္ပိုင္းသည္ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ကုမၸဏီမွ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ သူတို႔သာ ျဖစ္ၿပီး
ညေနပိုင္းမွ ကုမၸဏီ ဝန္ထမ္းေတြပါမက်န္ အသိမိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ပါဝင္လာမည္ျဖစ္သည္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ မဂၤလာပြဲ ခမ္းနားလြန္းေနပါေစ Tae အတြက္ ေလာကငရဲ ပဲ ဆိုတာ သူသိၿပီးသား
"ငါမင္းကို ေျပာၿပီးၿပီလို႔ ထင္တယ္
စကားဆိုတာ ကြၽံမိရင္ ႏႈတ္မရဘူးဆိုတာ
အခု ငါတို႔ က်ြံၿပီးေနၿပီဘဲ
အရာအားလံုးက သူ႔အတြက္ ေကာင္းဖို႔ ျဖစ္လာတယ္ပဲ သတ္မွတ္ရေတာ့မွာေပါ့"
ဘဝမွာ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆံုးအလုပ္ေတြက မေသခ်ာသည့္ အရာေတြ
မပိုင္ႏိုင္သည့္ အရာေတြကို အဆင္ေျပလုပ္နိုင္ ဟန္ေဆာင္ေနၾကျခင္းကိုပင္
တစ္ဖက္သားအေျခအေနကို အတိအက် မသိဘဲ ႀကိဳတင္အာမခံထားျခင္းကလည္း အဆင္ေျပလ်ွင္ ကိစၥမ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း မေျပႏိုင္သည့္အခါ ရင္ဆိုင္ရမည့္သူအတြက္ ကိစၥအားလံုးသည္ အႏုတ္ဘက္ ျပမည့္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတြခ်ည္းသာ
Tae အတြက္ သူ စိတ္မေကာင္း လြန္းသည္ကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဟုထင္သည္။
"Hyung ကေလးေလး ကံဆိုးလိုက္တာ"
..... ..... ..... ...... ...... ....... ...... .....
"သခင္ေလး စံအိမ္ကိုျပန္မွာလား"
"မျပန္ဘူး Hotel မွာပဲ ေနမွာ"
Seoul ကိုေရာက္တိုင္း သခင္ေလးက ဖခင္႐ွိရာ Jeon စံအိမ္ကိုလည္းမျပန္သလို မာမီအေမြ ေပးခဲ့သည့္ စံအိမ္ႀကီးကိုလည္း မျပန္ခဲ့
သခင္ေလး ဘာစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ အတြင္းေရးမႉး ျဖစ္သည့္သူပင္ အလံုးစံုမသိရ
"မင္းကိစၥအတြက္ မင္းလည္း သြားေလ"
"သခင္ေလးက "
"ဒီအခ်ိန္က ငါ့အတြက္ စိတ္ပူေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးေနာ္ Hoseok "
"ေကာင္းပါၿပီ"
ေျပာလိုက္ မွ ေနာက္ကို လွည့္ ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္ ျဖင့္ သံေယာဇဥ္ လက္က်န္ေတြကို ျဖတ္မရပံု ရစြာ အခန္းထဲမွ Hoseok ထြက္သြားခဲ့သည္။
"အာ...ဒီေကာင္ ငါ့ေယာက်ာ္း လည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔"
Hoseokထြက္သြားသည္ႏွင့္ Hotel ၏ ေခါင္မိုးထပ္ Roof garden သို႔တက္ခဲ့ကာ စိတ္ေအးလက္ေအး ထိုင္ေနမိၿပီး
အတိတ္က ေျခရာေတြ ထပ္ေနတဲ့ အမွတ္တရ ေတြ႐ွိရာ ၿမိဳ႕ကို အေပၚစီးမွ ၾကည့္ေနမိသည္။
ခပ္ဆိုးဆိုး ေမာင္ရယ္ အျမဲတမ္း စာေတြ အလုပ္ေတြႏွင့္ ႐ႈတ္ေနတတ္တဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရယ္
ေမာင္႐ွာလိုက္သည့္ ျပႆ ...နာေတြ
ေမာင္ စလိုက္သည့္ ရန္ပြဲေတြ
မိသားစု အတြင္း ပဋိပကၡ ေတြ
အားလံုးက အတိတ္မွာ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရဆိုးဆိုးေတြအျဖစ္ သည္ၿမိဳ႕ မွာ ႂကြင္းက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ျပႆ နာေတြကို ေမာင္မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ေမာင္စိတ္ဆနၵ႐ွိရာအတိုင္း ေလာကကႀကီးမွာေနပစ္လိုက္ျခင္းကပင္ ျပႆ နာမ်ားက ေမာင့္ကို ႀကိဳက္ခ်င္လာၾကပံုပင္
အခ်ိန္ အနည္းငယ္ၾကာသည္ႏွင့္ ဝန္ထမ္းေလးတစ္ေယာက္က သူမွာထားသည့္ ဝိုင္ပုလင္း ႏွင့္ ဝိုင္ခြက္ကို လာပို႔ေပးသြားသည္။
ဝိုင္တစ္ခြက္ ကိုေသာက္ၿပီး ေယာက်္ားအေၾကာင္းကိုတစိမ့္စိမ့္ ေတြးေနရမည္ဟု လည္း ေမာင့္ ဘဝမွာ မစဥ္းစားမိခဲ့
စိတ္႐ႈတ္စရာေတြကို ေမာင့္ေခါင္းက အမ်ားႀကီး လက္မခံတတ္
တစ္ေလာကလံုး ဂ႐ုမစိုက္တတ္တဲ့ေမာင္
ျသဇာအာဏာ ေတြက ဘုရင္တစ္ပါးေလာက္႐ွိတဲ့ေမာင္
သိပ္တင္စီးတတ္တဲ့ေမာင္
ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုတာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ တစ္ခ်က္ ရမ္းခါလိုက္တာနဲ႔ မိုးေပၚက အလိုေလ်ွာက္ က်ေပးရသလား ေတာင္ ထင္ရတဲ့ေမာင္
နတ္ဘုရား တစ္ပါးလို႔ေတာင္ ထင္ရေသာ ႐ုပ္ရည္ ႐ွိတဲ့ေမာင့္မွာ
ေမာင့္ ကိုျပစ္ေျပးတဲ့ ေမာင့္ေယာက်္ား ေလး ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူက ယံုလိမ့္မလဲ
"Jeon Jimin မင္းက ေမာင့္အတြက္ တကယ့္ အနၱရာယ္ ပဲ"
ဝိုင္ခြက္ကို လႈတ္ယမ္းလို႔ ေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေတြက ျပံဳးမိလိုက္ျပန္သည္။
တစ္ခုခု အဆင္မေျပလာတိုင္း Jeon Jimin က သူ႔ကို ထားခဲ့တတ္တာ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနၿပီထင္သည္။
နာရီဝက္ နီးပါး႐ွိသည္ အထိ ထိုင္ ကာေယာက်္ားဆိုးဆိုးေလး အေၾကာင္း ေတြးေနခဲ့ ၿပီး အခန္းထဲျပန္ေတာ့မည္အျပဳ ေမာင့္ ခနၶာကိုယ္ က ယိုင္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။
သတိႀကီးသူမို႔ ခနၶာကိုယ္ ၏ အဆင္မေျပျခင္းေတြ၏ အစပ်ိဳးရာသည္ ဘယ္ကလဲဟုေထြေထြ ထူးထူး စဥ္းစားေနစရာမလို
အေ႐ွ႕မွ ဝိုင္ပုလင္းကို ၾကည့္လိုက္သည့္ ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြကအႏွစ္ႏွစ္အလ လက ရန္သူႀကီးပမာ
ေဝဒနာ သည္ တစ္စတစ္စ ဆိုးဝါးလာသည္ဟု ထင္လာသည္ႏွင့္ အခန္းသို႔ ဒယိမ္းဒယိုင္ ျဖင့္ ေရာက္ေအာင္ သတိထားၿပီးျပန္ခဲ့ရသည္။
ေမာင္႔ေဒါသေတြသည္ အထိန္းအကြပ္ မဲ့လာသည္ဟု ထင္သည္။
လြင့္ ပ်ံေနသည့္ အာရံုေတြ ကို အေတာ္ေလးစုစည္းေနရသည္။
"ေတာက္!...ဘယ္သူေတာင္းစားက လုပ္လိုက္တာလဲ မိရင္ေတာ့လား အေသပဲ"
ေမာင္က အလုပ္ကိစၥေတြကလြဲလို႔ အနားတြင္ guard ေတြ ထားရျခင္းကို မႀကိဳက္
ေမာင္ႏွင့္ မနီးမေဝးမျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရာတြင္႐ွိေနၾကေပလိမ့္မည္။
ေမာင့္ အိတ္ထဲမွ အေရးေပၚအခ်က္ျပ ကရိယာေလး ႐ွိေသာ္လည္း သည္ကိစၥသည္ ေမာင့္အတြက္ လူတစ္အုပ္ႏွင့္ ေျဖ႐ွင္းလို႔ရမည့္ ကိစၥ မဟုတ္
ဘာမဟုတ္သည့္ကိစၥအတြက္ စိတ္႐ႈတ္စြာ ေမာင္ေသြးဆိုးလာမိလိမ့္မည္။
အခန္ထဲ ကိုသာအေလာတႀကီး ဝင္လိုက္ၿပီး တံခါး ကို မွီထားသည့္ ေမာင့္ရင္ဘတ္ေတြက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
လည္ပင္းထက္ မွ necktie ကို စိတ္႐ႈတ္စြာ ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်လိုက္သည္။
coat အနက္ေရာင္ ကိုပါ တစ္ဆက္တည္း ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့
Shirt အက်ႌ သာက်န္ေတာ့သည့္ ေမာင္ဟာ ေဝဒနာေၾကာင့္ စိတ္ေတြ အနားရႏိုင္ျခင္း မ႐ွိေသး
ၾကယ္သီးေတြ ကိုတစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး ျဖဳတ္ေနခဲ့ျပန္သည္။
"ေရာက္လာၿပီပဲ "
"ဟင္!"
ဝင္လာကတည္းက မေသးလွတဲ့ ဒုကၡေတြႏွင့္ ကိုယ့္အာရံုႏွင့္ ကိုယ္သာ ႐ွိခဲ့သည္မို႔ အနားေရာက္လာသည့္ ေကာက္ေၾကာင္းလွလွႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္ ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြသည္ ဝိုင္းကနဲ
ဒါႀကီးက သူ႔အခန္းထဲ ဘယ္လို ေရာက္လာခဲ့တာလဲ
"မင္း..က"
"အဆင္မေျပဘူးထင္တယ္ တို႔ ကူညီေပးမယ္ေလ"
ေရာင္စံုတဲ့ လက္သည္းလွလွေလးေတြနဲ႔ ေမာင့္ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္ရင္း ရင္ခြင္ထဲ ဝင္လာသည့္ ခနၶာကိုယ္အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ ေမာင့္ စိတ္ထဲ မီးေတြနဲ႔ တို႔ထိလိုက္သလို႔ က်င္ကနဲ
အလုပ္လုပ္လို႔ ရေသးတဲ့ ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလြား အလုပ္ေပးေနရင္း လက္ေတြ သည္ တုန္ယင္ေနခဲ့ကာ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားမိသည္။
အသက္ကို ျပင္းျပစြာ ႐ွဴ ေနျခင္းက ေမာင့္ကို စိတ္သက္သာရာ အနည္းငယ္ ျဖစ္ေစတဲ့ ကုစားမႈ တစ္ခု
ေဝဒနာသည္ ေလ်ာ့ပါးမသြားခဲ့
ေမာင့္ ရဲ႕ လည္တိုင္ေတြကို နမ္း႐ွံု႔ လာတဲ့ အခါ ေမာင္ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပေတာ့
ခံစားမႈေတြက တရိပ္ရိပ္တက္လာခဲ့ကာ သာယာမႈေတြေတာ့ မဟုတ္ခဲ့
လူသတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္ေနတဲ့ ေမာင့္ေဒါသေတြ
ေမာင္က ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ခနၶာကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွည့္ လိုက္ၿပီး ေမာင္မွီထားခဲ့သည့္ တံခါး ဘက္သို႔ ဆြဲကပ္ လိုက္ေတာ့
အမ်ိဳး သမီးက အထင္လြဲသြားပံု ရကာ အေျခအေနေကာင္းၿပီအထင္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေတြက ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြဆီသို႔ တိုးကပ္လာခ်ိန္တြင္ ေမာင့္၏ လ်ွင္ျမန္တဲ့ လက္တစ္ဖက္က ထိုအမ်ိဳးသမီး ၏ လည္တိုင္ကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သည္။
"မင္းက မ်ား!"
ဘီးလူးသရဲစီးေနသလို ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြကို ျမင္လိုက္ရမွ ထိုအမ်ိဳးသမီးက အေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔သြားပံုရကာ
သူမလည္တိုင္ထက္မွ ေမာင့္ လက္ကို ဆြဲျဖဳတ္ဖို႔ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေနခဲ့သည္။
"ဘယ္သူလဲ...ငါ့့..ကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ ..ဘယ္.. သူလဲ"
"ကြၽန္မ... မ..မသိ..ဘူး"
လည္တိုင္ထက္မွေမာင့္လက္ေတြက ပိုအားျပဳလိုက္တာေၾကာင့္ ထို အမ်ိဳးသမီး မ်က္ဝန္းေတြျပာေဝသြား ပံုရသည္။
"ေသ..ခ်င္ ေနတာလား"
"မ...မညာ..ပါဘူး..သူတို႔ဖုန္းထဲက.. ေငြ ...ေငြ လြဲ ၿပီး..လိပ္..လိပ္.. စာ ေျပာ.လို႔ ေရာက္
လာတာ"
သည္အမ်ိဳးသမီးကလည္း သည္လိုေနရာကလြဲ၍ က်န္တဲ့ေနရာေတြမွာ အသံုးတည့္ပံုမေပၚ
"ငါ့..အေ႐ွ႕က.. ထြက္သြား"
"အဟြတ္... အဟြတ္..အဟြတ္"
ေမာင္ ထိုအမ်ိဳးသမီး လည္တိုင္ထက္က လက္ေတြကိုျဖည္ လႊတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေခ်ာင္းေတြ တဟြတ္ဟြတ္ထဆိုးကာ အခန္းထဲ မွ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။
ေမာင့္ခနၶာကိုယ္က ဘယ္လိုမွ အဆင္ေျပမေနခဲ့ ပတ္ပတ္လည္ က မီးေတြဝိုင္းျမႇိဳက္ေနသည့္ အလား
Shirt အက်ႌကို အကုန္ဆြဲခြၽတ္လိုက္ ကာေရာက္ရာ ေပါက္ရာ လႊင့္ ပစ္လိုက္ေတာ့ ေမာင့္အေပၚဘက္ပိုင္းက ဗလာ ျဖစ္သြားရသည္။
ေမာင္ဒီကိစၥကိုေျဖရွင္းမွရေတာ့မည္
ေဘာင္ဘီခါးပတ္ကိုစိတ္ျမန္လက္ျမန္ ဆြဲ ျဖဳတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့
"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္"
အျမင္ေတြ အနည္းငယ္ ဝါးေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေမာင့္မွာ သိပ္ပါးတဲ့ နားေတြက အလုပ္ျဖစ္တာမို႔ တံခါးဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္"
တံခါးေခါက္သံ က အလ်ွင္စလိုႏိုင္လွစြာ ထြက္ေပၚေနဆဲ
Hoseok ျပန္ေရာက္လာတာ ထင္သည္။
Hoseok လာလ်ွင္ သည္ျပႆ နာကို ေျဖ႐ွင္းလို႔ရမည္ထင္သည္။
တံခါးဆီသို႔ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ေလ်ွာက္သြားကာ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ တိုးဝင္လာသည့္ ရင္းနီးေနက် သင္းပ်ံ့ ပ်ံ ့ရနံ႔ေလးတစ္ခု
Cap,mask အဝတ္အစားေတြက အစ အားလံုး အနက္ေရာင္ေတြကိုသာ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ေရာက္ေနခဲ့သည္။
ေမာင္သိေနခဲ့တယ္
ေမာင္လံုးဝမမွားႏိုင္ဘူးဆိုတာ
ေမာင့္အျမင္ေတြ ဝါးေနပါေစ
ေမာင္မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ထားေစဦးေတာ့
ဘယ္လိုမွ မလြဲေခ်ာ္ႏိုင္တဲ့ အေကာင္အထည္က ေမာင့္ေ႐ွ႕မွာ ေရာက္ေနခဲ့သည္။
ထိုပံုရိပ္ေလး၏ လက္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲ လိုက္ကာ အခန္းထဲ ေခၚသြင္းလိုက္ၿပီးတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
လည္တိုင္ထက္မ်က္ႏွာအပ္ထားတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ အသက္႐ွဴ ႐ိႈက္ေနပံုက အေတာ္ေလး ျပင္း႐ွေနခဲ့လ်ွက္
ထိန္းခ်ဳပ္ရလြန္းလို႔ ခနၶာကိုယ္ ကတဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေနခဲ့တဲ့ေမာင့္ပံုစံဟာ
ဖက္ထားသည့္ ခနၶာကိုယ္ေလးကိုေတာ့ ထိခိုက္ပဲ့ေႂကြသြားမွာ စိုးေနသည့္အလား ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ေလးေနႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့ပံုရသည္။
"ေမာင္အရမ္းပူတယ္...
ေမာင္အရမ္းပူေနတယ္ Ji Ji
ေမာင့္ ခနၶာကိုယ္ကို အေကာင္ေတြ
အေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီး ဝိုင္းကိုက္ေနသလိုပဲ
မီးစေတြနဲ႔ ထိုးေနသလိုပဲ"
အသက္႐ွဴ ႐ိႈက္ေနရာမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ေမာင့္ ေလသံက အက္႐ွ႐ွ ႏိုင္လွစြာ
ဝင္ေလထြက္ေလ ေတြက ေဖြးဥဥလည္တိုင္းကို က်ီစယ္ေနခဲ့သည္ေၾကာင့္ ေမြးညႇင္းေလးေတြ ပင္ေထာင္ထလာခဲ့သည္အထိပင္
"အင္း...Hyung သိတယ္
ေမာင္ ဘာျဖစ္ေနလဲ Hyung သိပါတယ္"
ရင္ခြင္ထဲမွ သူမလႊတ္တမ္းထည့္ဖက္ထားခ်င္တဲ့ အရာေလးကေတာ့ လူးလြန္႔႐ုန္းထြက္ကာ သူ႔ရဲ႕ mask အနက္ေရာင္ကို ခြၽတ္လိုက္တာမို႔ ထူထူဖူးဖူးႏႈတ္ခမ္းေလးက ထင္းကနဲ ေပၚလာခဲ့သည္။
cap ကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေပ်ာ့ အိအိဆံႏြယ္ေလးေတြက နဖူးျပင္ေပၚ ဝဲျဖာ က်လာျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ပန္းေရာင္သမ္းေနမည္ျဖစ္တဲ့ ပါးျပင္ေလးဆီသို႔ ဝိုးတဝါး ပံုရိပ္ေတြၾကား ႀကိဳးစား လက္လွမ္းေတာ့ လက္ေသးေသးေတြက ဖိဆုပ္ကိုင္လာသည္။
"ေမာင္...အဆင္မေျပဘူး မဟုတ္လား"
"ေမာင္ ...အဆင္...မေျပဘူး"
"ေမာင့္ေ႐ွ႕မွာ ေမာင့္ေယာက်္ား ႐ွိေနတယ္ေလ
ေမာင့္ရဲ႕ ကာမပိုင္ ေယာက်္ား"
"မင္း.ကို..ထိခိုက္ လိမ့္မယ္
ေမာင္..စိတ္.မထိန္း ႏိုင္ေလာက္ဘူး"
ေျသာ္... ေမာင္ရယ္ လို႔သာ ေအာ္ဟစ္ငိုယို ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
မင္းကို ငါ ခ်စ္မိခဲ့တာ ငါ့အျပစ္မဟုတ္ဘူးေမာင္
ငါ့ကို မခ်စ္ ခ်စ္ေအာင္ မင္းပဲ လုပ္ခဲ့တာ
ရင္ခြင္ထဲ ပစ္ဝင္လာသည့္ ခနၶာကိုယ္ေလးက ေမာင့္လည္တိုင္ေတြကို သိုင္းဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြႏွင့္ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြေပၚမြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ နမ္း႐ိႈက္ လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေမာင္က ခါးသိမ္သိမ္ေလးထက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္တြယ္မိလ်ွက္သား
ေမာင့္လည္တိုင္ေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြက ထိေတြ႔ လာေတာ့ ေမာင္လူးလြန္႔ေနခဲ့ကာ ပခံုးေသးေသးေလးေတြကို က်ိဳးေၾကမတတ္ ဖိဆုပ္ထားခဲ့သည္။
"ေမာင္..မင္းဒီလိုေနတာ အနၱရာယ္မ်ားတယ္ မင္းစိတ္ကို လႊတ္ခ်လိုက္
စိတ္႐ွိရာအတိုင္း အႀကိဳက္ လြင့္ေမ်ာ ပစ္လိုက္"
နားနားကပ္လာသည့္ တို႔သဲ့သဲ့ ေလသံေလးက ေမာင္ပီပီသ သၾကားဖို႔ေတာ့ လံုေလာက္ခဲ့ပါသည္။
ေမာင္က မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လိုက္ၿပီး ရီေဝေဝ မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ ၾကည့္လာခဲ့ကာ
"မင္းက ဘယ္ သူလဲ"
"ေမာင့္ ေယာက်္ား"
ေမာင့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြမွာ အျပံဳးႏုႏုေလးျဖစ္ေပၚလာပံုက သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားတစ္ျခမ္းျဖစ္တဲ့ မွည့္နက္ေလးကထင္းကနဲ
သူသိပ္ေပ်ာ္ဝင္ရတဲ့ ပါးခိ်ဳင္းကေလးက ေရးေရးေလးေပၚလို႔
ေလာကႀကီးက သိပ္ကို လွေနတာပဲ
ပူေႏြးျပင္း႐ွတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြကို ထိေတြ႔ လာခ်ိန္မွာ ေမာင့္ဆီက အပူဓာတ္ေတြက သူ႔ႏွလံုးသားတစ္ေလ်ွာက္ ျဖတ္စီးလာတဲ့ ေရပူစမ္းေလးအလား
မႏုညံ့လွတဲ့ သည္အနမ္းေတြက လွပျခင္းေတြ ႏွင့္လည္း မကင္းခဲ့ျပန္ဘူး
သိပ္ကိုလွေနခဲ့ပါသည္။
သူတို႔ အမ်ားႀကီး နမ္းခဲ့ ၾကသည္။
လည္တိုင္ႏုႏုေလးထက္မွာ ေဆးေရာင္ရင့္ရင့္ေလးေတြေမာင္ကအႀကိဳက္ ျခယ္လို႔
တင္ပါးေအာက္မွ ေပြ႔ခ်ီလာတဲ့ သန္သန္မာမာ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ ေျခတံ သြယ္သြယ္ေလးေတြက ေမာင့္ခါးထက္မွာ အံဝင္ခြင္က်
သူဟာ အျမဲတမ္းေမာင္ဆိုသည့္ လူသားအတြက္ အတူ ယွဥ္တြဲ ျဖစ္တည္ေနသည့္အလား ခနၶာကိုယ္ေလးကေတာင္ေမာင့္ရင္ ခြင္ထဲ တစ္သားတည္း နစ္ျမဳတ္ေနခဲ့သည္။
ဆိုဖာထက္မွာမွီရင္း
နံရံေတြကိုဖိကပ္ရင္းျဖင့္ ဆက္ခဲ့ၾကသည့္ အနမ္းခရီးေတြက အဆံုးအစေတြမဲ့လ်ွက္
အသိစိတ္ ေတြေဝးလိုက္နီးလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ေမာင္ဟာ အိစက္စက္ ေမြ႔ယာႀကီးထက္ ေရာက္သည္အထိ နွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြကိုအလြတ္မေပးစြာ ႐ူး႐ူးမူးမူး လိုက္နမ္းေနခဲ့သည္။
ေမာင့္လက္ေတြသည္လည္း မၿငိမ္မသက္လွစြာ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွ အလွတရား ၏ မထိအပ္ထိအပ္ အစိတိအပိုင္းေတြဆီမွာ ကူးလူးေလ်ွာက္သြားေနခဲ့သည္။
"ၿဗိ!!"
Jimin ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အက်ီၤအနက္ေရာင္ ေလးက ေမာင့္လက္ထဲမွာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ ပါသြားၾကသည္။
ေမာင္က ေတာ့ေလ
သူ႔ပစၥည္းေတြ ဖ်က္စီးဖို႔ ေမြးလာသလား ေအာင့္ေမ့ရသည္။
ခနၶာကိုယ္ရဲ႕ အေႏွာင္အတြယ္ေတြ ကင္း႐ွင္းသြား ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေမာင္က ေတြေတြႀကီး စိုက္ၾကည့္လာသည္။
"ဘာ..ဘာျဖစ္ လို႔လဲ"
"အရမ္း လွလို႔
မင္းက... အရမ္းလွလို္႔"
ေမာင္ကအသိစိတ္သိပ္မကပ္သည့္ အခ်ိန္မွာေတာင့္ သူ႔ကို ႐ွက္ေအာင္ ကလီကမာ ေတြေျပာတတ္ေသးတာ
သူ႔ခနၶာကိုယ္ကို ေမာင္ကစံုခ်ည္ဆန္ခ်ည္ နမ္းေနခဲ့သည္။
ေျခသလံုး ေျခဖဝါးရဲရဲေလးေတြအထိ
ထိလြယ္႐ွ လြယ္အစိတိအပိုင္းေလးေတြ ဆီ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ အလည္လာတိုင္း အသံေသးေသးေလးေတြက တားမရဆီးမရ
ေမာင္က ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ ကို တစ္ခ်က္ဖိကပ္လိုက္ကာ သူ႔ရဲ႕ ဒုကၡ အိုးေလးကိုေျဖ႐ွင္းဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့
မ်က္ရည္ေလးေတြ ေဝ့တက္သြားရသည္။
ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးအီမသြား ခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာ ဟာ ေမာင့္ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔တင္ ေက်နပ္တာထက္ ပိုခဲ့ ရပါသည္။
သဘာဝအတိုင္း မဟုတ္သည့္ အေျခအေနေတြက ေမာင့္ဆနၵေတြကို ဘယ္လိုမွ ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ မစြမ္းသာခဲ့
အခ်ိန္ေတြ တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔အတူ
အႀကိမ္ႀကိမ္ေသာ လြန္ေျမာက္ျခင္းေတြ ထဲမွာ ေမာင္က သူ႔ရဲ႕လြတ္ထြက္ ေနတဲ့ စိတ္ေတြကို အေတာ္ေလး ခြၽန္းအုပ္ေနခဲ့ပံုေပၚေသာ္လည္း ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အေနထားသို႔ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့
"ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္"
"ထပ္ေျပာ"
"ေမာင့္ကို အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္"
"ထပ္ေျပာဦး"
"ေမာင့္ကို ဒီ ကမၻာ ႀကီးေပၚက အရာ အားလံုးထက္ အခ်စ္ဆံုးပဲ"
"ေမာင္**?"
ေမာင့္ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ျခင္းႏွင့္
သူအေပၚပိက်လာတဲ့ ခနၶာကိုယ္ႀကီးကိုJimin ဆီးဖမ္းလိုက္ေတာ့ ေမာင္က သူ႔လည္တိုင္ထက္ မ်က္ႏွာ အပ္ကာ မ်က္ဝန္းေတြက မွိတ္က်သြားေခ်ၿပီ
သူအဆံုးထိ မၾကားလိုက္ရေပမယ့္ လႈတ္ခတ္သြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြက *ေမာင္ေရာပဲ*လို႔ ေျပာလိုက္ သလားလို႔
နာက်င္ျခင္းေတြ
ရင္ဘတ္အထိ နာခဲ့ရတဲ့ နာက်င္ျခင္းေတြက ေတာင္ ငါ့ကို မ်က္ရည္ မက်ေစဘူးေမာင္
မင္းဆီကထြက္လာတဲ့ ထင္ေယာင္ထင္မွား စကားေလးတစ္ခြန္းက ငါ့ကို အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ့သြားေစတယ္
ေမာင္ရယ္...ဒါေတြက ၾကာလာရင္ မင္းအတြက္ အိမ္မက္ေတြပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ
...... ...... ...... ...... ...... ....... ......
လြန္ခဲ့သည့္ သံုးနာရီခန္႔က
"ဒီေန႔ပဲ တ႐ုတ္ဘက္ကို ကိုကိုတို႔ ကူးေအာင္လို႔ ေျပာထားရက္နဲ႔
ၿပီးမွ ကေနဒါကို သြားၾကမယ္လို႔ စီစဥ္ ထားတာ"
"မနက္ျဖန္ Tae မဂၤလာေဆာင္မွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေလ ကိုကို
သြားမႏႈတ္ဆက္ရေပမယ့္
အေဝးကေန မဂၤလာေဆာင္ေနမယ့္သူ႔ကို လွမ္းၾကည့္ ခ်င္ရံုေလးပါ
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို
အခြင့္ေရးေလးေတာ့ ေပးပါေနာ္"
မ်က္ႏွာေလး ႏြမ္းလ်စြာ ေျပာေနေသာ္လည္း စိတ္မေကာင္း
"မနက္ျဖန္ေတာ့ သြားရမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုကိုရဲ႕"
မ်က္ဝန္းေလးေတြက ျပန္လည္ေတာက္ပ လာေတာ့မွ Min Yoongi သက္ျပင္းကို မသိမသာ ခ်မိသည္။
မွန္အျပည့္ကာရံထားသည့္Hotel ခန္းထဲမွ ေျမညီ ထပ္ႏွင့္နီးသည္မို႔ ကားေပၚတက္သြားသည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ မ်က္ခံုးတန္းေတြ က စုက်ံဳ႕ သြားရသည္။
"Hoseok hyung"
Hoseok hyung ႐ွိေနလ်ွင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကလည္း သူႏွင့္ တစ္မိုးေအာက္မွာ ႐ွိေနေလာက္မလား
သတိထားမိပံုမရသည့္ ကိုကို အားထားခဲ့ကာ toilet သို႔ဝင္လာခဲ့သည္။
မ်က္ႏွာကို ေရေအးေအးႏွင့္သစ္လိုက္ၿပီး စိတ္တည္ ၿငိမ္ကာမွ ထြက္လာ လိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္း ထဲမွ ကိုကိုက ဖုန္းေျပာေနဟန္
"Roof garden မွာလား အင္း ငါေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ၿပီးၿပီလား"
"...."
"ခပ္ျပင္းျပင္းေလး"
"တစ္ဖက္ကိုလည္း ငါဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီ
အခန္းထဲေရာက္ေနၿပီ"
"...."
"Jeon Jung Kook ကဘာသားနဲ႔ ထုထားတာ မို႔လဲ"
ေမာင္..ေမာင္လား
ကိုကို ကဖုန္းခ်ၿပီး သူ႔ဘက္လွည့္ လာေတာ့ အေတာ္ေလး အံျသသြားဟန္
"ကိုကို ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ"
"သိသြားၿပီးပဲ...sex နဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာ ကြဲျပားတယ္
ကေလးေလးကို ကြဲကြဲျပားျပား ကိုကိုက သိေစခ်င္တာ"
"ကြၽန္ေတာ္ အစကတည္းက သိၿပီးသားပါ
ဒီေလာက္ ႀကီး သက္ေသ သာဓကေတြနဲ႔ ႐ွင္းျပေပးဖို႔ မလိုပါဘူးကိုကို"
ေျပာၿပီး capေတြmaskေတြကို တပ္ကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ကေလးေလး
"ဒါကဘယ္လဲ Jimin"
"ေမာင့္ဆီကို ကြၽန္ေတာ္သြားရမယ္
ေမာင္အဆင္မေျပေလာက္ဘူး
သူေသြးဆိုးလာလိမ့္မယ္"
"Jimin!"
"စိတ္ခ် ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ အစီအစဥ္ေတြကိုမဖ်က္စီးဘူး
အစီစဥ္ထဲမပါတဲ့ အရာကို သြားဖ်က္စီးမွာ"
ေခါင္းမာ လိုက္သည့္ ကေလးဆိုတာ
"မခ်စ္တာကိုကြာ"
ကေလးေလးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကစူးကနဲ
"နာလြန္းလို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ မေျပာပါနဲ႔လား ကိုကို
မခ်စ္တာသိတယ္
ကိုယ့္ကို မခ်စ္တဲ့ သူကိုပဲ Park Jimin က ရေအာင္ယူထားခဲ့တာ
ကိုကိုသံုးတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲႏွစ္ေတြက ေမာင့္ကိုခ်ည္တုတ္ပစ္ခဲ့တာ
ဘာမွမသိတဲ့ေမာင့္ ကို ကြၽန္ေတာ္ပဲ ပတ္သက္ခဲ့တာ
ေမာင့္အနားမွာ ေနရတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွ လိပ္ျပာ မလံုခဲ့ရဘူး
ေဆးခပ္ခဲ့တယ္ေလ ဒီလက္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ဆၿပီးကို ေဆးခပ္ခဲ့တာေၾကာင့္"
လက္စြပ္ေလး ဝတ္ဆင္ထားသည့္ လက္ကေလးေတြကို ေျမႇာက္ျပၿပီး ေျပာလာတဲ့ ကေလးေလးရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ Min Yoongi လန္႔သြားရသည္။
"ဒါ..ဒါ ကိုကို႔ကို ေျပာရမယ့္စကားလား Jimin"
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုကို
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာထားတဲ့ ေနရာမွာ ဆံုၾကတာေပါ့"
အခန္းျပင္သို႔ေျပးထြက္သြားသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးကို တားဆီးခ်ိန္မရလိုက္
21.12.22
AN-အေျပးအလြားပဲ Juno ဖ်ားေနလို႔ စာမစစ္ျဖစ္ဘူးရယ္
နည္းနည္း သည္းခံေပးၾကေနာ္
Unicode
ပြိုင်ပွဲတွေ အများကြီး ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ဖူးပါတယ်
အနိုင်တွေ အရှုံးတွေ
အမျိုးမျိုး ရလဒ်တွေနဲ့
မတွေးထားခဲ့မိတာက
သိပ်အားနည်းတတ်တဲ့ မေတ္တာရေးကို ပြိုင်ဆိုင်ရမယ်လို့
...... ...... ...... ...... ...... ....... ....... ......
မင်္ဂလာပွဲ ကျင်းပမည့် တစ်ရက်အလို
"ဦးလေး Tae ကို ဒီလိုကြီးဘောင်ခတ်ချည်တုတ်မှ ပဲ ဖြစ်မှာလား
သူသေသွား လိမ့်မယ်"
Seok Jin သည်းမခံနိုင်တော့
အခြေအနေတွေသည် သိပ်တစ်ဖက်စောင်းနင်းကျနေသည်ဟု ခံစားရနေသောကြောင့်
"ငါက အဲလို မလုပ်လို့ ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ"
ဦးလေး၏ ပြန်ဖြေပုံက အေးစက်စက်
"ဦးလေးတစ်ဖက်သတ် အမြင်လေးတစ်ခုတည်းနဲ့ မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့လား
Tae ဘက်ကို တစ်ချက်လောက်ကြည့် ပေးပါဦး "
"အခု ငါလုပ်နေတဲ့ ကိစ္စတွေအားလုံးက သူ့အတွက်ကြီးပဲ
သူကငါ့သားပါ
သူ့နောင်ရေးအတွက် စိတ်ချရအောင် ငါစီမံခဲ့ ချင်တာ"
Seok Jin ဦးလေးကိုကြည့်ကာ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ခေါင်းကိုသာရမ်းနေမိသည်။
"သူ့ဆန္ဒကို နည်းနည်း လောက်တော့
ဦးလေးထည့်စဉ်းစားပေးသင့်တာ
ဦးလေးက သူ့အဖေလို့ ခံယူထားတယ်ဆိုရင်ပေါ့"
"Seok Jin!"
"ပြီးတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေက ဦးလေး မြင်ခဲ့ ရတဲ့ အခြေအနေတွေကိုလည်း
ပြန်သုံးသပ်ကြည့် သင့်တယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်
ဆယ်နှစ်ဆိုတဲ့ အတိုင်းအတာ ထိတောင်မရောက်သေးတဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်က လူသတ်ဖို့ ကြံစည်တယ်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား
ကျောင်းတက်နေချိန်မှာ
အစည်း ဝေးခန်းတွေမှာ လူမှုဆက်ဆံရေးနယ်ပယ်တွေမှာ
ဖေအေတစ်ယောက်လုံးက ကျဉ် ထားပြီးတော့ လူသတ်သမားဆိုတဲ့စွတ်စွဲချက်တွေနဲ့ ထွက်နေတဲ့ ဒီကောလဟာလတွေရဲ့ ဒဏ်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ Taeအလူးအလဲ ခံစားခဲ့ရပြီးပြီ
စိတ်ဒဏ်ရာတွေလည်း မနည်းမနော ရပြီးပြီ
သူ့ကို မချစ်ရင်နေပါ ဒဏ်ရာတွေတော့ မပေးပါနဲ့လား
လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝက လူတွေရဲ နှုတ်ဖျားမှာတင် သေတတ် လို့ပါ
အစ်မ တဲ့... ဦးလေး သူ့ကိုအစ်မခေါ်ခိုင်းတဲ့သူ့ အစ်မကမိသားစုဆန်ဆန် လူမြင် ကွင်းမှာ ပါးရိုက်ပြဖို့အတွက် တောင် ဦးလေးက လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေ ပေးထားခဲ့တယ်လား
တစ်သက်လုံး လှည့်မကြည့်ခဲ့တဲ့ ဦးလေးဆီက သူ့ဒဏ်ရာတွေကို ဖြေသိမ့်ဖို့ ဆေးတွေ ဘယ်တုန်းကမှ မရခဲ့ဘူး
ဆားတွေ ချည်းပဲရခဲ့တာ"
"ငါကရော... သူ့ကိုအဆိုးဝါးဆုံးအရာတွေပဲ ဖြစ်ပါစေလို့ တွေးပြီး ရွေးလုပ်နေခဲ့တာလို့ မင်းထင်လား
ငါသိတယ်...ငါမြွေပွေးကို ခါးပိုက် ပိုက်ခဲ့ မိတယ်ဆိုတာ
ငါသိပ်သိခဲ့တာပေါ့
ဒါပေမယ့် ကျွံမိတဲ့အရာတွေထဲမှာ စကားကတော့ နှုတ်ဖို့ အခက်ခဲဆုံးပဲ
ငါတစ်ရက်မှ Taeအတွက်စိတ်မအေး နိုင်ခဲ့ဘူး
ငါ့အနားမှာ ထားရင် သူဒီလောက်တောင် အသက်ရှည်မှာ မဟုတ်ဘူး
အဲဒါကို မင်းသိလား"
Seok Jin အံ့သြ သွားကာ တွေတွေလေး ဦးလေးဖြစ်သူကို ကြည့်လာသည်။
"ဒါဆို ဦးလေးက"
"ဟုတ်တယ် သူ့အမေနဲ့ငါ တိုင်ပင်ပြီး ကွာရှင်းခဲ့ရတယ်
သူ့ကို ကာကွယ်ဖို့အတွက်
အခု လက်ထပ်ပွဲဆိုတာလည်း သူ့အတွက်ပဲ
သူအင်အား ကြီးနေဖို့ သိပ်လိုတယ်
ဒါမှ သူအသက်ရှင်မှာ
သူ့ကို တော်ရုံလူ မထိပါးနိုင်မှာ"
Seok Jin စိတ်ဓာတ်တွေ အသူတစ်ရာ နစ်တဲ့ ချောက်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။
"သူ့ကို အဲလိုလုပ်လိုက်လို့ အဆင်ပြေလိမ့်မယ်လို့ ဦးလေးထင်လား"
"...."
"သူ့အကြောင်းကို ကျွန်တော် အသိဆုံးပဲ ဦးလေး
စိတ်မပါဘဲ လုပ်ရမယ့် အလုပ်က သူ့အတွက် စိန်ခေါ်မှုပဲ
သူ့ဘဝမှာ သူဖြစ်ချင်တာ လေး နည်းနည်း လောက်ကိုပဲ လိုက်လျောပေးလို့မရဘူးလား"
အချိန်ကောင်းမဟုတ်မှန်းလည်း သိပါသည်။
အချိန်မီလိုမီညား မျှော်လင့်ချက်လေးနှင့် တောင်းဆိုရခြင်းသာ
မင်္ဂလာပွဲသည် နှစ်ကြိမ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ကာ မနက်ပိုင်းသည် သူ့ဘက်ကိုယ့်ဘက် ကုမ္ပဏီမှ မိတ်ဆွေများနှင့် သူတို့သာ ဖြစ်ပြီး
ညနေပိုင်းမှ ကုမ္ပဏီ ဝန်ထမ်းတွေပါမကျန် အသိမိတ်ဆွေတွေ သူငယ်ချင်းတွေအားလုံး ပါဝင်လာမည်ဖြစ်သည်။
ဘယ်လောက်ပဲ မင်္ဂလာပွဲ ခမ်းနားလွန်းနေပါစေ Tae အတွက် လောကငရဲ ပဲ ဆိုတာ သူသိပြီးသား
"ငါမင်းကို ပြောပြီးပြီလို့ ထင်တယ်
စကားဆိုတာ ကျွံမိရင် နှုတ်မရဘူးဆိုတာ
အခု ငါတို့ ကျွံပြီးနေပြီဘဲ
အရာအားလုံးက သူ့အတွက် ကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတယ်ပဲ သတ်မှတ်ရတော့မှာပေါ့"
ဘဝမှာ စိတ်ပျက်စရာအကောင်းဆုံးအလုပ်တွေက မသေချာသည့် အရာတွေ
မပိုင်နိုင်သည့် အရာတွေကို အဆင်ပြေပြေလုပ်နိုင် ဟန်ဆောင်နေကြခြင်းကိုပင်
တစ်ဖက်သားအခြေအနေကို အတိအကျ မသိဘဲ ကြိုတင်အာမခံထားခြင်းကလည်း အဆင်ပြေလျှင် ကိစ္စမရှိနိုင်သော်လည်း မပြေနိုင်သည့်အခါ ရင်ဆိုင်ရမည့်သူအတွက် ကိစ္စအားလုံးသည် အနုတ်ဘက် ပြမည့် ဆိုးဆိုးဝါးဝါးတွေချည်းသာ
Tae အတွက် သူ စိတ်မကောင်း လွန်းသည်ကလွဲလို့ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူးဟုထင်သည်။
"Hyung ကလေးလေး ကံဆိုးလိုက်တာ"
..... ..... ..... ...... ...... ....... ...... .....
"သခင်လေး စံအိမ်ကိုပြန်မှာလား"
"မပြန်ဘူး Hotel မှာပဲ နေမှာ"
Seoul ကိုရောက်တိုင်း သခင်လေးက ဖခင်ရှိရာ Jeon စံအိမ်ကိုလည်းမပြန်သလို မာမီအမွေ ပေးခဲ့သည့် စံအိမ်ကြီးကိုလည်း မပြန်ခဲ့
သခင်လေး ဘာစိတ်ကူးတွေနှင့် ဘာတွေ လုပ်နေလဲ အတွင်းရေးမှူး ဖြစ်သည့်သူပင် အလုံးစုံမသိရ
"မင်းကိစ္စအတွက် မင်းလည်း သွားလေ"
"သခင်လေးက "
"ဒီအချိန်က ငါ့အတွက် စိတ်ပူနေရမယ့် အချိန်မဟုတ်ဘူးနော် Hoseok "
"ကောင်းပါပြီ"
ပြောလိုက် မှ နောက်ကို လှည့် ကြည့် လှည့်ကြည့် ဖြင့် သံယောဇဉ် လက်ကျန်တွေကို ဖြတ်မရပုံ ရစွာ အခန်းထဲမှ Hoseok ထွက်သွားခဲ့သည်။
"အာ...ဒီကောင် ငါ့ယောက်ျား လည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့"
Hoseokထွက်သွားသည်နှင့် Hotel ၏ ခေါင်မိုးထပ် Roof garden သို့တက်ခဲ့ကာ စိတ်အေးလက်အေး ထိုင်နေမိပြီး
အတိတ်က ခြေရာတွေ ထပ်နေတဲ့ အမှတ်တရ တွေရှိရာ မြို့ကို အပေါ်စီးမှ ကြည့်နေမိသည်။
ခပ်ဆိုးဆိုး မောင်ရယ် အမြဲတမ်း စာတွေ အလုပ်တွေနှင့် ရှုတ်နေတတ်တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ရယ်
မောင်ရှာလိုက်သည့် ပြဿ နာတွေ
မောင် စလိုက်သည့် ရန်ပွဲတွေ
မိသားစု အတွင်း ပဋိပက္ခ တွေ
အားလုံးက အတိတ်မှာ သူလုပ်ခဲ့တဲ့ အမှတ်တရဆိုးဆိုးတွေအဖြစ် သည်မြို့ မှာ ကြွင်းကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ပြဿ နာတွေကို မောင်မကြိုက်သော်လည်း မောင်စိတ်ဆန္ဒရှိရာအတိုင်း လောကကြီးမှာနေပစ်လိုက်ခြင်းကပင် ပြဿ နာများက မောင့်ကို ကြိုက်ချင်လာကြပုံပင်
အချိန် အနည်းငယ်ကြာသည်နှင့် ဝန်ထမ်းလေးတစ်ယောက်က သူမှာထားသည့် ဝိုင်ပုလင်း နှင့် ဝိုင်ခွက်ကို လာပို့ပေးသွားသည်။
ဝိုင်တစ်ခွက် ကိုသောက်ပြီး ယောက်ျားအကြောင်းကိုတစိမ့်စိမ့် တွေးနေရမည်ဟု လည်း မောင့် ဘဝမှာ မစဉ်းစားမိခဲ့
စိတ်ရှုတ်စရာတွေကို မောင့်ခေါင်းက အများကြီး လက်မခံတတ်
တစ်လောကလုံး ဂရုမစိုက်တတ်တဲ့မောင်
သြဇာအာဏာ တွေက ဘုရင်တစ်ပါးလောက်ရှိတဲ့မောင်
သိပ်တင်စီးတတ်တဲ့မောင်
ပိုင်ဆိုင်မှုဆိုတာ လက်ချောင်းလေးတွေ တစ်ချက် ရမ်းခါလိုက်တာနဲ့ မိုးပေါ်က အလိုလျှောက် ကျပေးရသလား တောင် ထင်ရတဲ့မောင်
နတ်ဘုရား တစ်ပါးလို့တောင် ထင်ရသော ရုပ်ရည် ရှိတဲ့မောင့်မှာ
မောင့် ကိုပြစ်ပြေးတဲ့ မောင့်ယောက်ျား လေး ရှိနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူက ယုံလိမ့်မလဲ
"Jeon Jimin မင်းက မောင့်အတွက် တကယ့် အန္တရာယ် ပဲ"
ဝိုင်ခွက်ကို လှုတ်ရမ်းလို့ မော့သောက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးပါးတွေက ပြုံးမိလိုက်ပြန်သည်။
တစ်ခုခု အဆင်မပြေလာတိုင်း Jeon Jimin က သူ့ကို ထားခဲ့တတ်တာ အကျင့်တစ်ခုလို ဖြစ်နေပြီထင်သည်။
နာရီဝက် နီးပါးရှိသည် အထိ ထိုင် ကာယောက်ျားဆိုးဆိုးလေး အကြောင်း တွေးနေခဲ့ ပြီး အခန်းထဲပြန်တော့မည်အပြု မောင့် ခန္ဓာကိုယ် က ယိုင်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
သတိကြီးသူမို့ ခန္ဓာကိုယ် ၏ အဆင်မပြေခြင်းတွေ၏ အစပျိုးရာသည် ဘယ်ကလဲဟုထွေထွေ ထူးထူး စဉ်းစားနေစရာမလို
အရှေ့မှ ဝိုင်ပုလင်းကို ကြည့်လိုက်သည့် မောင့်မျက်ဝန်းတွေကအနှစ်နှစ်အလ လက ရန်သူကြီးပမာ
ဝေဒနာ သည် တစ်စတစ်စ ဆိုးဝါးလာသည်ဟု ထင်လာသည်နှင့် အခန်းသို့ ဒယိမ်းဒယိုင် ဖြင့် ရောက်အောင် သတိထားပြီးပြန်ခဲ့ရသည်။
မောင့်ဒေါသတွေသည် အထိန်းအကွပ် မဲ့လာသည်ဟု ထင်သည်။
လွင့် ပျံနေသည့် အာရုံတွေ ကို အတော်လေးစုစည်းနေရသည်။
"တောက်!...ဘယ်သူတောင်းစားက လုပ်လိုက်တာလဲ မိရင်တော့လား အသေပဲ"
မောင်က အလုပ်ကိစ္စတွေကလွဲလို့ အနားတွင် guard တွေ ထားရခြင်းကို မကြိုက်
မောင်နှင့် မနီးမဝေးမမြင်နိုင်သည့် နေရာတွင်ရှိနေကြပေလိမ့်မည်။
မောင့် အိတ်ထဲမှ အရေးပေါ်အချက်ပြ ကရိယာလေး ရှိသော်လည်း သည်ကိစ္စသည် မောင့်အတွက် လူတစ်အုပ်နှင့် ဖြေရှင်းလို့ရမည့် ကိစ္စ မဟုတ်
ဘာမဟုတ်သည့်ကိစ္စအတွက် စိတ်ရှုတ်စွာ မောင်သွေးဆိုးလာမိလိမ့်မည်။
အခန်ထဲ ကိုသာအလောတကြီး ဝင်လိုက်ပြီး တံခါး ကို မှီထားသည့် မောင့်ရင်ဘတ်တွေက နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
လည်ပင်းထက် မှ necktie ကို စိတ်ရှုတ်စွာ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချလိုက်သည်။
coat အနက်ရောင် ကိုပါ တစ်ဆက်တည်း ချွတ်ပစ်လိုက်တော့
Shirt အင်္ကျီ သာကျန်တော့သည့် မောင်ဟာ ဝေဒနာကြောင့် စိတ်တွေ အနားရနိုင်ခြင်း မရှိသေး
ကြယ်သီးတွေ ကိုတစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဖြုတ်နေခဲ့ပြန်သည်။
"ရောက်လာပြီပဲ "
"ဟင်!"
ဝင်လာကတည်းက မသေးလှတဲ့ ဒုက္ခတွေနှင့် ကိုယ့်အာရုံနှင့် ကိုယ်သာ ရှိခဲ့သည်မို့ အနားရောက်လာသည့် ကောက်ကြောင်းလှလှနှင့် အမျိုးသမီးကြောင့် မောင့်မျက်ဝန်းတွေသည် ဝိုင်းကနဲ
ဒါကြီးက သူ့အခန်းထဲ ဘယ်လို ရောက်လာခဲ့တာလဲ
"မင်း..က"
"အဆင်မပြေဘူးထင်တယ် တို့ ကူညီပေးမယ်လေ"
ရောင်စုံတဲ့ လက်သည်းလှလှလေးတွေနဲ့ မောင့်ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာသည့် ခန္ဓာကိုယ်အထိအတွေ့ကြောင့် မောင့် စိတ်ထဲ မီးတွေနဲ့ တို့ထိလိုက်သလို့ ကျင်ကနဲ
အလုပ်လုပ်လို့ ရသေးတဲ့ ဦးနှောက်ကို အပြေးအလွား အလုပ်ပေးနေရင်း လက်တွေ သည် တုန်ယင်နေခဲ့ကာ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။
အသက်ကို ပြင်းပြစွာ ရှူ နေခြင်းက မောင့်ကို စိတ်သက်သာရာ အနည်းငယ် ဖြစ်စေတဲ့ ကုစားမှု တစ်ခု
ဝေဒနာသည် လျော့ပါးမသွားခဲ့
မောင့် ရဲ့ လည်တိုင်တွေကို နမ်းရှုံ့ လာတဲ့ အခါ မောင်ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေတော့
ခံစားမှုတွေက တရိပ်ရိပ်တက်လာခဲ့ကာ သာယာမှုတွေတော့ မဟုတ်ခဲ့
လူသတ်ချင်လောက်အောင် ပြင်းထန်နေတဲ့ မောင့်ဒေါသတွေ
မောင်က ထိုအမျိုးသမီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့် လိုက်ပြီး မောင်မှီထားခဲ့သည့် တံခါး ဘက်သို့ ဆွဲကပ် လိုက်တော့
အမျိုး သမီးက အထင်လွဲသွားပုံ ရကာ အခြေအနေကောင်းပြီအထင်နှင့် နှုတ်ခမ်းရဲရဲတွေက မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေဆီသို့ တိုးကပ်လာချိန်တွင် မောင့်၏ လျှင်မြန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်က ထိုအမျိုးသမီး ၏ လည်တိုင်ကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"မင်းက များ!"
ဘီးလူးသရဲစီးနေသလို မောင့်မျက်ဝန်းတွေကို မြင်လိုက်ရမှ ထိုအမျိုးသမီးက အတော်လေး ထိတ်လန့်သွားပုံရကာ
သူမလည်တိုင်ထက်မှ မောင့် လက်ကို ဆွဲဖြုတ်ဖို့ အသည်းအသန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။
"ဘယ်သူလဲ...ငါ့..ကို ဒီလိုဖြစ်အောင် လုပ်တာ ..ဘယ်.. သူလဲ"
"ကျွန်မ... မ..မသိ..ဘူး"
လည်တိုင်ထက်မှမောင့်လက်တွေက ပိုအားပြုလိုက်တာကြောင့် ထို အမျိုးသမီး မျက်ဝန်းတွေပြာဝေသွား ပုံရသည်။
"သေ..ချင် နေတာလား"
"မ...မညာ..ပါဘူး..သူတို့ဖုန်းထဲက.. ငွေ ...ငွေ လွဲ ပြီး..လိပ်..လိပ်.. စာ ပြော.လို့ ရောက်
လာတာ"
သည်အမျိုးသမီးကလည်း သည်လိုနေရာကလွဲ၍ ကျန်တဲ့နေရာတွေမှာ အသုံးတည့်ပုံမပေါ်
"ငါ့..အရှေ့က.. ထွက်သွား"
"အဟွတ်... အဟွတ်..အဟွတ်"
မောင် ထိုအမျိုးသမီး လည်တိုင်ထက်က လက်တွေကိုဖြည် လွှတ်လိုက်သည်နှင့် ချောင်းတွေ တဟွတ်ဟွတ်ထဆိုးကာ အခန်းထဲ မှ ထွက်ပြေးသွားတော့သည်။
မောင့်ခန္ဓာကိုယ်က ဘယ်လိုမှ အဆင်ပြေမနေခဲ့ ပတ်ပတ်လည် က မီးတွေဝိုင်းမြှိုက်နေသည့် အလား
Shirt အင်္ကျီကို အကုန်ဆွဲချွတ်လိုက် ကာရောက်ရာ ပေါက်ရာ လွှင့် ပစ်လိုက်တော့ မောင့်အပေါ်ဘက်ပိုင်းက ဗလာ ဖြစ်သွားရသည်။
မောင်ဒီကိစ္စကိုဖြေရှင်းမှရတော့မည်
ဘောင်ဘီခါးပတ်ကိုစိတ်မြန်လက်မြန် ဆွဲ ဖြုတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့
"ဒေါက်...ဒေါက်...ဒေါက်"
အမြင်တွေ အနည်းငယ် ဝါးနေပြီ ဖြစ်တဲ့ မောင့်မှာ သိပ်ပါးတဲ့ နားတွေက အလုပ်ဖြစ်တာမို့ တံခါးဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"ဒေါက်...ဒေါက်...ဒေါက်"
တံခါးခေါက်သံ က အလျှင်စလိုနိုင်လှစွာ ထွက်ပေါ်နေဆဲ
Hoseok ပြန်ရောက်လာတာ ထင်သည်။
Hoseok လာလျှင် သည်ပြဿ နာကို ဖြေရှင်းလို့ရမည်ထင်သည်။
တံခါးဆီသို့ ယိုင်နဲ့နဲ့ လျှောက်သွားကာ တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ နှာခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသည့် ရင်းနီးနေကျ သင်းပျံ့ ပျံ့ရနံ့လေးတစ်ခု
Cap,mask အဝတ်အစားတွေက အစ အားလုံး အနက်ရောင်တွေကိုသာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ရှေ့မှာ ရောက်နေခဲ့သည်။
မောင်သိနေခဲ့တယ်
မောင်လုံးဝမမှားနိုင်ဘူးဆိုတာ
မောင့်အမြင်တွေ ဝါးနေပါစေ
မောင်မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားစေဦးတော့
ဘယ်လိုမှ မလွဲချော်နိုင်တဲ့ အကောင်အထည်က မောင့်ရှေ့မှာ ရောက်နေခဲ့သည်။
ထိုပုံရိပ်လေး၏ လက်တွေကို ဆောင့်ဆွဲ လိုက်ကာ အခန်းထဲ ခေါ်သွင်းလိုက်ပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်မိသည်။
လည်တိုင်ထက်မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ မောင့်ရဲ့ အသက်ရှူ ရှိုက်နေပုံက အတော်လေး ပြင်းရှနေခဲ့လျှက်
ထိန်းချုပ်ရလွန်းလို့ ခန္ဓာကိုယ် ကတဆတ်ဆတ် တုန်ယင်နေခဲ့တဲ့မောင့်ပုံစံဟာ
ဖက်ထားသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုတော့ ထိခိုက်ပဲ့ကြွေသွားမှာ စိုးနေသည့်အလား ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် လေးနေနိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့ပုံရသည်။
"မောင်အရမ်းပူတယ်...
မောင်အရမ်းပူနေတယ် Ji Ji
မောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို အကောင်တွေ
အကောင်တွေ အများကြီး ဝိုင်းကိုက်နေသလိုပဲ
မီးစတွေနဲ့ ထိုးနေသလိုပဲ"
အသက်ရှူ ရှိုက်နေရာမှာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့မောင့် လေသံက အက်ရှရှ နိုင်လှစွာ
ဝင်လေထွက်လေ တွေက ဖွေးဥဥလည်တိုင်းကို ကျီစယ်နေခဲ့သည်ကြောင့် မွေးညှင်းလေးတွေ ပင်ထောင်ထလာခဲ့သည်အထိပင်
"အင်း...Hyung သိတယ်
မောင် ဘာဖြစ်နေလဲ Hyung သိပါတယ်"
ရင်ခွင်ထဲမှ သူမလွှတ်တမ်းထည့်ဖက်ထားချင်တဲ့ အရာလေးကတော့ လူးလွန့်ရုန်းထွက်ကာ သူ့ရဲ့ mask အနက်ရောင်ကို ချွတ်လိုက်တာမို့ ထူထူဖူးဖူးနှုတ်ခမ်းလေးက ထင်းကနဲ ပေါ်လာခဲ့သည်။
cap ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ ပျော့ အိအိဆံနွယ်လေးတွေက နဖူးပြင်ပေါ် ဝဲဖြာ ကျလာခြင်းကြောင့် အနည်းငယ် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ပန်းရောင်သမ်းနေမည်ဖြစ်တဲ့ ပါးပြင်လေးဆီသို့ ဝိုးတဝါး ပုံရိပ်တွေကြား ကြိုးစား လက်လှမ်းတော့ လက်သေးသေးတွေက ဖိဆုပ်ကိုင်လာသည်။
"မောင်...အဆင်မပြေဘူး မဟုတ်လား"
"မောင် ...အဆင်...မပြေဘူး"
"မောင့်ရှေ့မှာ မောင့်ယောက်ျား ရှိနေတယ်လေ
မောင့်ရဲ့ ကာမပိုင် ယောက်ျား"
"မင်း.ကို..ထိခိုက် လိမ့်မယ်
မောင်..စိတ်.မထိန်း နိုင်လောက်ဘူး"
သြော်... မောင်ရယ် လို့သာ အော်ဟစ်ငိုယို ပစ်လိုက်ချင်သည်။
မင်းကို ငါ ချစ်မိခဲ့တာ ငါ့အပြစ်မဟုတ်ဘူးမောင်
ငါ့ကို မချစ် ချစ်အောင် မင်းပဲ လုပ်ခဲ့တာ
ရင်ခွင်ထဲ ပစ်ဝင်လာသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေးက မောင့်လည်တိုင်တွေကို သိုင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေနှင့် မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေပေါ်မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် နမ်းရှိုက် လာချိန်တွင်တော့ မောင်က ခါးသိမ်သိမ်လေးထက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်မိလျှက်သား
မောင့်လည်တိုင်လေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေက ထိတွေ့ လာတော့ မောင်လူးလွန့်နေခဲ့ကာ ပခုံးသေးသေးလေးတွေကို ကျိုးကြေမတတ် ဖိဆုပ်ထားခဲ့သည်။
"မောင်..မင်းဒီလိုနေတာ အန္တရာယ်များတယ် မင်းစိတ်ကို လွှတ်ချလိုက်
စိတ်ရှိရာအတိုင်း အကြိုက် လွင့်မျော ပစ်လိုက်"
နားနားကပ်လာသည့် တို့သဲ့သဲ့ လေသံလေးက မောင်ပီပီသ သကြားဖို့တော့ လုံလောက်ခဲ့ပါသည်။
မောင်က မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်ပြီး ရီဝေဝေ မျက်ဝန်းတွေနှင့် ကြည့်လာခဲ့ကာ
"မင်းက ဘယ် သူလဲ"
"မောင့် ယောက်ျား"
မောင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေမှာ အပြုံးနုနုလေးဖြစ်ပေါ်လာပုံက သူ့ရဲ့နှလုံးသားတစ်ခြမ်းဖြစ်တဲ့ မှည့်နက်လေးကထင်းကနဲ
သူသိပ်ပျော်ဝင်ရတဲ့ ပါးချိုင်းကလေးက ရေးရေးလေးပေါ်လို့
လောကကြီးက သိပ်ကို လှနေတာပဲ
ပူနွေးပြင်းရှတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို ထိတွေ့ လာချိန်မှာ မောင့်ဆီက အပူဓာတ်တွေက သူ့နှလုံးသားတစ်လျှောက် ဖြတ်စီးလာတဲ့ ရေပူစမ်းလေးအလား
မနုညံ့လှတဲ့ သည်အနမ်းတွေက လှပခြင်းတွေ နှင့်လည်း မကင်းခဲ့ပြန်ဘူး
သိပ်ကိုလှနေခဲ့ပါသည်။
သူတို့ အများကြီး နမ်းခဲ့ ကြသည်။
လည်တိုင်နုနုလေးထက်မှာ ဆေးရောင်ရင့်ရင့်လေးတွေမောင်ကအကြိုက် ခြယ်လို့
တင်ပါးအောက်မှ ပွေ့ချီလာတဲ့ သန်သန်မာမာ လက်တစ်စုံကြောင့် ခြေတံ သွယ်သွယ်လေးတွေက မောင့်ခါးထက်မှာ အံဝင်ခွင်ကျ
သူဟာ အမြဲတမ်းမောင်ဆိုသည့် လူသားအတွက် အတူ ယှဉ်တွဲ ဖြစ်တည်နေသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်လေးကတောင်မောင့်ရင် ခွင်ထဲ တစ်သားတည်း နစ်မြုတ်နေခဲ့သည်။
ဆိုဖာထက်မှာမှီရင်း
နံရံတွေကိုဖိကပ်ရင်းဖြင့် ဆက်ခဲ့ကြသည့် အနမ်းခရီးတွေက အဆုံးအစတွေမဲ့လျှက်
အသိစိတ် တွေဝေးလိုက်နီးလိုက်ဖြစ်နေတဲ့မောင်ဟာ အိစက်စက် မွေ့ယာကြီးထက် ရောက်သည်အထိ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကိုအလွတ်မပေးစွာ ရူးရူးမူးမူး လိုက်နမ်းနေခဲ့သည်။
မောင့်လက်တွေသည်လည်း မငြိမ်မသက်လှစွာ မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှ အလှတရား ၏ မထိအပ်ထိအပ် အစိတိအပိုင်းတွေဆီမှာ ကူးလူးလျှောက်သွားနေခဲ့သည်။
"ဗြိ!!"
Jimin ဝတ်ဆင်ထားသည့် အင်္ကျီအနက်ရောင် လေးက မောင့်လက်ထဲမှာ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ် ပါသွားကြသည်။
မောင်က တော့လေ
သူ့ပစ္စည်းတွေ ဖျက်စီးဖို့ မွေးလာသလား အောင့်မေ့ရသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အနှောင်အတွယ်တွေ ကင်းရှင်းသွား ချိန်တွင်တော့ မောင်က တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်လာသည်။
"ဘာ..ဘာဖြစ် လို့လဲ"
"အရမ်း လှလို့
မင်းက... အရမ်းလှလ်ို့"
မောင်ကအသိစိတ်သိပ်မကပ်သည့် အချိန်မှာတောင့် သူ့ကို ရှက်အောင် ကလီကမာ တွေပြောတတ်သေးတာ
သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မောင်ကစုံချည်ဆန်ချည် နမ်းနေခဲ့သည်။
ခြေသလုံး ခြေဖဝါးရဲရဲလေးတွေအထိ
ထိလွယ်ရှ လွယ်အစိတ်အပိုင်းလေးတွေ ဆီ မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတွေ အလည်လာတိုင်း အသံသေးသေးလေးတွေက တားမရဆီးမရ
မောင်က နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကို တစ်ချက်ဖိကပ်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့ ဒုက္ခ အိုးလေးကိုဖြေရှင်းဖို့ကြိုးစားလိုက်ချိန်မှာတော့
မျက်ရည်လေးတွေ ဝေ့တက်သွားရသည်။
ဘယ်တော့မှ ရိုးအီမသွား ခဲ့ရတဲ့ ဝေဒနာ ဟာ မောင့်ကြောင့်ဆိုတဲ့ အသိစိတ်နဲ့တင် ကျေနပ်တာထက် ပိုခဲ့ ရပါသည်။
သဘာဝအတိုင်း မဟုတ်သည့် အခြေအနေတွေက မောင့်ဆန္ဒတွေကို ဘယ်လိုမှ နှစ်သိမ့်ဖို့ မစွမ်းသာခဲ့
အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့နဲ့အတူ
အကြိမ်ကြိမ်သော လွန်မြောက်ခြင်းတွေ ထဲမှာ မောင်က သူ့ရဲ့လွတ်ထွက် နေတဲ့ စိတ်တွေကို အတော်လေး ချွန်းအုပ်နေခဲ့ပုံပေါ်သော်လည်း အောင်အောင်မြင်မြင် အနေထားသို့ မရောက်နိုင်ခဲ့
"မောင့်ကိုချစ်တယ်"
"ထပ်ပြော"
"မောင့်ကို အများကြီးချစ်တယ်"
"ထပ်ပြောဦး"
"မောင့်ကို ဒီ ကမ္ဘာ ကြီးပေါ်က အရာ အားလုံးထက် အချစ်ဆုံးပဲ"
"မောင်**?"
မောင့်ရဲ့ လွတ်မြောက်ခြင်းနှင့်
သူအပေါ်ပိကျလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကိုJimin ဆီးဖမ်းလိုက်တော့ မောင်က သူ့လည်တိုင်ထက် မျက်နှာ အပ်ကာ မျက်ဝန်းတွေက မှိတ်ကျသွားချေပြီ
သူအဆုံးထိ မကြားလိုက်ရပေမယ့် လှုတ်ခတ်သွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတွေက *မောင်ရောပဲ*လို့ ပြောလိုက် သလားလို့
နာကျင်ခြင်းတွေ
ရင်ဘတ်အထိ နာခဲ့ရတဲ့ နာကျင်ခြင်းတွေက တောင် ငါ့ကို မျက်ရည် မကျစေဘူးမောင်
မင်းဆီကထွက်လာတဲ့ ထင်ယောင်ထင်မှား စကားလေးတစ်ခွန်းက ငါ့ကို အထိန်းအချုပ်မဲ့သွားစေတယ်
မောင်ရယ်...ဒါတွေက ကြာလာရင် မင်းအတွက် အိမ်မက်တွေပဲ ဖြစ်သွားမှာပါ
...... ...... ...... ...... ...... ....... ......
လွန်ခဲ့သည့် သုံးနာရီခန့်က
"ဒီနေ့ပဲ တရုတ်ဘက်ကို ကိုကိုတို့ ကူးအောင်လို့ ပြောထားရက်နဲ့
ပြီးမှ ကနေဒါကို သွားကြမယ်လို့ စီစဉ် ထားတာ"
"မနက်ဖြန် Tae မင်္ဂလာဆောင်မှာ သူက ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းလေ ကိုကို
သွားမနှုတ်ဆက်ရပေမယ့်
အဝေးကနေ မင်္ဂလာဆောင်နေမယ့်သူ့ကို လှမ်းကြည့် ချင်ရုံလေးပါ
နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို
အခွင့်ရေးလေးတော့ ပေးပါနော်"
မျက်နှာလေး နွမ်းလျစွာ ပြောနေသော်လည်း စိတ်မကောင်း
"မနက်ဖြန်တော့ သွားရမယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကိုရဲ့"
မျက်ဝန်းလေးတွေက ပြန်လည်တောက်ပ လာတော့မှ Min Yoongi သက်ပြင်းကို မသိမသာ ချမိသည်။
မှန်အပြည့်ကာရံထားသည့်Hotel ခန်းထဲမှ မြေညီ ထပ်နှင့်နီးသည်မို့ ကားပေါ်တက်သွားသည့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရတော့ မျက်ခုံးတန်းတွေ က စုကျုံ့ သွားရသည်။
"Hoseok hyung"
Hoseok hyung ရှိနေလျှင် တစ်စုံတစ်ယောက်ကလည်း သူနှင့် တစ်မိုးအောက်မှာ ရှိနေလောက်မလား
သတိထားမိပုံမရသည့် ကိုကို အားထားခဲ့ကာ toilet သို့ဝင်လာခဲ့သည်။
မျက်နှာကို ရေအေးအေးနှင့်သစ်လိုက်ပြီး စိတ်တည် ငြိမ်ကာမှ ထွက်လာ လိုက်တော့ ဧည့်ခန်း ထဲမှ ကိုကိုက ဖုန်းပြောနေဟန်
"Roof garden မှာလား အင်း ငါပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပြီးပြီလား"
"...."
"ခပ်ပြင်းပြင်းလေး"
"တစ်ဖက်ကိုလည်း ငါဖုန်းဆက်ပြီးပြီ
အခန်းထဲရောက်နေပြီ"
"...."
"Jeon Jung Kook ကဘာသားနဲ့ ထုထားတာ မို့လဲ"
မောင်..မောင်လား
ကိုကို ကဖုန်းချပြီး သူ့ဘက်လှည့် လာတော့ အတော်လေး အံသြသွားဟန်
"ကိုကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ"
"သိသွားပြီးပဲ...sex နဲ့ အချစ်ဆိုတာ ကွဲပြားတယ်
ကလေးလေးကို ကွဲကွဲပြားပြား ကိုကိုက သိစေချင်တာ"
"ကျွန်တော် အစကတည်းက သိပြီးသားပါ
ဒီလောက် ကြီး သက်သေ သာဓကတွေနဲ့ ရှင်းပြပေးဖို့ မလိုပါဘူးကိုကို"
ပြောပြီး capတွေmaskတွေကို တပ်ကာ အပြင်ထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ကလေးလေး
"ဒါကဘယ်လဲ Jimin"
"မောင့်ဆီကို ကျွန်တော်သွားရမယ်
မောင်အဆင်မပြေလောက်ဘူး
သူသွေးဆိုးလာလိမ့်မယ်"
"Jimin!"
"စိတ်ချ ကျွန်တော် ကိုကို့ အစီအစဉ်တွေကိုမဖျက်စီးဘူး
အစီစဉ်ထဲမပါတဲ့ အရာကို သွားဖျက်စီးမှာ"
ခေါင်းမာ လိုက်သည့် ကလေးဆိုတာ
"မချစ်တာကိုကွာ"
ကလေးလေးရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကစူးကနဲ
"နာလွန်းလို့ ထပ်ခါထပ်ခါ မပြောပါနဲ့လား ကိုကို
မချစ်တာသိတယ်
ကိုယ့်ကို မချစ်တဲ့ သူကိုပဲ Park Jimin က ရအောင်ယူထားခဲ့တာ
ကိုကိုသုံးတဲ့နည်းလမ်းနဲ့ပဲ ကျွန်တော် လွန်ခဲ့တဲနှစ်တွေက မောင့်ကိုချည်တုတ်ပစ်ခဲ့တာ
ဘာမှမသိတဲ့မောင့် ကို ကျွန်တော်ပဲ ပတ်သက်ခဲ့တာ
မောင့်အနားမှာ နေရတိုင်း ကျွန်တော် ဘယ်တုန်းကမှ လိပ်ပြာ မလုံခဲ့ရဘူး
ဆေးခပ်ခဲ့တယ်လေ ဒီလက်တွေနဲ့ ချိန်ဆပြီးကို ဆေးခပ်ခဲ့တာကြောင့်"
လက်စွပ်လေး ဝတ်ဆင်ထားသည့် လက်ကလေးတွေကို မြှောက်ပြပြီး ပြောလာတဲ့ ကလေးလေးရဲ့စကားတွေကြောင့် Min Yoongi လန့်သွားရသည်။
"ဒါ..ဒါ ကိုကို့ကို ပြောရမယ့်စကားလား Jimin"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို
ကျွန်တော်တို့ပြောထားတဲ့ နေရာမှာ ဆုံကြတာပေါ့"
အခန်းပြင်သို့ပြေးထွက်သွားသည့် ကောင်ငယ်လေးကို တားဆီးချိန်မရလိုက်
21.12.22
AN-အပြေးအလွားပဲ Juno ဖျားနေလို့ စာမစစ်ဖြစ်ဘူးရယ်
နည်းနည်း သည်းခံပေးကြနော်