"İğneler batmazzzzğğğğ" diye bağırdığımda.
Sorgusuz sualsiz devamını getirdi Ediz'im.
İşte bu yüzden best friend.
"yar bensiz yatmaz hacı cav cavğğğ" cırlamadan söylese ehh daha iyi olurdu.
Birbirimize bakıp kahkaha atmaya başlayınca etrafta ki bir kaç kişi, napıyor bu deliler der gibi baktı ama bizene.
Okul çıkışı sahile gelmiş çekirdek kola yapıyorduk.
Milletin dedikodusunu yaparak.
Sanırım en sevdiğim şeylerden biriydi Ediz'le dedikodu yapmak.
Hele birde Selma teyze olsaydı offff.
Tüm hastanenin kirli çamaşırlarını dökerdi.
"kankağğ bedelini ödeyeceksin kankağğ" diye bağırdı birden mal.
"ne bedeli kankağğ" diye ayak uydurdum.
"kerim'le Kerem'e özelimi anlatmışsın kankağğ" dediğinde mala bakar gibi baktım yüzüne.
"onlar ne alaka man kafa" diye sordum.
"ne bileyim lan videoda ki kızın ismini unuttum" diyip kendini çimlere bıraktı.
Bende kendimi hemen yanına attım.
Bizim oturamama hastalığımız vardı.
Nerede olursak olalım yatasımız geliyordu.
"nasıl gidiyor hayatın" diye sordu.
"gitmiyor" diyip omuz silktim.
Bunu konuşmak istemiyorum akışına bırakmıştım.
"mal çocuk amcamla çiğköfte partisi yapacağız bir gün sende geleceksin tabi ki. Amcamla çok iyi anlaşacağınıza eminim" dedim.
"yakışıklı mı amcan" diye sordu.
"ne salak salak sorular bunlar" diyerek yüzümü buruşturdum.
"mal çocuk sen gay değilsin, biseksüelde değilsin olum amcam ne alaka" diyip güldüm.
"salak mısın cemile, çirkin birinin yaptığı çiğköfteyi yiyemem" dedi.
Ben diyorum salak bu çocuk diye kimse inanmıyor.
"30 yaşında yakışıklı ve kaslı bir doktor kanka oldu mu" diyip göz devirdim.
"ahh daddy" dediğinde kocaman olmuş gözlerle baktım ona.
Birden kahkaha atmaya başladı.
Kafasına şaplağı yapıştırınca sustu mal herif.
Tövbe tövbe ne hallere soktu iki dakikada amcamı.
"iğrenç fantezi dünyandan uzak tut amcamı şerefsiz" dediğimde Piç gibi sırıttı.
"Devran'cığımı aldatmam zaten" diyerek olmayan saçlarını savurdu.
"ailemden uzak dur şerefsiz" diyerek ayaklandım.
Erim geliyordu beni almaya.
Mesaj atmıştı seni almaya geleyim diye geri çevirmek istememiştim.
Yada yorulmuştum.
"kalk ulan kalk abim geliyor bizi almaya" diyip çekiştirdim.
Abi kelimesini duyar duymaz Piç gibi güldü yine.
Yok ben bunu sikerim.
"hmm Erim'ciğim geliyor demek" dedi.
Vallahi beni sinir etmek için yapıyordu.
"gel gel abime yürü de sana bir taciz davası açsın, kurtulayım bende senden it" diyerek elimdekileri atmak için çöp aramaya başladım.
Elimdekileri atıp döndüğümde abimin çoktan geldiğini gördüm.
Ediz'e ters bir bakış atıp arabaya yürüdüm.
Ayrıca niye bu kadar benziyordu bunların ismi.
Ben ön koltuğa yerleşir yerleşmez Ediz arkaya geçti.
Zaten evi yakındı yürümek istemişti ama izin vermemiştim.
Ne kadar vefalı bir Best friendim allahım.
"hoş geldin abi" dediğimde en tatlı gülümsemesini gösterdi.
Gülünce çok tatlı oluyordu vicdansız.
"hoş bulduk abim" diyerek Ediz e döndü.
"sanırım meşhur Ediz sensin. Tanıştığıma memnun oldum kardeşim" diyip elini uzattı.
Ediz zort kanka.
"hoş bulduk Erim abiciğim bende memnun oldum. Ehh biraz öyle meşhurdur adım Vira bensiz yapamazda" diyip arkasına yaslandı.
Bu çocuğun egosu beni öldürecekti bir gün.
Sohbet ede ede gelmiştik Ediz'lerin evinin önüne.
O ne kadar yakın bir yerde inmek istesede abim net şekilde itiraz etmişti.
Ulan kapıya kadar gelip içeri girmediğimi Selma teyze duyarsa ebemi steteskop'la kovalar.
"görüşürüz Erim'ciğim abiciğim, kız zilli eve gidince yaz bana" diyerek indi arabadan.
O eve girince abim arabayı çalıştırdı.
Ediz'in bu hallerine hem şaşırıp hem çok gülmüştü.
Anlaşmalarına sevinmiştim aslında.
Birde onunla arkadaşlık yapamazsın tripleri çekemezdim ki kim olursa olsun Ediz ile benim bağlarımı koparamazdı.
Ne kadar tek başımıza olduğumuzda mal bir çocuk olsada toplum içinde aşırı ciddi ve korumacı oluyordu.
O beni olmayan kardeşi yerine koymuştu.
Ben onu abim.
Tabi abi diyecek halim yoktu hissetme açısından diyorum.
"hafta sonu Aydın'a gidecek misin abicim" diye sordu abim.
Kafamı can tarafından abime doğru çevirdim.
Bilmiyorum der gibi dudaklarımı büzdüm.
"bilmem daha hafta sonuna var" diyip omuz silktim.
Çok özlemiştim Ananem ve dedemi hatta hain kostak dayımı da.
Ama kırılmıştım hemde çok o yüzden emin olamıyorum gidip gitmemek konusunda.
Yarı yıl tatiline az kalmıştı belki o zaman giderdim.
Hem kırgınlığım geçmiş olurdu.
"gitmezsen bir şeyler yapalım mı abi kardeş" diye sordu bu sefer.
Aslında her şeyin farkındayım.
Gerçek bir abi kardeş olmaya çalışıyordu yada olmak istiyordu.
Peki ben neden kendimi geri çekiyordum.
Abimin ne suçu vardı olanlarda.
Birileri annem ve babamın ayrılığına sebep olmuş, birileri beni saklamış, diğeri aldı getirdi.
Peki abim bu olayın neresinde.
Aslında onun yaptığı tek hata tamamen Velayetimin onlarda olmasını istemesiydi.
Belki Abime karşı bende bir adım atmalıydım.
Abim olması onunla vakti geçirmek kıyafetlerini çalma fikri hiç kötü gelmiyordu kulağa.
"olur abi cumartesi gününü abi kardeş günü ilan ediyorum o zaman" dediğimde tüm dişlerini göstererek güldü.
Bende tebessüm ettikten sonra kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım.
Zaten gelmiştik.
Abim arabayı ota parka bıraktıktan sonra eve çıktık.
Kapıyı açar açmaz mutfaktan gelen tıkırtılarla babamın evde olduğunu anladık.
Şimdi bir ton hesap soracaktı.
Hehh geldi işte.
Sesimizi duyar duymaz üzerindeki mutfak önlüğü ile girdi salona.
"sen neredesin Vira. Bana nasıl haber vermezsin Vira. Ben senin babanım Vira. Yeter artık artık bize haber vermek zorundasın Vira." diyerek babam sormadan onun yerine ben kendi kendime sordum.
Abim bu halime gülerken göz devirmekle yetindim.
"bitti mi 'diye sordu babam.
Başımla onaylayınca o da beni taklit ederek başını salladı.
" üzerinizi değiştirip gelin hemen yemek hazır. "diyerek mutfağa gitti.
Ben kocaman olan gözlerimle abime döndüm.
" abi benim üç ay ömrüm mü kaldı "diye dehşete düşmüş bir sesle sordum.
" saçma sapan konuşma tövbe tövbe "dedi abim.
" babamın bana bir saat nasihat verip hesap sorması sonra benim sinirlenip kavga etmemiz gerekiyordu niye böyle oldu ki "diye sordum.
" Babayım ben baba saksı değil, üzerinizi değiştirin dedin orada dikilin değil "diye bağırınca koşarak odama geçip üzerimi değiştirdim.
Elimi yüzümü yıkadıktan mutfağa geçtim.
Abim çoktan üzerini değiştirip gelmişte yardım ediyordu.
Benlik bir şeyin kalmadığını görünce yerime geçip oturdum.
Babamın önüme koyduğu tabakla günün ikinci şokunu yaşadım.
Nohutlu pilav üstü tavuk vardı.
Babam abim ve kendine de yemek koyduğunda geçip oturdu.
Şu an bir tabağa bir babama bakıyordum.
"yavrum niye balık gibi bakıyorsun yemeğe yesene" dediğinde kendime geldim.
Cin mi kaçtı lan adamın içine.
"daha geçen gün yemeğe gittiğimizde sağlıksız demiştin" diye sordum.
Harbi götürmemişti beni pilavcıya.
"yemeğe demedim yapıldığı yerlere dedim onu güzelim" diyip yemeğine döndü.
Sandalyemi abime yaklaştırıp ona doğru iyice eğildim.
"abi babamın içine cin mi kaçtı acaba" diye sordum.
"saçmala abicim" diyerek kahkaha atmaya başladı.
Ben ciddiydim.
Boşverip yemeğime döndüm.
Tadına bakınca şaşırmıştım.
Aşırı iyi yapmıştı.
Tamam geldiğimden beri yemekleri o yapıyordu eli lezzetliydi ama bu başka olmuştu.
"baba" diye seslendim dikkatini çekmek için.
Bu aralar ne kadar çok baba kelimesini kullanıyordum.
Oysa bu zamana kadar iki üç kere anneme sorarken kullanmıştım.
En başından beri kabul etmiştim çünkü biyolojik bir gerçek vardı.
Sen benim babam değilsin triplerine girmemiştim hiç.
Ama sürekli kullandığımı farketmem tuaf hissettirmişti.
"efendim babacım" diye sordu.
Neden birden kalbim Hızlanmıştı ki.
İlk defa böyle sesleniyordu ve anlamsızca içimi kıpır kıpır etmişti.
"sen bırak savcılığı falan gel biz pilavcı açalım paraya para demeyiz" dedim.
Ehh ne kadar çok para o kadar iyi.
"ben mesleğinden memnunum babacım ayrıca sadece size yemek yaparken mutluyum" dediğinde yerimde kıpırdandım.
Lanet kalp alt tarafı bir kelime niye hızlanıyorsun.
Ben kendi kendimle kavga ederken babamın sesi böldü bunu.
"Devran aradı bugün beni Vira'm. Seni aramış açmamışsın bir sorun mu var" diye sordu.
Şu an tek düşündüğüm ismimin sonuna getirdiği iyelik ekiydi.
Cidden ne olmuştu bu adama.
"duymamışım, bir sorun yok" diye geçiştirdim.
"hafta sonu için bilet almak istiyormuş gidecek misin çok özlemiş ler seni " diye sordu bu sefer.
Direkt abime baktım.
Bende özlemiştim ama daha bir iki saat önce abime söz vermiştim.
Abim başını eğip yemeğiyle oynamaya başladı.
Bu öylesine yapılmış bir şey değildi.
Sanki üzülmüş gibiydi.
Hatta gibi fazlaydı.
Biliyordu her defasında demiştim 'onlarla sizin aranızda kaldığım her zaman onları seçerim ' diye.
Belkide abime atmak istediğim adımın tam zamanıydı.
Benim cevap vermediğimi farkedince kafasını kaldırıp burukça gülümsedi.
Ulan yanlış anlamıştı.
Boğazımı temizleyip söze girdim,
"cumartesi günü abi kardeş günü yapmaya karar vermiştik. O yüzden gitmeyeceğim bu hafta" dediğimde babam kocaman olmuş gözleriyle bana bakarken abim hızla tekrar eğdiği başını kaldırıp bu sefer kocaman gülümsedi.
Onlara karşı adım atmıştım.
İyi ni yoksa kötü mü yaptığımı zaman gösterecekti.
Ama bildiğim bir şey varsa savaşmaktan yorulduğumdu.
Akışına bırakmıştım.
Hem dayımın kırılacağını sanmıyorum.
Malum geçen hafta tatile gideceğiz gelme diye yalan söylemişti.
Yemekten sonra odama geçip biraz ders çalıştım.
Daha sonra dayıma gidemeyeceğim ile ilgili kısa bir mesaj attım.
İyice uykumun geldiğini farketmemle kendimi yatağa attım.
Uyukuya dalmadan hemen önce odama birinin girdiğini üzerimi örtüp, saçlarımı öptüğünü ve fısıldadığını duyar gibi olmuştum.
"iyi geceler küçük fırtınam"
Kenan'ın kendini düzeltmeye çalışması.
Vira ve Erim'in yakınlaşması kalbimi eritiyor.