*ကျုပ် မင်းကို သိပ်စိတ်ပျက်မိတယ် အရှင်*
စကားလေး တခွန်းသာ ဖြစ်သော်ငြား ရိုက်ခတ်မှုက ကြီးမားသည်။ စိတ်ဆိုးသည့်ခံစားချက်လည်း မဟုတ်၊ စိတ်ခုသည့်ခံစားချက်မျိုးလည်း မဟုတ်ပဲ စိမ်းကားသောထိုအကြည့်နှင့် ခပ်ပြတ်ပြတ်စကားလုံးတို့ကြောင့် အရှင်လေးမှာ စိတ်မကောင်းဖြစ်သလိုလို၊ ခံပြင်းသလိုလိုဖြင့် အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားချက်တို့ဖြစ်ပေါ်ရလေသည်။ တကြိမ်ကလေးမှ သေးသေးတင်မခံဖူးသူက သည်alphaနှင့်မှ ထိုသို့သော ခံစားချက်မျိုးဖြစ်ရသည်မို့ ပို၍ထူးဆန်းပါသည်လေ။
စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်ခဲ့မိသည့် သူက မှန်မနေခဲ့သော်လည်း ထိုalphaကလည်း လွန်သည်မဟုတ်လား။ လေတစ်လုံး မိုးတစ်လုံးဖြင့် ကိုယ်ရံတော်ဖြစ်ချင်ကြောင်းပြောခဲပြီး တကယ်တမ်း အဆက်ဟောင်းနဲ့ ပြန်တွေ့တော့ သူ့အား ရှိသည်တောင် မထင်ရအောင် လျစ်လျူရှုခဲ့တာလေ။ ဒါ့အပြင် သဘောကျသူရှိသည်ဆိုပြီး သူ့ကိုလည်း အသားလွတ်နမ်းသွားပြန်သေးသည်။ ပထမအကြိမ်များကဲ့သို့ ပညာပေးချင်၍ လုပ်သည် ခံစားရသည်ကြောင့် အတော်လေး မခံချင်ဖြစ်ရလေသည်။
ထို့ကြောင့်ပဲ အတွေးလွန်ကာ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်မိခြင်းပင်။ သို့သော်လည်း စကားနိုင်လု၍ အနိုင်ရလိုက်သည့် ခံစားချက်မျိုးကဲ့သို့ ဝမ်းသာ၍ မနေပဲ စိတ်ပျက်အားလျော့သောအကြည့်တို့ဖြင့် စကားတခွန်းကိုသာ ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောကာ ထွက်သွားသော ထိုalphaကြောင့် အရှင်လေးမှာ အင်မတန် ခံရခက်ပါသည်။ သာမန်နှင့် မတူပဲ စိမ်းကားလှသည့် ထိုမျက်ဝန်းစိမ်းစိမ်းတို့အား လုံးဝ မနှစ်သက်ပါလေ။
ယခုလည်း ခေါင်းဆောင်နှင့်အတူ ထိုနယ်မြေကို လိုက်လံကြည့်ရှုရသော်လည်း သူ့အား လျစ်လျူရှုထားသော ထိုalphaအား တခုခုလုပ်ပစ်လိုက်ချင်မိတော့သည်။ သူ့ကိုကျ စကားလေးပင် ဖက်မပြောပဲ သူငယ်ချင်းဆိုသော ထိုomegaနှင့်ကျ ရယ်မောနေလိုက်ပုံများ။
"ဒါက ကျုပ်တို့ နယ်မြေရဲ့ အလှဆုံး အပန်းဖြေနေရာပေါ့ အရှင်"
ကျောက်ဆောင်များပေါ်မှ ပန်းချီကားဆန်ဆန် စီးကျနေသော ရေတံခွန်သည် မိုးမခတောအတွင်းသို့ ဖြတ်၍စီးဆင်းသော စမ်းချောင်းလေးနှင့် ဆက်သွယ်၍နေသည်။ ကျောက်ဆောင်နက်နက်တို့ကြားမှ ရေဖွေးဖွေးတို့သည် မြင်ရသူတိုင်းကိုပင် စိတ်ကြည်လင်စေနိုင်သည့် ရှုခင်းပါပင်။ အရှင်လေးမှာ မချိုမချဥ်ဖြစ်နေသော စိတ်တို့ပင် အနည်းငယ်ပြေလျော့လာသေးသည်လေ။
"သိပ်လှပါတယ် ခေါင်းဆောင်။ ဒီနေရာမှာ ဒီလိုအလှတရားတွေရှိတာ မသိခဲ့ဘူး"
"သဘာဝက ပေးတဲ့ လက်ဆောင်တွေပေါ့ အရှင်။ ကျောက်ဆောင်ကြားက ရေတံခွန်ဆိုတော့ အတော်လေးမြင့်တာမို့ လှပေမယ့် အန္တရာယ်လည်း များတာပေါ့လေ။"
"တချို့သူတွေလိုပေါ့"
နှုတ်မှ ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်သည့် စကားဖြစ်သည့်တိုင် အရှင်လေးမှာ ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်ပါသေးသည်။ ခု သည်alphaက သူ့ကို အရွဲ့တိုက်ဖို့ပဲ စဥ်းစားထားသည်လား။ မျက်စောင်းရွဲ့ရွဲ့ထိုးကာ ထိုalphaနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်သို့ သုတ်သုတ် လျှောက်လာမိတော့သည်။
သို့သော်လည်း မိမိလျှောက်မိသည့်နေရာက ကျောက်ဆောင်အစွန်းဖြစ်နေသည်ကြောင့် ခြေချော်မတတ်ဖြစ်သွားရသည်။ လျင်မြန်သော ထိုalphaက ချက်ချင်းပင် ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်မို့သာ တော်သေးသည်။
"ခုနက ခေါင်းဆောင်ပြောထားတာ မကြားလိုက်ဘူးလား။ Eldoraကို ခေါင်းဆောင်မဲ့အောင် လုပ်ချင်နေတာလား အရှင်"
ဖမ်းဆွဲပေးထားသည်က ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းသော်လည်း နောက်ဆက်တွဲကြားလိုက်ရသည့်စကားက အရှင့်ဒေါသကို ဆူပွက်စေလေသည်ကြောင့် မျက်စိရှေ့မှ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်း တွန်းဖယ်ကာ ထိုနေရာမှ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။
*ဘယ်သူက ပိုပြီး အပြိုင် အရွဲ့တိုက်နိုင်မလဲ ကြည့်ကြတာပေါ့ ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်*
•••••
နောက်တစ်ရက်သို့ကူးပြောင်းကာ ပြန်ရမည့် အချိန်ရောက်လာသည်ထိ ထိုalphaက သူ့အားစကားမပြောသေးပေ။ အပြန်လမ်းတောက်လျှောက်လည်း ဝတ်ကျေတန်းကျေ စကားသာဆိုကာ ခရီးတထောက်နားချိန်တွင်ပင် သူ့အနားရောက်မလာပဲ တဦးတည်းသီးသန့်နေနေသူက အမှန်ပင် စိတ်ဆိုးနေသေးပုံပါပင်။
"စိတ်ပျက်တယ်တဲ့လား။ သူကများ! ပျက်လေ။ ပျက်လိုက်ပေါ့။ ငါကပိုတောင် နေနိုင်သေးတယ်"
အရှင်ကလေး၏ စိတ်အလိုမကျမှု၏ ဓားစာခံသည်တော့ အပြစ်မဲ့မြက်ပင်လေးများနှင့် လက်အောက်ခံ ရဲမက်တို့ပင်။အရေးထဲ ထိုalphaနှင့်သူ အချေအတင်ဖြစ်သည်ကို တီးမိခေါက်မိလောက်သာ သိသော ရဲမက်အချို့က မိမိက ထိုalpha၏ ချစ်သူအား တော်ကောက်သည်ဟု ကိုယ်တိုင်ရေး ဇာတ်ညွှန်းများ ဖန်တီးနေကြပြန်သည်မို့ နေရင်းထိုင်ရင်း ဗီလန်ဇာတ်ကောင်ဖြစ်ရပြန်သည်လေ။ ဒါတောင် စိတ်လိုက်မာန်ပါဖြင့်ပြောခဲ့သော ကြင်ယာတော်မြှောက်မည့်ကိစ္စကို မသိကြသေးပေ။
ဘူးဆို့ တစ်ရာကိုသာ ပိတ်လို့ရမည်၊ လူ့ပါးစပ်က အတားအဆီးမရှိသည်ကြောင့် ထိုပေါက်ကရသတင်းများ နန်းတော်ထိမပြန့်စေရန် ဓားကြိမ်း ကြိမ်းရလေတော့ မိမိမှာ လူကြမ်းနေရာပါ ရောက်ရလေတော့သည်။ ရယ်ဖွယ်ကောင်းလေစွ။
ဒါ့အပြင် ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်က သူ့အမှားကြောင့် စကားမပြောသည်က ထားပါ။ ပတ််ဂျီမင်ဆိုသည့် ထိုomegaကရော ဘာကြောင့်များ သူ့အား ပေစောင်စောင် ဆက်ဆံနေသည်လဲ။ Eldoraကိုလိုက်ချင်သည်ဆိုလို့လဲ ခေါ်လာရသေးတာကိုလေ။
"သခင်လေးပတ်ခ်"
"ပြောပါ အရှင်"
"ကိုယ်တော့်ကို ဘာမကျေနပ်တာရှိနေလဲ။ ဘာလို့ အဲ့လိုဆက်ဆံနေရသလဲ"
"ကျနော် အရှင့်ကို သာမန်ထက် လေးလေးစားစား ဆက်ဆံတာပါ။ အရှင့် ကြင်ယာတော်လောင်းမို့ ပိုပြီး လေးစားပြရမယ် မဟုတ်လား"
ခပ်အေးအေးပြုံး၍ ပြောလာသော်လည်း အပြုံးတုဖြစ်ကြောင်း တန်း၍ သိပါသည်လေ။ အရှင်သည်လည်း ခေသူမှ မဟုတ်ပဲ။ တဖက်omegaစိတ်ထဲတွင် ကြင်ယာတော်မြှောက်ရန် လိမ်ခေါ်လာသည့် ကတိမတည်သော တိုင်းပြည်အရှင်အဖြစ် စိတ်ခုနေလိမ့်မည်ကို ကျိန်းသေပေါက် ရိပ်မိပါသည်။
အထင်လွဲသည့်ပုံရိပ်အား ဖြေရှင်းလိုက်လျှင်ရသော်လည်း စုံတွဲလိုက် စိတ်ကောက်ပြနေသော ထိုနှစ်ယောက်အား မြင်ပြင်းကပ်၍ ရေလိုက်ငါးလိုက်သာ နေလိုက်ပါဦးမည်။ ကြင်ယာကိစ္စသည်တော့ နောက်ကိစ္စ နောက်မှရှင်းသည်ပေါ့။
"ဒီနားက ထောင်ချောက်တွေ ရှိတတ်တယ် ဂျီဂျီ။ သတိထား။ ငါ့နားမှာဖြစ်ဖြစ် ကပ်ပြီးလိုက်ရင်လိုက်ခဲ့"
သူတို့နှစ်ဦး ထောင်ချောက်မိကာ ခြေခေါက်ခဲ့ဖူးသည့်နေရာတွင် ထိုသို့ သတိပေးလေတော့ အရှင်လေးမှာ မခံချင်ဖြစ်မိပြန်သည်။ တကယ်ဆို အရှင်သခင်ဖြစ်သော သူ့အား ပိုပြီး စောင့်ရှောက်ပေးရမှာပင် မဟုတ်လား။
ထို့ကြောင့်ပင် စိတ်ပေါက်ပေါက်ဖြင့် ထောင်ချောက်ဟု ယူဆရသော နေရာသို့ မြင်းကို ဦးတည်မိတော့သည်။ မကြာပါ။ ဘေးဘက်မှ ထွက်လာသော ခပ်တင်းတင်း အသံဩဩကြောင့် လန့်သွားရတော့သည်။
"အရှင် ဘယ်သွားဖို့ ကြံနေတာလဲ"
ရုတ်တရက် မြင်းဇက်ကြိုးကို ဖမ်းထိန်းလိုက်သည်ကြောင့် တန့်ခနဲပင်ဖြစ်ရသည်။ ဘယ့်နှယ်ကြောင့် ပုံမှန်နှင့်မတူ အကြမ်းပတမ်းတွေဖြစ်နေရသည်လဲ။
"ကိုယ်တော့်ဘာသာ ဘယ်သွားသွားပေါ့ ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်"
"အဲ့နေရာက ထောင်ချောက်ရှိတာ သိရက်နဲ့ ဘာလို့ဦးတည်နေတာလဲ။ ဟိုတခါ ထိခိုက်ရတာနဲ့တင် မမှတ်သေးဘူးလား အရှင်"
"ခင်ဗျား ဘယ်တုန်းက ကိုယ်တော့်အကြောင်းကို အဲ့လောက် စိတ်ဝင်စားသွားပြန်တာလဲ ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်။ ခင်ဗျားပဲ စိတ်ပျက်တယ်ဆိုပြီး"
"အာ.. ဘာလဲ။ တာဝန်အရ လာကြည့်တာလား။ အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ မလိုဘူးနော်။ ကိုယ်တော်က ကိုယ့်ဟာကို ကာကွယ်နိုင်တာမို့ ခင်ဗျားရဲ့ မက်မွန်ပန်းပွင့်လေးကိုသာ ခလုတ်မထိ ဆူးမညိရအောင် သွားကာကွယ်ပေးလိုက်"
"ကျစ်! အရှင်ရာ"
"ဖယ်တော့။ အဲ့ ဇက်ကြိုးကို ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုလည်း လွှတ်"
သူတို့နှစ်ဦး၏ တင်းမာမှုကြား ဓားစာခံဖြစ်ရသည်က စီးတော်မြင်းပင်မို့ မခံနိုင်သည့်အဆုံး ဖောက်ပြန်ယိမ်းထိုးလာသော ထိုမြင်းနက်။ ရုတ်တရက် အငိုက်မိသကဲ့သို့ ဖြစ်ရသည်မို့ အရှင်လေးမှာ အရှိန်မထိန်းနိုင်စွာ ပြုတ်ကျလာလေတော့သည်။
"အရှင်!!"
ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်သည်လည်း ရပ်၍မှ ကြည့်မနေနိုင်ပဲ။ ချက်ချင်းပင် မြင်းပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာသော အရှင့်အား ပြေးဖမ်းမိတော့ အရှင့်အား အလိုလို ပွေ့ချီရက်သား ဖြစ်လေတော့သည်။
"ထိခိုက်မသွားဘူးမလား"
"ဖယ်-ဖယ်တော့။ ကိုယ်တော် ဆင်းမယ်"
နှစ်ဖက်အခြေအနေ တင်းမာနေသော အချိန်တွင် ယခုလိုအနေအထားကြီးက သိပ်စနိုးစနောင့်ဖြစ်ရပါသည်။ စိတ်ပျက်တယ်ဆိုလည်း ကျိုးကျိုးကန်းကန်း ပစ်ထားလိုက်တာ မဟုတ်။ ထိုalphaမှာလည်း ခန့်မှန်းရခက်ပါသည်။
"အရှင်။ ဒီမြင်းကို ဆက်ပြီး စီးသွားဖို့ မသင့်တော်ဘူးထင်ပါတယ်။ လမ်းခရီးမှာလည်း ခုလို ထပ်မဖြစ်ဘူးလို့ ပြောမရလို့ပါ"
"အဲ့လိုဆို ကိုယ်တော်က လမ်းလျှောက်ပြီး လိုက်ခဲ့ရမှာလား တပ်မှူးရဲ့"
မိမိတို့ အနေအထားကို မြင်သွားဟန်ရှိသော ရဲမက်ခေါင်းဆောင်က သတိပေးစကားပြောလာသော်လည်း မကြည်လင်သည့်စိတ်ကြောင့် ဘုကန့်လန့် ပြန်ပြောမိသည်။ အဓိကတရားခံမှာ ထိုalphaကြောင့်ပါပဲ။
"ကျုပ်မြင်းပေါ်မှာ တူတူလိုက်စီးလို့ ဖြစ်ပါတယ် အရှင်--"
"တပ်မှူး"
ရဲမက်ခေါင်းဆောင်၏ အကြံပေးမှု အဆုံးမသတ်ခင်မှာပင် ထွက်ပေါ်လာသည့် စကားသံဩဩ။ မျက်နှာကလည်း တင်းမာနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
"ပြောပါ ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်"
"အရှင့်ကို ကျုပ်နဲ့ ခေါ်သွားလိုက်မယ်။ ခင်ဗျား မြင်းကို ထိန်းပြီး အေးဆေးလာခဲ့ကြပါ"
"မလိုဘူး ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်။ ကိုယ်တော် တပ်မှူးရဲ့ မြင်းနဲ့ပဲ--"
"တပ်မှူးနဲ့ တူတူစီးလို့ တကယ်ပဲ အဆင်ပြေမယ်တဲ့လား အရှင်။"
"....."
"နောက်ပြီး ကျုပ်က အရှင့်ကိုယ်ရံတော်ပါ အရှင်။ အရှင့်ကို အနီးကပ် စောင့်ရှောက်ရမယ့် တာဝန်အပြည့်ရှိတာမို့ ကျုပ်နဲ့လိုက်တာပိုပြီး သင့်တော်မယ်လို့ထင်ပါတယ်"
ကျိုးကြောင်းသင့်နေသော alpha၏ အဆိုအား ငြင်းဝံ့သူမရှိကြသည်ကြောင့် လူနှစ်ဦး မြင်းတစ်စီးတည်းစီးကာ ခရီးဆက်ခဲ့ရတော့သည်။ တဦးနှင့် တဦး စကားဆိုခဲ့ခြင်းမရှိသည့်တိုင် ငြိမ်သက်၍မနေသော စိတ်နှလုံးနှင့် innerwolfတို့သည်တော့ မာန်ပြိုင်နေကြသည့် နှစ်ဦးအား လှောင်ရယ်၍သာ နေလေတော့သည်။
နေနိုင်ကြတာလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့တဲ့လေ။
••••••
ကိုယ့်ဒေါသနှင့်ကိုယ် ဖြစ်သည့်တိုင် တကယ်တမ်း ကြင်ယာတော်ကိစ္စကို မရင်ဆိုင်ချင်သေးသည်မို့ သမားတော်မင်ကို အကူအညီတောင်းကာ ထိုomegaအား သမားတော်မင် အိမ်တွင် ခေတ္တ တည်းခိုခိုင်းရသည်။ မဟာမိတ်ကိစ္စပြီးသည်အထိ ဖုံးကွယ်ထားမည်ဟူသော ဆင်ခြေဖြင့်ပေါ့။ နဂိုကမှ အတင်းအကျပ် ကြင်ယာပေးစားနေသူ အမတ်တို့က အခြားတိုင်းပြည်မှ omegaတစ်ယောက်အား နန်းတော်ထဲ ခေါ်သွင်းလာကြောင်းသာ သိလျှင် ကျိန်းသေပေါက်မလွယ်သည်လေ။
ထိုomegaသည်လည်း ဆေးပညာသင်ကြားလိုသူဖြစ်သည်ကြောင့် သမားတော်မင် နေအိမ်တွင် တည်းခိုစေကာ လိုအပ်သော အထောက်အပံ့များကို ပေးခြင်းဖြင့် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အဆင်ပြေစေရန် ဆောင်ရွက်ထားလေသည်။
သို့သော်လည်း ပို၍ယိုင်နဲ့လာခဲ့သည်က အရှင်နှင့် ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်ကြားမှ ဆက်ဆံရေးဖြစ်သည်။ နေရပ်ဟောင်းဖြစ်သည်ကြောင့် မဟာမိတ်ဆက်ဆံရေးအတွက် မကြာခဏ နန်းတော်မှ ထွက်ခွာရသော ထိုalphaနှင့် မဟာမိတ်ပေါင်းစည်းရေးအတွက် စီမံချက်များ ပြင်ဆင်ရသည်ကြောင့် အလုပ်ပိုလာသော အရှင်တို့သည် ပြေလည်ချိန်ပင် မရအောင် အလုပ်များလာသည်မို့ အနည်းငယ် ပို၍ ဝေးကွာလာခဲ့ကြလေသည်။
သို့ပေတည့် သင်းကွဲအုပ်စုနယ်မြေမှ ကိစ္စအား အချိန်ကြာလေ အားနာလေဖြစ်လာသော အရှင်။ အသက်အန္တရာယ်ပင်မမူပဲ နန်းတော်ထဲဝင်နိုင်အောင်အထိ စွမ်းဆောင်နိုင်သော ထိုalphaတန်ဖိုးထားသော ဝတ်ရုံကို အသားလွတ်ဖျက်ဆီးမိသည့် သူက ကလေးဆန်သည်ဟုလည်း ခံစားမိသလို လွန်သည်ဟုလည်း တွေးမိသည်။ သူတန်ဖိုးထားရသော သရဖူဖျက်ဆီးခံရလျှင် ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုသို့ တုံ့ပြန်မိလောက်မည််ပင်မဟုတ်လား
ထို့ကြောင့်ပဲ အတွေးဝင်လာသည်က တခါမှ မလုပ်ဖူးသော အလုပ်အား ကြိုးစားကြည့်ရန်ပင်...
"ဘယ် omegaကို ဆွဲဆောင်ဖို့ အနံ့တွေ အဲ့လောက်လွှတ်ထားတာလဲ"
အခန်းတွင်းဝင်လိုက်သည်နှင့် ထင်းနေအောင်ရသော မိုးရနံ့ပြင်းပြင်းသည် ထိုalpha၏ ကိုယ်ပိုင်အခန်းဖြစ်ကြောင်း ဖော်ကျူးကာနေသည်။ တခါမှမဝင်ဖူးသော ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်၏ အခန်းတွင်း ခပ်တိုးတိုးဝင်လာသာ အရှင်လေး။ တိုင်းပြည်အရှင်က လက်အောက်ခံ ကိုယ်ရံတော် အခန်းထဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဝင်ရန် ကြိုးစားနေသော ပုံရိပ်သည် အမှန်ပင်ရယ်ချင့်စဖွယ်ပင်။
"ထင်ထားတာထက် သပ်ရပ်တာပဲ"
ယာယီနန်းဆောင်ဖြစ်သည့်တိုင် ထိုalphaက နေတတ်ထိုင်တတ်၍ထင်။ အခန်းတွင်း အနေအထားက သပ်ရပ်ပါသည်လေ။ သူကြားဖူးသည်က alphaအများစုသည် ရှုပ်ပွသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို သဘောကျတတ်သည်ဆိုသည့်တိုင် သည်alphaကျ ကွဲပြားသားပင်။
"ဘယ်နားမှာ သိမ်းထားတာများလဲ..."
သေသေသပ်သပ် စီရီထားသော ပစ္စည်းများက လိုချင်သည့် ပစ္စည်းကိုရှာရန် ရှုပ်ပွပစ်ရမည်တောင် နှမြောစရာကောင်းသည်။ ထို့ကြောင့် မျက်လုံးများအား ဦးစွာကစားမိတော့ သေတ္တာတစ်ခု အနီးရှိ အညိုရောင်အဝတ်စကို သတိထားမိသည်ကြောင့် လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးမိသည်။ ရှာနေသည်ကို တွေ့ခဲ့ပြီလေ။
မိမိလက်ချက်ကြောင့် နှစ်ပိုင်းပြတ်နေသော ဝတ်ရုံအား သေချာကြည့်မိလေသည်အခါ ထိုဝတ်ရုံမှာ ပိတ်စနှစ်ခုကို ပူးချုပ်ထားသည်ကိုသတိထားမိသည်။ အတွင်းဘက် ပိတ်စ၏ အောက်ခြေတွင် ချည်ဖြင့်ထွင်းထားသော စာလုံးအချို့ ထွင်းထားဟန်ရှိသည်ကြောင့် ဖတ်မိတော့..
*Kim Maria *
ကင်မ်မာရီယာ..
ကင်မ်ထယ်ဟျောင်း..
ဘုရားရေ... မိဘအမွေလို ပစ္စည်းမျိုးကို သူဖျက်ဆီးလိုက်မိတာလား..
ထိုအခါမှ ပို၍ အပြစ်ရှိစိတ်ဝင်ကာ စိတ်မကောင်းသလိုလို အားနာသလိုလိုလည်း ဖြစ်လာတော့သည်။ သူ၏ ခရမ်းစွဲသရဖူကလေးကဲ့သို့ သည်ဝတ်ရုံသည်လည်း ထိုalphaအတွက် မိဘအမွေဖြစ်နေခဲ့သည်ပဲ။
ဒါကိုတောင် သူ့ကို ပေးသုံးခဲ့တာ။ ယုံယုံကြည်ကြည်နှင့် သူ့ဆီအပ်ထားခဲ့တာ။ ဒါကို သူကဖျက်ဆီးခဲ့မိတာပဲ။ စိတ်ပျက်သည်ဟုပြောလည်း ပြောလောက်စရာပါလေ။
သို့သော်လည်း စိတ်ပျက်သည်ဟုဆိုသည့်တိုင် သူ့နှင့် ခပ်ဝေးဝေးနေသည့်တိုင် မသိမသာဂရုစိုက်သည့် အခြေအနေတို့လည်း ရှိခဲ့ပါသေးသည်။ သူကသာ မြင်အောင်မကြည့်ခဲ့ခြင်းပင်။
တဆက်တည်း သတိထားမိလာသည်က ပြဿနာဖြစ်သည့် ညကဆိုခဲ့သော ထိုalpha၏ စကားတို့ပင်။
*ကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ထက်ပိုပြီး အားထုတ်ခဲ့တာတွေ၊ အသိစိတ်လွတ်နေတဲ့အချိန်မှာတောင် အရှက်ရမှာစိုးလို့ ထိန်းချုပ်ခဲ့တာတွေ၊ လွတ်လွတ်ကင်းကင်းနေလို့ရရက်နဲ့ အရှင့်အနားမှာ ကိုယ်ရံတော် တစ်ယောက်အနေနဲ့ နေနေတာတွေ။ ဒါတွေက ဘာကြောင့်ဆိုတာ အရှင်တကယ်ပဲ မရိပ်မိဘူးလား*
ဒါဖြင့်ရင် ပတ်ဂျီမင်ကို ကြင်ယာမြှောက်မည့်ကိစ္စကို ခါးခါးသီးသီး ဆန့်ကျင်တာ ပတ်ဂျီမင်ကြောင့်မဟုတ်ပဲ သူ့ကြောင့်...??
"ဒီလူ.... သူသဘောကျတဲ့သူ ရှိတယ်ဆိုတာက ငါ...ငါလား.."
တိုင်းပြည်အရှင်မို့ မိမိအား သဘောကျသူရှိသည်မှာ အတွေ့အကြုံသစ်မဟုတ်သော်လည်း ဘာကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိမှန်း နားမလည်တော့ပါ။ innerwolf၏ တိုက်တွန်းမှုကြောင့်လား သို့မဟုတ်...
"အရှင်?"
"ကို-ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်"
"ကျုပ်အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ အရှင်"
"ခင်ဗျားကို လာရှာတာ။ စစ်သူကြီးတွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့။ ခုသိရပြီဆိုတော့ သွားတွေ့လိုက်တော့"
"ဒါပဲလား အရှင်"
"အင်း... ဒါပဲလေ။ ဘာရှိဦးမှာလဲ"
"ကျုပ်---- ဘာမှ မဟုတ်တော့ပါဘူး"
စကားကို ပြောမည်ပြုပြီးကာမှ ချက်ချင်းလမ်းကြောင်းပြောင်းလိုက်သည်ကြောင့် အရှင်လေးက သဘောမကျဟန် နှာခေါင်းရှုံ့မိသည်။ သို့သော်လည်း ဖက်ပြိုင်၍မဖြစ်ချင်တော့သည်ကြောင့် ပခုံးတွန့်ကာ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ တော်ကြာ ဝတ်ရုံယူလာတာသိမှ ပို၍ အချင်းများနေရပြန်ဦးမည်လေ။
"မားကပ်စ်။ နန်းတွင်း အပ်ချုပ်သည်ကို ခေါ်ပေးနိုင်မလား"
•••••
တခါမှ မလုပ်ဖူးသော အလုပ်ကို နာရီပိုင်းဖြင့် သင်ယူရန်မှာ မလွယ်လှ။ တစ်နေကုန် လေ့ကျင့်ရေးဆင်းရလျှင်တောင် မငြီးငြူသည့် အရှင်လေးမှာ နာရီပိုင်းအတွင်းမှာပင် ဇက်ကြောတက်သော ဒဏ်၊ အပ်စူးသော ဒဏ်တို့ကြောင့် လက်လျှော့ချင်နေပြီပင်ဖြစ်သည်။ နှစ်ပိုင်းပြတ်နေသော ဝတ်ရုံအား ချုပ်ရိုးထင်းမနေအောင် ပြင်ဆင်ရသည်မို့ ပို၍ခက်ခဲပါသည်လေ။
မှန်ပါသည်။ ဝတ်ရုံအကောင်းစား အလျော်အစားကိုပင် လက်မခံသော ထိုသူ၏ ဝတ်ရုံကိုပြန်ပြင်ပေးရန် စိတ်ကူးမိခြင်းပင်။ ငယ်စဥ်ကတည်းက ဓားရေးလေ့ကျင့်သည်ကို ထက်သန်သူမို့ အချုပ်အလုပ်ပညာသည် မိမိနှင့် လားလားမျှ မအပ်စပ်ခဲ့သော်လည်း ဘာကြောင့်များ ထိုalpha၏ ဝတ်ရုံအား ကိုယ်တိုင် ပြန်ပြင်၍ လျော်စားပေးချင်နေမိမှန်း မသိပါ။ အားနာစိတ်ကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။
"အရှင်က တော်လိုက်တာ။ သပ်ရပ်နေတာပဲ။ ခုသင် ခုချုပ်လိုက်တယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်စရာပါပဲ"
တော်ဝင်အပ်ချုပ်သည်၏ စကားအဆုံး ပြုံးမိသည်။ တိုင်းပြည်အရှင်မို့ မြှောက်ပင့်၍ပြောသည်ဆိုလျှင်တောင် ကိုယ့်လက်ရာကိုယ်ကြည့်ကာ ကျေနပ်သည်မို့ပင်။
"ဒါနဲ့ ဒီဝတ်ရုံ အရှင့်ဆီမှာလည်း မမြင်ဖူးသလို အရှင်က မလုပ်ဖူးတဲ့ အလုပ်တွေတောင် လုပ်နေတာ။ ရည်ရွယ်သူတဦးဦးရဲ့ ပစ္စည်းမို့များလား အရှင်"
"မဟုတ်တာ။ ခင်ဗျား တယ်လည်း စပ်စုပါလား။ ကိုယ်တော့်ကြောင့် ပျက်စီးသွားတဲ့ပစ္စည်းမို့ ပြန်ပြုပြင်ပေးရုံပါ။"
မိမိကို အပ်လိုက်လျှင် လွယ်ကူမည့် ကိစ္စဖြစ်သော်လည်း အရှင် ကိုယ်တိုင်သင်ယူကာ ပြင်ဆင်ပေးသည်မို့ အထူးအဆန်းဖြစ်နေရှာသော နန်းတွင်းအပ်ချုပ်သည်ပင်။ သို့သော်လည်း မေးခွန်းအစရှာမရသော အရှင့်အဖြေကြောင့် ဆက်၍ မစပ်စုရဲတော့ပါလေ။ အခန့်မသင့်လျှင် အမျက်ရှနေမှဖြင့်...
"ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်ကို မတွေ့မိဘူးလား?"
"ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်က မနေ့ညကတည်းက ပြန်မလာတာပါ အရှင်"
"ဟုတ်လား.. ကိုယ်တော့်ကိုလည်း သတင်းပို့မသွားဘူး..."
"သမားတော်မင် အိမ်ကို သွားတာထင်ပါတယ် အရှင်။ တွေ့လိုက်တဲ့သူရှိလို့ပါ"
"အခေါ်ရှိကြောင်းပြောလိုက်ပါ။ ကိုယ်တော်သူ့ကိုပြောစရာရှိလို့"
"ကောင်းပါပြီအရှင်"
အတန်ကြာအောင် စောင့်နေခဲ့သော်လည်း ပြန်ကြားရသည်က စိတ်ပျက်စရာသတင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်၌ သမားတော်မင် တစ်ယောက်သာရှိသည်တဲ့လေ။ ဤအချက်သည် ထိုalphaနှင့် omegaတို့ နှစ်ဦးတည်း တစ်နေရာသို့ထွက်သွားကြောင်းကို ရည်ညွှန်းနေဟန်ပင်မဟုတ်လား။
အပ်စူးသည့်ဒဏ်ကြောင့် ဖူးယောင်နေသော လက်ထိပ်တို့ကို ကြည့်ရင်း ခပ်ဟဟသာ ရယ်မိတော့သည်။ အရေးမပါလိုက်လေခြင်း။
"ငါကသာ လျှောက်ထင်ပြီး အားနာနေခဲ့တာပဲ အဟက်"
•••••
"ကျန်းမာရဲ့လား အရှင်။ မတွေ့တာကြာပါပြီ"
ရက်အတန်ကြာ မဆုံဖြစ်သော သမားတော်မင်က သူ့အားလောကွတ်ချော်ကာ ရောက်လာသည်။ သမားတော်မင်၏ နောက်တွင် တစုံတဦးများ ပါလေမလားဟု လှမ်းကြည့်မိသော်လည်း အရိပ်အယောင်ပင် မတွေ့ရသည်လေ။
"ကိုယ်တော်ကျန်းမာနေပါတယ် သမားတော်မင်"
"ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်ကိုလည်း မတွေ့မိပါလား။ ခါတိုင်းဆို အနားမှာရှိနေကျမဟုတ်လား။"
အဆောင်တွင်း မျက်စိကစားကာ မေးခွန်းထုတ်လာပြန်သည့် သမားတော်မင်က သူ့အားရွဲ့နေသည်တောင် ထင်ရသည်။ သမားတော်မင် အိမ်ကပဲ ထိုအချစ်ငှက် နှစ်ဦး လွတ်လပ်နေခဲ့တာမဟုတ်လား။
"မသိဘူးလေ သူ့omegaနဲ့ တစ်နေရာရာမှာ ရှိကောင်းရှိနေမှာပေါ့"
"ဘယ်omegaတုန်း အရှင်"
"ပတ်ဂျီမင်းလေ"
"သခင်လေးက အခုမှ ကျနော်နဲ့အတူ သင်းကွဲနယ်မြေက ပြန်ရောက်လာတာလေ အရှင်ရဲ့။"
သမားတော်မင်၏ စကားကြောင့် အရှင့်မျက်ဝန်းလေးများ ပြူးကျယ်သွားတော့သည်။ သူထင်သည်က လွဲမှားနေခဲ့ပြန်ပြီပဲ။
"ဘယ်လို ဘယ်လို?"
"အရှင် မသိသေးဘူးလား။ သခင်လေးရဲ့ဖခင် နာမကျန်းဖြစ်နေတယ်ဆိုလို့ ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်က လိုက်ပို့ပေးရခဲ့တာ။ ကျနော်က လူနာတွေရှိသေးတော့ နောက်တရက်မှ လိုက်သွားနိုင်ခဲ့တာရယ်။ ကျတော်ရောက်တေ့ာ ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်က အရှင့်ဆီပြန်ရမယ်ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တာလေ။ သူခုထိရောက်မလာသေးဘူးလား အရှင်"
"......"
"ဒီတိုင်းဆိုရင်တော့ ကျနော်နဲ့ သခင်လေးပတ်ခ် ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်ကို ရှာပုံတော်ဖွင့်ရတော့မယ်ထင်ပါရဲ့"
သည်တချိန်တွင်တော့ မျက်လုံးလေးများ ပြူးကျယ်ရသည်က သမားတော်မင်ပင်ဖြစ်သည်။ အရှင်လေးက ဘာစကားမှ မဆိုပဲ ရုတ်တရက်ထကာ ရုပ်ဖျက်သည့် အဝတ်အစားများပြင်ဆင်နေသည်လေ။
"အရှင် ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ထွက်ပြေးဖို့ ကြံနေတဲ့သူကို လိုက်ဖမ်းမလို့"
•••••
လွန်ခဲ့သော ရက်ပိုင်းက သူနှင့်ထိုalphaတို့ကြား ရန်ပွဲအသေးစားရှိခဲ့ကြသေးသည်။ ထိုအချိန်က စိတ်ဆိုး၍ပင်လား ပြောလိုက်သော ထိုalpha၏ စကားက ရုတ်တရက်ခေါင်းထဲပေါ်လာသည်ကြောင့် ဝေးဝေးမရောက်ခင် အမြန်လိုက်မှ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
ထွက်သွားမည်။ ထွက်သွားပေးမည်တဲ့လေ။ သူ့ကို အပြစ်ရှိစိတ်တို့ဖြင့် ကျန်ခဲ့အောင်။ ထိုalphaက တကယ်ဆိုးပါသည်။ အဆင်မပြေမှုကြောင့် ထွက်သွားချင်လျှင်တောင် ယခုလို မပြောမဆိုဖြင့် ထွက်သွားခြင်းသည် သူ့အားသိပ်ကို မလေးစားရာပင် ကျသည်မဟုတ်လား။
ကျိန်းသေပေါက် သူ့ထံမှထွက်ပြေးသည့်အတွက် မြို့ထဲတွင် ဘယ်လိုမှ ရှိမနေနိုင်သည်က သေချာသည််မို့ ခြေဦးတည်မိရာက မိုးမခတောပင်ဖြစ်သည်။ မိုးမခတောနှင့် သင်းကွဲအုပ်စုနယ်မြေမှလွဲရင် ထိုalpha သွားစရာနေရာမှ မရှိပဲ။
တောထဲသို့ ဝင်ဝင်ချင်းမှာပင် ညနေစောင်းစပြုနေပြီမို့ မြင်းလည်းမပါသည့် တကိုယ်တည်းခရီးတွင် မီးတုတ်ကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခရီးဆက်ရသည်။
တော၏ အလယ်လောက်ရောက်ချိန်တွင်တော့ ခပ်ပြင်းပြင်း မိုးရနံ့က အာရုံထဲတိုးဝင်လေသည်။ ထိုalpha၏ အနံ့က ပုံမှန်ထက် ပြင်းထန်နေသည်လား သို့မဟုတ် inner wolf၏ အကူအညီကြောင့် သူကအနံ့ခံ၍လွယ်နေသည်လားတော့ မပြောတတ်ပါလေ။
ရနံ့တို့၏ ဦးတည်ရာက တောတွင်းအိုအေစစ်လေးဖြစ်သည်ကြောင့် ခပ်ရဲရဲပင် သွားလိုက်သည်။ မိမိကျွမ်းကျင်သည့် လမ်းပင်မဟုတ်လား။
သို့သော်လည်း အိုအေစစ်လေးသို့ရောက်သည့်အခါ အရိပ်အယောင်ပင် မတွေ့ရသည်မို့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရပြန်သည်။ အနံ့က သည်လောက်ပြင်းပြင်းရနေလျက်နှင့် လူမရှိသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ပါလေ။ ပုန်းကွယ်နေသည်သာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
အနံ့လာရာနေရာအား သေချာအာရုံစူးစိုက်မိတော့ ရေတံခွန်နောက်မှ ဂူဆီက ဖြစ်ကြောင်း သေချာကာနေသည်။ မှတ်သားလောက်အောင် လုပ်ပစ်ဦးမည်ဟု ကြုံးဝါးကာ ထိုအရပ်သို့ ခပ်သွက်သွက် သွားမိသော်လည်း လိုဏ်ဂူရှေ့သို့ရောက်သည့်အခါ အသံအချို့က သူ့အား တုံ့ဆိုင်းစေလေသည်။
"ဟားး... လာဗင်ဒါရာ....အင်း..."
ဟနေသော နွယ်ပင်ကြားမှ အလင်းရောင်ပျပျကြောင့် ထင်ပေါ်နေသော ပုံရိပ်နှင့် အသံအချို့သည် ကြက်သီးထဖွယ်ကောင်းပါဘိ။ ညိုစိုသော ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွားပေါ်တွင် အဝတ်အစားတို့အစား ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့က နေရာယူနေလေသည်။ မျက်ခုံးတို့ကို တွန့်ချိုးကာ လည်ပင်းကြောများထောင်သည်အထိ သာယာမှု ရယူနေပုံက ဆွဲဆောင်မှုရှိသော်လည်း ခပ်အက်အက် ညည်းတွားသံကြားမှ တစွန်းတစထွက်ပေါ်သည့် သူ့အမည်က ကြက်သီးထဖွယ်ကောင်းပါသည်။
ထိုalphaက ယခု သူ့ကို မှန်းဆ၍ ဆန္ဒဖြေလျှော့နေသည်တဲ့လား...။
ရုတ်တရက်ပေမို့ ဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိသော အရှင်လေးမှာ လက်ဖျားခြေဖျားတို့ပင် တောင့်တင်းကာ တကိုယ်လုံးလည်း ပူတက်လာသည်မို့ ထိုနေရာကပင် ရွှေ့ရန် မေ့နေလေတော့သည်။
"လာ-လာဗင်ဒါ။ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..."
သူရှိနေသည်အား သတိထားမိသွားဟန်ပေါ်သော ထိုalphaက အနီးရှိ အဝတ်ပိုင်းကလေးဖြင့် အရှက်လုံစေရန် အလျင်အမြန် ဖုံးအုပ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုalpha၏ ကိုယ်ပိုင်အရာသည် အဝတ်ပိုင်းကလေးပင် မကယ်တင်နိုင်အောင် ဆန္ဒပြကာနေသည်မို့ မျက်နှာသာလွှဲထားလိုက်မိတော့သည်။ ပုံမှန်ကော သည်လောက်ထိ ရာဂစိတ် ပြင်းပျသူလား သို့မဟုတ် သို့မဟုတ်...
"မဟုတ်မှလွဲရော ခင်ဗျား....rut..?"
ရမ္မက်ခိုးဝေသော မျက်ဝန်းစိမ်းစိမ်းများ၊ သာမန်ထက် ဆတိုး ပြင်းရှသော မိုးရနံ့များ၊ ကိစ္စသေးသေးလေးနှင့်ပင် ဒေါသကြီးနေတတ်သော ထိုalpha၏ လတ်တလောပုံရိပ်များ..။ အခြေအနေဟာ တစ်ခုတည်းကိုသာ ညွှန်ပြနေခဲ့သည်။
ထိုalpha၏ rutကာလဖြစ်နေသည်ပေကိုး။
အရှင်လေးမှာ ကိုယ့်နဖူးကိုယ်သာ ရိုက်လိုက်ချင်တော့သည်။ rutကြောင့် ရှောင်ထွက်သွားခဲ့သည်ကို မိမိအထင်နှင့် မိမိအထအနကောက်ကာ အပူတပြင်းလိုက်ရှာခဲ့သည့် အဖြစ်။ ထို့အပြင် နဂိုကမှ innerwolfက စွဲလမ်းလွန်းနေသော alpha၏ rutနှင့်မှ တည့်တည့်တိုးသည့် မိမိအဖြစ်မှာ ကျားဂူထဲ တည့်တည့်ခုန်ချလိုက်ခြင်းနှင့်ပင် တူပါသည်လေ။
"အင်း.. ဒါကြောင့် သွားတော့။ မဟုတ်ရင် ကျုပ်စိတ်လွတ်သွားရင် ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာ အာမမခံနိုင်ဘူး"
rutဖြစ်နေသည့်တိုင် အသိစိတ်တော့ ရှိနေသေးဟန်ပေါ်သော ထိုalphaက သူ့အား ဘေးကင်းစေရန် နှင်လေသည်။ ထိုalphaလည်း မမှားပါ။ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်သည်ပင် rutဖြစ်နေသော alpha၏ ဟော်မုန်းတို့ကြောင့် အလိုအလျောက်ပင် စတင် တုံ့ပြန်နေလေပြီပင် ဖြစ်သည်။ သည့်ထက်ကြာကြာဆက်ရှိပါလျှင် ဘယ်လိုအခြေအနေဖြစ်သွားနိုင်သည်ကို တွေးမကြည့်လျှင်တောင် သိနိုင်သည်လေ။
သို့သော်လည်း အရှင်လေးသည်တော့ ဝတ်ရုံအားတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ အတွေးတို့ကြား လွန်ဆွဲ၍နေသည်ပင်ဖြစ်သည်။ အသိစိတ်တစ်နေရာက ထွက်ပြေးရန်ပြောသည့်တိုင် အခြား အသိစိတ်တစ်ခုက ထပ်မံ၍ ရှောင်မပြေးရန်၊ ရှေ့တိုးရန် တိုက်တွန်းကာနေသည်။ ဤကား innerwolf၏ လှုံ့ဆော်မှုလား မိမိစိတ်နှလှုံး၏ လှုံ့ဆော်မှုပေလားတော့ ကိုယ်တိုင်မကွဲပြားပါလေ။
rutဖြစ်ပြီးစ alphaတို့သည် ပုံမှန်ထက် စိတ်ဆတ်ကာ တွယ်တာလွယ်သည်။ သမားတော်မင်နှင့် ထိုomegaကလည်း လိုက်ရှာဦးမည်ဟု ပြောခဲ့သည်မဟုတ်လား။ အခန့်မသင့်၍ ယခုလိုအချိန်တွင် ထိုမက်မွန်ပန်းနံ့သင်းသော omegaနှင့်သာ ဆုံသွားပါလျှင် လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်နိုင်ဟု ကြိုတွက်၍မရနိုင်ပါ။ တဖက်omega၏ ရနံ့သည်လည်း ရစ်မူးဖွယ်ကောင်းလောက်အောင်ပင် မွှေးပျံ့သည် မဟုတ်လား။
ဟင့်အင်း...အရှင်လေး ထိုသို့တော့ အဖြစ်မခံချင်ပါ။ မိမိစိတ်ကို မသေချာသေးသည့်တိုင် ထိုalphaကို သူများလက်ထဲလည်း အလွယ်တကူ ထည့်မပေးလိုက်ချင်ပါလေ။
"မသွားဘူး"
"အရှင်!"
"ဒီကနေ ဘယ်မှ မသွားနိုင်ဘူး။"
"အရှင်! ကျုပ်က rutဖြစ်နေတဲ့ alphaနော် ။ နောက်စရာ ကိစ္စမဟုတ်ဘူး။ အရှင်က omega ကျုပ်ကalpha။ အကျိုးတွေနည်းကုန်လိမ့်မယ်"
ထိုalphaတားနေသည့်ကြားထဲမှ ခေါင်းယမ်းရင်း လိုဏ်ဂူအတွင်းသို့ ဝင်လာမိတော့ ထိုalphaက နောက်သို့ ခြေနှစ်လှမ်းဆုတ်သည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထောင်မတ်နေသော လည်ပင်းကြောတို့အရ မိမိကိိုယ်ကို အတော်လေး ထိန်းချုပ်နေရပုံပါပင်။
"နောက်နေတယ်ထင်လို့လား ကိုယ်ရံတော်ကင်မ်?"
တဆက်တည်းမှာပင် အနံ့တုဖြစ်သော တောအုပ်ရနံ့ကို စွဲမက်ဖွယ် လာဗင်ဒါရနံ့က လွှမ်းမိုးလာသည်။ မျက်ဝန်းနက်နက်တို့မှသည် ခရမ်းစွဲရောင် မျက်ဝန်းလှလှတို့အဖြစ် အသွင်ပြောင်းလာလေတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ တိတ်ဆိတ်နေသော လှိုက်ဂူအတွင်းတွင် ပဲ့တင်ထွက်လာသော အရှင်လေးစကားက alphaအား ကြက်သီးထစေပါသည်။
"ခင်ဗျား rutကို ကိုယ်တော်နဲ့ တူတူ ကုန်ဆုံးပေး alpha။ဒါ အမိန့်ပဲ။"
#Tbc
A/N: ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ 🤫
See you in next episode~
- 해바라기
ZG
*က်ဳပ္ မင္းကို သိပ္စိတ္ပ်က္မိတယ္ အရွင္*
စကားေလး တခြန္းသာ ျဖစ္ေသာ္ျငား ရိုက္ခတ္မႈက ႀကီးမားသည္။ စိတ္ဆိုးသည့္ခံစားခ်က္လည္း မဟုတ္၊ စိတ္ခုသည့္ခံစားခ်က္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပဲ စိမ္းကားေသာထိုအၾကည့္ႏွင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားလုံးတို႔ေၾကာင့္ အရွင္ေလးမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သလိုလို၊ ခံျပင္းသလိုလိုျဖင့္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ခံစားခ်က္တို႔ျဖစ္ေပၚရေလသည္။ တႀကိမ္ကေလးမွ ေသးေသးတင္မခံဖူးသူက သည္alphaႏွင့္မွ ထိုသို႔ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ရသည္မို႔ ပို၍ထူးဆန္းပါသည္ေလ။
စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္ခဲ့မိသည့္ သူက မွန္မေနခဲ့ေသာ္လည္း ထိုalphaကလည္း လြန္သည္မဟုတ္လား။ ေလတစ္လုံး မိုးတစ္လုံးျဖင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ျဖစ္ခ်င္ေၾကာင္းေျပာခဲၿပီး တကယ္တမ္း အဆက္ေဟာင္းနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ သူ႕အား ရွိသည္ေတာင္ မထင္ရေအာင္ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တာေလ။ ဒါ့အျပင္ သေဘာက်သဴရွိသည္ဆိုၿပီး သူ႕ကိုလည္း အသားလြတ္နမ္းသြားျပန္ေသးသည္။ ပထမအႀကိမ္မ်ားကဲ့သို႔ ပညာေပးခ်င္၍ လုပ္သည္ ခံစားရသည္ေၾကာင့္ အေတာ္ေလး မခံခ်င္ျဖစ္ရေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပဲ ေအၾတးၾလႏၠာ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္မိျခင္းပင္။ သို႔ေသာ္လည္း စကားနိုင္လု၍ အနိုင္ရလိုက္သည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကဲ့သို႔ ဝမ္းသာ၍ ေမနပဲ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေသာအၾကည့္တို႔ျဖင့္ စကားတခြန္းကိုသာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာကာ ထြက္သြားေသာ ထိုalphaေၾကာင့္ အရွင္ေလးမွာ အင္မတန္ ခံရခက္ပါသည္။ သာမန္ႏွင့္ မတူပဲ စိမ္းကားလွသည့္ ထိုမ်က္ဝန္းစိမ္းစိမ္းတို႔အား လုံးဝ မႏွစ္သက္ပါေလ။
ယခုလည္း ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္အတူ ထိုနယ္ေျမကို လိုက္လံၾကည့္ရႈရေသာ္လည္း သူ႕အား လ်စ္လ်ဴရႈထားေသာ ထိုalphaအား တခုခုလုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္မိေတာ့သည္။ သူ႕ကိုက် စကားေလးပင္ ဖက္မေျပာပဲ သူငယ္ခ်င္းဆိုေသာ ထိုomegaႏွင့္က် ရယ္ေမာေနလိုက္ပုံမ်ား။
"ဒါက က်ဳပ္တို႔ နယ္ေျမရဲ႕ အလြဆုံး အပန္းေျဖေနရာေပါ့ အရွင္"
ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားေပၚမွ ပန္းခ်ီကားဆန္ဆန္ စီးက်ေနေသာ ေရတံခြန္သည္ မိုးမခေတာအတြင္းသို႔ ျဖတ္၍စီးဆင္းေသာ စမ္းေခ်ာင္းေလးႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ေနသည္။ ေက်ာက္ေဆာင္နက္နက္တို႔ၾကားမွ ေရေဖြးေဖြးတို႔သည္ ျမင္ရသူတိုင္းကိုပင္ စိတ္ၾကည္လင္ေစနိုင္သည့္ ရႈခင္းပါပင္။ အရွင္ေလးမွာ မခ်ိဳမခ်ဥ္ျဖစ္ေနေသာ စိတ္တို႔ပင္ အနည္းငယ္ေျပေလ်ာ့လာေသးသည္ေလ။
"သိပ္လွပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္။ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုအလွတရားေတြရွိတာ မသိခဲ့ဘူး"
"သဘာဝက ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြေပါ့ အရွင္။ ေက်ာက္ေဆာင္ၾကားက ေရတံခြန္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေလးျမင့္တာမို႔ လွေပမယ့္ အႏၱရာယ္လည္း မ်ားတာေပါ့ေလ။"
"တခ်ိဳ႕သူေတြလိုေပါ့"
ႏႈတ္မွ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္သည့္ စကားျဖစ္သည့္တိုင္ အရွင္ေလးမွာ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ပါေသးသည္။ ခု သည္alphaက သူ႕ကို အ႐ြဲ႕တိုက္ဖို႔ပဲ စဥ္းစားထားသည္လား။ မ်က္ေစာင္း႐ြဲ႕႐ြဲ႕ထိုးကာ ထိုalphaႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္သို႔ သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္လာမိေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း မိမိေလွ်ာက္မိသည့္ေနရာက ေက်ာက္ေဆာင္အစြန္းျဖစ္ေနသည္ေၾကာင့္ ေျခေခ်ာ္မတတ္ျဖစ္သြားရသည္။ လ်င္ျမန္ေသာ ထိုalphaက ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္မို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။
"ခုနက ေခါင္းေဆာင္ေျပာထားတာ မၾကားလိုက္ဘူးလား။ Eldoraကို ေခါင္းေဆာင္မဲ့ေအာင္ လုပ္ခ်င္ေနတာလား အရွင္"
ဖမ္းဆြဲေပးထားသည္က ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းေသာ္လည္း ေနာက္ဆက္တြဲၾကားလိုက္ရသည့္စကားက အရွင့္ေဒါသကို ဆူပြက္ေစေလသည္ေၾကာင့္ မ်က္စိေရွ႕မွ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္အား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းဖယ္ကာ ထိုေနရာမွ ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္။
*ဘယ္သဴက ပိုၿပီး အၿပိဳင္ အ႐ြဲ႕တိုက္နိုင္မလဲ ၾကည့္ၾကတာေပါ့ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္*
ေနာက္တစ္ရက္သို႔ကူးေျပာင္းကာ ျပန္ရမည့္ အခ်ိန္ေရာက္လာသည္ထိ ထိုalphaက သူ႕အားစကားမေျပာေသးေပ။ အျပန္လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္လည္း ဝတ္ေက်တန္းေက် စကားသာဆိုကာ ခရီးတေထာက္နားခ်ိန္တြင္ပင္ သူ႕အနားေရာက္မလာပဲ တဦးတည္းသီးသန႔္ေနေနသူက အမွန္ပင္ စိတ္ဆိုးေနေသးပုံပါပင္။
"စိတ္ပ်က္တယ္တဲ့လား။ သူကမ္ား! ပ်က္ေလ။ ပ်က္လိုက္ေပါ့။ ငါကပိုေတာင္ ေနနိုင္ေသးတယ္"
အရွင္ကေလး၏ စိတ္အလိုမက်မႈ၏ ဓားစာခံသည္ေတာ့ အျပစ္မဲ့ျမက္ပင္ေလးမ်ားႏွင့္ လက္ေအာက္ခံ ရဲမက္တို႔ပင္။အေရးထဲ ထိုalphaႏွင့္သူ အေခ်အတင္ျဖစ္သည္ကို တီးမိေခါက္မိေလာက္သာ သိေသာ ရဲမက္အခ်ိဳ႕က မိမိက ထိုalpha၏ ခ္စ္သဴအား ေတာ္ေကာက္သည္ဟု ကိုယ္တိုင္ေရး ဇာတ္ၫႊန္းမ်ား ဖန္တီးေနၾကျပန္သည္မို႔ ေနရင္းထိုင္ရင္း ဗီလန္ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ရျပန္သည္ေလ။ ဒါေတာင္ စိတ္လိုက္မာန္ပါျဖင့္ေျပာခဲ့ေသာ ၾကင္ယာေတာ္ျမႇောက္မည့္ကိစၥကို မသိၾကေသးေပ။
ဘူးဆို႔ တစ္ရာကိုသာ ပိတ္လို႔ရမည္၊ လူ႕ပါးစပ္က အတားအဆီးမရွိသည္ေၾကာင့္ ထိုေပါက္ကရသတင္းမ်ား နန္းေတာ္ထိမျပန႔္ေစရန္ ဓားႀကိမ္း ႀကိမ္းရေလေတာ့ မိမိမြာ လူၾကမ္းေနရာပါ ေရာက္ရေလေတာ့သည္။ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ဒါ့အျပင္ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္က သူ႕အမွားေၾကာင့္ စကားမေျပာသည္က ထားပါ။ ပတ္္ဂ်ီမင္ဆိုသည့္ ထိုomegaေကရာ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူ႕အား ေပေစာင္ေစာင္ ဆက္ဆံေနသည္လဲ။ Eldoraကိုလိုက္ခ်င္သည္ဆိုလို႔လဲ ေခၚလာရေသးတာကိုေလ။
"သခင္ေလးပတ္ခ္"
"ေျပာပါ အရွင္"
"ကိုယ္ေတာ့္ကို ဘာမေက်နပ္တာရွိေနလဲ။ ဘာလို႔ အဲ့လိုဆက္ဆံေနရသလဲ"
"က်ေနာ္ အရွင့္ကို သာမန္ထက္ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံတာပါ။ အရွင့္ ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းမို႔ ပိုၿပီး ေလးစားျပရမယ္ မဟုတႅား"
ခပ္ေအးေအးၿပဳံး၍ ေျပာလာေသာ္လည္း အၿပဳံးတုျဖစ္ေၾကာင္း တန္း၍ သိပါသည္ေလ။ အရွင္သည္လည္း ေခသူမွ မဟုတ္ပဲ။ တဖက္omegaစိတ္ထဲတြင္ ၾကင္ယာေတာ္ျမႇောက္ရန္ လိမ္ေခၚလာသည့္ ကတိမတည္ေသာ တိုင္းျပည္အရွင္အျဖစ္ စိတ္ခုေနလိမ့္မည္ကို က်ိန္းေသေပါက္ ရိပ္မိပါသည္။
အထင္လြဲသည့္ပုံရိပ္အား ေျဖရွင္းလိုက္လွ်င္ရေသာ္လည္း စုံတြဲလိုက္ စိတ္ေကာက္ျပေနေသာ ထိုႏွစ္ေယာက္အား ျမင္ျပင္းကပ္၍ ေရလိုက္ငါးလိုက္သာ ေနလိုက္ပါဦးမည္။ ၾကင္ယာကိစၥသည္ေတာ့ ေနာက္ကိစၥ ေနာက္မွရွင္းသည္ေပါ့။
"ဒီနားက ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ရွိတတ္တယ္ ဂ်ီဂ်ီ။ သတိထား။ ငါ့နားမွာျဖစ္ျဖစ္ ကပ္ၿပီးလိုက္ရင္လိုက္ခဲ့"
သူတို႔ႏွစ္ဦး ေထာင္ေခ်ာက္မိကာ ေျခေခါက္ခဲ့ဖူးသည့္ေနရာတြင္ ထိုသို႔ သတိေပးေလေတာ့ အရွင္ေလးမွာ မခံခ်င္ျဖစ္မိျပန္သည္။ တကယ္ဆို အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ သူ႕အား ပိုၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာပင္ မဟုတႅား။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ ေထာင္ေခ်ာက္ဟု ယူဆေရသာ ေနရာသို႔ ျမင္းကို ဦးတည္မိေတာ့သည္။ မၾကာပါ။ ေဘးဘက္မွ ထြက္လာေသာ ခပ္တင္းတင္း အသံဩဩေၾကာင့္ လန႔္သြားရေတာ့သည္။
"အရွင္ ဘယ္သြားဖို႔ ႀကံေနတာလဲ"
႐ုတ္တရက္ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို ဖမ္းထိန္းလိုက္သည္ေၾကာင့္ တန႔္ခနဲပင္ျဖစ္ရသည္။ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ပုံမွန္ႏွင့္မတူ အၾကမ္းပတမ္းေတြျဖစ္ေနရသည္လဲ။
"ကိုယ္ေတာ့္ဘာသာ ဘယ္သြားသြားေပါ့ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္"
"အဲ့ေနရာက ေထာင္ေခ်ာက္ရွိတာ သိရက္နဲ႕ ဘာလို႔ဦးတည္ေနတာလဲ။ ဟိုတခါ ထိခိုက္ရတာနဲ႕တင္ မမွတ္ေသးဘူးလား အရွင္"
"ခင္ဗ်ား ဘယ္တုန္းက ကိုယ္ေတာ့္အေၾကာင္းကို အဲ့ေလာက္ စိတ္ဝင္စားသြားျပန္တာလဲ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္။ ခင္ဗ်ားပဲ စိတ္ပ်က္တယ္ဆိုၿပီး"
"အာ.. ဘာလဲ။ တာဝန္အရ လာၾကည့္တာလား။ အဲ့ဒါဆိုရင္ေတာ့ မလိုဘူးေနာ္။ ကိုယ္ေတာ္က ကိုယ့္ဟာကို ကာကြယ္နိုင္တာမို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မက္မြန္ပန္းပြင့္ေလးကိုသာ ခလုတ္မထိ ဆူးမညိရေအာင္ သြားကာကြယ္ေပးလိုက္"
"က်စ္! အရွင္ရာ"
"ဖယ္ေတာ့။ အဲ့ ဇက္ႀကိဳးကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုလည္း လႊတ္"
သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ တင္းမာမႈၾကား ဓားစာခံျဖစ္ရသည္က စီးေတာ္ျမင္းပင္မို႔ မခံနိုင္သည့္အဆုံး ေဖာက္ျပန္ယိမ္းထိုးလာေသာ ထိုျမင္းနက္။ ႐ုတ္တရက္ အငိုက္မိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ရသည္မို႔ အရွင္ေလးမွာ အရွိန္မထိန္းနိုင္စြာ ျပဳတ္က်လာေလေတာ့သည္။
"အရွင္!!"
ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္သည္လည္း ရပ္၍မွ ၾကည့္မေနနိုင္ပဲ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ျမင္းေပၚမွ ျပဳတ္က်လာေသာ အရွင့္အား ေျပးဖမ္းမိေတာ့ အရွင့္အား အလိုလို ေပြ႕ခ်ီရက္သား ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
"ထိခိုက္မသြားဘူးမလား"
"ဖယ္-ဖယ္ေတာ့။ ကိုယ္ေတာ္ ဆင္းမယ္"
ႏွစ္ဖက္အေျခအေန တင္းမာေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ယခုလိုအေနအထားႀကီးက သိပ္စနိုးစေနာင့္ျဖစ္ရပါသည္။ စိတ္ပ်က္တယ္ဆိုလည္း က်ိဳးက်ိဳးကန္းကန္း ပစၳားလိုကၱာ မဟုတ္။ ထိုalphaမွာလည္း ခန႔္မွန္းရခက္ပါသည္။
"အရွင္။ ဒီျမင္းကို ဆက္ၿပီး စီးသြားဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာလည္း ခုလို ထပ္မျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာမရလို႔ပါ"
"အဲ့လိုဆို ကိုယ္ေတာ္က လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လိုက္ခဲ့ရမွာလား တပ္မႉးရဲ႕"
မိမိတို႔ ေအနအထားကို ျမင္သြားဟန္ရွိေသာ ရဲမက္ေခါင္းေဆာင္က သတိေပးစကားေျပာလာေသာ္လည္း မၾကည္လင္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ ဘုကန႔္လန႔္ ျပန္ေျပာမိသည္။ အဓိကတရားခံမြာ ထိုalphaေၾကာင့္ပါပဲ။
"က်ဳပ္ျမင္းေပၚမွာ တူတူလိုက္စီးလို႔ ျဖစ္ပါတယ္ အရွင္--"
"တပ္မႉး"
ရဲမက္ေခါင္းေဆာင္၏ အႀကံေပးမႈ အဆုံးမသတ္ခင္မွာပင္ ထြက္ေပၚလာသည့္ စကားသံဩဩ။ မ်က္ႏွာကလည္း တင္းမာေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။
"ေျပာပါ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္"
"အရွင့္ကို က်ဳပ္နဲ႕ ေခၚသြားလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ား ျမင္းကို ထိန္းၿပီး ေအးေဆးလာခဲ့ၾကပါ"
"မလိုဘူး ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္။ ကိုယ္ေတာ္ တပ္မႉးရဲ႕ ျမင္းနဲ႕ပဲ--"
"တပ္မႉးနဲ႕ တူတူစီးလို႔ တကယ္ပဲ အဆင္ေျပမယ္တဲ့လား အရွင္။"
"....."
"ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္က အရွင့္ကိုယ္ရံေတာ္ပါ အရွင္။ အရွင့္ကို အနီးကပ္ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ တာဝန္အျပည့္ရွိတာမို႔ က်ဳပ္နဲ႕လိုက္တာပိုၿပီး သင့္ေတာ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္"
က်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေနေသာ alpha၏ အဆိုအား ျငင္းဝံ့သူမရွိၾကသည္ေၾကာင့္ လူႏွစ္ဦး ျမင္းတစ္စီးတည္းစီးကာ ခရီးဆက္ခဲ့ရေတာ့သည္။ တဦးႏွင့္ တဦး စကားဆိုခဲ့ျခင္းမရွိသည့္တိုင္ ၿငိမ္သက္၍မေနေသာ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ innerwolfတို႔သည္ေတာ့ မာန္ၿပိဳင္ေနၾကသည့္ ႏွစ္ဦးအား ေလွာင္ရယ္၍သာ ေနေလေတာ့သည္။
ေနနိုင္ၾကတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕တဲ့ေလ။
••••••
ကိုယ့္ေဒါသႏွင့္ကိုယ္ ျဖစ္သည့္တိုင္ တကယ္တမ္း ၾကင္ယာေတာ္ကိစၥကို မရင္ဆိုင္ခ်င္ေသးသည္မို႔ သမားေတာ္မင္ကို အကူအညီေတာင္းကာ ထိုomegaအား သမားေတာ္မင္ အိမ္တြင္ ေခတၱ တည္းခိုခိုင္းရသည္။ မဟာမိတ္ကိစၥၿပီးသည္အထိ ဖုံးကြယ္ထားမည္ဟူေသာ ဆင္ေျချဖင့္ေပါ့။ နဂိုကမြ အတင္းအက်ပ္ ၾကင္ယာေပးစားေနသူ အမတ္တို႔က အျခားတိုင္းျပည္မွ omegaတစ္ေယာက္အား နန္းေတာ္ထဲ ေခၚသြင္းလာေၾကာင္းသာ သိလွ်င္ က်ိန္းေသေပါက္မလြယ္သည္ေလ။
ထိုomegaသည္လည္း ေဆးပညာသင္ၾကားလိုသူျဖစ္သည္ေၾကာင့္ သမားေတာ္မင္ ေနအိမ္တြင္ တည္းခိုေစကာ လိုအပ္ေသာ အေထာက္အပံ့မ်ားကို ေပးျခင္းျဖင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပေစရန္ ေဆာင္႐ြက္ထားေလသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ပို၍ယိုင္နဲ႕လာခဲ့သည္က အရွင္ႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္ၾကားမွ ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။ ေနရပ္ေဟာင္းျဖစ္သည္ေၾကာင့္ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရးအတြက္ မၾကာခဏ နန္းေတာ္မွ ၾထၾကၡာေရသာ ထိုalphaႏွင့္ မဟာမိတ္ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ စီမံခ်က္မ်ား ျပင္ဆင္ရသည္ေၾကာင့္ အလုပ္ပိုလာေသာ အရွင္တို႔သည္ ေျပလည္ခ်ိန္ပင္ မရေအာင္ အလုပ္မ်ားလာသည္မို႔ အနည္းငယ္ ပို၍ ေဝးကြာလာခဲ့ၾကေလသည္။
သို႔ေပတည့္ သင္းကြဲအုပ္စုနယ္ေျမမွ ကိစၥအား အခ်ိန္ၾကာေလ အားနာေလျဖစ္လာေသာ အရွင္။ အသက္အႏၱရာယ္ပင္မမူပဲ နန္းေတာ္ထဲဝင္နိုင္ေအာင္အထိ စြမ္းေဆာင္နိုင္ေသာ ထိုalphaတန္ဖိုးထားေသာ ဝတ္႐ုံကို အသားလြတ္ဖ်က္ဆီးမိသည့္ သူက ကေလးဆန္သည္ဟုလည္း ခံစားမိသလို လြန္သည္ဟုလည္း ေတြးမိသည္။ သူတႏၹိုးထားေရသာ သရဖူဖ်က္ဆီးခံရလွ်င္ ကိုယ္တိုင္လည္း ထိုသို႔ တုံ႕ျပန္မိေလာက္မည္္ပင္မဟုတ္လား
ထို႔ေၾကာင့္ပဲ အေတြးဝင္လာသည္က တခါမြ မလုပ္ဖူးေသာ အလုပ္အား ႀကိဳးစားၾကည့္ရန္ပင္...
"ဘယ္ omegaကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ အနံ႕ေတြ အဲ့ေလာက္လႊတ္ထားတာလဲ"
အခန္းတြင္းဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ထင္းေနေအာင္ရေသာ မိုးရနံ႕ျပင္းျပင္းသည္ ထိုalpha၏ ကိုယ္ပိုင္အခန္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္က်ဴးကာေနသည္။ တခါမွမဝင္ဖူးေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္၏ အခန္းတြင္း ခပ္တိုးတိုးဝင္လာသာ အရွင္ေလး။ တိုင္းျပည္အရွင္က လက္ေအာက္ခံ ကိုယ္ရံေတာ္ အခန္းထဲ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ဝင္ရန္ ႀကိဳးစားေနေသာ ပုံရိပ္သည္ အမွန္ပင္ရယ္ခ်င့္စဖြယ္ပင္။
"ထင္ထားတာထက္ သပ္ရပ္တာပဲ"
ယာယီနန္းေဆာင္ျဖစ္သည့္တိုင္ ထိုalphaက ေနတတ္ထိုင္တတ္၍ထင္။ အခန္းတြင္း ေအနအထားက သပ္ရပ္ပါသည္ေလ။ သူၾကားဖူးသည္က alphaအမ်ားစုသည္ ရႈပ္ပြေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သေဘာက်တတ္သည္ဆိုသည့္တိုင္ သည္alphaက္ ကြဲျပားသားပင္။
"ဘယၷားမြာ သိမ္းထားတာမ်ားလဲ..."
ေသေသသပ္သပ္ စီရီထားေသာ ပစၥည္းမ်ားက လိုခ်င္သည့္ ပစၥည္းကိုရွာရန္ ရႈပ္ပြပစ္ရမည္ေတာင္ ႏွေျမာစရာေကာင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ္ကႅဳံးမ္ားအား ဦးစြာကစားမိေတာ့ ေသတၱာတစ္ခု အနီး႐ြိ အညိုေရာင္အဝတ္စကို သတိထားမိသည္ေၾကာင့္ လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးမိသည္။ ရွာေနသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ၿပီေလ။
မိမိလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ႏွစ္ပိုင္းျပတ္ေနေသာ ဝတ္႐ုံအား ေသခ်ာၾကည့္မိေလသည္အခါ ထိုဝတ္႐ုံမွာ ပိတ္စႏွစ္ခုကို ပူးခ်ဳပ္ထားသည္ကိုသတိထားမိသည္။ အတြင္းဘက္ ပိတၥ၏ ေအာက္ေျခတြင္ ခ်ည္ျဖင့္ထြင္းထားေသာ စာလုံးအခ်ိဳ႕ ထြင္းထားဟန္ရွိသည္ေၾကာင့္ ဖတ္မိေတာ့..
*Kim Maria *
ကင္မ္မာရီယာ..
ကင္မ္ထယ္ေဟ်ာင္း..
ဘုရားေရ... မိဘေအျမလို ပစၥည္းမ်ိဳးကို သူဖ်က္ဆီးလိုက္မိတာလား..
ထိုအခါမြ ပို၍ အျပစ္ရွိစိတ္ဝင္ကာ စိတ္မေကာင္းသလိုလို အားနာသလိုလိုလည္း ျဖစ္လာေတာ့သည္။ သူ၏ ခရမ္းစြဲသရဖူကေလးကဲ့သို႔ သည္ဝတ္႐ုံသည္လည္း ထိုalphaအတြက္ မိဘအေမြျဖစ္ေနခဲ့သည္ပဲ။
ဒါကိုေတာင္ သူ႕ကို ေပးသုံးခဲ့တာ။ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ႏွင့္ သူ႕ဆီအပ္ထားခဲ့တာ။ ဒါကို သူကဖ္က္ဆီးခဲ့မိတာပဲ။ စိတ္ပ်က္သည္ဟုေျပာလည္း ေျပာေလာက္စရာပါေလ။
သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ပ်က္သည္ဟုဆိုသည့္တိုင္ သူ႕ႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးေနသည့္တိုင္ မသိမသာဂ႐ုစိုက္သည့္ အေျခအေနတို႔လည္း ရွိခဲ့ပါေသးသည္။ သူကသာ ျမင္ေအာင္မၾကည့္ခဲ့ျခင္းပင္။
တဆက္တည္း သတိထားမိလာသည္က ျပႆနာျဖစ္သည့္ ညကဆိုခဲ့ေသာ ထိုalpha၏ စကားတို႔ပင္။
*ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ထက္ပိုၿပီး အားထုတ္ခဲ့တာေတြ၊ အသိစိတ္လြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အရွက္ရမွာစိုးလို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တာေတြ၊ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းေနလို႔ရရက္နဲ႕ အရွင့္အနားမွာ ကိုယ္ရံေတာ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေနေနတာေတြ။ ဒါေတြက ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ အရွင္တကယ္ပဲ မရိပၼိဘူးလား*
ဒါျဖင့္ရင္ ပတ္ဂ်ီမင္ကို ၾကင္ယာျမႇောက္မည့္ကိစၥကို ခါးခါးသီးသီး ဆန႔္က်င္တာ ပတ္ဂ်ီမင္ေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ သူ႕ေၾကာင့္...??
"ဒီလူ.... သူေသဘာက္တဲ့သူ ႐ြိတယ္ဆိုတာက ငါ...ငါလား.."
တိုင္းျပည္အရွင္မို႔ မိမိအား သေဘာက်သဴရွိသည္မွာ အေတြ႕အႀကဳံသစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိမွန္း နားမလည္ေတာ့ပါ။ innerwolf၏ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္လား သို႔မဟုတ္...
"အရွင္?"
"ကို-ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္"
"က်ဳပ္အခန္းထဲမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ အရွင္"
"ခင္ဗ်ားကို လာ႐ြာတာ။ စစ္သူႀကီးေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔။ ခုသိရၿပီဆိုေတာ့ သြားေတြ႕လိုက္ေတာ့"
"ဒါပဲလား အရွင္"
"အင္း... ဒါပဲေလ။ ဘာ႐ြိဦးမြာလဲ"
"က်ဳပ္---- ဘာမြ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး"
စကားကို ေျပာမည္ျပဳၿပီးကာမွ ခ်က္ခ်င္းလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္ေၾကာင့္ အရွင္ေလးက သေဘာမက်ဟန္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖက္ၿပိဳင္၍မျဖစ္ခ်င္ေတာ့သည္ေၾကာင့္ ပခုံးတြန႔္ကာ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ေတာ္ၾကာ ဝတ္႐ုံယူလာတာသိမွ ပို၍ အခ်င္းမ်ားေနရျပန္ဦးမည္ေလ။
"မားကပ္စ္။ နန္းတြင္း အပ္ခ်ဳပ္သည္ကို ေခၚေပးနိုင္မလား"
••••••
တခါမြ မလုပ္ဖူးေသာ အလုပၠို နာရီပိုင္းျဖင့္ သင္ယူရန္မွာ မလြယ္လွ။ တစ္ေနကုန္ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းရလွ်င္ေတာင္ မၿငီးျငဴသည့္ အရွင္ေလးမွာ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ဇက္ေၾကာတက္ေသာ ဒဏ္၊ အပ္စူးေသာ ဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ လက္ေလွ်ာ့ခ်င္ေနၿပီပင္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ပိုင္းျပတ္ေနေသာ ဝတ္႐ုံအား ခ်ဳပ္ရိုးထင္းမေနေအာင္ ျပင္ဆင္ရသည္မို႔ ပို၍ခက္ခဲပါသည္ေလ။
မွန္ပါသည္။ ဝတ္႐ုံအေကာင္းစား အေလ်ာ္အစားကိုပင္ လက္မခံေသာ ထိုသူ၏ ဝတ္႐ုံကိုျပန္ျပင္ေပးရန္ စိတ္ကူးမိျခင္းပင္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဓားေရးေလ့က်င့္သည္ကို ထက္သန္သူမို႔ အခ်ဳပ္အလုပ္ပညာသည္ မိမိႏွင့္ လားလားမြ္ မအပ္စပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မ်ား ထိုalpha၏ ဝတ္႐ုံအား ကိုယ္တိုင္ ျပန္ျပင္၍ ေလ်ာ္စားေပးခ်င္ေနမိမွန္း မသိပါ။ အားနာစိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္။
"အရွင္က ေတာ္လိုက္တာ။ သပ္ရပ္ေနတာပဲ။ ခုသင္ ခုခ်ဳပ္လိုက္တယ္ဆိုတာ မယုံနိုင္စရာပါပဲ"
ေတာ္ဝင္အပ္ခ်ဳပ္သည္၏ စကားအဆုံး ၿပဳံးမိသည္။ တိုင္းျပည္အရွင္မို႔ ျမႇောက္ပင့္၍ေျပာသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ကိုယ့္လက္ရာကိုယ္ၾကည့္ကာ ေက်နပ္သည္မို႔ပင္။
"ဒါနဲ႕ ဒီဝတ္႐ုံ အရွင့္ဆီမွာလည္း မျမင္ဖူးသလို အရွင္က မလုပၹဴးတဲ့ အလုပ္ေတြေတာင္ လုပ္ေနတာ။ ရည္႐ြယ္သူတဦးဦးရဲ႕ ပစၥည္းမို႔မ်ားလား အရွင္"
"မဟုတၱာ။ ခင္ဗ်ား တယ္လည္း စပၥဳပါလား။ ကိုယ္ေတာ့္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ပစၥည္းမို႔ ျပန္ျပဳျပင္ေပး႐ုံပါ။"
မိမိကို အပ္လိုက္လွ်င္ လြယ္ကူမည့္ ကိစၥျဖစ္ေသာ္လည္း အရွင္ ကိုယ္တိုင္သင္ယူကာ ျပင္ဆင္ေပးသည္မို႔ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနရွာေသာ နန္းတြင္းအပ္ခ်ဳပ္သည္ပင္။ သို႔ေသာ္လည္း ေမးခြန္းအစရွာမရေသာ အရွင့္အေျဖေၾကာင့္ ဆက္၍ မစပ္စုရဲေတာ့ပါေလ။ အခန႔္မသင့္လွ်င္ အမ်က္ရွေနမွျဖင့္...
"ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္ကို မေတြ႕မိဘူးလား?"
"ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္က မေန႕ညကတည္းက ျပန္မလာတာပါ အရွင္"
"ဟုတႅား.. ကိုယ္ေတာ့္ကိုလည္း သတင္းပို႔မသြားဘူး..."
"သမားေတာ္မင္ အိမၠို သြားတာထင္ပါတယ္ အရွင္။ ေတြ႕လိုက္တဲ့သူရွိလို႔ပါ"
"အေခၚရွိေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါ။ ကိုယ္ေတာ္သူ႕ကိုေျပာစရာရွိလို႔"
"ေကာင္းပါၿပီအရွင္"
အတန္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ျပန္ၾကားရသည္က စိတ္ပ်က္စရာသတင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအိမ္၌ သမားေတာ္မင္ တစ္ေယာက္သာရွိသည္တဲ့ေလ။ ဤအခ်က္သည္ ထိုalphaႏွင့္ omegaတို႔ ႏွစ္ဦးတည္း တစ္ေနရာသို႔ထြက္သြားေၾကာင္းကို ရည္ၫႊန္းေနဟန္ပင္မဟုတ္လား။
အပ္စူးသည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဖူးေယာင္ေနေသာ လက္ထိပ္တို႔ကို ၾကည့္ရင္း ခပ္ဟဟသာ ရယ္မိေတာ့သည္။ အေရးမပါလိုက္ေလျခင္း။
"ငါကသာ ေလွ်ာက္ထင္ၿပီး အားနာေနခဲ့တာပဲ အဟက္"
••••••
"က်န္းမာရဲ႕လား အရွင္။ မေတြ႕တာၾကာပါၿပီ"
ရက္အတန္ၾကာ မဆုံျဖစ္ေသာ သမားေတာ္မင္က သူ႕အားေလာကြတ္ေခ်ာ္ကာ ေရာက္လာသည္။ သမားေတာ္မင္၏ ေနာက္တြင္ တစုံတဦးမ္ား ပါေလမလားဟု လွမ္းၾကည့္မိေသာ္လည္း အရိပ္အေယာင္ပင္ မေတြ႕ရသည္ေလ။
"ကိုယ္ေတာ္က်န္းမာေနပါတယ္ သမားေတာ္မင္"
"ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္ကိုလည္း မေတြ႕မိပါလား။ ခါတိုင္းဆို အနားမွာရွိေနက်မဟုတ္လား။"
အေဆာင္တြင္း မ္ကၥိကစားကာ ေမးခြန္းထုတ္လာျပန္သည့္ သမားေတာ္မင္က သူ႕အား႐ြဲ႕ေနသည္ေတာင္ ထင္ရသည္။ သမားေတာ္မင္ အိမၠပဲ ထိုအခ်စ္ငွက္ ႏွစ္ဦး လြတ္လပ္ေနခဲ့တာမဟုတ္လား။
"မသိဘူးေလ သူ႕omegaနဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ ရွိေကာင္းရွိေနမွာေပါ့"
"ဘယ္omegaတုန္း အရွင္"
"ပတ္ဂ်ီမင္းေလ"
"သခင္ေလးက အခုမြ က်ေနာ္နဲ႕အတူ သင္းကြဲနယ္ေျမက ျပန္ေရာက္လာတာေလ အရွင္ရဲ႕။"
သမားေတာ္မင္၏ စကားေၾကာင့္ အရွင့္မ်က္ဝန္းေလးမ်ား ျပဴးက်ယ္သြားေတာ့သည္။ သူထင္သည္က လြဲမွားေနခဲ့ျပန္ၿပီပဲ။
"ဘယႅို ဘယႅို?"
"အရွင္ မသိေသးဘူးလား။ သခင္ေလးရဲ႕ဖခင္ နာမက်န္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုလို႔ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္က လိုက္ပို႔ေပးရခဲ့တာ။ က်ေနာ္က လူနာေတြရွိေသးေတာ့ ေနာက္တရက္မွ လိုက္သြားနိုင္ခဲ့တာရယ္။ က်ေတာ္ေရာက္ေတ့ာ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္က အရွင့္ဆီျပန္ရမယ္ဆိုၿပီး ျပန္လာခဲ့တာေလ။ သူခုထိေရာက္မလာေသးဘူးလား အရွင္"
"......"
"ဒီတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕ သခင္ေလးပတ္ခ္ ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္ကို ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕"
သည္တခ်ိန္တြင္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးမ်ား ျပဴးက်ယ္ရသည္က သမားေတာ္မင္ပင္ျဖစ္သည္။ အရွင္ေလးက ဘာစကားမြ မဆိုပဲ ႐ုတ္တရက္ထကာ ႐ုပ္ဖ်က္သည့္ အဝတ္အစားမ်ားျပင္ဆင္ေနသည္ေလ။
"အရွင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကံေနတဲ့သူကို လိုက္ဖမ္းမလို႔"
••••••
လြန္ခဲ့ေသာ ရက္ပိုင္းက သူႏွင့္ထိုalphaတို႔ၾကား ရန္ပြဲအေသးစားရွိခဲ့ၾကေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က စိတ္ဆိုး၍ပင္လား ေျပာလိုက္ေသာ ထိုalpha၏ စကားက ႐ုတ္တရက္ေခါင္းထဲေပၚလာသည္ေၾကာင့္ ေဝးေဝးမေရာက္ခင္ အျမန္လိုက္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထြက္သြားမည္။ ထြက္သြားေပးမည္တဲ့ေလ။ သူ႕ကို အျပစ္ရွိစိတ္တို႔ျဖင့္ က်န္ခဲ့ေအာင္။ ထိုalphaက တကယ္ဆိုးပါသည္။ အဆင္မေျပမႈေၾကာင့္ ထြက္သြားခ်င္လွ်င္ေတာင္ ယခုလို မေျပာမဆိုျဖင့္ ထြက္သြားျခင္းသည္ သူ႕အားသိပ္ကို မေလးစားရာပင္ က်သည္မဟုတ္လား။
က်ိန္းေသေပါက္ သူ႕ထံမွထြက္ေျပးသည့္အတြက္ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ဘယႅိုမြ ရွိမေနနိုင္သည္က ေသခ်ာသည္္မို႔ ေျခဦးတည္မိရာက မိုးမခေတာပင္ျဖစ္သည္။ မိုးမခေတာႏွင့္ သင္းကြဲအုပ္စုနယ္ေျမမွလြဲရင္ ထိုalpha သြားစရာေနရာမွ မ႐ြိပဲ။
ေတာထဲသို႔ ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပင္ ညေနေစာင္းစျပဳေနၿပီမို႔ ျမင္းလည္းမပါသည့္ တကိုယ္တည္းခရီးတြင္ မီးတုတၠို က်စ္က်စ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ခရီးဆက္ရသည္။
ေတာ၏ အလယ္ေလာက္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ခပ္ျပင္းျပင္း မိုးရနံ႕က အာ႐ုံထဲတိုးဝင္ေလသည္။ ထိုalpha၏ အနံ႕က ပုံမွန္ထက္ ျပင္းထန္ေနသည္လား သို႔မဟုတ္ inner wolf၏ အကူအညီေၾကာင့္ သူကအနံ႕ခံ၍လြယ္ေနသည္လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါေလ။
ရနံ႕တို႔၏ ဦးတည္ရာက ေတာတြင္းအိုေအစစ္ေလးျဖစ္သည္ေၾကာင့္ ခပ္ရဲရဲပင္ သြားလိုက္သည္။ မိမိကြၽမ္းက်င္သည့္ လမ္းပင္မဟုတ္လား။
သို႔ေသာ္လည္း အိုေအစစ္ေလးသို႔ေရာက္သည့္အခါ အရိပ္အေယာင္ပင္ မေတြ႕ရသည္မို႔ စိတ္အႏွောင့္အယွက္ျဖစ္ရျပန္သည္။ အနံ႕က သည္ေလာက္ျပင္းျပင္းရေနလ်က္ႏွင့္ လူမရွိသည္မွာ မျဖစ္နိုင္ပါေလ။ ပုန္းကြယ္ေနသည္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အနံ႕လာရာေနရာအား ေသခ်ာအာ႐ုံစူးစိုက္မိေတာ့ ေရတံခြန္ေနာက္မွ ဂူဆီက ျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာကာေနသည္။ မွတ္သားေလာက္ေအာင္ လုပ္ပစ္ဦးမည္ဟု ႀကဳံးဝါးကာ ထိုအရပ္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ သြားမိေသာ္လည္း လိုဏ္ဂူေရွ႕သို႔ေရာက္သည့္အခါ အသံအခ်ိဳ႕က သူ႕အား တုံ႕ဆိုင္းေစေလသည္။
"ဟားး... လာဗင္ဒါရာ....အင္း..."
ေဟေနသာ ႏြယ္ပင္ၾကားမွ အလင္းေရာင္ပ်ပ်ေၾကာင့္ ထင္ေပၚေနေသာ ပုံရိပ္ႏွင့္ အသံအခ်ိဳ႕သည္ ၾကက္သီးထဖြယ္ေကာင္းပါဘိ။ ညိုစိုေသာ ခႏၶာကိုယ္ထြားထြားေပၚတြင္ အဝတ္အစားတို႔အစား ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္တို႔က ေနရာယူေနေလသည္။ မ်က္ခုံးတို႔ကို တြန႔္ခ်ိဳးကာ လည္ပင္းေၾကာမ်ားေထာင္သည္အထိ သာယာမႈ ရယူေနပုံက ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ္လည္း ခပ္အက္အက္ ညည္းတြားသံၾကားမွ တစြန္းတစထြက္ေပၚသည့္ သူ႕အမည္က ၾကက္သီးထဖြယ္ေကာင္းပါသည္။
ထိုalphaက ယခု သူ႕ကို မွန္းဆ၍ ဆႏၵေျဖေလွ်ာ့ေနသည္တဲ့လား...။
႐ုတ္တရက္ေပမို႔ ဘာလုပ္၍ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေသာ အရွင္ေလးမွာ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားတို႔ပင္ ေတာင့္တင္းကာ တကိုယ္လုံးလည္း ပူတက္လာသည္မို႔ ထိုေနရာကပင္ ေ႐ႊ႕ရန္ ေမ့ေနေလေတာ့သည္။
"လာ-လာဗင္ဒါ။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး..."
သူရွိေနသည္အား သတိထားမိသြားဟန္ေပၚေသာ ထိုalphaက အနီး႐ြိ အဝတ္ပိုင္းကေလးျဖင့္ အရွက္လုံေစရန္ အလ်င္အျမန္ ဖုံးအုပ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုalpha၏ ကိုယ္ပိုင္အရာသည္ အဝတ္ပိုင္းကေလးပင္ မကယ္တင္နိုင္ေအာင္ ဆႏၵျပကာေနသည္မို႔ မ်က္ႏွာသာလႊဲထားလိုက္မိေတာ့သည္။ ပုံမွန္ေကာ သည္ေလာက္ထိ ရာဂစိတ္ ျပင္းပ်သဴလား သို႔မဟုတ္ သို႔မဟုတ္...
"မဟုတ္မွလြဲေရာ ခင္ဗ်ား....rut..?"
ရမၼက္ခိုးေဝေသာ မ်က္ဝန္းစိမ္းစိမ္းမ်ား၊ သာမန္ထက္ ဆတိုး ျပင္းရွေသာ မိုးရနံ႕မ်ား၊ ကိစၥေသးေသးေလးႏွင့္ပင္ ေဒါသႀကီးေနတတ္ေသာ ထိုalpha၏ လေတၱလာပုံရိပၼ္ား..။ အေျခအေနဟာ တစ္ခုတည္းကိုသာ ၫႊန္ျပေနခဲ့သည္။
ထိုalpha၏ rutကာလျဖစ္ေနသည္ေပကိုး။
အရွင္ေလးမွာ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္သာ ရိုက္လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ rutေၾကာင့္ ေရွာင္ထြက္သြားခဲ့သည္ကို မိမိအထင္ႏွင့္ မိမိအထအေနကာကၠာ အပူတျပင္းလိုက္ရွာခဲ့သည့္ အျဖစ္။ ထို႔အျပင္ နဂိုကမြ innerwolfက စြဲလမ္းလြန္းေနေသာ alpha၏ rutႏွင့္မွ တည့္တည့္တိုးသည့္ မိမိအျဖစ္မွာ က္ားဂူထဲ တည့္တည့္ခုန္ခ်လိဳက္ျခင္းႏွင့္ပင္ တူပါသည္ေလ။
"အင္း.. ဒါေၾကာင့္ သြားေတာ့။ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္စိတ္လြတ္သြားရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ အာမမခံနိုင္ဘူး"
rutျဖစ္ေနသည့္တိုင္ အသိစိတ္ေတာ့ ရွိေနေသးဟန္ေပၚေသာ ထိုalphaက သူ႕အား ေဘးကင္းေစရန္ ႏွင္ေလသည္။ ထိုalphaလည္း မမြားပါ။ သူ႕ ခႏၶာကိုယ္သည္ပင္ rutျဖစ္ေနေသာ alpha၏ ေဟာ္မုန္းတို႔ေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ပင္ စတင္ တုံ႕ျပန္ေနေလၿပီပင္ ျဖစ္သည္။ သည့္ထက္ၾကာၾကာဆက္ရွိပါလွ်င္ ဘယ္လိုအေျခအေနျဖစ္သြားနိုင္သည္ကို ေတြးမၾကည့္လွ်င္ေတာင္ သိနိုင္သည္ေလ။
သို႔ေသာ္လည္း အရွင္ေလးသည္ေတာ့ ဝတ္႐ုံအားတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ အေတြးတို႔ၾကား လြန္ဆြဲ၍ေနသည္ပင္ျဖစ္သည္။ အသိစိတ္တစ္ေနရာက ထြက္ေျပးရန္ေျပာသည့္တိုင္ အ်ခား အသိစိတၱစၡဳက ထပၼံ၍ ေရွာင္မေျပးရန္၊ ေရွ႕တိုးရန္ တိုက္တြန္းကာေနသည္။ ဤကား innerwolf၏ လႈံ႕ေဆာ္မႈလား မိမိစိတ္ႏွလႈံး၏ လႈံ႕ေဆာ္မႈေပလားေတာ့ ကိုယ္တိုင္မကြဲျပားပါေလ။
rutျဖစ္ၿပီးစ alphaတို႔သည္ ပုံမွန္ထက္ စိတ္ဆတၠာ တြယ္တာလြယ္သည္။ သမားေတာ္မင္ႏွင့္ ထိုomegaကလည္း လိုက္ရွာဦးမည္ဟု ေျပာခဲ့သည္မဟုတ္လား။ အခန႔္မသင့္၍ ယခုလိုအခ်ိန္တြင္ ထိုမက္မြန္ပန္းနံ႕သင္းေသာ omegaႏွင့္သာ ဆုံသြားပါလွ်င္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး မျဖစ္နိုင္ဟု ႀကိဳတြက္၍မရနိုင္ပါ။ တဖက္omega၏ ရနံ႕သည္လည္း ရစ္ဖူးဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ေမႊးပ်ံ့သည္ မဟုတႅား။
ဟင့္အင္း...အရွင္ေလး ထိုသို႔ေတာ့ အျဖစ္မခံခ်င္ပါ။ မိမိစိတၠို မေသခ်ာေသးသည့္တိုင္ ထိုalphaကို သူမ်ားလက္ထဲလည္း အၾလယၱကူ ထည့္မေပးလိုက္ခ်င္ပါေလ။
"မၾသားဘူး"
"အရွင္!"
"ဒီေကန ဘယ္မွ မသြားနိုင္ဘူး။"
"အရွင္! က်ဳပ္က rutျဖစ္ေနတဲ့ alphaေနာ္ ။ ေနာက္စရာ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အရွင္က omega က်ဳပ္ကalpha။ အက်ိဳးေတြနည္းကုန္လိမ့္မယ္"
ထိုalphaတားေနသည့္ၾကားထဲမွ ေခါင္းယမ္းရင္း လိုဏ္ဂူအတြင္းသို႔ ဝင္လာမိေတာ့ ထိုalphaက ေနာက္သို႔ ေျခႏွစ္လွမ္းဆုတ္သည္။ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ေထာင္မတ္ေနေသာ လည္ပင္းေၾကာတို႔အရ မိမိကိိုယၠို အေတာ္ေလး ထိန္းခ်ဳပ္ေနရပုံပါပင္။
"ေနာက္ေနတယ္ထင္လို႔လား ကိုယ္ရံေတာ္ကင္မ္?"
တဆက္တည္းမွာပင္ အနံ႕တုျဖစ္ေသာ ေတာအုပ္ရနံ႕ကို စြဲမက္ဖြယ္ လာဗင္ဒါရနံ႕က လႊမ္းမိုးလာသည္။ မ်က္ဝန္းနက္နက္တို႔မွသည္ ခရမ္းစြဲေရာင္ မ်က္ဝန္းလွလွတို႔အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလာေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ လွိုက္ဂူအတြင္းတြင္ ပဲ့တင္ထြက္လာေသာ အရွင္ေလးစကားက alphaအား ၾကက္သီးထေစပါသည္။
"ခင္ဗ်ား rutကို ကိုယ္ေတာ္နဲ႕ တူတူ ကုန္ဆုံးေပး alpha။ဒါ အမိန႔္ပဲ။"
#Tbc
A/N: ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာလဲ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကတာလဲ 🤫
See you in next episode~
- 해바라기