"So that's why your boy has that attitude on me." Mangha si Waldo nang ikuwento ko sa kanila ni Miya ang nangyari kahapon.
Hinatid ako kahapon ni Claine. He said that I should expect a text from him. Hindi ko naman alam kung anong gusto niyang mangyari. If he wants a... date or what. But my best friends are here, unexpected that they visit me.
"Akala ko talaga ay may galit siya sa akin. I'm thankful that this has to do with you. Well... That's why Hill has no boyfriends for how... many years," Waldo teased me.
"How about your humored girlfriend?" I fired back.
Natahimik siya. Now he met his girlfriend here, in his homeland. He looks serious for her and I want to meet this girl. Hindi ako makapagpigil. Waldo is teasing me like I can't even fire back. Akala niya lang....
"It's not a humored," matigas niyang sabi.
"Oh... "
Tumahimik na lang ako. It's not a humored then it's true. That's what I thought. Napangiti ako.
"Bakit hindi mo ipakilala sa amin?" tanong naman ni Miya na kanina lang ay nanonood ng TV.
Waldo just sighed and nodded. "Soon."
Mediyo naging komportable rin ang usapan nang makalipas ang ilang sandali. Umalis agad si Miya at sumama naman si Waldo na umalis dahil may lakad daw siya. My brother is in his room. Sinundo ko siya kanina pero hindi pa lumalabas.
"Bye. " paalam ko sa dalawa nang makapasok sa elevator.
Napatingin ako sa aking cellphone and I didn't receive a text from Claine. He's busy? It's sunday and there's no work unless he go with his friends. Hindi naman niya yata kailangan na sabihin sa akin kung sino ang kasama niya.
I was about to lock my door but the elevator opened. Agad na lumuwa doon si Claine.
"Clay... " Now I called his nickname.
"May bisita ka?" agad naman niyang tanong.
I shook my head.
"Wala pero... " Naisip ko na meron kanina.
"Pero... " Tumaas ang kilay niya at gusto na marinig ang idudugtong doon.
Wala naman dapat akong ikabahala.
"Bumisita kanina si-sina Miya at W-waldo."
Ngayon na sinambit ko ang pangalan ni Waldo ay nabahala ako. I'm not guilty. Kanina na pinagusapan namin ang hindi magandang pagkikita nila ni Waldo ay nababahala na ako. Waldo and I are just friends and there's nothing between us in the past. Naging magkaibigan kami dahil sa mga pareho naming tingin sa mga ibang bagay. Lalo sa relasiyon.
Mahirap na isipin na nababahala ako kahit hindi naman dapat lalo na at mayroon ng girlfriend si Waldo.
Tumaas ang kilay niya. "I saw him."
Lalo akong kinabahan. Natatakot ako na iba ang isipin niya.
"He's with Miya... Hindi ko naman alam na pupunta sila ngayon. At hindi ko alam na pupunta ka rin. You said you would text me."
"Bakit siya pumunta dito?" balewala niya sa sinabi ko.
"Binisita nila ako."
Hindi siya nagsalita.
"He's my bestfriend, Clay. We've been friends for how many years and he has a girlfriend!"
"I didn't ask," suplado niyang aniya saka naunang pumasok sa unit ko.
Sumunod ako sa kaniya. Hindi ko nakita na may dala pala siyang paper bag. Alam ko na kung ano ang laman noon. Tapos na akong mananghalian.
Parang panaginip ito. Claine is here and want to eat lunch with me. Tapos na akong kumain pero kakain muli ako para kasama siya kumain. I have the appetizer. Kung mananatili siya hanggang hapon ay papayag ako. Kahit matulog na siya dito.
Get a hold of yourself, Hill! Hindi pa kayo!
Tumikhim ako nang prente na siyang nakaupo sa dining table.
He's wearing a brown t-shirt and black pants. He looked even handsome with simple clothes. Hindi na kailangan ng magarbong damit.
"Kumain ka na?" aniya nang makaupo ako.
"Yes but... I want to eat lunch again."
Umiwas siya nang tingin. "Where's your brother?"
Doon ko lang naisip na hindi pa kumakain si Perth. I was about to say something but somebody clears his throat. Alam ko na kung sino iyon.
It was Perth!
"Ate? Claine?" He asked.
Gusto ko sanang sawayin ang kapatid dahil wala man lang paggalang ang tawag niya kay Claine. Claine face is calm. Habang ako hindi ko na alam ang uunahin na isipin.
"Call him Kuya Claine, Perth. He's older than you."
Iyon na siguro ang nakuha niya sa US. Tinuruan ko siya noon na tawagin akong Ate at ako lang at si Miya ang tinatawag niya ng ganoon. Kahit si Lance ay minsan niyang hindi sinasabihan ng Kuya. Iba pa rin talaga kapag lumaki ka sa ibang bansa.
Hindi niya pinansin ang sinabi ko at nanatili ang kunot niyang noo.
"What are you doing here?" he asked as he directed his gaze to Claine.
"I am courting your sister. I went here to visit and ask your permission."
Napanganga ako. Ang akala ko ay ako iyong naghahabol. He's courting but he didn't tell me about it. Pero kung tutuusin ay ako dapat ang gagawa non dahil ako iyong may gusto ng relasiyon. But I feel bad for my brother. Ngayon ay mas magiging magulo lang kapag pinaliwanag ko pa ang nangyari noon. Ayokong malaman niya. Ayokong bumalik ang sakit na matagal niyang nilabanan ng ilang taon. I don't want to see him suffer again. Hindi ko kaya.
Confusion is all over in my brother's face.
"W-what?" tanong niya.
Gusto kong magmura. Pero kung itatanggi ko baka...
"Y-yes. He's courting me..."
"But we saw him with another woman, Ate! That's why you..." napatigil siya sa napagtanto.
"You followed him!"
"It's not what you think about, Perth," I said calmly.
Hindi makapagsalita si Claine. Gulat siya. Pero umiling siya kalaunan.
"I am with another woman because of business matter, Perth. Your sister misunderstood the situation, too. It's a business meeting in a restaurant inside that mall."
"But... Ate... " Perth looked at me. Gusto niyang umayaw sa sinabi ni Claine.
Umiling ako. Alam kong mali ang iniisip niya.
"You trust Him?"
Gusto kong pumikit ng mariin. Yes! I trust him but I don't want to disappoint my brother. Hindi ako nagsalita. The answer is yes but I don't want to see my brother's disappointment in me. Ayaw kong isipin niya na nagpapakaloko ako. I'm not. Because I know Claine so very well. At ayaw ko siyang biglahin.
Bago ko pa lapitan si Perth ay tumakbo na siya papunta sa silid niya. May malaki na naman akong problema.
"Sorry... "
"I will talk to him," dagdag ko.
Claine didn't say anything. The whole lunch is quiet. Umuwi rin naman agad si Claine. Miserable akong naupo sa sofa habang nakatitig sa TV na walang buhay. I want to curse myself so badly. Na parang kasalanan ko lahat ng to. Nagtangka kong kausapin si Perth kinabukasan pero hindi ako pinansin. Tipid lang ang mga tugon niya. Tango lang at iling. Ako pa mismo ang naghatid sa kaniya sa kanilang paaralan para makabawi.
Dahil sa trabaho ay mediyo napawi ang mga naiisip ko. Mas maganda na lang ma-stress sa trabaho kaysa sa isipin ang problema patungkol sa nangyari kahapon.
Claine texted me after I finish my work. Nasa loob pa ako ng opisina habang nagiisip ng malalim.
Claine:
Anong oras ka uuwi?
We're okay right? I just need to convince my brother.
Ako:
5 or 6. Why?
Agad siyang nagreply.
Claine:
Susunduin kita kung ayos lang
Kinagat ko ang labi ko. Tss. Baka kasama niya si Ariene ay huwag na lang.
Ako:
May kasama ka?
Claine:
I'm alone in my office. Why?
Huminga ako ng malalim. Ayokong ibang usapan ang patutunguhan nito.
Ako:
Okay. Pick me up at 6 then.
Nilagay ko na ang cellphone sa aking bulsa. Nagaayos ako ng sarili bago napagpasiyahan na umalis. Nakita ko kaagad ang sasakyan ni Claine sa labas ng building. His holding his key while watching me intently. Halos masugat ko na ang pangibabang labi dahil sa mariing pagkagat doon.
"Kanina ka pa?" tanong ko.
Pinagbuksan niya ako ng pintuan saka umiling.
Pumasok na ako sa loob ng sasakayn niya. Siguro ay ipapakuha ko na lang ang aking sasakyan bukas. I want to be with Claine and I admit that I miss his damn perfume. Iyong tipong lagi mo iyong hinahanap.
"Nagusap na kayo ng kapatid mo?" tanong niya sa kalagitnaan ng biyahe.
Umiling ako. "I need time."
Galing sa harap ay bumaling siya sa akin.
"Pwede ko siyang kausapin-"
"No Claine. Ako ang kakausap sa kaniya."
Hindi na kami nagusap hanggang sa nakarating kami sa isang restaurant. Kaagad niya akong pinagbuksan ng pintuan nang makadating kami. Hinawakan niya ang baywang ko habang papasok kami.
"So.... you're courting me."
He glanced at me. "Yeah. Ayaw mo?"
Uminit ang aking pisngi. Of course not! Damn you, Clay. Gustong gusto ko!
Malapit na kami sa lamesa na pinareserved niya kaya umiling ako. I just thought that he said that for the sake of my brother. Ngayon na sinabi niya at nililigawan niya talaga ako ay kinikilig ako.
"Akala ko, ako ang nanliligaw."
He raised his eyebrows. "Matagal mo nang nakuha ang oo ko kung ikaw ang nanliligaw."
"Well... nakuha mo na rin yung akin, Clay."
"No. I want it serious."
"I'm serious, Clay."
Umiling siya at binaba ang tingin sa menu.
"Last time you weren't serious." Inangat niya ang menu at sinabi ang order sa isang waiter.
Ngumiti ako at sinabi na rin ang order. Clay looked at me and I averted my gaze. Nasaktan siya sa sinabi niya. Noon, ay seryoso ako pero panandalian lang. I am playing with his feelings in the beginning but when I learn to accept my true feelings that is the time when I am serious about our relationship.
"Si Ariene?" bigla kong tanong habang kumakain kami.
"Umuwi na siya kanina kaya baka nasa kaniyang unit na siya ngayon."
"Nagkita kayo kanina?" Hindi ko siya matignan nang tinanong iyon.
"She's, my secretary."
Oh wow....
Kaya pala nandoon siya noong may meeting kami. I thought they were together at that time.
"She still likes you?"
He stopped chewing then sipped to his water.
"I don't know, Hill. Why are you asking this?"
"Wala... I'm just... Never mind."
"I mind though."
Umirap ako ng wala sa oras. Seryoso lang siya habang nakatingin sa akin. Alam na nga niya ang sinasabi ko. Tinatanong ko lang naman dahil laging nakabuntot sa kaniya si Ariene. I wouldn't mind but there must be a limit. Tss. Hindi naman mahirap na magustuhan si Ariene. She's pretty and smart. Kaya may insecurities ako sa sarili kapag nakikita siya.
"Nagtataka ako kung bakit hindi mo siya nagustuhan... "
"You want me to like her?" aniya na mediyo galit sa sinabi.
"Of course not!" Napataas pa ang boses ko.
"Tss. Then stop asking questions about it. It's nonsense."
Nonsense. He's harsh. Kung ako ang nasa katayuan ni Ariene ay matagal ng wasak ang puso ko.
Pagkatapos ng dinner ay dinala niya ako sa bahay nila Lance. Perth decided to sleep in our cousin's house. May kinalaman ito sa nangyari kahapon. He's cold when I called him earlier. Natuwa lang pumayag akong matulog siya sa kaniyang pinsan.
Dahil gumagabi na ay nagpunta lang ako para kamustahin si Perth. Sabay kami na pumasok ni Claine sa bahay ng aking pinsan. Si Lance ay wala pero ang kaniyang magulang ang meron. They were happy to see us. Lalo na at ayos na kami ni Clay. Iyon ang ikinakatuwa ni Tita Mayala. Tingin nila ay magkaibigan kami pero ang totoo...
"I'm happy you two are okay now... " Tinuro niya kaming dalawa.
"Yes, Tita." I smiled.
Nagpaalam ako nang magsimulang makipagusap si Tita Mayala at Tito Loyd kay Clay. Napunta ako sa dati kong kuwarto noon dito dahil iyon na ngayon ang tinutulugan ni Perth.
"Perth..."
Unti-unti kong binuksan ang pintuan. Nakita ko siya na nakahiga sa kama.
"What are you doing here?"
"I just want to see you... "
Hindi siya nagsalita.
"Where is Lauren? You didn't play?"
"No. I don't want to play right now," he said coldly.
Napakagat ako ng labi. Hindi ko kaya na lagi siyang ganito. Mediyo lumapit ako sa kaniya. He sighed deeply.
"Claine is still courting you, right?" Nilingon niya ako.
I nodded slowly. Ngayon na binuksan niya ang usapan na ito.
"You like him?"
I bit my lower lip then nodded again. Hindi ko kaya na magsalita.
"Why are you still like him when you saw him with another girl, Ate. He will hurt you," aniya at may pagaalala sa boses niya.
"No, Perth. He will not hurt me. But i did hurt him in the past... "
Tumaas ang kilay niya at nalilito sa sinabi ko.
"Hurt him? How?"
I can't answer that.
"I'll go now. I will go here tomorrow." Ngumiti ako bago tuluyang umalis.
Ayokong malaman niya ang sagot sa tanong niya. I know it will hurt him too.