"Hillary!" sigaw ni Miya habang kumakaway sa akin. Pinasadahan ko ang suot niya. Eww!
She is on a new uniform. That is unusual, ang palagi niyang sinusoot noon ay boots at jeans. I am very surprise about her outfit today at kapag nakita ito ni Waldo ay paniguradong luluwa ang mata niya.
Tumawa siya sa reaksiyon ko at siya naman ngayon ang tumingin sa damit ko. She gives me a disappointed look. Hinawakan niya ang ang laylayan ng leather jacket na suot ko.
I told her that I do not want to wear a uniform and right now I felt guilty not wearing it. Okay, she looks good but I felt bad for her. Kung iisipin kong ako magsusuot ng ganiyang damit ay hindi ko kakayanin. Like wearing a skirt.... Oh gosh!
"Ang sabi mo magsusuot ka ng ganito?" she said referring to the uniform that she is wearing right now.
"Gosh! Miya, sa tingin mo papayag akong magsuot ng ganiyan?" turo ko sa suot niya.
She rolled her eyes.
"Andun sa plano yun Hill," frustrated na sabi niya. "Lahat ng mga kaibigan niya disente tapos lalapit ka sa kanila na parang gangster. Hindi yun cool sa kanila, tsk."
"Okay," tipid kong sabi na mas lalong nagpairita sa kaniya.
Sineniyasan niya akong tanggalin ang leather jacket. Really?
"Tanggalin mo na lang ang jacket mo," utos niya kaya iyon na ang ginawa ko para matapos na argumento patungkol sa suot ko.
Nagtungo kami sa isang cafeteria at doon muna tumambay bago mag attend sa klase. Parehas kami ng kursong kinuha pero magkaiba kami ng set. I am at set C and she is at set D. Pero sana sa mga ilang subject ay magkaklase kami.
Nagaral kami noon sa UCLA pero dahil pinapauwi siya ng parents niya ay napilitan siyang umuwi dito sa Pinas. At ako magbabakasiyon lang sana ako sa Pilipinas pero may pinapagawa na naman ang pinaka ayaw ko na tao sa buong mundo. I hate to think that he is my mother's second husband.
Bumili muna ng pagkain si Miya at naiwan akong magisa sa mesa. Habang pinaglalaruan ang aking cellphone ay nakita ko ang pinsan kong may kasama. That is his friends for sure. Tumayo ako at nagtungo sa kinaroroonan nila. Nakaupo na sila sa isang mesa nang makalapit ako.
Nakakunot ang noo ni Lance habang nasa gilid niya ako na nakatayo. Dahil sa atensiyon na binibigay niya sa akin ay napatingin din ang mga kaibigan niya.
Oh, this is my surprise for him. He thinks nasa Amerika pa ako! Ang nakakagulat ay nagaaral ako sa pinagaaralan niya. How ironic is that.
Tumawa ako sa reaksiyon niya.
"Hey couz it's me," natatawa kong sabi sabay upo sa bakanteng upuan na nasa gilid niya.
"Bakit di mo sinabi na andito ka Pilipinas? And....what are you doing here?" naguguluhang tanong niya.
That sounds off. I chuckled a little bit. His reaction says it all. Pansin ko rin ang naguguluhang reaksiyon ng mga kaibigan niya.
