"İs-te-mi-yo-rum istemiyorum nesini anlamıyorsun kart çıkarttım onunla gideceğim"diye bağırdım.
Sabah sabah servis, iett kavgası yapıyorduk.
" Vira itiraz etmeden önce dinlemeyi öğren yeter "diye bağırdı abim.
" bağırma bana "diye çemkirdim.
" bak güzel kızım dinle önce ben-"lafını tamamlamadan konuştum.
" off hayır dedim hayır "diye bağırdım.
Ama sabrının sonuna gelmişti galiba.
Uzun uzun baktıktan sonra çeketini alıp çıktı evden babam.
" babam senin iyiliği düşünüyor Vira. bir kere öfkeni kenara bırakıp dinlesen ne olur "diye sitem etti abim.
Zaten amacım onları bıktırmaktı ama.
" babam savcı, babaannem emekli savcı, dedem emekli hakim, benim avukat olmam bunların yanında hiçbir şey, sen bu ülkede kaçtane savcı, hakim şehit edildi biliyor musun.
Onlara zarar vermek isteyen birisi olursa ve seni öğrenirse ne olur, ben söyleyeyim hedef olursun. Babam sadece seni korumak istiyor bu yüzden bu kadar ısrar etmesi, ama sen şımarıklık yaptığın için dinlemedin bile. "dedi.
Abim ilk defa bu kadar ciddi ve uzun konuşmuştu.
Ve bu sefer haklıydıda ne yazık ki, defalarca Savcı ve hakim şehit edilmişti bu ülkede.
Yada canları yansın diye ailesine zarar verilmişti.
Babam bu sefer sadece beni korumak için bu kadar ısrar etmişti.
Cevap vermeme fırsat olmadan abimde gitti.
Sanırım bu kibarca ne bok yersen ye demekti.
Ayrıca babaanne ve dede faktörlerinin yaşadığını, kim olduğunu yada mesleğini bilmiyordum.
Bu şekilde öğrenmek pekte iyi olmamıştı.
Aile boyu hukukçuydular helal olsun valla.
Kolumdaki saate baktığımda okul saatini geçtiğini gördüm.
Aslında şimdi çıksam ikinci derse yetişirim ama gidesim yoktu.
Odama geçip pijamalarımı geri giyindim.
Ediz'e kısa bir mesaj attım gitmeyeceğime dair.
Sonra kendimi yatağa attım.
Saat daha sekiz buçuktu biraz uyumak iyi gelecekti.
---
Telefonun deli gibi çalmasıyla uyanmıştım.
Tek gözüm kapalıyken baktığımda dayımın aradığını gördüm.
"efendim dayıların Birtanesi" dedim neşeli tutmaya çalıştığım sesimle
"güzel Vira'm uyuyor muydun sen." diye sordu.
"evet dayı güzellik uykumdan uyandırdın" diyip kıkırdadım.
"güzelim iyi misin neden okula gitmedin" diye telaşlandı dayım.
"sakin ol dayı babamla tartıştık sadece bende geri yattım" diye cevapladım.
"niye bebeğim" diye sordu.
"servisle göndermek istedi okula bende öğrenci kartı çıkarttım onunla gideceğim diye ısrar ettim" diyip derin bir nefes adım.
"Vira baban savcı, babaannen emekli savcı, deden emekli hakim tabiki servisle gideceksin önemli olan senin güvenliğin ve iyiliğin" diyerek sitem etti.
"sende mi dayı ya"diye sitem ettim bende.
" Vira tamam başta sinirlenip kızdık ama onlarada hak ver. Senin varlığını bilmiyorlardı bile seni istemeleri çok normal "diyerek beni şaşırttı.
" ne! İnanamıyorum dayı bu kadar çabuk benden vazgeçmene inanamıyorum cidden.
Neyse ben uyuyacağım izin verirsen sonra konuşuruz "diyerek kapattım telefonu.
Evet abartıyor olabilirdim belki, ama banada hak vermeleri gerekiyordu.
Her şey zorla Yaptırılmıştı.
Son beş altı ay içinde hayatım alt üst olmuştu ve ben bocalıyordum.
Psikolojim iflas etmek üzereydi.
Gülüp eğlenerek halletmeye çalışıyorum bir şeyleri ama içimde fırtınalar esiyordu.
Yinede sabah ki olayda haksızdım.
En azından dinlemem lazımdı.
Telefonum titreyince elime aldım.
Gönderen:
Aşkuvat'ımm 🖤
Güzel Vira'm. Sen beni çok yanlış anladın,
Senden vazgeçmem mümkün mü hiç?
Sadece baban ve abine şans ver bebeğim düşün biraz onlara da hak vereceksin.
Yaptığı yanlış bile olsa isteğinde haklı.
Seni seviyorum sen her zaman doğru olanı yaparsın.
Kafam karışıyordu.
Dayımın onlara hak vermesine sinirlenmiyorda değilim.
Doğru, yanlış sen benim yanımda olsana aslan parçası.
Saatte baktığımda dört buçuk olduğunu gördüm.
Ohaa bu saate kadar nasıl uyumuştum ulan ben.
Ayrıca hala uykum vardı.
Biraz esneyip, ayaklarımı yataktan aşağı sarkıttım.
Yiyecek bir şeyler hazırlasam iyi olacaktı.
Yardımcı kimseyi istemiyormuş beyefendi, o yüzden akşam kendi yapıyordu işten gelince.
Neyse bugünlük ben yapabilirdim.
Ne kadar bana yaptırmasada Ananem erken yaşta öğretmişti yemek yapmayı.
Üzerimi değiştirme zahmetinde bulunmadan mutfağa geçtim.
Biraz dolap, ve buzluğu izledikten sonra ne yapacağıma karar verdim.
Tabi ki en sevdiğim enginar.
Diğer malzemeleride çıkartıp hazırlamaya başladım.
İçini hazırlayıp önce enginarları borcama dizip sonra içini doldurdum.
Onları fırına attıktan sonra bir kaç bir şey daha yapıp masayı hazırladım.
Hazır beklesindi onlar gelene kadar.
Hem zaten az kalmıştı gelmelerine.
batırdığım mutfağı toparlayıp ocak ve fırını kapattıktan sonra salonu geçtim.
Bugün tuaf bir tembellik vardı üzerimde.
Koltuğa uzanıp ince örtüye sarıldım.
Kışın üzerime hep bir şeyler örterdim.
Hem Aydın bu kadar soğuk olmazdı da.
Burası fazla soğuktu.
Televizyona dalmış izlerken kapı açıldı.
Abim ve babam beraber gelmişti.
Bazı günler beraber bazı günler ayrı saatlerde geliyorlardı.
Abim sanırım üzerini değiştirmek için odasına geçerken, babam tam tepemde dikilmiş çatık kaşlarla bana bakıyordu.
Bakışlarımı ona cevirdiğmde elini alnıma koydu ateş ölçer gibi.
"ateşin yok, hasta gibide durmuyorsun okula gitmemenin mantıklı bir açıklaması vardır umarım" dedi.
"canım istemedi" diye cevap verdim.
"demek canın istemedi aferin böyle devam" diyerek kahkaha attı.
Vallahi adamında psikolojisini bozdum.
O da üzerini değiştirmeye giderken bende mutfağa geçip yemekleri servis yaptım.
Oturmuş onları beklerken önce abim sonra babam geldi.
"bunları kim yaptı abim" diye sordu Erim.
"ben yaptım" diyince ikiside Kaşlarını çattı.
Ee valla bunlar çabuk yaşlanır aşko.
"bir daha ocakla oynama Vira" diye uyardı babam.
Ama bu çok komiğime gitti.
Ulan 6 değil 16 yaşındayım yakında 17 olacağım oynama diyor adam.
"oyuncak set al onunla yaparım yemek" diyip göz devirdim.
Yemekler bitince el birliği ile toparladık.
Biz toplarken abim makineye dizmişti.
Hamarat bey seni.
Abim yorulduğunu söyleyip erkenden yatmaya giderken, babam çalışma odasına gitmişti.
İncelemesi gereken dosyalar varmış.
biraz televizyon izledikten sonra sıkılıp telefonla oynadım.
Ama aklım babamda kalmıştı.
Yani sabah ki kavgada.
Bu sefer gerçekten haksızım.
Oflayıp puflayarak uzandığım yerden kalkıp, babamın çalışma odasının önüne geldim.
Özür dilemek istiyordum.
İnşallah özür dileyince abartmazdı.
Kapıyı tıklayıp içeri girdiğimde şaşkın gözlerle bana bakmıştı.
Nedense bu haline gülesim gelmişti.
"bir şey mi oldu" diye sordu.
"biraz konuşa bilir miyiz" diye sordum bende.
"tabi gel otur" diyerek masasının önündeki koltuğu gösterdi.
Geçip oturduktan sonra bakışlarımı kaçırdım.
"özür dilerim" diye direkt söze girdim.
"ne için" diye sordu. Eben için.
"sabah seni dinlemediğim için, anenin ve babanında hukukçu olduğunu bilmiyordum Abim söyledi.
Yani servis konusunda sen haklıydın, tekrar özür dilerim.
Eğer hala istiyorsan servisle gidip gelebilirim artık."diyip derin bir nefes aldım.
" öncelikle dinlemeyi öğrenmelisin küçük hanım. Ne kadar öfkeli olsan bile,
Hatanı kabul edip, özür dilemekte erdemliktir unutma.
Sabah servisle gidersin konuşurum "diyip arkasına yaslandı.
" ben yatayım artık iyi geceler "diyip ayaklandım.
" iyi geceler Vira. Ayrıca hafta sonu deden ve babaannen yemeğe bekliyor bizi, seninle tanışmak için sabırsızlanıyorlar "dedi.
" daha erken değil mi "diye sordum.
İstemiyordum kimseyle tanışmak.
" 16 yıl geç kalınmış bir tanışma için erken diyemezsin güzelim, hadi uyku vakti "dedi.
" hafta içi olsun Aydın'a gideceğim hafta sonu "dedim.
" bu hafta sonu dedenler ile tanışacaksın Vira. Dayınla konuşurum ben "dediğinde cevap vermeden kapıyı çarparak çıktım odadan.
Dayım izin vermezdiki ben onları çok özlemiştim ve oraya gidecektim.
Hafta içleri boşa mı buradayım.
Gitmem demiyorum ki hem hafta sonu olmasın diyorum.
Nasılsınız tatlı mı tatlı patateslerim.
Vira'nın git Gelli Halleri o kadar normal ki çünkü iyi bir psikolojisi yok şu an.
Ne doğru ne yanlış karar veremiyor işlerin içinden çıkmadıkça bocalıyor.
Herkes Vira'nın iyiliğini istiyor ama kimse ona sormuyor.