Torren POV'
"Don't miss a single head, Xander." saad ko sa kabilang linya
"How about Vladimir?" Xander asked over the line
"I'll handle that trash." kasabay ng pagtalim ng titig ko sa madilim na kawalan ay ang paguumpisa ng pagkabuhay ng mga salita sa isip ko.
They are all trapped in the darkness with this devil.
Hindi matatapos ang araw na ito ng hindi nila natitikman ang impyerno and I will deliver it to them pleasurably.
I decided to check Travis after hearing the news that he gained conciousness. I want to make sure that I will remember the cost of their actions by looking at Travis' face.
Kumatok ako ng dalawang beses
Come in! Dinig kong anas ni Tita Trinity.
Ngayon napapaisip ako, how can they handle this kind of situation. Louie and Travis are both confined in the same hospital. Paano na lang kung sabay silang maghanap kay na Tito Jd at Tita Trinity. Tsk. Nagaalala ako para kay Louie.
"T-Torren.. B-Bro.." Siguro nagaalangan pa rin siya.
"Sup, Travis?" I asked with my usual tone.
"A-Ah e-eto excited ng lumabas ng ospital." sagot niyang nakangiti
"Ikaw? K-Kayo.. I mean si Louie at A-Andrea" dagdag niya
"They're fine.. Bilisan mong magpagaling para makita mo na sila kaagad " tipid kong sagot.
"Good evening, Mam, Sir" baling ko kay'na Tita and Tito.
"Enough with the formalities, Ijo. Just call us Tita and Tito." Tito Jd smiled in agreement.
"Pasensya ka na pala Torren pinagalala ko kayo." Nakayuko niyang saad
"Don't mind that, Travis. what important is you are safe now" kumbinsi ko sa kanya.
"Thanks, Bro! Siya nga pala alam na ba ni Louie na nagising na ako.. Alam mo kasi baka sobrang nag-aalala yun dahil sa nangyari sa'kin" Tsk. Is that how close they are?
I shook away the thoughts in my head at napatingin kay na Tito and Tita.
"Is that how sure you are of yourself, Travis?You might have some serious problem with your head" sarkastiko at malamig kong tanong sa kanya
Ngumisi naman sila Tito at Tita.
"Ah e-eh haha tingin ko h-hindi n-naman siguro haha ..ano ba tong pumapasok sa utak haha" sagot niyang walang kasiguraduhan habang kumakamot sa batok.
Tsk. Isip bata.
"It seems you and Louie are friends, baby?" Tita asked
I'm sure she'll be happy to know that Louie really cares for him as well as him.
"MOM!!" Maktol ni Travis
Hindi pa rin nagbabago ang reaksyon ni Travis every time Tita Trinity will call him with that endearment.
Same as Tita Trinity, she always frowns her face after being scolded by Travis.
"I'm just asking Travis" Tita said sadly
"I think so, Mom. I am not really sure, she always act cold .. But I know she cares" saad ni Travis
"Maybe she has her reason, son. just don't stop on trying to get her trust if you really want her to be your friend." Tito Jd said.
I know Tito Jd, gustung gusto nilang maging malapit sila sa isa't-isa kahit na hindi ako komportable sa paraang pinili nila for Louie and Travis.
"Kailangan niyo siyang mameet. Mom, Dad. She's really one of a kind di ba, Bro?" masayang saad ni Travis at tumingin kayna Tito and Tita tayaka tumingin sa'kin.
I just shrugged my shoulders bilang sagot at ilang na tumingin sa kanila.
"Kelan niya kaya ako dadalawin dito bro?" Tumingin siya sa bintana ba may malungkot na ekspresyon.
"Don't be sad, baby. I know she cares for you.. After all you are not hard to get along with di ba Hon" Tita Trinity try to console him.
He looks sad kaya naman binibigyan nila ng reassurance si Travis.
"Of course, son. You're the cutest sibling that one can ever had" Tito Jd said at tinapik pa siya sa balikat.
"Dad, Mom! Stop treating me like a baby! Matanda na ko." protesta nya.
"Louie can't visit you, Travis. Nobody can leave Park U but us."
Travis pouts his lips; my cue to leave. I did not plan to witness his childishness.
Agad akong nagpaalam para bumalik sa totoong mundo. Naisip kong mas mabuti ng nasa ospital sila. They are safe inside.
Travis POV'
Tama naman si Torren, pero hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong umasa.
Haist.. Kelan kaya ako lalabas dito. Nakakabagot naman ng sobra dito.
At isa pa hindi pa ako nakakapag pasalamat kay Louie sa ginawa niyang pagtulong kay Andr- Tch. Leandrei.
Alam kong hindi lang basta nagkamali ng pagkakasabi si Jin ng mabanggit niya ang pangalan ni Ree.
Kung tama nga ako, naiintindihan ko na kung bakit ganun na lang kagusto ni Torren na palayuin sa akin si Ree. The fact na malapit siya sa amin, ganun din siya kalapit sa mga hindi naming inaasahang panganib.
Napangiti na lang ako ng maisip ang mga araw na kasama ko si Ree nuong mga panahon na si Andrea pa ang pagkaka-kilala ko sa kanya.
"Tss" , "What is that smile for, baby" dinig kong anas nila
"Don't you want me to be happy, Mom?" tanong ko kay Mom at bumaling kay Torren,
Alam siguro niya ang dahilan ng mga ngiti ko kaya ganun na lang ang ekspresyon ng mukha niya, hindi maipinta. Pfff.
"Kelan ba ako pwedeng makalabas dito Dad?" I asked him
"We're just waiting for your doctor's word." Dad replied.
"How bout putting Travis in the headquarter, Tito. Let him stay there habang nagpapagaling siya, that way we can ensure his safety and he won't feel bored."
Hmm..tama pa rin siya pero mas gugustuhin ko pa rin na sa Park U. dumeretsyo kung sakali mang pwede na akong makalabas dito.
"E kung sa Park U. na lang kaya, bro? Sigurado naman akong safe dun di ba?" hindi ko man makita yung idea na dapat safe ang lugar na titigilan ko habang nagpapagaling ako dahil hindi naman siguro sinadya ang nangyari sa'kin. Malamang napagtripan lang ako.
"I'm thinking kung isama ka na lang muna namin sa france, baby? That way we won't worry that much." napakunot ang nuo ko sa sinabi ni Mom.
"No Mom! I'll stay here. I promise, it won't happen again. Stable na ko konting pahinga na lang to, Mom." mabilis kong saad.
"But so-" sumingit si Dad pero hindi ko siya pinatapus "and I promise Dad, Mom I will take care of myself. Magiingat na ako at susundin ko lahat ng sabihin ng doctor just please, let me stay." nakatingin ako sa kanila habang magkadikit ang palad ko at naka-angat sa dibdib ko.
"Please, Mom.." tapus sinabayan ko pa ng paglabas ng dimples ko at pag pikit pikit ng mata.
Sa pagkakatanda ko hindi sila nakakatanggi sa way ko ng pag-please sa kanila kaya I'm sure it will work. Hindi ko na hahayaang mapalayo kay Ree. She needs me now.
"Tss" pakinig kong pagsusungit ni Torren. Hays akala ko pa naman okey na. Pero hindi pa rin ako papayag na malayo sa kanya. Sanay naman na ako na wala sa tabi ko sila Dad kaya hindi na ako mahihirapan mag-adjust pa. Isa pa pagsisihan ko kapag hindi ko na ulit nakita si Ree. Baka tuluyan na akong tumandang binata nito. At hindi pwedeng mang yari yun sayang naman ang kacutan ko.
Tyaka mag-aano nanaman sila Mom dun. Wala naman kaming kamag anak dun. Nakakapagtaka na talaga ang pagbalik-balik nila dun.
"But baby, we can't make ourselves not to worry about you when we are too far away from you so plea-.." Aish ang kulit naman ni Mom.
"Then stay here! I can't think of any reason why you need to fly to France for a countless of times Mom! Tell me, Dad. What keeps you on going back there!!?" wala sa intentesyon kong pagtaasan sila ng boses. Arg! Nakaka frustrate na kasi!! I can't understand them.
"You just need to trust us, son. Please don't overthink.. We just want to make sure you are safe because we can't cancel our commitment in France" hinawakan ni Dad ang balikat ko ng sabihin niya iyun.
Napakuyom na lang ang mga kamao ko habang hawak ang comforter. I know that they really love me, I can feel it.. Pero hindi ko lang talaga maisip ang dahilan. Hays. Tama si Dad. I shouldn't over thinking. I trust them. Napanguso na lang ako ng maisip na mapapalayo ako kay Ree.
Tsk. Isipin ko pa lang nalulungkot na ako.
"I'll take care of him, Tito. I'll make sure he will recover as soon as possible.. Let him stay. Partly, I am to blame for what happened." biglang umusbong ang pagasa ko ng magsalita si Torren.
"Hon?" Mom asked while raising her brows facing Dad
"Are you sure, young boy?" napunta naman kay Torren ang tingin ko.
O man, ikaw na lang ang pagasa ko, bro. Pramis magpapakabait ako mapa-agree mo lang sila bro.
Tumingin siya sa'kin kaya nag make face ako sa kanya saying like c'mon-bro-you're-my-hero.
"Makaka-asa kayo, Tito" maikling sagot ni Torren. Shhh.. Sana pumayag na kayo Mom.Dad.
"Kung ganun, everything is settled. I will depend on your promise. Don't disappoint me." sabi ni Dad.
"I assure you Sir, hindi ko sasayangin ang tiwala niyo." Torren replied.
"Baby promise me, you'll take care of yoursel-"
"Mom, stop it!" hindi ko na pinatapus si Mom when she cupped my cheeks and kiss me on my cheeks and forehead several times.
She just frowned her face. Aish! Mom is so annoying. "Torren please keep an eye on him. Ikaw na ang bahala sa kanya." baling niya kay Torren.
"Yes, Tita." sagot naman ni Torren.
"Ikaw naman baby.. Yung mga friends mo wag mong bibigyan ng sakit ng ulo.. The girl named Louie wag mo siyang pahihirapan sa kakulitan mo ha!" Napabuga na lang ako ng hangin.
Mom really annoys me. Ang kulit. Sa kanya siguro ako nagmana.
We were in the middle of our arguments ng magpaalam si Torren.
Hiro POV'
Marahas na inihinto ni Torren ang sasakyan. "Woaa!" umakto akong nabigla.
"Tss" dinig ko bago siya maangas na lumabas at isinara ang sasakyan. Sumunod lang ako sa kanya.
Nagulat ako ng makita ang iba sa mga grupo namin. Kita mo nga naman o. Planado na handang handa pa. Ibang klase talaga si Torren at Xander kapag kinanti mo. VAULT IN! ang kalalabasan.
Exciting 'to. Matagal tagal na rin since the last time we move as gang.
Nag-bow lahat ng madaanan namin papasok sa lumang gusali.
"Finally." Torren said as we got in front of Vladimir.
"What do you want?!!" sus! Angas kala mo uubra.
"Just wanna play, dude.. Ikaw ang laruan" Torren smirked.
"Akala mo ba matatakot ako with your gang surrounding me? Lumang style" Vladimir said.
Ewan ko lang kung anong mangyayari sa kanya kapag itinuloy niya pa ang pangpo-provoke kay Torren.
"Too early for that dialogue, Vladimir. Hindi pa ko nagsisimula. But I'll give you a chance. Beg me to play with mercy and I might consider your wish." Torren retorted.
Tahimik ang paligid at tanging ang boses nilang dalawa ang maririnig mo. Tahimik lang kami nila Jin at Xander habang iniintay ang mga susunod na mangyayari.
"Pffft. Nagpapatawa ka ba? Try me, Torren." ngumingising sagot ni Vladimir.
Sumenyas si Torren sa dalawang lalaking may hawak sa kanya, si Lance at Gino isa sila sa anim na first rank ng Death Mark. Ranggo kung saan sila ang sunod sa aming lima nila Torren.
Matapos nilang irelease si Vladimir, agad nitong inayos ang damit na nagusot sa pagkakagapos. Nagawa pa nitong ngumiti ng mapangasar sa harap ni Torren.
Walang takot niyang sinugod si Torren ng maibalik ang kanyang balanse sa pagkakaluhod.
Akma akong tutulong ng pigilan ako ni Jin.
"Bro. Wag na" pigil ni Jin sa'kin
Mabilis namang nakailag si Torren at malakas na ibinalik ang suntok ni Vladimir na tumama sa kanyang panga at tuluyang natumba.
"How many years? Dalawa? Hindi ka pa rin nagbago. You're still weak as f*ck." sabi ni Torren habang tumatayo si Vladimir.
Ngumisi lang si Vladimir bilang sagot kay Torren.
"Are you gonna kill me? Bakit hindi mo pa simulan! Sa tingin mo natatakot akong mamatay" dagdag niya. Pss. Ano bang kinakain ng ugok na'to at ang lakas ng loob.
"Slow down, Vladimir. We're getting there. For now why don't we play." malamig na sagot ni Torren
Tumingin siya kay Xander at inabot naman niya ang telepono kay Torren.
Lumapit siya kay Vladimir at inabot ang telepono.
"Here" anas ni Torren.
Kumunot ang nuo ni Vladimir ng iabot sa kanya ang sariling telepono.
"Tang!na!! Ano bang kalokohan 'to!! Ano bang gusto niyong mangyari!!" Hindi na nakapagpigil si Vladimir.
"Ask your weak members to go here. Miss anyone and the game is over." Torren demanded coldly.
"H-Haha at sa tingin mo susundin kita!?" anas niya
Nag-crossed arms lang si Torren at seryosong tinitigan si Vladimir.
"Anong akala niyo sa'kin tanga?! Pwes nagkakamali kayo!!" nakangisi niyang saad animo'y siya na ang nanalo.
"Alam ko, kaya naman nagdala ako ng props." Torren retorted calmly yet so cold.
Torren snapped his fingers at mabilis na nilabas ang lakaking pinatutukuyan ni Torren. Dinnoh and Steve took him out.
"Shit! Bryan!" gulat na saad ni Vladimir ng makita ang kanang kamay niya at malapit na tao sa kanya. "B-Boss" bakas sa mukha ni Bryan ang paghingi ng dispensa.
Tsk. Kung hindi dahil kay Vladimir, baka naawa na ako sa kanila. Pero gago kasi tong si Vladimir.
"Bakit siya nandito Torren!!? Pucha!!" He asked at the top of his lungs.
"Simple, he will take the consequences if you lost my game. You have 5 minutes to bring them all here." Torren smirked evilly.
"Hayop ka!! Papatayin kita!!" pagpupumiglas niya..
"Oh, another thing. I hate cheater. I have the numbers so if I don't see a single face, I can't promise I won't get mad at him." Naglakad si Torren hawak ang swiss knife papalapit kay Bryan at pinunas sa kwelyo nito. " Tsk. Matagal tagal na ring hindi nagagamit to. Mukhang nangalawang na."
Napangiti ako ng mapansin ang paglunok ni Vladimir ng mag-reflect ang ilaw sa knife na hawak ni Torren. Batid nito ang talas ng maliit ng kutsilyo sa kwelyo ni Bryan dahilan para mapunit ang parte ng damit nito sa paggalaw ng kamay ni Torren.
"Tell them or I will give him your chastisement" Torren demanded.
"Damn it!!" Nagdial siya sa telepono. Susunod din naman pala ang dami pang sinasabi.
"Wag mo akong alalahanin boss kaya ko ang sarili ko wag mo-.." hanep naman o. May drama sequel pala ang chapter na 'to.
"Tss." masama niyang tinignan ang kanang kamay niya.
Matapos niyang sabihan ang isa sa mga miyembro niya at utusan itong papuntahin ang buong tropa niya sa loob ng isang oras.
Pagkatapos niya ay masama niyang tinignan ang bawat isa sa amin.
"Now let him go." utus niya na akala mo siya ang boss. Ibang klase.
Lumapit si Torren at umikot kay Vladimir. Hays. Nakakainip.
"Tsk.Tsk.Tsk." pailing-iling pa si Torren. "Hindi ikaw ang magsasabi kung ano ang magiging katapusan ng laro Vladimir." dagdag niya
"Gag-.." akma niyang susuntukin si Torren pero muli lang siyang nabigo.
"B-Boss.. Ahhkkk!" Bryan gasped in pain when he tried to escape to help Vladimir.
Hanga ako sa loyalty ni Bryan. Kaso nagkamali siya ng taong pagbibigyan.
"Pagbabayaran mo ng mahal ito, Torren" kalmang banta ni Vladimir.
Bilib na ako sa kanya. Tibay ng loob e.
"Sa tingin mo magagawa mo pa yan pagkatapos kong pagbayarin ka ng mahal sa ginawa mo kayna Louie" nagiba ang itsura ni Torren at halata sa kanya ang pagpipigil ng galit.
Hindi ko naman siya masisi kung ganun na lang ang galit niya.
Pero iba talaga ang pakiramdam ko sa planong ito. Tss. Hindi talaga ako mapalagay.
Mahigit isang oras na pero wala parin ang mga miyembro ng Phoenix. One more thing, Vladimir face really look calm. Hindi mo makikita sa kanya ang pagkatakot o pagaalala sa mangyayari.
Well, it's really normal for a gangster to act fearless. Shit. Ano ba tong pinagsasabi ko. Bahala na nga.
Biglang tumaas ang tensyon sa pagitan nila Torren at Vladimir ng kwelyuhan niya si Vladimir.
"Pinaglolo-lokoo mo ba kami ha?!! Did you really tell them to go here?!"
Ngumisi lang si Vladimir "Bakit hindi ka na ba makapagintay na matalo ka ng gang ko?" asik niya kay Torren.
Aba talaga namang nakakawala ng bait ito.
"SHUT YOUR F *CKING MOUTH!!" hindi na napigilin ni Torren at sinapak niya si Vladimir.
Hindi namin inaasahang makakabawi ng suntok si Vladimir. Mabilis siyang gumanti ng suntok.
Gusto ko man lumapit at makibangas sa mukha ni Vladimir but I stand still. Alam kong pipigilan lang ako ni Torren. Ganun din ang ginawa nila Xander.
Patuloy lang sila sa pagbalik ng suntok sa isa't isa ng bigla kaming may narinig na putok ng baril.
Shit! I knew it. There's something gonna happen and it's not good.
Sa bilis ng pangyayari mabilis na nagawang hostage ni Vladimir si Lance at may nakatutok na matalim na bagay sa leeg nito.
Nagkatinginan kaming tatlo na parang naguusap.
"Let him go or I will burry this knife in his f*cking neck" he ordered.
Mabilis na pinakawalan nila Dinnoh si Bryan. Hanep naman o! Masama ito. Wala kaming dalang deadly weapon. Malas talaga ang chapter ko.
Tuloy pa rin ang pagalingaw-ngaw ng putukan sa labas. Mabilis na lumapit ang isa sa miyembro ng gang namin na may dugo sa damit at may tama ng baril sa balikat. Sa tansya ko daplis lang ito. "Master halos maubos na ang grupo natin sa baba. Hindi lang Phoenix ang kalaban natin.. Kasama din nila ang Dark Assumption at lahat sila armado ng baril" hingal niyang report samin.
"So you planned this all along?" ano ba naman Torren. Nakukuha mo pang magtanong.
Bago ko pa makalimutan kinuha ko ang inimbento kong gadget. I immediately pressed the button. Isa itong tracking device na kapag pinundot ay malalaman ng HQ kung nasaan kami. And the sense of this gadget is to inform them that we need back-ups.
Ngumisi siya at "Madali lang pala kayong mapaikot sa kamay ko shh.." Maangas niyang saad.
"Bryan get the gun" masama ito. Mukhang mapapasabak nanaman kami a.
Tumango kaming apat ng tingnan kami ng mayhawak ng baril. "Let him go first" utos ko
"Aren't you afraid if I kill this poor boy" he said while smirking.
"Get the Gun Bryan!!" sigaw niya "Y-Yes B-Boss" natauhan sya ng sigawan siya at mabilis na kinuha ang baril.
I guess your game is over..
Halos mabigla ako ng ngumisi si Vladimir at tuluyang nilaslas ang leeg ni Gino.
"Shit!! You'll gonna pay" mabilis kaming nag sikilos. Torren rushed toward him. Kanya-kanya kaming pumwesto sa bawat sulok ng gusali.
We can't fight evenly hanggat wala kaming armas.
Mabilis na na-iabot ni Bryan ang baril kay Vladimir kaya bago pa makalapit si Torren nabaril na siya nito. Luckily daplis lang sa balikat ang tama niya.
Sarap gilitan ni Bryan ng leeg. Nagkapagasa ako ng nakita kong bumunot ng baril si Jin.
Dalawang putok ang pinakawalan niya. Ang unang putok ay tumama sa dibdib ni Bryan. Serves him right. Ang pangalawa'y nailagan ni Vladimir.
Mabilis na nakapagtago si Torren sa poste ng gusali. Bakas sa mukha ni Vladimir ang galit. Gago.
Siguradong sasabunin nanaman kami nito ni Tito yun ay kung makakauwi pa kami ng buhay.
Sumenyas si Jin para back-upan ko siya. Mabilis kaming pumunta patungo sa entrance ng building. Dalawang tao ang unang pumasok. Mabilis kaming pinagbabaril ng makita kami. Gumanti ng putok si Jin at tumumba ang dalawa gamit ang dalawang putok lang.
"Hays.. Grabe hindi pa rin nangangalawang ang talent ko." pagmamayabang ni Tanda.
"Focus Bro." Seryoso kong saad.
Mabilis akong nagtungo sa dalawang lalaki para makihiram ng baril.
"Lupet mo talaga Hiro. Hindi mo talaga ma-appreciate ang talent ko" pero bago pa ako makalayo ay narinig ko ang apila niya.
Mokong talaga. Kundi lang siya mas matanda sa'kin binatukan ko na yan.
"Mga pare hiramin ko muna ang mga laruan niyo ha" paalam ko sa katawan nilang walang buhay.
"Hoy Tanda" sigaw ko at inihagis ang rifle sa kanya.
"Humanda ka sa'kin Hiro kapag natapos tong laro ni Torren!!" Abnoy. Sana natakot ako dun Pfft.!!
Third Person POV'
"The plan has started Master, we just need to wait for the right time" saad ng lalaki sa nakaupo sa swivel chair habang nakatalikod.
"This is the beginning of my plans. I've waited for this day. Every bloodline shall shed as I watch them play my game. A game that will put their lives to where their roots had put me decade of years ago." saad ng tinawag na master ng lalaki.
Isa lang ang tanging mababakas mo sa mga mata niya. Puot, galit at paghihiganti.
"Prepare everything. We are flying back to the Philippines." maotoridad na utus niya sa lalaki.
"Right away master." yumuko siya at nagpaalam.
Walang kaduda-dudang magbabayad ang dapat singilin ngayong natunton na niya ang mga taong may utang sa kanya.
Yan ang nasa utak niya habang inaalala ang araw kung saan sinimulan niyang isumpa ang araw ng muli nilang pagkikita.
Kung papaano siya naiwang magisa.
It can't wait for my show to serve them pain.
Yan ang huling salitang tumatakbo sa isip ng lalaki. Masaktan na ang dapat masaktan. Mamatay ang dapat mamatay. He doesn't care who gets killed.
Walang pwedeng humadlang.
_______________________________________
CUTENESS NOTE: REVISED
WHEN A MAFIA BOSS MEETS STUPID GIRL IS UNDER REVISION TO REMOVE GRAMMATICAL ERRORS AND TYPOS. ONCE DONE, I'LL WORK ON THE NEW CHAPTERS.
Please LIKE and VOTE and leave COMMENT